Jump to content

Κριτήρια


Βάρδος
 Share

Recommended Posts

Πώς κρίνετε αν ένα βιβλίο είναι καλό;

 

Ποια είναι τα κριτήριά σας για να πείτε, "Αυτό το βιβλίο μου άρεσε πραγματικά!";

 

Ποια είναι τα κριτήριά σας για να πείτε "Αυτό το βιβλίο δε μου άρεσε και τόσο, αλλά είναι ένα καλό βιβλίο";

Link to comment
Share on other sites

Τις περισσότερες φορές διαβάζω ένα βιβλίο δυο φορές. Στη πρώτη ανάγνωση, δεν κοιτάω τόσο πολύ λεπτομέρειες, αλλα κρίνω ανάλογα με το feeling που μου άφησε όταν το τέλειωσα. Στη δεύτερη ανάγνωση τώρα, πάω στις λεπτομέρειες: Λεξιλόγο, συνοχή, χαρακτήρες κλπ. Πολλά απο αυτά βέβαια, συμβάλλουν στη γενική αίσθηση που σου αφηνει, απλα μετά τα κοιτάω ως επιμέρους τμήματα.

Link to comment
Share on other sites

basika einai diafora pragmata.Katarxin einai to an mou arese h istoria pou dihgeitai.Meta, o tropos pou graftike,to epipedo tis grafis, kai epeidh eimai elafros kollimenos, an einai yperbolika gnorimo, h an prospa8ei na poulisei.

Link to comment
Share on other sites

Αυτό που κάνω εγώ είναι απλώς να διαβάζω. Αν μου αρέσει το βιβλίο θα το τελειώσω, αλλιώς θα το παρατήσω. Δεν έχω αναγκαστεί ποτέ να διαβάσω κάτι που δε μου άρεσε ή δεν πίστευα ότι με λίγη δουλειά θ' άξιζε, οπότε δεν μπορώ να περιγράψω τα κριτήρια με τα οποία κρίνω πέραν του να πω ότι κρίνω βάση ενστίκτου.

Link to comment
Share on other sites

και εγώ παρόμοια με το Raspk FOG αν μου αρέσει συνεχιζω αν οχι το παραταώ. δηλαδη αν μου αρέσει η ιστορία και το πως την λεει.

Link to comment
Share on other sites

  • Management

Όταν μέσα σε αυτό αναφέρονται ιδέες, πιστεύω, ιδανικά, ήθη, έθιμα, ιστορικά θέματα, φιλοσοφικά θέματα, γενικότερα κάτι που σε κάνει να σκέφτεσαι και στο τέλος σε κάνει και καλύτερο άνθρωπο, τότε αυτό το κείμενο αξίζει.

 

Μετά είναι το γράψιμο. Να είναι καλογραμμένο και δοσμένο από κάποιον που προφανώς ξέρει πως να εκφράζεται. Αν περιέχει περίπλοκες λέξεις δεν είναι κακό εκτός αν παραγίνετε και ψάχνομαι.

 

Από πλευράς ιστορίας οτιδήποτε. Σίγουρα προτιμώ κάποια πραγματάκια όπως ιστορίες φαντασίας κατά κύριο λόγο αλλά και άσχετα με αυτό δεν με χαλάνε.

 

Και ναι όσο περίεργο θα σας ακουστεί να διάβαζα κάτι που δεν με ενδιαφέρει πολύ αλλά που στο τέλος θα πάρω κάτι θετικό από αυτό. Φυσικά για να το κάνεις αυτό θα σου έχει πει κάποιος για το τάδε βιβλίο που από μόνος σου δεν θα το διάβαζες ποτέ.

 

Your psycho friend :bangin:

Link to comment
Share on other sites

Rikochet

Τις περισσότερες φορές διαβάζω ένα βιβλίο δυο φορές. Στη πρώτη ανάγνωση, δεν κοιτάω τόσο πολύ λεπτομέρειες, αλλα κρίνω ανάλογα με το feeling που μου άφησε όταν το τέλειωσα.

 

Τι εννοείς λέγοντας "feeling"; ΤΙ αίσθηση θέλεις να σου αφήσει ένα βιβλίο; Να σε αφήσει χαρούμενο; Λυπημένο; Σκεπτικό; Σε τι feeling αναφέρεσαι;

 

Στη δεύτερη ανάγνωση τώρα, πάω στις λεπτομέρειες: Λεξιλόγο, συνοχή, χαρακτήρες κλπ. Πολλά απο αυτά βέβαια, συμβάλλουν στη γενική αίσθηση που σου αφηνει, απλα μετά τα κοιτάω ως επιμέρους τμήματα.

 

Πώς συμβάλλουν στη γενική αίσθηση; Τι εννοείς με το "λεξιλόγιο"; -- να έχει πολλές και όμορφες λέξεις; να έχει νέες λέξεις που δεν τις ξέρεις; να έχει απλές, εύκολονόητες λέξεις; Τι εννοείς με τη "συνοχή"; Τι εννοείς με τους "χαρακτήρες"; Τι ζητάς από αυτά τα στοιχεία; Και ποια είναι τα "λοιπά";

 

 

northerain

basika einai diafora pragmata.Katarxin einai to an mou arese h istoria pou dihgeitai.

 

Και πώς κρίνεις αν σου αρέσει η ιστορία που διηγείται; Τι εννοείς με το "μου αρέσει"; Τι είδους ιστορίες σου αρέσουν;

 

Meta, o tropos pou graftike,to epipedo tis grafis,

 

Τι εννοείς ο "τρόπος γραφής"; Και τι ορίζεις ως "επίπεδο γραφής"; Υπάρχει τέτοιο πράγμα; Ποιος το καθορίζει;

 

kai epeidh eimai elafros kollimenos, an einai yperbolika gnorimo, h an prospa8ei na poulisei.

 

Τι σημαίνει "αν προπαθεί να πουλήσει"; Υπάρχει βιβλίο που δεν προσπαθεί να πουλήσει; Αναφέρεσαι στο marketing του βιβλίου; Και αν πουλάει ένα βιβλίο είναι κακό; Ή ειναι καλό; Τι ακριβώς θέλεις να πεις;

 

 

RaspK FOG

Αυτό που κάνω εγώ είναι απλώς να διαβάζω. Αν μου αρέσει το βιβλίο θα το τελειώσω, αλλιώς θα το παρατήσω. Δεν έχω αναγκαστεί ποτέ να διαβάσω κάτι που δε μου άρεσε ή δεν πίστευα ότι με λίγη δουλειά θ' άξιζε, οπότε δεν μπορώ να περιγράψω τα κριτήρια με τα οποία κρίνω πέραν του να πω ότι κρίνω βάση ενστίκτου.

 

Τι σου λέει το ένστικτό σου; Πότε το θα σε βάλει να συνεχίσεις ένα βιβλίο και πότε θα σου πει "Σταμάτα, Λάκη, είναι μπαρούφα"; Τι είδους βιβλία το έντσικτό σου θα ορίσει ως "μπαρούφες" και τι είδους βιβλία θα σε βάλει να συνεχίσεις;

 

Iced-Archon

  και εγώ παρόμοια με το Raspk FOG αν μου αρέσει συνεχιζω αν οχι το παραταώ. δηλαδη αν μου αρέσει η ιστορία και το πως την λεει.

 

Τι εννοείς σου "αρέσει"; Πότε μια ιστορία σού αρέσει; Και τι εννοείς με το "πώς το λέει"; Πώς θα έπρεπε να το λέει, δηλαδή, για να σου αρέσει;

Link to comment
Share on other sites

πρώσοπικα για μένα είναι οι ιδεές που παρουσίαζοντε με τον καταλήλο τρόπο που με κάνουν να πώ οχι δεν θα κλέισω τώρα το βίβλιο αλλά εχώ αγώνια να δώ τι συμβένει παρακάτω. δεν είναι ένας συγκεκρήμενοσ τρόπος γραφής ή μερικές συγκεκρήμενες ίδεες που με κάνουν να μου αρέσει ένα βιβλίο είναι το πώς θα μου κάτσει σε κάθε αναγνωση το κάθε βίβλίο το ξέρω δεν είναι κάτι συγκεκρήμενο αυτό που λέω γιατι δεν εχώ βρεί τρόπο ακόμα να το προσδιορήσω.

Link to comment
Share on other sites

Τι εννοείς λέγοντας "feeling"; ΤΙ αίσθηση θέλεις να σου αφήσει ένα βιβλίο; Να σε αφήσει χαρούμενο; Λυπημένο; Σκεπτικό; Σε τι feeling αναφέρεσαι;

 

Εννοώ την αίσθηση που θα μου αφήσει. Δεν μπορώ να το περιγράψω ακριβώς...Δεν μου αρέσει κάποια συγκεκριμένη. Πιθανότατα, αν το βιβλίο με αφήνει χαρούμενο, λυπημένο, ή σκεπτικό, μάλλον θα είναι καλό. Το θέμα είναι, το αν άξιζε να αφιερώσω το χρόνο μου στο εν λόγω βιβλίο.

 

Πώς συμβάλλουν στη γενική αίσθηση; Τι εννοείς με το "λεξιλόγιο"; -- να έχει πολλές και όμορφες λέξεις; να έχει νέες λέξεις που δεν τις ξέρεις; να έχει απλές, εύκολονόητες λέξεις; Τι εννοείς με τη "συνοχή"; Τι εννοείς με τους "χαρακτήρες"; Τι ζητάς από αυτά τα στοιχεία;

 

Πως συμβάλλουν..Καθένα με τον τρόπο του. Αν το σενάριο είναι ωραίο, και θές να το συνεχίσεις, αν δεν σου τα δίνει όλα μασημένα και σε αφήνει να ανακαλύψεις πράγματα. Αν οι χαρακτήρες είναι ενδιαφέροντες, πρωτότυποι, αξίζουν να ασχοληθείς μαζί τους. Με το λεξιλόγιο εννοώ, να έχει όμορφες, ταιριαστές, ίσως και κάποιες φορές εξεζητημένες λέξεις. Και να έχει και μερικές άγνωστες :lol: . Όσον αφορά τη συνοχή, εννοώ να μην είναι "μπάτε σκύλοι αλέστε", να είναι δεμένο, χωρίς ξέμπαρκα πράγματα.

Link to comment
Share on other sites

Ennoo an h istoria pou dihghtai to biblio krataei to endiaferon mou, an symfono me ta didagmata pou tyxon exei(h esto an me kanoun na skefto), an mou aresoun oi xaraktires.Einai apla 8ema sympa8eias.

Isos na xrisimopoihsa la8os ekfrasi, alla kapoia biblia me apogoiteyoun me tin eleipsi ba8ous, kai ton emfani erasitexnismo sto grapsimo(px merika tis White Wolf).Oso gia to an poulaei h oxi, ennoo an einai fanero pos o syggrafeas antigrafei, xrisimopoiei baseis pou exoun 8esei alloi, kai grafei gia na bgalei xrimata(px ena biblio gia enan mikro mago, pou paei se mia sxoli *gkoux *gkoux neil gaiman *gkoux gkoux kai ksafnika ginetai series kai tainia).

ayta apo mena

Link to comment
Share on other sites

Πώς κρίνετε αν ένα βιβλίο είναι καλό;

 

Ποια είναι τα κριτήριά σας για να πείτε, "Αυτό το βιβλίο μου άρεσε πραγματικά!";

 

Ποια είναι τα κριτήριά σας για να πείτε "Αυτό το βιβλίο δε μου άρεσε και τόσο, αλλά είναι ένα καλό βιβλίο";

 

Θεωρώ τα εξής πράγματα βασικά για να πω ότι μου αρέσει ένα βιβλίο/είναι καλό:

  • Αληθοφανείς χαρακτήρες με... χαρακτήρα. Να μπορείς να πιστέψεις ότι ο τάδε, ναι, θα ΕΚΑΝΕ το τάδε πράγμα, και να έχει ο καθένας κάτι το ξεχωριστό. Ως αρνητικό παράδειγμά, μου έρχεται το Angels & Demons που τελείωσα πρόσφατα, όπου ένας σημειολόγος ανεκπαίδευτος σε μάχη πήγαινε σε εγκαταλειμένα μέρη όπου ήξερε ότι υπήρχε ένας εκπαιδευμένος δολοφόνος. Lets not get paranoid...
  • Δεμένη και συνεπής πλοκή. Να μην υπάρχουν τρύπες στην πλοκή, όλα να δένουν όμορφα μεταξύ τους.
  • Το τέλος να μην είναι χαζοχαρούμενο χάπυ εντ.
  • Αληθοφανείς διάλογοι. Να σου δίνει την αίσθηση ότι μιλάνε ΑΝΘΡΩΠΟΙ, όχι ότι κάποιος τύπος βγάζει διάλεξη.
  • Να ΜΗΝ αντιγράφει άλλες ιδέας και να σ'τις ρίχνει στη μάπα, περιμένοντας να "εντυπωσιαστείς". Όχι, δεν αντέχω να διαβάζω άλλα τολκινοειδή βιβλία.
  • Να υπάρχουν ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ιδέες, ή τουλάχιστον κάποια καινούργια ιδέα, μέσα στο βιβλίο, κάτι που να μην έχει ειπωθεί Χ^V φορές.
  • Να μην υπάρχουν ατελείωτες περιγραφές που δεν προσθέτουν απολύτως τίποτα στην ιστορία.
  • Στυλ γραφής. Να μην είναι κλεισμένο σε στερεότυπα, αλλά ο συγγραφέας να τολμάει να γράψει σε πιο "παράξενες" μορφές. Η Τέχνη Τολμά.

Αυτά για μένα είναι τα σημάδια που μου λένε ότι ένα βιβλίο είναι ΚΑΛΟ αντικειμενικά (όσο είναι δυνατόν να υπάρξει αντικειμενικότητα). Απο κεί και πέρα, μου έχουν τύχει και φορές όπου ένα βιβλίο δε με ξετρελαίνει αλλά εξακολουθεί να είναι καλή λογοτεχνία. Πχ, το Book of the New Sun του Wolfe. Κουραστικό μεν, αλλά έχει πολλές καλές ιδέες μέσα, και το στυλ γράφης είναι απίστευτα αριστοτεχνικό.

Link to comment
Share on other sites

Βασικά θα ξεκινήσω με το τι δεν κοιτάω ποτέ. Νοήματα. Βαθύετερες έννοιες, φιλοσοφικές αναζητήσεις, ψυχολογικές αναλύσεις. Αν θέλω κάτι τέτοιο τότε θα επιλέξω και το ανάλογο βιβλίο και όχι ένα fantasy διήγημα.

Δεν το θεωρώ κακό σε καμμία περίπτωση να υπάρχει σύνθετο νόημα, επιπλέον στοχασμός κλπ, αρκεί να μην είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο γράφτηκε και να μη με κουράζει προσπαθώντας να φανεί ξεχωριστό και έξυπνο. Αν είναι θα φανεί χωρίς να κουράσει.

 

Συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό με τον Βάρδο αλλά και με τον RaspK. Δεν το ψάχνω α-λα καθηγητής, είναι η αίσθηση που μου αφήνει.

 

Από εκεί και πέρα αν πρέπει να αναλύσω όμως σε ποιες περιπτώσεις η αίσθηση αυτή ειναι καλή, τότε:

 

Πρωτοτυπία. Όχι τίποτα συγκλονιστικο, είμαι της άποψης ότι (ειδικά στο fantasy) όλες οι βασικές ιδέες έχουν ειπωθεί. Να μην είναι πρόστυχο κλέψιμο όμως, όπως Terry Brooks από Tolkien ή Jordan από Dune. Παράδειγμα πρωτοτυπίας εντός κλασσικότατού θέματος: Erikson (imho φυσικά).

 

Γραφή. Να έχει ροή, περιγραφικότητα χωρίς υπερβολές, όμορφες λέξεις αλλά και σωστά τοποθετημένες, όχι υπερβολικά εξεζητημένες μέσω χρήση thessaurus για εντυπωσιασμό. Μ'αρέσει να μπορεί να δημιουργήσει καθαρή εικόνα στο μυαλό μου χωρίς να το καταλαβαίνω, καθώς διαβάζω.

 

Συνοχή και συνέπεια στο σενάριο. Να δείνει την αίσθηση ότι όλα έχουν σκοπό (ειδικά σε μεγάλες σειρές), και ότι δεν τα σκέφτεται ο συγγραφέας την τελευταία στιγμή για να βολέψει το σενάριο, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται παράλογες σκηνές και 'τρύπες' στην πλοκή.

 

Συνοχή και συνέπεια στους χαρακτήρες. Ακριβώς ότι είπε και ο Βάρδος. Βλέπε Martin.

 

Θα διαφωνήσω στο παράξενο. Όχι ότι δεν μ'αρέσει, απλά σε καμμία περίπτωση δεν το θεωρώ απαραίτητο. Υπάρχει το κλισέ, αλλά υπάρχει και το κλασσικό.

 

Και για να μη ξεχνιόμαστε, Howard rules γενικά και πάντα :D

Link to comment
Share on other sites

Θα προσπαθήσω ν' αποδόσω τι μ' ελκύει:

  • Δομημένη Υπόθεση: το χύμα στο κύμα πραγματικά αρέσει μόνο σε λίγους - οι περισσότεροι που λένε ότι τους αρέσουν χαοτικά κείμενα είτε δεν περιγράφουν σωστά (πιθανώς κι επίτηδες) τι εννοούν, ενώ άλλοι δεν το εννοούν.
  • Συνοχή Χαρακτήρων και Πλοκής: αν ο χαρακτήρας ή η ιστορία «κρεμάσει», τότε χάνει το νόημα του η συγγραφή.
  • Πλούσιος και Ευχάριστος Τρόπος Γραφής: αν το κείμενο είναι βαρύ άνευ λόγου (ή λόγω επίδειξης) ή ακόμα αν στερείται περιγραφικής αξίας, τότε χάνει και στο σύνολο του.
  • Συγγραφικό Ύφος: αυτό είναι καθαρά ζήτημα προτίμησης και αφήνεται ατον εκάστοτε αναγνώστη - είναι και το κυρίως υποκειμενικό κριτήριο ποιότητος.

Link to comment
Share on other sites

Βασικά θα ξεκινήσω με το τι δεν κοιτάω ποτέ. Νοήματα. Βαθύετερες έννοιες, φιλοσοφικές αναζητήσεις, ψυχολογικές αναλύσεις. Αν θέλω κάτι τέτοιο τότε θα επιλέξω και το ανάλογο βιβλίο και όχι ένα fantasy διήγημα.

 

 

Γιατί όχι; Η Φαντασία είναι πλέον κατάλληλη για την ανάλυση οποιασδήποτε κοινωνικής, ψυχολογικής, φιλοσοφικής, θρησκευτικής. ή πολιτικής ιδέας. Από τη στιγμή που ο συγγραφέας σε ένα μυθιστόρημα Φαντασίας αναπλάθει την πραγματικότητα, για να πει εκείνο που θέλει, δε με εκπλήσσει η ανάλυση του οτιδήποτε μέσω της Φαντασίας.

Link to comment
Share on other sites

Ναι, σίγουρα μπορεί να γίνει μέσω της Φαντασίας (το να υπάρχει βαρύς συμβολισμός και πολλαπλά επίπεδα νοημάτων). Και μάλιστα το θεωρώ πιο δύσκολο γιατί πέρα από το να περνάς φιλοσοφία πλάθεις και έναν κόσμο at the same time.

 

Απλά, μιας και το topic είναι τι κοιτάει ο καθένας σε personal επίπεδο, δεν είναι με τίποτα αυτό που κοιτάω εγώ να έχει. Δεν θέλω να συνδέω ευχαρίστιση με προβληματισμό. Απλα my humble tastes :D

 

Προτιμώ όταν θέλω κάτι ανάλογο να διαβάσω κοινωνιολογία, φιλοσοφία, εργασίες πάνω σε αυτά τα θέματα, και μετά να διαβάσω fantasy ή scifi για να ονειρευτώ, να μεταφερθώ και να ξεχαστώ.

Link to comment
Share on other sites

Το τέλος να μην είναι χαζοχαρούμενο χάπυ εντ.

 

Και γιατι οχι?Αν το χειριζεται σωστα ο συγγραφεας και κολάει στην ιστορία εγώ το δέχομαι.(Τις περισσοτερες φορές βεβαια, τα βιβλία που εχουν "απόλυτο" happy end, ειναι μάπες-εξαιρούνται τα παραμύθια που τα λατρεύω.Δεν πρέπει όμως να αποκλείουμε να υπάρχουν καλά βιβλία με happy end.Ετσι κι αλλιώς, και στην πραγματική ζωη κάποιες σπάνιες φορές ολα στο τέλος είναι ωραία και καλά.

Link to comment
Share on other sites

Και γιατι οχι?Αν το χειριζεται σωστα ο συγγραφεας και κολάει στην ιστορία εγώ το δέχομαι.(Τις περισσοτερες φορές βεβαια, τα βιβλία που εχουν "απόλυτο" happy end, ειναι μάπες-εξαιρούνται τα παραμύθια που τα λατρεύω.Δεν πρέπει όμως να αποκλείουμε να υπάρχουν καλά βιβλία με happy end.Ετσι κι αλλιώς, και στην πραγματική ζωη κάποιες σπάνιες φορές ολα στο τέλος είναι ωραία και καλά.

 

 

Είμαι κυνικός. Δεν πιστεύω ότι ποτέ έρχονται τα πάντα "ωραία και καλά". Συνήθως, έρχονται μερικώς καλά μερικώς κακά. Γιαυτό έχω βάλει το "όχι happy end" ως ένα από τα κριτήριά μου. Η αλήθεια είναι, πάντως, ότι δεν είναι αντικειμενικό κριτήριο: έχεις δίκιο σ'αυτό. Είναι προ παντών δικό μου κριτήριο.

 

Κάπου είχα διαβάσει κάτι πολύ γαμάτο για τα καλά/κακά τέλη.

 

"Το αν το τέλος θα είναι καλό ή κακό εξαρτάται από το πού θα αποφασίσει ο συγγραφέας να τελειώσει την ιστορία του."

 

Σκεφτείτε το' έχει δίκιο.

 

Ας πούμε ότι, σε μια ιστορία Τρόμου, ο δολοφόνος σκοτώνει την αθώα κοπελίτσα. Αν η ιστορία τελειώσει εκεί, τότε το τέλος είναι κακό. Αν η ιστορία τελειώσει μετά από μερικά χρόνια που κάποιος συλλαμβάνει το δολοφόνο, τότε το τέλος είναι καλό.

 

Παρομοίως, ο καλός μάγος σώζει τον κόσμο από τον Μεγάλο Σκοτεινό Άρχοντα. Η ιστορία τελειώνει εδώ --καλό τέλος. Αν, όμως, η ιστορία τελειώσει μετά από μερικά χρόνια όπου οι συνάδλεφοι του μάγου τον δηλητηριάζουν για να πάρουν όλα τα βιβλία με τις γνώσεις του, τότε το τέλος είναι κακό.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...
Γιατί όχι; Η Φαντασία είναι πλέον κατάλληλη για την ανάλυση οποιασδήποτε κοινωνικής, ψυχολογικής, φιλοσοφικής, θρησκευτικής. ή πολιτικής ιδέας. Από τη στιγμή που ο συγγραφέας σε ένα μυθιστόρημα Φαντασίας αναπλάθει την πραγματικότητα, για να πει εκείνο που θέλει, δε με εκπλήσσει η ανάλυση του οτιδήποτε μέσω της Φαντασίας.

 

Και όταν η φαντασία τα κάνει όλα αυτά και τα παρουσιάζει γραμμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να σε "αγγίζει" πραγματικά (κάτι τέτοιο πιστεύω εννοούσε ο Riko) τότε την απολαμβάνω πραγματικά. Και λέω να σε αγγίξει, γιατί ό,τι θεματολογία και να έχει ένα βιβλίο, αν αυτή παρουσιάζεται μέσω ενός στείρου και πεζού λόγου που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν διαβάζεις λογοτεχνία ή βιβλίο συνταγών μαγειρικής τότε να τη βράσω. Δε μου αρέσει καθόλου μα καθόλου. Μπαίνει και ο παράγοντας τέχνη που οφείλει να, και υποτίθεται ότι είναι ένα λογοτεχνικό βιβλίο.

 

Συμφωνώ επίσης με τον Robin. Όταν το βιβλίο σε κάνει να σκεφτείς (να σου δώσει το έναυσμα να σκεφτείς από μόνος σου, όχι να σε αναγκάσει να υιοθετήσεις τις απόψεις του συγγραφέα) και μέσω αυτής της πορείας σε κάνει καλύτερο άνθρωπο σταματάω απλά να την απολαμβάνω. Μιλάμε πια για διδασκαλία (την οποία δεν είναι αναγκαίο να σου προσφέρει αυτούσια ο γράφων, μπορεί όμως να σε βοηθήσει να αυτο-διδαχθείς μέσα από τη σκέψη σου).

Edited by Elsanor
Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ επίσης με τον Robin. Όταν το βιβλίο σε κάνει να σκεφτείς (να σου δώσει το έναυσμα να σκεφτείς από μόνος σου, όχι να σε αναγκάσει να υιοθετήσεις τις απόψεις του συγγραφέα) και μέσω αυτής της πορείας σε κάνει καλύτερο άνθρωπο σταματάω απλά να την απολαμβάνω.

 

Define "καλύτερος άνθρωπος".

Link to comment
Share on other sites

Define "καλύτερος άνθρωπος".

 

Δε νομίζω ότι μπορώ να το κάνω αυτό! :angry: Είσαι πολύ κακός άνθρωπος που μου ζητάς να προσδιορίσω κάτι τόσο δύσκολο.

 

Για να πούμε τι σημαίνει καλύτερος άνθρωπος, προφανώς πρέπει να ορίσουμε τον καλό άνθρωπο. Αυτό είναι κατεξοχήν υποκειμενικό για το σύνολο των ανθρώπων (εγώ μπορεί να έχω αναπτύξει μία σχετικά ακριβής ιδεολογία στο μυαλό μου, αλλά κάτι τέτοια είναι δύσκολο να τα πει κανείς ανοικτά - άσε που μπορεί να σε περάσουν και για τρελλλό. :rolleyes: ). Θα μπορούσε κανείς (πολύ) γενικά να πει ότι ο καλός άνθρωπος είναι αυτός που δεν προκαλέι κακό στους συνανθρώπους του. Θα μπορούσε επίσης κανείς να ισχυριστεί ότι καλός άνθρωπος είναι εκείνος που βαδίζει στο μονοπάτι του "καλού" και "αγαθού" όπως το εκλαμβάνονταν οι Έλληνες της αρχαιότητας. Αν λέγαμε ότι καλός άνθρωπος είναι και ο σοφός, εκείνος που γνωρίζει πότε να πράξει και πότε να μην πράξει, πότε να μιλήσει και πότε να παραμείνει σιωπηλός δε θα πέφταμε και πάλι τελείως έξω. Ίσως καλός άνθρωπος είναι κι εκείνος που γνωρίζει τον τρόπο που μπορεί να βοηθήσει τον συνάνθρωπο. Ή πάλι εκείνος που έχει αγάπη μέσα του για τον κόσμο και τους άλλους. Ή εκείνος που παράγει καλό κάρμα. Ή εκείνος που έχει διαμορφώσει μέσα του μία καλή ηθική. :lolipop:

Link to comment
Share on other sites

  • Management
Define "καλύτερος άνθρωπος".

 

Μήπως ο «καλός» ή «καλύτερος» άνθρωπος είναι ο Χριστιανός άνθρωπος;

 

Μήπως τώρα μπορούμε να μιλάμε σε ένα πλαίσιο ηθών και αξιών;

Link to comment
Share on other sites

Μήπως ο «καλός» ή «καλύτερος» άνθρωπος είναι ο Χριστιανός άνθρωπος;

 

Προσωπικά δεν πιστεύω κάτι τέτοιο. Δε χρειάζεται να είναι κανείς Χριστιανός για να είναι καλός άνθρωπος (παρά μόνο για κάποιους Χριστιανούς :D ).

Link to comment
Share on other sites

  • Management
Προσωπικά δεν πιστεύω κάτι τέτοιο. Δε χρειάζεται να είναι κανείς Χριστιανός για να είναι καλός άνθρωπος (παρά μόνο για κάποιους Χριστιανούς  :D ).

 

Εμ ... το νόημα βρίσκεται στη 2η γραμμή .. όχι στη 1η ... χμμμ ... :whistling:

Link to comment
Share on other sites

Σίγουρα, μπορούμε να πάρουμε πολλά συστήματα αξιών, ηθών, ή εθίμων, για να ορίσουμε τι εστί "καλός άνθρωπος". Αλλά τι είναι για εσάς ο καλός άνθρωπος; Προσωπικά: για εσάς. Τι άποψη έχετε διαμορφώσει;

Link to comment
Share on other sites

Robin εχμ... ναι. Απλά πες ότι είπα και τη γνώμη μου πάνω στο θέμα. :D

 

Βάρδε λίγο πολύ τα πραδείγματα που σου ανέφερα με εκφράζουν (άλλο όμως το τι πιστεύω και άλλο το τι κάνω, για να λέμε και του καρα-στραβού το δίκιο).

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..