Jump to content

Aξιολόγηση καλύτερων βιβλίων ΕΦ


Recommended Posts

Τζ. Γκρίμπιν/Ντ. Όρτζιλ - Ο 6ος Χειμώνας

 

Λογικά η ταινία The Day After Tomorrow βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στις ιδέες και σε επιμέρους στοιχεία της πλοκής του βιβλίου αυτού, αν και υπάρχουν μεγάλες διαφορές σε διάφορους τομείς. Ο Τζον Γκρίμπιν είναι ένας αρκετά γνωστός και με ανοιχτούς ορίζοντες επιστήμονας (έχει ασχοληθεί με την αστροφυσική, την κλιματολογία, την ανθρώπινη εξέλιξη κλπ και έχει γράψει ένα κάρο βιβλία), ενώ ο Ντάγκλας Όρτζιλ ήταν απόμαχος του Β'ΠΠ, συγγραφέας περιπετειών και ιστορικών βιβλίων και μεγάλος ταξιδευτής. Οι δυο τους έγραψαν αυτό το συγκλονιστικό, ιδιαίτερα καλογραμμένο και ενδιαφέρον οικολογικό θρίλερ καταστροφής.

 

Το σενάριο είναι απλό: Μια (θεωρητικά) μικρή μεταβολή στο κλίμα του βόρειου ημισφαιρίου, που συνίσταται σε μόλις έξι συνεχόμενους σκληρούς χειμώνες, είναι ικανή να επαναφέρει μια εποχή των Παγετώνων. Στο βιβλίο παρακολουθούμε τις τεράστιες αλλαγές στον οικολογικό χάρτη της Γης και πως αυτές επηρεάζουν, μεταξύ άλλων, την ανθρώπινη κοινωνία. Ειδικότερα όμως παρακολουθούμε μια ομάδα χαρακτήρων, μεταξύ των οποίων είναι και ειδικοί επιστήμονες, που βρίσκονται αντιμέτωποι με τον ψυχρό κόσμο των Παγετώνων και όλους τους απίστευτους κινδύνους που αυτοί επέφεραν σε μεγάλο κομμάτι της Γης. 

 

Λοιπόν, το βιβλίο μου φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρον, ιντριγκαδόρικο και συναρπαστικό, τόσο που ειλικρινά δεν το περίμενα. Απόλαυσα περιπέτεια, πολλές δυνατές σκηνές δράσης και ακόμα πιο πολλές τρομερές εικόνες, οι χαρακτήρες μου φάνηκαν ενδιαφέροντες και συμπαθητικοί, ενώ και το επιστημονικό υπόβαθρο της ιστορίας και όλες οι τεχνικές λεπτομέρειες δεν με κούρασαν ούτε στιγμή. Η γραφή πολύ ωραία και ευκολοδιάβαστη, καθόλου κουραστική ή επίπεδη, με ζωντανές περιγραφές τοπίων και καταστάσεων. Γενικά είναι πολύ καλό βιβλίο, με δυνατό και αρκετά ρεαλιστικό σενάριο καταστροφής, που εκτός από ψυχαγωγία προσφέρει και τροφή για σκέψη.

 

5.5+3.5=9

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

I Am Legend - Richard Matheson: 6+4=10
Ο κύριος του φωτός - Roger Zelazny: 5+3=8
Chaos and Order - Stephen R. Donaldson: 5.5+3.5=9
This Day All Gods Die - Stephen R. Donaldson: 5.5+3.5=9

Link to comment
Share on other sites

Καποια απο τα τελευταια και οχι μονο

 

Robert McCammon: Swan Song 5+3=8

Hugh Howey: Wool 4,5+2,5=7
Peter F. Hamilton: Pandora's Star 5+3=8

 

Stephen Donaldson: The Real Story 4,5+3=7,5

Stephen Donaldson: Forbidden Knowledge 5,5+3=8,5

Stephen Donaldson: A dark and hungry god arises 5,5+3=8,5

Stephen Donaldson: Chaos and Order 6+3,5=9,5

Stephen Donaldson: This day all gods die 6+3,5=9,5

 

Richard Morgan: Θνητοι θεοι 5+3=8

Φρανκ Σετσινγκ: Το Σμηνος 5,5+3=8,5

James Corey: Leviathan Wakes 5+3=8

James Corey: Caliban's War 4+3=7

Ursula Le Guin: Ο Αναρχικος των 2 κοσμων 5+3,5=8,5

Dan Simmons: Hyperion 5,5+3,5=9

Dan Simmons: Fall of Hyperion 5,5+3,5=9

Alastair Reynolds: Revelation Space 4+3=7
Frank Herbert: Dune 6+3,5=9,5

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Μιας και είδα ότι υπάρχεικαι αυτό στην λίστα :)

 

George Orwell 1984 6+4=10

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα σε όλους,

 

Πνιγμένες πόλεις (Πάολο Μπατσιγκαλούπι): Οι πνιγμένες πόλεις είναι το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας (;) του Πάολο Μπατσιγκαλούπι, αν και σε σύγκριση με το πρώτο βιβλίο, το «Νεκροταφεία Καραβιών», δεν υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα στα δύο βιβλία, πέρα από την παρουσία του Τουλ, του Μισού που γνωρίσαμε στο πρώτο. Από εκεί και πέρα βέβαια, οι Πνιγμένες πόλεις είναι καθαρά ένα μυθιστόρημα δράσης, που εξελίσσεται σε μια μελλοντική Αμερική. Κεντρικοί ήρωές του, εκτός από τον Μισό, είναι δύο παιδιά, που προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα σε μια πολεμική κατάσταση. Σε ό,τι αφορά στο βιβλίο, η γραφή είναι εύκολη, πιο ρέουσα από ό,τι στα προηγούμενα δύο βιβλία του Μπατσιγκαλούπι που έχω διαβάσει (Κουρδιστό κορίτσι, Νεκροταφεία καραβιών), δίνοντας έμφαση κυρίως στην εξέλιξη της δράσης, παρά στην ανάλυση της όλης κατάστασης ή την περιγραφή-εξήγηση παράλληλων στοιχείων. Κατά συνέπεια, οι Πνιγμένες πόλεις διαβάζονται ευχάριστα, εύκολα, χωρίς να δίνουν τροφή για σκέψη, αλλά εστιάζοντας περισσότερο στη ψυχαγωγία. Μετά από αυτά, δύο πράγματα μένουν: α) Γιατί για μια ακόμη φορά σε βιβλίο του είδους οι ήρωες είναι παιδιά (είναι πραγματικά εκπληκτικό το τι έχουν περιγράψει να κάνουν παιδιά σε τέτοιου είδους βιβλία όλοι οι συγγραφείς τους), β) Γιατί όταν πας να το πάρεις από το ράφι, σου λένε «Κύριε, στο παιδικό τμήμα». Η απάντηση μπορεί να είναι βέβαια ότι απευθύνεται σε παιδιά το βιβλίο, όμως πολύ θα ήθελα να μιλήσω με έναν 10χρονο-11χρόνο, αφού διαβάσει π.χ. το πώς κόβουν το χέρι ή ένα-ένα τα δάχτυλα κάποιου, όπως περιγράφεται στο βιβλίο (μαζί με πολλά άλλα), και να μου πει γενικότερα την απόψή του για τη ζωή, το παιχνίδι, την ανεμελιά, την ειρήνη και άλλα τέτοια…

 

Βαθμολογία: 4,5 + 3,0=7,5

Edited by Rov
  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Νταν Μπρίταιν: ''Θεοποιοί'':  Ο επικεφαλής μίας μυστικής υπηρεσίας των ΗΠΑ καλείται από τον προϊστάμενο του να βγάλει άκρη σε μία παράξενη υπόθεση. Ένας καθηγητής και γνώστης ψυχικών φαινομένων προτού πάθει νευρικό κλονισμό, θα αφήσει μία σειρά από σημειώσεις. Σημειώσεις που έχουν να κάνουν με τις ημερομηνίες θανάτων διάσημων προσώπων, με επόμενο στη λίστα τον πρόεδρο της Αμερικής. Έχοντας στο πλευρό του την βοηθό του καθηγητή, θα δει να ανοίγεται μπροστά του ένας κόσμος τον οποίο μέχρι τότε αγνοούσε ολοκληρωτικά. Και τα απίστευτα θα αρχίσουν να δίνουν και παίρνουν. Αν και μικρό, έβριθε ωστόσο από καταστάσεις τις οποίες στάθηκε αδύνατο να καταλάβω και να παρακολουθήσω με αποτέλεσμα να χάσω την μπάλα. Τουλάχιστον ήταν καλογραμμένο και δεν με κούρασε 4+3= 7

Edited by Δημήτρης
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Νταν Σιμονς - Υπεριων : 5,5 + 4 = 9,5

 

Νταν Σιμονς - Η Πτωση του Υπεριωνα : 6 + 4 = 10

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ray Bradbury, Φαρενάιτ 451, 5,5 + 4 = 9,5

 

George Orwell, 1984,  6 + 4 = 10

 

George Orwell, Η φάρμα των ζώων, 6 + 4 = 10

 

Philip K. Dick, O Άνθρωπος στο ψηλό κάστρο , 4 + 3 = 7

 

Hugh Howey, Σιλό, 4 + 2,5 = 6,5

Edited by fotis_lyk
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ray Bradbury, Φαρενάιτ 451, 5,5 + 4 = 9,5

 

George Orwell, 1984,  6 + 4 = 10

 

George Orwell, Η φάρμα των ζώων, 6 + 4 = 10

 

Philip K. Dick, O Άνθρωπος στο ψηλό κάστρο , 4 + 3 = 7

 

Hugh Howey, Σιλό, 4 + 2,5 = 6,5

 

Ωραίος είσαι εσύ! Και στα καλά συμφωνούμε και στο ότι το Σιλό είναι υπερτιμημένο!

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Γκόρντον Ντίκσον: ''Δεν έχει χώρο για τον Άνθρωπο'': Ο Πωλ Φορμαίην είναι ένας άνθρωπος με ασυνήθιστες δυνάμεις. Ένα ατύχημα στο ορυχείο που δουλεύει θα τον αφήσει ανάπηρο. Στη προσπάθεια του να γιατρευτεί θα αναζητήσει μεθόδους και θα καταδυθεί σε μονοπάτια που παραμερίζουν τα πέπλα της καθημερινότητας. Και καθιστούν δυνατές καταστάσεις που ουδέποτε θα υποψιαζόταν κανείς ότι είναι εφικτές. Η περιπέτεια θα αρχίσει και περιλαμβάνει ακήρυχτο τεχνολογικό πόλεμο, παρατάξεις με κοινό σκοπό που όμως συγκρούονται, ταξίδια στο απώτατο διάστημα. Και όρους όπως Κοσμική Βιοδυναμική, Μορφοδιάταξη, κατάσταση ολαισθησίας, αναδιάταξη στις δινοτροπικές χορδές (τώρα που γράφω, τις λέξεις με τα πλάγια στον ορθογραφικό έλεγχο μου τις εμφανίζει ως λάθος  :p) και διάφορα άλλα τέτοια περίεργα.

 

Μαζί με τους Θεοποιούς του Νταν Μπρίταιν που σχολίασα πιο πάνω και το ''Μανία'' του Χένρι Κάτνερ, είναι μέρος της θεματικής ενότητας της Μορφοδιάταξης (ότι στην ευχή και αν είναι αυτό). Καλύτερο εκ των τριών, πρόκειται για μία καλογραμμένη περιπέτεια με δυνατές εικόνες, ωραία ατμόσφαιρα και αγωνία. Προτείνεται, μόνο όμως για όποιον κατέχει τις άνωθεν έννοιες. Εγώ που δεν τις κατέχω, με το πέρας της ανάγνωσης ήμουν κάπως έτσι  :dazzled:  4+4=8

Edited by Δημήτρης
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Ο mman μου έλεγε τις προάλλες στο τελικό του ελληνικού κυπέλλου backgammon ότι η μορφοδιάταξη το τελευταίο διάστημα τον έχει αγγίξει.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Peter F. Hamilton: Judas Unchained 4,5+3=7,5 

Kαλή δράση, κινηματογραφική. Πολύ ενδιαφέρον σύμπαν, αλλα το περίμενα πιο δυνατό όσο τελείωνε.

Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα σε όλους.

 

Ο Χρυσός Γιος (Πιρς Μπράουν): Το 2ο βιβλίο της σειράς με τα «Χρώματα» του Πιρς Μπράουν είναι ένα αγωνιώδες, περιπετειώδες, γρήγορο, ευφυές και συνολικά, άκρως ενδιαφέρον ανάγνωσμα για το μέλλον μιας αστρικής κοινωνίας που μοιάζει πολύ με τη Ρώμη του παρελθόντος, όχι απλά στις ονομασίες που έχει επιλέξει ο συγγραφέας, αλλά και σε όλες τις μηχανορραφίες, πολιτικές και στρατιωτικές συγκρούσεις που εξελίσσονται στις 641 σελίδες του. Κεντρικός ήρωας παραμένει ο «Κόκκινος» Ντάροου, την εξέλιξη του οποίου ως πιο ώριμου πλέον παρακολουθούμε στο δεύτερο βιβλίο της σειράς. Το πιο σημαντικό ωστόσο, αποτελεί το γεγονός ότι σε αυτό το δεύτερο βιβλίο η όλη η δράση δεν περιορίζεται όπως στο πρώτο μέσα στους χώρους ενός «Ινστιτούτου», αφού ο συγγραφέας εξαπλώνει την πλοκή, ενώ βάζει και βγάζει στο όλο παιχνίδι χαρακτήρες πιο ώριμα από ό,τι στο πρώτο βιβλίο (η «Κόκκινη Ανατολή» γράφτηκε πάνω στο γκαράζ του σπιτιού του στο Σιάτλ, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο ίδιος, ενώ το δεύτερο, 4 χρόνια αργότερα με σαφώς πιο επαγγελματική διάθεση), σε ένα τελικό αποτέλεσμα που κρίνεται πάρα πολύ καλό, με το δεδομένο πάντα ότι διαβάζεις ένα βιβλίο για ψυχαγωγία. Ως εκ τούτων:

 

Βαθμολογία: 5,0 + 4,0=9,0

 

Ο ξενιστής (Τζ. Κεντ Μέσσαμ): Σε ένα πολύ κοντινό αύριο, άνθρωποι με μεγάλη δύναμη, εξουσία και χρήματα, όταν πεθαίνουν συνεχίζουν να «ζουν» εικονικά, έχοντας παράλληλα τη δυνατότητα να περάσουν ορισμένες μέρες στο σώμα ενός άλλου ανθρώπου-Ξενιστή, «ζώντας» ξανά. Την ιστορία ενός από αυτούς τους Ξενιστές μας διηγείται ο Μέσσαμ, σε ένα βιβλίο με έξυπνη αρχική ιδέα, αρκετή δράση αλλά θα έλεγα, λιγότερο ευφάνταστη εξέλιξη στο πως προχωρά η όλη πλοκή. Ουσιαστικά, τα περισσότερα από αυτά που συμβαίνουν τα περιμένεις και τελικά, όταν κλείνεις και την τελευταία σελίδα του βιβλίου για να το βάλεις στη θέση του στο ράφι, συνειδητοποιείς ότι θα είναι ένα ακόμη από αυτά τα αναγνώσματα που πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Έστω και εάν, επαναλαμβάνω, η όλη ιδέα είναι καλή. Από εκεί και πέρα, θέλω να εκφράσω ένα ακόμη παράπονο ως προς το χρόνο εξέλιξης των πραγμάτων (πότε δηλαδή συμβαίνει αυτό που είναι να συμβεί) και σταματώ εδώ για να μη φάω spoiler, αλλά και τέλος, για την όλη ποιότητα της γνωστής κατά τα άλλα έκδοσης της Bell, παρόλο που η τιμή είναι κάτω από 7,00 ευρώ. Μετά λοιπόν από αυτά:

 

Βαθμολογία: 3,0 + 2,5=5,5*

 

*Έχει πάντως 4,19 αξιολόγηση στο Goodreads (!)

 

Η απέραντη θάλασσα (Ρικ Γιάνσεϋ): Η πολυαναμενόμενη συνέχεια του 5ου κύματος μεταφράστηκε στα ελληνικά και θα έλεγα ότι το 2ο βιβλίο της σειράς είναι μάλλον μια επεξήγηση του τι συμβαίνει και γιατί συμβαίνει, παρά μια συνέχεια του 1ου. Για αυτό τον λόγο προσωπικά δεν με ικανοποίησε, ιδίως σε σχέση με το 5ο Κύμα, παρότι σε αυτό το βιβλίο ο Γιάνσεϋ βγάζει περισσότερα συναισθήματα, φορτίζει την ατμόσφαιρα και γενικότερα, στοχεύει πλέον και στη ψυχή του αναγνώστη. Όμως, τελικά για εμένα είναι ένα μέτριο βιβλίο, εκτός των προσδοκιών που είχα για αυτό και σταματώ εδώ την περιγραφή για να μην αποκαλύψω περαιτέρω στοιχεία σε αυτούς που τυχόν ενδιαφέρονται να το διαβάσουν. Κατά τα άλλα η γραφή είναι απλή, η πλοκή λίγο «παγωμένη» και οι χαρακτήρες απλώς ικανοποιητικοί ως προς το ρόλο που παίζει ο καθένας τους.

 

Βαθμολογία: 3,0 + 3,0=6,0

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Έμιλι Σεντ Τζον Μάντελ - Σταθμός Έντεκα

 

Περίμενα αρκετό καιρό να μεταφραστεί και να κυκλοφορήσει στα ελληνικά το βιβλίο της Μάντελ και είχα αρκετά υψηλές προσδοκίες ελέω πολλών θετικών κριτικών εδώ και κει, αλλά και όλων των βραβείων που κέρδισε ή ήταν υποψήφιο για να κερδίσει. Τελικά η αναμονή άξιζε και με το παραπάνω, μιας και το βιβλίο με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα. 

 

Η ιστορία ξεκινάει με τον ηθοποιό Άρθουρ Λιάντερ να παθαίνει καρδιακή προσβολή πάνω στην σκηνή κατά την διάρκεια μιας παράστασης του "Βασιλιά Ληρ" και έναν νεαρό παπαράτσι/κοσμικογράφο που θέλει να γίνει διασώστης να ανεβαίνει στην σκηνή για να του δώσει τις πρώτες βοήθειες, υπό το βλέμμα της Κίρστεν Ρέιμοντ, μιας οχτάχρονης ηθοποιού. Την ίδια μέρα, μια θανατηφόρα γρίπη που ξέσπασε κάπου στην Ρωσία, άρχισε να εξαπλώνεται ραγδαία σε όλο τον κόσμο, έτσι και στον Καναδά. Μετά από λίγες μέρες, το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού αποδήμησε εις Κύριον. Είκοσι χρόνια αργότερα, παρακολουθούμε μια ομάδα καλλιτεχνών, την Περιπλανώμενη Συμφωνία, να ταξιδεύει από οικισμό σε οικισμό ανάμεσα στον Καναδά και τις ΗΠΑ, και να ανεβάζει έργα του Σαίξπηρ, σ'έναν κόσμο άγριο και σχεδόν άδειο, με την τεχνολογία και τις ανέσεις να είναι παρελθόν και τον αγώνα για επιβίωση πιο έντονο από ποτέ.

 

Αυτά σε γενικές γραμμές. Όχι, δεν πρόκειται για μια ακόμα μετά-αποκαλυπτική ιστορία επιστημονικής φαντασίας, με πίου-πίου και εικόνες καταστροφής. Ναι, υπάρχουν μπόλικες ενδιαφέρουσες και ρεαλιστικά δοσμένες περιγραφές του κατεστραμμένου κόσμου, όπως και λίγη δράση, όμως το βιβλίο αυτό είναι πολλά περισσότερα από μια απλή ιστορία επιβίωσης σε μετά-αποκαλυπτικό περιβάλλον. Μέσω της πλοκής και των χαρακτήρων αντιλαμβανόμαστε την διαχρονικότητα της τέχνης, την μελαγχολία και την νοσταλγία για έναν χαμένο κόσμο, τον αγώνα για ανάκαμψη και την θέληση του ανθρώπου για επιβίωση. Η συγγραφέας περιγράφει με άνεση τον κόσμο που δημιούργησε, μας πηγαίνει μπρος-πίσω στον χρόνο, μας δείχνει το πριν και το μετά, μας γνωρίζει τον έναν και τον άλλο χαρακτήρα, και στο τέλος καταφέρνει να συνδέσει τα πάντα στην εντέλεια. Η γραφή της είναι πραγματικά εξαιρετική, ελεγειακή, σε κάποια σημεία λυρική και σε άλλα ωμά ρεαλιστική, και συνάμα άκρως ευκολοδιάβαστη και ξεκούραστη. Προσωπικά την βρήκα αψεγάδιαστη. Επίσης συμπάθησα και δέθηκα με τους περισσότερους χαρακτήρες, αν και θα ήθελα να μάθω περισσότερα για κάποιους από αυτούς, έτσι ώστε να καταλάβω καλύτερα τα κίνητρά τους. 

 

Σίγουρα κάποιος που έχει μανία με τις λεπτομέρειες ίσως βρει ορισμένα ψεγάδια στην κοσμοπλασία (π.χ. είναι τόσο εύκολο να φτάσουμε στον Μεσαίωνα είκοσι χρόνια μετά από μια καταστροφική πανδημία;), όμως εγώ δεν μπαίνω καν στην διαδικασία αυτή. Γιατί; Επειδή πολύ απλά μου άρεσε πάρα πολύ η ιστορία και επειδή μου άρεσε ακόμα περισσότερο η γραφή της Μάντελ, το ύφος και το στιλ της, καθώς και τα μηνύματα που θέλησε να περάσει. Το βιβλίο δεν είναι άριστο, αλλά τα πέντε αστεράκια στο Goodreads θα τα πάρει από εμένα (τεσσεράμισι κανονικά αλλά δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα).

 

5+4=9

Edited by BladeRunner
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Έντουαρντ Μπούλβερ-Λίτον - Η Επερχόμενη Φυλή

 

Το συγκεκριμένο βιβλίο το είχα πάντα στα υπόψιν για αγορά, αλλά δεν ψηνόμουν και τόσο να το πάρω σε κανονική τιμή. Όμως πριν μια μέρα το πέτυχα πάμφθηνα και το τσίμπησα. Λοιπόν, θεωρητικά πρόκειται για μυθιστόρημα, στην πραγματικότητα όμως λειτουργεί περισσότερο σαν μια περιγραφή μιας άγνωστης φυλής που κατοικεί στα έγκατα της Γης και αποτελεί μέρος της μυθολογίας της Κούφιας Γης, με τον πρωταγωνιστή της ιστορίας να μας παρουσιάζει όλα όσα συνθέτουν την (ίσως ουτοπική ίσως δυστοπική) κοινωνία της υπόγειας αυτής φυλής, από την πολιτική, την οικονομία και την τεχνολογία, μέχρι την θρησκεία και τις διαπροσωπικές σχέσεις. Η δράση αυτή καθαυτή είναι λίγη (και σαν δράση δεν εννοώ κυνηγητά, ξύλο και τέτοια), οι περιγραφές της κοινωνίας μπόλικες και στην πλειοψηφία τους ενδιαφέρουσες. Το βιβλίο γράφτηκε πριν από 145 χρόνια (!), οπότε είναι λογικό να δείχνει τα χρόνια του τόσο στην γραφή όσο και στις διάφορες αναφορές του συγγραφέα σε κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά συστήματα (χώρια κάποια αναπάντητα ερωτήματα). Από την άλλη, μου τράβηξαν την προσοχή κάποιες περιγραφές γύρω από την τεχνολογία και την ενέργεια, που νομίζω ότι με βάση και την χρονιά που εκδόθηκε το βιβλίο, ήταν αρκετά μπροστά. Σαν μυθιστόρημα λέει λίγα πράγματα και σε σημεία κουράζει, όμως σαν βιβλίο γενικά παρουσιάζει ενδιαφέρον με την όλη κοσμοπλασία, τις περιγραφές της υπόγειας φυλής, της κοινωνίας και της τεχνολογίας της. Η γραφή είναι συμπαθητική, αλλά, όπως είπα, δείχνει αρκετά τα χρόνια της και πολλούς μπορεί να τους κάνει να βαρεθούν ολίγον τι. Προσωπικά δεν ξετρελάθηκα, από την άλλη όμως όλο και κάτι κέρδισα.

 

4+2.5=6.5

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Το τέλος της αιωνιότητας, Ισαάκ Ασίμωφ  6 & 3,5 = 9,5
Ξεκίνησε με πλήθος καταστάσεων που περιγράφονταν, ώστε να μου φαίνεται δύσκολο να το παρακολουθήσω. Ευτυχώς στη συνέχεια λύθηκαν γρήγορα οι αρχικές απορίες που είχα και ακολούθησε η ανάπτυξη μιας πολύ ωραίας ιδέας σε συνυδασμό με την προσωπική ιστορία του ήρωα.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Άρθουρ Κλαρκ: ''Ναυάγιο στη Σελήνη'': Στο μέλλον ο άνθρωπος έχει κατακτήσει το όνειρο του να πραγματοποιεί ταξίδια στο διάστημα. Όχι απλώς επιστημονικά, αλλά και αναψυχής. Οι κίνδυνοι δεν θα πάψουν όμως ποτέ να ελλοχεύουν σ' ένα περιβάλλον κατ' εξοχήν εχθρικό. Ένας σεισμός θα λάβει χώρα στο φεγγάρι με το πλήρωμα και τους επιβάτες ενός κρουαζιερόπλοιου να εγκλωβίζονται στα έγκατα του. Και η μάχη για την επιβίωση θα αρχίσει. Ωραίο, αγωνιώδες θρίλερ που παρά τα επιστημονικά του δεδομένα διαβάζεται εύκολα και γρήγορα. Χιούμορ, ενδιαφέροντες ψυχολογικές καταστάσεις και χαρακτήρες. Όχι με ιδιαίτερο βάθος αλλά ούτε και καρικατούρες. Χωρίς να είναι αριστούργημα, έμεινα ικανοποιημένος 4+4=8.

Edited by Δημήτρης
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Έντουαρντ Μπούλβερ-Λίτον - Η Επερχόμενη Φυλή

 

Το συγκεκριμένο βιβλίο το είχα πάντα στα υπόψιν για αγορά, αλλά δεν ψηνόμουν και τόσο να το πάρω σε κανονική τιμή. Όμως πριν μια μέρα το πέτυχα πάμφθηνα και το τσίμπησα. Λοιπόν, θεωρητικά πρόκειται για μυθιστόρημα, στην πραγματικότητα όμως λειτουργεί περισσότερο σαν μια περιγραφή μιας άγνωστης φυλής που κατοικεί στα έγκατα της Γης και αποτελεί μέρος της μυθολογίας της Κούφιας Γης, με τον πρωταγωνιστή της ιστορίας να μας παρουσιάζει όλα όσα συνθέτουν την (ίσως ουτοπική ίσως δυστοπική) κοινωνία της υπόγειας αυτής φυλής, από την πολιτική, την οικονομία και την τεχνολογία, μέχρι την θρησκεία και τις διαπροσωπικές σχέσεις. Η δράση αυτή καθαυτή είναι λίγη (και σαν δράση δεν εννοώ κυνηγητά, ξύλο και τέτοια), οι περιγραφές της κοινωνίας μπόλικες και στην πλειοψηφία τους ενδιαφέρουσες. Το βιβλίο γράφτηκε πριν από 145 χρόνια (!), οπότε είναι λογικό να δείχνει τα χρόνια του τόσο στην γραφή όσο και στις διάφορες αναφορές του συγγραφέα σε κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά συστήματα (χώρια κάποια αναπάντητα ερωτήματα). Από την άλλη, μου τράβηξαν την προσοχή κάποιες περιγραφές γύρω από την τεχνολογία και την ενέργεια, που νομίζω ότι με βάση και την χρονιά που εκδόθηκε το βιβλίο, ήταν αρκετά μπροστά. Σαν μυθιστόρημα λέει λίγα πράγματα και σε σημεία κουράζει, όμως σαν βιβλίο γενικά παρουσιάζει ενδιαφέρον με την όλη κοσμοπλασία, τις περιγραφές της υπόγειας φυλής, της κοινωνίας και της τεχνολογίας της. Η γραφή είναι συμπαθητική, αλλά, όπως είπα, δείχνει αρκετά τα χρόνια της και πολλούς μπορεί να τους κάνει να βαρεθούν ολίγον τι. Προσωπικά δεν ξετρελάθηκα, από την άλλη όμως όλο και κάτι κέρδισα.

 

4+2.5=6.5

Θυμαμαι τα βιβλία του Γιαννουλακη για τη Κουφια Γη, κανανε ιδιαίτερη αναφορά σε αυτό το βιβλίο, νομίζω έχει ξεπηδήσει μια ολοκληρη νεομυθολογια από αυτο το βιβλίο πχ Βριλ, Κουφια Γη, Ενδωγήινοι, New Age αναφορές Οπότε μαλλον αποτελει cult διαμαντακι. Το τρελό ειναι πως καποιοι δεν το θεωρούν καν μυθιστόρημα, αλλά πραγματική ιστορία. Ο ιδιος συγγραφέας έχει γραψει και το πολυ γνωστό και εντελώς διαφορετικού υφους: οι τελευταίες μερες τις Πομπηιας.

 

Το περιεργο στα ματια μου ειναι οτι το παρον βιβλίο του, δεν εχει καμια συνάφεια με την όλη πορεία του πχ πολιτική, θεατρικός συγγραφέας, φιλολογικα περιοδικά κλπ. Και μονο αυτο το βρισκω περιεργο. Και εννοώ τι φλασιά μπορεί να εφαγε για να το γράψει

Edited by Anwrimos23
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Γκρέγκορι Μπένφορντ/Πολ Α. Κάρτερ - Γέννημα των πάγων (Iceborn)

 

Έχουμε να κάνουμε με μια αρκετά ενδιαφέρουσα και καλογραμμένη νουβέλα "σκληρής" επιστημονικής φαντασίας, συγγραφείς της οποίας είναι ο πολύ γνωστός συγγραφέας του είδους Γκρέγκορι Μπένφορντ ("Απόδραση από το χρόνο" aka "Timescape", "Foundation's Fear", Galactic Center series κλπ) και κάποιος Πολ Α. Κάρτερ, τον οποίο οφείλω να παραδεχτώ ότι δεν γνωρίζω καθόλου.

 

Βρισκόμαστε κάπου στο 2040 και παρακολουθούμε την Γήινη αποστολή στον πλανήτη Πλούτωνα, που αποτελείται αποκλειστικά και μόνο από ένα άτομο, την παθιασμένη Σάννα Γουέστ, μιας και μετά τον θάνατο τριών συναδέλφων της έμεινε μόνη. Η Σάννα βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον αγαπημένο της πλανήτη, τον Πλούτωνα, αποφασισμένη να να αποδείξει την ύπαρξη ζωής στον πλανήτη. Θα ανακαλύψει κάποιες παράξενες και μοναδικές μορφές ζωής, αλλά θα πρέπει να κατέβει στην παγωμένη επιφάνεια για να μάθει περισσότερα... και να έρθει σ'επαφή μαζί τους. 

 

Σε μεγάλο βαθμό μου άρεσε η νουβέλα αυτή, οι όλες περιγραφές του πλανήτη και των μορφών ζωής, καθώς και η ατμόσφαιρα της ιστορίας, όμως νομίζω ότι χρειαζόταν πολύς περισσότερος χώρος για να αναπτυχθούν καλύτερα οι ενδιαφέρουσες ιδέες των συγγραφέων, αλλά και να υπάρχει μεγαλύτερο βάθος στην πλοκή και τους χαρακτήρες. Κατά τ'άλλα πρόκειται για μια καλή νουβέλα, αρκετά καλογραμμένη και ευκολοδιάβαστη (αν και με κάποιες επιστημονικές ορολογίες), ό,τι πρέπει για να περάσει ευχάριστα η ώρα ενός λάτρη της επιστημονικής φαντασίας. Θα του έβαζα τριάμισι αστεράκια στο Goodreads, αλλά μιας και δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα, του βάζω τρία.

 

4+3=7 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Τζέιμς Μπλις - Star Trek 1 (Star Trek 2)

 

Τον Σεπτέμβριο του 2012 διάβασα το πρώτο βιβλίο της σειράς, που στα ελληνικά κυκλοφόρησε με τον τίτλο "Ταξίδι στ'αστέρια", από τις εκδόσεις Φλίππερ. Αυτό είναι το δεύτερο από τα συνολικά δώδεκα βιβλία που κυκλοφόρησαν στο εξωτερικό (και ας κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Καστανιώτη ως "Ταξίδι στ'αστέρια 1" ή "Star Trek 1"), με τον μεγάλο συγγραφέα της επιστημονικής φαντασίας Τζέιμς Μπλις να προσαρμόζει σε διηγήματα τα επεισόδια της σειράς Star Trek που άρχισε να προβάλλεται το 1966 και ολοκληρώθηκε το 1969. 

 

Οχτώ διηγήματα περιέχονται στον παρόντα τόμο και δεν θα κάτσω να αναλύσω το καθένα. Θα αναφέρω όμως ποια διηγήματα υπάρχουν στην συλλογή και σε ποια επεισόδια της πρώτης σαιζόν της σειράς βασίζονται: 1. Αρένα - Arena (18o επεισόδιο), 2. Γεύση αιματοχυσίας - A Taste of Armageddon (23ο επεισόδιο), 3. Αύριο είναι χθες - Tomorrow Is Yesterday (19ο επεισόδιο), 4. Παραγγελία ευσπλαχνίας - Errand of Mercy (26ο επεισόδιο), 5. Στρατοδικείο - Court Martial (20ο επεισόδιο), 6. Επιχείρηση: Εξόντωση! - Operation -- Annihilate! (29ο επεισόδιο), 7. Η πόλη στην άκρη της αιωνιότητας - The City on the Edge of Forever (28ο επεισόδιο), 8. Σπορά στο διάστημα - Space Seed (22ο επεισόδιο). 

 

Την σειρά δεν την έχω δει, γιατί πολύ απλά δεν την έχω βρει κάπου εύκαιρα διαθέσιμη. Θα την ψάξω όμως. Τώρα, όσον αφορά τα διηγήματα, μου φάνηκαν αρκετά ψυχαγωγικά και ενδιαφέροντα, και στο ίδιο επίπεδο ποιότητας με τα άλλα της προηγούμενης συλλογής. Απλά, με βάση αυτά που καταλαβαίνω, έχω την εντύπωση ότι ποιοτικά δεν φτάνουν τα αντίστοιχα επεισόδια της σειράς, και απλώς λειτουργούν σαν μια έξτρα απόλαυση για τον φανατικό θεατή της σειράς που του αρέσει και το διάβασμα. Η γραφή είναι ευκολοδιάβαστη μα τίποτα το τρομερά ιδιαίτερο - αν και γι'αυτό ίσως φταίει και η μετάφραση, που είναι σχεδόν σαράντα χρόνων! Γενικά πέρασα καλά και θα ήταν ωραία αν έβρισκα και τα επόμενα βιβλία της σειράς. Στα ελληνικά ίσως έχει μεταφραστεί και το τρίτο βιβλίο, πάλι από τις εκδόσεις Καστανιώτη, αλλά θα είναι εξαιρετικά σπάνιο να βρεθεί.

 

4+3=7

Edited by BladeRunner
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..