Jump to content

Η Φανταστική Λογοτεχνία στην Ελλάδα (Μέρος 2ο)


Βάρδος
 Share

Recommended Posts

Κανείς δεν έχει άποψη πάνω σ'αυτό το θέμα; :o

 

Τι πταίει; Τα συμφέροντα των μεγαλοεκδοτών; Να πάω στον Τριανταφυλλόπουλο; :tease:

Link to comment
Share on other sites

Η άποψή μου είναι στο blog.

 

Αν θες να την αναδιατυπώσω κι εδώ, ευχαρίστως: η δημιουργία υπερκύκλου που ενώνει τους υποκύκλους απαιτεί υποχωρήσεις που πολλοί από εμάς δεν είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε.

Μία από τις υποχωρήσεις αυτές είναι το να ξεφύγουμε από τα στενά όρια της "επαρχίας", του "προτεκτοράτου" μας και να συναλλαγούμε με "ξένους" χωρίς τη γνωστή καχυποψία που υπάρχει στις επαφες αυτες.

Link to comment
Share on other sites

"Κανείς δεν έχει άποψη πάνω σ'αυτό το θέμα;"

Κανουμε τις παπιες γιατι φταιμε κι εμεις βεβαια...

Βασικο προβλημα ειναι το γεγονος οτι οι Ελληνες δε γουσταρουν να συγχωνευονται.Θελουν κλικες και να τρωγονται μεταξυ τους.Ενα ασχετο αλλα καλο παραδειγμα ειναι ο αθλητισμος.Καθε συνοικια της Αθηνας εχει...ενα σωρο ομαδες.Στο Βολο υπαρχουν δυο ομαδες που δεν στην ιδεα της συγχωνευσης αντιδρουν χειροτερα απο οτι θα εκαναν Ρεαλ και Μπαρτσα.Εν τουτοις η μια απο αυτες συγχωνευτηκε με την...Κασσανδρα!!!Ισα ισα για να παει στη Β απο τις ερασιτεχνικες που ειχε πεσει λογω χρεων.Και παλι..μαντεψτε:Η νεα συγχωνευμενη ομαδα λεγεται (ΑΣΚ)Ολυμπιακος Βολου,παιζει στο Βολο,με τα χρωματα του Βολου.Μονο οι (καλοι) παικτες της Κασσανδρας εμειναν απο την ομαδα της Κασσανδρας.Δηλαδη η Κασσανδρα...το μπουλο!

Link to comment
Share on other sites

Ένα άλλο μέρος είναι το φαινόμενο της κλίκας [...]: Κάποιος [...] ανοίγει εκδοτικό οίκο, ή κάνει περιοδικό, δημοσιεύοντας αποκλειστικά τα δικά του έργα, τα έργα των φίλων και συνεργατών του, και τα έργα των φίλων των φίλων του. Δηλαδή, δημοσιεύεται μόνο ένας κύκλος γνωστών. Μια κλίκα.

[...]

Το αποτέλεσμα είναι το είδος να διαιρείται. Έχουμε κύκλους, κύκλους, κύκλους, και κύκλους. Αλλά δεν έχουμε έναν κύκλο που να τους αγκαλιάζει όλους τους ενασχολούμενους με το είδους.

Eva texviko sxolio pavw sauta pou grafeic: Mporei va mnv uparxei evac pavto-periballovtac "kukloc" (pou gia meva eivai kai eutuxec kai fusiologiko: auto pou faivetai va epi8umeic dev apexei apo to movtelo tnc pagkosmiopoinsnc), omwc uparxei eva upokeimevo diktuo pou evwvei sxedov olouc touc kuklouc gia touc opoiouc milac: olec autec oi klikec allnlosuvdeovtai, me tnv evvoia oti n plnroforia reei apo tn mia stnv alln, giati eite (suvn8estata) uparxouv atoma pou avnkouv kai divouv logo se parapavw apo mia, eite epikoivwvouv mesw tou koivou.*

 

Pisteuw loipov pwc exei vonma va milame oxi toso gia klikec pou afnvouv ape3w atoma, alla gia atoma pou epilegouv va (prospa8ouv va) meivouv e3w apo opoiadnpote klika. giati av avnkeic se mia, se gvwrizouv arga h grngora kai ligo h polu kai oi upoloipec.

 

 

Oso gia to foroum tou sff.gr, dev prokeitai gia logotexvikn klika (opwc evvoei tn le3n o "Bardos" sto blog tou) av mn ti allo giati o,ti logotexviko dnmosieuetai edw pera dev pervaei prongoumevwc apo kaveva filtro kritiknc. Mporei o ka8evac mac va dnmosieusei o,ti skoupidi 8elei --- kaveic dev 8a to koyei.

 

Giauto e3allou kai to foroum, me tnv trexousa politikn gia to avebasma keimevwv/eikovwv/mousikwv, dev mporei va diekdiknsei kaveva kuroc kallitexviknc poiotntac, parolo pou mporei va uparxouv kai omorfa kallitexvnmata edw mesa: giati prokeimevou va plasareic kati wc kalo h kako, xreiazesai sugkekrimeva kritnria-filtra. Auto akribwc kavouv oi pasnc fusewc ekdotec, leitourgwvtac wc mesazovtec sto dipolo kallitexvnc-koivo, kai to av to kavouv me suvepeia h oxi, auto fusika eivai kati pou afnvetai va krivei me tn seira tou to koivo.

 

___________________________________

* Barabasi A. - L., Linked: The New Science of Networks, Perseus Publishing, 2002

Link to comment
Share on other sites

Καταρχήν να πώ ότι έχω να διαβάσω κάτι ελληνικό πολλά πολλά χρόνια (πέρα απο ιστορίες φίλων ,γνωστών που δεν έχουν τυπωθεί). Από εκεί και πέρα, η ελληνική αγορά είναι σκατά:Ακριβές τιμές ,οι κλίκες εκδοτών-φίλων και δεν συμαζεύεται κυριαρχούν. Δεν ξέρω αν θα υπάρξουν στο μέλλον κινήσεις για να γίνει κάποια εκδοτική η οποία θα έχει αξιοπρέπεια και δεν θα είναι για ακόμα μια φορά τα ίδια πρόσωπα και αμφιβάλω ότι στο σύντομο μέλλον οι μεγάλες εκδοτικές θα αρχίσουν να ενδιαφέρονται για ελληνική φαντασία...

Link to comment
Share on other sites

Κάποια στιγμή θα κάνω ένα μεγαλύτερο αφιέρωμα πάνω στις ελληνικές εκδοτικές εταιρίες που ασχολούνται με το fantasy,μια και που αγοράζω σχεδόν κάθε τι μεταφρασμένο που βγαίνει...

Προσωρινά,ιδού ένας μικρός κατάλογος που αφορά το θέμα μας.

Anubis:Προτιμά την ασφάλεια των best-seller ξένων εκδόσεων.Το θεωρώ απίθανο να ασχοληθεί με έλληνα συγγραφέα,το ρίσκο παραείναι μεγάλο.

Terra Nova-Αρχέτυπο-Strange-κλπ κλπ:Αν και έχουν κάνει μερικά ανοίγματα,συνήθως επιλέγουν συγγραφείς από τον "κύκλο" τους,όπως λέει και ο Βάρδος.Το ίδια 5-10 ονόματα που αρθογραφούν στο περιοδικό,άνα 6 μήνες βγάζουν και βιβλίο.

Αίολος:Ας είναι καλά ο Μαστακούρης...Ο Αίολος έχει κάνει μερικές πολύ αξιόλογες προσπάθειες,αλλά απ'όσο ξέρω σχεδόν πάντα κατέληγαν σε τραγωδία(σίγουρα όχι σε επιτυχία.Νομίζω πως οι εκδόσεις αυτές ήταν πάντα ένα βήμα μπροστά από την εποχή τους).Παρ'όλα αυτά δεν έχω δει να πτοείται,και συνεχίζει να πειραματίζεται με βιβλία(ξένων ή ελλήνων) που δεν θα τα χαρακτήριζα "σίγουρα χαρτιά".

Φανταστικός Κόσμος:Οι εκδόσεις του fantasy shop,απ'όσο ξέρω το μόνο ελληνικό που έχουν κυκλοφορήσει ως τώρα είναι το rpg "Αίνιγμα".Και δεν το λέω υποτιμητικά.Νομίζω πως είναι πολύ πιο ριψοκίνδυνο από τα βιβλία.

Άγνωστη Καντάθ:2 Βιβλία με την γλώσσα των ξωτικών.Δεν θυμάμαι τον συγγραφέα,αλλά ήταν σίγουρα έλληνας.

...Αξίζει να αναφέρω και τις εκδόσεις Ωρώρα που κυκλοφόρησαν διηγήματα του Μαστακούρη και του Μπάλανου,στα πολύ πολύ παλιά χρόνια.

Κατά τα άλλα,έχω πετύχει και μερικά άσχετα βιβλία-φαντασίας-από-έλληνα-συγγραφέα από άσχετους εκδοτικούς οίκους,κυρίως παραμύθια...

Link to comment
Share on other sites

Φανταστικός Κόσμος:Οι εκδόσεις του fantasy shop,απ'όσο ξέρω το μόνο ελληνικό που έχουν κυκλοφορήσει ως τώρα είναι το rpg "Αίνιγμα".Και δεν το λέω υποτιμητικά.Νομίζω πως είναι πολύ πιο ριψοκίνδυνο από τα βιβλία.

Το Αίνιγμα έχει κυκλοφορήσει από άλλη εταιρεία. Ο Φανταστικός Κόσμος κάνει μεταφράσεις σε best sellers όπως και ο Anubis και σε παιχνίδια ρόλων. Δε νομίζω να εκδίδει τίποτα το πρωτότυπο.

Link to comment
Share on other sites

Είσαι σίγουρος?

Έστω...για τις μεταφράσεις σε best seller το ξέρω...Απλά ήμουν σίγουρος πως είχαν κυκλοφορήσει + το αίνιγμα...

Αν όχι,μείον ένας.

Link to comment
Share on other sites

Αίολος:Ας είναι καλά ο Μαστακούρης...Ο Αίολος έχει κάνει μερικές πολύ αξιόλογες προσπάθειες,αλλά απ'όσο ξέρω σχεδόν πάντα κατέληγαν σε τραγωδία(σίγουρα όχι σε επιτυχία.Νομίζω πως οι εκδόσεις αυτές ήταν πάντα ένα βήμα μπροστά από την εποχή τους).Παρ'όλα αυτά δεν έχω δει να πτοείται,και συνεχίζει να πειραματίζεται με βιβλία(ξένων ή ελλήνων) που δεν θα τα χαρακτήριζα "σίγουρα χαρτιά".

 

Μα τι λες, τώρα; Ίσα-ίσα που ο Αίολος βαδίζει στα πιο ασφαλή μονοπάτια απ'όλους. Μούρκοκ, Χάουαρντ, Λάβκραφτ, Τόλκιν: συγγραφείς από τον καιρό του Νώε. Κάνει και κάποιες εξαιρέσεις για Έλληνες --πχ, Υπερβορέα, του Αντωνόπουλο--, αλλά μιλάμε τώρα για μία περίπτωση στις χίλιες.

Link to comment
Share on other sites

Επίσης ξέχασες Άγνωστη Καντάθ (έχει μεταφράσει Feist) και Οξύ (κυρίως τρόμου). Επίσης οι εκδόσεις Bell βγάζουν μερικούς πασίγνωστους συγγραφείς του κλάδου (King, Barker κλπ).

 

Επίσης νομίζω ότι και το Gemma έχει κάνει εκδοτικό οίκο και έβγαλε Masterton.

 

ΥΓ: Το Αίνιγμα έχει βγει από της initiative, την εταιρεία που το έφτιαξε.

Link to comment
Share on other sites

Ναι ρε...Ο Αιολος μεταφραζει παλιους "κλασικους" του φαντασυ.Τα πιο φρεσκα του ειναι πχ "Η κορη της ονειροκλεφτρας" που ναι μεν δεν ειναι τοσο παλιο αλλα ειναι Μουρκοκ που ειναι εγγυηση(παρεπιπτοντως ειναι και ωραιο βιβλιο).

Ανουμπις-Φαν.κοσμος οπως ειπατε κοιταζουν τι πουλιεται στην ξενη αγορα και μεταφραζουν.Σαλβατορε,Μαρτιν κτλ κτλ.Ακομη και οικοι που δεν εκδιδουν συστηματικα φανταστικο αν βρουν κατι εμπορικο το μεταφραζουν-πχ Ψυχογιος με Χαρρυ Ποττερ(και το ΕΦειδες "Η γυναικα του χρονοταξιδιωτη").

Αρχετυπο και σια...εκδιδουν τοσο παλια καλα εργα(πχ Ντανσανυ)οσο-κυριως μαλλον-δικα τους.Βεβαια συνηθως δεν ειναι φανταστικη λογοτεχνια οσο "δοκιμια".Ναι,αυτοι ειναι ξεκαθαρα παρεα.Δε νομιζω να το κρυβουν απο τη στιγμη που πολλα βιβλια τους ειναι συλλογικες προσπαθειες απο καμια 10αρια ατομα.

Η Ωρορα ειχε κανει καλη εως πολυ καλη δουλεια καποτε(ας ειναι καλα ο Μαστακουρης κι εδω)αλλα οπως ειπαμε και στο τοπικ του Μαστακουρη...δεν εκσυγχρονιστηκε.Πολλα καλα ξενα εργα κι αρκετα ελληνικα αν και παλι ηταν απο 4-5 ατομα ολα κι ολα.

Βεβαια ας σκεφτουμε ποσο στηριζουμε τα βιβλια των Ελληνων συγγραφεων.Εγω δε διαβαζω ουσιαστικα καθολου.Ενας φιλος μου πηρε το 2020 και σκεφτομαι να το δανειστω.Αλλα ας πουμε αν εβλεπα στα ραφια βιβλιο του Βαρδου πχ,δε θα το επαιρνα;Καποιου αλλου Ελληνα γιατι δεν παιρνω;Χμ...

 

ΥΓ:Η Κανταθ εχει μεταφρασει και ΜακΚιλλιπ και Μπαξτερ...Κανει μια προσπαθεια που ειναι στο ξεκινημα πιστευω.Επισης πολλοι μικροι οικοι βγαζουν απο κανενα.Πχ "Ο πολεμος των κοσμων" απο την Ερατω(?).

Edited by heiron
Link to comment
Share on other sites

Αναφερόμουν ΜΟΝΟ σε έλληνες συγγραφείς που έχουν προωθηθεί από τις παραπάνω εκδόσεις,και ΟΧΙ ΓΕΝΙΚΑ!!!

Όπως είπα και παραπάνω,μια ολοκληρωμένη παρουσίαση των εκδοτικών οίκων θα κάνω αργότερα.

 

(τώρα είδα την απάντηση του Βάρδου)

Ο Αίολος κυκλοφορούσε Μούρκοκ και Τόλκιν(ΌΧΙ ΤΗΝ ΤΡΙΛΟΓΙΑ) όταν το 90% του κόσμου στην Ελλάδα δεν ήξερε όυτε τι γράφουν.Πειραματίστηκε πολύ πριν το fantasy γίνει μόδα,πριν την τριλογία του Τζάκσον,πριν την "σούπα" 3η έκδοση του dnd με όλο τον συρφετό των βιπεροβιβλίων που ακολούθησε(βλέπε anubis)...

 

Επίσης,η περίπτωση της Υπερβορέας είναι μεν μια στις χίλιες,αλλά όταν μιλάμε για τέτοιο νεκροταφείο στο ελληνικό fantasy,τότε οφείλουμε να την υπολογίσουμε,έστω και σαν κίνηση καλής θέλησης ή αποτυχημένο πείραμα...

 

Είχα ξεχάσει όντως τις εκδόσεις Οξύ.Απ'όσο ξέρω,είτε έχουν,είτε θα κυκλοφορήσουν σύντομα διηγήματα τρόμου από πένα έλληνα παραμυθά...

Link to comment
Share on other sites

Μπορεί νάναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, πάντως ο Βασίλης Νόττας, τον οποίο τυχαίνει να γνωρίζω, σίγουρα δεν ανήκει στην "κλίκα του Αρχέτυπου", παρά τους προσέγγισε έτσι απλά, παλιομοδίτικα, στέλνοντάς τους το κείμενό του στο άσχετο και ζητώντας έκδοση. Και μιλάμε για καθαρό μυθιστόρημα χιουμοριστικής φαντασίας, όχι για συνομωσιολογίες.

 

Όπως και νάχει, το να εκδίδει μια εταιρία τους δικούς της είναι πολύ φυσιολογικό --- αρκεί ναφήνει ανοιχτά παράθυρα, όπως και στην περίπτωση του Νόττα.

 

Σημείωση: Χαρείτε τα ελληνικά μου όσο μπορείτε: δεν θα κρατήσουν παραπάνω απτα χριστούγεννα. :Ρ

Link to comment
Share on other sites

Ανελπιστο!!!Ο Βικαρ γραφει ελληνικα!Κατηφορισε απο τη Βαυαρια ως αλλος Οθωνας φαινεται...

Για την "κλικα" του Αρχετυπου εχουν πει αλλοι-δεν ειναι δικη μου παρατηρηση.Προσωπικα εχω διαβασει αρκετα βιβλια τους και ειχα μπει στον πειρασμο να τους δωσω κατι δικο μου να δω τι θα μου ελεγαν.Και πιστευω πως με τη σειρα Τερρα Νοβα εκαναν μια καλη προσπαθεια.Απλα ειναι φανερο οτι ειναι κατα κυριο λογο μια παρεα με τις ιδιες ιδεες.Τουλαχιστον αυτοι το κανουν φανερα-συνεργαζονται για να γραψουν ενα βιβλιο.Αλλοι απλα προωθουν τα βιβλια αλλων μελων της κλικας ως και καλα ουδετεροι.Βεβαια οι φιλοι παντα προωοθουν τους φιλους.Πχ...τα blurbs στα βιβλια του Μουρκοκ δε τα γραφει ο Τζορνταν αλλα ο Τεντ Ουιλλιαμς με τον οποιο εχουν συνεργαστει και ειναι φιλαρακια.

Link to comment
Share on other sites

Πχ...τα blurbs στα βιβλια του Μουρκοκ δε τα γραφει ο Τζορνταν αλλα ο Τεντ Ουιλλιαμς με τον οποιο εχουν συνεργαστει και ειναι φιλαρακια.

 

Για να γράψει κάποιος blurb, τις περισσότερες φορές τον πληρώνουν. Και άλλο, τώρα, ένα blurb κι άλλο το πώς λειτουργεί ένας εκδοτικός οίκος. Εκεί, απλά βάζουν και κανένα blurb για να τραβήξουν κοινό από άλλους συγγραφείς: πχ, άμα δεις ότι κάτι το έχει σχολιάσει ο Williams και σου αρέσουν τα βιβλία του Williams, ε, υπάρχει καλή πιθανότητα ν'αγοράσεις κι αυτό το βιβλίο. Διαφημιστικό τρικ είναι.

Link to comment
Share on other sites

Στην ουσία ένας εκδοτικός οίκος αερομάγαζο είναι. Στο μέλλον ίσως να σκεφτήτε να μαζευτήτε και να φτιάξετε και εσείς έναν. Αν είσαστε αρκετά άτομα δεν θέλει και τρελό κεφάλαιο(αν ξεκινήσετε σεμνά με μικρό αριθμό βιβλίων -το ελάχιστο που θα δεχτεί κάποια τυπογραφική να τυπώσει ας πούμε). Έτσι εκδίδετε ότι γουστάρετε εσείς, κάποιοι μπορεί να κάνουν και τις μεταφράσεις ή να γράφουν και να ασχολήστε π.χ. με ντάνσανυ που τα πνευμετικά δικαιώματα δεν τα πληρώνεις. Και να πατώσει ε δε θα είναι και τρομερή η χασούρα(άλλοι τα έχασαν στο χρηματηστήριο και δεν πήγαιναν καν για τη δόξα). Anyway δε χάνετε και τίποτα να το ψάξετε τώρα ή στο μέλλον πώς έχουν τα πράματα με την εκτύπωση και τη διανομή βιβλίων.

 

Υ.Γ. Τα άνωθεν με την προϋπόθεση ότι όλα αυτά τα κάνετε για την καύλα σας και δεν περιμένετε να βγάλετε και κέρδος(αλλά ούτε και να μπέιτε μέσα -αν θέλετε πια τόσο ακριβό χόμπυ προτείνω το γκόλφ και το γιώτινγκ).

Link to comment
Share on other sites

Δεν θα περιοριζομουν στα blurbs,απλα ηθελα να δειξω οτι "παρεες-κλικες" σχηματιζονται και σε τετοιο υψηλο επιπεδο.Πχ ο Λιουις με τον Τολκιν(και ενας αλλος που μου διαφευγει) δεν ειχαν μια ατυπη κλικα?

 

Τωρα,Νταννυ,το θεμα δεν ειναι πως λειτουργουν οι εκδοτικοι οικοι και γιατι/αν δεν εκδιδουν αλλους.Ουτε τοσο γιατι αλληλοβοηθιουνται οι φιλοι.Αλιμονο αν δεν βοηθησει καποιος το φιλο του,ποιον θα βοηθησει;Αλλα θα πρεπει να υπαρχει περισσοτερη συνεργασια μεταξυ των διαφορων "κλικων"...Να οργανωθουμε βρε παιδια!Η Ελλαδα δεν ειναι καμια τεραστια χωρα,ουτε εχει τοσο πολλους φιλους του φανταστικου.Γιατι να αποξενωνομαστε;

Link to comment
Share on other sites

Τυχαίνει να γνωρίζω κάποιους απ' τους ανθρώπους του Αιόλου, τόσο υπαλλήλους, όσο και συγγραφείς-μεταφραστές και τον ίδιο τον κύριο Κουτσαφτή που είναι και ο ιδιοκτήτης του εκδοτικού. Το καλοκαίρι είχα και τη μεγάλη χαρά και τιμή να πάρω μια συνέντευξη απ' τον Μαστακούρη (φοβερός άνθρωπος!)

 

Έπεσε κάποια στιγμή στα χέρια μου ένα κείμενο μιας κοπέλας απ' τη Θεσσαλονίκη, η οποία είχε γράψει μια φάνταζυ ιστορία και την είχε στείλει στον Αίολο. Η ιστορία απορρίφθηκε, όχι επειδή ήταν κακογραμμένη, αλλά επειδή είχε κενά και κάποιες ανακρίβειες. Απ' όσο γνωρίζω έγιναν συστάσεις στην κοπέλα να διορθώσει κάποια κομμάτια και να την ξαναστείλει, αλλά στην πορεία έχασα την εξέλιξη της ιστορίας...

 

Έτυχε, όμως, να κάνω τη σχετική κουβέντα (περί προώθησης της φάνταζυ λογοτεχνίας από Έλληνες συγγραφείς) με τον Μαστακούρη, όταν του πήρα τη συνέντευξη και ιδού τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξα:

 

Οι Έλληνες συγγραφείς είναι ως επί το πλείστον "κολλημένοι" στο είδος φαντασίας που εισήγαγε ο Τόλκιν. Αυτός, όμως, είναι ένας κορεσμένος χώρος, αφενός και αφετέρου θεωρείται "αντιγραφή" του Τόλκιν. Πολύ σωστό, κατά τη γνώμη μου, να απορρίπτονται κείμενα που παραπέμπουν αυτόματα στη Μέση Γη...

 

Όσοι προσπαθούν να ξεφύγουν απ' το μοτίβο Τόλκιν, κολλάνε ή στο μοντέλο του αντι-ήρωα που εισήγαγε ο Μούρκοκ ή, στην προσπάθειά τους να γράψουν κάτι πρωτότυπο, παύουν να ασχολούνται με την ιστορία τους και επικεντρώνονται στην πρωτοτυπία με αποτέλεσμα το ίδιο το κείμενο να αρχίσει να μπάζει...

 

Γενικά, οι εκδοτικοί οίκοι που προωθούν φάνταζυ λογοτεχνία, κάνουν κρα για νέους συγγραφείς, οι οποίοι θα τους δώσουν κάτι καινούργιο, δυνατό και πρωτότυπο, αλλά "ευκολοχώνευτο". Είναι γεγονός, όμως, ότι ο χώρος του φάνταζυ στην Ελλάδα είναι και περιορισμένος. Ένα σεβαστό τμήμα του ελληνικού πληθυσμού θεωρεί το φάνταζυ παραμυθάκι, με το οποίο παύεις να ασχολείσαι όταν σταματάς να πιστεύεις στον Άη Βασίλη. Είναι πολύ παρεξηγημένο είδος γραφής. Για να καταφέρω τη μητέρα μου, που διαβάζει φανατικά λογοτεχνία, να διαβάσει Κay (κατ' εμέ ο καλύτερος συγγραφέας φάνταζυ), μου βγήκε η πίστη, προσπαθώντας να της εξηγήσω ότι ένας φανταστικός κόσμος δεν είναι απαραίτητα για παιδάκια ή για πειραγμένους. Στην πορεία λάτρεψε τον συγκεκριμένο συγγραφέα, αλλά αρχικά υπήρχε σοβαρή προκατάληψη.

 

Είναι, λοιπόν, λογικό οι εκδοτικοί οίκοι, χωρίς να αναφέρουμε τις κλίκες που όντως υπάρχουν, να είναι αρκετά δύσπιστοι σε ότι αφορά την έκδοση έστω και ενός καλού φάνταζυ κειμένου από κάποιο καινούργιο συγγραφέα. Ο οίκος θα πρέπει να επενδύσει κάποια χρήματα για την έκδοση και την απαραίτητη διαφήμιση, τα οποία θα πρέπει να εισπράξει απ' τις πωλήσεις, αν δεν θέλει να κλείσει. Η άλλη εκδοχή είναι να βάλει έναν συγγραφέα προς τον οποίο είναι θετικά προσκείμενος, να πληρώσει ο ίδιος για την εκτύπωση και την έκδοση και τουλάχιστον να μην μπει μέσα οικονομικά. Όμως μετά έρχεται και το ζήτημα του ονόματος του οίκου πάνω στο βιβλίο. Γιατί, αν αποδειχτεί πατάτα και το αγοραστικό κοινό το απορρίψει, μετά θα το σκεφτεί δυο φορές αν θα δώσει λεφτά ν' αγοράσει το βιβλίο ενός νέου συγγραφέα απ' τον οίκο που έκδοσε μια πατάτα.

 

Π.χ. οι εκδόσεις Πλακομούνη εκδίδουν τη νεοελληνική νουβέλα της Βιργινίας Σουλπικίδου, το Αιδοίο της Άνοιξης (α ρε Γκαμάουα!). Ποιός αναγνώστης που σέβεται τον εαυτό του θα εμπιστευτεί ένα άλλο βιβλίο που θα βγει απ' αυτόν τον εκδοτικό οίκο;

 

Υπάρχει και το ζήτημα του ίδιου του αγοραστικού κοινού. Παραδεχτείτε το, εμείς οι ίδιοι έχουμε απορρίψει την ελληνική φάνταζυ λογοτεχνία. Εμείς οι ίδιοι εμπιστευόμαστε συγκεκριμένους συγγραφείς και είμαστε δύσπιστοι προς οτιδήποτε καινούργιο κυκλοφορεί. Εμείς οι ίδιοι έχουμε σκάψει το λάκο μας. Διαβάζουμε εδώ μέσα τα όσα γράφουμε, αλλά, αν ήμασταν άγνωστοι μεταξύ μας και τα κείμενά μας πόζαραν στα ράφια βιβλιοπωλείων, δεν θα τα αγοράζαμε. Τρελαινόμαστε για την Καφριλονία, πχ., αλλά αν δεν ξέραμε τον Ατρελέγκι και βλέπαμε την καφριλονία του Κώστα Τάδε στο βιβλιοπωλείο, θα την προσπερνούσαμε, ψάχνοντας για το καινούργιο βιβλίο του τάδε καταξιωμένου συγγραφέα.

 

Δε φταίνε για όλα οι εκδοτικοί οίκοι...

Link to comment
Share on other sites

Sonya, διαφωνώ σε κάποια σημεία, και θα εξηγήσω γιατί. Τουλάχιστον όπως τα βλέπω τα πράγματα εγώ. :)

 

Έτυχε, όμως, να κάνω τη σχετική κουβέντα (περί προώθησης της φάνταζυ λογοτεχνίας από Έλληνες συγγραφείς) με τον Μαστακούρη, όταν του πήρα τη συνέντευξη και ιδού τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξα:

 

Οι Έλληνες συγγραφείς είναι ως επί το πλείστον "κολλημένοι" στο είδος φαντασίας που εισήγαγε ο Τόλκιν. Αυτός, όμως, είναι ένας κορεσμένος χώρος, αφενός και αφετέρου θεωρείται "αντιγραφή" του Τόλκιν. Πολύ σωστό, κατά τη γνώμη μου, να απορρίπτονται κείμενα που παραπέμπουν αυτόματα στη Μέση Γη...

 

Όσοι προσπαθούν να ξεφύγουν απ' το μοτίβο Τόλκιν, κολλάνε ή στο μοντέλο του αντι-ήρωα που εισήγαγε ο Μούρκοκ ή, στην προσπάθειά τους να γράψουν κάτι πρωτότυπο, παύουν να ασχολούνται με την ιστορία τους και επικεντρώνονται στην πρωτοτυπία με αποτέλεσμα το ίδιο το κείμενο να αρχίσει να μπάζει...

 

Εν ολίγοις, σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, απλά απορρίπτεις τα πάντα. Απορρίπτεις το κλισέ επειδή είναι κλισέ, και απορρίπτεις το πρωτότυπο γιατι "κανένας δεν μπορεί να κάνει επαφή με κάτι τόσο πρωτότυπο". Μήπως αυτά, όμως, είναι προφάσεις εν αμαρτίες;

 

Γενικά, οι εκδοτικοί οίκοι που προωθούν φάνταζυ λογοτεχνία, κάνουν κρα για νέους συγγραφείς, οι οποίοι θα τους δώσουν κάτι καινούργιο, δυνατό και πρωτότυπο, αλλά "ευκολοχώνευτο".

 

They could have fooled me...

 

Είναι γεγονός, όμως, ότι ο χώρος του φάνταζυ στην Ελλάδα είναι και περιορισμένος. Ένα σεβαστό τμήμα του ελληνικού πληθυσμού θεωρεί το φάνταζυ παραμυθάκι, με το οποίο παύεις να ασχολείσαι όταν σταματάς να πιστεύεις στον Άη Βασίλη. Είναι πολύ παρεξηγημένο είδος γραφής.

 

Εδώ με βρίσκεις σύμφωνο. Αλλά θεωρώ ότι όλα είναι θέμα προώθησης. Δες τι κάνει ο Anubis. Διαφημίζει, προωθεί. Ο Έλληνας, που, έτσι κι αλλιώς, είναι άσχετος από φαντασία, γιατί να διαβάσει Kay ή Salvatore και να μη διαβάσει έναν Έλληνα συγγραφέα; Ήξερε από πριν τον Kay ή το Salvatore; Όχι. Όπως δεν ήξερε και τον Έλληνα. Αλλά μπορεί να τον μάθει.

 

Είναι, λοιπόν, λογικό οι εκδοτικοί οίκοι, χωρίς να αναφέρουμε τις κλίκες που όντως υπάρχουν, να είναι αρκετά δύσπιστοι σε ότι αφορά την έκδοση έστω και ενός καλού φάνταζυ κειμένου από κάποιο καινούργιο συγγραφέα. Ο οίκος θα πρέπει να επενδύσει κάποια χρήματα για την έκδοση και την απαραίτητη διαφήμιση, τα οποία θα πρέπει να εισπράξει απ' τις πωλήσεις, αν δεν θέλει να κλείσει. Η άλλη εκδοχή είναι να βάλει έναν συγγραφέα προς τον οποίο είναι θετικά προσκείμενος, να πληρώσει ο ίδιος για την εκτύπωση και την έκδοση και τουλάχιστον να μην μπει μέσα οικονομικά.

 

Συμφωνώ κι εδώ, ότι είναι λογικό να μην εμπιστεύονται. Αλλά η επιχείρηση είναι ρίσκο. Άμα δε ρισκάρεις --λίγο, έσtω--, δεν κάνεις τίποτα. Ο Έλληνας δεν το έχει ακόμα καταλάβει αυτό, γιαυτό κιόλας σ'όλους τους επιχειρηματικούς τομείς είμαστε πολύ πίσω.

 

Όμως μετά έρχεται και το ζήτημα του ονόματος του οίκου πάνω στο βιβλίο. Γιατί, αν αποδειχτεί πατάτα και το αγοραστικό κοινό το απορρίψει, μετά θα το σκεφτεί δυο φορές αν θα δώσει λεφτά ν' αγοράσει το βιβλίο ενός νέου συγγραφέα απ' τον οίκο που έκδοσε μια πατάτα.

 

Π.χ. οι εκδόσεις Πλακομούνη εκδίδουν τη νεοελληνική νουβέλα της Βιργινίας Σουλπικίδου, το Αιδοίο της Άνοιξης (α ρε Γκαμάουα!). Ποιός αναγνώστης που σέβεται τον εαυτό του θα εμπιστευτεί ένα άλλο βιβλίο που θα βγει απ' αυτόν τον εκδοτικό οίκο;

 

Δε θέλω να πω ονόματα οίκων, αλλά υπάρχουν πολλοί οίκοι που εκδίδουν τέτοιες σαβούρες και συνεχίζουν να πουλάνε πολύ περισσότερο απ'ό,τι οι οίκοι που βγάζουν κάτι αξιόλογο. Αυτό σημαίνει ότι οι αναγνώστες θέλουν, κατά βάση, να διαβάζουν σκουπίδια.

 

Υπάρχει και το ζήτημα του ίδιου του αγοραστικού κοινού. Παραδεχτείτε το, εμείς οι ίδιοι έχουμε απορρίψει την ελληνική φάνταζυ λογοτεχνία. Εμείς οι ίδιοι εμπιστευόμαστε συγκεκριμένους συγγραφείς και είμαστε δύσπιστοι προς οτιδήποτε καινούργιο κυκλοφορεί. Εμείς οι ίδιοι έχουμε σκάψει το λάκο μας. Διαβάζουμε εδώ μέσα τα όσα γράφουμε, αλλά, αν ήμασταν άγνωστοι μεταξύ μας και τα κείμενά μας πόζαραν στα ράφια βιβλιοπωλείων, δεν θα τα αγοράζαμε. Τρελαινόμαστε για την Καφριλονία, πχ., αλλά αν δεν ξέραμε τον Ατρελέγκι και βλέπαμε την καφριλονία του Κώστα Τάδε στο βιβλιοπωλείο, θα την προσπερνούσαμε, ψάχνοντας για το καινούργιο βιβλίο του τάδε καταξιωμένου συγγραφέα.

 

Κι αυτό αλήθεια είναι. Αλλά, δυστυχώς, όποτε έχω κοιτάξει δημοσιευμένους Έλληνες συγγραφείς έχω απογοητευτεί, για δύο λόγους:

 

(α) ήταν πολύ κακογραμμένο αυτό που διάβασα --και δεν το λέω με προκατάληψη' αν θες, στείλε μου ΡΜ να σου πω για ποια βιβλία μιλάω

 

(β) γράφουν "ελληνικούρες", δεν γράφουν καθαρόαιμο φάντασυ, που εγώ αυτό θέλω να διαβάσω. Δε θέλω να διαβάσω για το παιδάκι από την Κατοχή, ούτε για το πόσο μαύρη και σάπια είναι η σημερινή κοινωνία. Θέλω να διαβάσω συγγραφείς με όραμα.

 

Δε φταίνε για όλα οι εκδοτικοί οίκοι...

 

Σίγουρα όχι, αλλά από τους ανθρώπους που είναι επαγγελματίες περιμένεις κάτι πολύ περισσότερο από τον απλό αναγνώστη. Ο αναγνώστης τρώει σχεδόν ό,τι του δώσεις (με την κατάλληλη διαφήμιση πάντα). Δεν μπορείς να έχεις τόσες απαιτήσεις από τον αναγνώστη (δυστυχώς). Αλλά από τον επιχειρηματία; Ε, αν δεν έχεις απαιτήσεις ούτε από αυτόν, τότε άσχημα τα πράγματα για την αγορά...

Link to comment
Share on other sites

Χμμ διάβασα το blog, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος των όσων γράφονται παραπάνω.

Κάπου συμφωνώ με το χείρων πως η αλήθεια είναι πως υπάρχουν "κλίκες" και φταίμε όλοι, όμως ρε παιδιά μια ερώτηση.. Λέτε για τους "Αρχέτυπο" (καλά στο λογοτεχνικό κομμάτι εννοώ, εννωείται), δοκίμασε κάποιος να τους πλησιάσει και να ζητήσει να του εκδόσουν και είπαν όχι? (δεν το αποκλείω φυσικά, απλά ρωτάω)

Ακούστηκε για τον Anubis πως δεν θα εμπιστευόταν έναν Έλληνα συγγραφέα... και τι σύμπτωση, ένας φίλος μου γράφει χρόνια σε αυτό τον εκδοτικό -καλά βέβαια η αλήθεια είναι πως συνήθως γράφει δοκίμια στον Τολκιν και αναλύσεις για το Χάρυ Πότερ,- αλλα δεν παύει να είναι ένας Έλληνας συγγραφέας που προωθείται σχεδόν αποκλειστικά απο το συγκεκριμένο εκδοτικό.

Η Ελληνική πραγματικότητα είναι πως μπορείς να κάνεις τα πάντα αν ξέρεις πως να τα κάνεις, όμως άν δεν ξέρεις πως, είτε πέφτεις θύμα εκμετάλλευσης είτε σε τρώει το μαύρο σκοτάδι (και αυτό ισχύει για τα πάντα).

Αυτό που λέει ο Κώστας στο blog του για τα "βύσματα" και τις "κλίκες" εν μέρι είναι αλήθεια, όμως απο την άλλη είναι δυνατό απο τη μια να καθόμαστε να βρίζουμε και να κοροιδεύουμε τους "Αρχέτυπο" κι απο την άλλη να τους ζητήσουμε να μας εκδώσουν? (και μη νομίζει κάποιος πως ΕΙΔΙΚΑ αυτοί δε σκαλίζουν να δούν τι λέει ο καθε ένας για την πάρτυ τους) Μόνοι μας χωριζόμαστε σε κλίκες, και χμ... μαλλον το κάνουμε απλά γιατί έτσι γουστάρουμε. Απλά βλέπεις ποιά "κλίκα" (ή καλύτερα παρέα) σου κάνει περισσότερο, και αποφασίζεις να μπείς εκεί.

 

Α, και συμπτωματικά, πριν μερικές ώρες έποιασα ένα βιβλίο που τόχω καιρό και αποφάσισα να το διαβάσω, και είναι Έλληνα συγγραφέα (Η πύλη του χρόνου, Κώστας Δετσικας εκδώσεις Δωρικός)... ούτε το συγγραφέα γνωρίζω, ούτε τον εκδοτικό, απλά μου είχε γυαλίσει ο τίτλος και το εξώφυλο, (και δείχνει καλό) αλλα κυρίως που ο τίτλος είναι γραμμένος στη Ρουνική! (ναι είναι κι αυτός ένας τρόπος να αγοράζεις βιβλία)

Link to comment
Share on other sites

Ένα ψιλοάσχετο σχόλιο το οποίο όμως παρόλαυτα μου τράβηξε την προσοχή:

 

Η "Πύλη του Χρόνου" ως τίτλος είναι πολλά υποσχόμενος; Αυτό εννοείς εδώ brave; :o (Δεν σχολιάζω για το ότι είναι γραμμένος σε ρούνους, αυτό ειναι θέμα γούστου υποθέτω).

Link to comment
Share on other sites

Λέτε για τους "Αρχέτυπο" (καλά στο λογοτεχνικό κομμάτι εννοώ, εννωείται), δοκίμασε κάποιος να τους πλησιάσει και να ζητήσει να του εκδόσουν και είπαν όχι? (δεν το αποκλείω φυσικά, απλά ρωτάω)

 

Ναι, έχω υπόψη μου ένα τέτοιο άτομα. (Προφανώς, περισσότερα δε θέλω να πω σε δημόσιο χώρο.)

 

Ακούστηκε για τον Anubis πως δεν θα εμπιστευόταν έναν Έλληνα συγγραφέα... και τι σύμπτωση, ένας φίλος μου γράφει χρόνια σε αυτό τον εκδοτικό -καλά βέβαια η αλήθεια είναι πως συνήθως γράφει δοκίμια στον Τολκιν και αναλύσεις για το Χάρυ Πότερ,- αλλα δεν παύει να είναι ένας Έλληνας συγγραφέας που προωθείται σχεδόν αποκλειστικά απο το συγκεκριμένο εκδοτικό.

 

Αχέμ... Μιλάς αυτή τη στιγμή για το πράγμα που λέγεται "Χάρυ Πότερ". Αυτό σημαίνει ότι και τσόντα να είναι το περιεχόμενο, αν το εξώφυλλο γράφει "Χάρυ Πότερ", θα το αγοράσουν. :D Αυτή δεν είναι ένδειξη ότι εκδίδουν Έλληνες συγγραφείς. Είναι ένδειξη ότι εκδίδουν Έλληνες που γράφουν εμπορικές μελέτες επάνω σε blockbusters.

 

Η Ελληνική πραγματικότητα είναι πως μπορείς να κάνεις τα πάντα αν ξέρεις πως να τα κάνεις,

 

Φυσικά και συμφωνώ. Αλλά πρέπει να έχεις τα λεφτά για να εκδοθείς και να διαφημιστείς μόνος σου. Τι λέγαμε στο άλλο θέμα για τον καπιταλισμό; Εδώ είναι το ύστατο παράδειγμα.

 

Α, και συμπτωματικά, πριν μερικές ώρες έποιασα ένα βιβλίο που τόχω καιρό και αποφάσισα να το διαβάσω, και είναι Έλληνα συγγραφέα (Η πύλη του χρόνου, Κώστας Δετσικας εκδώσεις Δωρικός)... ούτε το συγγραφέα γνωρίζω, ούτε τον εκδοτικό, απλά μου είχε γυαλίσει ο τίτλος και το εξώφυλο, (και δείχνει καλό) αλλα κυρίως που ο τίτλος είναι γραμμένος στη Ρουνική! (ναι είναι κι αυτός ένας τρόπος να αγοράζεις βιβλία)

 

Προσωπικά, ούτε που το έχω ακούσει αυτό το βιβλίο. Τι νόημα έχει ένα βιβλίο να μη διαφημίζεται; Άλλο ένα ελληνικό σύνδρομο (για το οποίο σκόπευα να γράψω σε άλλη καταχώρηση στο blog): Κανείς δεν διαφημίζει τους Έλληνες συγγραφείς φαντασίας, αλλά τους ξένους, φυσικά, τους ξεσκίζουν στη διαφήμιση...

Link to comment
Share on other sites

Ένα ψιλοάσχετο σχόλιο το οποίο όμως παρόλαυτα μου τράβηξε την προσοχή:

 

Η "Πύλη του Χρόνου" ως τίτλος είναι πολλά υποσχόμενος; Αυτό εννοείς εδώ brave; :o (Δεν σχολιάζω για το ότι είναι γραμμένος σε ρούνους, αυτό ειναι θέμα γούστου υποθέτω).

 

Είναι θέμα γούστου όπως είπες...

 

 

 

Ναι, έχω υπόψη μου ένα τέτοιο άτομα. (Προφανώς, περισσότερα δε θέλω να πω σε δημόσιο χώρο.)

 

Κι εγώ Κώστα απλά ερώτηση έκανα, δεν περίμενα όμως πως θα υπάρχει απάντηση.

Αν κάποιος πήγε με μια δουλειά που έχει σχέση με το είδος που εκδίδουν, και ποιοτικά είναι εφάμιλη με αυτά που συνήθως προβάλλουν, τότε 'οντως πρόκειται για στενή "κλίκα" (αν και τόσες φορές που γράψαμε τη λέξη πιστεύω πως δεν αποκλείεται να μας απαντήσουν και οι ίδιοι περι αυτού... ένας τους τουλάχιστο είναι και μέλος εδώ αλλα δεν έχει γράψει ακόμη σχετικές απόψεις)...

 

 

Αχέμ... Μιλάς αυτή τη στιγμή για το πράγμα που λέγεται "Χάρυ Πότερ". Αυτό σημαίνει ότι και τσόντα να είναι το περιεχόμενο, αν το εξώφυλλο γράφει "Χάρυ Πότερ", θα το αγοράσουν. :D Αυτή δεν είναι ένδειξη ότι εκδίδουν Έλληνες συγγραφείς. Είναι ένδειξη ότι εκδίδουν Έλληνες που γράφουν εμπορικές μελέτες επάνω σε blockbusters.

 

Χμ... ναι έχεις δίκιο, μόνο η ποιότητα της δουλειάς είναι πως το χωρίζει απο την "αρπαχτή"

εξ άλλου πρίν λίγο καιρό είχα κάνει με το Μανώλη την ίδια συζήτηση, και μου είχε πεί ειλικρινέστατα πως είναι ο μόνος τρόπος να πουλάει μέσω του Ανούβη, απλά διευκρίνησα πως υπάρχουν τρόποι Ελληνες συγγραφείς να μπούν ακόμα και στο συγκεκριμένο εκδοτικό.

 

 

Φυσικά και συμφωνώ. Αλλά πρέπει να έχεις τα λεφτά για να εκδοθείς και να διαφημιστείς μόνος σου. Τι λέγαμε στο άλλο θέμα για τον καπιταλισμό; Εδώ είναι το ύστατο παράδειγμα.

 

 

ναι θα έλεγα πως είναι το ύστατο παράδειγμα του "καπιταλισμός vs αξιοκρατία"

Υπάρχει φυσικά και αυτό που λέγεται "συλλογική προσπάθεια" αλλα το σκέφτηκε κανείς? πχ εδω μέσα μας λείπει τίποτα για τη δημιουργεία μιας τέτοιας ομάδας στύλ "Αρχέτυπο"? Αν συμμετείχαν 20-50 άτομα, πόσο θα στοίχιζε πια αυτή η γαμ@@νη η έκδωση μερικών βιβλίων?

(και τώρα που καλοσκέφτομαι αυτό που έγραψα, 'οντως μερικές συλλογές διηγημάτων φανταστικού είναι πανεύκολο να εκδίδαμε)

 

 

Προσωπικά, ούτε που το έχω ακούσει αυτό το βιβλίο. Τι νόημα έχει ένα βιβλίο να μη διαφημίζεται; Άλλο ένα ελληνικό σύνδρομο (για το οποίο σκόπευα να γράψω σε άλλη καταχώρηση στο blog): Κανείς δεν διαφημίζει τους Έλληνες συγγραφείς φαντασίας, αλλά τους ξένους, φυσικά, τους ξεσκίζουν στη διαφήμιση...

 

ναι πολλές φορές αγοράζω χωρίς να έχω ακούσει.

όντως στην Ελλάδα ελάχιστοι ακούγονται, και δυστυχώς υπάρχει μια "ξενομανία" αλλα απο την άλλη βάζεις στόχο να διαβάσεις το κάθε νέο βιβλιαράκι που φέρνει ο Ανούβης και δεν έχεις χρόνο να ψάξεις περισσότερο... (είναι κι αυτό ένα πρόβλημα)

Edited by brave
Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ Κώστα απλά ερώτηση έκανα, δεν περίμενα όμως πως θα υπάρχει απάντηση.

Αν κάποιος πήγε με μια δουλειά που έχει σχέση με το είδος που εκδίδουν, και ποιοτικά είναι εφάμιλη με αυτά που συνήθως προβάλλουν, τότε 'οντως πρόκειται για στενή "κλίκα" (αν και τόσες φορές που γράψαμε τη λέξη πιστεύω πως δεν αποκλείεται να μας απαντήσουν και οι ίδιοι περι αυτού... ένας τους τουλάχιστο είναι και μέλος εδώ αλλα δεν έχει γράψει ακόμη σχετικές απόψεις)...

 

Η αλήθεια είναι πως το βιβλίο δεν ήταν συνωμοσιολογίας...

 

Χμ... ναι έχεις δίκιο, μόνο η ποιότητα της δουλειάς είναι πως το χωρίζει απο την "αρπαχτή"

εξ άλλου πρίν λίγο καιρό είχα κάνει με το Μανώλη την ίδια συζήτηση, και μου είχε πεί ειλικρινέστατα πως είναι ο μόνος τρόπος να πουλάει μέσω του Ανούβη, απλά διευκρίνησα πως υπάρχουν τρόποι Ελληνες συγγραφείς να μπούν ακόμα και στο συγκεκριμένο εκδοτικό.

 

Ναι, ΟΚ, συμφωνώ. Όμως υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα σε έναν συγγραφέα που γράφει κάτι τέτοιο και σε έναν μυθιστοριογράφο. Εμένα τα μυθιστορήματα με απασχολούνε --οι καινούργιες ιδέες που δίνουν ενέργεια στο είδος--, όχι οι μελέτες πάνω στο Χάρυ Πότερ και τον Άρχοντα.

 

 

ναι θα έλεγα πως είναι το ύστατο παράδειγμα του "καπιταλισμός vs αξιοκρατία"

Υπάρχει φυσικά και αυτό που λέγεται "συλλογική προσπάθεια" αλλα το σκέφτηκε κανείς? πχ εδω μέσα μας λείπει τίποτα για τη δημιουργεία μιας τέτοιας ομάδας στύλ "Αρχέτυπο"? Αν συμμετείχαν 20-50 άτομα, πόσο θα στοίχιζε πια αυτή η γαμ@@νη η έκδωση μερικών βιβλίων?

(και τώρα που καλοσκέφτομαι αυτό που έγραψα, 'οντως μερικές συλλογές διηγημάτων φανταστικού είναι πανεύκολο να εκδίδαμε)

 

Γίνεται, πώς δε γίνεται; Αλλά θα πρέπει, πρώτα, ν'ανοίξουμε εταιρεία για να το κάνουμε (λογαριασμός στο ΤΕΒΕ και τα σχετικά). Κι αυτή δεν είναι μια συζήτηση για να την κάνουμε μέσω φόρουμ.

 

ναι πολλές φορές αγοράζω χωρίς να έχω ακούσει.

όντως στην Ελλάδα ελάχιστοι ακούγονται, και δυστυχώς υπάρχει μια "ξενομανία" αλλα απο την άλλη βάζεις στόχο να διαβάσεις το κάθε νέο βιβλιαράκι που φέρνει ο Ανούβης και δεν έχεις χρόνο να ψάξεις περισσότερο... (είναι κι αυτό ένα πρόβλημα)

 

Μα, δεν μπορεί να περιμένεις από τον μέσο αναγνώστη να ψάξει για να βρει. Μη βλέπεις τι κάνουμε εσύ κι εγώ, κι οι άλλοι 10-20 άνθρωποι του sff.gr, που είμαστε τρελοί και παλαβοί μ'αυτά τα πράγματα. Ο μέσος αναγνώστης παίρνει το πρώτο πράγμα που βλέπει. Βέβαια, στην Ελλάδα, ακόμα κι εμείς που ψάχνουμε, δύσκολα βρίσκουμε --κι αυτό σημαίνει ότι κάποια βιβλία είναι πολύ χωμένα.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..