Jump to content

Το Βασίλειο Της Αράχνης - Γιάννης Πλιώτας


Arachnida
 Share

Recommended Posts

Το βασίλειο του Γιάννη στη Διεθνή έκθεση βιβλίου της Θεσσαλονίκης.

 

 

attach_add.png

post-1495-1212341873_thumb.jpg

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 247
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

  • Nihilio

    21

  • Arachnida

    65

  • Παρατηρητής

    31

  • dreamwhisperer

    14

Σάββα ευχαριστώ πολύ για τη φωτογραφία!

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Είναι ένα ερώτημα αυτό. Πρώτα απ' όλα δεν τον έχω τελειώσει ακόμα. Είμαι στο 90% περίπου.

Θα ριψοκινδυνεύσω μία πρόβλεψη για Φθινόπωρο, σύμφωνα με όσα ξέρω.

Πώς σου φάνηκε ο δεύτερος;

Link to comment
Share on other sites

Ο δεύτερος τόμος ήταν το ίδιο ευκολοδιάβαστος με τον πρώτο. Για μένα αυτό είναι θετικό. Έχει λίγο πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα κάτι που οφείλεται κατά μεγάλο μέρος στον τρόπο που είναι χτισμένη η Αδιγχάρ…ωχ συγνώμη ο Ανατολικός Πύργος, με ατελείωτους σκοτεινούς διαδρόμους μικρές πόρτες και στενά περάσματα. Αγαπημένη μου σκηνή είναι αυτή στο πανδοχείο. Μου αρέσει το ειδικό καθεστώς που ισχύει για τον συγκεκριμένο χώρο καθώς επίσης και το όνομα του. Πολύ καλό το 21 κεφάλαιο με τη ομίχλη και τον παλαβό αλχημιστή. Όμορφη σύλληψη η Γερακοφωλιά και ο τρόπος επικοινωνίας με το κάστρο. Σε ολόκληρο το βιβλίο δημιουργείς ζωντανές εικόνες όπως στη συνάντηση του Αλιόσκα με εκείνο το παράξενο πλάσμα με τους πυρσούς. Εκεί που μπερδεύτηκα λιγάκι, αλλά ίσως να ευθύνομαι εγώ, είναι η έξοδος προς το Χθόνιο. Θα επιστρέψω με την πρώτη ευκαιρία να ξαναδιαβάσω το κεφάλαιο για να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα που δεν μπορώ να φανερώσω εδώ. Ίσως θα ήταν καλύτερο ένα pm. Τελειώνοντας μου αρέσει πολύ το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείς καθώς επίσης και οι αναγραμματισμοί που αναφέρονται στο τέλος. Ελπίζω να φανέρωσα λίγα.

 

Κάθομαι και ‘γω λοιπόν στο Χθόνιο και περιμένω τη δροσιά του φθινοπώρου. ;)

Link to comment
Share on other sites

Το τελείωσα και το δεύτερο και μπορώ να πω ότι ως τώρα η σειρά είναι ένα μικρό διαμαντάκι: έχει πλούτο έξυπνων ιδεών, εξαιρετική κοσμολογία, πλούσια πλοκή και ανατροπές που εντυπωσιάζουν.

Όμως το διαμαντάκι αυτό είναι σαν να έχει μόλις βγει από το χώμα: του λείπει το "καθάρισμα" και το "κόψιμο" που θα το κάνει να λάμψει. Στο μεγαλύτερο μέρος του δεύτερου βιβλίου ένιωθα ότι διάβαζα μια σειρά από καλά μεν αλλά ασύνδετα κεφάλαια γύρω από μια κεντρική πλοκή που προχωρούσε ελάχιστα. Το τέλος μάλιστα μου φάνηκε απίστευτα αντικλιματικό, ειδικά η αποκάλυψη που έγινε ως ανατροπή, αφού κάπου ένιωσα ότι δεν υπήρχε ο συσχετισμός με τους κεντρικούς χαρακτήρες.

 

Συνολική εντύπωση: μάλλον θετική, αλλά σίγουρα θα μπορούσαμε να μιλάγαμε για ένα εξαιρετικό βιβλίο, αν είχε γραφτεί κάπως διαφορετικά.

Link to comment
Share on other sites

Εδώ θα συμφωνήσω κι εγώ με τον προλαλήσαντα. Μου άρεσε, άφησε ωραία γεύση στο στόμα, οι εικόνες σου είναι όμορφες και δυνατές, αλλά μου φάνηκε ότι το βιβλίο αποτελούνταν από κεφάλαια στη σειρά, κάπως ασύνδετα ή τουλάχιστον κάπως βιαστικά δεμένα. Όσο για την πλοκή, αν και δεν βρίσκω το concept εξαιρετικά πρωτότυπο, με κρατάει προσηλωμένη αν και λίγο μπερδεμένη. Σίγουρα θέλω κι άλλο, σίγουρα ταυτίζομαι με κάποιους χαρακτήρες, σίγουρα έχει ενδιαφέρον και σίγουρα θα διαβάσω και το επόμενο! Πολύ πολύ όμορφη γραφή! Ελπίζω το τρίτο να βγει σύντομα. Σε γενικές γραμμές μου αρέσει πολύ, με ψυχαγωγεί και με ξεκουράζει! :thmbup:

Link to comment
Share on other sites

Τέλειωσα (επιτέλους!) και το δεύτερο μέρος.

 

Για μία ακόμα φορά ο Γιάννης με εξέπληξε θετικά. Αν και νομίζω ότι το πρώτο μέρος ήταν λογοτεχνικά πιο άρτιο (παρουσίαση κόσμου, χαρακτήρων, βάθος), και το δεύτερο μέρος έρχεται σαν άξια συνέχεια, με μία στυφή γεύση στο στόμα από το τέλος (είναι σαφές ότι περιμένεις τη συνέχεια έντονα και χάνει λίγο την αυτοτέλεια).

 

Ίσως ακόμα δεν έχουμε καταλάβει την αξία του έργου του Γιάννη που έχει και θα έχει στο συγκεκριμένο χώρο. Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή λειτουργεί ως κλειδοκράτορας ενός ολόκληρου είδους στην Ελλάδα. Ουσιαστικά οι συνέπειες του Βασιλείου του θα φανούν τα επόμενα χρόνια.

Link to comment
Share on other sites

...Ίσως ακόμα δεν έχουμε καταλάβει την αξία του έργου του Γιάννη που έχει και θα έχει στο συγκεκριμένο χώρο. Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή λειτουργεί ως κλειδοκράτορας ενός ολόκληρου είδους στην Ελλάδα. Ουσιαστικά οι συνέπειες του Βασιλείου του θα φανούν τα επόμενα χρόνια.

 

Ωραίες κουβέντες, για να ακούει κανείς στα ξεκινήματά του. Αλλά και τι βαρύ φορτίο, ε?

Γιάννη, εύχομαι απο τα βάθη της καρδιάς μου, να βρεις την αναγνώριση που σου αξίζει -γιατί πραγματικά την αξίζεις.

Συνέχισε την καλή δουλειά και μην πτοείσαι. Είσαι νέος και έχεις μπροστά σου μια ολόκληρη ζωή να παλέψεις για αυτό που αγαπάς.

Link to comment
Share on other sites

Μιας και με έχει πιάσει μια "κριτική" διάθεση τελευταία (:)), για το βιβλίο του Γιάννη Πλιώτα θα είχα να πω τα εξής :

 

 

Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση, αυτό που μπορεί να αναγνωρίσει κανείς στο συγγραφέα του "Βασιλείου της Αράχνης" είναι ο πολύ καλός τρόπος γραφής. Ο Γιάννης Πλιώτας δεν έχει μόνο την διάθεση να μας αφηγηθεί παραμύθια, αλλά ξέρει να το κάνει και με τον σωστό τρόπο. Και νομίζω πως αυτό είναι το πιο σημαντικό και το μεγάλο συν για έναν πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα - η ωραία γραφή, η αφηγηματική δεινότητα, η ικανότητα να παρασέρνει τον αναγνώστη στον κόσμο των ιστοριών του.

 

Ο σκελετός και η δομή της ιστορίας, η "αρχιτεκτονική" του έργου, είναι φυσικό να παρουσιάζουν κάποιες μικρές αδυναμίες όταν μιλάμε για τα πρώτα έργα ενός νέου συγγραφέα. Αλλά αυτό έρχεται σε δεύτερη μοίρα, όταν έχουμε να κάνουμε με ένα, εκ των πραγμάτων, τόσο φιλόδοξο έργο και, ταυτόχρονα, με έναν τόσο καλό τρόπο γραφής.

 

Ο Γιάννης Πλιώτας γράφει καλά, κερδίζει τον αναγνώστη, μετατρέπει την ανάγνωση σε απόλαυση…

 

Με καθαρές "τολκινικές" καταβολές και ένα γνήσιο αφηγηματικό ταλέντο διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία του πολλά υποσχόμενου μυθοπλάστη, και το μέλλον θα δείξει αν όντως αναδείχθηκε ανάμεσά μας ο Έλληνας Βάρδος του Φανταστικού, ικανός να μας διηγηθεί με την ίδια άνεση, την ίδια αφοπλιστική μυθοπλασία και με περισσότερα εγχώρια στοιχεία, πραγματικά παραμύθια, ανάλογα με εκείνα που δημιούργησαν κάποτε ο Τόλκιν, ο Λιούις κι ο Φρανκ Χέμπερτ…

 

:)

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ και τους υπόλοιπους για γνώμες και σχόλια.

Υποψιάζομαι ότι θα στο τρίτο βιβλίο θα βρείτε ακόμα πιο παράδοξη τη δομή.

Μπορεί να μοιάζει λίγο και με συλλογή διηγημάτων. Ξεμπερδεύω σχεδόν με όλες τις ανοιχτές ιστορίες (οι οποίες ξεκινούν από τον πρόλογο ακόμα- Ιάκωβος κλπ) και θα προσπαθήσω το τέταρτο μέρος (το οποίο θα είναι μια ευθεία αφηγηματικά ιστορία) να διαβάζεται και ημι-ανεξάρτητα από τα προηγούμενα.

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ και τους υπόλοιπους για γνώμες και σχόλια.

Υποψιάζομαι ότι θα στο τρίτο βιβλίο θα βρείτε ακόμα πιο παράδοξη τη δομή.

Μπορεί να μοιάζει λίγο και με συλλογή διηγημάτων. Ξεμπερδεύω σχεδόν με όλες τις ανοιχτές ιστορίες (οι οποίες ξεκινούν από τον πρόλογο ακόμα- Ιάκωβος κλπ) και θα προσπαθήσω το τέταρτο μέρος (το οποίο θα είναι μια ευθεία αφηγηματικά ιστορία) να διαβάζεται και ημι-ανεξάρτητα από τα προηγούμενα.

 

 

Να ρωτήσω κάτι; Γιατί αυτή η, όπως αποκάλεσες, παράδοξη δομή;

Link to comment
Share on other sites

Ίσως λάθος λέξη.

Εντάξει δεν υπάρχει ακριβής εξήγηση. Έτσι είναι η ιδέα στο κεφάλι μου :)

Πάντως από τα σχόλια και τις κριτικές κρατάω πράγματα και τα ενσωματώνω παρακάτω στην ιστορία.

Link to comment
Share on other sites

Μια απορία δεν θα έρθεις και από Κύπρο να κάνεις κανένα event ;;; Το βιβλίο θα το παραγκείλω σε καμιά βδομάδα γιατί μαζεύτηκαν πολλά και δεν προλαμβαίνω

Link to comment
Share on other sites

Μια απορία δεν θα έρθεις και από Κύπρο να κάνεις κανένα event ;;; Το βιβλίο θα το παραγκείλω σε καμιά βδομάδα γιατί μαζεύτηκαν πολλά και δεν προλαμβαίνω

 

Κύπρο ε; Καλή ιδέα, αλλά είναι λίγο μακριά για την ώρα.

Οκτώβριο και Νοέμβριο είναι τα επόμενα ταξίδια του "Βασιλείου της Αράχνης" σε Γιάννενα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Τρίπολη, Αθήνα (ίσως) και Λάρισα (ίσως).

 

Αν έχετε όρεξη για χαβαλετζίδικες φωτογραφίες, έχω ανεβάσει στο blog και στo facebook από την προηγούμενη παρουσίαση.

post-233-1214290566_thumb.jpg

Edited by Arachnida
Link to comment
Share on other sites

Οκτώβριο και Νοέμβριο είναι τα επόμενα ταξίδια του "Βασιλείου της Αράχνης" σε Γιάννενα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Τρίπολη, Αθήνα (ίσως) και Λάρισα (ίσως).

 

Arachnida, ταξιδεύεις με δικά σου έξοδα; Τι συμβαίνει αν ο συγγραφέας έχει τρύπιες τσέπες;

Link to comment
Share on other sites

Arachnida, ταξιδεύεις με δικά σου έξοδα; Τι συμβαίνει αν ο συγγραφέας έχει τρύπιες τσέπες;

 

Συγνώμη που απαντάω εγώ, αλλά επειδή πρόσφατα βρήκα την απάντηση στο ερώτημα σου, την πάτησε...

Link to comment
Share on other sites

Συγνώμη που απαντάω εγώ, αλλά επειδή πρόσφατα βρήκα την απάντηση στο ερώτημα σου, την πάτησε...

 

Χε,χε. Εντάξει όπως είναι λογικό, αν πάω σε μία πόλη για παρουσίαση, εγώ θα πληρώσω τα έξοδά μου.

Ζητάω συμβουλή για το πού να απευθυνθώ, κανονίζω και ο οίκος κάνει support. Στις πόλεις που ανέφερα έχω φίλους-γνωστούς και θέλω να κάνω παρουσιάσεις εκεί γιατί θα έχει και κόσμο πρόθυμο να έρθει. Επίσης θα μείνω στα σπίτια τους :)

Δεν είναι βέβαια στάνταρ ότι θα προλάβω να κάνω σε όλες. Μάλλον στο χέρι μου είναι.

Link to comment
Share on other sites

Τέλειωασα με κάτι βιβλία που είχα και παράγγειλα το πρώτο βιβλίο για να διαβάσω και εγώ αυτό το περιβόητο βασίλειο :rolleyes:

Link to comment
Share on other sites

Τέλειωασα με κάτι βιβλία που είχα και παράγγειλα το πρώτο βιβλίο για να διαβάσω και εγώ αυτό το περιβόητο βασίλειο :rolleyes:

 

Ευχαριστώ πολύ, τιμή μου!

Όταν το διαβάσεις θα χαρώ να ακούσω σχόλια.

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ πολύ, τιμή μου!

Όταν το διαβάσεις θα χαρώ να ακούσω σχόλια.

 

Δεν νομίζω να έρθει σύντομα . Σε καμιά 20ααριά μέρες θα το έχω μόλις το τελιώσω θα πω την γνώμη μου . Όμως εγώ είμαι αυστηρός κριτής αν δεν μου άρεσε θα το πω αν κάπου δεν είναι καλό για εμένα θα το πω ^_^ ^_^ ^_^ ^_^

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Μόλις τέλειωσα και το δεύτερο βιβλίο "Περπατώντας στα Σκαλοπάτια των Νεκρών".

Έχω μερικές παρατηρήσεις για το βιβλίο:

 

Το γράψιμο είναι σαφώς καλύτερο από το πρώτο βιβλίο, και ελπίζω Γιάννη να συνεχίσεις έτσι.

 

Όσον αφορά την πλοκή, δεν νομίζω ότι το δεύτερο βιβλίο την προχώρησε όσο έπρεπε. Ίσως το πρώτο και το δεύτερο βιβλίο να μπορούσαν να συμπτηχθούνε σε ένα, και ας έβγαινε ένα λίγο μεγαλύτερο πρώτο βιβλίο. Όπως έιχα πεί υπήρχαν κομμάτια στο πρώτο, ιδίως όσον αφορά την διακυβέρνηση της Αράχνης, που θα μπορούσαν να λείπουν. Έτσι και στο δεύτερο βιβλίο.

 

Επίσης,

η προδοσία του Άρχοντα Σαμουήλ, και το σκηνικό μου φάνηκε να έρχεται τελείως από το πουθενά.

Αυτό το σημείο το θεωρώ ίσως το πιο αδύναμο και των δύο βιβλίων μέχρι στιγμής.

 

Μου άρεσε πολύ η ιστορία του Ολφσμπεργκ, που αν και στην αρχή δεν καταλαβαίνεις γιατί έχει τόση σημασία, σιγά σιγά ξετυλίγεται αυτό το κουβάρι.

 

Θα περιμένω και το τρίτο βιβλίο της σειράς (τέσσερα δεν είναι συνολικά;).

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια και σημειώνω τις παρατηρήσεις.

 

Για την

προδοσία του Σαμουήλ, η οποία είναι και ένα από τα κομβικά σημεία της σειράς: Αναφερόταν -ίσως φευγαλέα- στο κεφάλαιο όπου ο Αλιόσκα αναλαμβάνει την αποστολή, κάποιες μύχιες σκέψεις του Μάγιστρου Ταχυδρόμου σχετικά με την πρόσληψη του δολοφόνου Βαλτάζαρ. Όπως φαίνεται ακόμα και αυτόν, όμως τον είχε ξεγελάσει ο Σαμουήλ. Αν εννοείς τη συνολική προδοσία του Σαμουήλ απέναντι στο Βασίλειο,

τότε περισσότερα πράγματα εξηγούνται στο τρίτο βιβλίο, όπου ίσως κρύβονται ακόμα μεγαλύτερες εκπλήξεις. Πάντως η συμπεριφορά του είναι παράξενη από την αρχή. Επιλέγει έναν νεαρό ανιχνευτή για μία από τις σημαντικότερες απόστολές και στέλνει αμέσως μετά μία δεύτερη αποστολή η οποία μεταφέρει ένα μήνυμα που λέει

διάφορα και καταλήγει ότι ένας αγγελιοφόρος ο Αλιόσκα είχε σταλεί, αλλά χάθηκε στη διαδρομή κλπ κλπ.

Είναι ύποπτο. Εγώ δεν θα τον εμπιστευόμουν.

 

Γενικά ναι, τέσσερα βιβλία θα είναι τελικά και θα ήθελα να σε ευχαριστήσω πολύ και για την ανάγνωση και για το χρόνο που ξόδεψες για να μου γράψεις δύο λόγια, το εκτιμώ βαθιά :)

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Μόλις εχτές το βράδυ τελείωσα το Περπατώντας στα Σκαλοπάτια των Νεκρών, το δεύτερο τόμο δηλαδή. Και τα συναισθήματα που έχω, η επίγευση που μου άφησε το βιβλίο είναι κάπως παράξενη.

 

 

 

Καταρχήν κάτι που θα σε εκπλήξει να το ακούσεις από τα δικά μου χείλη: Δεν είχε και τόση δράση όση περίμενα. Ε, εντάξει, εντάξει θα το πω πιο δυνατά, Δεν είχε και τόση δράση όση περίμενα. Ακόμη κι όταν την είχα μπροστά στα μάτια μου, ποτέ δεν ξεχνούσα ότι αυτή τη στιγμή, εγώ (στη θέση του Αλιόσκα) κάθομαι σε μια καρέκλα και μου τα λένε. Μπερδεύτηκα κι εγώ όπως κι ο Κίτσος στη μάχη στα Σκαλοπάτια, χρειάστηκε να την ξαναδιαβάσω, για να βάλω τους σκελετούς στη θέση που είχαν σε αυτή τη μάχη.

 

 

 

Επίσης θεωρώ ότι το πρώτο κεφάλαιο, ο Μπαρταντίν, είναι γραμμένο χωρίς ενιαίο ύφος. Ξεκινάς με παραμυθιακό μοτίβο και εκεί που βοηθάει τον ειρμό της σκέψης σου το αλλάζει σε αληθοφανή αφήγηση. Η σκηνή του Όλφσμπεργκ που ξυπνάει με τη γυναίκα του στο πλάι του είναι πολύ-πολύ-πολύ αληθοφανής για να χωρέσει σε μια διήγηση παραμυθιακού ή μυθικού τύπου. Αντίθετα, η επιλογή του διαδόχου έχει ένα ύφος θρύλου, αλλά επίσης δεν είναι παραμυθιακός ο τρόπος αφήγησης.

 

 

 

Γενικά το βιβλίο είναι αρκετά κλειστοφοβικό. Ένιωσα κάποια στιγμή (ακόμη κι εκεί όπου περιγράφονταν οι ανοιχτές εκτάσεις, στις αφηγήσεις των ηρώων) ότι η Αδινχάρα θα πέσει να με πλακώσει. Αυτόν τον πύργο τον θεωρώ φρικαλέο.

 

 

 

Κι επίσης γενικά θα συμφωνήσω ότι οι περιγραφές ήταν αρκετές και σε κάποιες στιγμές κακοβαλμένες. Εκτός από την αλλαγή που αν θυμάμαι καλά έκανες, να στείλεις το κεφάλαιο 26 στο δεύτερο τόμο, η οποία σαν κίνηση ήταν εξαιρετικά εμπνευσμένη. Θα ήταν μέγιστο σπόιλερ να μάθουμε τόσα πράγματα από τόσο νωρίς. Αν μη τι άλλο, οι υποψιασμένοι θα την ψυλλιαζόμασταν τη δουλειά. Ενώ έτσι μας κρατάς λίγο ακόμη στο σκοτάδι. Και μιας και το θυμήθηκα:

η σιωπή είναι, ε; Ε;

 

 

 

 

Για άλλη μια φορά ξετρελάθηκα με τους χαρακτήρες σου. Από τους κεντρικούς ήρωες μέχρι τους ταπεινούς κομπάρσους, απλά ξετρελάθηκα. Έχεις τη δύναμη να τους κάνεις ξεχωριστούς τον έναν από τον άλλο, σε σημείο που μπορεί να ξεχάσω ένα όνομα αλλά την αίσθηση και το χαρακτήρα του ποτέ. Και κοντά στους χαρακτήρες και τα τοπία και γενικότερα οι περιγραφές είναι πολύ δυνατές. Έχεις την αίσθηση ότι είσαι εκεί μπροστά και τα βλέπεις όλα. Η αντίρρησή μου έχει να κάνει μόνο με τη θέση τους κάθε φορά.

 

 

 

Και κάτι που ήθελα να πω, ορμώμενη από την κριτική του Παρατηρητή. Προσωπικά βρίσκω απίθανη τη μίξη, τόσο της θρησκείας με τα σύμβολα της Αράχνης, όσο και των διαφόρων «setting» των εποχών που γνωρίζουμε. Δε με ξένισε ο βυζαντινισμός, ούτε ο τολκινισμός, ούτε τα ρώσικα ονόματα, ούτε τίποτα. Αντίθετα ένιωσα παράξενα οικεία με όλον αυτόν τον απαλό αχταρμά.

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ Ευθυμία!

Πάντα εκτιμώ τις γνώμες και κρατάω τις παρατηρήσεις.

Ρε εσύ, ήταν πολύ θετικά όσα μου έγραψες :)

Link to comment
Share on other sites

  • Φάντασμα changed the title to Το Βασίλειο Της Αράχνης - Γιάννης Πλιώτας

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..