Η Φανταστική Λογοτεχνία στην Ελλάδα (Μέρος 3ο)

[Solonor]

Η μόνη ελπίδα για τη φανταστική λογοτεχνία είναι ο νεαρός που τις καθημερινές λιώνει στο pc με παιχνίδια φανταστικού περιεχομένου και τα ΣΚ πάει και βλέπει ταινίες φανταστικού περιεχομένου.Αλλά έλα που συνήθως αυτός δε διαβάζει γιατί κανείς δε του έμαθε.Ούτε τα "Κείμενα" του σχολείου,ούτε τα "βαριά" βιβλία του σοβαρού πατέρα του,ούτε τα ανάλαφρα της μάνας του.Κι αν από περιέργεια μπει σε ένα βιβλιοπωλείο η φανταστική λογοτεχνία θα είναι χωμένη σε μια κρυφή γωνιά και δεν θα την πάρει το μάτι του.Αν την πάρει το μάτι του και δει "Το έπος του πολεμιστή-Βιβλίο 7,τόμος β" στην τιμή των 25 ευρώ...ε,θα σκεφτεί ότι με τα λεφτά αυτά πληρώνει ένα μήνα ιντερνετ,πίνει 8 καφέδες ή τα κρατάει για να μαζέψει λεφτά για μια κάρτα γραφικών.

 

Αυτή η ανάλυση μου άρεσε! Πράγματι σε πόσους φίλους μπορείς να πεις: πάρ' το είναι καλό, μόνο που έχει άλλα 5 που έχουν εκδοθεί αλλά και άλλα 5 που θα εκδοθούν τα επόμενα 20 χρόνια.

[constantinos]

Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια. Το φανταστικό χειραγωγήθηκε στην Ελλάδα όπως και τόσα άλλα που χειραγωγούνται μέχρι τις μέρες μας.

 

Κώστα, έχεις δίκιο για τον πατέρα σου και τους ανθρώπους εκείνων των γενεών. Αλλά ένα πράγμα δεν καταλαβαίνω. Αφού οι Έλληνες είναι τόσο επισρεασμένοι απο τα δεινά που πέρασαν (πολέμους, κατοχές, ξεσηκωμούς, εμφυλίους, χούντες, μεταναστεύσεις, μεταπολιστεύσεις) πως στο διάολο γίνεται να είναι όλοι τους τόσο μα τόσο ανιστόρητοι και αδιάφοροι; Και πες μου πόσα σοβαρά βιβλία έχουν κυκλοφορήσει με θέμα αυτά τα δεινά σε αντίθεση μετις τόσες σαπουνόπερες που έχουν βγει σε φόντο Σμύρνης;

Εν τω μεταξύ λέμε για τους Έλληνες και τις δυσκολίες που πέρασαν σαν λαός. Οι άλλοι δεν πέρασαν ανάλογα προβλήματα; Άραγε οι μαγικοί κόσμοι του Τόλκιν, του Λιούις, του Χάουαρντ του Λαβκραφτ και όλων εκείνων πώς δημιουργήθηκαν στην πραγματικότητα; Από τι ερεθίσματα, από ποιες εμπειρίες;

Εκείνοι τόλμησαν να εμπνευστούν μέσω του φανταστικού (όπως και της ποίησης) και μεγαλούργησαν. Οι δικοί μας κεφράστηκαν κυρίως με΄σω της ποίησης και οι μεν κατακρίθηκαν από τη δεξιά οι δε από την αριστερά. Και μετά τα νόμπελ που κέρδισνα δύο ποιητές η ποίηση εξεφανίστηκε πια από τα γούστα των Ελλήνων. Όσο για το φανταστικό...δώστε το στα παιδάκια.

 

 

 

Γιώργο νομίζω ότι συγχέεις τους έλληνες της μεταπολιτευτικής Ελλάδας με εκείνους των προηγούμενων εποχών.

 

Όταν εγώ μίλησα για ανθρώπους που αναγνωστικά ενδιαφερόταν για συγκεκριμένα πράγματα αναφερόμουν στις ταραγμένες εποχές της νεότερης ιστορίας. Και δεν μιλούσα για το σύνολο των ελλήνων, αλλά για μια συγκεκριμένη τάξη που τότε αναπτυσσόταν, διάβαζε (όσο διάβαζε) αντιγράφοντας τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές αστικές τάξεις, κι αποτέλεσε την αρχή των μετέπειτα αναγνωστών στην Ελλάδα.

 

Μπουρζουαζία στην Ελλάδα μπορούμε να βρούμε μονάχα τα τελευταία 100 κάτι χρόνια κι αυτή είναι σε μεγάλο βαθμό διαφορετική από τη μπουρζουαζία της Αγγλίας, της Γερμανίας και της Αμερικής. Αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς αυτή κυρίως η τάξη είναι που επιβάλει τις επιλογές της. Η δίκη μας κατάσταση είναι ως ένα βαθμό άλλο ανέκδοτο.

 

Και ναι σε όλες τις χώρες υπήρχαν κοινωνικές αναταραχές και προβλήματα. Ο Λάβκραφτ κι ο Λάιμπερ μεγαλούργησαν μέσα στη φτώχια του κραχ, ο Τόλκιν αν θυμάμαι καλά βρέθηκε στο Α παγκόσμιο πόλεμο. Αυτό σίγουρα τους επηρέασε στο έργο τους. Αλλά είναι διαφορετικό να απευθύνεσαι σε μια χώρα κι έναν λαό, με παγιωμένη εθνική συνείδηση, ταυτότητα και εθνικά σύνορα και διαφορετικό να απευθύνεσαι ως συγγραφέας σε ένα έθνος που ακόμα ψάχνει την ταυτότητα και το ρόλο του και διαρκώς είναι υπό εξωτερικές κι εσωτερικές απειλές. Το τονίζω ότι μιλάω κυρίως για το πρώτο μισό του 20^ου αιώνα και τα γεγονότα μέχρι τη δικτατορία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για μένα είναι τα ματωμένα χώματα (1962).

 

Τώρα θα γίνω ίσως και λίγο βλάσφημος αλλά αν αυτό το βιβλίο έβγαινε ταυτοχρόνως με τις μάγισσες της Σμύρνης, πόσους ανθρώπους θα άγγιζε; Σίγουρα εκείνους που έχουν καταγωγή από τη Μικρά Ασία. Σίγουρα εκείνους που βίωσαν αναταραχές από πρώτο χέρι. Αλλά οι υπόλοιποι; Θα διάλεγαν τις μάγισσες της Σμύρνης γιατί αυτό το βιβλίο ταιριάζει (είτε μας αρέσει, είτε όχι) στους αναγνώστες (ή μάλλον στις αναγνώστριες) του 2000.

 

Λαμβάνοντας λοιπόν υπ’ όψιν αυτή την κατάσταση βάσισα την άποψη μου για τις αναγνωστικές καταβολές των Ελλήνων και τη θέση του φανταστικού.

 

Το ότι πολλοί από εμάς είναι σήμερα ακαλλιέργητοι κι ανιστόρητοι έχει να κάνει με το εκπαιδευτικό μας σύστημα και τις αξίες που προωθεί η σημερινή κοινωνία. Όσο για την κατάσταση του φανταστικού από τη μεταπολίτευση και μέχρι σήμερα, νομίζω ότι εξήγησα με το προηγούμενο post γιατί κατά την άποψή μου τα πράγματα παρέμειναν αναιμικά.

 

Και μιας και το θυμήθηκα κάπου είχα διαβάσει (για να επιχειρηματολογήσω ακόμα περισσότερο πάνω στην επιρροή των κοινωνικών συνθηκών στην αποδοχή ή όχι ενός καλού βιβλίου του φανταστικού) ότι μεγάλο μέρος της επιτυχίας του ο άρχοντας των δαχτυλιδιών την οφείλει στα παιδιά των λουλουδιών. Από τους φανατικούς φίλους του Φρόντο ήταν όλοι εκείνοι οι χίπηδες που έβλεπαν στην πορεία των αθώων χόμπιτ σ’ έναν κόσμο που άλλαζε, κάτι από τον εαυτό τους. ;)

[Arachnida]

Ο Λιβάνης μπορεί να μας προκάλεσε μια μεγάλη έκπληξη βγάζοντας τρεις νέους Έλληνες συγγραφείς (απορρίπτοντας παράλληλα δυο-τρεις εξίσου ταλαντούχους) αλλά τα παιδιά έτρεξαν μόνα τους για τις παρουσιάσεις των βιβλίων τους. Και εντάξει, ας δεχτούμε ότι δεν αναλαμβάνει ο οίκος τέτοιες εκδηλώσεις. Όταν όμως πέφτουν στα χέρια μου τρεις κατάλογοι των εκδόσεων με βιβλία του 2008 (χειμώνας 2008) και δεν υπάρχει ούτε ένας από τους τρεις πρωτοεμφανιζόμενους ούτε για δείγμα, ε τότε τι να σκεφτώ για την υποστήριξη του εκδότη; Ακόμα και στον κατάλογο με τα παιδικά έψαξα αλλά ούτε και εκεί. Λες και δεν εκδώθηκαν ποτέ.

 

Γενικά η κουβέντα αποπνέει αδικαιολόγητη απαισιοδοξία κατά τη γνώμη μου και δεν ήθελα να παρέμβω με τις υπεραισιόδοξες απόψεις μου.

Αλλά το συγκεκριμένο είπα να το σχολιάσω, γιατί παρουσιάζεται μία άποψη για εμένα, τα βιβλία μου, τους συναδέλφους μου και τον εκδοτικό μου οίκο που δεν είναι ακριβής. Για τις απορρίψεις (που έχει σχολιαστεί και σε άλλο topic) προφανώς είναι και ζήτημα συγκυριών. Κανείς δεν αναγόρευσε τον Λιβάνη σε προστάτη του φανταστικού. Για τις παρουσιάσεις είναι προφανές ότι θα τρέξει ο συγγραφέας. Εμένα μου αρκεί που έχω το όνομα του εκδοτικού οίκου από πίσω και παρ' ότι είμαι πρωτοεμφανιζόμενος θα δεχτούν να με φιλοξενήσουν όλα τα βιβλιοπωλεία. Επίσης ότι ο οίκος θα εκτυπώσει τις εκατοντάδες προσκλήσεις που χρειάζονται και θα στείλει τα δελτία τύπου.

Στα της προώθησης: Για τους καταλόγους, εμένα τουλάχιστον με έχει φιλοξενήσει συνέχεια με δικές μου σελίδες και δεν νομίζω ότι βρεθήκαν τυχαία τα βιβλία σε βιτρίνες. Επίσης μέσω του οίκου παρουσιάστηκε ως εξαγώγιμο προϊόν, βιβλίο ελληνικού fantasy στην έκθεση της Φρανκφούρτης. Το πρώτο βήμα.

 

Στα υπόλοιπα, έχω την εντύπωση ότι βρισκόμαστε στις απαρχές μιας καταιγίδας ελληνικού φάνταζυ. Από την Ανθίππη Φιαμού, μέχρι τον Λέκγουελ και από την Καρδιά του Δαίμονα μέχρι τη Μάγισσα του Μπιλθόρ. Και μέχρι τον Μάιο αναμένονται ακόμα περισσότεροι τίτλοι, τόσοι που όσοι διαβάζουν ελληνικό φανταστικό (Λευτέρης κι Ευθυμία δηλαδή ) θα έχουν ύλη για καιρό.

 

Στο γενικότερο θέμα. Εντάξει όλοι δικαιούνται να έχουν τις παραξενιές τους. Και δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να διαβάζει οτιδήποτε.

Αλλά είμαι της άποψης ότι ειδικά για όλους όσοι γράφουν τουλάχιστον ελληνικό φανταστικό, είναι μάλλον "ανάρμοστο" να μην διαβάζουν τους συναδέλφους τους. Καλός ο Μάρτιν, αλλά κάτι θα έχει να πει και ο Παπαχρήστου, που αν μετράω καλά έχει πετύχει τέσσερις και πέντε φορές μεγαλύτερες πωλήσεις.

 

Αντί για επίλογο θα συμφωνήσω με όσα έγραψε ο Tetartos.

[Naroualis]

όσοι διαβάζουν ελληνικό φανταστικό (Λευτέρης κι Ευθυμία δηλαδή ).

 

Πώπω. Ακούγεται πολύ θλιβερό αυτό. Είμαστε τουλάχιστον 200 άτομα ενεργά εδώ μέσα, που διαβάζουμε ή γράφουμε και μόνο ο Λευτέρης κι εγώ διαβάζουμε ελληνικό φανταστικό; Ενταξει, καταλαβαίνω ότι εμείς είμαστε αυτοί που το λέμε κιόλας, αλλά και πάλι ακούγεται πολύ θλιβερό.

[Nihilio]

και μόνο ο Λευτέρης κι εγώ διαβάζουμε ελληνικό φανταστικό;

Ο Κύριως Πλιώτας ξεχνάει μάλλον ποιος έκανε την παρουσίαση του βιβλίου του στο Cube

 

Δεν είστε μόνοι, Ευθυμία.

[heiron]

Αλλά είμαι της άποψης ότι ειδικά για όλους όσοι γράφουν τουλάχιστον ελληνικό φανταστικό, είναι μάλλον "ανάρμοστο" να μην διαβάζουν τους συναδέλφους τους

 

Όσον αφορά τους συγγραφείς έχεις ένα δίκιο.Δηλαδή έστω από περιέργεια και συναδερφική αλληλεγγύη(βόηθα με να σε βοηθώ...) θα "πρέπει" να διαβάζουν ελληνικο φανταστικό.Αλλά προσωπικά παρά το ότι έχω πετύχει-κυρίως εδώ στο σουφουφου-μερικούς καλούς συγγραφείς δεν βάζω κανένα ανάμεσα στα τοπ ονόματα παγκοσμίως.Αν μου δώσει κάποιος το βιβλίο ενός μάλλον αγνωστου Αμερικάνου συγγραφέα και ενός επίσης αγνωστου Έλληνα και μου πει "διάλεξε!" θα διαλέξω του Έλληνα.Όμως θα πρέπει να έχετε κατά νου ότι στα βιβλία έχει κανείς τη δυνατότητα να αγοράσει με τα ίδια περίπου λεφτά-ή ακόμη και με λιγότερα-έργα του κορυφαίου δημιουργού παγκοσμίως ή ενός τυχαίου μετρίου αγνώστου.

Δηλαδή αν ένα ρούχο της θείτσας από την κατω γειτονιά και ένα πανάκριβο καταπληκτικό ρούχο οίκου το βρεις στην ίδια τιμή γιατί να μην πάρεις το δεύτερο;Βέβαια στα ρούχα θα μπορούσε κάποιος να πει ότι του άρεσε της θείτσας πιο πολύ στη βιτρίνα.Αλλά τα βιβλία πρέπει να τα διαβάσεις για να μάθεις αν σου "κάνει".

Αν μια μικρούλα ελληνική εταιρεία βγάλει ένα αυτοκίνητο που θα κάνει 200 000 ευρώ γιατι να μην πάρεις μια Πορσε,μια Λαμποργκίνι βρε αδερφέ;

Βάλτε όποιο παράδειγμα ταιριάζει στα γούστα σας.

 

Σε όλα τα πράγματα ό,τι πληρώνεις παίρνεις.Εκτός από τα βιβλία.

 

Δεν υποτιμώ τους Έλληνες.Αλλά ο υπερταλαντούχος και σε ένα χωριό της ζούγκλας να γεννηθεί θα αναδειχτεί.Ο αγαπημένος μου μουσικός πχ δεν είναι από την άλλη άκρη του κόσμου αλλά από ένα προάστιο της πόλης μου.Την ελληνική μουσική τη βάζω σε 2η μοίρα αλλά ο Παπαθανασίου μου αρέσει,τι να κάνουμε.Φυσικά είναι πολύ πιο δύσκολο να αναδειχτεί ένας συγγραφέας (λόγω γλώσσας) παρά ένας μουσικός,ένα μοντέλο,ένας επιστήμονας,ένας επιχειρηματίας κτλ.

[Παρατηρητής]

Γενικά η κουβέντα αποπνέει αδικαιολόγητη απαισιοδοξία κατά τη γνώμη μου

 

Καθόλου αδικαιολόγητη. Είναι αλλιώς τα πράγματα εκεί έξω my friend.

 

Φυσικά δεν είναι μόνο η Ευθυμία και ο Λευτέρης που διαβάζουν ελληνικό φανταστικό από το φόρουμ.

 

Τρεις τέσσερις τίτλοι να βγάινουν ανά χρόνο δεν μου λέει κάτι. Δεν σώζει τη σκηνή του φανταστικού από την πλευρά μας. Πόσο μάλλον όταν οι τίτλοι αυτοί βγαίνουν καθυστερημένα και αποτελούν πειραματικά προιόντα αγοράς.

 

Το ότι πουλάει ένας 'Έλληνας συγγραφέας (του φανταστικού) περισσότερο από έναν ξένο επίσης δεν μου λέει κάτι. Πόσο μάλλον το βιβλίο του Παπαχρήστου (μιας που αναφέρθηκε) το οποίο όταν το ζήτησα από τον πωλητή του οίκου και μου είπε ότι δεν έχει πάει καλά και ότι καλύτερα να μας φερει κάποιον άλλον τίτλο. Τώρα ποιον από τους δυο σας να πιστέψω;

 

Και μιας που ανέφερα το Φύλακα του Χρόνου και τα περί καταλόγων Λιβάνη: Δουλεύουμε τρία άτομα στο τμήμα των βιβλίων και μόνο εγώ γνωρίζω τι εστί φανταστικό και πόσο μάλλον ελληνικό. Πες δεν ήμουν εκεί για να ζητήσω τα βιβλία των τριών σας (Πλιώτας, Γρηγοριάδης, Παπαχρήστου) και οι άλλοι παραγγέλνουν με βάση τους καταλόγους. Πώς θα μάθαιναν για τα βιβλία σας αλλιώς, άνθρωποι οι οποίοι δουλεύουν καθαρά με καταλόγους και ενημερώσεις πωλητών;

 

Συγνώμη για το σπαμ

 

edit: η τελευταία παράγραφος

Edited February 25, 2009 by Παρατηρητής

[Nihilio]

Καλός ο Μάρτιν, αλλά κάτι θα έχει να πει και ο Παπαχρήστου, που αν μετράω καλά έχει πετύχει τέσσερις και πέντε φορές μεγαλύτερες πωλήσεις.

Να υποθέσω μετράμε μόνο τα μεταφρασμένα του Μάρτιν, έτσι δεν είναι;

Και δε θα το πιστέψω αυτό αν δε δω επίσημα στοιχεία που να το αποδεικνύουν.

[RObiN-HoOD]

Νομίζω ότι το σημαντικότερο πρόβλημα που υπάρχει στην Ελλάδα είναι η προώθηση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση του βιβλίου αυτό μπορεί να γίνει και από τον συγγραφέα χωρίς να περιμένει από κάποιον εκδότη. Τι θα έκανα για να προωθήσω τη δουλειά μου εάν είναι να εκδώσω ένα βιβλίο.

 

1. Συγγραφή βιβλίου

2. Διόρθωση βιβλίου (εδώ να υπάρχει βοήθεια και από άλλα άτομα αλλά χωρίς αμοιβή, φίλοι, γνωστοί κτλ)

3. Δημιουργία διαφημιστικού υλικού στο internet και για το συγκεκριμένο βιβλίο και για τον συγγραφέα με αποσπάσματα από το βιβλίο (PDFs), κριτικές από τους φίλους-γνωστούς (εάν είναι και κάποιος γνωστός ακόμα καλύτερα, πχ. κάποιος που έχει ήδη εκδοθεί), άλλες δουλειές, συμμετοχές σε άλλα έργα, βιογραφικό κτλ. Το υλικό αυτό πρέπει να είναι καλοφτιαγμένο. Θα σας παρότρυνα σε κάποιο φίλο που ξέρει να «στήνει» site κτλ στο internet. Μην το κάνετε μόνοι σας πρόχειρα.

4. Αφήστε λίγο διάστημα να «τρέξει» το site και να μαθευτεί – διαφημιστεί. 1-2 μήνες.

5. Στείλτε – μιλήστε – συνεννοηθείτε με κάποιον εκδοτικό για το βιβλίο εάν θέλει να το προχωρήσει προς έκδοση. Σε αυτό το στάδιο δείξτε το site που έχετε κάνει για να δει όλη τη δουλειά ακόμα και πριν του στείλετε να το διαβάσει. Εάν προχωρήσετε να ξέρετε ότι μπορείτε και μόνοι σας να φτιάξετε πχ. τα δελτία τύπου , εφόσον ασχοληθείτε να μάθετε ως γράφονται.

6. Εάν δεν προχωρήσει η διαδικασία με τον εκδότη εκδώστε το μόνοι σας λαμβάνοντας παραγγελίες μέσω internet. POD = print on demand, που ανέφερα σε άλλο μήνυμα.

 

Επενδύστε σε κανένα σεμινάριο marketing και PR. Θα σας κάνει καλό. Στην Ελλάδα γενικά ο καθ’ ένας καλείται να κάνει πολλά πράγματα και οι γνώσεις πάνω σε τέτοια θέματα πιστεύω θα σας φανούν χρήσιμες.

 

Τέλος νομίζω ότι πρωτοβουλίες όπως το SFF.gr μπορούν να σας βοηθήσουν έως ένα βαθμό μιας και είναι υπέρ σας για δωρεάν δικτύωση και διαφήμιση του υλικού σας έως ένα λογικό βαθμό.

 

Εάν δούνε ότι κινήστε θα κινηθούν και αυτού με τη σειρά τους προς τα εσάς.

[Electroscribe]

Αν μου δώσει κάποιος το βιβλίο ενός μάλλον αγνωστου Αμερικάνου συγγραφέα και ενός επίσης αγνωστου Έλληνα και μου πει "διάλεξε!" θα διαλέξω του Έλληνα.

 

Ακόμη κι ο "μάλλον άγνωστος" ξένος συγγραφέας, όμως, παραμένει μόλις ένα κλικ μακριά. Αν δε λέει κάτι η wikipedia, θα υπάρχουν κριτικές στο Amazon και σε φόρουμ (σε blogs, σε άλλες σελίδες κτλ.) Άρα πάλι δε θα είναι αληθινά άγνωστος και πάντα θα υπερτερεί απέναντι στον Έλληνα που όντως θα είναι άγνωστος. Κάνω κάποιο λάθος;

 

Δεν το λέω για να αντικρούσω το Χείρωνα, αλλά για να το συνδέσω με μια απορία που μου προκάλεσε η διαδεδομένη θέση "θα διάβαζα έναν 'καλό' Έλληνα συγγραφέα".

 

Ποιος θα κάνει την αρχή και θα βγάλει το φίδι από την τρύπα να κάτσει να διαβάσει και να σας πει τη γνώμη του;

 

Μερικοί ανάμεσά σας έχετε εκφράσει δυσπιστία σχετικά με τις γνώμες που διαβάζετε στο φόρουμ για τους εγχώριους συγγραφείς (τις βρίσκετε πολύ επιεικείς/θετικές). Δε θα διαφωνήσω, αλλά... Υπάρχει τελικά αυτός ο κάποιος που ΚΑΙ θα κάτσει να διαβάσει Έλληνες ΚΑΙ θα πει μια γνώμη που θα την εμπιστεύεστε; Γνωρίζετε κάποιον; Ποιο είναι τελικά το βαρόμετρο που θα αναδείξει τον "καλό" Έλληνα για σας; Υφίσταται ή είναι ομιχλώδης η εικόνα του στο μυαλό σας; Θα το τιμήσετε αν ακούσετε για ένα βιβλίο από πολλούς; Αν το ακούσετε από συγκεκριμένους; Αν κάνει πολλές πωλήσεις; Αν συζητηθεί πολύ; Αν δείτε ένα δείγμα γραφής του; Διαφωτίστε μας, παρακαλώ

Edited February 25, 2009 by Electroscribe

[RObiN-HoOD]

Σε συνέχεια προηγούμενων μηνυμάτων, είδα ότι πολλοί αναφέρουν ότι δεν προχωράνε τα πράγματα. Γενικά, μάλλον, έχουν δίκιο. Δεν το παίζω ειδικός για να ξέρω ακριβώς.

 

Όμως, αυτό που μπορώ να σκεφτώ είναι να γίνει μια καμπάνια για τους Έλληνες συγγραφείς. Να φτιαχτεί ένα banner, μια αφίσα που θα αναρτήσετε σε βιβλιοπωλεία (και άλλα μέρη που ίσως μπορείτε) και να λέει κάτι σαν «Ελληνική Λογοτεχνία, Διαβάζω Έλληνες Συγγραφείς» πλαισιωμένο από ένα ωραίο background (με διάφορα βιβλία Ελλήνων) και στοιχεία που θα δίνει η αφίσα τα οποία παραπέμπουν σε κάποιο site για Έλληνες συγγραφείς, που μπορούν να τα βρουν και ότι άλλο χρειάζεται.

 

Αυτό που θέλω να πω είναι προωθήστε αυτό που έχετε πρόβλημα αυτή τη στιγμή. Εάν το προσπαθήσετε σιγά σιγά θα γίνει. Ζητήστε βοήθεια και από άλλους εάν πιστεύετε ότι θα σας βοηθήσουν.

 

Ασφαλώς η ιδέα θέλει κάποια δουλειά αλλά εγώ αν ήμουν συγγραφέας και με εκνεύριζε η κατάσταση που περιγράφετε αυτό θα έκανα.

[Nihilio]

Μερικοί ανάμεσά σας έχετε εκφράσει δυσπιστία σχετικά με τις γνώμες που διαβάζετε στο φόρουμ για τους εγχώριους συγγραφείς (τις βρίσκετε πολύ επιεικείς/θετικές). Δε θα διαφωνήσω, αλλά...

Και καλά θα κάνεις, επειδή ξέρεις την παροιμία για τα πολλά κεράσια. Άσε που, όταν γράφει κάποιος "δικός μας" τείνουμε να αγνοούμε ακόμα και προφανείς αδυναμίες του βιβλίου. Υπερβάλλω;

 

Υπάρχει τελικά αυτός ο κάποιος που ΚΑΙ θα κάτσει να διαβάσει Έλληνες ΚΑΙ θα πει μια γνώμη που θα την εμπιστεύεστε; Γνωρίζετε κάποιον;

Νομίζω ότι εδώ μέσα θα βρούμε άτομα που γνωρίζουμε το γούστο τους και την κριτική τους ικανότητα. Αυτό αρκεί, για αρχή.

 

Ποιο είναι τελικά το βαρόμετρο που θα αναδείξει τον "καλό" Έλληνα για σας;

Duh! Να μου αρέσουν τα βιβλία του.

 

Υφίσταται ή είναι ομιχλώδης η εικόνα του στο μυαλό σας; Θα το τιμήσετε αν ακούσετε για ένα βιβλίο από πολλούς; Αν το ακούσετε από συγκεκριμένους; Αν κάνει πολλές πωλήσεις; Αν συζητηθεί πολύ; Αν δείτε ένα δείγμα γραφής του; Διαφωτίστε μας, παρακαλώ

Ναι, μπορεί, μπορεί, μάλλον ναι, μάλλον ναι αντίστοιχα.

[Arachnida]

Όσον αφορά τους συγγραφείς έχεις ένα δίκιο.

 

Εννοείται. Μίλησα μόνο για τους συγγραφείς, οι οποίοι έχουν λόγους. Για τους υπόλοιπους, γούστο τους, καπέλο τους.

 

Μιχάλη, εννοείται ότι ξέρω ότι υπάρχουν κι άλλοι από εδώ που διαβάζουν ελληνικό φανταστικό. Ήταν καθ' υπερβολή αυτό που έγραψα για να τονίσω τη γνώμη μου.

Για τα νούμερα, εννοούσα την ελληνική έκδοση. Μπορεί και να κάνω λάθος, αλλά μιλάω σε σχέση με στοιχεία που μου είπε η Trilian (ελπίζω να μην πειράζει που χρησιμοποιώ το όνομά της) και με προσωπικά στοιχεία.

 

Τώρα για το αν ένα βιβλίο έχει πάει καλά σε σχέση με τις προσδοκίες ενός οίκου...

Μπορεί να περιμένουν να πουλήσει σε έξι μήνες 10.000 ένα βιβλίο Επιστημονικής Φαντασίας;

Ή να πουλήσει τις 200.000 που θα 'χει κάνει το "Μυστικό";

 

Και αυτό που λέει ο Robin είναι μία βάση για συζήτηση. Σοβαρή βάση.

[Nihilio]

Ασφαλώς η ιδέα θέλει κάποια δουλειά αλλά εγώ αν ήμουν συγγραφέας και με εκνεύριζε η κατάσταση που περιγράφετε αυτό θα έκανα.

Βέβαια θα είχες να συνεργαστείς για αυτό με... "καλλιτέχνες".

Με όσες δυσκολίες αυτό (δυστυχώς) συνεπάγεται.

 

Για τα νούμερα, εννοούσα την ελληνική έκδοση. Μπορεί και να κάνω λάθος, αλλά μιλάω σε σχέση με στοιχεία που μου είπε η Trilian (ελπίζω να μην πειράζει που χρησιμοποιώ το όνομά της) και με προσωπικά στοιχεία.

ΟΚ, κι εγώ την Ελληνική έκδοση φανταζόμουν (οπότε ή ο Φύλακας του Χρόνου τα έχει πάει εκπληκτικά ή ο Ελληνικός Μάρτιν ναυάγισε σε πωλήσεις ή κάτι πάει στραβά με τους αριθμούς)

Edited February 25, 2009 by Nihilio

[Παρατηρητής]

ΟΚ, κι εγώ την Ελληνική έκδοση φανταζόμουν (οπότε ή ο Φύλακας του Χρόνου τα έχει πάει εκπληκτικά ή ο Ελληνικός Μάρτιν ναυάγισε σε πωλήσεις ή κάτι πάει στραβά με τους αριθμούς)

 

ή ο Μάρτιν έμεινε στο μικρό πιστό κοινό του φάνταζι ενώ το βιβλίο του Παπαχρήστου προωθήθηκε σε διαφορετικών ειδών αναγνώστες. Κάποιοι το πλασσάρουν και ως αστυνομικό με στοιχεία εφ.

Edited February 25, 2009 by Παρατηρητής

[Electroscribe]

Και καλά θα κάνεις, επειδή ξέρεις την παροιμία για τα πολλά κεράσια. Άσε που, όταν γράφει κάποιος "δικός μας" τείνουμε να αγνοούμε ακόμα και προφανείς αδυναμίες του βιβλίου. Υπερβάλλω;

 

Και λόμπι υπάρχουν εδώ μέσα. Και είμαστε πολύ επιεικείς με όλους τους Έλληνες, όχι μόνο με τα μέλη. Εσύ δεν είχες πει:

 

Τώρα για κριτικές, κακά τα ψέματα, παίζει και το άλλο: αν διαβάσει κάποιος ένα βιβλίο Έλληνα συγγραφέα και δεν του αρέσει, μπορεί πάντα να το γράψει, αλλά κινδυνεύει να πέσει πάνω στον ίδιο το συγγραφέα ή κάποιον φίλο του και να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις. Έτσι, δυστυχώς, πολλές από τις κριτικές που είναι εγκομιαστικές τυχαίνει να είναι είτε πολύ ευγενικές είτε μονόπλευρες, αγνοώντας τα αρνητικά (και εδώ μιλάω και για τον εαυτό μου, που προσωπικά διστάζω να κάνω κάποιες κριτικές για αυτόν ακριβώς το λόγο, ότι δε θέλω να γίνω κακός). Οπότε καλό είναι να κρατάμε μικρά καλάθια όταν ακούμε πολλά κεράσια.

 

Ακόμη:

 

Νομίζω ότι εδώ μέσα θα βρούμε άτομα που γνωρίζουμε το γούστο τους και την κριτική τους ικανότητα. Αυτό αρκεί, για αρχή.

 

Συγνώμη, αλλά εγώ δεν έχω δει κανέναν να λέει "πήρα το τάδε βιβλίο του Χ γιατί το προτείνει ο Υ", εκτός κι αν ο Χ συγγραφέας είναι μέλος του φόρουμ ή ο Υ που το προτείνει είναι γνωστός του αγοραστή και εκτός φόρουμ.

 

Η ωμή αλήθεια είναι πως δεν εμπιστευόμαστε ο ένας την κρίση του άλλου εδώ μέσα στο θέμα των Ελλήνων

 

Duh! Να μου αρέσουν τα βιβλία του.

 

Και επαναλαμβάνω πως η ερώτησή μου απευθύνεται όχι σε όσους διαβάζουν, αλλά σε όσους κατά δήλωσή τους "θα διάβαζαν"

[Nihilio]

Και λόμπι υπάρχουν εδώ μέσα. Και είμαστε πολύ επιεικείς με όλους τους Έλληνες, όχι μόνο με τα μέλη. Εσύ δεν είχες πει:

Ένας χρόνος και μεγάλες δόσεις ανθρώπινης βλακείας με έχουν κάνει πιο κακό πλέον.

[RObiN-HoOD]

Η ωμή αλήθεια είναι πως δεν εμπιστευόμαστε ο ένας την κρίση του άλλου εδώ μέσα στο θέμα των Ελλήνων

 

Εάν η κουλτούρα που σας διακατέχει είναι η χαρακτηριζόμενη του «ελληνάρα» τότε σας προτείνω να αποκτήσετε σύστημα αξιών το ταχύτερο ή ίσως να το επαναπροσδιορίσετε.

 

Εφόσον δεν μπορείτε να κάνετε έναν εποικοδομητικό διάλογο πως θα φτάσετε σε σοβαρά συμπεράσματα και πως θα βελτιωθείτε; (και ως συγγραφείς και ως άνθρωποι)

 

Ευτυχώς που η γραφή σας, δηλαδή του κάθε συγγραφέα, βελτιώνεται με τη πάροδο του χρόνου, δεδομένου ότι εξασκείται, και όχι αποκλειστικά από την κριτική του διπλανού σας.

 

Τραγικά πράγματα παιδιά. Τραγικά!

 

 

ΥΓ. Το παραπάνω σχόλιο είναι γενικό και δεν απευθύνεται σε κάποιον συγκεκριμένα.

[northerain]

Νομίζω αυτό που ήθελε να πεί είναι οτι συχνά σε κριτικές Ελλήνων συγγραφέων τείνουμε να ''συγχωρούμε'' περισσότερα λάθη. Ακόμα και εγώ το κάνω, ενώ πολλές φορές διαβάζω ένα βιβλίο που αν ήταν ενός ξένου θα το θεωρούσα μάπα, αν είναι Ελληνα το λέω ''αρκετά καλό''.

Το έχω πεί και σε άλλο τοπικ αυτό, οτι πρέπει δηλαδή να ξεφύγουμε απο το ''για Ελληνικό, καλό είναι''. Μόνο κακό κάνει αυτός ο τρόπος σκέψης. Δεν υπάρχει λόγος ότι γίνεται στην Ελλάδα να είναι αυτομάτως κατώτερο απο τα ξένα, προσπάθεια θέλει και λίγο προσοχή στα production values.

[DinoHajiyorgi]

Νομίζω αυτό που ήθελε να πεί είναι οτι συχνά σε κριτικές Ελλήνων συγγραφέων τείνουμε να ''συγχωρούμε'' περισσότερα λάθη. Ακόμα και εγώ το κάνω, ενώ πολλές φορές διαβάζω ένα βιβλίο που αν ήταν ενός ξένου θα το θεωρούσα μάπα, αν είναι Ελληνα το λέω ''αρκετά καλό''.

Το έχω πεί και σε άλλο τοπικ αυτό, οτι πρέπει δηλαδή να ξεφύγουμε απο το ''για Ελληνικό, καλό είναι''. Μόνο κακό κάνει αυτός ο τρόπος σκέψης. Δεν υπάρχει λόγος ότι γίνεται στην Ελλάδα να είναι αυτομάτως κατώτερο απο τα ξένα, προσπάθεια θέλει και λίγο προσοχή στα production values.

 

Αυτό δεν θα ήταν και αυτόματα τόσο κακό.

 

Να εξηγήσω, ξεκινώντας το σκεπτικό μου πάλι από τον κινηματογράφο. Στο Αμέρικα, πριν φτάσουμε στα Τζουράσικ Παρκ και τη Μέρα της Ανεξαρτησίας, είχαμε τα Ήρθε Από Το Διάστημα και Παντρεύτηκα Μια Εξωγήινη. Πριν τα εφέ του Πολέμου των Άστρων είχαμε τα εφέ όπου έβλεπες τα σύρματα από όπου κρεμόταν η μινιατούρα. Υπήρξε δηλαδή μια φυσική κλιμάκωση, μια εξέλιξη. Ανάλογη εξέλιξη είχε σαφώς και το σενάριο.

 

Στην Ελλάδα δεν είχαμε ανάλογους ψωνισμένους που έκαναν ελληνικό κινηματογράφο επιστημονικής φαντασίας με ειδικά εφέ της πλάκας. Χάρη στην εξέλιξη της διαφήμισης τα τελευταία χρόνια ο δημιουργός έχει ξαφνικά στη διάθεση του στοιχειώδη έως αξιοπρεπή ειδικά εφέ. Μένει μόνο το πρόβλημα στο σενάριο. Όταν εγώ βλέπω να τα κάνουν θάλασσα στο σενάριο, να αντιγράφουν, να προσπαθούν να μιμηθούν, δεν το κρατώ και τόσο εναντίον τους. Έχουν ανάγκη κι αυτοί την εξέλιξη. Θα μιμηθούν μια, θα μιμηθούν δυό, ε που θα πάει, θα βρουν και τη δική τους γλώσσα, θα καλυτερέψουν.

 

Ποιοι έλληνες γράφανε επιστημονική φαντασία και fantasy πριν δέκα ή είκοσι χρόνια; Το αξίζουν ή όχι, με μέσο ή χωρίς, κάποιοι από αυτούς που γράφουν σήμερα εκδίδονται. Αν λοιπόν φανούμε αυστηροί μαζί τους, και αρχίσουμε «φύγε εσύ» και «φύγε κι εσύ» πόσους νομίζετε πως θα καταργήσουμε; Εννέα στους δέκα; Κι αν μείνουν οι τρεις οι καλοί, αυτοί που σοβαρά αξίζουν την πένα τους, μόνο αυτοί θα κουβαλήσουν και θα προωθήσουν όλο το φανταστικό στην Ελλάδα; Αλίμονο στο φανταστικό. Έτσι δεν θα πάμε πουθενά.

 

Λέω λοιπόν με το φτωχό σκεπτικό μου. Έχουμε έναν συγγραφέα που θα καλυτερεύει με κάθε νέο μυθιστόρημα του. Αυτός ο συγκεκριμένος, αντί να καλυτερεύει στον δικό του ιδιωτικό χρόνο, γράφοντας τα και θάβοντας τα στο συρτάρι του, έχει μπάρμπα και εκδίδει τα έργα του. Ας μην τον μισήσουμε γι αυτό. Αν στο πέμπτο ή έκτο του βιβλίο θα μιλάμε για τον έλληνα Ασίμοβ, ας τον στηρίξουμε στο ξεκίνημα του.

 

Γιατί, σοβαρά τώρα (κι ας βγάλουμε την ιδέα που έχει ο καθένας για τον εαυτό του) αν αρνηθούμε τα βιβλία των χλιαρών ελλήνων συγγραφέων του χώρου και καταφέρουμε να τους εξαφανίσουμε, από πού περιμένουμε να μας έρθουν (πανέτοιμοι) τα σούπερ ελληνικά ταλέντα; Ξέρει κανείς για κάποια τρύπα στον χωροχρόνο του τόπου μας που παράγει μόνο τέτοιους;

[Eroviana]

Στην Ελλάδα ο μέσος αναγνώστης (διαβάζει 2,3 βιβλία το χρόνο που λέει και η διαφήμιση) είτε παραείναι σοφιστικέ σοβαρός τύπος είτε είναι μια μεσήλικη νοικοκυρά που θέλει ένα ανάλαφρο μυθιστόρημα να της κρατάει συντροφιά όταν είναι ο σύζυγος στη δουλειά και τα παιδιά στο φροντιστήριο.Και οι 2 σνομπάρουν τη φανταστική λογοτεχνία.Η μόνη ελπίδα για τη φανταστική λογοτεχνία είναι ο νεαρός που τις καθημερινές λιώνει στο pc με παιχνίδια φανταστικού περιεχομένου και τα ΣΚ πάει και βλέπει ταινίες φανταστικού περιεχομένου.Αλλά έλα που συνήθως αυτός δε διαβάζει γιατί κανείς δε του έμαθε.

 

 

Θα διάλεγαν τις μάγισσες της Σμύρνης γιατί αυτό το βιβλίο ταιριάζει (είτε μας αρέσει, είτε όχι) στους αναγνώστες (ή μάλλον στις αναγνώστριες) του 2000.

 

Λοιπόν, πριν πω κι εγώ την άποψή ήθελα να σας επιστήσω την προσοχή σε κάτι - ίσως μικρό κι ασήμαντο για πολλούς, αλλά - πολύ σημαντικό για μένα. Αυτά τα σχόλια για τις γυναίκες αναγνώστριες που πετάτε έτσι αδιάφορα, προσωπικά με εκνευρίζουν αφάνταστα! Και αλήθεια δεν έχω καμία ανοχή για εκφράσεις του τύπου "ο μέσος όρος". Ειδικά σε αυτό το φόρουμ - όπου ένας μεγάλος αριθμός μελών-συγγραφέων είναι γυναίκες που γράφουν και μάλιστα καλά - δε θα'πρεπε να ξετρυπώνουν τέτοιες αντιλήψεις. Υπάρχουν κι άλλοι αναγνώστες άλλωστε που δεν είναι ούτε παιδάκια που λιώνουν στα παιχνίδια ούτε αδαείς νοικοκυρούλες. Αν σας πω δηλαδή ότι εξαιτίας μου η μάνα μου έχει διαβάσει Τολκιν, Kay, King κ.ά. θα πείτε πάλι εξαίρεση.. Λοιπόν, αυτές οι εξαιρέσεις κάνουν τη διαφορά. Δε θέλω να προσβάλω κανέναν, ούτε και λέω ότι γράφτηκαν με κακία τα παραπάνω σχόλια, αλλά να, όσο και να προσπάθησα τόσο καιρό να κρατήσω τις φεμινιστικές μου απόψεις εκτός, οι παλιές συνήθειες δύσκολα κόβονται. Συγγνώμη για το spam!

 

Τώρα, για τους Έλληνες συγγραφείς του φανταστικού, θα συμφωνήσω με το Μιχάλη δυστυχώς. Η αλήθεια είναι ότι δεν έδωσα πολλές ευκαιρίες - μόνο την Υπερβορέα έχω διαβάσει και τις δικές σας ιστορίες εδώ - αλλά κάθε φορά που μπαίνω στον πειρασμό να διαβάσω κάτι συναντώ μπροστά μου απίστευτες βλακείες. Έκανε κάποιος εδώ παρουσίαση βιβλίου μιας πολύ γνωστής μας συγγραφέως. Δε θέλω να πω ονόματα προς αποφυγήν παρεξηγήσεων. Πολλοί της έπλεκαν το εγκώμιο, οι κριτικές ήταν απίστευτα καλές κι εγώ ψήθηκα να δω περί τίνος πρόκειται. Διάβασα το απόσπασμα του βιβλίου και τραβούσα τα μαλλιά μου! Σκεφτόμουν ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν καλά σχόλια γι'αυτό το "πράγμα"! Θα μου πείτε, δε το διάβασα τελικά το βιβλίο, αλλά μήπως φταίω; Είδα - μέσα σε λίγες παραγράφους - τόσα τραγικά λάθη αρχαρίων στη γραφή μιας "φτασμένης", υποτίθεται, υποτίθεται, συγγραφέως που απογοητεύτηκα πάρα πολύ. Και όλοι όσοι σχολίαζαν, την εκθείαζαν και το βιβλίο της βέβαια. Πώς μετά εγώ να εμπιστευτώ γνώμες και απόψεις; Καταλαβαίνω πως θέλετε να πετύχει αυτό το "κίνημα" στην Ελλάδα, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να σεβαστούμε την ποιότητα. Αν δεν αξίζει, μη βάζετε μικρότερο πήχη στις προτιμήσεις επειδή "για Έλληνα είναι αρκετά καλό"! Τι θα πει αυτό; Είτε είναι καλό είτε όχι. Και για Έλληνα και για ξένο και για εξωγήινο!

 

Καταλήγω όμως αισιόδοξη. Πιστεύω ότι θα αλλάξουν οι καταστάσεις, με τη συνεισφορά μας βεβαίως βεβαίως, και θα έχουμε την τιμή να βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή όταν συμβεί αυτό. Οι προτάσεις του Robin είναι πολύ καλές, λογικές και "στο στόχο".

 

Συγγνώμη προκαταβολικά αν προσέβαλα κάποιον!

[Παρατηρητής]

 

Τώρα, για τους Έλληνες συγγραφείς του φανταστικού, θα συμφωνήσω με το Μιχάλη δυστυχώς. Η αλήθεια είναι ότι δεν έδωσα πολλές ευκαιρίες - μόνο την Υπερβορέα έχω διαβάσει και τις δικές σας ιστορίες εδώ - αλλά κάθε φορά που μπαίνω στον πειρασμό να διαβάσω κάτι συναντώ μπροστά μου απίστευτες βλακείες. Έκανε κάποιος εδώ παρουσίαση βιβλίου μιας πολύ γνωστής μας συγγραφέως. Δε θέλω να πω ονόματα προς αποφυγήν παρεξηγήσεων. Πολλοί της έπλεκαν το εγκώμιο, οι κριτικές ήταν απίστευτα καλές κι εγώ ψήθηκα να δω περί τίνος πρόκειται. Διάβασα το απόσπασμα του βιβλίου και τραβούσα τα μαλλιά μου! Σκεφτόμουν ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν καλά σχόλια γι'αυτό το "πράγμα"! Θα μου πείτε, δε το διάβασα τελικά το βιβλίο, αλλά μήπως φταίω; Είδα - μέσα σε λίγες παραγράφους - τόσα τραγικά λάθη αρχαρίων στη γραφή μιας "φτασμένης", υποτίθεται, υποτίθεται, συγγραφέως που απογοητεύτηκα πάρα πολύ. Και όλοι όσοι σχολίαζαν, την εκθείαζαν και το βιβλίο της βέβαια. Πώς μετά εγώ να εμπιστευτώ γνώμες και απόψεις; Καταλαβαίνω πως θέλετε να πετύχει αυτό το "κίνημα" στην Ελλάδα, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να σεβαστούμε την ποιότητα. Αν δεν αξίζει, μη βάζετε μικρότερο πήχη στις προτιμήσεις επειδή "για Έλληνα είναι αρκετά καλό"! Τι θα πει αυτό; Είτε είναι καλό είτε όχι. Και για Έλληνα και για ξένο και για εξωγήινο!

 

 

 

Είμαι σίγουρος ότι δεν είσαι η μόνη που την πάτησες διαβάζοντας κριτικές και γνώμες από άλλους. Κι εγώ την πάτησα (όχι με το βιβλίο της δικής σου περίπτωσης), και άλλος την πάτησε και γενικά πολλοί από την παρέα έτρεξαν να πάρουν βιβλία ομογενών μας και απογοητεύτηκαν. Είναι άδικο όμως μέσα από ένα κακό βιβλίο (ή κακό συγγραφέα) σύμφωνα πάντα με την προτίμηση μας, να καταδικάζουμε τους Έλληνες συγγραφείς.

[Παρατηρητής]

Λέω λοιπόν με το φτωχό σκεπτικό μου. Έχουμε έναν συγγραφέα που θα καλυτερεύει με κάθε νέο μυθιστόρημα του. Αυτός ο συγκεκριμένος, αντί να καλυτερεύει στον δικό του ιδιωτικό χρόνο, γράφοντας τα και θάβοντας τα στο συρτάρι του, έχει μπάρμπα και εκδίδει τα έργα του. Ας μην τον μισήσουμε γι αυτό. Αν στο πέμπτο ή έκτο του βιβλίο θα μιλάμε για τον έλληνα Ασίμοβ, ας τον στηρίξουμε στο ξεκίνημα του.

 

Ε όχι που θα στηρίξουμε και το βίσμα τώρα! Ε όχι!

[RObiN-HoOD]

Είμαι σίγουρος ότι δεν είσαι η μόνη που την πάτησες διαβάζοντας κριτικές και γνώμες από άλλους.

 

[...]the most "Web 2.0"-oriented, exist only on the Internet, deriving their effectiveness from the inter-human connections and from the network effects that Web 2.0 makes possible, and growing in effectiveness in proportion as people make more use of them.

 

Μην μου πείτε ότι ακόμα πιστεύετε αυτά που γράφουν κάποιοι διαφημιστές σε promotional υλικό;

 

Στην εποχή του internet ο κόσμος μαθαίνει και εμπιστεύεται του φίλους του πχ. facebook friends και τα blogs και όχι τους διαφημιστές (δε μιλάω για εταιρικά blogs προφανώς ή βαλτούς, πράγμα σπάνιο). Έτσι γίνεται σήμερα η πληροφόρηση.

 

Ο έλεγχος έχει περάσει από τις διαφημιστικές στον απλό κόσμο. Τώρα εάν δεν μπορείτε να βρείτε κάποιους φίλους ή πηγές που μπορείτε να κρίνετε ότι είναι αξιόπιστες και αυτά που γράφουν είναι συμφωνα με τα πρότυπα και τις απόψεις σας … μάλλον απλά πρέπει να ψάξετε κι’ άλλο.

 

ΥΓ. Νομίζω ότι ακούγομαι λίγο κακός αλλά σας διαβεβαιώνω οτι δεν είμαι.

[northerain]

Αυτό δεν θα ήταν και αυτόματα τόσο κακό.

 

Να εξηγήσω, ξεκινώντας το σκεπτικό μου πάλι από τον κινηματογράφο. Στο Αμέρικα, πριν φτάσουμε στα Τζουράσικ Παρκ και τη Μέρα της Ανεξαρτησίας, είχαμε τα Ήρθε Από Το Διάστημα και Παντρεύτηκα Μια Εξωγήινη. Πριν τα εφέ του Πολέμου των Άστρων είχαμε τα εφέ όπου έβλεπες τα σύρματα από όπου κρεμόταν η μινιατούρα. Υπήρξε δηλαδή μια φυσική κλιμάκωση, μια εξέλιξη. Ανάλογη εξέλιξη είχε σαφώς και το σενάριο.

 

Στην Ελλάδα δεν είχαμε ανάλογους ψωνισμένους που έκαναν ελληνικό κινηματογράφο επιστημονικής φαντασίας με ειδικά εφέ της πλάκας. Χάρη στην εξέλιξη της διαφήμισης τα τελευταία χρόνια ο δημιουργός έχει ξαφνικά στη διάθεση του στοιχειώδη έως αξιοπρεπή ειδικά εφέ. Μένει μόνο το πρόβλημα στο σενάριο. Όταν εγώ βλέπω να τα κάνουν θάλασσα στο σενάριο, να αντιγράφουν, να προσπαθούν να μιμηθούν, δεν το κρατώ και τόσο εναντίον τους. Έχουν ανάγκη κι αυτοί την εξέλιξη. Θα μιμηθούν μια, θα μιμηθούν δυό, ε που θα πάει, θα βρουν και τη δική τους γλώσσα, θα καλυτερέψουν.

 

Ποιοι έλληνες γράφανε επιστημονική φαντασία και fantasy πριν δέκα ή είκοσι χρόνια; Το αξίζουν ή όχι, με μέσο ή χωρίς, κάποιοι από αυτούς που γράφουν σήμερα εκδίδονται. Αν λοιπόν φανούμε αυστηροί μαζί τους, και αρχίσουμε «φύγε εσύ» και «φύγε κι εσύ» πόσους νομίζετε πως θα καταργήσουμε; Εννέα στους δέκα; Κι αν μείνουν οι τρεις οι καλοί, αυτοί που σοβαρά αξίζουν την πένα τους, μόνο αυτοί θα κουβαλήσουν και θα προωθήσουν όλο το φανταστικό στην Ελλάδα; Αλίμονο στο φανταστικό. Έτσι δεν θα πάμε πουθενά.

 

Λέω λοιπόν με το φτωχό σκεπτικό μου. Έχουμε έναν συγγραφέα που θα καλυτερεύει με κάθε νέο μυθιστόρημα του. Αυτός ο συγκεκριμένος, αντί να καλυτερεύει στον δικό του ιδιωτικό χρόνο, γράφοντας τα και θάβοντας τα στο συρτάρι του, έχει μπάρμπα και εκδίδει τα έργα του. Ας μην τον μισήσουμε γι αυτό. Αν στο πέμπτο ή έκτο του βιβλίο θα μιλάμε για τον έλληνα Ασίμοβ, ας τον στηρίξουμε στο ξεκίνημα του.

 

Γιατί, σοβαρά τώρα (κι ας βγάλουμε την ιδέα που έχει ο καθένας για τον εαυτό του) αν αρνηθούμε τα βιβλία των χλιαρών ελλήνων συγγραφέων του χώρου και καταφέρουμε να τους εξαφανίσουμε, από πού περιμένουμε να μας έρθουν (πανέτοιμοι) τα σούπερ ελληνικά ταλέντα; Ξέρει κανείς για κάποια τρύπα στον χωροχρόνο του τόπου μας που παράγει μόνο τέτοιους;

 

Κοίταξε να δεις, προσωπικά θα κράξω και θα γελάσω το ίδιο με έναν Έλληνα όσο με έναν ξένο. Δεν πρόκειται να χαρίσω κάστανα επειδή κάποιος είναι απ' το χωριό μου γιατί αυτό το μόνο που κάνει είναι να προωθεί κακά πρότυπα. Αν αρχίσουμε όλοι να κάνουμε τα στραβά μάτια και να ονομάζουμε τις μετριότητες ''αριστουργήματα'', το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να στήσουμε σαθρά θεμέλια για το φανταστικό στην Ελλάδα. Ειδικά όταν σκέφτομαι τι βύσμα πέφτει και πώς λειτουργούν τα πράγματα στην Ελλάδα, μιλάμε για πλήρης καταστροφή.

 

Αυτό δεν το λέω για να αδικήσω κάποιους συγγραφείς, το λέω επειδή πιστεύω 100% οτι οι εκδόσεις στην Ελλάδα δεν είναι αξιοκρατικές. Σε μερικές εξαιρέσεις, ίσως.

Το θέμα είναι ότι βλέπω πολύ ταλέντο που προσπαθεί και κάνει δουλειά και δεν πάει πουθενά, στέλνει ιστορίες και νουβέλες και δεν λαμβάνει ποτέ απάντηση (δε μιλάω για εμένα, δεν έχω γράψει ακόμα κατι σε τέτοιο μέγεθος ώστε να το στείλω σε κάποια εταιρία) και μετά βλέπω να εκδίδεται κάποιος που ουσιαστικά αντέγραψε όλο το υλικό του κόσμου του από την White Wolf. Χωρίς να θέλω να γίνω κακός και συγνώμη αν διαβάσει κάποτε ο συγγραφέας το σχόλιό μου, αλλά είναι απλά τραγελαφικό.

Είναι σαν να εκδώσω εγώ ένα βιβλίο με ιστορίες μου όπου ο Dr House κάνει παθιασμένο έρωτα με τον Κιτ απ' το Nightrider.