Jump to content

Σπονδυλωτή Γραφή


Διγέλαδος
 Share

Recommended Posts

Έχεις σκεφτεί να γράψεις σπονδυλωτά?

 

Πώς γίνεται αυτό; (είμαι καινούριος, σόρρυ)

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Πώς γίνεται αυτό;

 

Είμαι μάλλον ακατάλληλος να εξηγήσω αυτόν τον τρόπο γραφής. Καθώς όμως ρώτησες με θάρρος και αθωότητα, θα κάνω μία προσπάθεια να ξεφτιλιστώ λίγο.

Εν καιρό, κάποιο copy-paste κάποιου έξυπνου θα σου λύσει ικανοποιητικά την απορία.

 

Η σπονδυλική στήλη(τελικό κείμενο) αποτελείται από πολλούς, μικρότερους σπόνδυλους (ιστορίες). Μικρές ιστορίες φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους (αν είσαι καλός) οι οποίες καταλήγουν με ένα είδος ενοποίησης.

Υπάρχουν πολλοί(ες) μέθοδοι. Μπορεί να ξεκινήσεις με την ενοποίηση και όχι να καταλήξεις. Μπορεί να έχεις τις ιστορίες να μπαίνουν η μία μέσα στην άλλη καθ' όλη τη διάρκεια του γραπτού σου. Όλη βέβαια η μαγεία της υπόθεσης είναι ΠΩΣ θα ενοποιήσεις αυτά τα κομμάτια. Ποιο θα είναι το κοινό σημείο σου.

 

Το πιο δυνατό πλεονέκτημα του σπονδυλωτού μυθιστορήματος είναι η έκπληξη. Και φυσικά, έχεις τη δυνατότητα να πραγματευτείς πιο πολλούς χαρακτήρες, να εξηγήσεις πιο πολλές καταστάσεις, χωρίς να αναγκαστείς να γράψεις το έπος των 9.000 σελίδων.

 

Υπάρχει ορισμός της σπονδυλωτής γραφής. Αν πραγματικά σε ενδιαφέρει, βρες τον και postαρέ τον σα νέο topic. Εδώ αλληλοκτιτικαριζόμαστε φίλε μου :beerchug:

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Τότε ένα γρήγορο ευχαριστώ! Τελικά αυτός ό τρόπος γραφής έτσι όπως το περιγράφεις τον βρίσκω και στο ελληνικό βιβλίο που διαβάζω τώρα. Αλλά για να επανέρθουμε στη συζήτηση, συμφωνώ με τoυς προηγούμενους. Atrelegis είδα να αναφέρεσαι και στο έτος 2045, επηρεάστηκες καθόλου και από την ταινία 2046; Εκεί στο μεταξύ μιλούσε για έναν ήρωα που έμενε τελικά στο δωμάτιο 2047, χμμ εσύ έμενες στο 2045; ;) (ok to kourasa:P)

Edited by twocows
Link to comment
Share on other sites

Επειδή μπερδεύτηκα, μια ερώτηση: Ως σπονδυλωτή γραφή εννοείς το στυλ που είναι γραμμένο το 90% της επικής φαντασίας; Διάφοροι χαρακτήρες που κινούνται μέσα στον ίδιο κόσμο και ή συναντιούνται στο τέλος ή αυτά που κάνει ο ένας επηρεάζουν και τους άλλους;

Link to comment
Share on other sites

Δε νομίζω ότι είναι αυτό που λες Βάρδε. Μάλλον εννοεί κάτι σαν το Sin City: φαινομενικά άσχετες ιστορίες που όμως είναι αλληλένδετες και στο τέλος σου δίνουν από κοινού μια συνολική εικόνα.

Προσωπικά δύσκολα θα έκανα κάτι τέτοιο, αν και μια τέτοια ιδέα στριφογυρίζει στο κεφάλι μου. Θα μπορούσα πολύ ευκολότερα να γράψω ιστορίες πάνω σε κοινό άξονα.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Έχω πειραματιστεί με μια τέτοια ιστορία στο παρελθόν. Μία από τις πρώτες "μεγάλες" ιστορίες μου. Είναι αρκετά δύσκολο να φτάσει στο χαρτί μια τέτοια προσπάθεια και το μυστικό είναι να μη μπερδευτεί ο αναγνώστης με τα πρόσωπα και τις καταστάσεις.

 

Πάντως για μένα το σημαντικότερο χαρακτηριστικό της "σπονδυλωτής γραφής" δεν είναι τόσο οι εκπλήξεις, όσο ο τρόπος με τον οποίο δένει η πλοκή και οι επιμέρους νοηματικοί άξονες που αναπτύσσονται. Η δυσκολία έγγειται στο ότι η πλοκή θα πρέπει (συν τοις άλλοις) να είναι ευέλικτη, κατανοητή και έξυπνη, ώστε να κρατήσει το ενδιαφέρον.

 

Ένα υπέροχο δείγμα τέτοιας γραφής αποτελεί το "Οκτώ" (The Eight) της Katherine Neville το οποίο διάβασα πρόσφατα. Δύο ιστορίες (και όπως αναπτύσσονται οι ήρωες εισάγονται περισσότερες ιστορίες) σε διαφορετικούς χρονικούς άξονες αναπτύσσονται εναλλασσόμενα για να φτάσεις στο τέλος να καταλάβεις τον τρόπο με τον οποίο συνδέονται! Πραγματικά εξαιρετικό!

 

:book:

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Και εγω αυτο θα ελεγα μολις τωρα σαν παραδειγμα..

Ισως (δεν ξερω ακριβως) θα πρεπει να ειναι "φαινωμενικα" ασχετες μεταξυ τους οι ιστοριες ... απλα στο ιδιο "συμπαν"/"κοσμο" !!!

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν ας δώσω το παράδειγμα όπως το κατάλαβα σύμφωνα με το "Ψευδή σημεία επαφής" του Οδυσσέα Ανδρούτσου (είναι το ψευδώνυμο του Σιδερή).

 

Γράφει βασικά μια ιστορία. Αλλά την έχει χωρίσει χρονικά σε δυο μέρη. Το ένα μέρος περιγράφει πώς άρχισε η όλη η ιστορία. Και το άλλο μέρος περιγράφει πως εξελίσσεται η ιστορία, αλλά αρκετά μετά από τη μέση της.

 

Λοιπόν, κάθε τρεις παραγράφους από εκεί τις πρώτες σελίδες του βιβλίου μπαίνεις από το ένα μέρος στο άλλος. Δηλαδή για τρείς παραγράφους περιγράφει τι γίνεται στη μέση της ιστορίας και μετά από ένα ζωγραφισμένο διαχωριστό ξαφνικά πηδάει στην αρχή της ιστορίας. (Οι τρεις παράγραφοι μπορεί να είναι και μια σελίδα ή και περισσότερο)

 

Και φυσικά ότι καλύτερο είναι το σημείο που ενώνονται αυτά τα δυο κομμάτια ανα τρεις παραγράφους. (Δηλαδή αυτό που λέει ο πάνος) Στην προκείμενη περίπτωση στο τέλος του ένος τμήματος (των τριών παραγράφων) σκέφτεται κάτι ο ήρωας, και τότε ακριβώς στην αρχή της επόμενου τμήματος (δηλαδή οι επόμενες 3 παράγραφοι) βλέπουμε για παράδειγμα να απαντάει σε αυτήν την σκέψη συμπτωματικά και διαφορετικούς λόγους ο φίλος του ήρωα. Ας πούμε: Κάποιος στο τέλος του πρώτου τμήματος βρίσκει μια αδιέξοδο στο δρόμο του και λέει στον εαυτό του, "Αδιέξοδος, τώρα τι θα κάνουμε;" Και αμέσως μετά από το διαχωριστικό στην αρχή του επόμενου τμήματος, λέει κάποιος άσχετος σε κάποιον άλλο "Υπάρχει λύση, είμαι σίγουρος" (το παράδειγμα είναι δικό μου)

 

Ένα άλλο παράδειγμα ίσως είναι του Douglas Adams στο οδηγό του γαλαξία, μερικές φορές πίστευα όταν το διάβαζα ότι ήταν κόλπο για να μας κόβει στο καλύτερο επίτηδες ωστέ μετά να μπορούμε να διαβάσουμε με υπομονή την επόμενη σελίδα που υπήρχε ένα τμήμα μιας άλλης ίσως πιο βαρετής ιστορίας αν και με περισσότερες πληροφορίες για κάποια άλλα σημαντικά πράγματα.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Νιχίλιο, το ίδιο πράγμα λέμε:

 

...και ή συναντιούνται στο τέλος ή αυτά που κάνει ο ένας επηρεάζουν και τους άλλους

 

Απλά, αναφέρεις την περίπτωση που αυτά που κάνει ο ένας χαρακτήρας (ή αυτά που γίνονται στη μία πλοκή) επηρεάζουν τους άλλους (ή τις άλλες πλοκές). Δες, πχ, το Malazan Book of the Fallen. Στο 1ο βιβλίο έχεις μια εικόνα. Διαβάζοντας και το δεύτερο, η εικόνα μεγαλώνει. Διαβάζοντας και το τρίτο, μεγαλώνει ακόμα περισσότερο.

 

Πάντως, αν είναι αυτό που λέει ο twocows, είναι άλλο πράγμα.

Link to comment
Share on other sites

Διαβάζοντας τα post επί του θέματος, ομολογώ ότι ο ορισμός που έδωσα για τη σπονδυλωτή γραφή δεν είναι αρκετός.

Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι ο Martin γράφει με αυτό τον τρόπο. Ο Τolkien όχι.

 

Μήπως θα ήταν καλύτερο να αναφέρουμε περισσότερα παραδείγματα (λογοτεχνικά-ταινίες υπάρχουν αρκετές γνωστές) και να βασιστούμε σε αυτά?

 

Αλήθεια, υπάρχει κάποιος/α που να θεωρεί ότι γράφει με αυτόν τον τρόπο?

 

Ένα άλλο παράδειγμα ίσως είναι του Douglas Adams στο οδηγό του γαλαξία, μερικές φορές πίστευα όταν το διάβαζα ότι ήταν κόλπο για να μας κόβει στο καλύτερο επίτηδες ωστέ μετά να μπορούμε να διαβάσουμε με υπομονή την επόμενη σελίδα που υπήρχε ένα τμήμα μιας άλλης ίσως πιο βαρετής ιστορίας αν και με περισσότερες πληροφορίες για κάποια άλλα σημαντικά πράγματα.

 

Δεν τον έχω διαβάσει, αλλά πιστεύω ότι η αρχική σου εκτίμηση είναι πιο καντά στην αλήθεια.

 

Πάντως για μένα το σημαντικότερο χαρακτηριστικό της "σπονδυλωτής γραφής" δεν είναι τόσο οι εκπλήξεις, όσο ο τρόπος με τον οποίο δένει η πλοκή και οι επιμέρους νοηματικοί άξονες που αναπτύσσονται. Η δυσκολία έγγειται στο ότι η πλοκή θα πρέπει (συν τοις άλλοις) να είναι ευέλικτη, κατανοητή και έξυπνη, ώστε να κρατήσει το ενδιαφέρον

 

Βεβαίως.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Υπάρχει ορισμός της σπονδυλωτής γραφής. Αν πραγματικά σε ενδιαφέρει, βρες τον και postαρέ τον σα νέο topic.

 

Επειδή ψάχνω και δεν τον βρίσκω τον ορισμό μήπως έχεις πρόχειρο κάποιο λινκ; Η αγγλική μετάφραση του είναι vertebral writing;

Link to comment
Share on other sites

Επειδή ψάχνω και δεν τον βρίσκω τον ορισμό μήπως έχεις πρόχειρο κάποιο λινκ; Η αγγλική μετάφραση του είναι vertebral writing;

 

 

Λυπάμαι...δηλώνω άγνοια και στα δύο :blush:

:whistling:

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Και η ταινία "Οι Ώρες", νομίζω, χρησιμοποιούσαν σπονδυλωτή παρουσίαση των χαρακτήρων. Δε θέλω να πω παραπάνω γιατί μπορεί να μην την έχετε δει.

 

Πρέπει να διαβάσω το βιβλίο αυτό, και την Κυρία Ντάλαγουεη, αλλά άντε βρες χρόνο...

Link to comment
Share on other sites

Που λέει για την αυτοκτονία για της Virginia Wolf ε; Και μετά δείχνει μια κυρία που διαβάζει το βιβλίο της και πως ζει. Και μετά στην τρίτη ιστορία δείχνει μια άλλη κοπέλα που περνούσε ακριβώς τα ίδια που περνάει και η ηρωίδα στο βιβλίο. Γενικά σπονδυλωτές ταινίες υπάρχουν. Αλλά ίσως είναι πιο δύσκολος αυτός ο τρόπος γραφής στα βιβλία.. ή όχι; Γιατί και αυτό στις ταινίες μερικές φορές αργείς να το καταλάβεις και μετά μπερδεύεσαι και αν περάσει λίγο η ώρα πάει το έχασες.. γιατί τελειώνει η ταινία μετά από μια-δυο ώρες.

Edited by twocows
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Κατάλαβα τι λες Panos. Πάντως, κι ο Άρχοντας από ένα σημείο και μετά γίνεται σπονδυλωτός: από τότε που σπάει η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού. Εγώ γράφω σπονδυλωτά αρκετές φορές, αλλά σπάνια αρχίζω σπονδυλωτά. Προτιμώ να αρχίζω από ένα σημείο, μετά να τα χωρίζω, και μετά να τα ξαναδένω.

 

Οι Ώρες είναι, επίσης, ένα πολύ καλό παράδειγμα. Αλλά νομίζω ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα σπονδυλωτά βιβλία απ'ό,τι ταινίες. Για την ακρίβεια, τα περισσότερα βιβλία που έχω διαβάσει παίζει και να είναι σπονδυλωτά, τουλάχισον σε κάποια σημεία. Το Light, δε, που διαβάζω τώρα είναι ίσως ο ορισμός του σπονδυλωτού βιβλίου. Οι χαρακτήρες όχι μόνο βρίσκονται χωρισμένοι, αλλά και σε άλλες χρονικές περιόδους.

Link to comment
Share on other sites

Για να ξεκινήσεις σπονδυλωτά θα πρέπει να έχεις υπόψη σου εξ' αρχής το βασικό κορμό. Θα πρέπει να έχεις δηλαδή τσακίσει στη δουλειά πριν γράψεις την πρώτη λέξη της πρώτης ιστορίας. Κάπως έτσι το φαντάζομαι. 'Η μήπως γράφεις πρώτα μερικές εισαγωγές για τις ιστορίες και βλέπεις πως πάει το πράγμα? Βαρύ, όπως και να 'χει. :dazzled:

 

Δε σας κρύβω ότι το βρίσκω συναρπαστικό. Ο Martin φταίει που το θυμήθηκα...ο Martin όμως, όπως ο ίδιος αποκαλύπτει, έχει από πίσω του ένα κιλό ανθρώπους οι οποίοι ασχολούνται με τη δημιουργία του κόσμου του (στην τελευταία 7λογία αναφέρομαι).

 

Δίκιο έχεις για τον Tolkien Βάρδε-ως ένα σημείο. Ναι μεν χωρίζει τις ιστορίες στο δεύτερο βιβλίο, αλλά έχω την αίσθηση ότι αυτό δε φτάνει για να χαρακτηριστεί το έργο του σπονδυλωτό. Η ιστορία είναι αυτή που τον "αναγκάζει" να...ψευτοσπονδυλήσει. Δε μου φαίνεται να είναι η μέθοδός του. Το παρακάτω post νομίζω ότι εξηγεί καλύτερα αυτό που θέλω να πω:

 

...όσο ο τρόπος με τον οποίο δένει η πλοκή και οι επιμέρους νοηματικοί άξονες που αναπτύσσονται.

 

Σε αυτόν τον τομέα, το έργο του Tolkien δεν έχει να προσφέρει πολλά.

 

Μία ερώτηση: αυτό που έκανε ο πούσ?ης ο Martin, δηλαδή κάθε κεφάλαιο και άλλος χαρακτήρας, είναι πρωτότυπο? Αν είναι, προβλέπεται να "κλέψουμε"? Μου λύνει τα χέρια...

Link to comment
Share on other sites

Για να ξεκινήσεις σπονδυλωτά θα πρέπει να έχεις υπόψη σου εξ' αρχής το βασικό κορμό. Θα πρέπει να έχεις δηλαδή τσακίσει στη δουλειά πριν γράψεις την πρώτη λέξη της πρώτης ιστορίας. Κάπως έτσι το φαντάζομαι. 'Η μήπως γράφεις πρώτα μερικές εισαγωγές για τις ιστορίες και βλέπεις πως πάει το πράγμα? Βαρύ, όπως και να 'χει. :dazzled:

 

Συνήθως, ξέρω τον κόσμο, κάποιους χαρακτήρες, και το τι συμβαίνει. Μετά γράφω. Στην αρχή, προτιμώ να μην τη σπάω την ιστορία πολύ, ώστε να εγκλιματίζομαι καλύτερα και εγώ και ο αναγνώστης. Μετά από την αρχή, βέβαια, γίνεται της τρελής. :D

 

Μία ερώτηση: αυτό που έκανε ο πούσ?ης ο Martin, δηλαδή κάθε κεφάλαιο και άλλος χαρακτήρας, είναι πρωτότυπο? Αν είναι, προβλέπεται να "κλέψουμε"? Μου λύνει τα χέρια...

 

Συνηθισμένο είναι. Στα περισσότερα σημερινά μυθιστορήματα έτσι πηγαίνει η δουλειά: κάθε κεφάλαιο και μία οπτική γωνία χαρακτήρα. Απλά, ο Μάρτιν σού γράφει από πάνω και το όνομα του χαρακτήρα, αυτό είναι όλο.

 

Ένα πολύ ιδιόρρυθμό ύφος (που εμένα, προσωπικά, μου άρεσε) είχε ο Beagle, στην Μπαλάντα του Πανδοχέα (την οποία τυχαίνει να την έχω διαβάσει στα ελληνικά, αλλά δεν έχασε τη μαγεία της): Αυτός έγραφε κάθε κεφάλαιο και από την οπτική γωνία άλλου χαρακτήρα, ακριβώς όπως ο Μάρτιν, βάζοντας και το όνομα από πάνω. Αλλά το κάθε κεφάλαιο ήταν γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο. Πραγματικά, εξαιρετική αφήγηση η Μπαλάντα του Πανδοχέα. :worshippy:

Link to comment
Share on other sites

Ο Μάρτιν όμως συνεχίζει την ιστορία του παρ'όλο που χρησιμοποιεί διαφορετικές οπτικές γωνίες. Ας πούμε Το Λάθος(δεν θυμάμαι συγγραφέα, Έλληνας είναι. Καταπληκτικό αστυνομικό μυθιστόρημα) χρησιμοποιεί την ίδια ακριβώς ιστορία με διαφορετικές οπτικές. Σα να γράφεις, δηλαδή, ολόκληρη την ιστορία από την οπτική ενός χαρακτήρα και λίγο πριν το τέλος να την ξαναρχίζεις από άλλη οπτική. Και βλέπεις ότι ενώ τα γεγονότα παραμένουν ίδια, ο τρόπος που τ'αντιλαμβάνονται είναι τελείως διαφορετικός.

 

Τώρα που το ξανακοιτάω, δε νομίζω ότι εμπίπτει σ'αυτή την κατηγορία αλλά ήθελα πολύ να τ'αναφέρω :blush: . Sorry για το off-topic.

Link to comment
Share on other sites

Ένα πολύ ιδιόρρυθμό ύφος (που εμένα, προσωπικά, μου άρεσε) είχε ο Beagle, στην Μπαλάντα του Πανδοχέα (την οποία τυχαίνει να την έχω διαβάσει στα ελληνικά, αλλά δεν έχασε τη μαγεία της): Αυτός έγραφε κάθε κεφάλαιο και από την οπτική γωνία άλλου χαρακτήρα, ακριβώς όπως ο Μάρτιν, βάζοντας και το όνομα από πάνω. Αλλά το κάθε κεφάλαιο ήταν γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο. Πραγματικά, εξαιρετική αφήγηση η Μπαλάντα του Πανδοχέα.

 

ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ?!!

 

Θα τον διαβάσω μετά τον Erircson.

 

Λατρεύω τις αφηγήσεις σε πρώτο πρόσωπο...εγωκεντρισμός γαρ :bangin:

 

Spam: 100 post. :winner_first_h4h:

Edited by Panos
Link to comment
Share on other sites

Α' πρόσωπο; Τότε να διαβάσεις και τη δική μου προσπάθεια στην άσκηση 15! (χιχι)

 

Χμμ τελικά κάπως δύσκολο θέμα για να οριστεί με ακρίβεια. Ίσως σε αυτό που θα αρκεστώ στις δικές μου ιστορίες είναι ένα κεφάλαιο να μιλάει για τον ήρωα, και στο άλλο τι συμβαίνει κάπου άλλου. Θα δείξει. Πάντως ο συνεχής σπονδιλισμός (?) μετά ξέρω εγώ από κάθε 3 περαγράφους ή μια σελίδα μπορεί να κουράσει αν δεν χειρισθεί σωστά ή θα τραβήξει ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον για την πρωτοτυπία του .. παίρνεις το ρίσκο;

Edited by twocows
Link to comment
Share on other sites

Δε νομίζω ότι χρειάζεται απαραίτητα τρελή γνώση του κόσμου από την αρχή για να γράψεις μια σπονδυλωτή ιστορία. Χρειάζεται απλά μια κεντρική ιδέα και κάποιοι χαρακτήρες. Στη συνέχεια ο συγγραφέας γράφει για τον καθένα, ενώ στο κεφάλι του έχει την γενική εικόνα.

Βέβαια μιλάει το άτομο που ξέρει το 50% της ιστορίας πριν αρχίσει και έχει ένα πλάνο για το πως θα εξεληχθούν τα πράγματα.

Link to comment
Share on other sites

Χμμμ... δεν ξέρω ακριβώς τον ορισμό της σπονδυλωτής γραφής αλλά υποθέτω ότι θα είναι κάτι παρόμοιο με τις σπονδυλωτές ταινίες. Σπονδυλωτές ταινίες είναι για παράδειγμα η κάλπικη λίρα (φαντάζομαι θα την έχετε δει... αποτελείται από διαφορετικές ιστορίες που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους και το μόνο κοινό σημείο είναι η κάλπικη λίρα που περνάει από χέρι σε χέρι). Σπονδυλωτή ταινία πρέπει να είναι και το safe sex και από ξένες το Pulp Fiction, το Amores Perros κλπ.

Από βιβλία το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ένα μυθιστόρημα της Βάνας Παπαθανασίου που είχα διαβάσει πριν χρόνια και λεγόταν "Οι ερινύες πεθαίνουν στον καθρέφτη". Περιγράφει την ζωή εφτά γυναικών (ένα κεφάλαιο για κάθε γυναίκα) που φαινομενικά δεν είχαν κανένα κοινό σημείο μεταξύ τους. Στο όγδοο και τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου παρουσιάζεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει τις ζωές αυτών των γυναικών.

Αυτά... αν βρω κανέναν ορισμό θα επανέλθω.

 

ΥΓ. Το λάθος του Σαμαράκη που αναφέρθηκε κάπου παραπάνω δεν νομίζω ότι είναι γραμμένο με σπονδυλωτή γραφή.

Link to comment
Share on other sites

ΥΓ. Το λάθος του Σαμαράκη που αναφέρθηκε κάπου παραπάνω δεν νομίζω ότι είναι γραμμένο με σπονδυλωτή γραφή.

 

Το ξέρω. Άλλωστε το έγραψα και στο ποστ μου ότι δεν είναι :blush:

Link to comment
Share on other sites

Το ξέρω. Άλλωστε το έγραψα και στο ποστ μου ότι δεν είναι :blush:

 

Συγνώμη... δεν το πρόσεξα ότι το είχες γράψει :blush:

Edited by asxeth
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..