Jump to content

Jim Butcher (The Dresden Files) - Περί συγγραφής.


Oberon
 Share

Recommended Posts

Oρμώμενος από μια αναφορά στο υπο-φόρουμ Κινηματογράφος, για τη νέα σειρά φαντασίας και μυστηρίου The Dresden Files, που βασίζεται στα ομώνυμα βιβλία του Jim Butcher - τα οποία θα προμηθευτώ πάραυτα γιατί έφαγα πόρωση - βρήκα τη σελίδα του συγγραφέα. Ειδικά ένα κείμενό του, γραμμένο με ξηρό χιούμορ και ρεαλισμό, το οποίο αφορά στη συγγραφή και τις εκδόσεις, με εντυπωσίασε πολύ γι'αυτό και σας δίνω το link παρακάτω. Αξίζει να διαβαστεί από *όλους* όσους γράφουμε, μια που μας χρειάζεται και ένα reality check, που και που!

 

http://www.jim-butcher.com/jim/

 

Σχολιάστε ελεύθερα. PLS! ;)

Edited by Dain
Link to comment
Share on other sites

Λοιπον, διαβάζοντας το κείμενο συνειδητοποίησα δύο πράγματα:

 

Πρώτον, ο τύπος ξέρει να γράφει και συνεπώς θέλω να ρίξω μια ματιά στα βιβλία του με την πρώτη ευκαιρία :tongue:

 

Δεύτερον, έχει απόλυτο δίκιο σε αυτά που λέει.

 

Keep trying. (Σαν το ουίσκι ένα πράγμα :tongue:) Όντως, αυτό είναι πολύ σημαντικό. Κι ακριβώς επειδή το βλέπεις από το κείμενο ότι έχει τον τρόπο του στο γράψιμο, και δεν ήταν ένας απλός wannabe που κάπως τα κατάφερε, ταυτίζεσαι ακόμα περισσότερο. Γιατί βλέπεις την εξέλιξη που είχε και στο ίδιο το γράψιμό του.

 

Ειδικά μου άρεσε το πώς αναγνώριζε ότι οι πρώτες του προσπάθειες δεν ήταν πετυχημένες. Δεν το ακούς συχνά αυτό, όχι απαραίτητα γιατί όλοι είναι ψώνια ας πούμε, αλλά γιατί μια αποτυχία θέλεις να την ξεχάσεις ως επι το πλείστον.

 

Γι' αυτά που λέει βέβαια για τα συνέδρια και τους πράκτορες, έχει απόλυτο δίκιο. Αλλά δε μπόρεσα να μην κάνω τη σύγκριση με μας. Συνέδρια; Ατζέντες; Ναι, καλά. Να βρεις ποιος εκδίδει παρόμοια με αυτά που γράφεις; Εεεεχμ, ομολογουμένως εμείς εκεί δε θα δυσκολευτούμε - είναι μετρημένοι στα δάχτυλα ενός χεριού. Σαν είδος δηλαδή. Γιατί σαν "οίκος που εκδίδει έλληνες συγγραφείς φάνταζυ" εεεε....να πάρω τη βοήθεια του κοινού παρακαλώ; :tongue:

 

Αν και τελευταία παρατηρείται κάποια κίνηση, δε λέω. Αλλά σκεφτείτε ας πούμε, μόνο εμείς εδώ που γράφουμε, αν φτάσουμε όλοι στο επίπεδο μυθιστορημάτων....θα πλημμυρίσουμε την αγορά :tongue: Δε μας χωράει όλους αυτή η πόλη :tongue:

 

Όπως το βλέπω εγώ, εδώ παίζουν μόνο οι γνωριμίες. Και οι γνωριμίες κατευθείαν με τα μεγάλα κεφάλια - τους διευθυντές, τους ιδιοκτήτες... Αυτό δε σημαίνει ότι ό,τι βγαίνει δεν είναι καλό. Αλλά σίγουρα σημαίνει ότι είναι πολύ κλειστή η αγορά.

 

Σε μια πιο ανοιχτή αγορά οι προσωπικές γνωριμίες δε θα μου φαινόταν κακό - όπως είπε και η συγκεκριμένη πράκτορας "σε απέρριψα, αλλά αυτό ήταν πριν σε γνωρίσω". Η προσωπική γνωριμία με κάποιον σαφώς και ανεβάζει τις μετοχές σου. Αλλά όταν το μόνο που σε σώζει είναι η γνωριμία, όπως εδώ, ε αυτό είναι κακό.

 

Ας δούμε, ποιοι βγάζουν φάνταζυ/εφ γενικά; Οξύ, Ανούμπις, Αίολος. Και κανα δυο ο Κέδρος, κανα δυο ο Λιβάνης, κανα δυο ο Ψυχογιός... Και κάτι ψιλά όλοι οι υπόλοιποι μαζί. Α, κι ο Ποταμός τελευταία, για εφ. Και η Παρσεκ; έχει κινηθεί τελευταία; Δε θυμάμαι αυτή τη στιγμή, αλλά νομίζω έχει κανα δυο χρόνια να βγάλει κάτι, έτσι δεν είναι; Και η Άγνωστη Καντάθ, που είναι καινούρια ακόμα.

 

Είναι λογικό ότι οι μικροί δε θα ρισκάρουν με έλληνες. Επίσης, είναι λογικό ότι ούτε ένας μεγάλος που δεν έχει σειρά φαντασίας σταθερή θα ρισκάρει με έναν έλληνα. Εδώ ακόμα και οι μεγάλοι περνάνε δυσκολίες. Φαίνεται περίεργο, αλλά έτσι είναι. Σχεδόν κανένας οίκος δεν κολυμπάει στο χρήμα. Οποτε...που πας βρε καραμήτρο; :tongue:

 

Γενικά με παραξενεύει πάντως. Βγαίνουν τόσα βιβλία κάθε μήνα...απίστευτα πολλά βιβλία. Κι έχω διαβάσει κάτι βιβλία από μεγάλους οίκους *γκουχ* λιβάνης *γκουχ* που οποιοσδήποτε αξιοπρεπής υπεύθυνος θα τα πέταγε στο καλάθι των αχρήστων χωρίς καν ένα rejection note. Κι εδώ βγαίνουν! Βγαίνουν και πουλάνε! Θα έβγαινε ποτέ ο Κλεπτομνήμων αν δεν το χε γράψει ένας Παπανδρέου; Με τις σκηνές που χει κιόλας; Δε νομίζω.

 

Τα πράγματα είναι καλύτερα όσον αφορά άλλα είδη μυθιστορημάτων βέβαια. Οπότε σε κάνει να σκέφτεσαι, μπας και να τα παρατήσουμε και να το γυρίσουμε στο mainstream μέχρι να γίνουμε πασίγνωστοι και να δεχτούν ένα φάνταζυ; Is that what it takes?

 

Xμμ δεν ξέρω αν βγήκα εκτός θέματος, αλλά είπε "σχολιάστε ελευθερα" έτσι δεν είναι; :tongue:

 

Keep trying when the guy next to you quits in disgust. Keep writing when the girl next to you sobs and throws her manuscripts into the fire. Keep conducting yourself like a professional, and you'll get someone to believe that you are one.

 

If you're lucky, maybe even yourself.

 

Αυτή ήταν ατάκα! :D

Edited by trillian
Link to comment
Share on other sites

Φυσικά και είπα "σχολιάστε ελεύθερα" (αν και δεν το βλέπω αφού φαίνεται οι περισσότεροι εδώ να είμαστε ήδη φτασμένοι συγγραφείς οπότε δε μας χρειάζονται συμβουλές από άλλους). <----Mικρή κακία. :tongue:

 

Προσωπικά επικεντρώθηκα περισσότερο σ'αυτά που λεει για τη συγγραφή και κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο σχετίζεται με το ίδιο το χειρόγραφό του. Δηλαδή, οτι παρά τις μεγάλες προσπάθειες και τα εκ βάσεως rewritings που έκανε, είχε κριτικό βλέμα μεν, χωρίς όμως να απογοητεύεται δε, αφού ήδη γνώριζε πως μπορούσε να γράψει κάτι καλό και να γίνει επιτυχία, ειδικά στην τρομερά ανταγωνιστική Αγγλόγλωσση αγορά.

3 στους 1000 θα εκδωθούν και 1 στους 10 από αυτούς τους 3 θα βγάζουν αρκετά χρήματα ώστε να ζήσουν από το γράψιμο? :o

Aν αυτή η προοπτική δεν είναι ικανή να σταματήσει κάποιον από το να γράφει, τότε δεν ξέρω ποια είναι. Αν το σκεφτεί κανείς, παρ'όλο το γεγονός πως όσα λεει η Τρίλλιαν πιο πάνω είναι απόλυτα σωστά για την Ελληνική "σκηνή" της λογοτεχνίας του φανταστικού, σε σύγκριση με τα "οdds" που αναφέρει ο Butcher, δεν είναι και πολύ χειρότερα τα πράγματα εδώ, αναλογικά.

 

Το κείμενό του μ'άρεσε γιατί λεει πολλά με λίγα σχετικά λόγια, πολύ σταράτα, με μια πάρα πολύ "υγιή" και προσγειωμένη άποψη - αλλά όχι μαύρη-μαυρίλα - χωρίς περίπλοκες αναλύσεις και όρους όπως κάνουν άλλοι συγγραφείς. Και εκτός οτι με έκανε να σκεφτώ αρκετά, μου έφτιαξε και το κέφι! :)

Edited by Dain
Link to comment
Share on other sites

To διάβασα κι εγώ το πρωί, λίγο πριν φύγω από το σπίτι. Έχει ενδιαφέρον αυτό που λέει και βασικά δε ντρέπεται να ποει την αλήθεια: PR matters.

Όσο για το 1 στους 1000, ας μην ξεχνάμε ότι από τους 1000 που θέλουν να γράψουν οι 500 δε θα αρχίσουν ποτέ, οι 250 δε θα τελειώσουν, οι 125 θα τελειώσουν αλλά δε θα κάνουν rewrites, οι 75 θα ντραπούν να το στείλουν, οι 37 θα έχουν γράψει κάτι για τα μπάζα, άρα μένουν άλλα 38 άτομα με προοπτικές να εκδοθούν. Από αυτούς οι 19 θα φάνε μια απόριψη και δε θα ξαναδοκιμάσουν, οπότε από τους 19 που μένουν οι 3 θα εκδοθούν. Δεν είναι κακή αναλογία αν το καλοσκεφτείς...

Link to comment
Share on other sites

Έχω την εντύπωση πως οι 1000 που λεει, είναι αυτοί που έχουν ήδη στείλει ένα έτοιμο βιβλίο σε κάποιον εκδότη.

Link to comment
Share on other sites

Πράγματι, αυτό εννοεί... Ε ναι, αυτό κάνει τα πράγματα πράγματι πιο δύσκολα.

Link to comment
Share on other sites

Πράγματι. Όμως και αυτοί οι 1000 μπορούν να χωριστούν σε κατηγορίες, μια που προφανώς θα περιλαμβάνουν κάθε καρυδιάς καρύδι και κάθε είδους χειρόγραφο που φτάνει στο slushpile κάποιου editor ή και κάποιου ατζέντη.

 

Σημείωση: Έχω ακούσει, και μάλλον το κείμενο του Butcher το επιβεβαιώνει αυτό, πως είναι δυσκολότερο να βρει ένας συγγραφέας έναν ατζέντη να τον εκπροσωπήσει, από οτι ένας ηθοποιός. Αυτό συμβαίνει γιατί ο ατζέντης ενός άσημου ηθοποιού μπορεί να του βρει οντισιόν, διαφημήσεις, εγκαίνια σούπερ-μάρκετ, ρόλους σαν έξτρα κλπ, ενώ ο ατζέντης ενός συγγραφέα για να τον αναλάβει θα πρέπει να έχει μια σχετική βεβαιότητα οτι μπορεί να βρει εκδοτικό οίκο να εκδώσει το βιβλίο του, και αυτό είναι το βασικότερο ζητούμενο και το μόνο "ουκ ανευ".

Edited by Dain
Link to comment
Share on other sites

Αυτό που έχω ακούσει εγώ περί ατζέντιδων είναι το εξής: πρέπει να έχεις ατζέντη για να εκδοθείς και να εκδοθείς για να βρεις ατζέντη.

Link to comment
Share on other sites

True. Πάντως στην Ελλάδα είναι αλλιώς τα πράγματα, μάλλον χειρότερα, οπότε εντάξει δεν έχουν και τόσο σημασία τα περί ατζέντηδων για μας.

Περισσότερη σημασία έχουν τα άλλα που λεει ο Butcher τόσο περί συγγραφής, όσο και για την αντίληψη που έχει ο κάθε επίδοξος συγγραφέας για το βιβλίο του, όπως και - αν μπορεί να μεταφερθεί στα Ελληνικά δεδομένα - ο τρόπος με τον οποίο κινείται κανείς για να εκδώσει το βιβλίο του.

Link to comment
Share on other sites

Τα λέει καλά ο κύριος, μιας και εγώ ο ίδιος αυτή την άποψη έχω σχηματίσει γύρω απο τις εκδόσεις και το πως δουλεύει το σύστημα. Έχει να κάνει πιο πολύ με trends και connections παρά με την ίδια την γραφή. Αν δείς για παράδειγμα τους διάφορους εκδοτικούς οίκους, ειδικά τους μικρότερους, ''σπρώχνουν'' συγκεκριμένους συγγραφείς ο καθένας.

Link to comment
Share on other sites

Nαι, αν και δες την αυτοκριτική που κάνει στον εαυτό του. Αυτό που βγαίνει σαν συμπέρασμα είναι μεν πως τα κοννε λειτουργούν, και πως μπορεί ένα μέτριο βιβλίο να εκδωθεί και ένα καλό όχι, αλλά ένα κακό βιβλίο, βλέπε ερασιτεχνικό και κακογραμμένο, είναι εξαιρετικά απίθανο να βρεθεί ατζέντης που θα ρισκάρει τη φήμη του, η εκδοτικός οίκος που να ρισκάρει να επενδύσει χρήματα και promotion γι'αυτό.

Και δε μιλάμε βέβαια για "οίκους" που εκδίδουν βιβλία επί πληρωμή από τον "συγγραφέα". Είναι άλλη κατηγορία αυτή.

 

Ο Butcher έγραψε πρώτα τρεις νουβέλες, μετά τις ξαναέγραψε, αφού ξεσκίστηκε στην αυτοκριτική και μετά τις έστειλε σε εκδοτικούς οίκους και ατζέντηδες.

Η έμφαση δηλαδή στο κείμενό του είναι διπλή. Γράψε και ξαναγράψε μέχρι αηδίας και μετά κάνε τις σωστές κινήσεις!

Link to comment
Share on other sites

Λίγο πολύ, γράψε μεχρι να έχεις κάτι καλό, και μετά σπρώξτο όσο μπορείς και όπως μπορείς. Και έχει δίκιο.

Link to comment
Share on other sites

Aκριβώς. Βλέπεις αρκετοί τείνουν να θέλουν να "αυτοεκφράζονται" και να αμφισβητούν τα πάντα μέσα από τη συγγραφή τους, αλλά δε φαίνεται να είναι καθόλου πρόθυμοι να αμφισβητήσουν ποτέ το ίδιο το αποτέλεσμα της συγγραφής τους με σκοπό να γίνουν καλύτεροι συγγραφείς, ούτε φυσικά το κατεστημένο των εκδοτών. Ίσως γι'αυτό ειδικά στην Ελλάδα να βγαίνουν τόσα πολλά μέτρια βιβλία, φαντασίας και μη.

 

Δηλαδή εντάξει, ο τύπος έγραψε τρια βιβλία, μετά τα ξαναέγραψε και τα τρια, και πάλι έκανε την αυτοκριτική του!! Η ιδέα και μόνο να ξαναγράψεις τρία βιβλία μου φαίνεται αν όχι μαζοχιστική τουλάχιστον εξαιρετικά επίπονη. Αλλά ο Butcher ήθελε να γίνει συγγραφέας. Και έγινε!

Edited by Dain
Link to comment
Share on other sites

Προσωπικά μου έκανε καλο αυτό το κείμενο για τον εξής λόγο: Τόσο καιρό φοβάμαι να ξεκινήσω τις ιδεές για τα βιβλία μου γιατί φοβάμαι πως δεν θα μου βγούν αρκετά καλά, και πως ποτέ δεν θα έχω τόσο καλές ιδεές όσο αυτές. Φοβάμαι να τις ''ξοδέψω'' δηλαδή, λες και έχω μόνο 1 βιβλίο μέσα μου...Ανόητο φυσικά να σκέφτεσαι έτσι και χαίρομαι που το ξεπέρασα.

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ! Ακριβώς το ότι παιδεύτηκε, έγραψε, ξαναέγραψε και ξαναέγραψε και τελικά τα κατάφερε κιόλας, γι αυτό το λόγο καταφέρνει και περνάει στο ακέραιο το μήνυμά του: Αυτό που είπε και ο Διονύσης ακριβώς "Γράψε και ξαναγράψε μέχρι αηδίας και μετά κάνε τις σωστές κινήσεις!".

 

Και καλό είναι το ακούνε μερικοί μερικοί που απογοητεύονται πριν γράψουν κάτι :tongue:

 

Γιατί στην τελική, πρώτα γράφεις για σένα και μετά για τους άλλους. Δεν έχει νόημα να αγχώνεσαι για το τι θα γινόταν μ' αυτό που Θα έγραφες. Κάτι σαν "ακόμα δεν τον είδαμε Γιάννη τον βαφτίσαμε" ;)

Link to comment
Share on other sites

  • 2 years later...

Να γίνω βάναυσος? Να γίνω.

Διαβάζοντας τα βιβλία του Butcher δεν μπορώ να πω πως εκπλήσομαι που ο μόνος τρόπος για να εκδοθεί ήταν να συναντήσει ατζέντηδες και εκδότες σε μπαρ. Πρέπει να είσαι μεθυσμένος για να εκδίδεις τα βιβλία του...

Link to comment
Share on other sites

Να γίνω βάναυσος? Να γίνω.

Διαβάζοντας τα βιβλία του Butcher δεν μπορώ να πω πως εκπλήσομαι που ο μόνος τρόπος για να εκδοθεί ήταν να συναντήσει ατζέντηδες και εκδότες σε μπαρ. Πρέπει να είσαι μεθυσμένος για να εκδίδεις τα βιβλία του...

Εμένα το Storm Front (Δαιμονική Καταιγίδα) μου άρεσε και θα ήθελα να συνεχίσω τη σειρά. Εντάξει, δεν είναι κάτι το τρομερό, αλλά το θεωρούμε αυτονόητο ότι δε μιλάμε για τον υπεργαμάτο λογοτέχνη που ψάχνει ατζέντη.

Link to comment
Share on other sites

Εμένα το Storm Front (Δαιμονική Καταιγίδα) μου άρεσε και θα ήθελα να συνεχίσω τη σειρά. Εντάξει, δεν είναι κάτι το τρομερό, αλλά το θεωρούμε αυτονόητο ότι δε μιλάμε για τον υπεργαμάτο λογοτέχνη που ψάχνει ατζέντη.

 

Αν δεν κάνω λάθος όμως δεν βρήκε ατζέντη, βρήκε εκδότη στην περίπτωση που συζητά παραπάνω.

Link to comment
Share on other sites

Και τα δύο βρήκε, ο ατζέντης σου πουλάει το βιβλίο σε εκδοτικό.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..