Nihilio Posted September 10, 2011 Share Posted September 10, 2011 Κάπου υπάρχει ενα διήγημα με ενα μωρό καρφωμένο στο τοίχο με πηρούνι ψησταριάς...μακάρι να θυμόμουν ποιο είναι. Καλά, υπάρχει και ταινία με ζόμπι-μωρό σε μπλέντερ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted September 11, 2011 Share Posted September 11, 2011 Διάβασα το πρώτο κεφάλαιο του Άρχοντα του Ψεύδους, αλλά δε μου φάνηκε και τόσο σοκαριστικό, φρικιαστικό και αποτρόπαιο! Κάτι σε SAW μου έκανε, αλλά στο πιο light. Εντάξει ήταν ακραίο (θέλω να πω δεν το συναντάς σε πολλές ταινίες/βιβλία τρόμου) το να καρφώνει ένας μασκοφόρος ψυχάκιας και να καίει 2 νήπια στον τοίχο, αλλά το σταύρωμα του πρώην μπάτσου και της γυναίκας του (και ο βιασμός της) στο πάτωμα δεν με εξέπληξαν κιόλας.. έχουμε δει και πολύ χειρότερα σε αρκετές ταινίες τρόμου. Η έκφραση ανοσία στη βία μάλλον ταιριάζει εδώ. Δεν προσπαθώ να υποστηρίξω ότι το διαβάζεις και σου φτιάχνει το κέφι, αλλά δε σε στιγματίζει κιόλας... είναι η μέση βία που συναντάς σε κάθε ταινία τρόμου που σέβεται τον εαυτό της και θέλει να σοκάρει και να τρομοκρατήσει το κοινό της. Θα επανέλθω μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσης του βιβλίου για περαιτέρω σχόλια. Ίσως φταίει που όταν το διαβάσαμε εμείς οι μπαρμπάδες τα διάφορα SAW δεν είχαν βγει ακόμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted September 11, 2011 Share Posted September 11, 2011 Διάβασα το πρώτο κεφάλαιο του Άρχοντα του Ψεύδους, αλλά δε μου φάνηκε και τόσο σοκαριστικό, φρικιαστικό και αποτρόπαιο! Κάτι σε SAW μου έκανε, αλλά στο πιο light. Εντάξει ήταν ακραίο (θέλω να πω δεν το συναντάς σε πολλές ταινίες/βιβλία τρόμου) το να καρφώνει ένας μασκοφόρος ψυχάκιας και να καίει 2 νήπια στον τοίχο, αλλά το σταύρωμα του πρώην μπάτσου και της γυναίκας του (και ο βιασμός της) στο πάτωμα δεν με εξέπληξαν κιόλας.. έχουμε δει και πολύ χειρότερα σε αρκετές ταινίες τρόμου. Η έκφραση ανοσία στη βία μάλλον ταιριάζει εδώ. Δεν προσπαθώ να υποστηρίξω ότι το διαβάζεις και σου φτιάχνει το κέφι, αλλά δε σε στιγματίζει κιόλας... είναι η μέση βία που συναντάς σε κάθε ταινία τρόμου που σέβεται τον εαυτό της και θέλει να σοκάρει και να τρομοκρατήσει το κοινό της. Θα επανέλθω μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσης του βιβλίου για περαιτέρω σχόλια. Εντάξει, μπορεί πλέον να έχει ξεπεραστεί, αλλά κυκλοφόρησε και πριν από 20 χρόνια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Anwrimos23 Posted September 14, 2011 Share Posted September 14, 2011 (edited) Τελείωσα τον Άρχοντα του Ψεύδους, αυτό το βιβλίο πραγματικά με τρόμαξε. Στους περισσότερους άρεσε το 1ο κεφάλαιο, αντίθετα εμένα η συνέχεια μου φάνηκε ακόμα πιο ανατριχιαστική: επικλήσεις πνευμάτων, μαύρες αδελφότητες, serial killers που σκοτώνουν τελετουργικά. Πραγματικά εγώ δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει κάτι πιο σκιαχτικό και έχω διαβάσει αρκετή λογοτεχνία τρόμου. Συγκεκριμένα περισσότερο με τρόμαξαν το σημείο με την επίκληση στο σπίτι του μέντιουμ, όπου ακουγόταν μικρά βήματα από τα πιο σκοτεινά σημεία και πετάχτηκε το κοριτσάκι,η παλιόγρια που μεταλλάχθηκε σε αναμαλλιασμένο νάνο που ξερνάει κατάρες και βρισιές και στο τέλος που πάει να βρει τον Μάντραξ στην αποθήκη και μένει για λίγο μόνος σε μια σκοτεινή αίθουσα με την ζομπο-δαιμονισμένη-Έντνα Μει και τον Μάντραξ, χωρίς να ακούει/βλέπει τίποτα-εκεί φαντάστηκα για λίγο πως θα είναι η αίσθηση του φόβου και ανατρίχιασα . Θα ήθελα να κάνω και κάποιες παρατηρήσεις που με δυσαρέστησαν: Το τέλος, αυτό το μαμημένο τέλος! Ενώ ήταν ιδανικό το στήσιμο με το υπόγειο parking, η αιώνια μάχη καλού-κακού κρίθηκε σε λογοπαίγνια. Κάτι σαν πέτρα-ψαλίδι-χαρτί για το αν θα καταφέρει τον Βελιγιάλ να πει την αλήθεια ώστε να πάει από κει που 'ρθε. Τέλος τι εμμονή είναι αυτή που έχει αυτός ο Graham να περιγράφει συνέχεια μάρκες από ρούχα και παπάρια/πέη;...έλεος "Φόρεσε το Hugo Boss Πουκάμισό του, έβαλε το calvin klein σώβρακό του", "τα παπάρια του ήταν μεγάλα σαν ώριμα φρούτα" Δε μας χέζεις ρε νταλάρα; Edited September 14, 2011 by Anwrimos23 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μιχάλης Posted December 18, 2011 Share Posted December 18, 2011 Να ρωτήσω...Το Η εκδίκηση του Μανιτού είναι συνέχεια κάποιου αλλου βιβλίου του συγγραφέα γιατί στο εξώφυλλο γράφει το δεύτερο βιβλίο του Θρύλου του Μανιτού.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted December 18, 2011 Share Posted December 18, 2011 Είναι η συνέχεια του Μανιτού, επίσης από εκδόσεις Τζέμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μιχάλης Posted December 18, 2011 Share Posted December 18, 2011 Κρίμα...Το ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΝΟΡΜΑΝΔΙΑΣ είναι καλό;;; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted December 18, 2011 Share Posted December 18, 2011 Κρίμα...Το ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΝΟΡΜΑΝΔΙΑΣ είναι καλό;;; Το θεωρώ από τα καλά του. Πολύ ωραία κεντρική ιδέα. Βέβαια, κατά την προσφιλή συνήθεια του συγγραφέα, το τέλος είναι κάπως απλοϊκό. Ωστόσο, πιστεύω πως αξίζει να διαβαστεί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted December 18, 2011 Share Posted December 18, 2011 Κρίμα...Το ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΝΟΡΜΑΝΔΙΑΣ είναι καλό;;; Το διαβάζω αυτόν τον καιρό και στα μισά που έχω φτάσει είναι διασκεδαστικό, έχει τον τρόμο του, το χιούμορ του, εκείνα τα ευφυιολογήματα που χρησιμοποιούσε εκείνη την περίοδο ο συγγραφέας, γενικά περνάς ευχάριστα την ώρα σου, αλλά βλέπω ότι έχω ακόμα 70 σελίδες και μάλλον το τέλος θα έρθει βιαστικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted December 18, 2011 Share Posted December 18, 2011 Εώς πολύ βιαστικά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alucard Posted January 4, 2012 Share Posted January 4, 2012 Μόλις τελείωσα το 'Τρομερή Ομορφιά' και πρέπει να πω ότι είχα καιρό να διαβάσω τόσο καλό του Masterton. Θυμίζει λίγο τον 'Άρχοντα του Ψεύδους', δηλαδή είναι λιγάκι αστυνομικό (ως εκεί, καμία σχέση με το πρώτο κεφάλαιο του 'Άρχοντα') Το τέλος πολύ καλό για Masterton, θα μπορούσε να το απλώσει λίγο αλλά οκ, να μην τα θέλουμε και όλα δικά μας. Γενικά, το προτείνω ανεπιφύλακτα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 5, 2012 Share Posted January 5, 2012 Ποστ που χρωστάω: Οι Δαίμονες της Νορμανδίας έχουν ένα από τα χειρότερα τέλη βιβλίου του Μάστερτον. απίστευτα βιαστικό και ξεφουσκώνει απότομα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted January 5, 2012 Share Posted January 5, 2012 Μου άρεσε και μένα το Τρομερή Ομορφιά, ίσως γιατί το περίμενα και χειρότερο για να είμαι ειλικρινής. Ξέφυγε από την κλασσική μανιέρα με τους δαίμονες, όχι όμως και από κάποιες εξαίσιες σπλατεριές. Συμφωνώ επίσης με 'Αλουκαρντ ότι περισσότερο αστυνομικό ήταν, παρά κλασικό χόρρορ. Το (αρκετά διφορούμενο θα έλεγα) τέλος ήταν άψογο για Μαστερτον! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
inquisitor Posted January 6, 2012 Share Posted January 6, 2012 Το "Τρομερη Ομορφια" ηταν ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!! Ειδικα η περιγραφες της αφαιρεσης της σαρκας απο τα οστα ειναι οτι πιο αιματηρο εχω διαβασει μεχρι στιγμης!!!!!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted January 9, 2012 Share Posted January 9, 2012 Μόλις τελείωσα το "Τραύμα". Ενδιαφέρον concept, ατμοσφαιρικό και απρόσμενο τέλος. Ωστόσο δε μου άρεσαν κάποιες λεπτομέρειες Ήταν κουραστικό παράδειγμα που αφιέρωνε μια ολόκληρη σελίδα για να περιγράψει συνταγή μαγειρικής. Με ξενέρωσε κάπως αυτό... Όπως επίσης και στο τέλος Θα ήθελα μια πιο έντονη παρουσία της δαιμόνισσας... Αν κάποιος θέλει να διαβάσει Masterton σίγουρα το "Ο 'Άρχοντας του Ψεύδους" είναι πολύ πολύ ανώτερο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 9, 2012 Share Posted January 9, 2012 Μόλις τελείωσα το "Τραύμα". Ενδιαφέρον concept, ατμοσφαιρικό και απρόσμενο τέλος. Ωστόσο δε μου άρεσαν κάποιες λεπτομέρειες Ήταν κουραστικό παράδειγμα που αφιέρωνε μια ολόκληρη σελίδα για να περιγράψει συνταγή μαγειρικής. Με ξενέρωσε κάπως αυτό... Όπως επίσης και στο τέλος Θα ήθελα μια πιο έντονη παρουσία της δαιμόνισσας... Αν κάποιος θέλει να διαβάσει Masterton σίγουρα το "Ο 'Άρχοντας του Ψεύδους" είναι πολύ πολύ ανώτερο... Ναι. Από την άλλη όμως ξεφεύγει αρκετά από τη "συνταγή" του Μάστερτον και δεν προλαβαίνει να σε κουρασει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted January 9, 2012 Share Posted January 9, 2012 Σίγουρα δε σε κουράζει και θεωρώ ότι και η έκτασή του βοηθάει σ αυτό. Είναι όσο ακριβώς έπρεπε να είναι. Αλλά σε γενικές γραμμές μου άρεσε πολύ Έχετε να προτείνετε κάτι άλλο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 9, 2012 Share Posted January 9, 2012 Δαιμονισμένη Ταξιαρχία, Μανιτού, Τένγκου και (ίσως, πολλοί διαφωνούν εξαιτίας του τέλους του) το "Αυτόι που ποτέ δεν κοιμούνται". Και τον Άρχοντα του Ψεύδους, φυσικά, αν δεν το έχεις ήδη διαβάσει Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted January 9, 2012 Share Posted January 9, 2012 Άρχοντας του Ψεύδους- Μανιτού- Τένγκου-Ο Παρίας-Τρομερή Ομορφιά (με αυτή τη σειρά αξιολόγησης) θα πρότεινα εγώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alucard Posted January 9, 2012 Share Posted January 9, 2012 Συμφωνώ με τους προηγούμενους. Για μένα Παρίας και Άρχοντας είναι τα καλύτερα που έχω διαβάσει από τον κύριο Masterton. Αν και δεν έχω διαβάσει κανένα από τα Μανιτού. Μάλλον πρέπει κάποια στιγμή, ε? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BlackCatGirl Posted January 9, 2012 Share Posted January 9, 2012 Μετά από πολλές ενδιάμεσες γιορτινές διακοπές, τελείωσα τους "Παγιδευμένους" του Masterton, προσφορά του φίλου Δημήτρη. Λοιπόν, το βιβλίο προσωπικά το βρήκα πολύ ευχάριστο και ευκολοδιάβαστο. Είχε γρήγορη δράση, πρωτότυπη πλοκή και πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Πιστεύω πως αν δεν ήταν στη μέση οι γιορτές, θα το είχα τελειώσει σε μια μέρα. Η περιγραφή του κτιρίου των Δρυών μου άρεσε ιδιαίτερα (είναι σαν να το βλέπω μπροστά μου), ενώ η διαδρομή του Τζακ "μέσα" σε αυτό ήταν έτσι ακριβώς όπως τη περίμενα/ήθελα. Γενικότερα, ευχαριστήθηκα πάρα πολύ τη συγκεκριμένη δουλειά του συγγραφέα, σε αντίθεση με τον Παρία, που δε με είχε ενθουσιάσει ιδιαίτερα (αναφέρω περαιτέρω την άποψή μου για εκείνο το βιβλίο εδώ, σε προηγούμενο ποστ μου). Δημήτρη σ'ευχαριστώ πραγματικά. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted January 10, 2012 Share Posted January 10, 2012 (edited) Πρώτα απ' όλα σ' ευχαριστώ για τα ευχαριστώ Έχω πολλάκις πει ότι επειδή έχω πρόβλημα χώρου στο σπίτι, βιβλία που δεν μου αρέσουν θέλω να τα ξεφορτώνομαι. Και επίσης πιστεύω ότι τα βιβλία πρέπει να δανείζονται. Στα του θέματος τώρα μπορώ να πω ότι σχεδόν μένω έκπληκτος από το ότι σου άρεσε. Ή ίσως πάλι και όχι και απλά έχουμε διαφορετικά γούστα. Το γράψιμο ήταν καλούτσικο, αλλά η όλη ιδέα μου φάνηκε αφελέστατη. Καλή η περιγραφή του κτιρίου των Δρυών και οι επί μέρους μικρές ιστορίες που υπάρχουν, περισσότερο μου άρεσε αυτή με την άσχημη πόρνη, αλλά ως εκεί. Χαίρομαι λοιπόν που δεν σχημάτισες την ίδια γνώμη με μένα. Από Masterton έχω επίσης και τα: ''Έκσταση Θανάτου'', ''Σάρκα και Αίμα'', ''Ο Παρίας'' και ''Αυτοί που Ποτέ δεν Κοιμούνται''. Το ένστικτο μου μού λέει ότι θα μου αρέσουν μόνο τα δύο τελευταία. Πρέπει κάποια στιγμή να κάτσω και να διαβάσω ένα από αυτά, όλο λέω ότι θα το κάνω και όλο το αναβάλλω. Edited January 10, 2012 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted January 10, 2012 Share Posted January 10, 2012 Και 'γω όλο λέω να διαβάσω Μάστερτον, αλλά συνέχεια το αναβάλω. Μόνο ένα βιβλίο του έχω διαβάσει, το Αθώο αίμα, το οποίο μου άρεσε πολύ, αν και φυσικά όλο και κάποιες τρύπες θα είχε, αλλά πραγματικά η όλη ατμόσφαιρα, το μυστήριο, η περιπέτεια, μου άρεσαν. Στη βιβλιοθήκη μου έχω μόνο άλλα δυο βιβλία του, το Ο Άρχοντας του ψεύδους και το Ο δαίμονας ξαναζωντανεύει. Αν βρω κάποιο βιβλίο του στο Παζάρι, θα το πάρω σίγουρα, αλλά μετά πρέπει να κάτσω και να διαβάσω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted January 11, 2012 Share Posted January 11, 2012 Από Masterton έχω επίσης και τα: ''Έκσταση Θανάτου'', ''Σάρκα και Αίμα'', ''Ο Παρίας'' και ''Αυτοί που Ποτέ δεν Κοιμούνται''. Το ένστικτο μου μού λέει ότι θα μου αρέσουν μόνο τα δύο τελευταία. Πρέπει κάποια στιγμή να κάτσω και να διαβάσω ένα από αυτά, όλο λέω ότι θα το κάνω και όλο το αναβάλλω. Δεν έχω διαβάσει το πρώτο, έχω μεταφράσει το δεύτερο και έχω διαβάσει τα άλλα δύο. Οφείλω να πω ότι το Σάρκα και Αίμα είναι από τα αγαπημένα μου, και θα πω γιατί. Επειδή, παρόλο που ακολουθεί πιστά τη γνωστή συνταγή Μάστερτον, αφενός είναι αρκετά... γραφικό, σε ορισμένα σημεία το βρήκα πραγματικά τρομακτικό (βοηθούσε και το γεγονός ότι το διάβαζα μόνος, Νοέμβρη ενώ έξω λυσσομανούσε ο άνεμος, σε ένα σπίτι στη μέση του πουθενά) και -το κυριότερο- ο μεγάλος χτίζει από τις πρώτες κιόλας σελίδες τις αδυναμίες του κακού, οπότε τα τεκταινόμενα στην -τυπική κατά Μάστερτον- τελική αντιπαράθεση (μήπως τελικά ο Μάστερτον γράφει κάτι σαν γουέστερν, με τη μονομαχία στο τέλος;) δεν φαντάζουν τόσο καραγκαγκάου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted January 11, 2012 Share Posted January 11, 2012 (edited) Από Masterton έχω επίσης και τα: ''Έκσταση Θανάτου'', ''Σάρκα και Αίμα'', ''Ο Παρίας'' και ''Αυτοί που Ποτέ δεν Κοιμούνται''. Το ένστικτο μου μού λέει ότι θα μου αρέσουν μόνο τα δύο τελευταία. Πρέπει κάποια στιγμή να κάτσω και να διαβάσω ένα από αυτά, όλο λέω ότι θα το κάνω και όλο το αναβάλλω. Δεν έχω διαβάσει το πρώτο, έχω μεταφράσει το δεύτερο και έχω διαβάσει τα άλλα δύο. Οφείλω να πω ότι το Σάρκα και Αίμα είναι από τα αγαπημένα μου, και θα πω γιατί. Επειδή, παρόλο που ακολουθεί πιστά τη γνωστή συνταγή Μάστερτον, αφενός είναι αρκετά... γραφικό, σε ορισμένα σημεία το βρήκα πραγματικά τρομακτικό (βοηθούσε και το γεγονός ότι το διάβαζα μόνος, Νοέμβρη ενώ έξω λυσσομανούσε ο άνεμος, σε ένα σπίτι στη μέση του πουθενά) και -το κυριότερο- ο μεγάλος χτίζει από τις πρώτες κιόλας σελίδες τις αδυναμίες του κακού, οπότε τα τεκταινόμενα στην -τυπική κατά Μάστερτον- τελική αντιπαράθεση (μήπως τελικά ο Μάστερτον γράφει κάτι σαν γουέστερν, με τη μονομαχία στο τέλος;) δεν φαντάζουν τόσο καραγκαγκάου. Μακάρι να είναι έτσι όπως τα λες. Εννοείται ότι θέλω να διαψευστώ και να μου αρέσουν τελικά όλα. Αν και εδώ που τα λέμε διάβασες το ''Σάρκα και Αίμα'' κάτω από τις ιδανικές θα έλεγα συνθήκες. Ίσως να έπαιξε και αυτό τον ρόλο του.. Από αυτά που διάβασα ''Ο Άρχοντας του Ψεύδους'' ήταν αρκετά καλό και ''Οι Παγιδευμένοι'' μάπα. Αν μου αρέσει η παραπάνω τετράδα θα αναζητήσω κάποια στιγμή κάποιο από τα πολλά καινούργια του που βγήκαν τον τελευταίο καιρό. Ειρήσθω εν παρόδω όμως από τρόμο δεν προέχει τώρα άλλος Masterton για αγορά, αλλά ο καινούργιος Ketchum που βγήκε Edited January 11, 2012 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.