PiKei Posted September 4, 2007 Share Posted September 4, 2007 Όχι δεν το ψειρίζεις, έχει μια βάση αυτό που γράφεις. Γενικά οι επιλογές των συγγραφέων για την αναπτυξη της δράσης στις ιστορίες με χρονοταξίδια παρουσιάζουν πολύ συχνά τέτοια "λογικά" κενά. Από την άλλη αν δεν τις κάνουν, δεν υπάρχει διήγημα. Είναι ένα πρόβλημα κι αυτό... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted September 5, 2007 Share Posted September 5, 2007 (edited) «Απόλυτο Μηδέν» του Gareth D. Jones. 9 Νο 370 – 5/9/07. Μετάφραση Π. Κούστας και Χ. Καρακούδα. Η αίσθηση που πήρα, και μόνο αίσθηση θα μπορούσε να είναι, ήταν σαν να βρισκόμουν σε συμπόσιο επιστημόνων. Με ένα κοκτέιλ στο χέρι, περιπλανιόμουν από πηγαδάκι σε πηγαδάκι προσπαθώντας να βρω μια συζήτηση που να καταλαβαίνω. Μια ομάδα μαθηματικών λέγανε αστείες εξισώσεις και ξεκαρδίζονταν στα γέλια. Εγώ δεν έπιανα ούτε ένα χι. Έπεσα και σε κάποιους που συζητούσαν ένα πείραμα που πήγε στραβά. Ήταν όπως φαίνεται ολοφάνερο από το στήσιμο και την εφαρμογή του πως το όλο πράγμα θα κατέληγε σε γκάφα. Με κοιτούσαν να δουν αν συμφωνώ και κουνούσα το κεφάλι μου συγκαταβατικά σαν τον ηλίθιο, προσποιούμενος πως «μα ναι, φως φανάρι.» Πρέπει να υπάρχουν κάποιες ειδικές προειδοποιήσεις στην αρχή παρόμοιων διηγημάτων. Απώλεσα πολύτιμη φαιά ουσία στο πείσμα μου να το διαβάσω όλο. Edit: Μια θερμή αναγνώριση στο ταλέντο και την υπομονή των μεταφραστών. Edited September 5, 2007 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted September 5, 2007 Author Share Posted September 5, 2007 Ναι, θα συμφωνήσω. Απόλυτο μηδέν. Βαρετό, έχει ξαναγραφεί κλπ. κλπ. Και πέραν τούτου, δεν ξέρω και αν στέκει επιστημονικά η αντιστροφή του χρόνου στο τέλος. Όχι ότι έχει και σημασία. Αλλά έχω διαβάσει και άλλα κακά και μέτρια διηγήματα στο 9. Δεν μου φαίνεται περίεργο, αν σκεφτείς ότι δημοσιεύει 50 το χρόνο. Είναι μέρος του παιχνιδιού. Παρακολουθείς και την κίνηση σε Ελλάδα και Ευρώπη έτσι. No problem. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naurgul Posted September 6, 2007 Share Posted September 6, 2007 (edited) Για το «Ο Δολοφόνος των Παιδιών» θα συμφωνήσω με το Ντίνο ότι ήταν λίγο-πολύ χαζομάρα· το proof of concept δεν είναι για δημοσίευση. Για το «Απόλυτο Μηδέν» θα διαφωνήσω με το Ντίνο· ήταν η απόλυτη χαζομάρα μεν, αλλά φαίνονταν εξαρχής ότι ήταν τζάμπα κόπος να καταπιαστείς με το scientific jargon για να το πάρεις χαμπάρι. Edited September 6, 2007 by Guardian of the RuneRing #1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted September 12, 2007 Share Posted September 12, 2007 Τεύχος 371, «Ονειροπόλο Έθνος» του Paul Di Filipo. Μετάφραση Π. Κούστας και Χ. Καρακούδα. Αυτό μου άρεσε. Κάνει εντύπωση με χαμηλούς τόνους και χωρίς ένα μπαμ. Βλέπουμε ένα κομμάτι από το μέλλον, όχι πολύ μακρινό, πολύ κοντά στην σημερινή πραγματικότητα των sms και του ρόλου τους στο ανθρώπινο φλερτ. Έχω ξαναδιαβάσει παρόμοιες ιστορίες… όπου όμως οι συγγραφείς τους, τελείως κυνικά, αποκόπτουν τον ψυχρό μελλοντικό τους κόσμο από τις ανθρώπινες ανησυχίες που θα μπορούσαν να έχουν οι ήρωες τους. Εκεί, οι χαρακτήρες έχουν καταντήσει απάνθρωπα ρομπότ, ενσωματωμένα απόλυτα στον τεχνολογικό εφιάλτη της εποχής τους, αδύναμοι να νιώσουν κάποιο συναίσθημα γιατί – για κάποιον άγνωστο λόγο – δεν υπάρχει σύνδεση μνήμης με το παρελθόν. Είναι μια οπτική που δεν μοιράζομαι, όχι όταν σήμερα με τυραννούν συναισθήματα που τα βίωναν άνθρωποι και 2500 χρόνια στο παρελθόν. Ο Paul Di Filipo - μήπως επειδή είναι αμερικανάκι; - δεν ντρέπεται να φανεί συναισθηματικός και να θέσει ανησυχίες στην ηρωίδα του για το που βαδίζουν οι ανθρώπινες σχέσεις σήμερα – στο μέλλον. Επικροτώ λοιπόν. Η απόσταση που διασχίζει η Σίρι στο τέλος του διηγήματος είναι για μένα ό,τι περίμενα να μου πει η ιστορία από την στιγμή που ξεκινάει. Πως πήγαινε το σλόγκαν σε εκείνη την διαφήμιση του Cutty Sark; Ποια είναι η μεγαλύτερη απόσταση; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted September 12, 2007 Share Posted September 12, 2007 Nα επισημάνω μόνο πως ο original τίτλος (daydream nation) είναι -κατά δήλωση του συγγραφέα - "δανεισμένος" από το έκτο άλμπουμ των Sonic Youth. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted September 12, 2007 Author Share Posted September 12, 2007 Βλέπουμε ένα κομμάτι από το μέλλον, όχι πολύ μακρινό, πολύ κοντά στην σημερινή πραγματικότητα των sms και του ρόλου τους στο ανθρώπινο φλερτ. Έχω ξαναδιαβάσει παρόμοιες ιστορίες? όπου όμως οι συγγραφείς τους, τελείως κυνικά, αποκόπτουν τον ψυχρό μελλοντικό τους κόσμο από τις ανθρώπινες ανησυχίες που θα μπορούσαν να έχουν οι ήρωες τους. Εκεί, οι χαρακτήρες έχουν καταντήσει απάνθρωπα ρομπότ, ενσωματωμένα απόλυτα στον τεχνολογικό εφιάλτη της εποχής τους, αδύναμοι να νιώσουν κάποιο συναίσθημα γιατί ? για κάποιον άγνωστο λόγο ? δεν υπάρχει σύνδεση μνήμης με το παρελθόν. H μια οπτική να δεις το διήγημα, η θετική. Η αρνητική είναι ότι η "ανησυχία" του συγγραφέα είναι εφηβική. "Θα γίνουμε έτσι λοιπόν; Ας διαβούμε την απόσταση που μας χωρίζει από τον απέναντι, ας τον κοιτάξουμε, ας μιλήσουμε ανθρώπινα". Κάπως έτσι. Δεν με αγγίζει ως ανησυχία. Ναι, γύρω υπάρχουν άνθρωποι που στέλνουν 30 sms την ημέρα, αλλά πριν είκοσι χρόνια υπήρχαν άλλοι που αλληλογραφούσαν με pen pal. Ο κόσμος αλλάζει, ο τρόπος επικοινωνίας αλλάζει, αλλά πάντα θα υπάρχει το ζευγάρι που νόμιζε ότι ταίριαζε επειδή γνωρίστηκε με ένα fancy τρόπο, και τελικά η σχέση απότυχε. Θα συμφωνήσω ότι ήταν καλογραμμένο. Αλλά δεν θα έψαχνα να διαβάσω άλλο Ντι Φίλιπο, όχι από αυτό το διήγημα. ΥΓ. Προσέξατε; Ήταν δικό του το διήγημα που δημοσιεύθηκε στο πρώτο "9". Ιστορικός... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted September 13, 2007 Share Posted September 13, 2007 @ Nikosal Κίτρινη ρε, σου βγάζω κίτρινη κάρτα! Όχι και "εφηβικός" ο Di Filippo! Η ηρωίδα του είναι έτσι. Καλό παιδί, καλό ταξίδι, καλό πάσχα... που λέμε. Άμα βγάλει το μπίντι, το ρετιρέ είναι ακατοίκητο. Δεν βλέπεις τι φλασάκια φτιάχνει η ίδια; Χορεύουμε με τον παρτενέρ και κερδίζουμε διαγωνισμούς, ο Κόσμος της Πάτυ σε όλο του το μεγαλείο! Κι όμως ο μάγκας την ακολουθεί, αναλύει άψογα τον εσωτερικό της κόσμο και στο τέλος καταφέρνει να την κάνει να εξελιχθεί... Άντε μαζεύω την κίτρινη τώρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted September 13, 2007 Share Posted September 13, 2007 @ NikosalΚίτρινη ρε, σου βγάζω κίτρινη κάρτα! Μην το μαλώνεις το παιδί PiKei, δεν φταίει. Την τελευταία φορά που ο nikosal συμφώνησε μαζί μου σε κριτική διηγήματος ξέρεις πόσοι φούρνοι γκρεμίστηκαν στη Σύρο; Ε, τι να κάνει πια; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted September 13, 2007 Author Share Posted September 13, 2007 Χαχα τι να σου πω Πικεϊκόπουλο; Δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει άλλο Ντι Φίλιπο, ίσως αν είχα να ήμουν υποψιασμένος. Αλλά αυτό έτσι μου φάνηκε, εφηβικό. "Καλή ανάσταση, καλό κατευόδιο, καλά να περάσεις", που λες και εσύ. Αλλά ήταν και το άλλο που λέει η γραία από την Εύβοια: Είδα ότι του άρεσε και έτρεξα να το σχολιάσω αρνητικά. Έχουμε ανταγωνισμό. Για αυτό και θα του βγάλω τα μάτια στο write off. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted September 13, 2007 Share Posted September 13, 2007 Άαα δεν το ήξερα ότι φτιάξαμε λέσχη ανάγνωσης και σχολιασμού διηγημάτων του 9 και έχασα το χθεσινό τεύχος. Θα τα πούμε στο επόμενο τότε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted September 19, 2007 Author Share Posted September 19, 2007 Ντίνο, τέλειωνε, διάβασε και το σημερινό και κρίνε το, σε περιμένω τόση ώρα για να γράψω ακριβώς το αντίθετο. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted September 19, 2007 Share Posted September 19, 2007 «Ο Ατελής» του W.J. Maryson, σε μετάφραση Π. Κούστα και Χ. Καρακούδα. Τεύχος 372 – 19/09/07 Τι συμβολικός τίτλος. Σχεδόν με εκφράζει. Αυτό το διήγημα μου έδωσε μια περίεργη αίσθηση και σχεδόν νιώθω πως δεν μπορώ να διατυπώσω μια ολοκληρωμένη γνώμη πάνω του. Έχουμε, κατά την δική μου άποψη, δύο διηγήματα εδώ. Το πρώτο μέρος μιας ιστορίας που είναι από τα αγαπημένα μου σκηνικά (ναυαγός σε άγνωστο πλανήτη), και το τελευταίο μέρος άλλου διηγήματος, σχετικό με την αναζήτηση του νοήματος της ζωής (του Θεού) στο κυριολεκτικό, και πέραν αυτού, Σύμπαν. Γιατί δεν δένουν; Δεν ξέρω. Αρχίζοντας να το διαβάζω μου έστρωνε τον δρόμο για άλλα μυστήρια, σχετικά με τον πλανήτη ίσως. Ο ήρωας δεν παρουσιάζει καμία από τις ανησυχίες στις οποίες του έρχονται οι απαντήσεις πιάτο στο τέλος. Και το δεύτερο μέρος του διηγήματος θα μπορούσε να είναι η ολοκλήρωση σε δεκάδες άλλες ενάρξεις από αυτή που ξεκινάει εδώ ο συγγραφέας. Sorry, σε μένα τουλάχιστο, δεν το πούλησε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted September 19, 2007 Share Posted September 19, 2007 (edited) Όντως, αλλού πήγαινε και αλλού κατέληξε. Η πρώτη παράγραφος που περιγράφει το σκάφος του ναυαγού πιστεύω ότι είναι το λιγότερο πιστικό πράγμα. Αν μια νανο-ίνα είναι να σπάει μία στις χίλιες τότε γιατί το βάζεις σε διαστημικό σκάφος; Κι έτσι απλώς πετάνε ένα πυρήνα σύντηξης; Χωράει στα χέρια αυτό; Πάντως ενδιάφερον έχει η θεωρία ότι τελικά εμείς μπορεί να είμαστε το τέλειο (καλά στο δίηγημα λέει για τα νοήμοντα σκάφη, αλλά εγώ το τραβάω λίγο) και ο Θεός να είναι κάτι το ατελές. Edited September 19, 2007 by twocows Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted September 21, 2007 Author Share Posted September 21, 2007 ok, μόλις το διάβασα και θα συμφωνήσω και με τους δυο. Ελάχιστα έχω να προσθέσω, όπως πχ. ότι κατά τη γνώμη μου το πέρασμα από τα πρώτα λεπτά του ναυαγού στο νησί, ως τον 9ο χρόνο είναι απότομο, σε τέτοιες περιπτώσεις κανονικά μπαίνει ένας αστερίσκος, κάτι τέλος πάντων ανάμεσα στις δύο παραγράφους, αλλιώς ο αναγνώστης ψάχνεται. Ή, ότι το σκάφος είναι αρκετά αμήχανο για "τέλειο", επίσης αναρωτιέμαι πού βρήκε το ναυαγό, γιατί αν πράγματι ήξερε ότι αυτός ήταν στον πλανήτη, δεν θα χρειαζόταν τη φωτοβολίδα (φαινόταν ότι θα τον προσπερνούσε χωρίς αυτή). Ερώτηση: Μήπως το δεύτερο μέρος είναι στο μυαλό του ναυαγού, που ταλαιπωρείται από "διανοητικό χάος"; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted October 3, 2007 Share Posted October 3, 2007 «Το Ίδιο Κάνει» του Κώστα Χαρίτου. 9 - τεύχος 374, 3 Οκτωβρίου 2007. Δεν έχω πολλά λόγια. Μου άρεσε. Είναι πράγματι καλό, κυρίως και για την ιδέα του. Η απόδοση της ιδέας ήταν λίγο παρακινδυνευμένη για τα γούστα μου – Είναι πάντα πρόβλημα να θέλεις να δώσεις στον αναγνώστη πληροφορίες για το φόντο μέσα από διάλογους. Έχουμε δηλαδή τρεις κολλητούς φίλους που συναντιούνται και κάνουν μια συζήτηση που… δεν έχουν ξανακάνει ποτέ μέχρι τότε ή απλά πρέπει να πιστέψουμε πως επαναλαμβάνονται. Είναι καμιά φορά κι αυτό ένας αναγκαίος τρόπος. – αλλά ο συγγραφέας με παραμυθιάζει σωστά και μου το πουλάει πετυχημένα. Συνήθως η γενιά των ipod με την ορολογίες της μου τη δίνει κάπως, εδώ όμως δεν με ένοιαξε, κυρίως για τον λόγο που γράφτηκε το διήγημα. Ξανά, ήταν πολύ καλό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted October 3, 2007 Share Posted October 3, 2007 Συμφωνώ. Θα πρέπει όμως να επισημάνω πως είναι αντιγαύρικο στο τέλος.... Και αν η θύρα 7 δεν δει το θετικό (ο γαύρος υπάρχει και στο μέλλον) φοβάμαι πως ο Χαρίτος θα πρέπει να αρχίσει να αποφεύγει το Πασαλιμάνι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naurgul Posted October 3, 2007 Share Posted October 3, 2007 Μπορεί κάποιος να αναλύσει λίγο περισσότερο γιατί του άρεσε τόσο πολύ η ιδέα του συγκεκριμένου κειμένου; Ευχαριστώ προκαταβολικά. (θα έσκαγα αν δε ρωτούσα) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted October 4, 2007 Share Posted October 4, 2007 (edited) Μπορεί κάποιος να αναλύσει λίγο περισσότερο γιατί του άρεσε τόσο πολύ η ιδέα του συγκεκριμένου κειμένου; Ευχαριστώ προκαταβολικά.(θα έσκαγα αν δε ρωτούσα) Θα απαντήσω για τον εαυτό μου, μια καθαρά υποκειμενική άποψη. Μου αρέσει η «μνήμη». Μου αρέσει να βλέπω ντοκιμαντέρ από β’ παγκόσμιο πόλεμο, τα «σαν σήμερα πριν 20 χρόνια», να βλέπω History Channel, ανασκαφές για την ανακάλυψη του παρελθόντος κλπ. Αυτή η ματιά πίσω – και πως φεύγουν ορισμένα πράγματα στη σκόνη του χρόνου, μου γαργαλάει την φαντασία σχετικά με αυτά που βλέπω γύρω μου σήμερα και που θα βρίσκονται στο μέλλον. Με συγκλονίζει μια γκραβούρα εποχής που δείχνει το εσωτερικό του Κολοσσαίου της Ρώμης από τον Μεσαίωνα χορταριασμένο, με κατσίκια να βόσκουν μέσα, πόσο μάλλον γκραβούρες από την Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα με τα αρχαία ερείπια σαν μέρος της υπαίθρου. Το συγκλονιστικό, πέρα από το χαμένο μεγαλείο, είναι η παντελή άγνοια εκείνου του παρελθόντος από τους ντόπιους που βλέπεις μέσα στην γκραβούρα. Μού’ρχεται να μπω στον πίνακα και να τους αρχίσω στα χαστούκια. Τώρα, βλέπεις καθόλου την κωμική σειρά Friends; Γιατί θεωρούν όλοι τον Ρος βαρετό; Επειδή του αρέσει να βλέπει τέτοια ντοκιμαντέρ. Έχεις δει πως αντιδρούν οι φίλοι του μόλις αρχίζει να τους εξηγεί πχ πως πήρε το όνομα του ένας κομήτης που μαζεύτηκαν να παρακολουθήσουν ένα βράδυ; Είναι κωμικό αλλά πολύ κοντά στην σημερινή πραγματικότητα. Έχω έναν φίλο που κάποτε τον ρώτησα αν ήξερε ποια είναι η Άννα Φρανκ. Μου απάντησε «Αυτή που κάψανε δεν είναι;» εννοώντας την Ζαν ντ’Αρκ. Έχει ολοκληρωτική άγνοια ένα σωρό άλλων ιστορικών γεγονότων. Είναι άτομο που δεν γουστάρει καθόλου να διαβάζει. Μπορούμε να αναρωτηθούμε «το χρειάζεται»; Δουλεύει στην διαφήμιση και βγάζει τόνους χρήματα. Και για άλλους πολλούς λόγους, πάρα πολλοί άνθρωποι σήμερα στην κοινωνία μας, δυστυχώς κυρίως νέοι, αγνοούν πολλά παρόμοια. Και αυτό ακριβώς μας λέει το διήγημα. Από την στιγμή που φτάσουμε στο σημείο να λένε αρκετοί από εμάς «όχι δεν ξέρω ποιοι σχεδίασαν και έχτισαν τον Παρθενώνα, και τι με νοιάζει, στα τέτοια μου» το κτίσμα του Παρθενώνα καταργείται. Τι «Άννα Φρανκ» τι «Ζαν ντ’Αρκ»; Το ίδιο κάνει. Εύχομαι να κατάλαβες τουλάχιστο γιατί άρεσε σε μένα. Edited October 4, 2007 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted October 5, 2007 Share Posted October 5, 2007 Εκτός από το επίπεδο της μνήμης που τόσο εύστοχα - αν και εντελώς ανορθόδοξα - κάλυψε επαρκώς ο Dino, έχω να προσθέσω δύο ακόμα στοιχεία. Α) Την υποχθόνια ειρωνία που διατρέχει ολόκληρο το κείμενο χωρίς πουθενά να καταλήγει σε "εξυπνακισμό" και την ποσότητα της πληροφορίας που με τον τρόπο αυτό μεταφέρει ο συγγραφέας στον αναγνώστη, αποφεύγοντας την βαρεμάρα. Β) Την πρώτη παράγραφο που λιτά, αλλά αποτελεσματικά, ορίζει τον χώρο της δράσης (Βράχος του Αρείου Πάγου απέναντι από την Ακρόπολη) μεταφέροντας όχι την εικόνα, αλλά την "αίσθηση" του τόπου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mors Planch Posted October 6, 2007 Share Posted October 6, 2007 Και αυτό ακριβώς μας λέει το διήγημα. Από την στιγμή που φτάσουμε στο σημείο να λένε αρκετοί από εμάς «όχι δεν ξέρω ποιοι σχεδίασαν και έχτισαν τον Παρθενώνα, και τι με νοιάζει, στα τέτοια μου» το κτίσμα του Παρθενώνα καταργείται. Απ΄τη στιγμή που φτάσουμε; Σαν πολύ αισιόδοξο το ακούω. Αμφιβάλλω ότι αν πιάσεις 10 τυχαίους ανθρώπους στο δρόμο έστω και οι μισοί θα μπορούν να σου πούν ποιοι ήταν ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης. Ίσως οι μισοί σου πουν ότι φτιάχτηκε επί Περικλή αλλά και για αυτό δεν πάω στοίχημα. Πως να το κάνουμε. Η ιστορία δεν είναι ακριβώς της μόδας σήμερα... και όχι μόνο η ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mors Planch Posted October 6, 2007 Share Posted October 6, 2007 Άσχετη ερώτηση αλλά μια και περί 9 ο λόγος πως μπορεί να βρεί κανείς παλιά τεύχη ή τουλάχιστον τις ιστορίες στα εν λόγω τεύχη; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 6, 2007 Author Share Posted October 6, 2007 Επικοινώνησε με το "9", έχουν αρκετά τεύχη, όχι τα πρώτα πάντως. Δεν γνωρίζω αν τα πουλάνε, σε ποια τιμή κλπ. Δεν έχω δει τα διηγήματα που μπαίνουν στο 9 δημοσιευμένα κάπου αλλού ή ανεβασμένα σε κάποια ιστοσελίδα. Που σημαίνει ότι μπορείς να τα διαβάσεις μόνο στο περιοδικό. Για αυτό και εμείς τα διαβάζουμε κάθε Τετάρτη και τα σχολιάζουμε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted October 10, 2007 Share Posted October 10, 2007 Γιάννης Στάγκος : Τι θα αφήσω φεύγοντας. 9 - τεύχος 375 - 10 Οκτωβρίου 2007. Μια διαθήκη σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση του ήρωα. Λίγες λέξεις και μια αίσθηση εγκλωβισμού. Αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του διηγήματος του Στάγκου. Το διήγημα μου άρεσε. Θεωρώ πως υπηρετεί πιστά τον στόχο του, δεν "χάνεται" και μεταδίδει με επάρκεια τις πληροφορίες για τον κόσμο που επιδιώκει να περιγράψει ο συγγραφέας. Τα υπόλοιπα τα αφήνω για τους γνωστούς σχολιαστές του τόπικ. Ακούει η Σύρος κι η Χαλκίδα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted October 10, 2007 Share Posted October 10, 2007 Άψογα γραμμένο, ένα πανέμορφο και μελαγχολικό κείμενο. Σα σοκολάτα μπίτερ, μου άφησε μια πικρή γεύση χωρίς να μετανιώνω που το διάβασα. Μου άφησε όμως πολλά γιατί; Γιατί ο θάνατος σαν επιλογή; Η ζωή τον καιρό του ήρωα δείχνει αρκετά αβίωτη. Καλώς. Γιατί τότε η επιλογή της μεταμόρφωσης αντί του θανάτου; Τι προσφέρει η νέα ζωή σε ηλεκτρική μορφή; Σίγουρα όχι ανθρωπιά όπως μας πληροφορεί ο ήρωας. Ή κάτι δεν πρόσεξα ή δεν έπρεπε να ρωτάω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.