H τρελή Λαίδη Κόττινγκτον και οι Νεράιδες της.

[Oberon]

Βικτωριανή εποχή, τέλος 19ου αιώνα, αρχή του 20ου! Αγγλία.

Η μικρή Λαίδη Αντζέλικα Κόττινγκτον έχει ένα παράξενο χόμπυ. Της αρέσει να μαζεύει...νεράιδες, γκόμπλινς και άλλα ξωτικά. Όχι επειδή τα αγαπά και μαζεύει τις φωτογραφίες τους. Μαζεύει τις ίδες τις νεράιδες! Πώς;

Η Αντζέλικα έχει ένα τεράστιο άλμπουμ, όπως αυτά που είχαν στην παλιά εποχή και έγραφαν σκέψεις σαν ημερολόγιο, και σε κάθε σελίδα υπήρχε και από ένα πατηκωμένο, αποξηραμένο λουλούδι. Μόνο που στο άλμπουμ της Αντζέλικα δεν υπάρχουν λουλούδια αλλά πατηκωμένες νεράιδες!

Οι νεράιδες της έχουν σπάσει τα νεύρα! Για κάποιο λόγο εμφανίζονται συνεχώς μπροστά της, πάνω στα ρούχα της, μέσα στην κρεβατοκάμαρά της! Αλλά εκείνη ξέρει τι να κάνει. Πιάνει για λίγο κουβέντα με τη νεράιδα, το γκόμπλιν ή άλλο αερικό και ξαφνικά.....ΠΑΤ!!! Το παγιδεύει μέσα στο άλμπουμ της σαν μύγα ή αν δεν έχει το άλμπουμ πρόχειρο, έχει μυγοσκοτώστρα ή έστω και τα παπούτσια της! Όσο για τους συγγενείς και τους φίλους της, θα έπρεπε να ντρέπονται που τη βασανίζουν, μόνο και μόνο επειδή έχει ένα κάπως διαφορετικό χόμπυ!

 

Να ένα μεταφρασμένο απόσπασμα από το ημερολόγιο της ευγενούς, καλόκαρδης και καλομαθημένης αυτής Λαίδης.

 

13 Ιανουαρίου 1903.

Σήμερα είναι τα 15α γενέθλιά μου. Είμαι επιτέλους μεγάλη. Η Μαμά και ο Μπαμπάς με προσκάλεσαν να γευματίσουμε μαζί. Ένιωθα πολύ παράξενα. H Μαμά μου έδωσε ένα ζευγάρι λευκά γάντια και μια πιρούνα.

Η γκουβερνάντα μου έδωσε ένα αντίτυπο από το Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό του Νοικοκυριού - έναν ανεκτίμητο οδηγό για όλες τις νοικοκυρές - ο οποίος πολύ λίγο με ενδιέφερε. Ο ξάδελφος Νίκολας μου έδωσε μια φωτογραφική μηχανή.

Καθώς πήγαινα να ξαπλώσω πρόσεξα μια μικρή νεράιδα που καθόταν κάτω από τη ντουλάπα. Έκλαιγε. Έσκυψα και τη σήκωσα! Ήταν τόσο αναστατωμένη που δε φαινόταν να το πρόσεξε ή να την ένοιαζε. Την ακούμπησα πάνω στο μάρμαρο του νεροχύτη και την εξέτασα. Το ένα φτερό φαινόταν να είναι σπασμένο. Υπήρχαν μικρά σημάδια πάνω στο φόρεμά της και το ραβδί της ήταν λυγισμένο.

"Τι συμβαίνει;" ρώτησα. Αλλά εκείνη συνέχισε να κλαίει σπαρακτικά με αναφυλητά. Ήταν η πρώτη φορά που είχα μιλήσει με μια νεράιδα και έτσι είπα: "Πώς σε λένε;" Με κοίταξε για μια στιγμή και μετά μουρμούρισε κάτι σαν: "Πίπσκιντίνκλ." Αλλά μετά δεν μπορούσα να της πάρω ούτε μια λέξη ακόμα. Γι'αυτό έβγαλα το άλμπουμ μου για πατηκωμένα λουλούδια και ΣΝΑΠ!! Την έπιασα.

 

 

Το παραπάνω απόσπασμα και εικόνες είναι βέβαια από το βιβλίο του γνωστού νεραιδοζωγράφου Brian Froud και του επίσης γνωστού Τerry Jones των Monty Python, με τίτλο Lady Cottington's Pressed Fairy Book. To βιβλίο κυκλοφορεί και στα Ελληνικά ξενόγλωσσα βιβλιοπωλεία.

Πρόκειται για ένα εκπληκτικό στην αυθεντικότητα του βιβλίο με κείμενο που ακολουθεί τη ζωή της "Λαίδης Κόττινγτον" από την παιδική ηλικία ως την ωριμότητα, γεμάτο καταπληκτικά σχέδια. Το "ημερολόγιο" αυτό είναι άλλοτε τρομακτικό, άλλοτε παραμυθένιο και σίγουρα με τεράστια δόση μαύρου χιούμορ.

Η Λαίδη συλλέγει τις πατηκωμένες νεράιδες της, αν και δεν τις πιάνει όλες πάντα πράγμα που την κάνει να σκυλιάζει ακόμα περισσότερο, και οι διηγήσεις της είναι τόσο καλογραμμένες που πραγματικά πιστεύεις πως υπήρξε στ'αλήθεια. Μάλιστα υπάρχει και η "συνέχεια" με τον τίτλο STRANGE STAINS AND MYSTERIOUS SMELLS που επικεντρώνεται στον αδελφό της Αντζέλικα, Κουέντιν, αλλά δεν το έχω διαβάσει ακόμα. Πάντως ο Κουέντιν φαίνεται να έχει ένα "επιστημονικό" ενδιαφέρον για τις νεράιδες!!

Περισσότερες πληροφορίες, εικόνες και αποσπάσματα υπάρχουν εδώ:

 

http://www.worldoffroud.com/www/cott/lcbook/index.cfm

 

Το συνιστώ ανεπιφύλακτα για όσους αγαπούν τα βικτωριανά παραμύθια με χιούμορ και κάμποσο horror μέσα!

Και για τους φανς του Froud φυσικά!

Edited September 24, 2006 by Dain

[RaspK]

Πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα, αν κι εγώ τα λυπήθηκα, τρόπον τινά, τ' αερικά που βρήκαν τόσο... επίπεδο τέλος. Φαίνεται ν' αξίζει μια καλή ματιά!

[Oberon]

Ναι, αυτό είναι το horror στοιχείο του βιβλίου. Αλλά έχει αρκετές εκπλήξεις μέσα έτσι κι αλλιώς. ;)

Edited September 24, 2006 by Dain

[Darkchilde]

Η αδελφή μου η μικρή έχει μανία με τον Froud και της είχα κάνει δώρο το συγκεκριμένο βιβλίο. Και οπωσδήποτε του έριξα μερικές ματιές ( ίσως και αρκετές παραπάνω). Μου άρεσε η ιδέα, και το βρήκα πολύ ενδιαφέρον.

 

Ο Brian Froud είναι εκπληκτικός ζωγράφος.

[DinoHajiyorgi]

Καρά-bump!

 

Γιατί είναι το τόπικ με την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα...από πλευράς Guests φυσικά. Σπάνια δεν θα συναντήσω τον τίτλο του στο Online Users. Και αξίζει!