Jump to content

Γκράχαμ Τζόυς (Graham Joyce)


Nienor
 Share

Recommended Posts

Τι έχετε να προτείνετε σε κάποιον που του άρεσε το ''Toothfairy''?

Από Joyce ίσως το Dark Sister, αν και δεν το θεωρώ τόσο καλό.

Από horror αγορίστικής ενηλικίωσης μάλλον το Άσε το κακό να μπει (που είναι και Σουηδικό) είναι αρκετά παρόμοιο ως ιδέα και σε επιμέρους στοιχεία της γραφής.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Έκλεισα συνέντευξη με τον Joyce και μετά θυμήθηκα ότι του έχει ήδη πάρει η Αλεξάνδρα. ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ.

Link to comment
Share on other sites

Έκλεισα συνέντευξη με τον Joyce και μετά θυμήθηκα ότι του έχει ήδη πάρει η Αλεξάνδρα. ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ.

Ξεκίνα με την ερώτηση: Κύριε Joyce, Χ χρόνια μετά την πρώτη σας συνέντευξη στο site μας, τι έχει αλλάξει στη συγγραφική σας ζωή;

Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Διάβασα το Ρέκβιεμ και, αχ Αλεξάνδρα, πόσο λίγο με ήξερες τελικά :p

 

Θέμα του βιβλίου είναι το ταξίδι ενός Βρετανού θεολόγου, που στοιχειώνεται από τον ξαφνικό θάνατο της συζύγου του και ταξιδεύει στα Ιεροσόλημα για να μπλεχτεί σε μια μυστηριώδη υπόθεση με ένα από τα χαμένα χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας (ενώ ταυτόχρονα στοιχειώνεται από οράματα).

 

Το βιβλίο μου φάνηκε άνισο. Έχει μια πολύ provocative ιδέα (χειρόγραφο) που όμως δεν εμβαθύνει τόσο όσο θα τράβαγε, καθώς και μια άλλη, πιο βαθιά ιδέα (τα τζινν) που υπάρχει συνεχώς στο προσκήνιο. Οι χαρακτήρες πολύ καλά σκιαγραφημένοι και ολοζώντανοι, ίσως το καλύτερο κομμάτι του βιβλίου. Η πόλη της Ιερουσαλήμ μαγευτικά αποτυπωμένη στις σελίδες, ένα μέρος μαγικό και όμως τόσο πραγματικό ταυτόχρονα.

Η πλοκή όμως... η πλοκή έχει προβλήματα. Οι δύο ιδέες που υπάρχουν στο βιβλίο ποτέ δεν καταφέρνουν να λειτουργήσουν μαζί. Η μία υπερκαλύπτει συνεχώς την άλλη, δε βρίσκεται ισορροπία μεταξύ τους, ενώ το πώς συνδέονται τελικά δε με έπεισε. Κρίμα, μου χάλασε αρκετά την καλή εικόνα που είχα για το συγγραφέα, αν και φαντάζομαι ότι ήταν η πρώτη του προσπάθεια να κάνει αυτό που τόσο καλά κατάφερε στο αμέσως επόμενο βιβλίο του, το Tooth Fairy. Μάλλον θα ρίξω μια ματιά και στο Ίντιγκο

Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Τελειωσα κι εγω το Ρεκβιεμ,το οποιο σε γενικες γραμμες μου αρεσε.Στα περισσοτερα συμφωνω με τον Nihilio.Ωραια σκιαγραφηση της Ιερουσαλημ,ωραιοι χαρακτηρες,αρκετες δυνατες σκηνες και γενικα πολυ καλη γραφη.Πραγματι το-μικρο για μενα-προβλημα,ειναι το πως προσπαθει να μπλεξει τις δυο ιδεες του βιβλιου.Παροτι η καθε μια ξεχωριστα ειναι αρκετα δυνατη,η συνδεση τους μαλλον χανει καπου.Παντως δεν με χαλασε τοσο και το διαβασα πολυ ανετα το βιβλιο.

 

Βεβαια η Νεραϊδα μου φανηκε καλυτερη απο το Ρεκβιεμ.Ουσιαστικα και στα δυο αυτα βιβλια,ο κεντρικος αξονας ειναι ο ιδιος,ετσι δεν ειναι;Εννοω,οτι και στα δυο,οι πρωταγωνιστες βιωνουν μια κατασταση που εχει να κανει με παιχνιδια του μυαλου λογω μιας ιδιαιτερης και δυσκολης φασης της ζωη τους.

Link to comment
Share on other sites

Mε λυπη μου βλεπω εδω στο νημα αυτο(αλλα και γενικοτερα) οτι η Νεραιδα ειναι το καλυτερο του-και ισως με διαφορα-οποτε δεν ξερω αν αξιζει να διαβασω κι αλλο δικο του:huh:.Σιγουρα παντως η Νεραιδα ειναι ενα πολυ καλο βιβλιο,δεν ειναι τυχαιο που ολοι μας σχεδον συμφωνουμε σε αυτο.

Link to comment
Share on other sites

Mε λυπη μου βλεπω εδω στο νημα αυτο(αλλα και γενικοτερα) οτι η Νεραιδα ειναι το καλυτερο του-και ισως με διαφορα-οποτε δεν ξερω αν αξιζει να διαβασω κι αλλο δικο του:huh:.Σιγουρα παντως η Νεραιδα ειναι ενα πολυ καλο βιβλιο,δεν ειναι τυχαιο που ολοι μας σχεδον συμφωνουμε σε αυτο.

Και το Σκοτεινό Ημερολόγιο (Dark Sister) δεν είναι καθόλου κακό, αν και από τα πρώτα του.

Link to comment
Share on other sites

Mε λυπη μου βλεπω εδω στο νημα αυτο(αλλα και γενικοτερα) οτι η Νεραιδα ειναι το καλυτερο του-και ισως με διαφορα-οποτε δεν ξερω αν αξιζει να διαβασω κι αλλο δικο του:huh:.Σιγουρα παντως η Νεραιδα ειναι ενα πολυ καλο βιβλιο,δεν ειναι τυχαιο που ολοι μας σχεδον συμφωνουμε σε αυτο.

 

Έχοντας διαβάσει τρία (τη Νεράιδα, το Ρέκβιεμ και ένα άλλο, που δεν θυμάμαι τον τίτλο, γμτ) θα πω το εξής: δεν είναι κακά τα βιβλία του τα άλλα. Είναι αρκετά καλά. Αλλά αν έχεις διαβάσει πρώτα τη Νεράιδα, πάει, τα έχεις κάψει. Κανένα δεν τη φτάνει ούτε στο ελάχιστο. Προτείνω λοιπόν, διαβάστε πρώτα Ρέκβιεμ, Σκοτεινά Ημερολόγια ή ό,τι άλλο, και αφήστε τη Νεράιδα τελευταία. Ειδάλλως, ναι, διαβάστε μόνο αυτή.

 

 

 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Mε λυπη μου βλεπω εδω στο νημα αυτο(αλλα και γενικοτερα) οτι η Νεραιδα ειναι το καλυτερο του-και ισως με διαφορα-οποτε δεν ξερω αν αξιζει να διαβασω κι αλλο δικο του:huh:.Σιγουρα παντως η Νεραιδα ειναι ενα πολυ καλο βιβλιο,δεν ειναι τυχαιο που ολοι μας σχεδον συμφωνουμε σε αυτο.

 

Έχοντας διαβάσει τρία (τη Νεράιδα, το Ρέκβιεμ και ένα άλλο, που δεν θυμάμαι τον τίτλο, γμτ) θα πω το εξής: δεν είναι κακά τα βιβλία του τα άλλα. Είναι αρκετά καλά. Αλλά αν έχεις διαβάσει πρώτα τη Νεράιδα, πάει, τα έχεις κάψει. Κανένα δεν τη φτάνει ούτε στο ελάχιστο. Προτείνω λοιπόν, διαβάστε πρώτα Ρέκβιεμ, Σκοτεινά Ημερολόγια ή ό,τι άλλο, και αφήστε τη Νεράιδα τελευταία. Ειδάλλως, ναι, διαβάστε μόνο αυτή.

 

 

 

 

Δηλαδή εμένα που δεν μου άρεσε η νεράιδα...να μην σκεφτώ καν να αγοράσω κάποιο άλλο, ε;huh.gif

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

Mε λυπη μου βλεπω εδω στο νημα αυτο(αλλα και γενικοτερα) οτι η Νεραιδα ειναι το καλυτερο του-και ισως με διαφορα-οποτε δεν ξερω αν αξιζει να διαβασω κι αλλο δικο του:huh:.Σιγουρα παντως η Νεραιδα ειναι ενα πολυ καλο βιβλιο,δεν ειναι τυχαιο που ολοι μας σχεδον συμφωνουμε σε αυτο.

 

Έχοντας διαβάσει τρία (τη Νεράιδα, το Ρέκβιεμ και ένα άλλο, που δεν θυμάμαι τον τίτλο, γμτ) θα πω το εξής: δεν είναι κακά τα βιβλία του τα άλλα. Είναι αρκετά καλά. Αλλά αν έχεις διαβάσει πρώτα τη Νεράιδα, πάει, τα έχεις κάψει. Κανένα δεν τη φτάνει ούτε στο ελάχιστο. Προτείνω λοιπόν, διαβάστε πρώτα Ρέκβιεμ, Σκοτεινά Ημερολόγια ή ό,τι άλλο, και αφήστε τη Νεράιδα τελευταία. Ειδάλλως, ναι, διαβάστε μόνο αυτή.

 

 

 

 

Δηλαδή εμένα που δεν μου άρεσε η νεράιδα...να μην σκεφτώ καν να αγοράσω κάποιο άλλο, ε;huh.gif

 

 

 

 

Καταρχάς έλα να σε βάλω στη γυάλα: είσαι ο μοναδικός που ξέρω. Κατά τα άλλα, τι να σου πω; De gustibus...

Link to comment
Share on other sites

Υπάρχει και άλλος που δεν του αρέσει η Νεράιδα! Αποκαλύψου!

 

υγ Κόμη, το άλλο του Τζους είναι το Ίντιγκο;

Link to comment
Share on other sites

Εμένα πάντως μόνο το Ίντιγκο δεν μου άρεσε (σε σχέση με τα άλλα), η Νεράιδα βέβαια είναι το καλύτερο από τα 4 που έχω διαβάσει κι εγώ.

Στο μεταξύ κάποτε περιμέναμε και ένα που θα έβγαζε η Άγνωστη Καντάθ αλλά πέρασε ο καιρός και τίποτα.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Υπάρχει και άλλος που δεν του αρέσει η Νεράιδα! Αποκαλύψου!

 

υγ Κόμη, το άλλο του Τζους είναι το Ίντιγκο;

 

Αυτό με εκείνη που μαζεύει βοτάνια, κουλουπού κουλουπού. (Κακό πράγμα το γήρας, ου γαρ...)

 

EDIT:

 

το βρήκα: The limits of enchantment

Edited by Count Baltar
Link to comment
Share on other sites

Υπάρχει και άλλος που δεν του αρέσει η Νεράιδα! Αποκαλύψου!

 

υγ Κόμη, το άλλο του Τζους είναι το Ίντιγκο;

 

Εμένα πρέπει να εννοείς, Σταμ. Το συζητήσαμε;

Όντως, βαρέθηκα τη ζωή μου όταν το διάβαζα. Είχε ενδιαφέροντα σημεία (κεφάλαιο 1 μεταξύ άλλων) αλλά όχι αρκετά για να με κρατήσουν. Αυτή τη στιγμή, δεν θέλω να διαβάσω ακόμα μια ιστορία ενηλικίωσης παιδιών στην Αμερική. Διάβασα περίπου 120 σελίδες και το σταμάτησα. Θα το ξαναπιάσω αργότερα.

Link to comment
Share on other sites

Υπάρχει και άλλος που δεν του αρέσει η Νεράιδα! Αποκαλύψου!

 

υγ Κόμη, το άλλο του Τζους είναι το Ίντιγκο;

 

Εμένα πρέπει να εννοείς, Σταμ. Το συζητήσαμε;

Όντως, βαρέθηκα τη ζωή μου όταν το διάβαζα. Είχε ενδιαφέροντα σημεία (κεφάλαιο 1 μεταξύ άλλων) αλλά όχι αρκετά για να με κρατήσουν. Αυτή τη στιγμή, δεν θέλω να διαβάσω ακόμα μια ιστορία ενηλικίωσης παιδιών στην Αμερική. Διάβασα περίπου 120 σελίδες και το σταμάτησα. Θα το ξαναπιάσω αργότερα.

 

Μα ακριβώς μια απο τα ίδια...αν και

α) νομίζω Αγγλία ειναι

β) διαβασα παραπάνω απο 120 σελίδες (και σε κάθε γυρισμα σελίδας μου φαινόταν όλο και χειρότερο)

Link to comment
Share on other sites

α) νομίζω Αγγλία ειναι

 

Έχεις απόλυτο δίκιο. Φαντάσου δηλαδή.

Link to comment
Share on other sites

Είχα διαβάσει πριν πολλά χρόνια το Ρέκβιεμ αλλά δεν μου είχε κάνει κάποια ιδιαίτερη εντύπωση.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Μόλις τελείωσα την Νεράιδα των Δοντιών (με ένα ουφ!)

Αρχικά δεν ήξερα σε ποιο genre να κατατάξω την ιστορία. Στο φανταστικό; Στο ψυχολογικό; Στο κοινωνικό δράμα; Σε όλα μαζί; (πάντως στο τρόμου δεν θα μπορούσα να το κατατάξω με τίποτε...)

Τα γούστα διαφέρουν σε όλους μας, πάντως εμένα το όλο μυθιστόρημα με άφησε παγερά αδιάφορο. Μια τυπική ιστορία πιτσιρικάδων με μια νεράϊδα-μπελά που είχε μπαστακωθεί σε έναν απ'αυτούς. Δεν μου άφησε κάποιον σκοπό να περιμένω ούτε μου όξυνε την περιέργεια στο να γυρίσω σαν τρελός τις σελίδες για να δω τι θα γίνει παρακάτω. Όχι ότι περίμενα το μεγάλο σασπένς απ'το βιβλίο αυτό, αλλά δεν περίμενα και ότι θα βαριόμουν να διαβάζω για μια αθωότητα που χάνεται πίσω από κρυμμένα ιδεολογικά στοιχεία και "κακές" παρέες.

Δεν τα βάζω με την γραφή και το δέσιμο της ιστορίας. Ακόμη και η μετάφραση ήταν πολύ καλή. Η όλη ιστορία ήταν αυτή που με έκανε να χάσω το ενδιαφέρον μου και απορώ γιατί έπρεπε να αποτυπωθεί σε 300+ σελίδες. Εδώ είναι που πιστεύω πως ο Joyce το παρατράβηξε απ'τα μαλλιά, ή είχε άσχημα παιδικά χρόνια και ήθελε να ξεσπάσει...

Χωρίς να θέλω να δημιουργήσω αντιπαραθέσεις σε όσους άρεσε αυτό το βιβλίο, απλά θα πω πως το μοναδικό που μου άφησε τελειώνοντας το ήταν μια θλίψη... (για να μην την χαρακτηρίσω κατάθλιψη...)

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Μόλις τελείωσα την Νεράιδα των Δοντιών (με ένα ουφ!)

Αρχικά δεν ήξερα σε ποιο genre να κατατάξω την ιστορία. Στο φανταστικό; Στο ψυχολογικό; Στο κοινωνικό δράμα; Σε όλα μαζί; (πάντως στο τρόμου δεν θα μπορούσα να το κατατάξω με τίποτε...)

Τα γούστα διαφέρουν σε όλους μας, πάντως εμένα το όλο μυθιστόρημα με άφησε παγερά αδιάφορο. Μια τυπική ιστορία πιτσιρικάδων με μια νεράϊδα-μπελά που είχε μπαστακωθεί σε έναν απ'αυτούς. Δεν μου άφησε κάποιον σκοπό να περιμένω ούτε μου όξυνε την περιέργεια στο να γυρίσω σαν τρελός τις σελίδες για να δω τι θα γίνει παρακάτω. Όχι ότι περίμενα το μεγάλο σασπένς απ'το βιβλίο αυτό, αλλά δεν περίμενα και ότι θα βαριόμουν να διαβάζω για μια αθωότητα που χάνεται πίσω από κρυμμένα ιδεολογικά στοιχεία και "κακές" παρέες.

Δεν τα βάζω με την γραφή και το δέσιμο της ιστορίας. Ακόμη και η μετάφραση ήταν πολύ καλή. Η όλη ιστορία ήταν αυτή που με έκανε να χάσω το ενδιαφέρον μου και απορώ γιατί έπρεπε να αποτυπωθεί σε 300+ σελίδες. Εδώ είναι που πιστεύω πως ο Joyce το παρατράβηξε απ'τα μαλλιά, ή είχε άσχημα παιδικά χρόνια και ήθελε να ξεσπάσει...

Χωρίς να θέλω να δημιουργήσω αντιπαραθέσεις σε όσους άρεσε αυτό το βιβλίο, απλά θα πω πως το μοναδικό που μου άφησε τελειώνοντας το ήταν μια θλίψη... (για να μην την χαρακτηρίσω κατάθλιψη...)

 

psyduck.gif

 

Καλά, όχι και τυπική ιστορία? Εντάξει, για τα υπόλοιπα, θέμα γούστο. Είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει.

Link to comment
Share on other sites

WolfBack, σε παρακαλώ πόσταρε μια λίστα με καλύτερες παρόμοιες ιστορίες μιας και είναι τόσο τυπικές γιατί εμένα μου άρεσε η Νεράιδα.

Link to comment
Share on other sites

Όλα είναι ένα θέμα γούστου. Ίσως να το ξεκίνησα με διαφορετικές προσδοκίες το συγκεκριμένο βιβλίο.

Το τυπικό (το οποίο αναφέρω) κατ'εμέ ήταν το γεγονός του ότι όλα διαδραματίζονταν γύρω από έναν μπαμπούλα που, μερικούς από εμάς, ίσως να στοίχειωνε τα παιδικά μας χρόνια. Κάτι του τύπου: "φανταστικός φίλος", αλλά στην προκείμενη περίπτωση θα το χαρακτήριζα ως "φανταστικό δαίμονα" (όσο κι αν ήθελα να παραμείνει έτσι..)

Το σπουδαιότερο ήταν το ότι ήθελα να διαβάσω τρόμο και νόμισα πως είχα να κάνω με ένα βιβλίο του είδους. Ίσως οι προσδοκίες μου να ήταν περισσότερες από όσες έπρεπε.

Απ'την άλλη, ίσως να είναι ένα βιβλίο που δεν θα μπορούσα να του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία. Ίσως να προτιμούσα να ξαναδιαβάσω το "Στάσου πλάι μου" του King, ή "το κορίτσι της διπλανής πόρτας", αν θα ήθελα να διαβάσω για μια χαμένη παιδική αθωότητα (δίχως την ύπαρξη του εξωπραγματικού και την εμφάνιση μιας "κακής" νεράιδας που δεν κατάφερε να μου προξενήσει κάποιον τρόμο -σε καμιά περίπτωση...)

Σαν ανάγνωσμα ήταν καλό, δεν λέω. Αλλά, ίσως, αρκετά μακριά απ'τα γούστα μου...

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 11 months later...

Μόλις διάβασα κι εγώ τη Νεράιδα των Δοντιών και θα συμφωνήσω με όσους τους άφησε αδιάφορους. Είναι οπωσδήποτε καλογραμμένο, παρά τη μετάφραση (Μαρία Μεσσήνη) που έχει κάποια τρομερά λάθη εδώ κι εκεί, αλλά μου φαίνεται ότι αυτή η ιστορία δεν είναι αρκετά σημαντική για να τη διηγηθούμε. Συνεχώς ήθελα να ρωτήσω "και λοιπόν;", "για ποιο λόγο αξίζουν όλα αυτά να τα πούμε;". Άλλη μια ιστορία ενηλικίωσης, δηλαδή τι ενηλικίωσης, απλώς η ζωή μιας παρέας παιδιών από τη νηπιακή ηλικία μέχρι τα 18-20 περίπου, σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Αμερ... εεε... Αγγλίας. Όντως μοιάζει με Stephen King, αλλά γραμμένο με πιο πρωτότυπες εκφράσεις και λιγότερες σάλτσες. Μου θύμισε το Stand by me (την ταινία) το οποίο το είχα επίσης βαρεθεί. Άσε που δεν έχει καμία σημασία που αυτό το καλικαντζαράκι είναι η Νεράιδα των Δοντιών, αυτή που παίρνει τα δόντια των μικρών παιδιών που πέφτουν και τα βάζουν κάτω από το μαξιλάρι και τους αφήνει ένα κέρμα. Θα μπορούσε να είναι ένα οποιοδήποτε υπερφυσικό ον, χωρίς κάποιον παραδοσιακό μύθο από πίσω του. Το να αλλάζει μορφές επίσης το βρήκα πολύ κακή ιδέα, λες και ο συγγραφέας δεν έχει αποφασίσει αν θα είναι αρσενικό ή θηλυκό κλπ. Και αν συμβολίζει το σεξ, όπως είπε κάποιος παραπάνω, γιατί εμφανίζεται όταν τα παιδάκια είναι πέντε χρονών;

Δε μπορώ να πω ότι μετάνιωσα που το διάβασα, λόγω καλού γραψίματος, αλλά σίγουρα δεν το προτείνω.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Απίστευτο. :rtfm:  Λέμε, βέβαια, περί ορέξεως κολοκυθόπιττα, αλλά όταν βλέπεις ένα από τα πιο αγαπημένα σου βιβλία ever να τρώνε τέτοιο θάψιμο, ε, μια φρίκη την τρως.

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Απίστευτο. :rtfm:  Λέμε, βέβαια, περί ορέξεως κολοκυθόπιττα, αλλά όταν βλέπεις ένα από τα πιο αγαπημένα σου βιβλία ever να τρώνε τέτοιο θάψιμο, ε, μια φρίκη την τρως.

Μια από τα ίδια. Να επισημάνω βέβαια ότι είναι πολύ βιβλίο για αγοράκια το συγκεκριμένο

Link to comment
Share on other sites

Τι να σας πω, ίσως είναι τα περισσότερα σε επίπεδο συμβολικό και δεν τα έπιασα. Και μου φαίνονται και πολύ αμερικανιά οι ιστορίες "ενηλικίωσης".

 

Απίστευτο. :rtfm:  Λέμε, βέβαια, περί ορέξεως κολοκυθόπιττα, αλλά όταν βλέπεις ένα από τα πιο αγαπημένα σου βιβλία ever να τρώνε τέτοιο θάψιμο, ε, μια φρίκη την τρως.

 

Εσύ ειδικά περίμενα να φας φρίκη κυρίως με τη μετάφραση.

Link to comment
Share on other sites

  • Φάντασμα changed the title to Γκράχαμ Τζόυς (Graham Joyce)

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..