Jump to content

His Dark material and more (Philip Pullman)


heiron
 Share

Recommended Posts

Αυτό, τελικά, ενέχει τεράστια ερωτήματα: θα ήταν ηθικότερο, δηλαδή, να απέχουμε από τον κινηματογράφο έργων του φανταστικού που είναι απίθανο ότι θα είναι πάρα πολύ καλές μεταφορές, με τη λογική ότι αυτό τους υποστηρίζει στο να πετσοκόβουν έργα; Ή είναι, απλά, μια χίμαιρα η κατάσταση εν τη γενέση;

Link to comment
Share on other sites

Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο Rasp, αλλά νομίζω ότι καλύτερα να βλέπουμε και κρίνουμε από μόνοι μας. Εαν καταστρέψουν την τριλογία τότε δεν βλέπεις ούτε το δεύτερο ούτε το τρίτο. Και είναι λυπηρό να βλέπεις θρησκευτική καταπίεση στην τέχνη του κινηματογράφου.

Link to comment
Share on other sites

Είναι θλιβερό να βλέπεις θρησκευτική καταπίεση, τελεία, αλλά ειδικά σε high fantasy ή sword and sorcery έργα είναι απλά γελοίο!

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω πως η λύση είναι το βλέποντας και κάνοντας, ιδίως σήμερα όπου μπορούμε να διαβάζουμε πληθώρα νέων, συνεντεύξεων και κριτικών, προτού πάμε να δούμε κάτι. Από την άλλη, αν κάτι είναι πολύ σεβαστό σε κάποιον μπορεί και να επιλέξει να αποφύγει τελείως τις κιν. μεταφορές, πχ όπως με τα comics του Alan Moore.

 

Και είναι και φορές όπου δεν θέλει και πολύ σκέψη, πχ League of Extraordinary Gentlemen & LXG (έλεος).

Link to comment
Share on other sites

Εγώ δε θα αντέξω και θα τη (τις) δω, όχι μόνον από περιέργεια αλλά και από την ευκαιρία να ξαναζήσω/θυμηθώ λίγες από τις στιγμές που έζησα διαβάζοντας τα βιβλία - χωρίς να χρειαστεί να τα διαβάσω από την αρχή.

 

Ωστόσο, θεωρητικά πιστεύω ότι ως καταναλωτές έχουμε υποχρέωση να τιμούμε μόνον τα καλά προϊόντα και να διαλαλούμε τις απόψεις μας, προσπαθώντας τουλάχιστον να στείλουμε ένα μήνυμα προς τους παραγωγούς...

Link to comment
Share on other sites

  • 8 months later...

Προσωπικά, έχω να πω πως πραγματικά βρήκα ελάχιστο ενδιαφέρον στην τριλογία του Πούλμαν :thumbdown: . Δεν με ενόχλησε η ιδεολογία του, αν και σαφώς θα προτιμούσα να την απέυθηνε κανείς σε άτομα ενήλικα και όχι σε εφήβους, αλλά πραγματικά αυτό είναι εντελώς το λιγότερο. Καλή η ιδέα του με τα δαιμόνια και με τα παράλληλα σύμπαντα, αλλά ο τρόπος που μπλέκει ένα σωρό θέματα χωρίς να τους δίνει λογική λύση ή απλά τα παρατάει επειδή του σκάει καινούρια ιδέα και γράφει άλλα γι' άλλα, ονομάζοντάς το αυτό ανατροπή, ειλικρινά δεν με έπεισε καθόλου. Αν ήταν να το βαθμολογήσω, θα έπαιρνε αρνητικό πρόσημο, νομίζω. Όλο αυτό το ανακάτωμα, άρπιυες από δω, ο βαρκάρης του θανάτου από κει, ένα σωρό ετερόκλητα στοιχεία που δεν κολλάνε με τίποτα. Θα ήθελα να ξέρω επίσης γιατί στην ευχή αποφάσισε ότι το τρίτο βιβλίο θα έπρεπε να λέγεται το κεχριμπαρένιο τηλεσκόπιο, εφόσον με το γυαλάκι της η ηρωίδα (το φίδι) απλώς βλέπει τη σκόνη, και κάτι έγινε! Τα παιδάκια προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρέπει να σκοτώσουν το θεούλη, αλλά

τελικά ούτε αυτό δεν κάνουν, τα άχρηστα, ο θεούλης πεθαίνει από γήρας

. Εκείνος ο Μέτατρον, σκέτη απογοήτευση

-αφήστε τι θα σκεφτούν οι καμπαλιστές για το συγγραφέα-. Δεν έχει ακούσει ο κύριος Πούλμαν ότι οι άγγελοι δεν έχουν φύλο; Το έγραψε κι η Χειλουδάκη, τί στην ευχή. Το να τον αποπλανήσει μία γυναίκα και να τον γκρεμίσει στα τάρταρα είναι τουλάχιστον φτωχό εύρημα. Άντε και του γυάλισε η Κίντμαν του Μέτατρον, άγγελος ήταν, φτερά δεν είχε να μην πέσει σαν μ***ς στο βάραθρο;

 

Αυτά και άλλα πολλά και άντε γιατί φούντωσα πάλι. :ranting:

Edited by heiron
Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...
  • 5 years later...

Μόλις τελείωσα το πρώτο μέρος της τριλογίας και επιβεβαιώθηκα στο ένστικτο που είχα πριν το ξεκινήσω. Ότι δεν θα μου αρέσει.

 

Το βιβλίο είναι καλό και αξίζει. Είναι καλογραμμένο, με έξυπνες ιδέες, έχει μία κάποια αγωνία, και φυσικά την πολύ καλή ιδέα των δαιμονίων. Αυτό ήταν κάτι που μου άρεσε και σαν σκέψη, αλλά και σαν εκτέλεση. Αποδόθηκαν σωστά οι σκηνές και τα πάνδεινα που τραβούσαν οι χαρακτήρες όταν αποχωρίζονταν ο ένας τον άλλον. Απόλαυσα επίσης τον διάλογο της Σεραφίνα Πεκάλα και του Λι Σκόρσμπι πάνω στο αερόστατο :)

 

Από εκεί και πέρα υπήρξαν ορισμένοι παράμετροι που το κατέστησαν ως ένα (μικρό) αναγνωστικό ανήφορο για μένα, με πρώτο και καλύτερο το ότι ήταν κάτι σχεδόν εντελώς έξω από τα γούστα μου. Χαρακτηριστικά θα πω ότι είχα αγοράσει τα δύο πρώτα βιβλία από αρκετά παλιά, όταν ακόμη πρωτοβγήκαν. Προτού δηλαδή κατασταλάξω στα γούστα μου. Πήρα και το τρίτο πριν από λίγο καιρό, και κάθησα επιτέλους να τα διαβάσω. Αν όμως είχα επιλογή σήμερα, δεν θα τα αγόραζα καν. Πολύ soft σε σχέση με αυτά που μου αρέσει και έχω συνηθίσει να διαβάζω, και γεμάτο με λέξεις της καθημερινότητας όπως ''τράπεζα'', ''αστυνομικό τμήμα'', ''Λονδίνο'', ''δικηγόρος'' κλπ. Δεν μου αρέσει όταν σε φάντασυ βιβλία συναντάω τέτοιες λέξεις, είναι κάτι που με χαλάει.

 

Φταίει επίσης που έχω δει και την ταινία και θυμόμουν έστω και αμυδρά τι είχε συμβεί, κάτι που είναι ότι χειρότερο για μένα. Και τέλος, είναι για μικρότερες ηλικίες. Όχι τόσο για παιδιά γιατί έχει κάποιες σκληρές σκηνές, όσο ίσως για έναν έφηβο που κάνει το ξεκίνημα του στο φάντασυ.

 

Για αυτούς τους λόγους μου πήρε άλλωστε και δύο βδομάδες για να το τελειώσω. Παρ' όλα αυτά θα επαναλάβω ότι δεν είναι κακό βιβλίο, απλά δεν κόλλησε με τα δικά μου γούστα. Δεν ξέρω τι άποψη έχουν οι άλλοι που το διάβασαν, γιατί δεν διάβασα το τόπικ για να μην σποιλεριαστώ. Ξεκινάω στο καπάκι το δεύτερο μέρος της σειράς.

Edited by Δημήτρης
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Καθώς τα βιβλία της τριλογίας τα αγαπώ όσο λίγα άλλα, θα γράψω μόνο ότι η Οξφόρδη της Λύρας με έχει στοιχειώσει ανεπανάληπτα. 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ωχ, ωχ, Δημήτρη, αν οι "καθημερινές" λέξεις σε χάλασαν στο πρώτο, τι να σου πω για το δεύτερο, που διαδραματίζεται εν μέρει στο δικό μας κόσμο! Κάρτες ανάληψης, τζιν παντελόνια και δε συμμαζεύεται. Εμένα δε με ενοχλούν οι δόσεις πραγματικότητας στα βιβλία φάντασυ, τις θεωρώ απόπειρα του συγγραφέα να δείξει ότι έχει να πει κάτι που έχει σημασία και στον πραγματικό κόσμο, ότι τα βιβλία του δεν είναι για να ξεχνιέσαι, αλλά για να βλέπεις τη δική σου πραγματικότητα από μια άλλη οπτική γωνία.

 

Άλλο ένα τόπικ που δεν είχα πάρει χαμπάρι. Έχω διαβάσει τα βιβλία εδώ και χρόνια και έχω δει και την ταινία. Ο μόνος λόγος που βλέπω για να θεωρηθούν παιδικά τα βιβλία, εκτός από το ότι δεν έχουν, βέβαια, σκηνές σεξ, είναι το απλό στυλ γραψίματος, δηλαδή χωρίς συγγραφικά τεχνάσματα όπως μπρος πίσω στο χρόνο και αλλαγή οπτικής γωνίας την τελευταία στιγμή για εντυπωσιασμό, ό,τι ακριβώς με εκνευρίζει σε άλλα και με κάνει να σκέφτομαι ότι ο συγγραφέας δεν έχει κάτι σημαντικό να πει και γεμίζει τα κενά με τέτοια κολπάκια. Όχι, ο Πούλμαν δεν κάνει τέτοια και η ιστορία που έχει να πει είναι τρομερά πολύπλοκη για να τη μπερδέψει κι άλλο με τέτοιο γράψιμο.

Το πρώτο βιβλίο διαδραματίζεται στον κόσμο της Λύρας, των δαιμονίων, των μαγισσών, των αρκούδων κλπ.

Το δεύτερο σε τρεις κόσμους: στης Λύρας, στο δικό μας και σε έναν άλλο, αυτόν με τα φαντάσματα, που χρησιμεύει σαν ενδιάμεσος χώρος για τους άλλους.

Στο τρίτο γίνεται χαμός από κόσμους και πηγαινέλα από τον ένα στον άλλο και είναι και το μόνο από τα τρία που έχει πάρει κάποιο βραβείο, δικαίως κατά τη γνώμη μου γιατί είναι το καλύτερο ή έστω το πιο πήχτρα σε νοήματα/συμβολισμούς.

Το θέμα νομίζω ότι είναι η πάλη μεταξύ σκοταδισμού και προόδου, όπως λέει και ευθέως το ίδιο το κείμενο σε μερικά σημεία. Η Εκκλησία (το "Διευθυντήριο" του κόσμου της Λύρας) αντιπροσωπεύει το σκοταδισμό και προσπαθεί με πολλούς τρόπους να σταματήσει τις εξελίξεις και να προλάβει να μη γίνουν πολλές σημαντικές αποκαλύψεις, πχ τι συμβολίζει η Λύρα και όλα αυτά που πάνε πακέτο. Τα δαιμόνια θα έλεγα ότι συμβολίζουν το μη υλικό τμήμα της ανθρώπινης υπόστασης, την ψυχή, το πνεύμα, όπως θέλετε πείτε το. Αναπτύσσονται με συμβολισμούς πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις: η εκκλησία προσπαθεί να κρατήσει τους ανθρώπους στο επίπεδο της παιδικής αθωότητας, με πειράματα που "κόβουν" τη δυνατότητα ωρίμανσης και "αμαρτίας" (κάπου αναφέρονται και η περιτομή και η κλειτοριδεκτομή σαν "κόψιμο" με τον ίδιο σκοπό), ενώ όλοι οι υπόλοιποι (ίσως και χωρίς να το συνειδητοποιούν) προτιμάνε τη Γη αντί τον Παράδεισο για τον Αδάμ και την Εύα τους. Αυτό φαίνεται πολύ ξεκάθαρα και λέγεται σχεδόν ευθέως στο σημείο με τις αρπυίες στο τρίτο βιβλίο, δηλαδή

μη γίνεστε καλόγεροι, μην αδειάζετε τη ζωή σας από τα πάντα για να αποφύγετε την αμαρτία, κάντε την κάτι, αποκτήστε εμπειρίες, μην την αφήνετε να πάει χαμένη.

. Αυτό κατάλαβα εγώ, τέλος πάντων.

Από ιδέες και ευρήματα γίνεται επίσης χαμός. Μου άρεσε πολύ η ιδέα του παράλληλου κόσμου όπου υπάρχουν κάποιες μικρές διαφορές με τον δικό μας (πχ τα δαιμόνια, οι μάγισσες, οι αρκούδες) και κάποιες άλλες κοινές έννοιες έχουν άλλα ονόματα (πχ ανβαρολογία=φυσική). Δεν είχα ξανασυναντήσει κοσμοπλασία με τόσο μικρές διαφορές από τη γνωστή μας πραγματικότητα. Εννοείται ότι μου άρεσαν τα δαιμόνια και το πώς μπορείς να δεις αμέσως τι χαρακτήρας είναι κάποιος, από την εμφάνιση του δαιμονίου του, άσε το συμβολισμό του ότι τα δαιμόνια των παιδιών αλλάζουν μορφή και σταθεροποιούνται όταν βγουν από την παιδική ηλικία. Αλλά δε με έκανε να προσπαθώ να φανταστώ τι θα ήταν το δικό μου δαιμόνιο... Οι αρκούδες πολύ ενδιαφέρουσα αν και όχι πολύ πρωτότυπη εκδοχή φυλής "βάρβαρης", που έχει όμως τη δική της συνεπή νοοτροπία. Τα φαντάσματα και τα μαλέφα μού φάνηκαν σχετικά απλοϊκά ως ιδέες, αλλά έχουν το ρόλο τους κι αυτά ως σύμβολα. Οι μάγισσες επίσης όχι και τόσο πρωτότυπες και δεν είμαι σίγουρη ότι χρειαζόταν τόσο μεγάλη ανάπτυξη σαν ιδέα, αλλά οκ. Οι άγγελοι δε μου άρεσαν καθόλου, ούτε όταν κατάλαβα ότι δεν είναι φτιαγμένοι ακριβώς όπως λέει η θρησκεία, εν μέρει γιατί μέχρι να εμφανιστούν είχα ήδη μπουκώσει με επινοημένα πλάσματα και συμβολισμούς και εν μέρει επειδή είναι τα πιο κλισέ δημιουργήματα εκεί μέσα. Με ενθουσίασε ο πλούτος της κοσμοπλασίας, το πόσα πολλά έχει να πει, το ότι τόσα πολλά διαφορετικά συμφέροντα συνυπάρχουν και αλληλοσυγκρούονται (πχ κάποιοι ψάχνουν να βρουν τι σημαίνουν όλα αυτά, κάποιοι να τα εμποδίσουν να συμβούν, κάποιοι τα έχουν ερμηνεύσει λάθος και προχωράνε παρ' όλ' αυτά, κάποιοι θέλουν απλώς να επιβιώσουν ή να εκπληρώσουν τις φιλοδοξίες τους ή το πεπρωμένο τους, κάποιοι να βγάλουν κέρδος και κάποιοι απλώς φοβούνται ή αδιαφορούν). Επίσης είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον το ότι συνδέει και αρκετά γνωρίσματα του δικού μας κόσμου με όλη αυτή την ιστορία, δίνει διαφορετικές ερμηνείες σε κείμενα του ευαγγελίου και τέτοια (υποθέτω για τα περί Εκκλησίας, αγγέλων και ευαγγελίου έφαγε τους αφορισμούς). Και τι να πω για τα μαγικά αντικείμενα: το αληθειόμετρο (1ο βιβλίο) και το πώς αλλάζει η σχέση της Λύρας μαζί του. Το μαχαίρι (2ο βιβλίο), τις ικανότητές του και την παράδοση που το ακολουθεί. Το κεχριμπαρένιο spyglass (όχι τηλεσκόπιο, αλλά δεν ξέρω αν υπάρχει λέξη γι' αυτό) που σε αφήνει να βλέπεις τη Σκόνη! Και η Σκόνη, τι ωραία ιδέα και πόσο φορτωμένη με συμβολισμούς! Ειδικά το αληθειόμετρο και το μαχαίρι έχουν δυνάμεις που θα τις ήθελα κι εγώ (περισσότερο από το δαιμόνιο). Η τελευταία φράση του (3ου) βιβλίου δείχνει ότι δεν τάσσεται κατά της θρησκείας γενικά, αλλά κατά των σκοταδιστικών πρακτικών της Εκκλησίας.

Το Lyra's Oxford δεν το έχω διαβάσει, αλλά θα το ψάξω.

Η ταινία καλύπτει ένα μέρος από το πρώτο βιβλίο και έχει παραλείψει τα λιγότερο "αθώα" σημεία, οπότε είναι πολύ παιδική και χωρίς όλα αυτά τα νοήματα. Τις αρκούδες δεν τις δείχνει καθόλου ανθρωπόμορφες όπως περίμενα και δεν του πάει και τόσο του Daniel Craig να κάνει τον Λόρδο Άσριελ. Αντίθετα, την κυρία Κάλτερ, παρόλο που στο βιβλίο περιγράφεται ως μελαχρινή, εγώ τη φανταζόμουν ξανθιά και της πάει γάντι η Nicole Kidman. Έχω διαβάσει ότι στο Λονδίνο παίχτηκε και στο θέατρο, με κούκλες κουκλοθεάτρου για τα δαιμόνια (πώς είπατε;; ) και τον Τίμοθυ Ντάλτον ως λόρδο Άσριελ (καλύτερα, γιατί τον φανταζόμουν μελαχρινό). 

 

Με δυο λόγια: διαβάστε τα βιβλία, είναι καταπληκτικά, πλούσια, πολύχρωμα και πετάνε σπίθες :stars: .

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Ωχ, ωχ, Δημήτρη, αν οι "καθημερινές" λέξεις σε χάλασαν στο πρώτο, τι να σου πω για το δεύτερο, που διαδραματίζεται εν μέρει στο δικό μας κόσμο! Κάρτες ανάληψης, τζιν παντελόνια και δε συμμαζεύεται. Εμένα δε με ενοχλούν οι δόσεις πραγματικότητας στα βιβλία φάντασυ, τις θεωρώ απόπειρα του συγγραφέα να δείξει ότι έχει να πει κάτι που έχει σημασία και στον πραγματικό κόσμο, ότι τα βιβλία του δεν είναι για να ξεχνιέσαι, αλλά για να βλέπεις τη δική σου πραγματικότητα από μια άλλη οπτική γωνία.

 

Ε ούτε και για τα δύο επόμενα έχω καλό ένστικτο. Απλά παίρνω βαθιά ανάσα και συνεχίζω. Το υπόλοιπό σεντόνι δεν το διάβασα. Ακόμη.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Πάει και ''Ο Άρχοντας των Δύο Κόσμων'' και ήταν σαφώς καλύτερο από ''Το Αστέρι του Βορρά''.

 

Αν και διαδραματίζεται αρκετά στον δικό μας κόσμο, αυτό ωστόσο δεν με χάλασε τόσο όσο στο πρώτο μέρος. Μάλλον δεν ήταν τελικά αυτό το μειονέκτημα του, όσο γενικά η όλη ιδέα που συνάντησα εκεί. Εδώ το ύφος διαφέρει σε μεγάλο βαθμό και αυτό ήταν κάτι το θετικό. Δυνατό το ξεκίνημα με δύο από τους κεντρικούς χαρακτήρες να συναντώνται σε μία ερημωμένη πόλη. Μου αρέσουν οι πόλεις- φαντάσματα άρα αυτό ήταν ακόμη ένα συν. Ωραίος και ο λόγος που ο Γουίλ αναγκάστηκε να καταφύγει εκεί.

 

Κάπως έτσι ήταν και η συνέχεια του βιβλίου με εξαίρεση κάποια διαστήματα που με κούρασαν, κυρίως τα Θεολογικά που αναφέρονταν στη σκόνη και τα λοιπά συναφή. Γεμάτη δηλαδή με μικρές καλές στιγμές που βρήκα του γούστου μου. Το κόλπο της Σεραφίνα Πεκάλα για να περάσει απαρατήρητη, το τίμημα που κλήθηκε να πληρώσει ο Γουίλ για να αποκτήσει το μαχαίρι. Ο κυνισμός και η κακία των Κάλτερ, λόρδου Μπόρεαλ. Ο θάνατος του

 

 

Λι Σκόρσμπι (αυτουνού ιδίως δεν τον περίμενα) και του Τζον Πάρι προτού προλάβει να μιλήσει με τον γιο του.

 

 

Μου αρέσει πολύ όταν ένας συγγραφέας δεν διστάζει να σκοτώσει καλούς χαρακτήρες, το θεωρώ έντιμο, ότι δεν προσπαθεί να κοροϊδέψει τους αναγνώστες του.

 

Έμεινα ικανοποιημένος λοιπόν και συνεχίζω με ανανεωμένη διάθεση το τελευταίο μέρος.

Edited by Δημήτρης
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Τέλος της τριλογίας με ''Το Κεχριμπαρένιο Τηλεσκόπιο'' και αυτό μάλιστα, ήταν καλό. Η σειρά κλείνει με πολύ ικανοποιητικό τρόπο.

 

Πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν η γραμματοσειρά. Είναι λίγο πιο μικρή από τα δύο προηγούμενα, και το βιβλίο είναι μεγαλύτερο σε μέγεθος. Ενώ μου άρεσε, μπορώ να πω ότι το υποτίμησα με αποτέλεσμα να μου πάρει περισσότερο χρόνο να το τελειώσω απ' όσο υπολόγιζα. Οι αρκετοί χαρακτήρες, οι συνεχόμενες αλλαγές της οπτικής γωνίας και η (νέα) αλλαγή του ύφους, συνιστούν ένα πολύ ωραίο σύνολο. Γενικά θα έλεγα ότι τα τρία μέρη έχουν αρκετές διαφορές μεταξύ τους και αυτό λειτούργησε υπέρ μου ύστερα από το κουραστικό ξεκίνημα.

 

Οι καλές ιδέες δίνουν το παρόν και εδώ. Ωραίοι οι Γκαλιβεσπιανοί με την καταλυτική συνεισφορά στην εξέλιξη της ιστορίας. Έξυπνη η ιδέα της προσωποποίησης των θανάτων και της μεταστροφής της κυρίας Κάλτερ, αν και αυτό μου φάνηκε λίγο σαν ευκολία. Δυνατή η σκηνή της κατάθεσης του φρα Πάβελ στο Συνοδικό Πειθαρχικό Συμβούλιο και του ψυχολογικού αντίκτυπου που αυτή είχε. Αποδόθηκε πολύ όμορφα και μου άρεσε πολύ.

 

Όλες αυτές οι ιδέες, κάποιες υπέροχες περιγραφές της φύσης που υπήρχαν σκόρπιες στο κείμενο και η ακατάπαυστη δράση, έδεναν αρμονικά μεταξύ τους και έκαναν το διάβασμα ευχάριστο. Στα μείον θα βάλω τις εκτενείς αναφορές στη ζωή- ανατομία των Μαλέφα οι οποίες με κούρασαν. Τελος να πω ότι ο συγγραφέας καταπιάνεται με σοβαρά θρησκευτικά θέματα, θέματα ταμπού. Δεν ξέρω αν τα βιβλία του ξεσήκωσαν καθόλου αντιδράσεις όταν κυκλοφόρησαν.

 

Η σειρά τελικά είναι καλή; Ναι, είναι. Την προτείνω; Όχι. Όχι όμως γιατί δεν αξίζει, αλλά γιατί αποδείχθηκε κάτι που δεν ταίριαξε με τα γούστα μου. Και αυτό σε καμία περίπτωση δεν την καθιστά κακή, κάθε άλλο. Ίσα- ίσα είναι ποιοτικότατη και κλάσεις ανώτερη από μπόλικη σαβούρα που κυκλοφορεί εκεί έξω.

Edited by Δημήτρης
  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...
  • 3 weeks later...
  • 1 year later...

The Golden Compass/Το Αστέρι του Βορρά (Εκδόσεις Ψυχογιός)
Πριν 10+ χρόνια διάβασα το συγκεκριμένο βιβλίο, γεγονός που ήταν και η πρώτη μου επαφή με το fantasy. Τότε είχα ενθουσιαστεί, αλλά με την πάροδο του χρόνου και εξαιτίας της μεγαλύτερης τριβής με το είδος θεώρησα ότι, μάλλον, το βιβλίο (και η υπόλοιπη τριλογία) δεν είναι τόσο σπουδαία όσο την είχα στο κεφάλι μου.
Σήμερα λοιπόν τελείωσα την, αρχικά φοβισμένη, ανάγνωση του πρώτου βιβλίου.
Το βιβλίο είναι αρκετά καλό, αλλά όντως όχι κάτι το ιδιαίτερο. Η γραφή του Pullman είναι ωραία και εύκολη και ο κόσμος που έχει δημιουργήσει παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον, αλλά είναι κάπως αλλοπρόσαλλος. Η πλοκή έχει γενικά καλό ρυθμό και κάποιες ανατροπές, αλλά υπάρχουν σημεία στα οποία ο συγγραφέας πλατειάζει και βαρέθηκα. Τέλος οι χαρακτήρες είναι (ενδιαφέρουσες) καρικατούρες ή/και αρχέτυπα, χωρίς όμως έχουν πραγματικό βάθος.
Γενικά είναι ένα αρκετά καλό βιβλίο, με κάποια όμως προβλήματα. Παρά το γεγονός αυτό όμως είναι διαφορετικό από τα συνηθισμένα βιβλία του είδους, λόγω του κόσμου που έχει φτιάξει ο Pullman και μερικών εξαιρετικών ιδεών του, και αξίζει να διαβαστεί.

Βαθμολογία 7.5/10

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

The Golden Compass/Το Αστέρι του Βορρά (Εκδόσεις Ψυχογιός)

Πριν 10+ χρόνια διάβασα το συγκεκριμένο βιβλίο, γεγονός που ήταν και η πρώτη μου επαφή με το fantasy. Τότε είχα ενθουσιαστεί, αλλά με την πάροδο του χρόνου και εξαιτίας της μεγαλύτερης τριβής με το είδος θεώρησα ότι, μάλλον, το βιβλίο (και η υπόλοιπη τριλογία) δεν είναι τόσο σπουδαία όσο την είχα στο κεφάλι μου.

Σήμερα λοιπόν τελείωσα την, αρχικά φοβισμένη, ανάγνωση του πρώτου βιβλίου.

Το βιβλίο είναι αρκετά καλό, αλλά όντως όχι κάτι το ιδιαίτερο. Η γραφή του Pullman είναι ωραία και εύκολη και ο κόσμος που έχει δημιουργήσει παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον, αλλά είναι κάπως αλλοπρόσαλλος. Η πλοκή έχει γενικά καλό ρυθμό και κάποιες ανατροπές, αλλά υπάρχουν σημεία στα οποία ο συγγραφέας πλατειάζει και βαρέθηκα. Τέλος οι χαρακτήρες είναι (ενδιαφέρουσες) καρικατούρες ή/και αρχέτυπα, χωρίς όμως έχουν πραγματικό βάθος.

Γενικά είναι ένα αρκετά καλό βιβλίο, με κάποια όμως προβλήματα. Παρά το γεγονός αυτό όμως είναι διαφορετικό από τα συνηθισμένα βιβλία του είδους, λόγω του κόσμου που έχει φτιάξει ο Pullman και μερικών εξαιρετικών ιδεών του, και αξίζει να διαβαστεί.

 

Βαθμολογία 7.5/10

Το ξέρεις, φαντάζομαι, ότι δεν είναι αυτοτελές, είναι το πρώτο μιας τριλογίας και το τρίτο είναι που έχει σαρώσει βραβεία και κριτικές;

Link to comment
Share on other sites

Ναι, το ξέρω (νομίζω το αναφέρω και στο παραπάνω post μου). Τα έχω διαβάσει και τα άλλα (τότε πριν 10+ χρόνια).
Βέβαια πιστεύω ότι το πρώτο διαβάζεται εύκολα και μόνο του.

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

The Subtle Knife/Ο Άρχοντας των Δύο Κόσμων (Εκδόσεις Ψυχογιός)
Σε γενικές γραμμές ισχύει ότι έχω γράψει για το προηγούμενο. Η ιστορία και ο κόσμος του Pullman έχουν γίνει αρκετά πιο ενδιαφέροντα, αλλά και ο Pullman πολύ πιο φλύαρος.

Βαθμολογία: 7.5/10

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

The Amber Spyglass/Το Κεχριμπαρένιο Τηλεσκόπιο (Εκδόσεις Ψυχογιός)
Αρκετά απογοητευτικό το τρίτο βιβλίο. Απίστευτα πολλή φλυαρία, γεμάτο fillers και συμπεριφορές χαρακτήρων που φαίνονταν να μην έχουν νόημα.
Το χειρότερο όμως είναι η έλλειψη συνέπειας και λογικής όσον αφορά το worlbuilding. Άπειρες ιδέες που δεν ευσταθούν και πάρα πολύ καινούργιοι κανόνες που εμφανίζονται ακριβώς τη στιγμή που χρειάζεται για να βολέψουν κάτι στην πλοκή και μετά ξεχνιούνται.
Όμως παρά τα θέματα αυτά το βιβλίο έχει και καλά στοιχεία. Είναι καλογραμμένο, όπως και τα προηγούμενα, έχει μερικές από τις πιο δυνατές σκηνές της τριλογίας και η βασική πλοκή (όταν προχωράει) συνεχίζει να είναι ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη.
Σε καμία περίπτωση δεν θα το έλεγα κακό, αλλά σίγουρα έχει πάρα πολλά σημαντικά προβλήματα.

Βαθμολογία: 6.5/10

Link to comment
Share on other sites

4 hours ago, Steel Guardian said:

The Amber Spyglass/Το Κεχριμπαρένιο Τηλεσκόπιο (Εκδόσεις Ψυχογιός)
Αρκετά απογοητευτικό το τρίτο βιβλίο. Απίστευτα πολλή φλυαρία, γεμάτο fillers και συμπεριφορές χαρακτήρων που φαίνονταν να μην έχουν νόημα.
Το χειρότερο όμως είναι η έλλειψη συνέπειας και λογικής όσον αφορά το worlbuilding. Άπειρες ιδέες που δεν ευσταθούν και πάρα πολύ καινούργιοι κανόνες που εμφανίζονται ακριβώς τη στιγμή που χρειάζεται για να βολέψουν κάτι στην πλοκή και μετά ξεχνιούνται.
Όμως παρά τα θέματα αυτά το βιβλίο έχει και καλά στοιχεία. Είναι καλογραμμένο, όπως και τα προηγούμενα, έχει μερικές από τις πιο δυνατές σκηνές της τριλογίας και η βασική πλοκή (όταν προχωράει) συνεχίζει να είναι ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη.
Σε καμία περίπτωση δεν θα το έλεγα κακό, αλλά σίγουρα έχει πάρα πολλά σημαντικά προβλήματα.

Βαθμολογία: 6.5/10

Απ'ό,τι έχω ακούσει, αυτό είναι που θεωρήθηκε το καλύτερο από τα τρία και πήρε και κάποια βραβεία.

Οπωσδήποτε μη δεις την ταινία.

Link to comment
Share on other sites

Quote

Οπωσδήποτε μη δεις την ταινία.

Την είχα δει, κοντά όταν είχε κυκλοφορήσει. Νομίζω ότι αν την κρίνουμε ως κάτι ανεξάρτητο και δεν τη συγκρίνουμε με το βιβλίο (ως μεταφορά του οποίου είναι όντως κακή), τότε είναι μια ευχάριστη περιπέτεια φαντασίας, χωρίς όμως να είναι και τίποτα το ιδιαίτερο.
Βέβαια είναι πολύ πιθανό να με απατά η μνήμη μου, μιας και πάνε αρκετά χρόνια από τότε.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Lyra's Oxford, Once Upon a Time in the North, The Collectros
Τρία διηγήματα (το δεύτερο μάλλον σε μικρή νουβέλα φέρνει), που διαδραματίζονται στο κόσμο της σειράς His Dark Materials του Pullman. Και τα τρία είναι αρκετά σύντομα και ευχάριστα.
Το πρώτο είναι, κατά τη γνώμη μου, το χειρότερο, αλλά και πάλι είναι καλό.
Το δεύτερο, όπως μπορεί να φανταστεί κανείς και από τον τίτλο, θυμίζει κάπως western κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ. Περιστρέφεται γύρω από κάποιους απ' τους αγαπημένους μου χαρακτήρες των βιβλίων. Είχε και μερική πολύ καλογραμμένη δράση. Μάλλον αυτό που μου άρεσε περισσότερο, απ' τα τρία.
Το τρίτο είναι και το πιο σύντομο. Μια ιστορία μυστηρίου, με κάτι ψιλά από horror. Και αυτό είναι πολύ καλό, αν και παραείναι μικρό. Είναι το μοναδικό στο οποίο δεν εμφανίζονται (άμεσα) χαρακτήρες από την σειρά, αλλά και πάλι μου άρεσε πολύ.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..