Αεριόνια - Ανγκαράτο Σούριον Ο Αυτοεξόριστος Ασημένιος Φύλακας.

[angarato_surion]

Όνομα Συγγραφέα:Κυπαρίσσης( Πάρις) Κουτσιούκης (δηλ εγώ)

Είδος: Επικής Φαντασίας

Βία;Δ/Α

Σεξ; ΟΧΙ

Αριθμός Λέξεων: δεν ξερω

Αυτοτελής;

Σχόλια:

Διαδραματίζεται σον κοσμο που φτίαχνω ο οπίο λέγεται Αεριόνια.

 

Θα βάζω κατα τμήματα την ιστορια..

περισσότερες πληροφορίες

 

Για την Αεριόνια

Χάρτες και άλλα

 

 

Κεφάλαιο 1

 

 

 

Μόλις ξημέρωσε, και τα πουλιά στο Γερακίσιο Φαράγγι τραγουδάνε, ένα λυγερόκορμο Φύλακας Ξωτικό ξυπνάει . Σηκώνεται και προχωράει προς την άλλη άκρη του μικρού του δωματίου. Εκεί βρίσκεται ένα ξύλινο τραπέζι που έχει τοποθετημένα πάνω του ένα ξύλινο τόξο, και ένα ξίφος φτιαγμένο από αύμαρο. ( το πιο γερό και ελαφρή υλικό το οποίο δέχεται και μαγικές ιδιότητες ιδανικό για οπλισμό και κυρίως για ξίφος, και για πανοπλίες.) Μετά τα παίρνει τα τοποθετεί στην ζώνη του το ξίφος και κρεμάει την φαρέτρα του τον ώμο του παίρνει το τόξο και βγαίνει από το δωμάτιο του. Στον εξωτερικό διάδρομο τον περιμένει ένας ranger, ο οποίος φορά μια απλοϊκή πανοπλία κι έχει κρεμασμένο στην πλάτη του ένα τόξο. Ο Ανγκαράτο τον κοιτά και ύστερα ο ranger του λέει «Έλα μας περιμένουν στο προαύλιο. Έχουμε αργήσει.» ο Ανγκαράτο τον ακολουθά. Αρκετά αργότερα φτάνουν σε ένα καφέ κυλινδρικό διάδρομο , ο οποίος ενώνεται με άλλους διαδρόμους ίδιου χρώματος και σχήματος , περπατάνε για λίγο ώσπου φτάνουν σε ένα αμφιθέατρο.

 

Το οποίο βρίσκεται μέσα σε μια ψηλοτάβανη αίθουσα. Ακριβώς μπροστά από το αμφιθέατρο υπάρχει μια εξέδρα , εκεί επάνω βρίσκεται ένα τραπέζι. Στο οποίο Φύλακες – Ξωτικά , εξετάζοντας την αγέλη που ήδη κάθεταί κι αυτούς που συνεχίζουν να έρχονται. Ο Ανγκαράτο μπαίνει στην αίθουσα, η οποία παρ’ όλο που είναι ψηλοτάβανη έχει μικρή χωρητικότητα. Μέσα σε λίγα λεπτά το βλέμμα του Ανγκαράτο πέφτει πάνω στους γύρο τοίχους, στους οποίους είναι τοποθετημένο το σύμβολο της αγέλης, ένας Γκουάρε Λύκος τοποθετημένος στο κέντρο του ευλήματως του Ασημένιου Βασίλειου Ο φρουρός του δείχνει με τον δείκτη του δεξιού του χεριού μια κενή θέση. «Εκεί θα κάτσεις.» τον προτρέπει. Ο Ανγκαράτο προχωρά στο ξύλινο παγκάκι , το οποίο είναι φτιαγμένο από έναν μεγάλο ξύλινο κορμό. Κάθεται στην θέση στην οποία του έδειξε ο φρουρός, η οποία ήταν στην μέση της πρώτης σειράς. Στα δεξιά του κάθεται ένα πανέμορφο Ξωτικό – Νεράιδα, με σκούρα και μακριά καστανά μαλλιά, τα καστανά μάτια της γυρνάνε και κοιτάν το επιβλητικό Ξωτικό – Φύλακα. Νιώθει ένα περίεργο και πρωτόγνωρο συναίσθημα να πλημμυρίζει την καρδιά της. «Θέλω να τον γνωρίσω!» σκέφτεται για λίγα λεπτά.

 

 

 

ΥΓ.: μην με γδαρεται ειναι η πρωτη μου ιστορια που μαλον θα την τελειωσω θα προσπαθησω να την κανω μικρη ή θα την κανω σε κομμάτια.

Edited May 28, 2006 by angarato_surion

[angarato_surion]

Σημ.: Θα βάζω οσο γινεταί το τμήμα που τελειώνω αν εχει καποίο πρόβλμα πειτε το , αναφερωντας που ειναι και τι ειναι το πρόβλημα!!.

[angarato_surion]

Ο Ανγκαράτο φεύγει από τις σκέψεις του και γυρνάει προς το μέρος της. « Είμαι ο Ανγκαράτο Σούριον πως σε λένε;» την ρωτά, με μια ασημένια λάμψη στα μάτια του. «Με λένε Ελυανέ Νιρίοθελ.» αποκρίνεται με ένα χαμόγελο. Σηκώνεται ένα ξωτικό του δάσους. Τα ξανθά μαλλιά του κρέμονταν με χάρη και τα γαλανά μάτια του κοιτάζουν τους εκπαιδευόμενους. Οι οποίοι σωπάζουν. « Με λένε Νίμους , ο καθηγητής σας στην τοξοβολία ,και σας καλωσορίζω εκ μέρους των καθηγητών σας στην ένδοξη αγέλη των Γκουάρε Λύκων της οποίας χέεται την τιμή να είστε μέλη, από σήμερα. Μέσα σε αυτήν θα μάθατε να συνεργάζεστε όπως επίσης και να πολεμάται.» Σωπαίνει και κάθεται στο κάθισμα του για να συνεχίσει ο επόμενος καθηγητής Ξωτικό – Φρουρός ο οποίος τους εξιστορεί τις πολλές και σημαντικές επιτυχίες της αγέλης.

 

«Τώρα οι φρουροί θα σας οδηγήσουν στο προαύλιο εκπαίδευσης.» είπε και πάει με τους υπόλοιπους καθηγητές. Οι φρουροί οδηγούν τους εκπαιδευόμενους στο προαύλιο. Ο ήλιος είναι στο πιο ψηλό σημείο του ουρανού, κι ο Ανγκαράτο περπατάει συζητώντας με την Ελυανέ που είναι στα δεξιά του. Μετά από λίγο φτάνουν στον προαύλιο χώρο εκπαίδευσης.

Ο οποίος δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ξέφωτο που υπάρχουν δυο εξέδρες η μια στα νότια, στα δεξιά τους δηλαδή , και μια στα βόρια. Στην βορινή εξέδρα βρίσκονται τοποθετημένες σειρές από στόχους για τοξοβολία , που ισαπέχουν ο ένας από τον άλλον. Στην νότια εξέδρα υπάρχουν στόχοι για μονομαχία σώμα με σώμα.

[Nienor]

Καταρχάς πρέπει να πω πως ο πεζός σου λόγος είναι σε αρκετά καλύτερη κατάσταση από τον έμμετρο. Ένα πολύ καλό που έχει είναι το γεγονός πως χρησιμοποιείς απλές και κατανοητές φράσεις, πράγμα που στο ξεκίνημα, στην πρώτη σου ιστορία όπως λες, υποθέτω θα σου φανεί εξαιρετικά χρήσιμο.

 

Ένα πράγμα που έχω να σου πω είναι πως εκτός από την τελεία υπάρχουν κι άλλα σημεία στίξης με τα οποία μπορείς να ζωντανεύεις τις φράσεις σου. Δεν είναι ανάγκη να μπορείς να τα βάλεις από την αρχή, όμως ξαναδιαβάζοντας αυτά που έγραψες να προσπαθείς να καταλάβεις που χρειάζονται, για παράδειγμα, κόμματα στο πρώτο πέρασμα, θαυμαστικά στο επόμενο κτλ Αργά ή γρήγορα, κάνοντας το θα αρχίσεις να «ξέρεις» που μπαίνουν από την ώρα που γράφεις ακόμα.

 

Επίσης, νομίζω πως πρέπει να προσέξεις λιγάκι την επιλογή των λέξεων. Σε μερικά σημεία είναι λίγο προβληματική και μας προδιαθέτει περίεργα για αυτό που ακολουθεί. Για παράδειγμα, όταν λες: «τα μαλλιά της κρέμονταν» η εικόνα που έχω φτιάξει στο μυαλό μου είναι είτε λιγδιασμένα, άτονα μαλλιά είτε περιμένω να ακολουθήσουν βαριές κοτσίδες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω πως εσύ εννοείς απλά πως είναι λιτά, οπότε μπορείς να πεις «χύνονταν στους ώμους της», «τα μαλλιά της ριγμένα στην πλάτη της» ή ακόμα «ανέμιζαν ελεύθερα». Πρόκειται για μια επιλογή της λέξης που περιγράφει καλύτερα την εικόνα που θέλεις να δώσεις μέσα από αυτά που λες.

 

Ακόμα, ο ενεστώτας, αν και τον πας σχετικά καλά προς στιγμή είναι, ίσως, ο πιο δύσκολος χρόνος. Ίσως δηλαδή αν προσπαθούσες να τη διηγηθείς σαν να έγινε στο παρελθόν κι όχι σαν να συμβαίνει τώρα μπροστά στα μάτια μας, να σε διευκόλυνε στη διόρθωση ή και στο γράψιμο. Αυτό όμως είναι καθαρά θέμα επιλογής, το γράφω απλά επειδή λες πως είναι η πρώτη σου προσπάθεια.

 

Ένα άλλο πολύ σημαντικό είναι το εξής: μας λες πράγματα που δεν είναι ανάγκη να γνωρίζουμε και μας κρύβεις άλλα που είναι πολύ σημαντικά για την αφήγηση. Δηλαδή, για παράδειγμα, εσύ ξέρεις τι εννοείς όταν λες Φύλακας-Ξωτικό και έχεις στο μυαλό σου κάτι διαφορετικό από το Ranger, προφανώς, εφόσον ονομάζεις τον έναν έτσι και τον άλλο αλλιώς. Εμάς μας δίνεις μόνο τις λέξεις για να το φανταστούμε, δε μας ξεκαθαρίζεις τι είναι ο ένας και τι ο άλλος, ούτε και τι είναι Ξωτικό-νεράιδα. Ακόμα, στην πρώτη κιόλας παράγραφο, μέσα σε δύο φράσεις, αρχίζεις να μιλάς για εξωτερικό χώρο και ξαφνικά είμαστε μέσα στο δωμάτιο το οποίο, μάλιστα, έχει κι ένα τραπέζι. Μετά μπαίνουμε σε κάτι περίεργους διαδρόμους ενώ για το ίδιο το κτίσμα δεν έχουμε ιδέα. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ. Πρέπει να μπαίνεις στη θέση αυτού που θα το διαβάσει και να του λες αυτά που χρειάζεται να ξέρει για να παρακολουθήσει την ιστορία σου. Μπορείς να διαβάζεις εκ νέου αυτά που έγραψες και να απαντάς στα ερωτήματα που σου δημιουργεί.

 

Άλλο ένα ερώτημα που νομίζω πως πρέπει να ξεκαθαρίζεις είναι το που χωρίζεις παραγράφους και γιατί. Σίγουρα δεν αλλάζεις παράγραφο όταν λες «το οποίο» για την ακρίβεια δεν αλλάζεις ούτε και πρόταση, βάζεις κόμμα και συνεχίζεις στην ίδια. Οι φράσεις που αρχίζουν με το «το οποίο» λέγονται δευτερεύουσες προτάσεις, αναφέρονται στην προηγούμενη κύρια πρόταση και δεν είναι ανεξάρτητες από αυτήν.

 

Επί του παρόντος θα σταματήσω γιατί σου είπα ήδη αρκετά πράγματα. Ελπίζω να μη σε φορτώνω πολύ και να μπορείς να σκεφτείς συνδυασμούς μεταξύ τους. Το ότι γράφεις μικρά κομμάτια κάθε φορά είναι πολύ καλό, απλά προσπάθησε να τα διορθώνεις περισσότερο, τουλάχιστον στην αρχή και πρόσεχε την ορθογραφία σου.

 

Αυτά από μένα, καλή συνέχεια.

[angarato_surion]

το ξωτικο - φρουρος και το ξωτικο - νεραιδα ειναι φιλες πανε στο http://www.elvenforestrealm.com/elvenwikip...%BD%CE%B9%CE%B1

 

ή στο

http://www.elvenforestrealm.com/elvenwikip...%B4%CE%B5%CF%82

 

Τους συνδεσμους δεν τους δινω για πλάκα ;) φαντασου κατι σαν το appendix (δεν θυμαμαι την ελληνικη ονομασια) στον αρχοντα!! σε βιβλιο (αν γινει ποτε ) εκει θα ηταν γραμμενες οι εξτρα πληροφοριες

Edited June 6, 2006 by angarato_surion

[month]

Μια μικρή πρόταση απο μέρους μου. Μην ταυτίζεσαι με τον οποιδήποτε ήρωά σου. Ποτέ. Θα οδηγήσει το δημιούργημά σου σε καταστροφή για πολούς και διάφορους λόγους. Και πριν συνεχήσιες την δημοσίευση της συγγεκριμένης ιστορίας, ξαναδούλεψέ την απο την αρχή.

Edited June 7, 2006 by month

[angarato_surion]

ποιος σου ειπε οτι ταυτιζομαι με τον ηρωα;

εχω πουθενα ενοικο προσωπο ; δεν θυμαμαι να το γραφω σαν αυτοβιογραφια.

Edited June 7, 2006 by angarato_surion

[angarato_surion]

οταν δηηγουμε την ιστορια μου σε αλλους γενικως ιστοριες τις λεω σε ενεστωτα

[Oberon]

Νομίζω Angarato πως θα πρέπει να δώσεις ιδιαίτερη σημασία στα σχόλια της Νienor. Πιστεύω πως θα σε βοηθήσουν πολύ να κάνεις καλύτερο κάτι που φαίνεται να έχει το δυναμικό να γίνει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστορία.

Ο ενεστώς στη διήγηση είναι μια καλή τεχνική φυσικά, και σίγουρα όχι εύκολη αφού ο αφηγητής πρέπει να περιγράψει τόσο το τι συμβαίνει εξωτερικά όσο και εσωτερικά στους χαρακτήρες του.

 

Τα λίνκς φυσικά βοηθούν να αποκτήσει ο αναγνώστης περισσότερες πληροφορίες για έναν κόσμο ή χαρακτήρα, φυλή κλπ, αλλά, όπως λες και συ ο ίδιος, όταν "διηγήσαι" μια ιστορία σε άλλους (πες πως την έγραφες σε βιβλίο) δε θα είχες λινκς, έτσι δεν είναι; Θα είχες ίσως υποσημειώσεις αλλά οι σημαντικές πληροφορίες πρέπει να δίνονται μέσα στο κείμενο.

Πάντως περιμένω να διαβάσω και τις παρακάτω παραγράφους όταν τις γράψεις.

 

Α, και κάτι ακόμα. Σε ένα λογοτεχνικό κείμενο κύριο βάρος πέφτει βέβαια στην ουσία. Στην τεχνική, στο ταλέντο του συγγραφέα. Αλλά κάποιο βάρος πέφτει και στην εμφάνιση. Δεν εννοώ την τυπογραφική, αλλά τη σωστή γραμματική και ορθογραφία. Μερικοί άνθρωποι ενοχλούνται πολύ με ανορθόγραφα κείμενα. Άλλοι πάλι όχι. Πάντως εγώ προτιμώ κείμενα με σωστή ορθογραφία, γραμματική και παραγραφοποίηση. Και αυτά τα τόσο τεχνικά και τυπικά στοιχεία δείχνουν την αγάπη που έχει ο συγγραφέας για το έργο του, που θέλει να είναι όσο αρτιότερο γίνεται.

Εφ'όσον γράφεις στο Word υπάρχει η επιλογή "Ορθογραφικός και Γραμματικός Έλεγχος". Kάτι παρόμοιο με τα παραπάνω σου είχε πει κι ο Ymeo Gamawa (Eric Virgo) σε...."ξαδελφικό".... φόρουμ πριν μήνες.

Edited June 14, 2006 by Dain

[angarato_surion]

μα κανω τον ελενχο και δεν βρησκει λαθος

την εξωτερικη μερια τον κτηριων την περιγραφω πολυ παρακατω Μιας και στην αρχη να το εκανα δεν θα ειχε και πολυ νοημα. μια και τιποτα δεν γινεται εξω

Γιατι ειχα γραμματικα λάθη;

Edited June 14, 2006 by angarato_surion

[angarato_surion]

διορθωμένο:

 

 

Κεφάλαιο 1

 

 

 

Μόλις ξημέρωσε, και τα πουλιά στο Γερακίσιο Φαράγγι τραγουδάνε, ένα λυγερόκορμο Φύλακας Ξωτικό ξυπνάει . Σηκώνεται και προχωράει προς την άλλη άκρη του μικρού του δωματίου. Εκεί βρίσκεται ένα ξύλινο τραπέζι που έχει τοποθετημένα πάνω του ένα ξύλινο τόξο, και ένα ξίφος φτιαγμένο από αύμαρο ( το πιο γερό και ελαφρή υλικό το οποίο δέχεται και μαγικές ιδιότητες ιδανικό για οπλισμό και κυρίως για ξίφος, και για πανοπλίες.) Μετά τα παίρνει και το τοποθετεί στην ζώνη του το ξίφος και κρεμάει την φαρέτρα του τον ώμο του, παίρνει το τόξο και βγαίνει από το δωμάτιο του. Στον εξωτερικό διάδρομο τον περιμένει ένας ranger, ο οποίος φορά μια απλοϊκή πανοπλία κι έχει κρεμασμένο στην πλάτη του ένα τόξο. Ο Ανγκαράτο τον κοιτά και ύστερα ο ranger του λέει «Έλα μας περιμένουν στο προαύλιο. Έχουμε αργήσει.» ο Ανγκαράτο τον ακολουθά. Αρκετά αργότερα φτάνουν σε ένα καφέ κυλινδρικό διάδρομο , ο οποίος ενώνεται με άλλους διαδρόμους ίδιου χρώματος και σχήματος , περπατάνε για λίγο ώσπου φτάνουν σε ένα αμφιθέατρο.

 

Αυτό βρίσκεται μέσα σε μια ψηλοτάβανη αίθουσα. Ακριβώς μπροστά από το αμφιθέατρο υπάρχει μια εξέδρα , εκεί επάνω βρίσκεται ένα τραπέζι. Στο οποίο Φύλακες – Ξωτικά , εξετάζοντας την αγέλη που ήδη κάθεταί κι αυτούς που συνεχίζουν να έρχονται. Ο Ανγκαράτο μπαίνει στην αίθουσα, η οποία παρ’ όλο που είναι ψηλοτάβανη έχει μικρή χωρητικότητα. Μέσα σε λίγα λεπτά το βλέμμα του Ανγκαράτο πέφτει πάνω στους γύρο τοίχους, στους οποίους είναι τοποθετημένο το σύμβολο της αγέλης, ένας Γκουάρε Λύκος τοποθετημένος στο κέντρο του ευλήματως του Ασημένιου Βασίλειου Ο φρουρός του δείχνει με τον δείκτη του δεξιού του χεριού μια κενή θέση. «Εκεί θα κάτσεις.» τον προτρέπει.

 

Ο Ανγκαράτο προχωρά στο ξύλινο παγκάκι , το οποίο είναι φτιαγμένο από έναν μεγάλο ξύλινο κορμό. Κάθεται στην θέση στην οποία του έδειξε ο φρουρός κάπου στην μέση της πρώτης σειράς. Στα δεξιά του κάθεται ένα πανέμορφο Ξωτικό – Νεράιδα, με σκούρα και μακριά καστανά μαλλιά, τα γαλάζια μάτια της γυρνάνε και κοιτάν το επιβλητικό Ξωτικό – Φύλακα. Νιώθει ένα περίεργο και πρωτόγνωρο συναίσθημα να πλημμυρίζει την καρδιά της. «Θέλω να τον γνωρίσω!» σκέφτεται για λίγα λεπτά.

 

Ο Ανγκαράτο φεύγει από τις σκέψεις του και γυρνάει προς το μέρος της. « Είμαι ο Ανγκαράτο Σούριον πως σε λένε;» την ρωτά, με μια ασημένια λάμψη στα μάτια του. «Με λένε Ελυανέ Νιρίοθελ.» αποκρίνεται με ένα χαμόγελο. Σηκώνεται ένα ξωτικό του δάσους, με ξανθά μαλλιά του χύνονταν στους ώμους του, με χάρη και τα γαλανά μάτια του κοιτάζουν τους εκπαιδευόμενους, οι οποίοι σωπάζουν. « Με λένε Νίμους , ο καθηγητής σας στην τοξοβολία ,και σας καλωσορίζω εκ μέρους των καθηγητών σας στην ένδοξη αγέλη των Γκουάρε Λύκων της οποίας χέεται την τιμή να είστε μέλη, από σήμερα. Μέσα σε αυτήν θα μάθατε να συνεργάζεστε όπως επίσης και να πολεμάται.» Σωπαίνει και κάθεται στο κάθισμα του για να συνεχίσει ο επόμενος καθηγητής Ξωτικό – Φρουρός ο οποίος τους εξιστορεί τις πολλές και σημαντικές επιτυχίες της αγέλης.

 

«Τώρα οι φρουροί θα σας οδηγήσουν στο προαύλιο εκπαίδευσης.» είπε και πάει με τους υπόλοιπους καθηγητές. Οι φρουροί οδηγούν τους εκπαιδευόμενους στο προαύλιο. Ο ήλιος είναι στο πιο ψηλό σημείο του ουρανού, κι ο Ανγκαράτο περπατάει συζητώντας με την Ελυανέ που είναι στα δεξιά του. Μετά από λίγο φτάνουν στον προαύλιο χώρο εκπαίδευσης, ο οποίος δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ξέφωτο που υπάρχουν δυο εξέδρες η μια στα νότια, στα δεξιά τους. Δηλαδή , και μια στα βόρια. Στην βορινή εξέδρα βρίσκονται τοποθετημένες σειρές από στόχους για τοξοβολία , που ισαπέχουν ο ένας από τον άλλον. Στην νότια εξέδρα υπάρχουν στόχοι για μονομαχία σώμα με σώμα.

Edited June 14, 2006 by angarato_surion

[RaspK]

Θα μπορούσα να σου βρω κάποια σημεία που χρειάζονται διορθώσεις. Ανάμεσα στ' άλλα, και πέραν των παρατηρήσεων της Nienor και του Dain, πρόσεξε πολύ τα γένη και τη στίξη που χρησιμοποιείς. Π.χ. ακούγεται λάθος να λες: «ένα λυγεροκορμο Φύλακας Ξωτικό,» κι αυτό επειδή το Φύλακας προέχει του Ξωτικού· επιπλέον, ποιά φυλή άραγε θ' αναφερόταν στο άτομό της ως Φύλακας;

 

Θέτω αυτόν τον προβληματισμό για να εξηγήσω κάτι που πολλοί αγνοούν: η έννοια των ανθρώπινων φυλών είναι πρόσφατη και δημιουργήθηκε απ' όσο θυμάμαι, από έναν Άγγλο της Βικτωριανής περιόδου. Οι άνθρωποι μέχρι τότε χρησιμοποιούσαν έννοιες όπως γένος (για τα εξαιρετικά διαφορετικά άτομα), φύλο (για τις συγγενικές ομάδες, όπως τις ομάδες των καυκάσιων), λαός ή έθνος (για τις ομάδες ενός κράτους) και ακόμα και φατριά (για τις ομάδες μικρών πληθυσμών κάτω από το κράτος που δεν ήταν ενωμένο). Αυτοί οι λαοί δεν πίστευαν, ξέρεις, πως διαφέρουμε τόσο, παρά τα όσα θ' ακούσεις από πολλούς. Στην αρχή υπήρξε απορία και προβληματισμός λόγω της διαφορετικότητας, αλλά η έννοια των φυλών είναι ένα εσφαλμένο μέσο διαχωρισμού, μιας εξασφάλισης μιας προοπτικής.

 

Κι ενώ τα ξωτικά μπορούν και είναι λογικό να είναι άλλο είδος (όχι φυλή) από τους ανθρώπους, ποτέ δε θ' αναφέρονταν με τόσο απαξιωτικούς όρους για το ποιοί είναι. Μη σου πω πως παραπέμπουν περισσότερο σε ιδιότητες παρά σε κάτι άλλο.

 

Επιπλέον, το να βλέπει κανείς ένα «Ξωτικό [κάτι]» συνέχεια κουράζει· όπως, για να είμαστε ειλικρινείς, και τα λίγα εκείνα που όντως εξηγείς. Δες πόσο συνεπτυγμένα λες τα του ξίφους και του αύμαρου. Γιατί, πρώτον, σε παρένθεση; Αν είναι τόσο εκτός θέματος, καλύτερα να έβαζες μια υποσημείωση από το παρενθετικό αυτό μέρος.

 

Παρομοίως πάσχει και η περιγραφή σου: δες πως περιγράφεις τη διάταξη των διαδρόμων. Σημαντικότερο όλων, λοιπόν, είναι το χρώμα τους; Και γιατί; Δεν έχει σημασία αν είναι άδειοι; Και το κόψιμο της παραγράφου είναι σα σφαλιάρα, όταν ξεκινάει η επόμενη με δευτερεύουσα πρόταση που αναφέρεται σε κάτι που είπες προηγουμένως. Κινηματογραφικά θα ήταν σα να έφευγε ο χαρακτήρας από το πλάνο προς κάτι που ξέρουμε ότι είναι το αμφιθέατρο και να μένει η κάμερα στο διάδρομο για μισό λεπτό πρωτού μας μεταφέρει μ' έν' απότομο cut στην επόμενη σκηνή.

 

Τέλος πρώτου μέρους παρατηρήσεων: πρόσεχε και τις λέξεις που χρησιμοποιείς - το να λες «ranger» κάθε τόσο σ' ένα ελληνικό κείμενο δεν είναι λιγότερο απευκταίο από το «ρέιντζερ,» ενώ και η τακτική επανάληψη λέξεων όπως αυτή, αλλά και «τόξο,» «σπαθί» και όποιες άλλες, κουράζει αφάνταστα.

Edited June 15, 2006 by RaspK FOG

[angarato_surion]

μα αφου η φυλη λεγεται ξωτικο-φυλακας; ή αλλιως Γκουαρε ξωτικο

 

με προσθηκες και διορθώσεις:

 

Κεφάλαιο 1

 

 

 

Μόλις ξημέρωσε, και τα πουλιά στο Γερακίσιο Φαράγγι τραγουδάνε, ένα λυγερόκορμο Ξωτικό – Φύλακας (Γκουάρε - Ξωτικό) ξυπνάει . Σηκώνεται και προχωράει προς την άλλη άκρη του μικρού του δωματίου. Εκεί βρίσκεται ένα ξύλινο τραπέζι που έχει τοποθετημένα πάνω του ένα ξύλινο τόξο, και ένα ξίφος φτιαγμένο από αύμαρο , το πιο γερό και ελαφρή υλικό το οποίο δέχεται και μαγικές ιδιότητες ιδανικό για οπλισμό και κυρίως για ξίφος, και για πανοπλίες. Μετά τα παίρνει και το τοποθετεί στην ζώνη του το ξίφος και κρεμάει την φαρέτρα του τον ώμο του, παίρνει το τόξο και βγαίνει από το δωμάτιο του. Στον εξωτερικό διάδρομο τον περιμένει ένας ranger, ο οποίος φορά μια απλοϊκή πανοπλία κι έχει κρεμασμένο στην πλάτη του ένα τόξο. Ο Ανγκαράτο τον κοιτά και ύστερα ο ranger του λέει «Έλα μας περιμένουν στο προαύλιο. Έχουμε αργήσει.» ο Ανγκαράτο τον ακολουθά. Αρκετά αργότερα φτάνουν σε ένα καφέ κυλινδρικό διάδρομο , ο οποίος ενώνεται με άλλους διαδρόμους ίδιου χρώματος και σχήματος στην οροφή του διαδρόμου είναι τοποθετημένα πολύφωτα κατασκευασμένα από χρυσό. Στα πολύφωτα ήταν σκαλισμένες παραστάσεις από φυτά και ζώα του δάσους, κυρίως λύκων.

Περπατάνε για λίγο ώσπου φτάνουν σε ένα αμφιθέατρο. Αυτό βρίσκεται μέσα σε μια ψηλοτάβανη αίθουσα. Ακριβώς μπροστά από το αμφιθέατρο υπάρχει μια εξέδρα , εκεί επάνω βρίσκεται ένα τραπέζι. Στο οποίο Φύλακες – Ξωτικά , εξετάζοντας την αγέλη που ήδη κάθεταί κι αυτούς που συνεχίζουν να έρχονται. Ο Ανγκαράτο μπαίνει στην αίθουσα, η οποία παρ’ όλο που είναι ψηλοτάβανη έχει μικρή χωρητικότητα. Μέσα σε λίγα λεπτά το βλέμμα του Ανγκαράτο πέφτει πάνω στους γύρο τοίχους, στους οποίους είναι τοποθετημένο το σύμβολο της αγέλης, ένας Γκουάρε Λύκος τοποθετημένος στο κέντρο του ευλήματως του Ασημένιου Βασίλειου Ο φρουρός του δείχνει με τον δείκτη του δεξιού του χεριού μια κενή θέση. «Εκεί θα κάτσεις.» τον προτρέπει.

 

Ο Ανγκαράτο προχωρά στο ξύλινο παγκάκι , το οποίο είναι φτιαγμένο από έναν μεγάλο ξύλινο κορμό. Κάθεται στην θέση στην οποία του έδειξε ο φρουρός κάπου στην μέση της πρώτης σειράς. Στα δεξιά του κάθεται ένα πανέμορφο Ξωτικό – Νεράιδα, με σκούρα και μακριά καστανά μαλλιά, τα γαλάζια μάτια της γυρνάνε και κοιτάν το επιβλητικό Ξωτικό – Φύλακα. Νιώθει ένα περίεργο και πρωτόγνωρο συναίσθημα να πλημμυρίζει την καρδιά της. «Θέλω να τον γνωρίσω!» σκέφτεται για λίγα λεπτά.

 

Ο Ανγκαράτο φεύγει από τις σκέψεις του και γυρνάει προς το μέρος της. « Είμαι ο Ανγκαράτο Σούριον πως σε λένε;» την ρωτά, με μια ασημένια λάμψη στα μάτια του. «Με λένε Ελυανέ Νιρίοθελ.» αποκρίνεται με ένα χαμόγελο. Σηκώνεται ένα ξωτικό του δάσους, με ξανθά μαλλιά του χύνονταν στους ώμους του, με χάρη και τα γαλανά μάτια του κοιτάζουν τους εκπαιδευόμενους, οι οποίοι σωπάζουν. « Με λένε Νίμους , ο καθηγητής σας στην τοξοβολία ,και σας καλωσορίζω εκ μέρους των καθηγητών σας στην ένδοξη αγέλη των Γκουάρε Λύκων της οποίας χέεται την τιμή να είστε μέλη, από σήμερα. Μέσα σε αυτήν θα μάθατε να συνεργάζεστε όπως επίσης και να πολεμάται.» Σωπαίνει και κάθεται στο κάθισμα του για να συνεχίσει ο επόμενος καθηγητής Ξωτικό – Φρουρός ο οποίος τους εξιστορεί τις πολλές και σημαντικές επιτυχίες της αγέλης.

 

«Τώρα οι φρουροί θα σας οδηγήσουν στο προαύλιο εκπαίδευσης.» είπε και πάει με τους υπόλοιπους καθηγητές. Οι φρουροί οδηγούν τους εκπαιδευόμενους στο προαύλιο. Ο ήλιος είναι στο πιο ψηλό σημείο του ουρανού, κι ο Ανγκαράτο περπατάει συζητώντας με την Ελυανέ που είναι στα δεξιά του. Μετά από λίγο φτάνουν στον προαύλιο χώρο εκπαίδευσης, ο οποίος δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ξέφωτο που υπάρχουν δυο εξέδρες η μια στα νότια, στα δεξιά τους. Δηλαδή , και μια στα βόρια. Στην βορινή εξέδρα βρίσκονται τοποθετημένες σειρές από στόχους για τοξοβολία , που ισαπέχουν ο ένας από τον άλλον. Στην νότια εξέδρα υπάρχουν στόχοι για μονομαχία σώμα με σώμα.

[RaspK]

Ναι, αλλά γιατί; Εσύ λέγεσαι Μπυροπότης Σουβλακοφάγος Ελληνόφρων Ανατολικοευρωπαίος Καυκάσιος Homo sapiens sapiens;! Γιατί Φύλακας Ξωτικό;! Ποιός ο λόγος να διαχωρίσουν τη φυλή μ' έναν τόσο τεχνικό, αδιανόητο για τα μέτρα της φύσης τρόπο;!

 

Για όσους δεν το γνωρίζουν, ΔΕΝ υπάρχουν ανθρώπινες φυλές. Οι διαφορές μας είναι φαινόμενα διαφοροποίησης του φαινότυπου βάσει γονοτυπικών ποικιλομορφιών με κοινό καρυότυπο - κοινώς διαφορετική εμφάνιση λόγω διαφορετικά μοιρασμένων ανά τον κόσμο γονιδίων. Αν δεν ίσχυε αυτός ο απλός κανόνας δε θα υπήρχαν οι μιγάδες, κατάλαβες; Αν το μετέδιδες σαν ιδιότητα, που αυτό κατά βάσει είναι, ακόμα κι αν προκύπτει από κοινωνιολογική προσαρμογή λόγω γενετικής διαφοροποίησης, είναι τουλάχιστον άκομψο να λες τον άλλο φυλετικά «[ιδιότητα] [είδος],» όταν, μάλιστα, θεωρείται προβληματικό ανά περιστάσεις το «[χαρακτηριστικό] [είδος].» Πως θα έβρισκες να σε λέω συνέχεια Λευκό Έλληνα, ή Αρσενικό Άνθρωπο; Μάλλον ψεύτικο, ειδικά όταν δεν περιγράφει κάτι το ιδιαίτερο της όλης σκηνής, σωστά;

 

Θα κάνω πιο εκτενή σχόλια στο τελειωμένο, προς το παρόν, κείμενο, αλλά ξανασκέψου όσα σου λέμε.

[month]

Λοιπών, να σου εξηγήσω τι λέει ο Rasp. Λέει ότι ένα Ξωτικό είναι πάντα ξωτικό. Δεν έχει σημασία τι ιδιότητα θα αναλάβει στην ζωή του. Δεν έχει σημασία αν μεγάλωσε, ή γενήθηκε σε ένα μέρος όπου όλα τα ξωτικά γίνονται φύλακες οι πρόσκοποι. Το τι γίνετε δεν έχει σημασία με το τι είναι. Είναι ένα Ξωτικό, μέλος της Φρουράς των Γκουάρε Λύκων του Ευλογημένου Βασιλείου. Αλλά παραμένοι πάντα Ξωτικό ότι και να κάνει.

[angarato_surion]

δεν ειναι ιδιοτητα , κοινως επαγγελμα ή συντεχνεια ειναι ειδος ξωτικου. κατι σαν τα ξωτικα του δασους ή αλλιως wood elves καποτε θα βρω καλυτερο ονομα

 

ετσι τα αποκαλουν οι αλλες φυλες!!!.

Edited June 15, 2006 by angarato_surion

[month]

Τα Ξωτικά του δάσους, δεν είναι άλλη φυλή!!!!! Αμαν! You just try so hard not to get the point! Είναι ΞΩΤΙΚΑ που ζούνε στο δάσος. Αλλά είναι ΞΩΤΙΚΑ!

[RaspK]

Επειδή ίσως δεν ήταν τόσο άμεσο ή σωστό: ο όρος wood elf, όπως και κάθε συγγενικός όρος, δεν παύει να είναι ένα εύρημα που βοηθάει τον κόσμο να καθορίσει το πλάσμα στο κόσμο.

 

Ακόμα κι έτσι, όμως, οι υπόλοιποι, οι N'Tel-Quessir (καφρίλα για τη φάση, συγχωρέστε με), ξέρουν ότι χρησιμοποιούν μια περιγραφή - εσύ το παρουσιάζεις μ' έναν τρόπο τελείως ξένο. Τα ξωτικά του Τόλκιν, ας πούμε, που χρησιμοποιούσαν όπως κι όλοι άλλοι λαοί του ένα είδος αναφοράς στο άτομο της φυλής τους, χρησιμοποιούσαν πιο κομψές ή λογικές μορφές αναφοράς, όπως Teleri (αυτοί που ήρθαν τελευταίοι).

http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=...fulltext=Search

 

Το πρόβλημα είναι ότι βρίσκεις λογικό το ν' αναφέρει ένα ξωτικό πως είναι ξωτικό. Μέρος αυτού του σφάλματος προκύπτει από το γλωσσικό ζήτημα, αφού προφανέστατα τα ξωτικά δε μιλάνε ελληνικά ή αγγλικά, αλλά εμείς μεταφέρουμε τα φανταστικά μας δρώμενα σε αυτήν τη γλώσσα και άρα υποχρεούμαστε ή να γράφουμε και σε μία άλλη, υποθετική γλώσσα, έστω κι ελληνο-/αγγλοποιημένη (όπως η λέξη «αύμαρο»), ή καταλήγουμε στη χρήση γλωσσών που έχουμε στη διάθεσή μας και ξέρουμε γι' αυτό. Κάνεις, όμως, σα να είναι λογικό ν' αρχίσει ένας εβραίος που δεν έφυγε ποτέ από την Ιερουσαλήμ και δεν είχε ποτέ του κάποιου είδους επιφοίτηση να μιλάει ξαφνικά σουαχίλι και να λέει τον εαυτό του στα σουαχίλι Ιουδαίο Εβραίο.

 

Δε στο λέω από κακία, αλλά μου φαίνεται τόσο τραγικό σα λάθος που θεωρώ σωστό να στο τονίζω.

[angarato_surion]

μηπως θες να σου γραψω καποια φρασει στην γλωσσα τον Γκουαρε Ξωτικων ή αλλιως ξωτικων φρουρων; εχω φτιαξει εναν αλγοριθμο που τα μετατρεπει δεν εχει και τον πιο ευκολο τροπο να το διαβασεις κι ολας!!.

με λιγα λογια δεν καταλαβαινω και πολλα απο το ποστ σου

[RaspK]

Θα προσπαθήσω να στο εξηγήσω μια τελευταία φορά, και μετά θα πιάσω το υπόλοιπο έργο σου, για να προχωρήσουμε και σε κάτι άλλο:

Θεωρείς λογικό ν' αναφέρονται στο άτομό τους τα λογείς ξωτικά με βάσει ένα συνδιασμό των λέξεων Ξωτικό (ετυμολογικά: εξωτικός· συνώνυμα: αερικό, νεράιδα, νύμφη, ξωθιά· ερμηνεία: εξώκοσμο, αλαφροΐσκιωτο πλάσμα, κάποια με ιδιαίτερη σύνδεση σε κάποιο ή κάποια στοιχεία της φύσης ή περιοχής, μερικές φορές, όμως, και με κάποιο αντικείμενο ή πρόσωπο, άλλα παιχνιδιάρικα, άλλα ετοιμοπόλεμα κι άλλα μοχθηρά) και Φύλακας/Νεράιδα - λέξης που προσάπτουν η μία ιδιότητα και η άλλη επεξήγηση πάνω στο Ξωτικό;

 

Θα πιάσω τον JRR Tolkien και το Rich Baker σαν υποδειγματικούς συγγραφείς σε αυτό που θέλω να παρουσιάσω. Καμιά φυλή του Τόλκιν δεν αναφέρεται στο άτομό της με το φυλετικό της χαρακτηρισμό, αλλά είτε κάποια ιδιότητα που έχουν οικιοποιηθεί (Rangers of the North - οι Dunedain που περιδιάβαιναν ψάχνοντας για εστίες προβλημάτων για να σβήσουν, όπως ο Aragorn, και οι οποίοι έκρυβαν την κοινή καταγωγή τους και το κοινό πολιτιστικό παρελθόν τους) είτε μια έννοια (Teleri, Periannath/Holbytlan/Hobbit, Rohirrim). Από την άλλη, στο έργο The Falcon and the Wolf του Μπέηκερ έχουμε τους Knights Guardian (παλαιική διατύπωση, όπως Knights Templar) και την Iron Guard, που όμως περιγράφουν μια ιδιότητα, επίλεκτους, συγκεκριμένα, στρατιώτες.

 

Βλέπεις που έγκειται η διαφορά; Πέραν ότι το Guarre/Guare μου κράζει πράγματα όπως Guard ή Guerrero, γιατί να πεις Γκουάρε Ξωτικό; Έχει ανάγκη το ίδιο να καθορίσει στον οποιοδήποτε ότι είναι και Ξωτικό πέραν από Γκουάρε; Σκέψου πόσο πιο πετυχημένο θα ήταν να μην έδινες την αίσθηση του διαχωρισμού, σα να μιλάμε για τίγρεις και λιοντάρια, και να χρησιμοποιούσες μόνο μια λέξη ή δύο, έστω Γκουάρε! Σημειωτέον, αν οι δύο φιλές μπορούν ν' αποκτήσουν παιδιά μεταξύ τους, κακώς επιμένεις στη λέξη φυλές, το ξαναείπα.

 

 

Πρωτού διαβάσεις τα σχόλιά μου, να σου πω πως θεωρείται πολύ δύσκολη η χρήση ενεστωτική διατύπωσης σ' ένα κείμενο, κι αυτό γιατί είναι προβληματικός ο ρυθμός που δίνει στο κείμενο σε σχέση με τους παρελθοντικούς χρόνους, που σου δίνουν, ας πούμε, χρόνο ν' αναπνεύσεις.

 

Μόλις ξημέρωσε, και τα πουλιά στο Γερακίσιο Φαράγγι τραγουδάνε, ένα λυγερόκορμο Ξωτικό – Φύλακας (Γκουάρε - Ξωτικό) ξυπνάει .

Καλύτερη διατύπωση, γιατί αλλιώς ξενίζει η ακολουθία του κειμένου:

«Μόλις ξημέρωσε· ένα λυγερόκορμο ξωτικό [κάνε το όπως θέλεις, παράδειγμα δίνω] ξυπνάει. Τα πουλιά τραγουδάνε στο Γερακίσιο Φαράγγι.»

Ή κάτι τέτοιο, τέλος πάντων. Δώσε του ροή, μην πετάς τη μία εικόνα μετά την άλλη, σα να πρέπει να χωρέσουν όλες μαζί στην ίδια περίοδο. Μη βάζεις, όμως, τέτοια παρενθετικά μέρη, ενοχλούν αφάνταστα.

 

Σηκώνεται και προχωράει προς την άλλη άκρη του μικρού του δωματίου.

Καλό μέρος. Αυτός ο ρυθμός είναι πετυχημένος, και οι λέξεις ωραία διαλεγμένες.

 

Εκεί βρίσκεται ένα ξύλινο τραπέζι που έχει τοποθετημένα πάνω του ένα ξύλινο τόξο,

Εδώ έχεις αρχίσει πάλι να προδίδεις το δυναμικό σου· πέρνει ρυθμό το κείμενο και καταπιάνεσαι με λάθος πράγματα (πρώτον, όσο γελοίο κι αν ακούγεται σαν ερώτημα, πόσο μας απασχολεί αν το τόξο είναι ξύλινο; πίστεψέ με, λίγοι γνωρίζουν ότι τα τόξα φτιάχνονταν και με λωρίδες από κέρατου ή κόκκαλου μαζί με ξύλο, κατά πάσα πιθανότητα δεν έχουν την τεχνογνωσία ή τη διάθεση να φτιάχνουν μεταλλικά ή πλαστικά, και ακόμα λιγότεροι άνθρωποι από αυτούς που ασχολούνται με τον τομέα θα έχουν ακόμα και την αμυδρή απορία για το υλικό κατασκευής του).

 

και ένα ξίφος φτιαγμένο από αύμαρο , το πιο γερό και ελαφρή υλικό το οποίο δέχεται και μαγικές ιδιότητες ιδανικό για οπλισμό και κυρίως για ξίφος, και για πανοπλίες.

Τελματωμένο, πέρα ως πέρα. Το συμπέρασμα που βγάζει κανείς από αυτό το μέρος του κειμένου είναι ότι θα μπορούσαν ακόμα και να σκοτώσουν γι' αυτό το υλικό, μόνο που κάποιες γνώσεις στον τομέα το κάνουν άμεσα ν' ακούγεται γελοίο ή τουλάχιστον αδιανόητο - άλλο ατσάλι θέλει η πανοπλία και άλλο το ξίφος. Οι προτάσεις σου έχουν χάσει κάθε έννοια ρυθμού σε αυτό το σημείο, πετάγονται η μία στην άλλη, και με τρόπο κουραστικό. Το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι μοιάζει σα να προσπαθείς περισσότερο να βρεις έναν τρόπο να εξηγήσεις τις ιδιότητες του αύμαρου, παρά να περιγράψεις το ίδιο ή το ξίφος, κι αυτό σπάζει το λεγόμενο suspension of disbelief, τον κατευνασμό, δηλαδή, της δυσπιστίας ως προς τα του κόσμου σου.

 

Μετά τα παίρνει και το τοποθετεί στην ζώνη του το ξίφος και κρεμάει την φαρέτρα του τον ώμο του, παίρνει το τόξο και βγαίνει από το δωμάτιο του.

Τα ίδια προβλήματα, εδώ, μάλιστα, έχουμε και σαφή λάθη. Δοκίμασε κάτι τέτοιο:

«Έπειτα ζώνεται το θηκάρι και τη φαρέτρα, ενώ φεύγοντας από το δωμάτιο παίρνει μαζί του και το τόξο.»

 

Στον εξωτερικό διάδρομο τον περιμένει ένας ranger,

Ποιός εξωτερικός διάδρομος; Εξωτερικός τίνος; Και βγάλε το ranger, απλά καταστρέφει το κείμενο. Ανιχνευτής, φύλακας, φρουρός, διαβατάρης, περιφερόμενος, ακόμα και τ' ορθότερο κατά την ελληνική, πρόσκοπος, είναι σαφώς ανώτερο του να πετάς κάτι που μοιάζει να μην μπορείς ν' αποδώσεις στα ελληνικά.

 

ο οποίος φορά μια απλοϊκή πανοπλία κι έχει κρεμασμένο στην πλάτη του ένα τόξο.

Απλοϊκή; Και γιατί προβαίνεις σε περιγραφές εξοπλισμού συνέχεια; Απασχολεί τόσο τον πρωταγωνιστή πως αυτός που έχει πάει να τον παραλάβει έχει τόξο μαζί του; Απασχολεί εμάς; Κι αν, έστω, είναι τόσο σημαντικό, δοκίμασε, πάλι, κάτι τέτοιο:

«Στο διάδρομο τον περιμένει ένας πρόσκοπος με πλήρη εξάρτηση.»

 

Αρκετά αργότερα φτάνουν σε ένα καφέ κυλινδρικό διάδρομο , ο οποίος ενώνεται με άλλους διαδρόμους ίδιου χρώματος και σχήματος στην οροφή του διαδρόμου είναι τοποθετημένα πολύφωτα κατασκευασμένα από χρυσό. Στα πολύφωτα ήταν σκαλισμένες παραστάσεις από φυτά και ζώα του δάσους, κυρίως λύκων.

«Μετά από αρκετή ώρα φτάνουν σ' έναν καφέ, κυλινδρικό διάδρομο, όμοιο με όλους τους άλλους που ενώνονται μαζί του στην κορυφή του· [στην κορυφή του βρίσκονται/από την κορυφή του κρέμονται] χρυσά πολύφωτα με παραστάσεις φυτών και ζώων του δάσους, κυρίως λύκων.»

 

Περπατάνε για λίγο ώσπου φτάνουν σε ένα αμφιθέατρο. Αυτό βρίσκεται μέσα σε μια ψηλοτάβανη αίθουσα. Ακριβώς μπροστά από το αμφιθέατρο υπάρχει μια εξέδρα , εκεί επάνω βρίσκεται ένα τραπέζι. Στο οποίο Φύλακες – Ξωτικά , εξετάζοντας την αγέλη που ήδη κάθεταί κι αυτούς που συνεχίζουν να έρχονται.

«Ακολουθούν το διάδρομο ώσπου φτάνουν στην είσοδο ένος αμφιθεάτρου· μπροστά από το αμφιθέατρο βρίσκεται μια εξέδρα, μ' ένα τραπέζι. Η ψηλοτάβανη αίθουσά έχει ήδη καταληφθεί από άλλα [ξωτικά] που κάθονται και εξετάζουν την αγέλη που έχει ήδη καθήσει, αλλά κι αυτούς που έρχονται, από το πόστο τους στο τραπέζι της εξέδρας.»

Ή κάτι τέτοιο.

[Παρόμοια προβλήματα κι εδώ.]

 

Ο φρουρός του δείχνει με τον δείκτη του δεξιού του χεριού μια κενή θέση.

Και πάλι, τί μας απασχολεί που δείχνει με το δεξί χέρι; Σοβαρά, αν βάζεις συνέχεια τέτοιες λεπτομέρειες όταν δεν μπαίνεις στον κόπο να δώσεις μια εκτενέστερη άποψη του χώρου ή του διάκοσμου κουράζουν.

 

Ο Ανγκαράτο προχωρά στο ξύλινο παγκάκι , το οποίο είναι φτιαγμένο από έναν μεγάλο ξύλινο κορμό.

Ωραία, το παγκάκι είναι ξύλινο. Άρα έχουμε διπλό πλεονασμό στον «ξύλινο κορμό,» αφού, όχι μόνο ο κορμός ενός δέντρου είναι ξύλινος, και δε φανταζόμαστε να εννοείς τούρτα ή κάποιο πλάσμα με τη λέξη «κορμός,» αλλά μας έχεις ήδη πει κιόλας ότι είναι ξύλινο το παγκάκι, άλλα και η πηγή που έδωσε το ξύλο θα είναι ξύλινη.

 

Γενικά, ειδικά από εδώ και ύστερα, τεράστιο μέρος του κειμένου έχει προτάσεις χαλαρά, κακώς, ή και καθόλου συνδεόμενες μεταξύ τους, συνεχίζοντας την ήδη προβληματική ροή. Θα μπορούσε να σου τα πω πιο αναλυτικά, αλλά, πίστεψέ με, από ένα σημείο και ύστερα κουράστηκα. Θα μπορούσες να έχεις ένα σαφώς καλύτερο κείμενο (παρά την απέχθειά μου για το συγκεκριμένο μοτίβο παροικίας ξωτικών που, πίστεψέ με, έχω δει ουκ ολίγες φορές και συνεχίζει να μου μοιάζει απίστευτα ψεύτικη, όποια φυλή και αν την οργανώνει), αλλά θα πρέπει να ξεκινήσεις πιο σοβαρά.

 

Θα σου πρότεινα, αντί ν' ασχολείσαι με το να γράφεις συνέχεια, να καθήσεις και να βελτιώσεις τη γραφή σου σ' ένα κομμάτι κειμένου.

Edited June 16, 2006 by RaspK FOG

[month]

Ρε παιδί μου, ένα Ξωτικό φρουρός όπως λες, θεωρεί τον εαυτό του, Ξωτικό έτσι; Άρα είναι Ξ Ω Τ Ι Κ Ο!!!! Το να βάλεις εσύ το φρουρός είναι σαν να είναι τελείως άλλη φυλή!Σαν να λέμε για παράδειγμα Kender, ή Halflings!

 

Τέλος θα προσθέσω, παραφρασμένα γιατί δεν βρίσκω το πρωτότυπο, τα λόγια ενός αναγνωρισμένου συγγραφέα.

"Σε αυτό το σημείο, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε πολλά. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Άρθουρ Ντέντ είχε ένα σχετικά ήρεμο βράδυ. Στις 4:15 γύρισε απο το δεξιό πλευρό του και συνέχισε να κοιμάτε. Στις 7:16 ξύπνησε και έκατσε στο στρώμα....... Όλα αυτά αν και βοηθάνε να γεμίσουνε τις σελίδες, δεν έχουν καμία σημασία για τον αναγνώστη, και γιαυτό παραλείπονται..." Douglas Adams.

Edited June 16, 2006 by month

[angarato_surion]

ναι αλλα τα dark elves γιατι τα απο καλουνε dark elves και οχι ξωτικα;

 

απορω πως και δεν προσεξατε τα νεραιδες- ξωτικα; ειναι τα θυλικα ξωτικα -φρουροι στην ουσια!! οχ θα φαω περισσοτερο κραξιμο απο οτι τωρα.

 

να κανω μια ερωτηση και που στο μπιπ ειναι το προβλημα!! . ετσι κι αλλιως εχουν καποιεσ μικροδιαφορες τα Ξτικα- φυλακες απο τα αλλα ξωτικα.

Edited June 16, 2006 by angarato_surion

[RaspK]

ναι αλλα τα dark elves γιατι τα απο καλουνε dark elves και οχι ξωτικα;

 

απορω πως και δεν προσεξατε τα νεραιδες- ξωτικα; ειναι τα θυλικα ξωτικα -φρουροι στην ουσια!! οχ θα φαω περισσοτερο κραξιμο απο οτι τωρα.

 

να κανω μια ερωτηση και που στο μπιπ ειναι το προβλημα!! . ετσι κι αλλιως εχουν καποιεσ μικροδιαφορες τα Ξτικα- φυλακες απο τα αλλα ξωτικα.

Όπως προείπα, η έκφραση είναι αναμενόμενη από άλλους. Αλλά εδώ έχουμε την προοπτική του συγγραφικού λόγου, που δεν έχει κανένα λόγο να είναι τέτοια. Αν θες να ξέρεις, επίσης, η φράση «dark elves,» πέραν του ότι σημαίνει «σκοτεινά ξωτικά,» σημαίνει ακριβώς το ίδιο πράγμα με τα σκωτσέζικα drow, τα κέλτικα daoi sidhe ή daoi sith, καθώς και τα νορβηγικά dockalfar... Αλλά η φράση «σκοτεινό» περιγράφει κάτι πολύ ιδιαίτερο, και στην τελική η λέξη ξωτικό, όπως τη χρησιμοποιείς, πιο πολύ ταιριάζει στο fey παρά στο elf...

 

Επίσης, αν πας λίγο πιο πίσω, αναφέρω και το Νεράιδα Ξωτικό, ενώ λες και «ξωτικό του δάσους σε μια φάση,» που δε βοηθάει καθόλου όταν εναλλάσεσαι τόσο άκομψα μεταξύ των όρων που χρησιμοποιείς.

 

Τέλος, προφανώς κι έχουν μικροδιαφορές. Πες μου όμως, αν αντί για τις διάφορες «φυλές» των ξωτικών χρησιμοποιούσες αντιστοίχως ανθρώπινες, θα έλεγες: σηκώθηκε ένας Άραβας, μια Αβορίγινας τον κοίταξε, ένας μαύρος αυτό ή εκείνο; Δε σου φαίνεται ξεκάθαρα παράτερο;

[angarato_surion]

οχι αν το αροαοριγινας ειναι μια αλλη φυλη ανθρωπου!, κατι σαν την ευρωπαικη, αφρικανικη και απει λεγωντας !!!.

[RaspK]

Οι Αβορίγινες είναι μια φυλή της Αυστραλίας που διαφέρει τόσο ώστε να κατατάσσεται κάπως μόνη της. Τους λένε Aboriginals (εξού το Αβορίγινας). Και, θεωρητικά, μόλις προσέβαλες έναν πληθυσμό με αυτήν την τελευταία παρατήρηση (πιστεύεις ότι θα το έλεγα μαζί με τις άλλες δύο αν ήταν κάτι ξεκάρφωτο και είπες «αροαοριγινας»?)... Και, πραγματικά, δεν κατάλαβες το νόημα: δε με νοιάζει αν το Αβορίγινας σου ακούγεται παράτερω, αλλά η όλη διάθεση. Βρίσκεις λογική την κάτωθι περιγραφή;

 

«Ο Μαύρος Άνθρωπος κάθησε στη θέση που του υπέδειξαν. Δίπλα του καθόταν μια Κινέζα Ασιάτισα, [...]. Μετά από λίγο, τους πλησίασε ένας Κρεολός της Ορλεάνης [...]»

 

Δηλαδή, το μόνο που έχουν να μας πουν οι χαρακτήρες αυτοί σαν όντα είναι ο εξοπλισμός και το γένος στ' οποίο ανήκουν, άντε και τα χαρακτηριστικά όταν αναφέρονται (hint: πρωταγωνιστές); Χάθηκε η αναφορά στις αντιδράσεις τις πιο φανερές, τις πιο άμεσες;

 

Και κάτι ακόμα, κυρίως επειδή δεν το καταλαβαίνω: ευγενής η προσπάθειά σου να γράφεις στον ενεστώτα, αλλά ο τρόπος με τον οποίο τον χρησιμοποιείς θυμίζει περισσότερο χαλαρή αφήγηση ανεκδοτικής ιστορίας: «Και τότε, που λες, τον πιάνω από το λαιμό, και μετά [...],» ή ακόμα και επεξήγησης των πράξεών σου ή συμβάντων από παιχνίδι ρόλων: «Ξυπνάω· σηκώνομαι από το κρεβάτι και παίρνω το ξίφος και το τόξο μου.» Πραγματικά, δε θυμίζουν τίποτα που θα τόνιζε κάποιος σε μιαν αφήγηση ιστορίας, και, πολύ φοβάμαι, με κακό τρόπο.

 

Αυτό που θέλω να καταλάβεις είναι ότι δεν έχεις κάνει κάτι κακό, αλλά δεν προσπαθείς να το κάνεις καλό και, πίστεψέ με, όσο βαθύ και να είναι κάτι, αν στο εξιστορεί τραυλός με άσθμα την ώρα που ψυχορραγεί, θα κουραστείς. Σίγουρα δεν είναι τέτοιου επιπέδου, αλλά δε βοηθάει την ανάγνωση.