Rikochet Posted April 9, 2004 Share Posted April 9, 2004 (edited) Ενώ ξεκίνησα να γράψω ένα διήγημα σε φανταστικό κόσμο, μου βγήκε αλληγορία. Για ριχτε γνώμες... Ο Αγγελιοφόρος Άτι και καβαλάρης διασχίζουν την πεδιάδα Σιρ, με ταχύ, ακούραστο ρυθμό. «Το μήνυμα πρέπει να παραδοθεί?.γρήγορα»,σκέφτεται ο μαυρομάλλης αναβάτης. Το άλογο, λες και διάβασε τη σκέψη του ιδρωμένου αναβάτη του, καταβάλλει μεγαλύτερη προσπάθεια. «Το μήνυμα πρέπει να παραδοθεί...γρήγορα» σκέφτεται και αυτό. Ο αναβάτης κοιτά μπροστά, στο στόχο του. Τίποτε άλλο δεν υπάρχει ανάμεσα σε αυτόν και τον παραλήπτη. Τίποτα δεν μπορεί να τον εμποδίσει να παραδώσει το μήνυμα. Ο άνεμος, τα δέντρα, η φύση τραγουδά το σκοπό του: «Το μήνυμα πρέπει να παραδοθεί...γρήγορα». Το άτι επιταχύνει, σκίζει τον αέρα και προχωρά ακάθεκτο. Σαν να δένεται με τον αναβάτη του με μια νοητική αλυσίδα, τα πάντα γύρω του ξεθωριάζουν, εκτός από το Στόχο, το τέλος αυτής της κούρσας ενάντια στο χρόνο. Καβαλάρης και άλογο μαζί, αφήνουν την πεδιάδα πίσω, μπαίνουν μέσα στα δάση Γρις. Το άλογο κουράζεται, λαχανιάζει, αλλά δεν μπορεί ούτε θέλει ούτε πρέπει να σταματήσει, όχι, πρέπει να δώσει το μήνυμα. Στοιχειά πετάγονται από τα δέντρα αλλά ούτε ο καβαλάρης ούτε το άλογο σταματούν. Προσηλωμένοι στο σκοπό, σαν ένα ενιαίο πλάσμα, μία και μοναδική ουσία, και μαζί με αυτά φεύγει ο Φόβος. Δράκοντες, βρικόλακες και φαντάσματα δεν τους τρομάζουν πια. Άτι και καβαλάρης αφήνουν πίσω τα δάση, μπαίνουν στο φαράγγι Λος. Τα στοιχεία της φύσης είναι άγρια εδώ αλλά ο Καβαλάρης και το Άλογο του έχουν μάθει. Έμαθαν να μην παραδίνονται, να αγωνίζονται. Το φαράγγι ξερνά φλόγες άγριες, αποπνικτικά αέρια, όμως οι δύο Σύντροφοι περνούν ακέραιοι, γιατί η Πίστη στο Σκοπό λειτουργεί ως ασπίδα αδιαπέραστη. Οι Σύντροφοι το νιώθουν, ο Στόχος είναι κοντά. Τώρα φτάνουν στην τελευταία τους Δοκιμασία: Στην έρημο Λητ. Τα πάντα μοιάζουν ήρεμα, και τώρα ο Στόχος είναι ορατός. Όμως μέσα από τα κατασκότεινα βάθη της ερήμου, αναδύεται ο τελευταίος αντίπαλος, ο Θάνατος. Επιτίθεται, ελίσσεται, προσπαθεί να χτυπήσει, όμως οι Σύντροφοι επιστρατεύουν το κουράγιο τους και προχωρούν. Κούραση τους κυριεύει, νικά την Ασπίδα, νικά το Κουράγιο. Ο Θάνατος, ευχαριστημένος χτυπά και στα μάτια των Συντρόφων, χίλιοι δράκοντες με άλλα τόσα Στοιχειά και φαντάσματα τους πολιορκούν. Δεν αντέχουν άλλο...μαζεύουν τις τελευταίες τους δυνάμεις και σε μια ύστατη προσπάθεια, φτάνουν το Στόχο, και σωριάζονται νεκροί στο έδαφος. Το μήνυμα όμως παραδόθηκε... Edited April 9, 2004 by Rikochet Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drunk Elf Posted April 9, 2004 Share Posted April 9, 2004 Δε θα σχολιάσω το νόημα του κειμένου (γιατί το διάβασα μόνο μια φορά και αυτή αρκετά γρήγορη), αλλά κάτι που μου χτύπησε λίγο άσχημα ήταν η επανάληψη κάποιον λέξεων σε κάποια σημεία. Π.χ. στην αρχή επαναλαμβάνεις συνεχώς το "αναβάτης", μετά το "καβαλάρης" και μετά το "σύντροφοι". Δεν είναι και τίποτα φοβερό απλά θέλει να του ρίξεις άλλη μια ματιά. Γενικά, με τις επαναλήψεις έχω και εγώ πρόβλημα Ε, Βάρδε? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted April 9, 2004 Share Posted April 9, 2004 Ε, Βάρδε? Ου. Εμένα εκείνο που μου χτύπησε άσχημα, έτσι με μια ανάγνωση που έκανα του διηγήματος ήταν: Πώς ξέρεις, ρε Γιάννη, τι σκέφτονται τα άλογα;; Χωρίς πλάκα, αλλά αυτό πέρασε αμέσως από το μυαλό μου όταν διάβασα τη σειρά που έγραφε τι σκέφτεται το άτι. Γενικά, μου φάνηκε περιέργο. Δε νομίζω ότι μπορούμε να ξέρουμε τι "σκέφτεται" ένα ζώο, και είναι καλύτερα να το αποφεύγουμε σε μια ιστορία. Εκτός από αυτό, σίγουρα, χρειάζεται να "σπάσεις" το κείμενο σε παραγράφους. Κατά τα άλλα, είσαι ωραίος. Αν το ξανακοιτάξω πιο αναλυτικά, μπορεί να σου πω και περισσότερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rikochet Posted April 10, 2004 Author Share Posted April 10, 2004 Ευχαριστώ για της παρατηρήσεις σας. Όσων (ή όσον...) αφορά το άλογο, ήθελα να τονίσω το πόση σημασία είχε η αποστολή όχι μόνο για τον Αγγελιοφόρο, αλλα και για το Άτι του. Περί επαναλήψεων, η ιστορία γράφτηκε τελείως στο πόδι και δεν της έκανα καμια ιδιαίτερη επεξεργασία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eldikinquel Posted April 11, 2004 Share Posted April 11, 2004 Βάρδε, δεν νομίζω ότι είναι τόσο παράξενο αυτό. Το κείμενο είναι γραμμένο από συγγραφέα που είναι το τρίτο πρόσωπο και έχει το ρόλο παντογνώστη. Δεν είναι ο καβαλάρης αυτός που γνωρίζει για το αν το άλογο σκέφτεται και τί, αλλά ο συγγραφέας, ο οποίος γνωρίζει τα πάντα. Δεν είναι αναγκαίο να ακολουθεί πάντα τη λογική. Πολύ ωραία δουλεια, μου άρεσε που τονίζεις το δέσιμο των δύο πρωταγωνιστών. Όντως πρέπει να προσέξεις την επανάληψη γιατί χτυπάει λίγο άσχημα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted April 11, 2004 Share Posted April 11, 2004 Βάρδε, δεν νομίζω ότι είναι τόσο παράξενο αυτό. Το κείμενο είναι γραμμένο από συγγραφέα που είναι το τρίτο πρόσωπο και έχει το ρόλο παντογνώστη. Δεν είναι ο καβαλάρης αυτός που γνωρίζει για το αν το άλογο σκέφτεται και τί, αλλά ο συγγραφέας, ο οποίος γνωρίζει τα πάντα. Δεν είναι αναγκαίο να ακολουθεί πάντα τη λογική. Καταλαβαίνω τι λες, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο ο συγγραφέας --που είναι άνθρωπος-- μπορεί να ξέρει τι ακριβώς σκέφτεται ένα άλογο. Κι επιπλέον, μου φάνηκε παράξενο ότι ένα άλογο σκέφτηκε κάτι με τόση σαφήνεια. Δηλαδή, ένα άλογο θα σκεφτόταν τόσο καθαρά ή, μάλλον, θα ένιωθε τον αναβάτη του να το πιέζει και θα αντιλαμβανόταν ότι "για κάποιο επείγον λόγο τρέχουμε"; Όχι πως το θέμα δεν τραβάει πολύ υποκειμενισμό, αλλά λέμε τώρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drunk Elf Posted April 11, 2004 Share Posted April 11, 2004 Το κομμάτι είναι αλληογορικό. Οι ανθρωπομορφισμοί είναι πολύ συχνοί σε αυτού του είδους τα κείμενα. Γενικά, συμφωνώ με την άποψη του Βάρδου αλλά σε αυτή τη περίπτωση πιστεύω ότι μπορούμε να πούμε ότι είναι εντάξει να βάλουμε το άλογο να έχει ανθρώπινη σκέψη αν αυτό εξυπηρετεί. Και σε αυτή τη περίπτωση, πραγματικά εξυπηρετεί. αυτιά Drunk Elf, ακόμα φουσκωμένος από το φαί... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted April 12, 2004 Share Posted April 12, 2004 Η όλη ιστορία με τα άλογα μού έδωσε ιδέα για άσκηση, σαν αυτές που κάναμε στην GFW. Ά ρε, άλλες εποχές... Τι μου θύμισα, τώρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drunk Elf Posted April 12, 2004 Share Posted April 12, 2004 Ωραίες εποχές... Κάνει κανένας post και δε μου έρχονται τα mail ή έβγαλε αράχνες η λίστα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted April 12, 2004 Share Posted April 12, 2004 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drunk Elf Posted April 12, 2004 Share Posted April 12, 2004 Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elsanor Posted April 24, 2004 Share Posted April 24, 2004 Σαν αλληγορία μου άρεσε πολύ. Το πνεύμα αυτό, δηλαδή να ολοκληρώσεις τους στόχους σου παρόλες τις δυσκολίες με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Οι επαναλήψεις χτυπάνε λίγο άσχημα, πράγμα κακό βέβαια (γιατί οι επαναλήψεις να χτυπάνε άσχημα;; ) Νομίζω πάντως ότι οι αλληγορίες για να είναι πετυχημένες πρέπει το "πραγματικό" τους μέρος να είναι όσο το δυνατόν πιο απλό. Βέβαια μπορείτε να μου πείτε για τον Αίσωπο, αλλά λέμε τώρα βρε αδερφέ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted April 26, 2004 Share Posted April 26, 2004 Δε ξέρω, αλληγορία μεν αλλά πολύ πολυφορεμένη. Γράφεις βιαστικά, χρησιμοποιείς πολλά κλισέ και πάρα πολλές επαναλήψεις. Όχι ότι η ιστορία είναι για πέταμα, απλά θέλεις δουλεία ακόμα. Βέβαια είσαι μικρός ακόμα και έχεις χρόνο μπροστά σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.