Jump to content

Ρίτσαρντ Μάθεσον (Richard Matheson)


trillian
 Share

Recommended Posts

edit για να συμπληρώσω ότι η μετάφραση ήταν κάτω του μετρίου. Κάτι "ποδάρια", κάτι "έσιαξε" και κάτι φράσεις που πέρασαν χοντροκομμένα στη γλώσσα μας, με έκαναν να μετανιώσω που δεν το διάβασα στα αγγλικά.

 

Για τα ποδάρια και τα έσιαξε [και ενδεχομένως άλλα], έχω να σημειώσω ότι περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, αλλά οι "φράσεις που πέρασαν χοντροκομμένα στη γλώσσα μας" με ενδιαφέρουν ιδιαιτέρως και θα ήθελα να μου τις επισημάνετε, εδώ ή σε πμ. Θα το εκτιμήσω ιδιαίτερα.

 

Αυτό με τις μεταφράσεις και τη χρήση ηλίθιου λέξιλογίου, είναι μεγάλο πρόβλημα. Στο κάτω κάτω ξεφτιλίζεται η έννοια λογοτεχνία.

Δεν θα ξαναχρησιμοποιήσω ηλίθιο λεξιλόγιο

Δεν θα ξαναχρησιμοποιήσω ηλίθιο λεξιλόγιο

Δεν θα ξαναχρησιμοποιήσω ηλίθιο λεξιλόγιο

Δεν θα ξαναχρησιμοποιήσω ηλίθιο λεξιλόγιο

Δεν θα ξαναχρησιμοποιήσω ηλίθιο λεξιλόγιο

Δεν θα ξαναχρησιμοποιήσω ηλίθιο λεξιλόγιο

Δεν θα ξαναχρησιμοποιήσω ηλίθιο λεξιλόγιο

Δεν θα ξαναχρησιμοποιήσω ηλίθιο λεξιλόγιο

Edited by Count Baltar
Link to comment
Share on other sites

Το πρώτο που πρέπει να πώ, είναι ότι για μας είναι μεγάλη τιμή που σε έχουμε μαζί μας.
Έπειτα να δηλώσω, ότι αδυνατώντας να ευχαριστηθώ ένα κείμενο όπως στα ελληνικά, έχω τόση ανάγκη τους μεταφραστές, όσο και τους συγγραφείς. Θαυμάζοντας την αντικειμενική σου στάση απέναντι στην όποια κριτική και βλέποντας την θέλησή σου για αυτοβελτίωση, δεν μπορώ παρά να οικτήρω τον εαυτό μου που ίσως σε στενοχώρησα. Ας δηλώσω λοιπόν, ότι δεν είναι οι λέξεις που με χαλάνε σε μία μετάφραση - το παραπάνω σχόλιο ήταν υπερβολή - όσο η ανικανότητα του μεταφραστή να ταυτιστεί με το ύφος και το κλίμα του εκάστοτε έργου. Αλλά αυτό ευτυχώς δεν συμβαίνει με την δουλειά σου, που είναι στο σύνολό της εξαιρετική, φέρνοντας στα χέρια μας βιβλία, που μόνο στα όνειρά μας βλέπαμε. Αυτό δεν είναι μιά δοξολογία, αλλά αυτό που πραγματικά πιστεύω.

Αν δεν υπήρχαν τα λάθη, δεν θα τα κάναμε και τότε δεν θα μαθαίναμε ποτέ.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Για τα ποδάρια και τα έσιαξε [και ενδεχομένως άλλα], έχω να σημειώσω ότι περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, αλλά οι "φράσεις που πέρασαν χοντροκομμένα στη γλώσσα μας" με ενδιαφέρουν ιδιαιτέρως και θα ήθελα να μου τις επισημάνετε, εδώ ή σε πμ. Θα το εκτιμήσω ιδιαίτερα.

 

Για τα ποδάρια και τα έσιαξε: Ναι, με ενοχλεί (πολύ) να διαβάζω τέτοιες λέξεις σε κείμενα που δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Δεν μπορώ να σκεφτώ από ποιο ύφος στα αγγλικά ξεπήδησαν αυτές οι ελληνικές λέξεις στη μετάφραση. Οπότε, αν είναι τυχαία αυτή η επιλογή, όχι, η συγκεκριμένη κολοκυθόπιτα δεν είναι του γούστου μου. Μπορεί να κάνω λάθος. Αν έχω λάθος όμως, θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα αν μου το έλεγες από την αρχή, απλά και σταράτα, χωρίς να μου δείχνεις έτσι χύμα τον θυμό σου.

Για το άλλο που μου ζητάς: Δηλαδή, τώρα εγώ πρέπει να ξαναδιαβάσω το βιβλίο για να σημειώσω πρόταση-πρόταση ό,τι με ενόχλησε; Πόσα μου δίνεις για να το κάνω αυτό; Αλλά νομίζω ότι άργησες να ζητήσεις γνώμες. Το βιβλίο έχει εκδοθεί.

 

Για να καταλάβω: μπορούμε να έχουμε άποψη για τους συγγραφείς, αλλά όταν σχολιάζουμε τη μετάφραση πρέπει να κρατάμε πρακτικά κατά την ανάγνωση, γιατί θα περάσουμε από δίκη; 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Όχι, αγαπητή μου, το βιβλίο πέρασε δύο χέρια επιμέλεια, οπότε ό,τι ήταν να συζητήσω το συζήτησα με αρμόδια άτομα και, ειδικά στο συγκεκριμένο βιβλίο, δεν έγιναν ερήμην μου αλλαγές (υπάρχουν και περιπτώσεις που έπιασα τυπωμένο βιβλίο στα χέρια μου και ειδα μέσα τερατουργήματα). Και το βιβλίο το έχω ξαναδιαβάσει στη μετάφρασή μου αρκετό καιρό μετά και, αν εξαιρέσουμε κάποια "χμ, σήμερα αυτό θα το έκανα αλλιώς" και καναδυό λαθάκια που, όπως συνηθιίζουν τα λαθάκια, ξεφύγανε από όλους, προσωπικά μια χαρά μου φάνηκε. Απλώς, λοιπόν, υπέθεσα ότι κάποια χοντροκομμένα που σας είχαν ενοχλήσει τόσο πολύ θα τα είχατε σημειώσει και θα μπορούσατε να μου τα επισημάνετε, έτσι, να λυθεί και η απορία περί τίνος πρόκειται.

 

Φυσικά μπορείτε να έχετε άποψη για τη μετάφραση - για να ακριβολογούμε, στη συγκεκριμένη περίπτωση για την απόδοση. Πού την είδατε τη δίκη; Με την ίδια λογική και εμείς δεν δικαιούμαστε να απαντάμε;

Edited by Count Baltar
Link to comment
Share on other sites

Ναι, και βέβαια έχετε το δικαίωμα. Το λέω επειδή όταν εκφράζω μια αρνητική γνώμη μου για μια μετάφραση μου ζητούν σημειώσεις, έχει ξαναγίνει. Και ναι, το κατάλαβα ότι ήταν απόδοση η συγκεκριμένη δουλειά, φαίνεται από τις αυθαιρεσίες.

 

Δεν μπορώ, φυσικά, να σου δώσω αυτό που μου ζητάς, που δεν το κάνεις και ιδιαίτερα ευγενικά (όσο θυμωμένος κι αν είσαι, σκέψου ότι το μόνο που σου έκανα ήταν να εκφράσω τη γνώμη μου για μία συγκεκριμένη δουλειά σου, δεν σε πρόσβαλλα ούτε σε ειρωνεύτηκα, και το ίδιο περιμένω κι από 'σένα). Αλλά μπορώ να σου πω γιατί μίλησα για πράγματα που πέρασαν άσχημα στη γλώσσα μας, για τις αυθαιρεσίες που λέω κι εδώ:

Το βιβλίο σε κάποια σημεία μου έδωσε την εντύπωση ότι προσπαθούσε να γίνει ελληνικό, ότι προσπαθούσε να ξεχάσει το πρωτότυπο. Αλλά, ακόμα χειρότερα, το έκανε με τρόπο βεβιασμένο και όχι με την άνεση που θα είχε αν ήταν, πράγματι, ελληνικό.  Από όσο ξέρω, αυτό γίνεται σε πολύ δύσκολα, ιδιαίτερα κείμενα. Δεν μπορώ να φανταστώ τι το χαρακτηριστικό είχε αυτό το κείμενο από θέμα γλώσσας, ύφους, μια που δεν το διάβασα στα αγγλικά. Αλλά μου φάνηκε ότι δεν χρειαζόταν αυτό που έκανες, ότι με απασχόλησες από το ίδιο το κείμενο (δεν είχα λόγο να σκεφτώ τη μετάφραση, θα ήθελα να κυλάει στρωτά, να είναι αόρατη, σε ένα τέτοιο βιβλίο).

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

ότι ήταν απόδοση η συγκεκριμένη δουλειά, φαίνεται από τις αυθαιρεσίες.

 

 Δεν εννοούσα ότι έχω κάνει απόδοση, δεν πιστεύω ότι υπάρχουν αυθαιρεσίες, αλλά τέλος πάντων. Δεν καταλαβαινόμαστε.

 

Παρακάτω: αν το "περί ορέξεως κολοκυθόπιτα" θεωρείται ειρωνεία ή ό,τι άλλο, τότε είναι ξεκάθαρο ότι μας απέχουν παρασσάγγες οι τρόποι με τους οποίους μιλάμε-γράφουμε-αντιλαμβανόμαστε τη γλώσσα.

 

Οπότε, λογικό είναι να απέχουν παρασσάγγες και οι απόψεις μας για το αν το βιβλίο "προσπαθούσε να γίνει ελληνικό, ότι προσπαθούσε να ξεχάσει το πρωτότυπο". Εμένα, π.χ. με αποσπά από την απόλαυση του βιβλίου κάθε ανάδυση του πρωτοτύπου η οποία (και το τονίζω) δεν οφείλεται σε ηθελημένη προσπάθεια του συγγραφέα (εξηγούμαι: κάθε φορά που ο μεταφραστής συναντά κάτι "περίεργο" αμέσως ψάχνει να βρει αν πρόκειται για ιδιομορφία της γλώσσας πηγής - οπότε πρέπει να γίνει απόδοση με αντίστοιχη έκφραση της γλώσσας στόχου - ή πραγματικό εύρημα του συγγραφέα, οπότε πρέπει να μεταφερθεί στα ελληνικά δημιουργώντας το ίδιο συναίσθημα στον αναγνώστη). Οι χαρακτήρες στα βιβλία που μεταφράζω θα πουν ακόμα και "ρε συ", αν κρίνω ότι έτσι πρέπει, και συμφωνήσει και σε αυτό η επιμέλεια.

 

Τέλος, για να μην σπαταλάτε τα χρήματά σας σε βιβλία που έχω μεταφράσει, μιας και θα έχετε σε όλα αντίστοιχες αντιρρήσεις,  στη βιβλιονέτ υπάρχει κατάλογος με όλα τα βιβλία που έχω μεταφράσει. Μια απλή επίσκεψη αρκεί.

Edited by Count Baltar
  • Haha 1
Link to comment
Share on other sites

Με το "ρε συ" δεν έχω κανένα πρόβλημα, αν κολλάει με τον χαρακτήρα. Κρίμα που είσαι τόσο βιαστικός στο να με κρίνεις, και που με το πρώτο λάθος μου έβγαλες το συμπέρασμα ότι μιλάμε άλλη γλώσσα. Δεν κατάλαβες τι είναι μία καλή μετάφραση κατά τη γνώμη μου, γιατί δεν σ' ενδιαφέρει, δεν έκανες καμία προσπάθεια να καταλάβεις. Από την αρχή, από το πρώτο ποστ. Και θα έπρεπε να σ' ενδιαφέρει η γνώμη ενός αναγνώστη. Αυτό είναι συχνό παράπονό μου από τους ανθρώπους των γραμμάτων.

 

Αλλά τέλος πάντων, αφού ότι δεν έχεις τέτοια διάθεση, δεν θα ασχοληθώ άλλο.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 months later...

Τελειωσα "Το στοιχειωμα"..Ενταξει δεν τρελαθηκα για να πω την αμαρτια μου..Κλασσικη ιστορια στοιχειωμενου σπιτιου..Μετριο υποβαθρο,μετρια γραμμενοι χαρακτηρες,μετρια πλοκη και ανουσιο τελος..

 

Για να μην τα ισοπεδωνω ολα οι spooky στιγμες του βιβλιου ηταν αρκετα καλες αλλα δεν φτανει μονο αυτο..

 

7/10

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Τελείωσα το Hell House και του βάζω 4/5.

 

Ήταν καλό βιβλίο, με σωστό ρυθμό αφήγησης και το σωστό μέγεθος για την ιστορία που έπρεπε να πει, χωρίς πολλές φλυαρίες. Όμως δεν μπορώ να αποφύγω τη σύγκριση με το Hill House της Τζάκσον: το πόσο τραβούσαν στον Matheson οι σκηνές τρόμου, για μένα έστω, τις αποδυνάμωνε. Άλλο είναι να διαβάζεις κάτι τρομαχτικό για κάποιες γραμμές και άλλο η σκηνή να συνεχίζει σε σελίδες επί σελίδων. Ο αναγνώστης (ή τουλάχιστον η συγκεκριμένη αναγνώστρια) μουδιάζει και δεν φοβάται πια. Ενώ στην Τζάκσον η σκηνή με την πόρτα (νο σπόιλερζ) ακόμη με ανατριχιάζει. Δεν κράτησε πολύ, αλλά η ατμόσφαιρα που δημιούργησε το κείμενο ήταν αρκετή για να το θυμάμαι και τώρα.

 

Το άλλο θέμα μου ήταν με τους χαρακτήρες. Ήταν μονοδιάστατοι, είχα πάντα την αίσθηση ότι ήταν φιγούρες σε ένα έργο, και ότι δεν υπήρξαν ποτέ. Με το Hill House οι χαρακτήρες είχαν πολύ ψωμί, ανασφάλειες, δισταγμούς. Ένιωσα να τους γνωρίζω.

 

That said, θα κάνω μια προσπάθεια με τον "Ζωντανό θρύλο" γιατί ακούω πολύ θετικά σχόλια.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ο Μάθεσον ήταν και σπουδαίος σεναριογράφος. Προτείνω τις ταινίες

Ο Τελευταίος άνθρωπος στη Γη (1964) http://www.imdb.com/title/tt0058700/?ref_=ttmd_md_nm  με τον μεγάλο Vincent Price. Πρώτη και καλύτερη μεταφορά του I am legend πριν φτάσουμε στο ανοσιούργημα του Will Smith. Είναι ασπρόμαυρο και λίγο παλιού στυλ.

The legend of hell house (1973),http://www.imdb.com/title/tt0070294/?ref_=nm_flmg_wr_41μια από τις καλύτερες  ταινίες  του φανταστικού που έχω δει, κι έχω δει αρκετές. Έχει βγει εδώ και πολλά χρόνια σε ελληνικό DVD.

Νομίζω πάντως ότι το  μυθιστόρημα Hell House είναι remake, κατά κάποιον τρόπο, του βιβλίου της Jackson. To έγραψε για να το κάνει πιο βίαιο και με σεξουαλικά (υπο)νοούμενα. Υστερεί από το πρωτότυπο, όπως όλα τα remake.

Edited by Γιώργος77
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • 6 months later...

Σχόλιο για το "Το στοίχειωμα", εδώ.

 

Ψίθυροι πνευμάτων (A Stir Of Echoes)

 

Μ'έναν εντελώς τυχαίο τρόπο (αγγελία σε ομάδα στο Facebook), έπεσε στα χέρια μου αυτό το κλασικό βιβλίο τρόμου, ενός από τους καλύτερους συγγραφείς του είδους και αγαπημένου του Στίβεν Κινγκ. Αυτό είναι το τρίτο βιβλίο του Ρίτσαρντ Μάθεσον που διαβάζω, μετά τα εξαιρετικά "Ζωντανός θρύλος" και "Το στοίχειωμα", και αυτό με την σειρά του μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις.

 

Ο αφηγητής της ιστορίας μας, Τομ Γουάλας, ευτυχισμένος οικογενειάρχης και εργαζόμενος, ένα βράδυ υπνωτίστηκε από τον αδερφό της γυναίκας του, σε μια συνάθροιση γειτόνων, έτσι για πλάκα. Από εκείνη την στιγμή άρχισε να διαβάζει τυχαίες σκέψεις των γύρω του, να νιώθει πράγματα από το μέλλον, ακόμα και να βλέπει το φάντασμα μιας γυναίκας στο ίδιο του το σπίτι. Φαίνεται ότι κάποιες ψυχικές δυνάμεις που δεν ήξερε ότι κατείχε, τελικά αφυπνίστηκαν. Πόσο επικίνδυνες είναι όμως αυτές οι δυνάμεις; Πραγματικά πολύ καλό βιβλίο, εξαιρετικά καλογραμμένο, που ναι μεν δεν τρομάζει ιδιαίτερα, προσφέρει όμως κάποιες ανατριχίλες, αποδίδει ρεαλιστικά και πολύ ωραία την ζωή στα προάστια και έχει ενδιαφέροντες χαρακτήρες, ανθρώπους της διπλανής μας πόρτας. Και το τέλος είναι αρκετά δυνατό και ανατρεπτικό. Η γραφή είναι πραγματικά πολύ καλή, άκρως ευκολοδιάβαστη και ξεκούραστη, με σωστές περιγραφές. Η ατμόσφαιρα σούπερ.

 

Το βιβλίο το έψαχνα αρκετά χρόνια και χαίρομαι πάρα πολύ που τελικά το βρήκα και το διάβασα. Ήμουν σίγουρος ότι θα με ικανοποιήσει με την ιστορία και την γραφή του, και έτσι έγινε. Μπορεί να μην τρόμαξα ιδιαίτερα, ένιωσα όμως ανατριχίλες, δέθηκα με την ιστορία και ενδιαφέρθηκα πάρα πολύ γι'αυτά που τράβηξε ο αφηγητής. Σίγουρα άξιζε όλη την φασαρία για τον εντοπισμό του.

 

8.5/10

Edited by BladeRunner
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Διάβασα και εγώ ''Το Στοίχειωμα'' και δεν μου άρεσε καθόλου. Αμφιταλαντευόμουν πριν το ξεκινήσω. Αφενός γιατί τα λίγα που έχω διαβάσει μέχρι τώρα από Μάθεσον μου άρεσαν όλα, και αφετέρου γιατί δεν είναι του γούστου μου οι ιστορίες με στοιχειωμένα σπίτια. 

 

Το όλο σύνολο μου φάνηκε ένα ανούσιο συνονθύλευμα από καβγάδες και αντιπαραθέσεις, και μία δόση από μεταφυσικό για να στηρίζει την υπόθεση. Πέραν τούτου λίγα πράγματα. Κάτι πήγαν να πουν οι brutal σκηνές με το σεξ, αλλά ως εκεί. Τις σελίδες μάλιστα με την περιγραφή της μηχανής τις πέρασα μηχανικά. 

 

Δεν μπορώ να πω ότι υπέφερα, δεν είναι τόσο κακό βιβλίο όσο αφήνω να εννοηθεί. Σε κάθε περίπτωση όμως είναι η μεγάλη απογοήτευση της χρονιάς ως τώρα. 

Edited by Δημήτρης
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • 3 months later...

I Am Legend

 

Είχα γνωρίσει την ιστορία του Matheson από την ταινία του ‘07 με τον Will Smith και παρ’ όλο που δεν είναι τέλεια, προσωπικά μου άρεσε. Τώρα βέβαια έχοντας διαβάσει και το βιβλίο μπορώ να πω ότι είναι κλάσης ανώτερο μιας και ο συγγραφέας σε βάζει πολύ πιο βαθιά στην ψυχολογία του Robert Neville, σε ένα κόσμο που δεν είναι μόνο υπό εξαφάνιση αλλά και αρκετά διεφθαρμένος.

 

Ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω δει σε μίξη ΕΦ και Τρόμου που στο τέλος, πραγματικά, σε κάνει να θέλεις και άλλο.

Edited by Blacksword
Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Διάβασα το Hell House. Μου άρεσε αρκετά, δεν υπάρχουν βαρετά σημεία, και το τέλος προσωπικά με ικανοποίησε. Είναι μέχρι στιγμής το πιο τρομακτικό βιβλίο που έχω διαβάσει. Το πήρα με αυτό το σκοπό, και σίγουρα άξιζε. 

Link to comment
Share on other sites

  • 9 months later...

I am Legend/Ζωντανός Θρύλος (Εκδόσεις Οξύ)
Πολύ καλό βιβλίο όντως. Γενικά δεν νομίζω ότι έχω να προσθέσω κάτι σε σχέση με αυτά που έχουν πει διάφοροι παραπάνω. Μόνο μειονέκτημα ότι, κατά τη γνώμη μου, κάνει μία μικρή κοιλία προς τη μέση, αλλά την ξεπερνάει σύντομα και στο τέλος απογειώνεται. 
Βαθμολογία: 8.5/10

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

The Gunfight (Εκδόσεις Tom Doherty Associates)
Καμία σχέση με τρόμο ή γενικά με το άλλο βιβλίο του ίδιου που έχω διαβάσει. Αυτό πρόκειται για ένα western, αρκετά διαφορετικό από τα συνηθισμένα, μιας και δεν έχει σχεδόν καθόλου δράση και η δομή του θυμίζει περισσότερο τραγωδία.
Είναι εντυπωσιακό ότι ο Matheson είναι τόσο δυνατός σε δύο τόσο πολύ διαφορετικά (και ως προς το είδος και ως προς το ύφος) έργα.
Για την υπόθεση δεν μπορώ να πω πολλά, γιατί είναι σχετικά απλή και έστω και λίγες πληροφορίες μπορεί να είναι spoilers. Γενικά είναι τέρμα ευκολοδιάβαστο, με πολύ καλό ρυθμό και εξαιρετικούς διαλόγους, ενώ καταφέρνει να περάσει τέλεια την αίσθηση μιας μικρής και σχετικά ξεκωμένης από τον υπόλοιπο κόσμο κοινότητας.
Εκεί που με έχασε λίγο είναι στους χαρακτήρες. Αν και έχουν περισσότερο βάθος από ότι θα περίμενε κανείς σε ένα τόσο μικρό βιβλίο (ούτε 200 σελίδες δεν είναι) και είναι καθόλα πιστευτοί δεν με κέρδισαν και δεν τους συμπόνεσα ιδιαίτερα.
Έχω και κάποιες ενστάσεις για το τέλος, αλλά αυτές είναι καθαρά θέμα προσωπικού γούστου, όχι κάποιο κουσούρι του βιβλίου.
Στην τελική είναι ένα καλό βιβλίο που το ευχαριστήθηκα πολύ. Σίγουρα θα ξαναδιαβάσω δικό του βιβλίο.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

1281242134_.png.3ddad3977f225352dba0f5f143a7a292.png 1717369061_WhatDreamsMayCome-Cover2.jpg.a5e0d70e7918d0a6ddfb188b6f179d08.jpg 748847009_WhatDreamsMayCome.jpg.789e20ed53549dee8fc75d1ca615dcdf.jpg

Τρίτο του Μάθεσον που διαβάζω με το ''Θα σε βρω στον παράδεισο''. Και κάτι το διαφορετικό σε σχέση με τα όσα είχα συνηθίσει μέχρι τώρα. Τι γίνεται άραγε όταν πεθαίνουμε; Πρόκειται αναντίρρητα για το Άγιο Δισκοπότηρο της επιστήμης, της ζωής γενικά. Συνεχίζεται σε άλλο επίπεδο με παντελώς διαφορετικό από τον γνωστό μας τρόπο; Ή μήπως υπάρχει μονάχα η λήθη; Η ανυπαρξία; Κάτι τέτοιο πραγματεύεται η ωραία αυτή ιστορία αγάπης στο πρόσωπο του θανόντα σε τροχαίο Κρις Νίλσεν. Βρίσκει όμως κατ' απίστευτο τρόπο τον εαυτό του να μην έχει...πεθάνει. Και λαχταρά να ανακτήσει επικοινωνία με την πολυαγαπημένη του σύζυγο. Ακόμη και αν αυτό σημαίνει να εγκαταλείψει τον παράδεισο και να καταδυθεί σε μέρη όχι ακριβώς ευχάριστα. Τα εμπόδια όμως πολλά και οι δυσκολίες φαντάζουν αξεπέραστες. 

Καλό ήταν, ωραίο. Αν και δεν με πολυτράβαγε το θέμα, μου άρεσε ωστόσο η εκτέλεση. Καλογραμμένο, με μικρά κεφάλαια και παραγράφους που φεύγουν ευχάριστα και γρήγορα. Υπάρχει και αληθοφάνεια, στο βαθμό δηλαδή που ευσταθεί αυτός ο χαρακτηρισμός, όσο και εκτενές βιβλιογραφικό παράρτημα. Έχει γίνει και ταινία με τον αδικοχαμένο Ρόμπιν Ουίλιαμς, θα έχω το νου μου να την δω κάποια στιγμή. 

Edited by Spark
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.
  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

  • Φάντασμα changed the title to Ρίτσαρντ Μάθεσον (Richard Matheson)
  • 5 months later...

Nightmare at 20000 feet του Richard Matheson.

7037214.jpg

 

Μια συλλογή από πολλές ιστορίες του κλασικού αυτού συγγραφέα. Στην ομώνυμη, ένας επιβάτης σε έναν αεροπλάνο με φοβία στις πτήσεις, βλέπει ένα τερατώδες πλάσμα πάνω στο φτερό να προσπαθεί να σαμποτάρει την τουρμπίνα. Μιλάμε για μια εποχή που επιτρεπόταν να έχει κανείς στις πτήσεις μέχρι και... πιστόλια. Περιλαμβάνει επίσης τα κλασικά διηγήματα "ο εμπορικός αντιπρόσωπος" (το διαβάσαμε σε ανθολογία από την Anubis) και το "αγάπα με, αγάπα με" που έχει δημοσιευτεί σε ανθολογία της σειράς "ιστορίες" από την Ωρόρα. Είχε κι άλλες καλές μέσα. π.χ. ένας αληθινός στρατός έρχεται αντιμέτωπος με πλάσματα που πλάθουν 7 μικρά κορίτσια με τη φαντασία τους, κάποιος νομίζει ότι όλος ο κόσμος έχει βαλθεί να του σπάσει τα νεύρα και προκαλεί μακελειό, ένας άλλος κρύβει μεγάλο θυμό μέσα του σε σημείο που να προκαλεί παραφυσικά φαινόμενα μέσα στο σπίτι του, μια "κούκλα του σατανά" που ζωντανεύει κλπ.

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

  • 3 months later...

2088547268_JournaloftheGunYears.jpg.8fda65c6d23be80f0db3d902cbe105d9.jpg 

Journal of the Gun Years (Εκδόσεις Berkley)
Τρίτο βιβλίο του Matheson που διαβάζω. Και πάλι έμεινα πολύ ευχαριστημένος.
Έχουμε να κάνουμε με ένα western, που γραμμένο με τη μορφή προσωπικού ημερολογίου καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μια, σχεδόν μυθικής, φιγούρας της άγριας δύσης.
Η δομή αυτή δίνει έναν λίγο ιδιαίτερο χαρακτήρα στο βιβλίο και επηρεάζει αρκετά και τον ρυθμό με τον οποίο εξελίσσεται η ιστορία. Καλύπτεται υπερβολικά μεγάλος όγκος γεγονότων για των αριθμό των σελίδων του βιβλίου, αλλά και κάποιες φορές δίνει την εντύπωση ότι βιάζεται κάπως.
Η αρχή είναι αισθητά πιο αδύναμη από το υπόλοιπο βιβλίο (χωρίς ποτέ να είναι κακή), αλλά από ένα σημείο και μετά απογειώνεται πραγματικά και κατάφερε να με εκπλήξει, ευχάριστα, με το που πήγε η ιστορία.
Γενικά μου άρεσε πολύ, θα έλεγα ότι είναι καλύτερο από το άλλο western του Matheson που έχω διαβάσει (The Gunfight), παρότι κι εκείνο είναι αρκετά καλό, και θα το πρότεινα πολύ εύκολα τόσο σε οποιονδήποτε θέλει ένα καλό (και σύντομο western), όσο και σε κάθε φαν του Matheson.

Edited by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..