Τι διαβάζετε;

[Φάμπιαν]

Καλησπέρα σας! Είμαι καινούριο μέλος εδώ.

Διαβάζω " Στο χείλοσ της αβύσσου" του κέστνερ και (ξανά) διαβάζω το " Χαμογέλα, ρε... τι σου ζητάνε;" του Μίσσιου

Edited August 2, 2021 by Φάμπιαν

[Blood Prince]

Ο Καιρός της Περιφρόνησης εκδόσεις selini........έχω ξετρελαθεί ! Περιμένω πως και πως το Baptism of Fire (Βάπτισμα του Πυρός).

[gregacm]

Συνεχιζω σταθερα την πορεια μου προς τον Μαυρο Πυργο, με το 5ο βιβλιο, Οι Λυκοι της Καλα.

Edited August 2, 2021 by gregacm

[GeoVa]

Ξεκίνησα την Ουτοπία, του Thomas More.

Edited August 26, 2021 by GeoVa

[Hybrid Punk Queen]

Ξεκίνησα το Super-Cannes του J.G. Ballard. Αν και η μετάφραση καταλαβαίνω ότι δεν είναι καλή, ωστόσο το βιβλίο μου αρέσει πολύ.

Περίληψη

Στους λόφους πάνω από τις Κάννες, η Εδέμ-Ολυμπία, το επιχειρηματικό πάρκο του μέλλοντος, φιλοξενεί τις κορυφαίες εταιρίες υψηλής τεχνολογίας και τα στελέχη τους. Η κλειστή αυτή κοινότητα προσφέρει τις ιδανικές συνθήκες, ώστε τα μέλη της να αφοσιώνονται ολοκληρωτικά στην εργασία εκμηδενίζοντας κάθε ανάγκη για ψυχαγωγία, κοινωνική επαφή και ελεύθερο χρόνο. Μια μέρα, εντελώς ξαφνικά, ο Ντέιβιντ Γκρίνγουντ, γιατρός της κλινικής του επιχειρηματικού πάρκου, σε κατάσταση αμόκ, σκοτώνει δέκα ανθρώπους και στη συνέχεια αυτοκτονεί. Η γιατρός Τζέιν Σίνκλερ, που προσλαμβάνεται στη θέση του, εγκαθίσταται μαζί με τον άντρα της Πολ στο σπίτι του νεκρού γιατρού. Έχοντας άφθονο χρόνο στη διάθεσή του, ο Πολ αρχίζει να αναζητά τους λόγους που οδήγησαν τον Γκρίνγουντ στα άκρα και ανακαλύπτει μια άλλη, άγρια, πλευρά της ζωής στο επιχειρηματικό πάρκο.
Ένα προφητικό μυθιστόρημα για την αλλοίωση που επιφέρουν στην ανθρώπινη φύση ο ακραίος καπιταλισμός και οι τεχνολογικές εξελίξεις, από την πένα του κορυφαίου Βρετανού συγγραφέα J. G. Ballard. Το βιβλίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία διεθνώς και τιμήθηκε με το λογοτεχνικό βραβείο Commonwealth Writers' Prize, 2000. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Εικονογραφώντας ευρηματικά και προφητικά αντινομίες του ύστερου καπιταλισμού, ο Μπάλαρντ μελετά διεισδυτικά και σε βάθος μια συγκυρία που φαντάζει περίπου σύγχρονη και ίσως γνώριμη. Η αλματώδης τεχνολογική ανάπτυξη και οι επίφοβες βιοπολιτικές που εφαρμόζονται στην επικράτεια της Εδέμ-Ολυμπίας εις το όνομα της προόδου και της οικονομικής μεγέθυνσης περιγράφουν μια τάξη πραγμάτων, που σήμερα δεν απέχει και πολύ απ΄την πραγματικότητα». (Νίκη Κώτσιου, bookpress.gr, 20/05/2021)

"Το Super-Cannes είναι το πρώτο μεγάλο έργο κοινωνικής Θεωρίας του 21ου αιώνα". (Portland Mercury)
"Ένα μαγευτικό υβρίδιο που δεν ανήκει σε κανένα γνωστό είδος, ένα αριστούργημα υπερρεαλιστικής φαντασίας". (New Statesman)
"Ένα από τα καλύτερά του". (San Francisco Chronicle)

[Δημήτρης]

Χανς Φάλαντα και ''Μόνος στο Βερολίνο''.

[GeoVa]

Πριν λίγο ξεκίνησα το Crash (στα ελληνικά), του J. G. Ballard.

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Μόνος στο Βερολίνο'' του Χανς Φάλαντα. Βασισμένο σε αληθινά περιστατικά, έχει να κάνει με την τραγική τροπή που παίρνει η ζωή ενός ηλικιωμένου ζευγαριού στο Βερολίνο το 1940. Ενεργά μέλη του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος, πλην όμως όχι φανατισμένα, ήταν αρχικά αφοσιωμένοι στον Φύρερ τους. Όπως άλλωστε ''όφειλε'' ο κάθε νομοταγής πολίτης. Μέχρι τη στιγμή που θα δουν τον γιο τους να πεθαίνει στο μέτωπο οπότε και η ζωή τους όπως την ήξεραν τελειώνει. Τσακισμένοι από την οδύνη, περνάνε στην αντίσταση. Με την μορφή επαναστατικών καρτών που γράφουν κάθε Κυριακή και αφήνουν σε πολυσύχναστα κτίρια. Κάνοντας έτσι τα ξεφτέρια της Γκεστάπο να πονοκεφαλιάζουν, ψύλλοι στα άχυρα ένα πράμα. Όχι όμως και για τον δαιμόνιο επιθεωρητή Έσεριχ που δουλεύει με σύστημα. Βασισμένος στη διορατικότητα του και στον παράγοντα τύχη, πιστεύει ότι είναι θέμα χρόνου η τυφλή θεά να του χαμογελάσει. Να κάνει το μοιραίο λάθος ο Φαντομάς, όπως τον έχει κατονομάσει. Γίνεται μέσα σ' όλα αυτά και εκτενής αναφορά στο κλίμα τρομοκρατίας που επικρατούσε. Όχι μόνο για Εβραίους, αντιστασιακούς και λοιπούς στοχοποιημένους. Αλλά και για τους γνήσιους Άριους. Συνηθισμένους ανθρώπους της διπλανής πόρτας, αλλά και κατακάθια. Που δεν δίσταζαν να καταδώσουν γνωστούς και αγνώστους, για να μην προλάβουν να τους καταδώσουν οι άλλοι. Αν δε οι εκάστοτε κατηγορίες δεν ανταποκρίνονταν στη πραγματικότητα, ελάχιστη ή καθόλου σημασία είχε. Παρά μόνο να κερδίσεις την εύνοια του κόμματος, του κράτους. 

Αναφορά χρήζει και η διαφορά μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Στο ντοκιμαντέρ ''Μόνος ενάντια στον Χίτλερ'' γίνεται λόγος για προβλήματα στη σχέση του ζευγαριού. Αποξενωμένο, όταν τους έπιασαν δεν δίσταζαν να αλληλοκατηγορούνται για να γλυτώσει ο καθένας την ζωή του. Ο Φάλαντα όμως τα ωραιοποιεί παρουσιάζοντας τους αγαπημένους. Όποια πάντως και αν είναι η αλήθεια αντιστάθηκαν και αυτό είναι που μετράει. Έστω και με τρόπο αντισυμβατικό. Καλό ήταν. Δυσάρεστη ιστορία, ωραίο γράψιμο. 

Διάβασα και ''Τα αγόρια του Νίκελ'' του Κόλσον Γουάιτχεντ, ξέχασα να το σχολιάσω. Βασισμένο επίσης σε τραγικά γεγονότα. Προφανώς και υπάρχουν αναμορφωτήρια ανά τον κόσμο που κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Με καλό, συμπονετικό προσωπικό. Αλλά δυστυχώς και κολαστήρια. Που έχουν καταστρέψει ζωές -ενίοτε και τερματίσει- και συνειδήσεις. Εξαπολύοντας στη κοινωνία ανθρώπους σε κατάσταση τρισχειρότερη απ΄ όση όταν μπήκαν. Όπως π.χ. το σχολείο αρρένων Ντόζιερ στη πολιτεία της Φλόριντα. Που αποτέλεσε το πρότυπο για την ιστορία που ξετυλίγεται μέσα από την διήγηση του Έλγουντ Κέρτις. Φέρελπις νέος, ετοιμάζεται να ξεκινήσει στο πανεπιστήμιο. Καπρίτσιο της τύχης όμως σε συνδυασμό με το χρώμα του δέρματος του, θα τον στείλουν συστημένο για ''αναμόρφωση''. Οπότε και βρίσκεται στο έλεος των σαδιστών δεσμοφυλάκων του. Βλέποντας ότι η παθητική αποδοχή δεν φέρνει αποτέλεσμα, αποφασίζει με αδελφή ψυχή να δράσει. ''Καλό'' και αυτό. Μικρό, φεύγει γρήγορα με ωραίο twist.

Edited September 5, 2021 by Δημήτρης

[GeoVa]

Ξεκίνησα το Τιετά η γιδοβοσκός, του Jorge Amado.

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Ο λύκος της Wall street'' του Τζόρνταν Μπέλφορτ. 

Αληθινή ιστορία ενός Κροίσου, οδοιπορικό στις ξέφρενες μέρες του χρηματιστηρίου των δεκαετιών του '80 και '90. Πανέξυπνος και οξυδερκής, ήξερε να διαβλέπει και να ελίσσεται στον αδηφάγο κόσμο του γρήγορου και εύκολου πλουτισμού. Η κορυφή όμως αποδείχθηκε δυσβάσταχτη και γκρεμοτσακίστηκε. Ιδιοκτήτης χρηματιστηριακής μόλις στα τριάντα, ακολούθησε πιστά όλες τις πεπατημένες που του επέβαλε ο ξέφρενος τρόπος ζωής του. Οπότε και περιγράφεται με πολύ παραστατικό τρόπο η φρενίτιδα, το αμόκ, η τρέλα. Πόρνες πολυτελείας και μη, και κάθε λογής πιθανά και απίθανα ναρκωτικά. Παραβίαση όλων των οικονομικών νόμων για ακόμη περισσότερο κέρδος, και εκμετάλλευση των παραθύρων για σκαπουλάρισμα. Μπόλικη πρέζα επειδή η δουλειά σε θέλει συνέχεια στη τσίτα. Ως γνωστόν όμως είναι κακή σύμβουλος με αποτέλεσμα να αρχίσει να κατρακυλάει στην άβυσσο. Με την εξάντληση της υπομονής της συζύγου να αποδεικνύεται το μεγαλύτερο από τα προβλήματα του, όχι το μοναδικό. Και φυσικά πολύ- πολύ ψέμα, το είχε αναγάγει σε επιστήμη. Σε σημείο να θέλει ο ανεκδιήγητος να χρησιμοποιήσει για ξέπλυμα θεία και πεθερά! Η προσωποποίηση της αναλγησίας, δεν τον σταματούσε κανείς και τίποτα  Μαύρο χιούμορ, δεν ξέρει κανείς αν έπρεπε να κλάψει ή να γελάσει. Θα δω μία από αυτές τις μέρες και την τρίωρη ταινία, απ' όσο μπόρεσα να καταλάβω πρέπει να είναι καλή. 

Συνεχίζω με Ρίτσαρντ Μάθεσον και ''Θα σε βρω στον παράδεισο''. 

Edited September 12, 2021 by Δημήτρης

[Ziltoid]

Καλησπέρα σε όλους.

Καινούργιο μέλος και χάρηκα πολύ που σας ανακάλυψα.

Διαβάζω "ιστορίες της ετοιμοθάνατης γης" του jack Vance. 

Πρόκειται για διαφορες ιστορίες που κοινό τους σημείο είναι ότι διαδραματίζονται στην ετοιμοθανατη γη.

Κάποιοι χαρακτήρες διασταυρώνονται ανάμεσα στις ιστορίες οι οποίες είναι λίγο άνισες.

Θα συνεχίσω και με τα υπόλοιπα της σειράς καθώς θαυμάζω την φαντασία του συγγραφέα,η οποία είναι το λιγότερο...αχαλίνωτη.

[Erekose]

12 hours ago, Ziltoid said:

Καλησπέρα σε όλους.

Καινούργιο μέλος και χάρηκα πολύ που σας ανακάλυψα.

Διαβάζω "ιστορίες της ετοιμοθάνατης γης" του jack Vance. 

Πρόκειται για διαφορες ιστορίες που κοινό τους σημείο είναι ότι διαδραματίζονται στην ετοιμοθανατη γη.

Κάποιοι χαρακτήρες διασταυρώνονται ανάμεσα στις ιστορίες οι οποίες είναι λίγο άνισες.

Θα συνεχίσω και με τα υπόλοιπα της σειράς καθώς θαυμάζω την φαντασία του συγγραφέα,η οποία είναι το λιγότερο...αχαλίνωτη.

Καλημέρα, Νίκο, και χαίρομαι που ανακάλυψες αυτά που θεωρώ ως ορισμένα από τα καλύτερα και πιο διασκεδαστικά βιβλία φαντασίας που διάβασα ποτέ. Τα Μάτια του Ανώτερου Κόσμου ήταν το πρώτο βιβλίο που μετέφρασα επισήμως στα ελληνικά πριν από τριάντα τόσα χρόνια, αν κι εσύ, φαντάζομαι, διαβάζεις την πιο πρόσφατη μετάφρασή μου για τις εκδόσεις Αίολος. Θυμίζω σ' εσένα και σε όλους ότι πέρα από την αχαλίνωτη φαντασία του, όπως κι εσύ εύστοχα την ονομάζεις, ο Jack Vance ήταν αυτός που "επινόησε"  το σύστημα μαγείας του RPG Dungeons and Dragons, με την απομνημόνευση των ξορκιών (ή μάλλον, οι δημιουργοί του παιχνιδιού "δανείστηκαν" τον τρόπο που λειτουργεί η μαγεία στα βιβλία του Κύκλου της Ετοιμοθάνατης Γης). Καλή απόλαυση!

[Ziltoid]

9 hours ago, Erekose said:

Καλημέρα, Νίκο, και χαίρομαι που ανακάλυψες αυτά που θεωρώ ως ορισμένα από τα καλύτερα και πιο διασκεδαστικά βιβλία φαντασίας που διάβασα ποτέ. Τα Μάτια του Ανώτερου Κόσμου ήταν το πρώτο βιβλίο που μετέφρασα επισήμως στα ελληνικά πριν από τριάντα τόσα χρόνια, αν κι εσύ, φαντάζομαι, διαβάζεις την πιο πρόσφατη μετάφρασή μου για τις εκδόσεις Αίολος. Θυμίζω σ' εσένα και σε όλους ότι πέρα από την αχαλίνωτη φαντασία του, όπως κι εσύ εύστοχα την ονομάζεις, ο Jack Vance ήταν αυτός που "επινόησε"  το σύστημα μαγείας του RPG Dungeons and Dragons, με την απομνημόνευση των ξορκιών (ή μάλλον, οι δημιουργοί του παιχνιδιού "δανείστηκαν" τον τρόπο που λειτουργεί η μαγεία στα βιβλία του Κύκλου της Ετοιμοθάνατης Γης). Καλή απόλαυση!

Ευχαριστώ πολύ!

Η αλήθεια είναι ότι έχω και τις 2 εκδόσεις αλλά όντως διαβάζω αυτή του Αιόλου.

Ναι,το διαβασα στο εισαγωγικό σας σημείωμα για τα rpg και ομολογώ ότι δεν το ηξερα.

Τον συγγραφέα τον είχα γνωρίσει από την σειρά "ιστοριες" των εκδόσεων ωρορα και μου είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις. 

Συγχαρητήρια για το έργο σας όλα αυτά τα χρονια ,μέσα από τις μεταφράσεις σας μου κρατατε "συντροφιά" εδω και 25 χρόνια περίπου .

[Δημήτρης]

Πάτρικ Ντεγουίτ και ''Οι αδελφοί αδελφές''.

[vaggelis]

Έχω αρχίσει το "Λωξάντρα", της Μαρίας Ιορδανίδου.

Edited September 20, 2021 by vaggelis

[Δημήτρης]

Τις τελευταίες μέρες διάβασα:

- Πάτρικ Ντεγουίτ: ''Οι αδελφοί αδελφές'': Χέρμαν Κέρμιτ Γουόρμ ο λεγάμενος. Εξόργισε τον μέγα Στόλαρχο και πρέπει να φύγει από τη μέση. Έλι και Τσάρλι Αδελφές τα τσιράκια που θα εκτελέσουν τις εντολές του. Αντισυμβατικό επίθετο, η εμπειρία όμως περισσεύει. Καβαλούν λοιπόν τα άλογα και ξεκινούν, με τον πρώτο όμως (εκείνον που δεν πίνει τόοοοσο πολύ) να προβληματίζεται. Όχι τόσο επειδή ο στόχος ενδεχομένως το κατέχει το πιστολίδι, αυτό είναι εμπόδιο που ξεπερνιέται. Όσο γιατί εγείρεται πρόβλημα άλλης φύσεως, πιο ζόρικο. Ενώ παράλληλα φαίνεται να έχουν και μία άτυπη κόντρα, να υπάρχει υποβόσκουσα ένταση. Κακός σύμβουλος για το ''επάγγελμα'' τους. Γράφτηκε ως φόρο τιμής στα γουέστερν. Δεν ήξερα ότι έχει γίνει ταινία και εδέησα να το πιάσω όταν το πήρα πρέφα. Την έβαλε πριν κάνα μήνα η ΕΡΤ οπότε και είπα να το κάνω το καλό. Και αμφότερα ήταν καλά, μου άρεσαν. Προτείνεται και για όσους δεν βλέπουν αλλά οι φαν πιστεύω ότι θα το ευχαριστηθούν περισσότερο. 

- Αλεξάντερ Τρόκι: ''Έλεν'': Ανήσυχη φύση η πρωταγωνίστρια, ασφυκτιά στο μικρόκοσμο της γενέτειρας της. Επιστρατεύει λοιπόν τα... μεγάλα μέσα για να την κοπανίσει προτού ο πλούσιος πατέρας της την παντρέψει με κάνα ξενέρωτο συγχωριανό. Και από εκεί και πέρα τα πράγματα παίρνουν τον δρόμο τους με την ίδια να περιπλανιέται σε κάθε πιθανό και απίθανο σημείο του ορίζοντα. Και όντας με το αίμα της να βράζει, αλλάζει τους άνδρες σαν τα πουκάμισα. Ευκολάκι μιας και σέρνει το άτιμο καράβι. Εύπεπτο φλασάκι που στο ελάχιστο που διαρκεί, στέλνει την λίμπιντο στα ύψη. 

- Τζέιμς Φένιμορ Κούπερ: ''Ο τελευταίος των Μοϊκανών'': Ήθελα επιτέλους να διαβάσω το κλασικό αυτό έργο. Όχι στις καλαίσθητες πλην όμως παιδικές διασκευές, αλλά σε πλήρη έκδοση. Ή τουλάχιστον υποθέτω ότι ήταν από τις εκδόσεις Καρακώτσογλου. Έντονο το Ινδιάνικο στοιχείο κάτι που αυτομάτως προσέδωσε μεγάλο πλεονέκτημα. Και όντας γραμμένο στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, πιστεύω ότι τους πρόλαβε. Σε ικανοποιητικό βαθμό, πριν συρρικνωθούν για τα καλά. Είχε λοιπόν τα ανάλογα ερεθίσματα για να τους μεταφέρει μαεστρικά στο χαρτί. Φόντο ο αποικιοκρατικός Αγγλογαλλικός πόλεμος με έπαθλο τις αχανείς εκτάσεις των ΗΠΑ και του Καναδά. Και στη μέση οι Ινδιάνοι, να βλέπουν τον κόσμο τους να καταρρέει από τα χλωμά πρόσωπα. Ο Ντάνκαν Χέιγουορντ είναι ταγματάρχης του Αγγλικού στρατού με την δύσκολη αποστολή να παραδώσει ασφαλείς δύο αδελφές στον συνταγματάρχη πατέρα τους. Σύμμαχοι του ο ανιχνευτής Χοκάι και δύο Μοϊκανοί, πατέρας και γιος. Απέναντι τους ένας εκδικητικός, μοχθηρός Ινδιάνος. Επικεφαλής της φυλής του, δεν έχει αναστολές. Καλό ήταν, ωραίο. Όχι το σούπερ αριστούργημα που λόγω φήμης ενδεχομένως θα περίμενε κανείς. Το γράψιμο δείχνει κατά διαστήματα την ηλικία του. Αλλά ναι, ήταν δυνατό. Υπέροχες περιγραφές της φύσης όσο και τελετουργιών και αψιμαχιών. Κάπου λίγο με κούρασε με τις ψαλμωδίες αλλά ως εκεί. Από τις περιπτώσεις όπου η φήμη ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα. Να διαβαστεί για το ιστορικό του θέματος αλλά και για την δεδομένη του ποιότητα. Μόνη μου ένσταση ότι πρόκειται για δεύτερο μέρος έστω και άτυπης σειράς. Της πενταλογίας ''Leatherstocking tales'', καλά θα ήταν να μεταφράζονταν και τα υπόλοιπά. Όσο για την αναπόφευκτη αναφορά στη ταινία την έχω δει αλλά τόσο παλιά, που δεν θυμάμαι γρυ. Εκτός φυσικά από το θεϊκό soundtrack, ξεχνιέται τέτοιο πράμα; Αναντίρρητα από τα ωραιότερα στην ιστορία του κινηματογράφου   Ευκαιρία λοιπόν να την ξαναδώ!

Edited October 13, 2021 by Δημήτρης

[vaggelis]

Έχω αρχίσει το "Με τα μάτια ενός Δυτικού", του Τζόζεφ Κόνραντ.

[Δημήτρης]

Έχω αρχίσει το τελευταίο βιβλίο, δίτομο στα Ελληνικά, της τριλογίας του Χρυσαφένιου ανθρώπου της Ρόμπιν Χομπ με τίτλο ''Ο λευκός προφήτης''.

[yanni]

Ερωτήσεις προς βοήθεια, έχει διαβάσει κανείς τη σειρά των βιβλίων του Harry potter? Αξίζει τον αναγνωστικό χρόνο και τα χρήματα που θα διαθέσω?

[Δημήτρης]

3 minutes ago, yanni said:

Ερωτήσεις προς βοήθεια, έχει διαβάσει κανείς τη σειρά των βιβλίων του Harry potter? Αξίζει τον αναγνωστικό χρόνο και τα χρήματα που θα διαθέσω?

Καλή είναι, ναι. Κάπου έκανε μία κοιλιά στο πέμπτο βιβλίο που με ψιλοκούρασε. Σε γενικές γραμμές όμως μπορώ να πω ότι έμεινα πολύ ευχαριστημένος. Και αν δεν καίγεσαι να τα έχεις, πιστεύω ότι βρίσκονται σχετικά εύκολα για δανεισμό σε βιβλιοθήκες. 

[yanni]

1 hour ago, Δημήτρης said:

Καλή είναι, ναι. Κάπου έκανε μία κοιλιά στο πέμπτο βιβλίο που με ψιλοκούρασε. Σε γενικές γραμμές όμως μπορώ να πω ότι έμεινα πολύ ευχαριστημένος. Και αν δεν καίγεσαι να τα έχεις, πιστεύω ότι βρίσκονται σχετικά εύκολα για δανεισμό σε βιβλιοθήκες. 

Εχω ακούσει από άσχετους (αναγνώστες) καλά λόγια. Προτιμώ να έχω τα βιβλία, παρά δανεικά. Μάλλον με τη νέα  αναγνωστική χρονιά θα το τολμήσω. Νομίζω, ότι είναι εφηβική αυτή η σειρά. Όλα είναι σχετικά.

Edited December 16, 2021 by yanni

[Δημήτρης]

1 hour ago, yanni said:

Εχω ακούσει από άσχετους (αναγνώστες) καλά λόγια. Προτιμώ να έχω τα βιβλία, παρά δανεικά. Μάλλον με τη νέα  αναγνωστική χρονιά θα το τολμήσω. Νομίζω, ότι είναι εφηβική αυτή η σειρά. Όλα είναι σχετικά.

Διαβάζεται άνετα και από μεγάλους, και εγώ πριν από μία πενταετία την έπιασα. Αλλά ναι, όντας με μικρούς σε ηλικία πρωταγωνιστές, θα έλεγα ότι απευθύνεται -περισσότερο- και στο ανάλογο κοινό. Έχεις πάντως καλές πιθανότητες να σου αρέσει πιο πολύ αν δεν έχεις δει τις ταινίες. Ρίξε κάνα σχόλιο όταν με το καλό την τελειώσεις  

Συνεχίζω με Βασίλη Γιαννάκη και ''Αφώτιστες περιοχές''. 

[GeoVa]

Ξεκίνησα το Πολιτική Ανυπακοή, του Henry David Thoreau.

[GeoVa]

Ξεκίνησα το Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο, του Arthur Schopenhauer.

[GeoVa]

Ξεκίνησα το Το Στρίψιμο της Βίδας, του Henry James.