Jump to content

Αμοιβές


Morigan
 Share

Recommended Posts

Οι περισσότεροι αν όχι όλοι από εμάς που βρισκόμαστε στο φόρουμ, είμαστε εν δυνάμει (και λίγοι όντως) συγγραφείς. ΑΥτο που αναρωτιέμαι είναι κατά πόσο πιστεύετε ότι η αμοιβή μετράει... Γινόμαστε συγγραφείς απλά για να εκδωθούμε ή και για τα λεφτά; Τα οποία στην τελική εγώ προσωπικά όσο και αν έχω ρωτήσει δεν έχω μάθει πόσα είναι... Μπορείς να κάνεις λοιπόν την αγάπη σου επάγγελμα ή δεν καλύτερα ας μην το προσπαθήσουμε; πιστεύετε ότι στο εξωτερικό θα μπορούσαν να είναι καλύτερα τα πράγματα?

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 142
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

  • Nihilio

    22

  • Παρατηρητής

    18

  • dreamwhisperer

    11

  • wannabe

    31

Λεφτά;;;;;;;;; Χε, χε, χε...

Προφάνώς δεν έχεις υπογράψει συμβόλαιο γι' αυτό ρωτάς

Δεν καταλαβαίνω τον όρο εν δυνάμει συγγραφέας. Δηλαδή, πως το εννοείς ακριβώς;

Ένας συγγραφέας που έχει γράψει αλλά δεν έχει εκδοθεί;

Συγγραφέας που δεν γράφει, αλλά έχει κάθε καλή διάθεση να γράψει;

Κάποιος που του αρέσει η ιδέα να γράφει;

Κάποιος που του αρέσει η ιδέα του να είναι συγγραφέας;

Προσωπικά πιστεύω ότι κανένας δεν πρέπει να επικαλείτε αυτή την ιδιότητα, αλλά μάλλον πρέπει να του δίνεται από τις συνθήκες. Οτιδήποτε άλλο είναι φιλολογική συζήτηση.

Το παν είναι να σ' αρέσει να γράφεις και να θες να πεις και κάποια πράγματα, να δώσεις ένα στίγμα. Όλα τα άλλα, λεφτά, φήμη, "συγγραφική ιδιότητα" είναι τελείως παράπλευρη απώλεια ή προσθήκη.

Και για να το παίξω και λίγο έξυπνος, ένας από του ήρωες του Εκο, έδωσε τη λύση για τον εαυτό του.

"Όταν ανακάλυψα, ότι δεν έχω τη στόμφα του μεγάλου συγγραφέα, αποφάσισα να γίνω ένας εφυϊής αναγνώστης". Πράγμα που δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο και ίσως πολύ πιο δύσκολο από το να γίνεις συγγραφέας.

Link to comment
Share on other sites

Χαμ... πολυπαιζουν τα λεφτά αυτές τις μέρες :p

 

λοιπόν εγώ ( αν και μάλλον εντάσσομαι οριακά ακόμα στους εν δυνάμει ) δεν το θεωρώ παράγοντα, φυσικά αν κάποια στιγμή ολοκλήρωνα κάτι και το εκειδά δε θα με χάλαγε να έβγαζα το νέο μου PC ακι από τα κέρδη, αλλά δε θα έλπιζα ιδιεταιρα.

 

Επειδή γενικά έχω δραστηριοποιηθεί σε αρκετές δημιουργικές ασχολίες ( jack of all trades, master of none :p) , η μονές φάσεις που έβγαζα χρήματα από αυτές είναι όταν έκανα πράγματα που δε μου άρεσαν και που μάλιστα δεν θα ήθελα καν να σχετίζομαι με αυτά, κι όμως εκεί έπαιζε πάντα το χρήμα.

 

οπότε έχω τη πεποίθηση ότι κάπως έτσι θα γίνεται και με τη συγγραφή, οπότε αρκούμε να γραφώ τις ιστοριουλες μου ( και να τις σκέπτομαι ακόμα περισσότερο γιατί βαριέμαι το γράψιμο :p ) και να τις ποστάρω σε Κανά φόρουμ :p η σε Κανά μπλόγκ ( ναι οκ ΑΚΟΜΑ δεν έχω βάλει τίποτα... όταν τελειώσω κάτι θα βάλω ).

 

Από την άλλη έχω φτάσει να πιστεύω ότι όταν κανείς κάτι επάγγελμα παύεις να το αγαπάς τόσο πολύ, γιατί προκειμένου να είναι αποδοτικό ( και οκ πιστεύω ότι όλοι θέλουν να είναι αποδοτικό το επάγγελμα τους ) πρέπει να ασχολεισαι με τη ζήτηση και όχι με το τι θες εσύ να παράγεις, κάτι που ειδικά στη συγγραφή είναι μάλλον δυσβάσταχτο.

 

Φυσικά παίζουν πάντα και οι συμβιβασμοί, γραφώ 40% ουτιδανά κείμενα για να καλύψω ζήτηση και 60% για μένα ( αν και μάλλον ανάποδα παίζουν συνήθως τα ποσοστά ) και μερικοί καταφέρνουν να το κάνουν και να είναι και ευτυχισμένοι από το αποτέλεσμα, αλλά γενικά είναι δύσκολες ισορροπίες αυτές και ακόμα ποιο δύσκολοι συμβιβασμοί...

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω η στάνταρ αμοιβή είναι το 10% από τις εισπράξεις του βιβλίου σου, 8% δηλαδή μετά το ΦΠΑ και, αν δεν κάνεις πωλήσεις της προκοπής (τα βιβλία πωλούνται στα βιβλιοπωλεία στο μισό ή 2/3 της λιανικής τιμής, άρα αυτό μετράει σαν έσοδα) δε βγάζεις ούτε 1-2 μισθούς.

Link to comment
Share on other sites

Ένας συγγραφέας που έχει γράψει αλλά δεν έχει εκδοθεί;

Συγγραφέας που δεν γράφει, αλλά έχει κάθε καλή διάθεση να γράψει;

Κάποιος που του αρέσει η ιδέα να γράφει;

Κάποιος που του αρέσει η ιδέα του να είναι συγγραφέας

 

¨ολοι αυτοί είναι εν δυνάμει συγγραφείς. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι είναι ένας τίτλος που πρέπει να δίνεται με βάση τις καταστασεις και φυσικά αν κάποιος έχει εκδώσει ή όχι...Βέβαια έτσι κόβετε η κριτική από τους άλλους...

 

Ναι είναι αλήθεια ότι δεν έχω υπογράψει ποτέ συμβόλαιο αν και κάποια στιγμή θέλω. Βέβαια για να είμαι τελείως ειλικρινής μαζί σας, δεν είμαι σίγουρη αν θα έδινα ένα από τα παιδιά μου (βιβλίο) για μία εξευτελιστική τιμή... Έτσι πιστεύω μέχρι τώρα. Πάντως μπορεί να είναι σωστό το γεγονός ότι αν κάνεις κάτι επάγγελμα κάτι χάνεις, αλλά δεν είναι πάντα έτσι. ΑΛλιώς δεν θα υπήρχαν τόσοι συγγραφεις. Οπότε η ερώτηση είναι πλέον. To do it or not to do it... :hitler:

Link to comment
Share on other sites

Το θέμα δεν είναι αν θα δώσεις το παιδάκι σου για εξευτελιστική τιμή. Από τη στιγμή που το σύνολο των εκδοτών μεγάλων ή μικρών, αλλά και οι λογιστές (ο δικός μου, όχι του εκδότη) δίνουν 10% μείον τους φόρους, όωπς λέει κι ο Νιχίλιο, δε νομίζω ότι έχεις περισσότερες επιλογές. Κάπου άκουσα τη φράση "η νόμιμη αμοιβή", αλλά δε νομίζω ότι υπάρχει νόμος που κατοχυρώνει το εν λόγω 10%. Πάντως για να πάρεις παραπάνω, ουτε ο δεσπότης μπάρμπας δε μπορεί να σε βοηθήσει.

Link to comment
Share on other sites

Κάπου άκουσα τη φράση "η νόμιμη αμοιβή", αλλά δε νομίζω ότι υπάρχει νόμος που κατοχυρώνει το εν λόγω 10%. Πάντως για να πάρεις παραπάνω, ουτε ο δεσπότης μπάρμπας δε μπορεί να σε βοηθήσει.

Όχι, νομίζω ότι μπορείς να πάρεις και παραπάνω, αν μπορείς να διαπραγματευτείς καλύτερη συμφωνία. Νομίζω το 10% είναι θέμα εθιμικού δικαίου περισσότερο, έχω ακούσει και για εκδότες που δίνουν 8% ή 15%, οπότε είναι μάλλον θέμα των συμβολαίων που υπογράφεις.

Link to comment
Share on other sites

Πολλοί γνώστοι (βέβαια άσχετοι με την συγγραφή άρα και αναξιόπιστοι) λένε πως στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στην Αγγλία είναι καλύτερα τα πράγματα για τους φάνταζι συγγραφείς.Ειδικά μετά το Χάρι Πότερ... Αναρωτιέμαι αν η Ελλάδα είναι το μέρος όπου ο συγκεκριμένος τομέας θα μπορούσε να ανθίσει... Τι πιστεύετε?

Link to comment
Share on other sites

Υπάρχουν αρκετά τόπικς όπου συζητιέται ακριβώς αυτό το θέμα, Morigan (και μπορεί να συνεχιστεί η κουβέντα εκεί) οπότε θα πρότεινα να μην πάμε στο θέμα "Φαντασία στην Ελλάδα" στο παρόν τόπικ, αφού και το θέμα του είναι άλλο.

 

Όσο για μένα, γράφω (και σχεδιάζω) γιατί λατρεύω να δημιουργώ κόσμους, χαρακτήρες και ιστορίες. Θέλω να τις εκδώσω και θέλω να έχω και υλικές - και άλλες - απολαβές από αυτό. Όχι να γίνω πλούσιος, αλλά να μπορώ να ζω, εν μέρει ή και εν όλω, από το γράψιμό μου.

Edited by Dain
Link to comment
Share on other sites

Έχω μία καταπληκτική ιδέα. Γιατί δεν γράφουμε στα αγγλικά;

Συγνώμη Morigan, δεν θέλω να είμαι ειρωνικός. Οι σκέψεις σου, όσο μπορώ να κρίνω, μου θυμίζουν αυτά που σκεφτόμουν πριν 3-4 χρόνια, όταν νόμιζα ότι η συγγραφική είναι ευγενές επάγγελμα στην Ελλάδα. Όταν μιλούσα με "γνωστούς" συγγραφείς, που παίρναν το ύφος που παίρνω εγώ τώρα, τους θεωρούσα απαισιόδοξους, φθονερούς τύπους που προσπαθούν να με αποτρέψουν να μεγαλουργήσω. Οπότε πιθανώς τώρα τα ίδια θα σκέφτεσαι και γι' αυτά που λέω (μολονότι ούτε γνωστός είμαι ούτε ξέρω κάτι παραπάνω από εσένα και σίγουρα, μπορώ να σου εγγυηθώ, δεν είμαι φθονερός).

Χθες έδωσα συνέντευξη σε ένα περιοδικό και με ρώτησαν αυτό ακριβώς που ρωτάς εσύ.

Θα σου πω όσο πιο ειλικρινά μπορώ και όσο πιο καλόβολα γίνεται τι παίζει ακριβώς.

Στην Ελλάδα, υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα υπερπαραγωγής (και άρα αυξημένης προσφοράς) και μειωμένου κοινού (και άρα ζήτησης). Με άλλα λόγια υπάρχουν πολλοί συγγραφείς και λίγοι αναγνώστες. Αυτό ισχύει για όλες τις λογοτεχνικές κατηγορίες.

Συν τοις άλλοις υπάρχει μία συντεχνιακή ανάπτυξη στους συγγραφείς, όπως μπορείς και ίδια να κρίνεις από τις "παρέες" που έχουν σχηματιστεί ή από το τι έγινε στην εταιρία συγγραφέων πέρσι. Όπου φτώχεια και γκρίνια.

Πολύ γνωστοί Έλληνες συγγραφείς, ζουν από τα πάντα, εκτός από τις πωλήσεις των βιβλίων τους και πίστεψέ με δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Δεν υπάρχει Έλληνας συγγραφέας που όχι μόνο δεν έλυσε το πρόβλημα της ζωής του από τα βιβλία, αλλά ούτε καν κατάφερε να βγάλει τα προς το ζειν, αποκλειστικά από τη συγγραφική.

Ένα ακόμα τεράστιο πρόβλημα, είναι ότι στην ιεραρχία της έκδοσης, ο συγγραφέας, είναι με τεράστια διαφορά ο πιο αναλώσιμος (δεν προστατεύεται από κανέναν και τίποτα) και θα το καταλάβεις όταν με το καλό εκδόσεις από τον τρόπο που θα σου φέρεται και η τελευταία γραμματέας.

Με όλα αυτά δεν θέλω να σε αποθαρρύνω, εσύ έχε τα όνειρά σου, αλλά οι προσδοκίες σου πρέπει να βασιστούν σε πραγματικά γεγονότα.

Link to comment
Share on other sites

Αναρωτιέμαι αν η Ελλάδα είναι το μέρος όπου ο συγκεκριμένος τομέας θα μπορούσε να ανθίσει... Τι πιστεύετε?

 

 

Εγώ απο συγγραφή δεν ξέρω αφου δεν γράφω (αν και ψιλοκαταλαβαίνω τι περνάει το φάντασυ εδώ στην Ελλάδα) αλλά μου φαίνεται πως δεν σκέφτηκες καλά πριν να κάνεις αυτή την ερώτηση φίλη Morigan :) Η λέξη Ελλάδα είναι η απάντηση από μόνη της σε αυτό. ΤΙΠΟΤΑ δεν πάει καλά εδώ! και θα πάει η φάντασυ συγγραφή ? (Το άλλο με τον Τοτό το έχεις ακουσει ? :p)

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ απόλυτα με τον Dreamwhisper. Στην Ελλάδα, λόγω μεγεθών και μόνο, δεν γίνεται να ζήσεις απο το γράψιμο. Όποιος έχει σκεφτεί σοβαρά αυτή την επαγγελματική επιλογή θα πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά αγγλικά και να στείλει τα γραπτά του έξω (όπου βεβαια ο ανταγωνισμός είναι λυσσαλέος αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).

Link to comment
Share on other sites

Σας παραθέτω μερικά τόπικς όπου συζητούνται θέματα "εκδόσεων", και η "κατάσταση στην Ελλάδα" κλπ κλπ κλπ. ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΘΕΙ ΚΑΙ ΕΔΩ!!

 

http://community.sff.gr/index.php?showtopic=3414  (H εκδοση ενος βιβλιου, Δυσκολιες,εμπειριες κτλ...)

 

http://community.sff.gr/index.php?showtopic=3937 (Λαογραφικά, έχουμε αποπέμψει την παράδοση;)

 

http://community.sff.gr/index.php?showtopic=6605 (Ελληνικότητα)

 

http://community.sff.gr/index.php?showtopic=6397 (Ατζέντηδες, Εκδότες, Αναγνωστικο κοινο, Μάρκετιγκ, Για όσους θέλουν κάποια στιγμή να ζήσουν από αυτό)

 

http://community.sff.gr/index.php?showtopic=6310 ( Η Συγγραφή σαν επάγγελμα- Πρωταθλητισμός;)

 

Και με ένα απλό σκρόλλινγκ θα βρείτε και ένα σωρό άλλα ίδια ή παρόμοια τόπικς.

Link to comment
Share on other sites

Οκ. δεν χρειάζονται τα caps... Ας μην συγχιζόμαστε κιόλας.

Link to comment
Share on other sites

Δε συγχίστηκε κανείς, Morigan (σορρυ για τα caps. Δεν ήταν ένδειξη φωνής αλλά έμφασης). Aλλά καλό είναι να βλέπουμε αν ένα θέμα έχει ήδη συζητηθεί αλλού και μπορεί να συνεχιστεί εκεί, προτού ανοίξουμε άλλο παρόμοιο (το δικό σου δεν είναι παρόμοιο, έχει συγκεκριμένο θέμα τις αμοιβές) και ειδικότερα προτού γίνει offtopic.

Edited by Dain
Link to comment
Share on other sites

Εντάξει και τι έγινε αν συζητηθεί εδω ξανά ένα θέμα που ήδη έχει συζητηθεί αλλού, από πρακτικής και μόνο απόψεος. Εφόσον το ξεκινήσαμε τι θα κάνουμε, θα ψάχνουμε αλλού, να βρούμε παρόμοιο θέμα και να πούμε την άποψή μας;

Τι θα γίνει δηλαδή; Θα χαθεί η τάξη του σύμπαντος ή το πρωτόκολλο; Δεν κατάλαβα...

Link to comment
Share on other sites

Kατ'αρχήν σπαμάρεις. Κατά δεύτερον να ψάξεις να βρεις τα άλλα τόπικς και να πεις την άποψή σου εκεί. Κατά τρίτον να διαβάσεις τους κανονισμούς του φόρουμ περί posting και κατά τέταρτον η λειτουργία και η τάξη του φόρουμ είναι θέμα των Moderators.

 

Φιλικά όλα αυτά.

Edited by Dain
Link to comment
Share on other sites

Ας βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου. Το είχαμε συζητήσει και μία μέρα με τον Sileon.

Προφανώς υπάρχουν στην Ελλάδα άνθρωποι που ζουν απ' τη συγγραφή. Αν η Μαντά πούλησε 120.000 τεμάχια (πόσο άραγε να πούλησε το cd της Κωλέτσα;) και παίρνει ας πούμε ένα 15%, τότε νομίζω ζει από αυτό.

Φυσικά δεν χρειάζεται να πουλήσεις τόσα πολλά. Και με 10.000 υποθέτω μια χαρά τα καταφέρνεις, προσθέτοντας και καμιά αμοιβή από άρθρα ή κάτι σχετικό.

Τα ποσοστά βέβαια δεν είναι πάντα τα ίδια. Ορισμένες βεντέτες θα παίρνουν τα δικά τους. Ας πούμε ο Χωμενίδης που ό,τι και να βγάλει θα μπει με τη μία στα ευπώλητα, ίσως παίρνει 20%.

Έχω την εντύπωση ότι υπάρχει ένα μίνιμουμ. 10% επί των πωλήσεων, μετά τα 1000 αντίτυπα. Μπορεί και να κάνω λάθος. Βέβαια αφού μπορείς να βγάλεις βιβλίο και επί πληρωμή, το μίνιμουμ είναι σχετικό.

Γενικά εγώ δεν τα βλέπω και πολύ απαισιόδοξα τα πράγματα.

Link to comment
Share on other sites

Oύτε και γω Αραχνίδα. Αλλά έχω γνωρίσει συγγραφείς, εκτός φόρουμ, οι οποίοι αποθαρρύνουν εντελώς άλλους επίδοξους συγγραφείς, προφανώς για να μην "αυξήσουν" τον ανταγωνισμό που έχουν.

 

Το ίδιο ισχύει και παντού δηλαδή. Αν πας να ρωτήσει ακόμα και στο μεγαλύτερο βιβλιοπωλείο και πεις, λέμε τώρα, πως θες να ανοίξεις βιβλιοπωλείο, θα πέσει να σε φάει ο ιδιοκτήτης και θα σου πει "α, μην ανοίξεις! Θα κλείσει! Κανείς δεν αγοράζει" και άλλα τέτοια ωραία. Να όμως που ανοίγουν ένα σωρό βιβλιοπωλεία και προφανώς ζουν από τις πωλήσεις τους.

 

Εξ άλλου αν τα πράγματα με τις αμοιβές ήταν τόοοοοοσο μαύρα, κανείς δε θα έγραφε τίποτα!

Link to comment
Share on other sites

Oύτε και γω Αραχνίδα. Αλλά έχω γνωρίσει συγγραφείς, εκτός φόρουμ, οι οποίοι αποθαρρύνουν εντελώς άλλους επίδοξους συγγραφείς, προφανώς για να μην "αυξήσουν" τον ανταγωνισμό που έχουν.

 

Το ίδιο ισχύει και παντού δηλαδή. Αν πας να ρωτήσει ακόμα και στο μεγαλύτερο βιβλιοπωλείο και πεις, λέμε τώρα, πως θες να ανοίξεις βιβλιοπωλείο, θα πέσει να σε φάει ο ιδιοκτήτης και θα σου πει "α, μην ανοίξεις! Θα κλείσει! Κανείς δεν αγοράζει" και άλλα τέτοια ωραία. Να όμως που ανοίγουν ένα σωρό βιβλιοπωλεία και προφανώς ζουν από τις πωλήσεις τους.

 

Εξ άλλου αν τα πράγματα με τις αμοιβές ήταν τόοοοοοσο μαύρα, κανείς δε θα έγραφε τίποτα!

 

Συμφωνώ, συμφωνώ.

Link to comment
Share on other sites

Ας βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου. Το είχαμε συζητήσει και μία μέρα με τον Sileon.

Προφανώς υπάρχουν στην Ελλάδα άνθρωποι που ζουν απ' τη συγγραφή. Αν η Μαντά πούλησε 120.000 τεμάχια (πόσο άραγε να πούλησε το cd της Κωλέτσα;) και παίρνει ας πούμε ένα 15%, τότε νομίζω ζει από αυτό.

Φυσικά δεν χρειάζεται να πουλήσεις τόσα πολλά. Και με 10.000 υποθέτω μια χαρά τα καταφέρνεις, προσθέτοντας και καμιά αμοιβή από άρθρα ή κάτι σχετικό.

To θέμα είναι πολύ σχετικό.

Ας υποθέσουμε ότι έχουμε ένα βιβλίο που πωλείται για 15 Ευρά (λογική τιμή νομίζω). Από τα 15 Ευρά, το 4.5% πάει σε ΦΠΑ, άρα καθαρά ο βιβλιοπώλης παίρνει 14,32 Ευρώ. Ο βιβλιοπώλης αγοράζει το βιβλίο στο 65% από τον εκδότη ή το διανομέα, άρα ο εκδότης θα πάρει 9.31 Ευρώ (αν παίζει και διανομέας παίρνει μάλλον μόνο τα μισά, δηλαδή 7.16 Ευρώ, αλλά ας μην το πάμε εκεί)

Με ένα 8% (βγάζοντας το ΦΠΑ και λοιπούς φόρους που πρέπει να πληρώσει ο συγγραφέας) καταλήγει να παίρνει 74 λεπτά για το αντίτυπο που πουλιέται. Άρα αν πουλήσει σε ένα χρόνο 10000 αντίτυπα, τότε παίρνει κάπου 7500 Ευρώ καθαρά, τα οποία, κακά τα ψέματα, δε φτάνουν για να ζήσει αξιοπρεπώς ένας άνθρωπος (αντιστοιχούν σε 625 Ευρώ το μήνα) Και μην ξεχνάμε πόσοι λίγοι είναι αυτοί που πουλάνε 10000 αντίτυπα το χρόνο (αν και αυτοί έχουν καλύτερα ποσοστά)

 

(τώρα, για τη Μαντά, αν ισχύουν τα όσα είπες, υποθέτοντας ότι ο εκδότης έπαιρνε 7 Ευρώ για κάθε βιβλίο που πούλαγε, θα πάρει πάνω από 100000 Ευρώ)

Link to comment
Share on other sites

Πρώτον, και με κάθε επιφύλαξη όσον αφορά την ειρωνία της δήλωσης, και πάντοτε με τον απαραίτητο σεβασμό στην ιδιότητα του moderator και φυσικά χωρίς καμία παρεξήγηση, νομίζω ότι φίλε Dain ήσουν λίγο υπερβολικός... Αλλά ας μην ανοίξουμε ένα καυγά τώρα πάνω στους κανόνες του forum και απλά ας αφήσουμε το ζήτημα.

Όταν μπήκα στην ιατρική, στα πρώτα αμφιθέατρα, όλοι οι μεγαλοκαθηγητάδες προσπαθούσαν να μας πείσουν (ψωνισμένα παιδάκια εμείς, που νομίζαμε ότι θα πάμε στο Memorial για να ανακαλύψουμε το εμβόλιο του καρκίνου) ότι ο δρόμος της ιατρικής ήταν πολύ δύσκολος, με πολύ περιορισμένες δυνατότητες για οικονομική ανέλιξη. Οι περισσότεροι, είχαν πει αυτό που λες τώρα εσύ.

"Έλα μωρέ θέλουν να μειώσουν τον ανταγωνισμό".

Με τον καιρό κατάλαβα ότι αυτό που θέλαν να μας πουν ήταν ότι πρέπει να εστιάσουμε στη δουλειά, στο κατά πόσο θέλουμε να ασχοληθούμε σοβαρά, και όχι το κύριο κίνητρό μας να είναι τα χρήματα, η δόξα και τα οφέλη που έρχονται αν πετύχεις.

Ελπίζω, να καταλαβαίνεις την αναλογία.

Τα πράγματα στην Ελλάδα είναι δύσκολα. Ο Χωμενίδης που αναφέρθηκε, δουλεύει στο ραδιόφωνο, και κάνει τα περίφημα "σεμινάρια δημιουργικής γραφής" σανίδα σωτηρίας των απανταχού συγγραφέων, αλλά και λόγος έριδας για τις επιχορηγήσεις.

Όσο για τα νούμερα της τάξης των 10.000 αντιτύπων, εδώ πραγματικά αν το έλεγες σε κάποιον παλιό συγγραφέα (και άρα μπασμένο στα κόλπα) θα γελούσε.

Τώρα τι να σου πω; Μπορεί σε όλα να κάνω λάθος και να προσπαθώ να μειώσω τον ανταγωνισμό, να αποθαρρύνω τους επίδοξους Νταν Μπραουν και Ρόουλινγκ να' ρθουν να μου πάρουν το ψωμί και τη δόξα. Μία είναι η λύση, ο καθένας ας προσπαθήσει, όσο πιο πολύ μπορεί, ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, και στο τέλος, όταν τα φώτα θα κλείσουν, θα δούμε ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο.

Link to comment
Share on other sites

O Dain δεν ήταν υπερβολικός.Απλά δήλωσε το προφανές.Ότι κάθε μέλος πρέπει να ξέρει τους κανονισμούς του φόρουμ καθώς και τη σωστή συμπεριφορά σε φόρουμ.Εννοώ ότι καλό είναι αν θέλουμε να συζητήσουμε ένα θέμα άσχετο με το θέμα ενός topic να ψάχνουμε μήπως συζητιέται αλλού ή να ανοίγουμε ένα καινούργιο σε περίπτωση που δεν έχει πέσει στην αντίληψή μας κάτι τέτοιο.Έτσι γίνεται σε όλα τα καλά φόρουμ.

 

Όσο για τα λεφτά το συμπέρασμα είναι αυτό που λένε παντού.Να μην παρατήσεις τη δουλειά σου.Η συγγραφή είναι "δεύτερη" δουλειά για την πλειονότητα των συγγραφέων παντού,πόσο μάλλον στην Ελλάδα με το μικρό της αναγνωστικό κοινό.Αλλά ακόμη και στο εξωτερικό βλέπεις σούπερ πετυχημένους σήμερα συγγραφείς να έχουν φάει την απογοήτευση με το κουτάλι.

Link to comment
Share on other sites

Πρώτον, και με κάθε επιφύλαξη όσον αφορά την ειρωνία της δήλωσης, και πάντοτε με τον απαραίτητο σεβασμό στην ιδιότητα του moderator και φυσικά χωρίς καμία παρεξήγηση, νομίζω ότι φίλε Dain ήσουν λίγο υπερβολικός... Αλλά ας μην ανοίξουμε ένα καυγά τώρα πάνω στους κανόνες του forum και απλά ας αφήσουμε το ζήτημα.

Όταν μπήκα στην ιατρική, στα πρώτα αμφιθέατρα, όλοι οι μεγαλοκαθηγητάδες προσπαθούσαν να μας πείσουν (ψωνισμένα παιδάκια εμείς, που νομίζαμε ότι θα πάμε στο Memorial για να ανακαλύψουμε το εμβόλιο του καρκίνου) ότι ο δρόμος της ιατρικής ήταν πολύ δύσκολος, με πολύ περιορισμένες δυνατότητες για οικονομική ανέλιξη. Οι περισσότεροι, είχαν πει αυτό που λες τώρα εσύ.

"Έλα μωρέ θέλουν να μειώσουν τον ανταγωνισμό".

Με τον καιρό κατάλαβα ότι αυτό που θέλαν να μας πουν ήταν ότι πρέπει να εστιάσουμε στη δουλειά, στο κατά πόσο θέλουμε να ασχοληθούμε σοβαρά, και όχι το κύριο κίνητρό μας να είναι τα χρήματα, η δόξα και τα οφέλη που έρχονται αν πετύχεις.

Ελπίζω, να καταλαβαίνεις την αναλογία.

Τα πράγματα στην Ελλάδα είναι δύσκολα. Ο Χωμενίδης που αναφέρθηκε, δουλεύει στο ραδιόφωνο, και κάνει τα περίφημα "σεμινάρια δημιουργικής γραφής" σανίδα σωτηρίας των απανταχού συγγραφέων, αλλά και λόγος έριδας για τις επιχορηγήσεις.

Όσο για τα νούμερα της τάξης των 10.000 αντιτύπων, εδώ πραγματικά αν το έλεγες σε κάποιον παλιό συγγραφέα (και άρα μπασμένο στα κόλπα) θα γελούσε.

Τώρα τι να σου πω; Μπορεί σε όλα να κάνω λάθος και να προσπαθώ να μειώσω τον ανταγωνισμό, να αποθαρρύνω τους επίδοξους Νταν Μπραουν και Ρόουλινγκ να' ρθουν να μου πάρουν το ψωμί και τη δόξα. Μία είναι η λύση, ο καθένας ας προσπαθήσει, όσο πιο πολύ μπορεί, ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, και στο τέλος, όταν τα φώτα θα κλείσουν, θα δούμε ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο.

 

 

Άλλο η Ιατρική και άλλο η συγγραφή. Άλλο να κρέμονται ζωές απο εσένα και άλλο να γράφεις κάτι που θέλεις να μοιραστείς με κάποιον.

Έχουν όμως ένα κοινό που δυστυχώς δεν το καταλαβαίνει πολύς κόσμος. Ότι είτε πας για γιατρός είτε για συγγραφέας χρειάζεται να αφιερωθείς σε αυτό που κάνεις. Ως γιατρός όμως ξέρεις ότι κάτια θα κάνεις αύριο μεθάυριο και με μεγάλες αποδοχές και ορισμένη αναγνώριση. Σαν συγγραφέας όμως; Χαμένος, χρόνος, χαμένος κόπος, χαμένο όνειρο και αλλα πολλά.

Εγώ είχα ένα πρόβλημα από μικρός. Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ σε τίποτα. Ρέμβαζα και έπλαθα συνεχώς πράγματα που οι άλλοι δεν μπορούσαν να δουν. Μέχρι σήμερα συνεχίζω δυστυχώς να αφαιρούμαι.

Αφού τα έβαλα όλα κάτω, σε κάποια ηλικία της ζωής μου στην οποία δεν μου στέριωσε και τίποτα που να μου πήγαινε να ασχολήθω (εκτός από το θέατρο-μια άλλη τραγική ιστορία) αποφάσισα όλα εκείνα που με βασάνιζαν από παιδί μέχρι σήμερα, δηλαδή τη φαντασία μου, να την κάνω επάγγελμα. Ξέρω τι πήρα και ξέρω τι επίσης πρόκειται να πάρω. Όμως δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο, αυτό έχω μόνο. Προσπαθώ να γίνω καλός σε αυτό που κάνω και να διατηρίσω την όρεξη μου για συγγραφή. Δεν ξέρω αν στο μέλλον βρω δουλειά που να μου ταιριάζει ή έστω να παρέχει τα προς το ζειν, αλλά ελπίζω να καταφέρω να πετύχω αυτό που πραγματικά θέλω. Για το όνομα του Θεού, στην εποχή μας ο κάθε τραγουδιάρης και η κάθε πόρνη κάνουν καριέρα επειδή κάνουν αυτό που αγαπούν (τραγουδιστές, ηθοποιοί, πορνοσταρ), γιατί να μη μου δώσουν κι εμένα και σε όλους του είδους μου την ευκαιρία να το πετύχω; Τέχνη παράγω στο κάτω κάτω, και πολιτισμό. Από τη μία δηλαδή στην Ελλάδα να λέμε για Όμηρους, Λουκιανούς, Πλήθωνες, Παπαδιαμάντηδες, Σεφέρηδες και από την άλλη μόνο ξένους σύγχρονους του είδους επειδή τυχαίνει τα έργα τους να γίνονται κινηματογραφικές θρησκείες;

Link to comment
Share on other sites

Για το όνομα του Θεού, στην εποχή μας ο κάθε τραγουδιάρης και η κάθε πόρνη κάνουν καριέρα επειδή κάνουν αυτό που αγαπούν (τραγουδιστές, ηθοποιοί, πορνοσταρ), γιατί να μη μου δώσουν κι εμένα και σε όλους του είδους μου την ευκαιρία να το πετύχω;

 

 

 

 

Α, ρε Παρατηρητή δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο έπιασες το ζητήμα; Ίσως αυτή η φράση χωρίς να θέλω να σε συμβουλέψω, θα μπορούσε να γίνει ένα μυθηστόρημα, που να εκφράζει αυτή την καταραμένη γενιά στην οποία ανήκουμε...

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..