Τα διηγήματα εφ του 9

[khar]

«Η Γέφυρα της Κρίσεως» της Erin Cashier, σε μετάφραση Π. Κούστα & Χ. Καρακούδα.

Τεύχος #506, 8 Μαΐου 2010.

 

Πολύ καλό πραγματικά. Με ταιριαστό τέλος και πολύ αληθινό γκριζαρισμένο αφηγητή. Ολόκληρωμένο διήγημα.

 

+1, κι απο εμένα. Προσυπογράφω Dino και mman. Από τα πιο ατμοσφαιρικά και "αληθινα" διηγήματα που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό.

[DinoHajiyorgi]

“Laguna Seca” του Μιχάλη Μανωλιού, σε ανάγνωση Π. Κούστα & Χ. Καρακούδα μπας και καταλάβουμε κάτι. :tongue:

Τεύχος #507, 15 Μαΐου 2010.

 

Κρατήθηκα όσο μπορούσα. Απύθμενη ζήλια και υπ’ατμόν φθόνος με αυτή την ποποφαρδία του κυρίου συγγραφέα (14ο το διήγημα του που βγαίνει στο 9 – what’s your deal with Mr. Mastorakis mman?*) αλλά δεν θα αφήσω άλλον να το παίξει ανώτερος στα κροκοδείλια «μπράβο». Δεν μπορώ λοιπόν παρά να εκφράσω –γκουχ- τα συγχαρητήρια μου (χφρμβγγγκχδρ@#$%&) για την πολλοστή επιτυχία του. [Προσέξτε τους κανονισμούς για το πότε πληρώνει το 9 και ταράξτε τον Μιχάλη στο να σας κεράσει μπύρες.]

 

Το ότι το διήγημα μου άρεσε το είπα μια φορά, στην δήθεν αγωνιώδη του συμμετοχή στον εδώ διαγωνισμό. Και μια φορά φτάνει.

 

(Εντωμεταξύ, άλλο ένα «όχι» από το 9 να φάω και δεν τους ξαναστέλνω τίποτα.)

 

*As if we don't know.

[khar]

“Laguna Seca” του Μιχάλη Μανωλιού, σε ανάγνωση Π. Κούστα & Χ. Καρακούδα μπας και καταλάβουμε κάτι. :tongue:

Τεύχος #507, 15 Μαΐου 2010.

 

Κρατήθηκα όσο μπορούσα. Απύθμενη ζήλια και υπ’ατμόν φθόνος με αυτή την ποποφαρδία του κυρίου συγγραφέα (14ο το διήγημα του που βγαίνει στο 9 – what’s your deal with Mr. Mastorakis mman?*) αλλά δεν θα αφήσω άλλον να το παίξει ανώτερος στα κροκοδείλια «μπράβο». Δεν μπορώ λοιπόν παρά να εκφράσω –γκουχ- τα συγχαρητήρια μου (χφρμβγγγκχδρ@#$%&) για την πολλοστή επιτυχία του. [Προσέξτε τους κανονισμούς για το πότε πληρώνει το 9 και ταράξτε τον Μιχάλη στο να σας κεράσει μπύρες.]

 

Το ότι το διήγημα μου άρεσε το είπα μια φορά, στην δήθεν αγωνιώδη του συμμετοχή στον εδώ διαγωνισμό. Και μια φορά φτάνει.

 

(Εντωμεταξύ, άλλο ένα «όχι» από το 9 να φάω και δεν τους ξαναστέλνω τίποτα.)

 

*As if we don't know.

 

Μιας και το έχουμε σχολιάσει εδώ θα πώ σύντομα ότι το βρήκα πρωτότυπο (κάτι πολύ δύσκολο πια), όμορφα φουτουριστικό και υπερβολικά πειστικό για αυτό που περιγράφει. Επειδή δεν ασχολούμαι με το είδος και ήταν φορτωμένο στην ορολογία, δεν μου έκανε την εντύπωση που σίγουρα θα κάνει στους λάτρεις του αθλήματος. Άντε και στο 15ο.

[mman]

[...] Άντε και στο 15ο.

 

Παιδιά, ευχαριστώ, αλλά αυτό ήταν το 15ο. Και ελπίζω το 16ο να αργήσει πολύ, αφού αυτό θα σημαίνει ότι γράφω κάτι μεγαλύτερο.

[mman]

Επειδή μόλις τώρα κατάφερα να βάλω χέρι στο τ.496 που έχει το διήγημα του Αλχημιστή:

 

«ΑΜΝΗΣΙΑ – Πλανήτης Γη: Έτος 2164» του Νίκου Κωστακόπουλου

Τεύχος #496, 27 Φεβρουαρίου 2010.

 

Κατά τη γνώμη μου:

 

- Μη αληθοφανής η συμφωνία των μεγάλων δυνάμεων για την εκατέρωθεν ρίψη των νοητικών βομβών.

- Το διήγημα ξεκινάει με ξερή ιστορική καταγραφή, χωρίς κάποιον χαρακτήρα να "φέρει" την ιστορία.

- Τα τέσσερα μέρη του διηγήματος είναι στην ουσία ασύνδετα μεταξύ τους, με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να μην μπορεί να "κρατηθεί" από κανένα χαρακτήρα.

- Σε λίγα σημεία ένας κάποιος διδακτισμός εκ μέρους των χαρακτήρων, φαίνεται να αποκαλύπτει πίσω του τον συγγραφέα.

 

+ Καλή χρήση γλώσσας -κάτι που αποτελεί το ήμισυ του παντός.

+ Καλή η ιδέα της νοητικής βόμβας.

+ Όχι άσχημη προσπάθεια προέκτασης στο μέλλον της γεωπολιτικής κατάστασης του πλανήτη.

+ Ταιριαστό τέλος με την πολύ ενδιαφέρουσα φράση "η ειρήνη είναι εκείνη που αφήνει στο περιθώριο τους ηγέτες που ξεχνούν να θυμούνται και αναδεικνύει εκείνους που θυμούνται να ξεχνούν".

 

Γενικά, με πολλά περιθώρια βελτίωσης αλλά και καλές στιγμές. Άξιο ανάγνωσης, ειδικά για την ιδέα και το τέλος του.

[Αλχημιστής]

Επειδή μόλις τώρα κατάφερα να βάλω χέρι στο τ.496 που έχει το διήγημα του Αλχημιστή:

 

«ΑΜΝΗΣΙΑ – Πλανήτης Γη: Έτος 2164» του Νίκου Κωστακόπουλου

Τεύχος #496, 27 Φεβρουαρίου 2010.

 

Κατά τη γνώμη μου:

 

- Μη αληθοφανής η συμφωνία των μεγάλων δυνάμεων για την εκατέρωθεν ρίψη των νοητικών βομβών.

- Το διήγημα ξεκινάει με ξερή ιστορική καταγραφή, χωρίς κάποιον χαρακτήρα να "φέρει" την ιστορία.

- Τα τέσσερα μέρη του διηγήματος είναι στην ουσία ασύνδετα μεταξύ τους, με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να μην μπορεί να "κρατηθεί" από κανένα χαρακτήρα.

- Σε λίγα σημεία ένας κάποιος διδακτισμός εκ μέρους των χαρακτήρων, φαίνεται να αποκαλύπτει πίσω του τον συγγραφέα.

 

+ Καλή χρήση γλώσσας -κάτι που αποτελεί το ήμισυ του παντός.

+ Καλή η ιδέα της νοητικής βόμβας.

+ Όχι άσχημη προσπάθεια προέκτασης στο μέλλον της γεωπολιτικής κατάστασης του πλανήτη.

+ Ταιριαστό τέλος με την πολύ ενδιαφέρουσα φράση "η ειρήνη είναι εκείνη που αφήνει στο περιθώριο τους ηγέτες που ξεχνούν να θυμούνται και αναδεικνύει εκείνους που θυμούνται να ξεχνούν".

 

Γενικά, με πολλά περιθώρια βελτίωσης αλλά και καλές στιγμές. Άξιο ανάγνωσης, ειδικά για την ιδέα και το τέλος του.

 

 

Αρχικα, mman σε ευχαριστω που αφιερωσες χρονο, για να διαβασεις το διηγημα μου. Τα σχολια σου ειναι προσεγμενα και ουσιαστικα. Καποιες σημειωσεις του συγγραφεα:

1/ Το γεγονος οτι οι ενοτητες του διηγηματος ειναι αμεσα ασυνδετες (γιατι εμμεσα συνδεονται) ειναι σκοπιμο. Προσπαθησα να δειξω πώς επηρεασαν τα γεγονοτα τρεις διαφορετικους ανθρωπους και το περιβαλλον τους. (ο ανθρωπος που εδοσε την εντολη, ο ανθρωπος που την εκτελεσε και αυτος που δεχτηκε τις επιπτωσεις). Ηταν μια προσπαθεια παρουσιασης ολων των οπτικων γωνιων.(κατι που σπανια εχω βρει σε παρομοια βιβλια ή ταινιες). Ειναι πιθανον οτι θα γινοταν καλυτερα σε περισσοτερες σελιδες.

2/ οι μεγαλες δυναμεις συμφωνουν σε πολυ περισσοτερα απο οσα μας δειχνουν τα μ.μ.ε. Στη συγκεκριμενη περιπτωση, η συμφωνια τους θα τους απεφερε ενα κοινο κερδος (μικροτερος πληθυσμος=περισσοτεροι διαθεσιμοι ποροι για ολους).

3/ Στην αρχη, επελεξα την ουδετερη παρουσιαση των γεγονοτων, για να δωσω ουδετερη αποψη του θεματος, αφου θα ανελυα υποκειμενικες επιπτωσεις στα επομενα 3 μερη. επισης, η ιστορικη παρουσιαση ειναι ψυχρη και καταγραφει την εκταση των γεγονοτων, κατι που δεν μπορει να γινει με την περιγραφη ενος πρωταγωνιστη.( μοιαζει σα να κοιταει καποιος τη γη απο ψηλα και με ενα μεγαλο τηλεσκοπιο να βλεπει ολα οσα συμβαινουν)

4/ οσο για τις προσωπικες μου αποψεις, διαφαινονται αμυδρα μεσα απο τις σκεψεις του δοτη του μεσου και του δεκτη).

 

Παρεμπιπτοντως, σημερα βρηκα σε ενα περιπτερο το τευχος του Ασιμοφ που εχει το "..και το τερας" και το αγορασα, για να δω ενα δειγμα γραφης σας. (εχω και το 9 να διαβασω). Θα ποσταρω συντομα κριτικη.

Edited May 17, 2010 by Αλχημιστής

[DinoHajiyorgi]

«Ακριβώς σαν να Βρίσκεσαι Εκεί» του Eric Choi, σε μετάφραση Π. Κούστα & Χ. Καρακούδα.

Τεύχος #508, 22 Μαΐου 2010.

Ίσως φταίει η ψυχολογική μου διάθεση. Ίσως γιατί το διάβασα γιατί έπρεπε. Ίσως γιατί «πρέπει» να τα διαβάζω κάθε Σάββατο. Ποιος το λέει γμτ;! Δεν βλέπω κανέναν άλλον εντεταλμένο από… «καθήκον». Όπως προκύψει. Ούτε καν ο nikosal. Κι όταν πω φτάνει, κουράστηκα, και την κάνω με μικρά πηδηματάκια, έρχεται ένα μακρύ χέρι να με τραβήξει πίσω.

 

Λάβετε λοιπόν τα ανωτέρω υπόψη καθώς γράφω ότι το διήγημα με άφησε αδιάφορο. Δεν με ενδιέφερε καθόλου. Στην τελική παράγραφο είχε μια καλή ιστορία αλλά μόνο εκεί.

[khar]

«Ακριβώς σαν να Βρίσκεσαι Εκεί» του Eric Choi, σε μετάφραση Π. Κούστα & Χ. Καρακούδα.

Τεύχος #508, 22 Μαΐου 2010.

Ίσως φταίει η ψυχολογική μου διάθεση. Ίσως γιατί το διάβασα γιατί έπρεπε. Ίσως γιατί «πρέπει» να τα διαβάζω κάθε Σάββατο. Ποιος το λέει γμτ;! Δεν βλέπω κανέναν άλλον εντεταλμένο από… «καθήκον». Όπως προκύψει. Ούτε καν ο nikosal. Κι όταν πω φτάνει, κουράστηκα, και την κάνω με μικρά πηδηματάκια, έρχεται ένα μακρύ χέρι να με τραβήξει πίσω.

 

Λάβετε λοιπόν τα ανωτέρω υπόψη καθώς γράφω ότι το διήγημα με άφησε αδιάφορο. Δεν με ενδιέφερε καθόλου. Στην τελική παράγραφο είχε μια καλή ιστορία αλλά μόνο εκεί.

 

Δεν μπορώ να διαφωνήσω. Είχε μερικές καλές ιδέες, τη λειτουργία και τους περιορισμούς του ανσίμπλ, την απαγόρευση για τους αστροναύτες, τις εικόνες με τα φεγγάρια στον Άρη, αλλά το αποτέλεσμα ήταν μέτριο. Ίσως επειδή το κεντρικό θέμα ήταν τι δημιούργησε ένα τεχνικό πρόβλημα και η λύση του δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο.

Edited May 23, 2010 by khar

[khar]

"Η Βροχή του Θερισμού", του Jay Caselberg

Τεύχος #509

 

Ο συγγραφέας στήνει ένα εντυπωσιακό σκηνικό και ένα ερώτημα που δημιουργεί πολλές προσδοκίες. Δυστυχώς, νομίζω ότι τελικά το διήγημα δεν ανταποκρίνεται σε αυτές. Η κεντρική ιδέα είναι αρκετά χρησιμοποιημένη, ενώ δεν φαίνεται να προσθέτει και κάτι καινούριο σε αυτήν. Το χειρότερο, για εμένα, ήταν ότι στο τέλος μού δημιουργήθηκε η απορία γιατί γράφτηκε αυτό το διήγημα. Μου έδωσε την εντύπωση ότι ο συγγραφέας δεν ήξερε ακριβώς που ήθελε να καταλήξει και γι' αυτό μας άφησε κάπως μετέωρους για τις τελικές του προθέσεις. Γενικά, καλή αρχή αλλά κακή συνέχεια.

[nikosal]

Πιθανά γράφει κάτι μεγαλύτερο πάνω στο θέμα που δημιούργησε; Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Και εύχομαι να είναι αυτή η εξήγηση, διαφορετικά, όπως και εσύ, αναρωτιέμαι και εγώ γιατί γράφηκε αυτό το διήγημα. Καλογραμμένο, αλλά χωρίς καμία καινούργια ιδέα.

[Tiessa]

Ελεγεία για έναν Πρασινοθήρα του Alex Irvine (Μετάφραση Π. Κούστα & Χ. Καρακούδα)

Τεύχος #510

 

Η αρχή της ιστορίας καθώς και οι σκηνές με τους παράξενους τρομοκράτες που δημιουργούν άνθηση μου κέντρισαν άμεσα το ενδιαφέρον. Σίγουρα κάποιες εικόνες έμειναν στο μυαλό μου και θα τις θυμάμαι.

Το παράξενο ωστόσο θρησκευτικό δόγμα πάνω στο οποίο βασίστηκε η ιστορία και ο κόσμος, μου φάνηκαν κάπως ακραία απίστευτα και από κάποια στιγμή και μετά αισθάνθηκα να με ενοχλεί το σκηνικό και να αισθάνομαι μια έντονα διδακτική χροιά στα λόγια των ηρώων.

 

Υ.Γ: Προφανώς διαλεγμένο για τη συγκεκριμένη μέρα.

[khar]

Ελεγεία για έναν Πρασινοθήρα του Alex Irvine (Μετάφραση Π. Κούστα & Χ. Καρακούδα)

Τεύχος #510

 

Η αρχή της ιστορίας καθώς και οι σκηνές με τους παράξενους τρομοκράτες που δημιουργούν άνθηση μου κέντρισαν άμεσα το ενδιαφέρον. Σίγουρα κάποιες εικόνες έμειναν στο μυαλό μου και θα τις θυμάμαι.

Το παράξενο ωστόσο θρησκευτικό δόγμα πάνω στο οποίο βασίστηκε η ιστορία και ο κόσμος, μου φάνηκαν κάπως ακραία απίστευτα και από κάποια στιγμή και μετά αισθάνθηκα να με ενοχλεί το σκηνικό και να αισθάνομαι μια έντονα διδακτική χροιά στα λόγια των ηρώων.

 

Υ.Γ: Προφανώς διαλεγμένο για τη συγκεκριμένη μέρα.

 

 

Εμένα μου άρεσε. Και η ιδέα, και η πλοκή και η εξέλιξη. Ίσως επειδή δεν αισθάνθηκα να υπάρχει κάποιος δογματισμός, αλλά μια βασική, ίσως δύσαρεστη, κεντρική ιδέα που όμως φαίνεται αληθοφανής. Σε ακραίες καταστάσεις η ζωή θα κοιτάξει πρώτα απ' ολά να συντηρηθεί ανεξάρτητα από το τίμημα.

[mman]

Ελεγεία για έναν Πρασινοθήρα του Alex Irvine (Μετάφραση Π. Κούστα & Χ. Καρακούδα)

Τεύχος #510

Κακογραμμένο δεν ήταν, ούτε και η ιδέα ήταν άσχημη, αλλά σίγουρα δεν ενθουσιάστηκα. Ίσως το πιο σημαντικό συμπέρασμα βγαίνει από την υποσημείωση του "9" στο τέλος του διηγήματος, όπου αναφέρεται η δημοσίευσή του (έστω και πριν από εννιά χρόνια) στο "Fantasy & Science Fiction": Ο πήχης δεν είναι πάντα τόσο ψηλά, ακόμα και στα κορυφαία περιοδικά.

[wordsmith]

Μόλις διάβασα το σημερινό του "9"(τ.511), "Αναμνήσεις", του Σταμάτη Σταματόπουλου.

 

Αρκετά ενδιαφέρουσα ιδέα: τι θα γινόταν αν γνωρίζαμε το μέλλον; Καλογραμμένο, αν και, όταν πρόκειται για χρονομπερδέματα, η μεγαλύτερη λούμπα είναι η γραμματική. Π.χ., προς το τέλος της 2ης σελίδας: "Πάρα πολλοί πολιτικοί διασύρθηκαν, αλλά στην ανάμνηση πως δε θα ξαναεκλεγούν, οι πολίτες επέλεξαν απλώς να τους αγνοήσουν." Νομίζω πως εδώ ο χρόνος έπρεπε να είναι "δε θα ξαναεκλέγονταν". Αλλά σε γενικές γραμμές γλωσσικά δεν έχει κανένα σπουδαίο λάθος και, είπαμε, πρόκειται για κείμενο με ιδιαίτερη δυσκολία στη γραμματική, λόγω πίσω-μπρος στο χρόνο.

 

Ο τίτλος ήταν μάλλον αδιάφορος και κοινότοπος. Θα προτιμούσα "Λάθη του μέλλοντος", κάτι τέτοιο, θα είχε περισσότερο σασπένς.

 

Το ΜΕΓΑΛΟ πλεονέκτημα του διηγήματος αυτού είναι ότι ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΛΟ! (εγώ, η γνωστή άσχετη-ανυπόμονη-βιαστική αναγνώστρια) Αυτό με βάζει σε σκέψεις σχετικά με το λόγο που μου ήταν ευκολοδιάβαστο. Εσείς οι πιο έμπειροι και ψείρες θα πείτε, υποθέτω, ότι δεν είναι γραμμένο με ύφος λογοτεχνικό, αλλά μοιάζει να βγήκε από το τόπικ "Η ζωή μιμείται την τέχνη". Δεν υπάρχουν, δηλαδή, αφηγηματικά κολπάκια, κρύψιμο πληροφοριών, συμβολισμοί, όλα αυτά τελοσπάντων επι των οποίων κοντοστεκόμαστε διαβάζοντας και αναρωτιόμαστε ξύνοντας κεφάλι τι θέλει να πει εδώ ο ποιητής. Είναι σαν κάποιος απλώς να διηγείται τη ζωή του, ένα κοσμοϊστορικό γεγονός από τη δική του οπτική γωνία, όπως, σε mainstream λογοτεχνία, κανένα ιστορικό για κάποιον πόλεμο, για την κατοχή, τα "Ματωμένα Χώματα", ας πούμε, αν και ακόμα και αυτά έχουν λίγο περισσότερο λογοτεχνικό ύφος, παρομοιώσεις, ποιητικές εκφράσεις κλπ.

 

Το τελευταίο μέρος της τελευταίας σελίδας, από κει που λέει "Στα χρόνια που πέρασαν από το πείραμα", είναι, κατά τη γνώμη μου, λάθος. Δε θα έπρεπε να υπάρχει, γιατί το μόνο που κάνει είναι να σχολιάζει και αυτή είναι δουλειά του αναγνώστη/κριτικού, όχι του συγγραφέα. Στα δικά μου κείμενα, τέλος πάντων, το σχολιασμό τον θεωρούν μειονέκτημα. Το λογοτεχνικό κείμενο πρέπει μόνο να περιγράφει, άντε και λίγη αμπελοφιλοσοφία αν κολλάει. Όχι όμως να ταΐζει μασημένα τα συμπεράσματα στον αναγνώστη.

 

Και, για να επιστρέψω στο παραπάνω θέμα του ευκολοδιάβαστου, νομίζω πως θα έπρεπε τα λογοτεχνικά κείμενα να είναι πιο λογοτεχνικά απ' αυτό, έστω και αν δεν τα καταλαβαίνω εγώ. Θα κόψω το λαιμό μου να γίνω καλύτερη αναγνώστρια, δεν έχω την απαίτηση να γράφει κανείς λαμβάνοντας υπόψη αναγνώστες σαν και μένα. Αλλά..."Λογοτεχνία θα πει βαρύτητα θέματος και ελαφράδα περιεχομένου" λέει ο Κούντερα. Οι αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι αυτοί που γράφουν ευκολοδιάβαστα κείμενα για σημαντικά θέματα. Stefano Benni, Eρίκ Εμμανουέλ Σμιτ, Χάρι Μούλις, Τζούλιαν Μπαρνς...

 

Περιμένω σχόλια mman και Ντίνου Χ.

[DinoHajiyorgi]

Περιμένω σχόλια mman και Ντίνου Χ.

Άργκ... Απέχω, κουράστηκα... αλλά ναι το διάβασα. Είναι γραμμένο σαν άρθρο/πραγματεία, όχι σαν ιστορία. Αυτό έχω να πω μόνο.

[Tiessa]

Άργκ... Απέχω, κουράστηκα... αλλά ναι το διάβασα. Είναι γραμμένο σαν άρθρο/πραγματεία, όχι σαν ιστορία. Αυτό έχω να πω μόνο.

 

Θα συμφωνήσω 100%. Δεν μου γέμισε το μάτι σαν διήγημα. Έμοιαζε περισσότερο με οικονομική/κοινωνική διάλεξη, με κάτι ελάχιστα ψήγματα ε.φ. για να δικαιολογήσει την υπέρβαση.

Αν προσθέσει κανείς ότι γενικά είναι μεγάλο στοίχημα να παίζεις με καταστάσεις όπου μπορεί ο άλλος να προβλέψει το μέλλον και αν βάλεις και πάνω απ' όλα την προσωπική μου απέχθεια σε οικονομικά θέματα (ιδίως εν καιρώ κρίσης) θα έλεγα ότι δεν ευχαριστήθηκα απ' αυτό το ανάγνωσμα.

[wordsmith]

Ε καλά, όχι και διάλεξη, θα είχε πιο επιστημονικό λεξιλόγιο, σαν δοκίμιο. Κι εγώ στην αρχή του, που λέει ότι αργούν πολύ να πάρουν σύνταξη, σκέφτηκα ότι το βάλανε ως επίκαιρο λόγω κρίσης. Αν όλα αυτά τα έλεγε μέσα από χαρακτήρες, επεισόδια κλπ και όχι ευθέως, θα γινόταν ίσως μυθιστόρημα ή νουβέλα (και δε θα το καταλάβαινα, κατά πάσα πιθανότητα).

 

Ξέρει κανείς τίποτα για τον συγγραφέα;

 

Τώρα τα παρατάς, Ντίνο, που θα σου δημοσιεύσουν το Μπαχαλάκι;

[mman]

Ο τρόπος που είναι γραμμένο δεν ευνοεί καθόλου την ταύτιση με τον χαρακτήρα αφηγητή. Επίσης, ως καταγραφή "ιστορίας" δεν σταματάει σε συγκεκριμένα γεγονότα που να επήρεάζουν άμεσα, τώρα, συγκεκριμένους χαρακτήρες με αποτέλεσμα ως αναγνώστης να μη νοίαζομαι όσο θα "έπρεπε" για να πονέσω μ' αυτά που συμβαίνουν.

Η ιδέα δεν είναι καθόλου κακή, αλλά το στοίχημα να την κάνεις πιστευτή είναι πραγματικά μεγάλο, πόσο μάλλον όταν έχεις λιγότερες από 5.000 λέξεις. Παρόλ' αυτά θα ήταν ένα ΟΚ διήγημα, αν δεν υπήρχε αυτό:

 

(τ.511), "Αναμνήσεις", του Σταμάτη Σταματόπουλου.

 

[...]

Το τελευταίο μέρος της τελευταίας σελίδας, από κει που λέει "Στα χρόνια που πέρασαν από το πείραμα", είναι, κατά τη γνώμη μου, λάθος. Δε θα έπρεπε να υπάρχει, γιατί το μόνο που κάνει είναι να σχολιάζει και αυτή είναι δουλειά του αναγνώστη/κριτικού, όχι του συγγραφέα. Στα δικά μου κείμενα, τέλος πάντων, το σχολιασμό τον θεωρούν μειονέκτημα. Το λογοτεχνικό κείμενο πρέπει μόνο να περιγράφει, άντε και λίγη αμπελοφιλοσοφία αν κολλάει. Όχι όμως να ταΐζει μασημένα τα συμπεράσματα στον αναγνώστη.

[...]

 

Ακριβώς. Διδακτισμός. Ηθικολογία. No-no!

Edited June 13, 2010 by mman

[SpirosK]

Ερώτηση: Κλείνει το 9; Το διάβασα στο status ενός φίλου στο Google Buzz και αναρωτιέμαι αν είναι ράδιο-αρβύλα ή πραγματικότητα.

Edited June 15, 2010 by SpirosK

[Tiessa]

Ερώτηση: Κλείνει το 9; Το διάβασα στο status ενός φίλου στο Google Buzz και αναρωτιέμαι αν είναι ράδιο-αρβύλα ή πραγματικότητα.

 

Πολλά ακούγονται στις μέρες που ζούμε, αλλά δεν το νομίζω. Ίσα-ίσα που προγραμμάτιζαν τα καλοκαιρινά τους τεύχη αυτές τις μέρες.

[SpirosK]

Ερώτηση: Κλείνει το 9; Το διάβασα στο status ενός φίλου στο Google Buzz και αναρωτιέμαι αν είναι ράδιο-αρβύλα ή πραγματικότητα.

 

Πολλά ακούγονται στις μέρες που ζούμε, αλλά δεν το νομίζω. Ίσα-ίσα που προγραμμάτιζαν τα καλοκαιρινά τους τεύχη αυτές τις μέρες.

 

ΟΚ, τώρα έχω και πηγή.

 

http://www.paron.gr/typologies/?p=3526

 

Μάλλον τα προγράμματιζαν χωρίς τον ξενοδόχο.... κρίμα για την ΕΦ

[nikosal]

Χμμ... εξαιρετικά κακή εξέλιξη... Αλλά ας μη βιαστούμε να τα βάψουμε μαύρα, ίσως το σκέπτονται απλώς...

[karatasiospa]

Προφανώς οι πωλήσεις τους δεν πάνε καλά και άρχισαν τις περικοπές. Σε τέτοιες περιπτώσεις η ε.φ. δυστυχως είναι από τους πρώτους που την πληρώνουν.

[BladeRunner]

... Και υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν τη συγκεκριμένη εφημερίδα μόνο γι' αυτά τα περιοδικά(Γεώ, 9, κλπ)...

[Διγέλαδος]

Όχιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι

Ξέρω ανθρώπους που δουλεύουν και στο 9 και στο Γεώ! Και εγώ πέρνω την Ε, για αυτά τα έντυπα.