Τι διαβάζετε;

[BladeRunner 4,927]

Συνεχίζω με το Τα ζωντόβολα του διαστήματος, του Έρικ Φρανκ Ράσελ. Από την πρώτη κιόλας σελίδα κατάλαβα ότι θα διαβάσω ένα άκρως ψυχαγωγικό και απολαυστικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας.

[Δημήτρης 2,491]

11 hours ago, BladeRunner said:

Συνεχίζω με το Τα ζωντόβολα του διαστήματος, του Έρικ Φρανκ Ράσελ. Από την πρώτη κιόλας σελίδα κατάλαβα ότι θα διαβάσω ένα άκρως ψυχαγωγικό και απολαυστικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας.

Ναι, είναι. Πάει πολύς καιρός και έχω ξεχάσει τα τι και τα πως. Δεν έχω ξεχάσει όμως το βίωμα, ήταν έτσι ακριβώς όπως το είπες. Και έτσι είναι γενικά ο Ράσελ. Παλαβιάρικες, ξέφρενες καταστάσεις. Έστω σε αυτά τα λίγα που έχω διαβάσει. 

Συνεχίζω με Τόμας Πίντσον και ''Έμφυτο Ελάττωμα''. 

Edited April 11, 2020 by Δημήτρης

[BladeRunner 4,927]

Είμαι στα μισά του Ψηλά πάνω από τον κόσμο, του Πολ Μπόουλς, το οποίο μπορεί να είναι ένα ή μισό κλικ πιο κάτω από το καταπληκτικό "Τσάι στη Σαχάρα" που διάβασα πέρυσι το καλοκαίρι, όμως σίγουρα είναι και αυτό ένα πολύ ωραίο βιβλίο.

[Δημήτρης 2,491]

Ρόλαντ Λέιζενμπι και ''Κόμπι Μπράιαντ: Στον Κόσμο του''. 

[gregacm 443]

Συνεχεια με Μαυρο Πυργο ΙΙ, Το Καλεσμα των Τριων, Του Κινγκ.

Edited April 18, 2020 by gregacm

[Mictantecutli 864]

Ειπα να τολμησω το Swan song του Robert McCammon, μιας και δεν το μεταφραζει κανενας. Εχω περασει την μεση και φαινεται σουπερ! 

Edited April 18, 2020 by Mictantecutli

[Δημήτρης 2,491]

Στίβεν Κινγκ και ''Ρόουζ Μάντερ''. 

[Spyrex 343]

9 hours ago, Δημήτρης said:

Στίβεν Κινγκ και ''Ρόουζ Μάντερ''. 

Δεύτερη φορά; 

[Δημήτρης 2,491]

2 hours ago, Spyrex said:

Δεύτερη φορά; 

Ναι! Ούτε που θυμάμαι πότε ήταν η πρώτη, ίσως προ 2000. Από τη μία δεν είναι καλό, μου θυμίζει πως πέρασαν τα χρόνια  Από την άλλη όμως ναι γιατί είναι ουσιαστικά σαν να το διαβάζω πρώτη φορά. Ήδη στις 100 πρώτες σελίδες συνειδητοποιώ ότι δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα πέρα από την κεντρική ιδέα. Κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα να μου είναι ουσιαστικά άγνωστο και να το γνωρίζω τώρα. Ισχύει αυτό για καμιά δεκαριά ακόμη βιβλία του, με περιμένει λοιπόν πολύ υλικό  

Edited April 22, 2020 by Δημήτρης

[BladeRunner 4,927]

Μετά το συμπαθητικό "Θλιμμένος, τελευταίος και μόνος" (Οσβάλντο Σοριάνο), το ωραίο ""Για να μη χάνεσαι στη γειτονιά" (Πατρίκ Μοντιανό) και το εξαιρετικό "Μουσική για χαμαιλέοντες" (Τρούμαν Καπότε), έχω ξεκινήσει το Γυναίκες, του Τσαρλς Μπουκόφσκι.

[Spyrex 343]

Michael Connelly, Οι θεοί της ενοχής.

[Δημήτρης 2,491]

Αγκάθα Κρίστι και ''Γιατί δεν ρώτησαν τον Έβανς;''

[BladeRunner 4,927]

Μετά το ιδιαίτερο "Η χορτοφάγος" (Χαν Γκανγκ), ξεκίνησα το Kitchen, της Μπανάνα Γιοσιμότο.

[Δημήτρης 2,491]

Διάβασα το ''Ο Χασάπης'', λογοτεχνικό ντεμπούτο της Αλίνα Ρέγες. Η ιστορία ξετυλίγεται από την οπτική γωνία ταμία. Παρακολουθούμε τις λάγνες σκέψεις της για τον συνάδελφο χασάπη. Ιδίως γι' αυτόν αλλά και λιγουλάκι για το αφεντικό της, τους πελάτες και τον ευκαιριακό της φίλο. Περίπου για ότι κινείται και αναπνέει. Και για την ακρίβεια περισσότερο από λάγνες, αρρωστημένες μάλλον θα ταίριαζε καλύτερα. Σε σημείο που να αναρωτιέται κανείς αν κάτι δεν πηγαίνει καλά με το μυαλό της. Καλό αλλά μόνο κατά διαστήματα. Ξεχνιέται μετά από την μόλις μισή ώρα που χρειάζεται για να διαβαστεί. 

Συνεχίζω με Ντιν Κουντζ και ''Αστραπή''. 

Edited April 29, 2020 by Δημήτρης

[vaggelis 579]

Έχω αρχίσει το "Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ", του Αλεξάντρ Σολζενίτσιν.

[Spyrex 343]

Λένος Χρηστίδης, Τα χαστουκόψαρα.

[Δημήτρης 2,491]

Συνεχίζω με την συλλογή ''Το Άγγιγμα του Πάνα'' του Άλτζερνον Μπλάκγουντ.

[GeoVa 182]

Ξεκίνησα το Η Ερωμένη του Γάλλου Υποπλοιάρχου, του John Fowles.

[Δημήτρης 2,491]

Γιώργος Μπαλάνος και ''Πέρα από το Αίνιγμα της Πεντέλης''.

[BladeRunner 4,927]

Μετά από κάποια βιβλία που δεν έχω αναφέρει στο παρόν τόπικ, ξεκίνησα το Θαυμαστός καινούργιος κόσμος, τους Άλντους Χάξλεϊ.

[Spyrex 343]

Μετά από μία πρωτοφανή σαχλαμάρα που διάβασα επειδή επιλέχτηκε από ένα γκρουπ στο goodreads για buddy read του Μαΐου και είπα να συμμετάσχω (Castaways - Brian Keene), ξεκινάω το Patagonia Express του Luis Sepulveda. 

[Δημήτρης 2,491]

Διάβασα το ''Η κυρία Χ. πηγαίνει Σινεμά'' του Ζιλ Λερουά. 

Η ιστορία ξετυλίγεται μέσα από την αφήγηση ενός τακτικού επισκέπτη κινηματογράφου. Από αυτούς που παίζουν εκείνες τις πολύ ιδιαίτερες ταινίες. Το ίδιο τακτική και η Κυρία Χ. Όχι όμως για τα έργα αλλά για να εξασκήσει το επάγγελμα της, το αρχαιότερο του κόσμου. Σε σημείο μάλιστα που να της έχει παραχωρηθεί θεωρείο αποκλειστικά για πάρτη της, με τους πελάτες να σχηματίζουν ουρές. Ναι, τόση πέραση έχει. Μάλιστα σύμφωνα με τα αισθητήρια της, ενίοτε καταστρατηγείται η ασφάλεια. Όχι όμως και η ασφάλεια. Κατόπιν συνεννόησης με το αζημίωτο με ταμίες, ταξιθέτριες και πελάτες, άπαντες έχουν τεταμένη προσοχή. Μήπως και σκάσει μύτη κάνα μπατσικό. Αυξημένο δε ενδιαφέρον παρουσιάζει ο βοηθός της, απρόσωπος σε σημείο να απωθεί. Ελάχιστη όμως σημασία έχει μιας και αποτελεί βαρόμετρο στην όλη απαιτητική διαδικασία. Βλέπουμε το ξεκίνημα με τις δόξες της ως και την αναπόφευκτη της πτώση. Καλό ήταν, είχε τις στιγμές του. 

Συνεχίζω με Οκτάβ Μιρμπώ και ''Το Ημερολόγιο μίας Καμαριέρας''.

 

[Spyrex 343]

Αθωότητα, Dean Koontz. 

[Δημήτρης 2,491]

On 5/13/2020 at 2:37 PM, Δημήτρης said:

Συνεχίζω με Οκτάβ Μιρμπώ και ''Το Ημερολόγιο μίας Καμαριέρας''.

Περίμενα από κάτι σκόρπια που είχα διαβάσει από εδώ και από εκεί ότι θα μου άρεζε. Όχι όμως και τόσο πολύ.

Είναι αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος, ημερολόγιο μίας καμαριέρας. Καταγραφές από τις εμπειρίες σε σπίτια που δούλεψε στη Γαλλική επαρχεία, οπότε και παρακολουθούμε καταστάσεις που δύσκολα γίνονται πιστευτές. Ή μήπως πάλι όχι; Και όλα αυτά που αναφέρει είναι λίγο- πολύ εκείνα που θα περίμενε κανείς; Καβγάδες μεταξύ των ανδρόγυνων. Ομηρικοί, όντας με την καμαριέρα να εκλαμβάνεται ως κάτι το υποδεέστερο. Το άυλο. Σαν να μην υπάρχει καν. Κλείνει λοιπόν θέση στον εξώστη και τους απολαμβάνει με όλη της την άνεση  Η υποκρισία, η μιζέρια, ο δήθεν καθωσπρεπισμός τους. Οι πισώπλατες μαχαιριές σε καθημερινή διάταξη. Κουτσομπολιά για άλλα σπίτια και αρχοντικά. Ευπρόσδεκτα μιας και σπάνε την ρουτίνα της μικροαστικής, πεζής καθημερινότητας. Αφεντικά με κάθε λογής παραξενιές. Που λογαριάζουν τα ζώα τους πιότερο από τους υπηρέτες και απολαμβάνουν να τυραννάνε τους φτωχούς. Ή που της ζητούν υπηρεσίες πέρα από του νοικοκυριού. Ξέρετε, εκείνες τις εξτρατζίδικες. Όταν π.χ. ζορίζονται από τις κυράδες οπότε και καλείται να τους βγάλει από την δεινή τους θέση. Μία από τα ίδια και σε μεσιτικά γραφεία, τελωνεία, μοναστήρια και όπου τες πάντων την οδηγούν τα βήματα της. Με την ίδια να στροβιλίζεται ακατάπαυστα μέσα σ' όλον αυτόν τον κυκεώνα. Τα πρόσωπα αλλάζουν, οι κωλοκαταστάσεις πάντα ίδιες. Ενώ παράλληλα έχει τους δαίμονες της να την ταλανίζουν και να την κάνουν να προβληματίζεται για την ροπή της προς το σάπιο. Τόσο, που να αναρωτιέται αν με όλα αυτά που βιώνει, μήπως αρχίζει να ''χαλάει'' και η ίδια. Με τις μαύρες, λάγνες της σκέψεις και τις αυτοκαταστροφικές της επιλογές. 

Έκδοσης 1924! Είναι μακράν του δεύτερου, το παλιό της βιβλιοθήκης μου. Και παίρνοντας ως δεδομένο την χρονολογία, μου προξενεί εντύπωση που δεν είναι σε καθαρεύουσα. Και αυτό καθαυτό το τολμηρό της μετάφρασης (όπως και της συγγραφής άλλωστε). Αν όχι όλο, είναι ορισμένα σημεία που δεν συνάδουν με τα ήθη της εποχής. Κυνικό, με μαύρο χιούμορ και ατάκες που σπάνε κόκαλα. Ανώτερο της φήμης του, έχει γίνει και τρεις ταινίες. Θα κοιτάξω να δω μία, μάλλον του Λουίς Μπουνιουέλ.

Edited May 17, 2020 by Δημήτρης

[BladeRunner 4,927]

Μετά από κάμποσα βιβλία που διάβασα από την τελευταία φορά που έγραψα στο παρόν τόπικ, ξεκίνησα το Ψυχώ, του Ρόμπερτ Μπλοχ. Δέκα χρόνια πέρασαν από τότε που το διάβασα για πρώτη φορά (και μοναδική μέχρι στιγμής), καιρός ήταν να το ξαναπιάσω στα χέρια μου, όντας πλέον πολύ πιο έμπειρος αναγνώστης στα είδη του τρόμου και του νουάρ. Το κακό είναι ότι θυμάμαι το τέλος (την ταινία την έχω δει και αυτή μονάχα μια φορά), αλλά η γραφή είναι απολαυστική, οπότε δεν έχει και τόση σημασία πια.

Edited May 28, 2020 by BladeRunner