Jump to content

Γκράχαμ Μάστερτον (Graham Masterton)


trillian
 Share

Recommended Posts

On 3/24/2019 at 4:03 PM, Δημήτρης said:

Η Σφίγγα και το Τζιν από βιβλιοθήκη του τρόμου είναι αυτοτελή ή εντάσσονται σε κάποια σειρά;

Αυτοτελή είναι

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

To Τζιν έχει πρωταγωνιστή τον Χάρυ Έρσκιν του Μανιτού, αλλά θα μπορούσε και να ήταν άλλος χαρακτήρας εντελώς και δε δένει πουθενά με τα Μανιτού.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Διάβασα την Σφίγγα. Πέμπτο ύστερα από Παρία, Παγιδευμένοι, Ο Άρχοντας του Ψεύδους και Αυτοί που ποτέ δεν κοιμούνται. Όχι αντιπροσωπευτικό δείγμα αλλά πέρασε καιρός από την τελευταία φορά και μου είχε λείψει. Καλό ήταν, φάση είχε. Δεν έτρεφα προσδοκίες ενδεχομένως εξαιτίας της έκδοσης από την σειρά βιβλιοθήκη του τρόμου.  Αρκετά pulp για τα γούστα μου, δεν με προϊδέαζε για πολλά. Για να διαψευσθώ. Λίγο η Αιγυπτιακή μυθολογία την οποία πάντα μου αρέσει να συναντώ σε βιβλία ή άρθρα. Λίγο ο συμπαθής (αν και πολιτικός χαχα!) κεντρικός χαρακτήρας και λίγο η κεντρική ιδέα. Ωραία με ικανοποιητική εκτέλεση. Όχι κάτι το τρομερό αλλά δεν την λες και ξεπέτα. Ένα- δύο καρδιοχτύπια τα ένιωσα, μου μετέδωσε ικανοποιητικά την αίσθηση της αγωνίας. Να υποθέσω ότι θεωρείται από τα πιο αδύναμα του; Ίσως, αλλά σε κάθε περίπτωση πέρασα καλά. 

Ύστερα από ψάξιμο και αρκετή δόση τύχης μου λείπει πλέον μόνο ο Καθρέφτης. Που θα μου πάει, θα το βρω και αυτό κάποια στιγμή. 

Edited by Δημήτρης
  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

  • 7 months later...

Καλησπέρα σας μόλις ολοκλήρωσα τον Άρχοντα του Ψεύδους και θα ήθελα να ρωτήσω, οποίους το έχουν διαβάσει μια εξήγηση για το τέλος...

Ευχαριστώ

Link to comment
Share on other sites

19 hours ago, Sxoinas said:

Καλησπέρα σας μόλις ολοκλήρωσα τον Άρχοντα του Ψεύδους και θα ήθελα να ρωτήσω, οποίους το έχουν διαβάσει μια εξήγηση για το τέλος...

Ευχαριστώ

Ο Μαστερτον γράφει σχεδόν πάντα χάλια τέλη

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

19 hours ago, Nihilio said:

Ο Μαστερτον γράφει σχεδόν πάντα χάλια τέλη

Μήπως γίνεται να εξηγήσει κάποιος το τέλος του Άρχοντα του Ψεύδους;

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Διάβασα το Αυτοί Που Ποτέ Δεν Κοιμούνται και μπορώ να πω κι εγώ ότι πρόκειται για ένα δυνατό page turner βιβλίο του είδους, με κάποιες περιγραφές που δεν τις ξεχνάς εύκολα. Αυτό είναι μάλλον και το δυνατό σημείο του συγγραφέα αν κρίνω από τα μόλις δυο βιβλία του που έχω διαβάσει μέχρι τώρα. Το Τραύμα ήταν το πρώτο που διάβασα, το οποίο επίσης μου άρεσε, αλλά το Αυτοί Που Ποτέ Δεν Κοιμούνται το βρήκα καλύτερο. Έχω και τον Άρχοντα Του Ψεύδους στη βιβλιοθήκη μου, οπότε θα είναι το επόμενο που θα διαβάσω κάποια στιγμή.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Ο άρχοντας του ψεύδους

Γενικά, δεν είμαι φαν του Μάστερτον, αν και θυμάμαι πως είχα λατρέψει το Τραύμα πριν από χρόνια που το διάβασα. Ο λόγος που μου άρεσε το Τραύμα τόσο πολύ είναι, ότι στο συγκεκριμένο βιβλίο ο Μάστερτον τα καταφέρνει καλά στη σκιαγράφηση του κεντρικού χαρακτήρα της ιστορίας, κάτι που δεν έχω δει στα άλλα (λίγα) βιβλία του, που έχω διαβάσει.

Ο άρχοντας του ψεύδους, λοιπόν, μου φάνηκε ένα βιβλίο με ωραία πλοκή και τρομακτικές εικόνες. Μερικοί ήρωές του, βέβαια, δεν με έπεισαν, ούτε και τα κίνητρά τους, με αποκορύφωμα 

Spoiler

τη δημοσιογράφο Φέι Κουν, η οποία ακολουθεί τον κεντρικό ήρωα στις έρευνές του, και προς το τέλος μαθαίνουμε τελικά πως ήθελε κι αυτή το «ξύπνημα» του δαίμονα με την αιτιολογία ότι δεν ήθελε να μείνει για πάντα μία δημοσιογράφος. Το ίδιο και άλλοι χαρακτήρες, που οι περισσότεροι ήταν εξ αρχής αντιπαθητικοί, και στο τέλος φαίνεται ότι όλοι ήθελαν το «ξύπνημα» του δαίμονα. Αρκετοί ήταν οι χαρακτήρες που μπλέχτηκαν με το «ξύπνημά» του κι αυτό με ενόχλησε. 

Γενικά, δεν μου άρεσαν αρκετά πράγματα από την εξέλιξη της πλοκής, π.χ.

Spoiler

όταν πεθαίνει η μητέρα του κεντρικού χαρακτήρα δεν υπάρχει ούτε μία στιγμή στην εξέλιξη της ιστορίας που να πάρει τον χρόνο του για να τη θρηνήσει. Συνεχίζει κανονικά τις έρευνές του σαν να μην έγινε τίποτα. Επίσης, στο πρώτο κεφάλαιο μου έκανε εντύπωση που τα παιδιά δεν ξύπνησαν από τα ουρλιαχτά των γονιών τους. 

Μου αρέσει πάντως το γεγονός πως ο Μάστερτον μπλέκει δαίμονες στις ιστορίες του. Διαβάζοντας λογοτεχνία τρόμου μου αρέσει να υπάρχει το υπερφυσικό στοιχείο, ειδικά όταν μιλάμε για αρχαίους δαίμονες. 

Τέλος, το πρώτο κεφάλαιο είναι, πράγματι, όπως αναφέρουν και άλλες κριτικές, αρκετά αηδιαστικό και «ενοχλητικό». Δύο φορές χρειάστηκε να το αφήσω λίγο για να ηρεμήσω πριν συνεχίσω την ανάγνωση. 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

On 11/6/2019 at 3:18 PM, Sxoinas said:

Μήπως γίνεται να εξηγήσει κάποιος το τέλος του Άρχοντα του Ψεύδους;

Spoiler

Απ' ό,τι κατάλαβα ο κεντρικός χαρακτήρας θα είναι ο επόμενος που θα υπηρετήσει τον δαίμονα και θα κάνει ό,τι χρειάζεται για να προκαλέσει το επόμενο ξύπνημά του. 

 

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Διάβασα το ''Τραύμα''. Και θα κοιτάξω να διαβάζω τουλάχιστον ένα κάθε χρόνο. Δικό του αλλά και άλλων των οποίων έχω αρκετά,  πλην όμως έχω μείνει πίσω.

Η Μπόνι Γουίντερ είναι εργαζόμενη σύζυγος και μητέρα. Δις, με την μία να είναι ο ορισμός της λέξης ζόρικη μιας και την θέλει να καθαρίζει σπίτια όπου έχουν διαπραχθεί εγκλήματα. Αν δηλαδή δεν είναι αυτή, τότε ποια είναι; Ως ένα σημείο τουλάχιστον αφού με αυτά που αντικρίζει, έχει κατά κάποιο τρόπο αναπτύξει ανοσία. Συμπαραστάτης στη δύσκολη καθημερινότητα της ο Δούκας, ο εργατικός άνδρας της. Κανείς δεν τον φτάνει στο να είναι ολημερίς μ' ένα τηλεκοντρόλ στο χέρι και να κατεβάζει μπύρες. Ίσως ο γιος τους που δείχνει να βαδίζει στα χνάρια του. Μέσα σ' όλα αυτά η πρωταγωνίστρια παρατηρεί κάποια μοτίβα στη δουλειά της. Επαναλαμβανόμενα και ανησυχητικά. Θα αρχίσει να ψάχνει και θα ανακαλύψει περισσότερα απ' όσα περίμενε. 

Καλό ήταν. Απλοϊκή πλην όμως ωραία ιστορία, απαρτίζεται από μικρές αρρωστημένες. Κεφάλαια δύο- τριών σελίδων που φεύγουν γρήγορα με τους υπότιτλους στα ''στραβά'' τετράγωνα να δίνουν ξεχωριστό τόνο. Και μάλιστα χωρίς απότομο τέλος :) Σημαντικό αυτό για Μάστερτον ο οποίος ναι. Ύστερα από αυτό το έστω μικρό δείγμα, μπορώ να πω ότι μου αρέσει. Δεν θα πάρει ποτέ θέση ανάμεσα στους αγαπημένους μου συγγραφείς, ακόμη και του τρόμου. Αλλά θα ξεκινώ πάντα κάθε τι δικό του με αδημονία και την αίσθηση ότι με περιμένει κάτι καλό. 

Edited by Δημήτρης
  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

Αν και το Τραύμα μου είχε αρέσει πάρα πολύ, σε σημείο να είναι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία γενικά, τα άλλα που έχω διαβάσει από Μάστερτον δεν με ενθουσίασαν. Και με εμένα συμβαίνει ακριβώς το ίδιο, δηλαδή δεν είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς τρόμου, αλλά αυτή την ωμότητα στις περιγραφές (βλ. Άρχοντα του ψεύδους) δεν την έχω συναντήσει αλλού. Μάλλον θα πιάσω κι εγώ κάποια στιγμή και κάποιο άλλο δικό του. 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 2 years later...

771257396_.thumb.jpg.01e3c5b30f94d9d2fdb8563c41e08096.jpg

Διάβασα το ''Έκσταση θανάτου''. Ο Ράντολφ Κλερ, μεγαλοεπιχειρηματίας του Μέμφις, απολαμβάνει τις διακοπές με την οικογένεια του σε απομονωμένο εξοχικό στον Καναδά. Όχι όμως για πολύ μιας και πυρκαγιά θα πλήξει το εργοστάσιο του, οπότε και σπεύδει πίσω. Αυτό όμως δεν θα είναι το μόνο χτύπημα που θα δεχθεί, ούτε καν το χειρότερο. Η ζωή του θα αλλάξει δραματικά και θα βρεθεί να κινείται σε ολότελα καινούργια μονοπάτια. Την ύπαρξη των οποίων αγνοούσε μέχρι και πριν από λίγο καιρό. 

Καλό ήταν, ωραίο. Με αγωνία καθ' όλη την διάρκεια, παρά το σχετικά μεγάλο του μέγεθος. Δυνατή η σκηνή στο ξεκίνημα, δημιουργεί προσδοκίες που σε ικανοποιητικό βαθμό επαληθεύτηκαν. Με ανθρώπινα κτήνη τα οποία μάλλον αποδεικνύονται χειρότερα από τα ...πνευματικά αδέρφια τους. Έχει να κάνει με μεγαλοκαρχαρίες εταιριών που δεν έχουν αναστολές για να πάρουν αυτό που θέλουν. Ακόμη και αν χρειαστεί να υπερβούν τα όρια, κανένα πρόβλημα. Και επίσης με την μυστηριώδη -για τους δυτικούς- Ινδουιστική θρησκεία. Και ως που μπορεί να φτάσει κανείς για να ξαναδεί αγαπημένα του πρόσωπα. 

Δυνατό λοιπόν, μου άρεσε. Διανθισμένο με μαύρο χιούμορ και ωραίες ατάκες. Με καλή μετάφραση και κάποια λίγα λάθη επιμέλειας που όμως δεν αμαυρώνουν την όλη καλή εικόνα. 

Edited by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.
  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

  • Φάντασμα changed the title to Γκράχαμ Μάστερτον (Graham Masterton)
  • 3 months later...

Tengu.jpg.fedffc0067a5ec193526c449f535138c.jpg 1963003798_Tengu-Cover2.jpg.0714dd52848c071147d8efa5090f94fc.jpg 336608823_.thumb.jpg.3bdc74b2636553f42d8375096e0adbdb.jpg

Tengu/Τενγκου (Εκδόσεις Jemma Press)

Δεύτερο βιβλιο του Masterton που διαβάζω και δεν μπορω να πω οτι έχω και τις καλύτερες εντυπώσεις.

Γενικά το βιβλιο είναι το λογοτεχνικό αντίστοιχο μιας b-movie τρόμου της δεκαετίας του '80, με ομολογουμένως πολύ πιασαρικη κεντρικη ιδέα και σε γενικές γραμμές καλη εκτέλεση, αλλά χωλαινει πολύ σε διάφορες λεπτομέρειες.

Επίσης ο ρυθμός της ιστοριας είναι πιο αργος απο όσο τεριαζει σε μια τέτοιας φυσεως ιστορία και το μέγεθος του βιβλίου μεγαλυτερο απο όσο πρεπει.

Δεν μπορω να πω οτι πέρασα άσχημα διαβάζοντας το όμως.

Γενικά είναι απο τις λιγες φορες που πιστεύω θα μου άρεσε πιο πολύ να δω την ιστορία σε ταινία, παρα που τη διάβασα.

Έχω μερικά βιβλια του Masterton ακόμα, που μάλλον θα τα διαβάσω κάποια στιγμη, αλλά δεν βιαζομαι καθόλου.

Edited by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

1880480570_.jpg.0613d59a510dd5cca9ff640fd53052cb.jpg

Διάβασα το ''Καθρέφτης'', πρώτο του που πιάνω από Jemma Press. Ωραίο εξώφυλλο είχε, αλλά τα όποια θετικά θα έλεγα ότι τελείωσαν εκεί. Με πρώτο και καλύτερο -ή χειρότερο τώρα που το ξανασκέφτομαι- την υπόθεση, δεν με τράβηξε εξ' αρχής. Κακή ιδέα, καλή εκτέλεση. Θα πει εύλογα κανείς, ''τότε τι ήθελες και το διάβασες;''. Ε Μάστερτον είναι αυτός, είπα λοιπόν να το κάνω το καλό :) Δεν ξέρω αν είχα διαβάσει το διάσημο βιβλίο του Λιούις Κάρολ, αν θα μου άρεζε και περισσότερο, μου έχει ξεφύγει. Μπορεί, αναφορικά με την όλη ατμόσφαιρα, και ίσως και να έπιανα καλύτερα πιθανά hints. Όχι δηλαδή ότι ήταν και αναγνωστικός ανήφορος. Τουναντίον, ήταν καλογραμμένο και είχε μία- δύο δυνατές σκηνές. Απλά το όλο σύνολο δεν έλεγε πολλά. Σαν να έτρωγα χορταστική αλλά άνοστη σούπα ένα πράμα. 

Δεύτερο χειρότερο λοιπόν μετά από τους Παγιδευμένους το οποίο είχα διαβάσει προ αμνημονεύτων χρόνων. Μπαίνει όπως και να 'χει το πλάνο σε εφαρμογή και αυτό είναι που έχει σημασία. Το να διαβάζω ένα του κάθε χρόνο, υπάρχει ακόμη αρκετό υλικό. 

Edited by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.
  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..