Jump to content

Ποιά βιβλία να προσπεράσουμε


Recommended Posts

έχω διαβάσει τα 4 του ράμα, όντως nikosal, με το πρώτο κάποιος μπορεί να μείνει πολύ πιο ευχαριστημένος από ό,τι άμα διαβάσει και τα 4. είναι ενδιαφέρουσες συνέχειες της ιστορίας, αν και χαλάνε τη μαγεία λίγο του πρώτου βιβλίου. με εξαίρεση το 4ο, που απλώς -τελείως προσωπική και 100% υποκειμενική άποψη- είναι ο-ι-κ-τ-ρ-ό. γενικά, δεν μου αρέσει να αφήνω βιβλία στη μέση, αλλά για το συγκεκριμένο μπήκα στον πειρασμό. (το τελείωσα μόνο και μόνο για να βρώ την αναφορά στο γυρίστε το γαλαξία με ώτο-στοπ που είχα διαβάσει κάπου ότι περιείχε). ενώ τα προηγούμενα προσέθεταν κάτι στην ιστορία, αυτό απλώς την άρπαξε από τα μαλλιά και τη σκότωσε πίσω από τα βράχια...

οπότε προφανώς το rama revealed (αυτό δεν είναι το 4ο?) είναι ένα από τα βιβλίο που προτείνω να μη διαβάσετε. όχι, ούτε καν για την αναφορά στο γαλαξία... :angry:

Edited by araquel
Link to comment
Share on other sites

Ένα βιβλίο που πρέπει οπωσδήποτε να προσπεράσετε είναι του Philip Farmer Οι Εραστές. Ταξιδιώτης του Διαστήματος τα φτιάχνει με μία εξωγήινη που παραμένει πάντα 25 ετών μέχρι να πιεί μία σταγόνα αλκοόλ και να μεταμορφωθεί σε απολιθωμένη κατσαρίδα που γεννάει αυγά (αν το θυμάμαι καλά - δεν τολμώ να το ξανακοιτάξω). Εννοείται ότι η κοπελλιά είναι μοντέλλο, υπάκουη και δεν πιάνει και πουλιά στον αέρα. Διαφωνεί κανείς?

Link to comment
Share on other sites

το εχω διαβασει και δεν μου φανηκε και τοσο χαλια. Νομιζω αλλωστε πως την εποχη που γραφτηκε αυτο το βιβλιο (1961 νομιζω) το παραγματα ηταν γενικα διαφορετικα και δεν ειχε αναφερθει καν η λεξη σεξ στην επιστημονικη φαντασια. Ηταν απο τους πρωτους νομιζω και ειχε προκαλεσει και καποιο σοκ. Τοτε ηταν ταμπου να μιλήσεις εστω για διαφυλετικές σχεσεις ποσο μαλλον να αναφερθεις σε σχεση ανθρωπου- κατσαριδας. Μαλλον η εξωγηινη υποσταση της κοπελας ηταν η δικαιολογία και η υπολοιπη εικονα της ηταν επιτηδες στυριζαρισμένη ωστε να παρουσιαζεται σαν η τελεία γυναικα για καθε ανδρα της δεκαετίας του 60. Οποτε και αναγκαστικα συμπαθεις τον ηρωα και τους λοιπους εξωγηινους.

 

απο οτι εχω δει η διαβασει μεχρι στιγμής προτεινω να αποφευγουμε γενικα οτι κυκλοφορει στα ελληνικά απο τις εκδοσεις λυχναρι, αν δεν κανω λαθος. αν εξαιρεσεις ορισμενα γενικα εχουν τυπωσει σε μορφη βιπερ οτι απλα δεν επαιρνε κανενας αλλος εκδοτικος οικος. Τρανη αποδειξη η βιβλιογραφια του Ντοκ Σμιθ... Θυμαμαι ενα βιβλιο του (που δυστυχως δεν κρατησα) με εναν τυπο που φτιαχνει ενα διαστημοπλοιο στην πισω αυλή του και φευγει για τον Αρη ή καπου τελοσπαντων συνανταει πανεμορφες γυναικες κακους βασιλιαδες και λοιπα ωραια. Περιπετεια στο διαστημα λεγοταν η κατι αλλο αντιστοιχα πρωτοτυπο

Link to comment
Share on other sites

Ε καλά πάντα υπάρχουν βιβλία που στην ουσία δεν είναι βιβλία - φαντάζομαι ισχύει για όλα τα είδη. Πάντως για το θέμα σεξ που λές ήδη στην εποχή του καταπιανόταν main stream συγγραφείς με πολλή περισσότερη φαντασία από ότι ένας υποτίθεται συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας. Δεν ξέρω, πρέπει να διαβάσω και κάτι άλλο του τύπου για νω δω αν συνεχίζει να είναι βαρετός και με άλλα θέματα.

Για το θέμα του διαφυλετικού σεξ, επιτρέπεται μόνο μεταξύ εξωγήινων και γήινων αλλά όχι γήινων διαφορετικής φυλής. Δες και το αντίστοιχο με τα κοινωνικά στρώματα ενός τόπου. Πιο εύκολο να παντρευτείς προς τα κάτω ή προς τα πάνω κάποιον/α ξένη παρά από το δικό σου μέρος.

Για το θέμα των φύλων στην sf υπάρχει μία πολλή ωραία συλλογή το Women Writing Science Fiction as Men από την Daw Books

Link to comment
Share on other sites

βασικα αυτο που ηθελα να πω είναι οτι μπορει τωρα ενα βιβλίο να μας φαινεται χαζο γιατι μετα απο αυτο υπαρχουν πολλοι που εγραψαν για αυτο το θεμα πολυ καλυτερα αλλα πρεπει να εξεταζουμε και το χρονικο-κοινωνικο πλαισιο της περιοδου. Μπορει π.χ. να μην αντεχω να διαβασω Ντοκ Σμιθ αλλα δεν αποκλειεται χωρις αυτον να μην υπηρχε π.χ. ο Ντικ. Ο.κ ισως αυτο το παραδειγμα να ειναι ατυχες αλλα δεν ξερω κατα ποσο μπορουμε να κρινουμε την θεματολογία ενος βιβλιου τοσο απλα. Τον τροπο γραφής ναι, αλλα πολλες φορες οι συγγραφεις s.f. την χρησιμοποιουσαν καθαρά σαν μεσο για να πουν πιο ανετα αυτά που ηθελαν για τις ανθρωπινες σχεσεις

Link to comment
Share on other sites

Elen, δεν είναι καθόλου ατυχές το παράδειγμα! Δεν είναι λίγοι οι πιο "νέοι" αναγνώστες που έχοντας διαβάσει π.χ. το Night's Dawn Trilogy, να διαβάσουν αργότερα Σμι8 ή Ασίμωφ και να βρουν τα βιβλία τους κακά ή ξεπερασμένα κλπ κλπ. Aυτή η reversed ή retroactive αντίληψη συνήθως ισχύει μόνο για αρκετά newbie αναγνώστες. Αναγνώστες τόσο της ε.φ. όσο και της φάντασυ φυσικά.

 

Και το ανάποδο ισχύει βέβαια. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν παλαιότερα βιβλία, ταινίες κλπ, πολύ καλύτερες από τις καινούργιες, ξεχνώντας βέβαια - άλλοτε καλόπιστα, άλλοτε κακόπιστα - πως και οι ίδιοι σαν θεατές, αναγνώστες έχουν αλλάξει και μεγαλώνοντας έχουν χάσει αυτό το αυτόματο "suspension of disbelief" που είχαν ως παιδιά.

 

Οπότε ο χαρακτηρισμός ενός βιβλίου σαν καλό ή κακό θα πρέπει να γίνεται με τα ανάλογα κριτήρια της εποχής που γράφτηκε και το τι προσέφερε στην εξέλιξη του λογοτεχνικού του είδους.

Σε κάθε είδος υπάρχουν βιβλία που θεωρούνται πια "κλασσικά" και εκτός "συναγωνισμού", ούτως ειπείν. Ασίμωφ, Σμιθ, Κλαρκ, Χαουαρντ, Λαβκραφτ, Τολκιεν, Ουέλς, Βερν και κάμποσοι ακόμα είναι κλασσικοί και σίγουρα εκτός σύγκρισης με νεώτερους συγγραφείς, (αλλά όχι εκτός κριτικής λογοτεχνικής ανάλυσης βέβαια) όσο πιο σοφιστικέ και να είναι το γράψιμό των τελευταίων σήμερα, μια που η λογοτεχνία του φανταστικού εξελίσσεται συνεχώς.

Το "ξεπερασμένο" λοιπόν, μπορεί να ισχύει ως κριτήριο μόνο για νέους συγγραφείς σε σύγκριση με την εξέλιξη του είδους όπως αυτή υφίσταται σήμερα, και όχι για τους παλιούς.

Edited by Dain
Link to comment
Share on other sites

Όντως το "The Lovers" θεωρείται ορόσημο στην ιστορία της ΕΦ και για πολλούς ιστορικούς-κριτικούς ως το σημείο "ενηλικίωσής" της. Να διορθώσω ότι ως διήγημα βγήκε το 1953 (οπότε φαίνεται πιο ξεκάθαρα γιατί ήταν τόσο ground-breaking). Το 1961 κυκλοφόρησε σε μορφή μυθιστορήματος.

Edited by Tauntaun13
Link to comment
Share on other sites

Ανάλογες με του Dain σκέψεις έκανα αυτές τις μέρες, καθώς προσπαθούσα να σκεφτώ πώς να αξιολογήσω τη μηχανή του χρόνου του Γουέλς (την οποία ξαναδιάβασα μετά από πολλά -20;- χρόνια, επειδή... ήθελα να την αξιολογήσω και να μπει στη λίστα). Πώς αξιολογείς λοιπόν ένα τέτοιο βιβλίο;

Αν σου δώσουν τρία μυθιστορήματα με ταξίδι στο χρόνο: τη μηχανή του χρόνου, το τέλος της αιωνιότητας και το timescape του Μπένφορντ και δεν σου πουν πότε γράφηκε το καθένα και εσύ (θεωρητικό το παράδειγμα) δεν ξέρεις τους συγγραφείς, πιθανότατα θα τα κατατάξεις από το τρίτο προς το πρώτο, καλύτερο προς χειρότερο. Αν όμως γνωρίζεις πότε γράφηκε το καθένα, αμέσως αλλάζει η οπτική σου. Και εφόσον γνωρίζεις, είναι δύσκολο να αφήσεις τον παράγοντα χρόνο έξω. Μάλλον θα κατατάξεις τη μηχανή στην κορυφή, θα την απολαύσεις διαφορετικά, και θα κατανοήσεις ότι πιθανά τα άλλα δύο δεν θα είχαν καν γραφεί αν ο Γουέλς δεν έστρωνε το δρόμο, τον οποίο ακολούθησαν -και εμπλούτισαν!- ολόκληρες στρατιές συγγραφέων, ανάμεσά τους φυσικά ο Ασίμοφ και ο Μπένφορντ.

Κάθε βιβλίο έχει γραφεί στις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες της εποχής του, με βάση το κυρίαρχο λογοτεχνικά ύφος και τρόπο γραφής της εποχής του πάλι. Τυχαίνει πολλά από αυτά να ξεπερνιούνται γρήγορα και σήμερα να είναι δυσανάγνωστα. Ποτέ δεν προσπάθησα να τα διαβάσω σώνει και καλά, για να μη χάσω την επαφή με τους κλασικούς. Ας το κάνουν ο... Clute & o Nicholls που έβγαλαν εγκυκλοπαίδεια εφ! Κάποια άλλα όμως παραμένουν εντυπωσιακά νέα και διαβάζονται απνευστί.

Ένα από αυτά είναι η μηχανή του χρόνου που σας έλεγα. Φάρμερ δεν έχω διαβάσει ποτέ και δεν έχω άποψη...

Edited by nikosal
Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

"Ποιά βιβλία να προσπεράσουμε, Κακη ΕΦ...συμφωνα με τα γουστα μας" οποτε there goes το περι "ξεπερασμενου" ή δεν ξερω και γω τι επιχειρημα:) Απο οσο καταλαβα ο τιτλος του θρεντ μας ζηταει να παραθεσουμε τιτλους που πρεπει κανεις να αποφυγει βαση γουστου. Το γουστο σε καμια περιπτωση δεν ειναι μεσο για κριτικη:) Οποτε ασχετως της οποιας πρωτοποριας, contex, ιστορικη περιοδο που γραφτηκε κτλ ενα εργο ή σου λεει κατι ή οχι. Τα υπολοιπα ειναι για τους ακαδημαικους και τους κριτικους.

Οι δικες μου προτασεις ειναι: Nova- Samuel R. Delany (το βρηκα βαρετο και ανουσιο) και Αναρχικος των 2 κοσμων της Ουρσουλα Λε Γκεν (με επιφυλαξεις μιας και δε το τελειωσα ποτε- το προτεινω μονο και μονο γιατι σπανια εχω σταματισει βιβλιο στη μεση- το βρηκα υπερβολικα βαρετο και κατα καποιο τροπο κλισε).

 

(καλα μη βαρατε).

Link to comment
Share on other sites

I Robot, αναφέρεις δύο από τα κλασσικότερα της ΕΦ. Το Nova δεν το έχω διαβάσει (ακόμα τουλάχιστον, κάπου βόσκει ανάμεσα στα βιβλία βέβαια), αλλά το "The Dispossessed" της Ursula K. LeGuin είναι αριστούργημα. Μήπως έφταιγε η μετάφραση όταν το διάβασες ή απλώς ήσουν πολύ μικρός (σε ηλικία) για το συγκεκριμένο βιβλίο; Μερικά βιβλία χρειάζονται κάποια ωριμότητα για να τα διαβάσεις, και να τα καταλάβεις.

Link to comment
Share on other sites

Οπως ειπα και στο προηγουμενο ποστ: Το αν ειναι κλασσικο (και για ποιους λογους εγινε κλασικο) κατι δεν πρεπει να απασχολει τον αναγνωστη αλλα τους ακαδημαικους/κριτικους λογοτεχνιας. Δε μου αρεσε. Αυτο σημαινει "γουστο", δε σημαινει ειναι κακό ή μη κλασικό ή μη πρωτοποριακο :)

Απο κει και περα συμφωνω για τα περι ωριμοτητας του αναγνωστη αλλα διστυχως το διαβασα (προσπαθησα) στα 29 μου (προπερσυ) και διαβαζω sci fi απο την πεμπτη δημοτικου. Οποτε δε το κοβω να του δινω 2η ευκαιρια για κανεναν λογο. Μην αγχωνεστε, ο τιτλος του θρεντ απο μονος του μας λεει "μη περνετε σοβαρα τις προτασεις που γινονται εδω".

Edited by I robot
Link to comment
Share on other sites

Χμ, χιχιχι, θα πω κι εγώ ένα πραγματάκι που δε μου άρεσε, τελικά: Do androids dream of electric sheep? Πιο ενδιαφέρον βρήκα το πως οι δημιουργοί του adventure computer game Blade Runner, των Westwood Studios, είχαν συνδιάσει τα στοιχεία από το βιβλίο και από την ταινία τόσο ωραία, παρά όλο το υπόλοιπο... Τελείως κουλό; Ίσως, αλλά έχω ξαναπεί πόσο περίεργες καμπές κάνει.

Link to comment
Share on other sites

Βιβλία που συνιστώ να μη διαβάσετε είναι οι συνέχειες του Rendezvous with Rama: χαλάνε την ατμόσφαιρά του!

 

ελπιζα πως στις συνεχειες θα γινοταν κατι... το πρωτο της σειρας ειναι σαν εισαγωγη: περιγραφη ενος κοσμου και μεχρι εκει... (μου το χαλασες διαβολε :Ρ ).

Link to comment
Share on other sites

Βασικά, το μόνο που είχε κατά νου να γράψει ήταν το πρωτότυπο. Ο συσυγγραφέας των μετέπειτα βιβλίων, Gentry Lee, είχε γοητευθεί από την αρχική ιδέα και πρότεινε στον πλέον χαρακτηριστικό συγγραφέα για τα έργα που καταλήγουν με κρεσσέντα, σαν πρώτα μέρη χωρίς συνέχειες, Arthur Clarke, που είναι και φίλος του, να γράψουν και συνέχειες. Δεν είναι άσχημα έργα, τουναντίον - απλά δε συμβαδίζουν με το αρχικό μοτίβο, και φαίνεται...

 

 

Σημειωτέον, ο Clarke έχει φανεί γι' άλλη μια φορά λίγο βλάσφημος, ας πούμε, με τα λεξιπαίγνια και τα λογοπαίγνια που χρησιμοποιεί: Rama είναι τ' όνομα μίας εκ των σημαντικότερων Ινδουιστικών θεοτήτων (βλ. Ramayana για το σχετικό έπος) - στις οποίες κατέφυγαν, υποτίθεται, οι αστρονόμοι όταν τους τελείωσαν τα αρχαιοελληνικά και λατινικά ονόματα θεοτήτων και άλλων δαιμονίων... :tongue:

 

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..