Jump to content

Ποιά βιβλία να προσπεράσουμε


Recommended Posts

Οκ,για το φαντασυ τα έχουμε πει.Πολλοι βαριουνται τις κακες μιμησεις του Τολκιν κτλ

 

Στην επιστημονικη φαντασια,ποια βιβλια σας έκαναν τη χειροτερη εντύπωση;Και γιατι;Πειτε μας και μας ωστε να τα αποφύγουμε στα βιβλιοπωλεια! :) Η να παμε να τα διαβασουμε για να δουμε αν έχετε δίκιο... :tease:

Link to comment
Share on other sites

Προσωπικά, δεν μου άρεσε το Snow Queen.

 

Επίσης, το Foundation και το Prologue to Foundation του Asimov δεν μου άρεσαν-- Εντάξει! Αφήστε κάτω τις δάδες, ΤΩΡΑ!

Link to comment
Share on other sites

Burn him i say!!! Αιρετικέ! :p.

 

Το πρώτο που μου έρχεται τώρα, είναι η Αυτοκρατορία της Γης του Κλαρκ-δεν έλεγε και πολλά πράγματα στο σύνολο, αν και είχε κανα δυο ενδιαφέροντα πραγματάκια. Μμμμ...κι αυτό είναι το μόνο που μου ρχεται τώρα, θα ψάξω τη μνήμη μου και θα επανέλθω. Πάω να φέρω ξύλα για τη φωτιά :p.

Link to comment
Share on other sites

Το πιο απαίσιο βιβλίο ΕΦ που έχω διαβάσει (το μισό δηλαδή, γιατί δεν αντέχεται) είναι το On Basilisk Station , το πρώτο της σειράς του Weber με ηρωίδα την Honor Harington. Ακολουθούν καμιά δεκαριά.

 

Η ιστορία αποτελείται μόνο από κλισέ.

 

Η ηρωίδα είναι μια ικανή αξιωματικός του αστροστόλου. Ομως όταν ήταν στην ακαδημία ο γιος ενός ισχυρού προσώπου πήγε να τη βιάσει (για ποιο λόγο δεν κατάλαβα, αφού περιγράφεται ως άσχημη), αυτή τον σαπάκιασε στο ξύλο κι από τότε η οικογένειά του προσπαθεί να καταστρέψει την καριέρα της. Γι αυτό της αναθέτουν την διακυβέρνηση ενός σαράβαλου διαστημοπλοιου. Εννοείται ότι στο τελος αυτή και το σαράβαλο κάνουν σκόνη τους κακούς που επιτίθενται στον πλανήτη και κερδίζει και το σεβασμό του πληρώματος που στην αρχή την κοίταζε με μισό μάτι.

 

Πρέπει να πω ότι ολόκληρο το 3ο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην περιγραφή του μηχανοστασίου του διαστημόπλοιου. Είμαι σε θέση να φτιάξω μία μικρή μακέτα από ξυλάκια παγωτού. Τώρα που έπιασαν και οι ζέστες...

Link to comment
Share on other sites

Το πρώτο που μου έρχεται τώρα, είναι η Αυτοκρατορία της Γης του Κλαρκ-δεν έλεγε και πολλά πράγματα στο σύνολο, αν και είχε κανα δυο ενδιαφέροντα πραγματάκια.

Ωχ Ωχ ξαναπιαστε τις δαδες :p

Edited by Spinrad
Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Γενικά δε μ'αρέσει η μιλιταριστική ε.φ. που είναι κυρίως κακέκτυπα του Heinlein και του Clarke (όχι πως ο Κλαρκ είναι military-style).

 

Όσο για το Snow Queen, έχει πάρει βραβείο Hugo 1981, οπότε μόνο ως "κακό" δεν μπορεί να περιγραφεί. Υποκειμενικά βέβαια ο καθείς έχει τη γνώμη του, ειδικά όταν ένα είδος δεν του αρέσει πρακτικά καθόλου!

Edited by Dain
Link to comment
Share on other sites

Γενικά?

Πχ ουτε το Forever war βρισκεις καλο;

Εγω αν και δεν εχω διαβασει τετοιου ειδους,ψηνομαι.Ειχα βρει και κατι βιβλια του Πουρνελ σε προσφορα που ητα τετου ειδους αν ενθυμουμαι...

Link to comment
Share on other sites

Γενικά, δε διαβάζω μιλιταριστική ε.φ. Ειδικά, δεν υπάρχει είδος στο οποίο να μην έχω διαβάσει ένα καλό βιβλίο τουλάχιστον. Π.χ. το Starship Troopers.

Link to comment
Share on other sites

... Επίσης, το Foundation και το Prologue to Foundation του Asimov δεν μου άρεσαν-- Εντάξει! Αφήστε κάτω τις δάδες, ΤΩΡΑ!
Αν και fan του Ασίμωφ αναγνωρίζω πως δεν έχεις άδικο πρέπει όμως να έχουμε κάτι υπόψη (του στραβού το δίκιο!): Τα βιβλία αυτά ξεκίνησαν να γράφονται. Πριν από 2 γενιές, σε έναν άλλο κόσμο. Ακόμα και τα πιο πρόσφατα της σειράς που έγινε προσπάθεια εκσυγχρονισμού γράφτηκαν από έναν άνθρωπο μεγάλο σε ηλικά. Είναι λογικό να "δείχνουν" την ηλικία τους και να μην έχουν στο σημερινό κοινό το appeal που είχαν πριν 50 χρόνια.
...Το πρώτο που μου έρχεται τώρα, είναι η Αυτοκρατορία της Γης του Κλαρκ-δεν έλεγε και πολλά πράγματα στο σύνολο, αν και είχε κανα δυο ενδιαφέροντα πραγματάκια. ...
Το ίδιο ισχύει και με τον Κλάρκ.

 

Αλλά δεν θα ήταν βιβλία που θα άξιζαν να πούμε για αυτά "μη τα διαβάζετε". Αν μη τι άλλο αποτελούν θεμέλιο στη σημερινή Ε.Φ.

Link to comment
Share on other sites

Ένα βιβλιο που ειλικρινά δεν είχε κάτι καινούριο να πει και που δε μου άφησε τιποτα αφότου το είχα διαβάσει, ήταν το Gene ενός Paulou αν θυμάμαι καλά-ομογενής. Ειλικρινά, ήταν μια απο τα ίδια, κι ούτε καν κατι συνταρακτικό στο γράψιμο...

Link to comment
Share on other sites

Τα χειρότερα βιβλία ΕΦ που θυμάμαι να έχω διαβάσει, ήταν μια σειρά βίπερ που κυκλοφορούσε γύρω στο 1981 ή 1982, με συγγραφείς όπως κάποιος Τζίμι Γκιγιέ. Κάπου τα έχω καταχωνιασμένα. Θυμάμαι ότι ήταν 2-3 διαφορετικοί συγγραφείς, όλοι του ίδιου επιπέδου.

Link to comment
Share on other sites

Nαι Nikosal, τα θυμάμαι και γω αυτά τα βιβλία. Μάλιστα πρέπει να έχω μερικά ακόμα. Ήταν Γαλλικής παραγωγής από τη σειρά Fleuve Noir που συνεχίζει να εκδίδεται.

Πράγματι αρκετά ήταν κακογραμμένα. Ο Jimmy Guieu στη Γαλλία είναι γνωστός και για τις ασχολίες του με UFO κλπ.

Τα περισσότερα βιβλία της σειράς είναι στο πολύ παλιό space opera στυλ, a la Francais βέβαια, μάλλον μέτρια. Mερικά όμως είχαν ενδιαφέρον. Συχνά νέοι συγγραφείς Γάλλοι είχαν πρωτοεκδοθεί εκεί, και η σειρά Fleuve Noir, απαριθμεί πάνω από 1300 βιβλία!

Link to comment
Share on other sites

Μερικά τέτοια πρέπει να έχουν περάσει από τα χέρια μου, κυρίως επειδή τα είχε (ανάμεσα σε πολύ καλύτερα) εις εκ των «μεντόρων» μου στη λογοτεχνία.

Link to comment
Share on other sites

Τα χειρότερα βιβλία ΕΦ που θυμάμαι να έχω διαβάσει, ήταν μια σειρά βίπερ που κυκλοφορούσε γύρω στο 1981 ή 1982, με συγγραφείς όπως κάποιος Τζίμι Γκιγιέ. Κάπου τα έχω καταχωνιασμένα. Θυμάμαι ότι ήταν 2-3 διαφορετικοί συγγραφείς, όλοι του ίδιου επιπέδου.
Α, ναι... τα ΒΙΠΕΡ ΦΑΝ με τους Γάλλους συγγραφείς!

Έχω μερικά μπροστά μου:

#121 Η μαύρη κηλίδα. Ρομπέρ Κλωζελ.

#100 Οι φυγάδες του Σβολνά. Τζίμμυ Γκυγιέ

Του Γκυγιέ επίσης: Η ασπίδα του Μπογκοχά (1274), Οι παγίδες του Κοοντρά (1306), Πέρα από το άπειρο (1338), Εισβολή στη Γη (1363), Το δίκτυο των Δεινοσαύρων (1367) κι άλλα, κι άλλα με παρόμοια ευρηματικού τίτλους.

#134 Ο αδημιούργητος κόσμος. Ρομπέρ Κλωζέλ

ΑΛΛΑααα...

Κι όμως, έχουν τη χρησιμότητά τους. Τα διαβάζεις και λες, τι στο καλό εγώ μπορώ να γράψω καλύτερα...!

Με την επιστημονική φαντασία πάντως υπάρχει ένα πρόβλημα στο θέμα. Πολλή από την "κακή" Ε.Φ. αξίζει να διαβαστεί. Για παράδειγμα ο θρυλικός "Κορυδαλλός του Διαστήματος" του E.E. doc Smith. Ήταν "κακογραμμένο" από τη στιγμή που κυκλοφόρησε γύρω στο 1920 (δεν είναι δηλαδή θέμα ήλικίας-εποχής). Κι όμως επηρέασε όλη την Ε.Φ. δημιούργησε τη Space Opera κτλ. κτλ. και παρά το ότι λογοτεχνικά και "επιστημονικά" και φιλολογικά είναι απαράδεκτο αποτελεί αναγνωστικό must (όπως και όλες οι σχετικές σειρές του E.E. doc Smith).

Έτσι ακόμα και τα χειρότερα μπορούν να διαβαστούν "εκπαιδευτικά" για να ξέρουμε τι να αποφεύγουμε - κι εφόσον έχουμε προειδοποιηθεί!

 

Εκείνο πάντως που είναι το απολύτως χειρότερο που έπεσε στα χέρια μου και πραγματικά συστήνω να μην το αγοράσετε ποτέ έχει αδύναμο κρίκο τη μετάφραση κι όχι το συγγραφέα. Είναι "ΤΑ ΑΠΑΝΤΑ του Λαβκραφτ" από τον ΚΑΚΤΟ, τόμος Α' (Στα βουνά της τρέλας κτλ.) Δυστυχώς δεν το βρίσκω τώρα για να διασύρω τον μεταφραστή όπως του αξίζει. Μα το διάβαζα κι έλεγα: δεν είναι δυνατόν, ποιος ξέρει τι υποχρέωση του είχαν και δέχτηκαν τέτοια μετάφραση...

Link to comment
Share on other sites

O Γκιγιέ (1926-2000) από ό,τι βλέπω στη wikipedia έγραψε 19 μυθιστορήματα σε 10 χρόνια (!!), από το 1951 ως το 1961. Με ένα κάθε εξάμηνο, δεν είναι απορίας άξιο που η ποιότητα ήταν τραγική. Λογοτεχνική αξία μηδέν, ιδέες κάτω του μηδενός.

Αλλά φαντάζομαι τη δεκαετία του '50 τα βιβλία του θα αποτελούσαν για πολύ κόσμο μια πρώτη επαφή με την ΕΦ. Τα θυμάμαι τώρα βλέποντας τους τίτλους από προηγούμενο μήνυμα (outis) -πράγματι όλα αυτά τα έχω και κάποια ακόμα που μόλις κατέβω στο πατρικό σπίτι θα τα ανασύρω, δεν είχα θεωρήσει αναγκαίο να τα πάρω μαζί μου κατά τη μετακόμιση, χεχε. Επίσης η εγκυκλοπαίδεια επιστημονικής φαντασίας δεν τον αναφέρει καν.

Με αφορμή αυτό το θέμα, που έχει ενδιαφέρον να συνεχιστεί, προτείνω ένα ακόμα (αν δεν υπάρχει ήδη πρόσφατα): "Ποιο βιβλίο ΕΦ θα προτείνατε σε ένα παιδί 14 15 χρονών για να ξεκινήσει με την ΕΦ".

Link to comment
Share on other sites

Νικο,αν θες ριξε μια ματια στο http://community.sff.gr/index.php?showtopic=2587. Υποθετω κατι τετοιο εννοεις ε?

 

Κανε μια βοθτια σε παλιοτερα θεματα,ολο και κατι ενδιαφερον θα βρεις.

 

Αυτα του Γκιγιε ειναι καλη προταση προς αποφυγη.Βεβαια,ειναι πλεον δυσευρετα αρα πιστευω δεν ειναι μεγαλος ο...κινδυνος να τα διαβασει κανεις!Χε,χε...

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Επίσης, ας μην παραλείψουμε τα διηγήματα της Πηνελόπης Δέλτα, των οποίων η ανάγνωση ήταν μια τραυματική εμπειρία... Βέβαια, ξέρω ότι μπορεί να προκαλέσω κάποιον που ενδεχομένως του αρέσει, αλλά ρε παιδιά...δεν είναι λίγο ξεπερασμένη και βαρετή? :nonono:

Link to comment
Share on other sites

Δεν ξέρω πότε μπορεί να χαρακτηριστεί ξεπερασμένο ένα κείμενο άνετα, αλλά σίγουρα δε βρίσκω βαρετά τα έργα της - μάλλον δε σου αρέσει εσένα, και πρέπει να σου δείξω μερικά πραγματικά βαρετά αναγνώσματα.

Link to comment
Share on other sites

Ωωω, τα Μυστικά του Βάλτου και το Παραμύθι χωρις όνομα είναι απο τα αγαπημένα μου σαν παιδί-τα είχα διαβάσει ουτε χω θυμάμαι πόσες φορές...Νταξει, είναι άλλης εποχης, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι καλά.

Υπενθυμίζω όμως ότι το θεμα είναι για ΕΦ-οπότε έχετε λιγο το νου σας, κι αν θέλετε να σχολιάσετε περαιτέρω τη Δέλτα, ανοιξτε ένα τοπικ στη γενική λογοτεχνία :)

Link to comment
Share on other sites

Σωστό κι αυτό. Οπότε ας το αφήσουμε πίσω...

 

Βιβλία που συνιστώ να μη διαβάσετε είναι οι συνέχειες του Rendezvous with Rama: χαλάνε την ατμόσφαιρά του!

Link to comment
Share on other sites

Οι τρεις συνέχειες του "Ραντεβού με το Ράμα" δεν ήταν κακές. Ευχάριστα τις διάβασα και μάλιστα τις είδα σαν μια ενδιαφέρουσα άσκηση του πώς συνεχίζεις ένα κλασικό έργο. Αν ο συγγραφέας ήταν άλλος (Gentry Lee λέγεται), θα το είχε συνεχίσει εντελώς διαφορετικά, αλλά και η δική του εκδοχή ενδιαφέρουσα ήταν. Γενικά ένα καλό έργο πρώτης επαφής κλπ.

Αλλά η αλήθεια είναι ότι το "Ραντεβού" είναι αξεπέραστο και ότι οι αναγνώστες που κρατάνε αυτό μόνο, χωρίς να διαβάσουν τις τρεις συνέχειες μπορεί και να βγαίνουν κερδισμένοι.

Link to comment
Share on other sites

Εμένα μου αρέσει να διαβάζω και τις «απαράδεκτες συνέχειες» ενός έργου (όπως θεώρησα, ας πούμε, το Mostly Harmless) και να λέω ότι, εντάξει, έγραψαν ως εκεί, αλλά το έργο με είχε αφήσει ικανοποιημένο μέχρι εκείνο το σημείο. Ο λόγος είναι απλός: όπως και οι συνέχειες του Rama, έτσι και το Mostly Harmless δεν ήταν αρχικά μέσα στο πλάνο, οπότε τα θεωρώ, εξ ορισμού, προσθήκες, κι άρα όχι υποχρεωτικό μέρος του ίδιου του πρωτότυπου έργου ή οράματος του καλλιτέχνη.

 

Σημειωτέον: ο Gentry Lee έγραψε τις νουβέλες μαζί με τον Clarke, όχι μόνος του.

Link to comment
Share on other sites

Ακριβως.Ο Λη ηταν φιλος και συνεργατης του Κλαρκ.Εχουν ξανασυνεργασστει και στο "Λικνο"-τουλαχιστον αυτο ειναι ενα κοινο τους βιβλιο που εχω διαβασει.Μου θυμιζουν το αλλο κλασσικο διδυμο συνεργατων...Νιβεν-Πουρνελ.

Το οποιο Λικνο δεν ειναι και σπουδαιο βιβλιο αν και θα μπορουσε να γινει μια ευχαριστη ταινια.

Link to comment
Share on other sites

Από ό,τι θυμάμαι από την εισαγωγή του εισαγωγή του ίδιου του Λι στην αγγλική έκδοση μιας των συνεχειών του Ράμα, αυτός κυρίως έγραφε, ενδεχομένως και κατά 99%. Ακολούθως έστελνε τα κείμενα στον Κλαρκ που μπορεί να έκανε κάποιες προτάσεις για αλλαγές ή να επικύρωνε. Δεν έχω το βιβλίο μπροστά μου, αλλά (αν θυμάμαι καλά λέω) ο Λι έκανε 1-2 ταξίδια ή κάτι τέτοιο στη Σρι Λάνκα προκειμένου να δει τον Κλαρκ, να συζητήσουν από κοντά τις ιδέες και αυτό ήταν όλο.

Φυσικά, εκδοτικά συνέφερε να φαίνεται ότι έχουν γράψει το βιβλίο από κοινού. Αν εμφανιζόταν ο Λι μόνος του ως συγγραφέας, ποιο κύρος θα είχε και τι θα πουλούσε;

Το ύφος εξάλλου του βιβλίου μαρτυρά ότι η γραφή δεν είναι του Κλαρκ. Τελείως άλλο πράγμα. Πάντως, επαναλαμβάνω, ενδιαφέρον.

Με την ευκαιρία, νομίζω ότι το Ράμα είναι το καλύτερο βιβλίο του Κλαρκ. Δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να θυμηθώ κάποιο που να μου άρεσε περισσότερο. Αν δεν το έχετε διαβάσει μη χάνετε χρόνο. Το λέω, και ας είμαι... εκτός θέματος.

Edited by nikosal
Link to comment
Share on other sites

Είναι άγραφος κανόνας της λογοτεχνίας ότι όποτε συνεργάζεται ένα μεγάλο όνομα με κάποιον άγνωστο, στο 90% των περιπτώσεων την πολύ δουλειά την έχει κάνει ο άγνωστος και το μεγάλο όνομα συνήθως περιορίζεται σε προτάσεις, ιδέες και διορθώσεις.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..