Βάρδος Posted October 3, 2005 Share Posted October 3, 2005 (edited) Για να διαβάσετε τις Παραφροσύνες στην ολοκληρωμένη τους μορφή, πρέπει να δείτε τον κόσμο μέσα από Ρουμπινένια Μάτια. * Παραφροσύνες (1) Το βατραχάκι με το μεγάλο στόμα μιλούσε, και έβριζε: «Λεχρίτη, ανόητε, απατεώνα, ρεμάλι, καθίκι, μπάσταρδε, έκφυλε, κάθαρμα, γελοίε, μπαμπέση, ανάξιε, τιποτένιε, πρόστυχε, αχρείε, λέρα, ελεεινέ, αισχρέ, τραμπούκε, φρενοβλαβή, βλάκα, παλαβέ, σούργελο, παπαρδέλα–!» Το βατραχάκι, λαχανιασμένο από τον χείμαρρο που εκστόμισε, σταμάτησε για να αναπνεύσει. Ο δεινόσαυρος, που ορθωνόταν μπροστά του, το ατένιζε ατάραχος. Στωικός. Το βατραχάκι αποφάσισε να βάλει τα δυνατά του, και το γύρισε στις πιο πρόστυχες βρισιές: «Μαλάκα, πούστη, γαμιόλη, τραβεστί, κίναιδε, κοπρολάγνε, παπαροπρήχτη, ευνούχε, πεολείκτη, μικροτσούτσουνε, παπάρα, μουνούχε–!» Σταμάτησε, πάλι, για να πάρει αναπνοή. Ο δεινόσαυρος εξακολουθούσε να είναι, φαινομενικά, ήρεμος. Ωστόσο, ανοιγόκλεισε τα βλέφαρα, μία φορά. Κι αυτό, θα μπορούσε να πει κανείς, ήταν σημάδι εκνευρισμού. Το βατραχάκι, νιώθοντας απεγνωσμένο, συνέχισε: «Ρεμάλι, μουνούχε, καθίκι, μπάσταρδε, έκφυλε, κάθαρμα, γελοίε, μπαμπέση, ανάξιε, πρόστυχε, αχρείε, λέρα, πούστη, τραμπούκε, κίναιδε, φρενοβλαβή, βλάκα, παλαβέ, σούργελο, μαλάκα, γαμιόλη, τραβεστί, κοπρολάγνε, παπαρδέλα, πεολείκτη, μικροτσούτσουνε, τιποτένιε, παπάρα–!» Ο δεινόσαυρος πάτησε το βατραχάκι και έφυγε. (Το βατραχάκι, σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε, απεβίωσε –πέθανε, τα τίναξε, παρέδωσε το πνεύμα, ξεψύχησε, πήγε να βρει το Θεό– μετά από το ποδοπάτημα.) Αργότερα, όταν ερωτήθη γιατί το έκανε αυτό, ο δεινόσαυρος απάντησε ότι το βατραχάκι τον είχε κουράσει με την επανάληψη των ίδιων λέξεων. (Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή καταστάσεις είναι καθαρά συμπτωματική.) Edited December 22, 2005 by Bardos Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted October 3, 2005 Share Posted October 3, 2005 *χτυπιέται από τα γέλια* Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted October 3, 2005 Share Posted October 3, 2005 Θεέ μου, τι του έκανες του Βάρδου; Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted October 3, 2005 Author Share Posted October 3, 2005 Θεέ μου, τι του έκανες του Βάρδου; Είναι αιχμαλωτός μου, άθλιο και τιποτένιο σκουλήκι. Αν θέλεις να τον σώσεις, έλα έξω από τη γνωστή μπιραρία της γωνίας, ένα λεπτό και έξι δευτερόλεπτα μετά τα μεσάνυχτα. Σε περιμένω, Ο Εξωγήινος της Γειτονιάς σας που Θέλει να Κατακτήσει τον Κόσμο. (Αυτό ελπίζω να είναι ανεμιστήρας.) Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted October 3, 2005 Share Posted October 3, 2005 (edited) Οι μπύρες του Sab φταίνε για όλα! Από τα πιο αστεία κείμενα που έχω διαβάσει ποτέ!!!! : Edited October 3, 2005 by Isis Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted October 3, 2005 Author Share Posted October 3, 2005 (edited) Παραφροσύνες (1) Παραφροσύνες (2) Κάπου στη μέση ενός μεγάλου πέτρινου δωματίου ορθωνόταν ένας πελώριος τροχός, καμωμένος από βαρύ ατσάλι και ξύλο. Ήταν καρφωμένος με πρόκες ενός μέτρου και είχε δεκάδες και δεκάδες χειρολαβές. Σχοινιά και αλυσίδες, κατερχόμενα από την οροφή του δωματίου, τυλίγονταν γύρω του. Ο τροχός ήταν ακίνητος, σαν να είχε κολλήσει. Κάποιος τον πλησίασε, έπιασε μία χειρολαβή, και προσπάθησε να τον κινήσει. Έσπρωχνε, έσπρωχνε, έσπρωχνε, πιεζόταν, μούγκριζε, και ξεφυσούσε. Τα σωθικά του είχαν γυρίσει ανάποδα. Μα ο τροχός παρέμενε ακίνητος. Ο Κάποιος ήταν, τώρα, λαχανιασμένος και αγκομαχούσε. Κατάφερε, όμως, να βγάλει ένα σφύριγμα για να φωνάξει έναν δεύτερο Κάποιο. Ο δεύτερος Κάποιος ήρθε κι αρχίσανε να προσπαθούνε μαζί να μετακινήσουν τον τροχό. Έσπρωχναν, έσπρωχναν, έσπρωχναν, πιέζονταν, μούγκριζαν, και ξεφυσούσαν. Τα σωθικά τους είχαν γυρίσει ανάποδα (ο πρώτος Κάποιος υπέφερε, πια, τρελά από το γύρισμα των σωθικών του). Μα ο τροχός παρέμενε ακίνητος. Έτσι, αποφάσισαν πως μ’αυτό τον τρόπο δεν γινόταν δουλειά. Αγκομαχώντας, ο δεύτερος Κάποιος έφυγε και επέστρεψε μ’ένα τσούρμο από Κάποιους. Κι έπιασαν όλοι μαζί να μετακινήσουν τον τροχό. Έσπρωχναν, έσπρωχναν, έσπρωχναν, πιέζονταν, μούγκριζαν, και ξεφυσούσαν. Τα σωθικά τους είχαν γυρίσει ανάποδα (ο δεύτερος Κάποιος υπέφερε, πια, τρελά από το γύρισμα των σωθικών του, ενώ ο πρώτος είχε λιποθυμήσει). Και ο τροχός κινήθηκε… Γύρισε μερικά εκατοστά· τα σχοινιά ακούστηκαν να τρίζουν και οι αλυσίδες να κροταλίζουν. Οι Κάποιοι συνέχισαν να σπρώχνουν κι άλλο. Τώρα που είχαν κάνει την αρχή, μπορούσαν να καταφέρουν οτιδήποτε! σκέφτονταν. Και έσπρωχναν, έσπρωχναν, έσπρωχναν… ώσπου ο τροχός τραντάχτηκε, έπεσε, και πλάκωσε τουλάχιστον τους μισούς. Υπάρχει, ωστόσο, και μια άλλη εκδοχή του παραμυθιού: σ’αυτή την εκδοχή οι Κάποιοι καταφέρνουν να βάλουν τον τρόχο σε τόσο γρήγορη περιστροφή, που τα σχοινιά κι οι αλυσίδες του τους σκοτώνουν όλους. (Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή καταστάσεις είναι καθαρά συμπτωματική.) Edited October 19, 2005 by Nihilio Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted October 3, 2005 Share Posted October 3, 2005 Πολύ Southpark φάση αυτή η ιστορία - Oh my god, they killed the Somebodies - You bastards!!! Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted October 3, 2005 Share Posted October 3, 2005 Παραφρόνησα.... Εύγε παιδί μου Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted October 3, 2005 Share Posted October 3, 2005 Oh,thou are so wise,great master!Accept me as your apprentice and teach me.Give me the..."Light"! (εννοω να μου δωσεις το βιβλιο Light αμα το εχεις προχειρο οταν με το καλο-λεμε τωρα-κατεβω στο κλεινον αστυ) Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted October 4, 2005 Author Share Posted October 4, 2005 (edited) Παραφροσύνες (1) Παραφροσύνες (2) Παραφροσύνες (3) Το φίδι ήταν μεγάλο –δεκατρείς φορές μεγαλύτερο από μια οχιά– και τριγύριζε στην αχανή, αμμουδερή έρημο. Είχε σκληρές φολίδες χρυσοπράσινου χρώματος οι οποίες γυάλιζαν κάτω από τον δυνατό ήλιο. Τα μάτια του, στενά και καταγάλανα, ήταν παρατηρητικά και έμοιαζαν να βλέπουν την αστεία, εύθυμη, μεριά της ζωής. Ένα μικρό κέρατο ξεπρόβαλλε πάνω απ’το μέτωπό του. Το φίδι λάτρευε την άμμο: βουτούσε μέσα της και ταξίδευε χιλιόμετρα και χιλιόμετρα, χωρίς να το βλέπει κανείς· γλιστρούσε επάνω της, διαγράφοντας ζικ-ζακ με την μακριά ουρά του· ξάπλωνε επάνω της, ακίνητο, αφήνοντας τον ήλιο ή το φεγγάρι να το λούζει· έμπαινε από τη μία μεριά των αμμόλοφων κι έβγαινε απ’την άλλη, σφυρίζοντας και παιχνιδίζοντας με τη γλώσσα του. Έτρωγε, κυρίως, ποντίκια της ερήμου και άλλα μικρά ζώα και έντομα. Έτρωγε και κανέναν ταξιδιώτη, αν τον πετύχαινε στο δρόμο του. Το φίδι περνούσε, γενικά, καλά στην έρημο… ώσπου άκουσε το σφύριγμα. Ήταν ένας ήχος που δεν είχε ξανακούσει. Ένας γλυκός, αδύναμος ήχος, που έφτανε, όμως, πολύ, πολύ μακριά. Το φίδι τον ακολούθησε, γλιστρώντας επάνω στην άμμο, για να μάθει την προέλευσή του (γιατί το φίδι ήταν, κατά βάθος, περίεργο και τα έψαχνε όλα). Μετά από αρκετή απόσταση, πίσω από έναν αμμόλοφο, είδε έναν άνθρωπο. Ο άνθρωπος ήταν ντυμένος με μαύρο χιτώνα και κουκούλα, και κρατούσε κοντά στα χείλη του ένα μακρύ, ξύλινο όργανο, από το οποίο προερχόταν το σφύριγμα. Το φίδι πλησίασε ακόμα περισσότερο… και έφτασε στη συγκεκριμένη θέση όπου ο μαυροφόρος ήθελε να φτάσει. Πάνω από τη «συγκεκριμένη θέση» κρεμόταν ένα ατσάλινο κλουβί από έναν μικρό, ξύλινο γερανό. Ο άντρας έπαψε να παίζει τον αυλό του και χτύπησε τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού. Το σχοινί του γερανού λύθηκε και το κλουβί έπεσε, κόβοντας το πέρας της ουράς του φιδιού. Όπως είναι γνωστό, το φίδι δεν πεθαίνει παρά μόνο όταν του κόψεις το κεφάλι. Αλλά, τώρα, ήταν παγιδευμένο… (Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή καταστάσεις είναι καθαρά συμπτωματική.) Edited October 19, 2005 by Nihilio Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted October 4, 2005 Share Posted October 4, 2005 Θα περάσεις δικό σου στυλ εσύ...Πολύ ενδιαφέρον! Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted October 4, 2005 Share Posted October 4, 2005 Οι παραφροσύνες σου έχουν πολλά να πουν. Και στη μορφή και στις ιδέες και στην αίσθηση που αφήνουν, υπάρχει κάτι ιδιαίτερο. Keep it up! Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted October 5, 2005 Author Share Posted October 5, 2005 (edited) Παραφροσύνες (1) Παραφροσύνες (2) Παραφροσύνες (3) Παραφροσύνες (4) Parafrosynes_4.doc Edited October 19, 2005 by Nihilio Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted October 5, 2005 Author Share Posted October 5, 2005 (edited) Παραφροσύνες (1) Παραφροσύνες (2) Παραφροσύνες (3) Παραφροσύνες (4) Παραφροσύνες (5) Παραφροσύνες (5) Πλησιάζω το άδειο ανάκτορο μέσα στη νύχτα. Μπαίνω, και ακούω τα βήματά μου να ηχούν επάνω στο μαρμάρινο πάτωμα. Παλιά, δεν τα άκουγα· τα κάλυπτε ο άλλος ήχος. Τώρα, όμως, έχει πάψει. Το ξέρω ότι έχει πάψει, και γιαυτό ήρθα. Πηγαίνω στο μεγάλο δωμάτιο και βλέπω τον Τροχό. Έχει πέσει, πλακώνοντας τα μικρόσωμα πλάσματα· αίματα είναι απλωμένα παντού. Οι αλυσίδες και τα σχοινιά κρέμονται από το ταβάνι, αναδευόμενα στον αδύναμο αγέρα που φτάνει ως εδώ. Τραβάω έναν από τους καβάρους, ελευθερώνοντάς τον από τον πεσμένο Τροχό. Γονατίζω πλάι του και ψάχνω για σημάδια ζωής. Δε βρίσκω κανένα. Ωραία· είναι νεκρός. Βγάζω τα εργαλεία μου και πιάνω δουλειά. Κόβω γύρω-γύρω το επάνω μέρος του κεφαλιού, το τραβάω απ’τα μαλλιά, και το πετάω παραδίπλα, σαν να ήταν περικεφαλαία. Από μέσα, αποσπώ τον εγκέφαλο και τον τυλίγω σε μια πλαστική μεμβράνη. Μετά, παίρνω τα μάτια. Ορισμένοι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι δύσκολο να πάρεις το μάτι κάποιου, αλλά δεν είναι. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να χώσεις βαθιά μέσα το δάχτυλό σου, να το λυγίσεις, ώστε να πιάσει καλά τον βολβό, και να το τραβήξεις. Βάζω τα δύο μάτια μέσα σε ένα φιαλίδιο. Συνεχίζω τη δουλειά μου, ανοίγοντας το στήθος του καβάρου και παίρνοντας την καρδιά κάτω από τη θωρακική κοιλότητα. Την τυλίγω κι αυτήν σε μια πλαστική μεμβράνη. Έπειτα, κόβω τους όρχεις του πλάσματος και τους ρίχνω σ’ένα φιαλίδιο, διαφορετικό από εκείνο όπου έβαλα τα μάτια. Τα κλείνω όλα μέσα στον δερμάτινό μου σάκο και ορθώνομαι. Κοιτάζω τριγύρω και παρατηρώ ότι οι τοίχοι του δωματίου είναι καλυμμένοι με μια ιριδίζουσα, γαλανή ομίχλη: μια ομίχλη που δε βλέπουν πολλοί. Την πλησιάζω και την ψηλαφώ, ψάχνοντας για ένα ρηχό σημείο. Το βρίσκω και περνάω. Φτάνω σ’ένα μεγάλο δωμάτιο όπου ο Τροχός περιστρέφεται ορμητικά, χτυπώντας προς όλες τις κατευθύνσεις, με τα σχοινιά και τις αλυσίδες. Επικίνδυνο μέρος. Το πάτωμα είναι γεμάτο με κουφάρια καβάρων, εντόσθια, κομμένα κεφάλια, χέρια, και πόδια. Αρθρώνω τις τρεις λέξεις δύναμης και βαδίζω προσεκτικά, αποφεύγοντας τα σχοινιά και τις αλυσίδες που είναι ικανά να με σκοτώσουν αν κάνω έστω και ένα λάθος. Βρίσκω το πιο αρτιμελές πτώμα και γονατίζω πλάι του. Πιάνω δουλειά (ενώ συνεχίζω να μουρμουρίζω τις λέξεις δύναμης· πρέπει να τελειώσω γρήγορα, προτού εξαντληθώ, προτού τραυλίσω). Οι θανατηφόρες αλυσίδες σφυρίζουν πάνω απ’το κεφάλι και τους ώμους μου, καθώς παίρνω τον εγκέφαλο, τα μάτια, την καρδιά, και τους όρχεις του μικρόσωμου πλάσματος. Τα αποθηκεύω κι αυτά στο σάκο μου και σηκώνομαι. Ζυγώνω την ομίχλη και φεύγω. (Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή καταστάσεις είναι καθαρά συμπτωματική.) Edited October 19, 2005 by Nihilio Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted October 5, 2005 Share Posted October 5, 2005 Τρελό εντελώς! Άι λάικ! Η πλοκή μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση . Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted October 5, 2005 Share Posted October 5, 2005 (edited) Η δεύτερη εκδοχή μου αρέσει πιο πολύ. Τι πήρες, Βάρδε; Μίλα! Θέλω κι εγώ! Πέρα απ' την πλάκα, η έλλειψη νοήματος ή κάποιας στοιχειώδους αλληγορίας σου αφήνει μια περίεργη αίσθηση στο τέλος. Πολύ περίεργη. Edited October 5, 2005 by Throgos Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted October 5, 2005 Share Posted October 5, 2005 Είναι συμβολικό. Είναι το φαλλικό σύμβολο με τη λέξη βοήθεια τυπωμένη πάνω. Είναι ένα ματσούκι. Είναι μία μπανάνα. Είναι μία άτρακτος. Μία άτρακτος βοήθειας. Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted October 5, 2005 Share Posted October 5, 2005 Χμ....οι παραφροσύνες αρχίζουν να βγάζουν κάποιο νόημα τελικα....Για να δούμε... (Ωχ αμάν!!!Λέτε να παραφρόνησα κι εγω? ) Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted October 6, 2005 Author Share Posted October 6, 2005 Σκεφτείτε ένα συγκεκριμένο φίδι. ;) Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted October 6, 2005 Author Share Posted October 6, 2005 Με συγχωρείτε, ξέχασα κάτι στο τέλος. :ο (Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή καταστάσεις είναι καθαρά συμπτωματική.) Αλλά το πρόσθεσα τώρα. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Saulot Posted October 6, 2005 Share Posted October 6, 2005 gross... really gross Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted October 6, 2005 Share Posted October 6, 2005 Το φιδακι το Διαμαντη;Η μηπως τον "κατω Βαρδο";!;Οι παραφροσυνες απο παραβολες εγιναν..χμ...να το πω σπαμ...χμ... Παντως αν θες βοηθεια εδω ειμαστε(καλα,εγω ειμαι 300 χιλιομετρα μακρια αλλα τεσπα)... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted October 6, 2005 Author Share Posted October 6, 2005 Σοβαρά τώρα, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, και ποτέ η λογοτεχνία μου δεν αποτελεί καθρέφτη ή αλληγορία της πραγματικής μου ζωής. Απλά ο εγκέφαλός μου δεν δουλεύει έτσι, κι ούτως ή άλλως η αλληγορία δεν είναι my cup of tea. Αλλά ευχαριστώ για το ενδιαφέρον, dude. Φιδάκι, για όσους δεν το έπιασαν ακόμα. Δεν το λυπάστε αυτό το φιδάκι; Εγώ το λυπάμαι πάρα πολύ. Σύντομα, θα ακολουθήσουν οι Παραφροσύνες (6), και ο πίνακας θα μεγαλώσει. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted October 6, 2005 Share Posted October 6, 2005 Έχεις σκεφτεί έως ποιον πεπερασμένο αριθμό θα φτάσεις ή είναι ανοιχτό? Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted October 6, 2005 Author Share Posted October 6, 2005 Έχεις σκεφτεί έως ποιον πεπερασμένο αριθμό θα φτάσεις ή είναι ανοιχτό? Αριθμό δεν ξέρω. Στην αρχή δεν ήξερα καν τι έγραφα. Τώρα, ξέρω: έχω μια σχετικά καθαρή εικόνα, που τη βρίσκω ενδιαφέρουσα. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts