Jump to content

Η Κληρονομιά του Ερέβους


Naroualis
 Share

Recommended Posts

Οι εκδοτικοί οίκοι έχουν βαλθεί να μας τρελάνουν τελευταία (αχ, ναι, έτσι, κι άλλο, κι άλλο). Από μέλος που προκαλώ να φανερώσει την ταυτότητά του μόνος του, έμαθα για ένα καινούργιο φάνταζυ (και τι φάνταζυ, επικό φάνταζυ) μυθιστόρημα με τίτλο Η Κληρονομιά του Ερέβους, από τον 30άρη συγγραφεά Στυλιανό Μαυράκη. Και από ποιες εκδόσεις παρακαλώ; Μοντέρνοι Καιροί!

 

Φυσικά και με έτρωγε η χόυφτα μου να το αποκτήσω. Σήμερα το μεσημέρι λοιπόν έφτασε στα χέρια μου. Εντυπώσεις;

 

Καταρχήν το οπισθόφυλλο:

 

"Το βασίλειο του Ερέβους. Η αναφορά του προκαλεί τρόμο στην καρδιά και του πιο αποφασισμένου πολεμιστή. Τα περίτεχνα μελανά τείχη κρύβουν εφιάλτες που στοιχειώνουν τη λογική. Ψιθυρίζεται πως στις σκοτεινές αίθουσες κατοικούν πλάσματα πέρα από το δικό μας κόσμο, πανίσχυρα, και όμως σκλάβοι στις προσταγές της Μαύρης Βασίλισσας.

 

Λίγο πρωτού ξεχυθούν οι ορδές του Ερέβους στις ηπέιρους σαρώνοντας τα πάντα στο πέρασμά τους, φάνηκε μια ηλιαχτίδα ελπίδας. Η Αλντέρα, η λαμπρότερη αυτοκρατορία του Ανθρώπου, κατάφερε να δημιουργήσει τη μεγαλύτερη συμμαχία που έγινε ποτέ. Όλες οι φυλές αποκρίθηκαν στο κάλεσμά της. Η ζυγαριά ισορρόπησε. Το Έρεβος βρέθηκε αναπάντεχα σε θεση άμυνας. Ολάκερος ο κόσμος ετοιμάστηκε να παρακολουθήσει την αναμέτρηση που θα έκρινε τη μοίρα των πάντων.

 

Στη σκιά της μάχης, ένα πλάσμα περιμένει την ώρα που θα απελευθερωθεί από τη φυλακή του. Ένας πολεμιστής με αθάνατο αίμα στις φλέβες του. Ένας άντρας που οι βουλές του παραμένουν κρυφές ακόμη κι από τον αέναο Τροχό της Τύχης... "

Δεύτερον το art work. Χωρίς αν είναι τίποτις καταπληκτικό, σου αιχμαλωτίζει το μάτι. Επίσης οι σελίδες είναι από κάπως λεπτό χαρτί και παρόλο που έιναι 671 και μεγάλου σχήματος, νιώθεις έτσι μια κάποια πρόκληση να το διαβάσεις.

 

Τρίτον ο συγγραφέας. Θεσσαλονικιός, τοπογράφος μηχανικός, ετών 30, το ξανάπα, κι αναφέρεται στο αυτάκι του βιβλίου ότι έχει κερδίσει την πρώτη θέση σε κάποιον διαγωνισμό διηγήματος. Ξέρεις κανείς τίποτε άλλο γι' αυτόν;

 

Και πάμε μέσα.

 

Όσο να φτάσω στο σπίτι, επίκουρης μιας ψιλοπορείας το κέντρο της Αθήνας, έκανα καμπόση ώρα, οπότε κατάφερα να διαβάσω τις πρώτες 50 σελίδες. Δε θέλω να κακολογήσω, ακόμη δεν το είδα, αλλά το όλο θέμα μου φάνηκε λιγάκι, πώς να το πω, σα να διάβαζα έναν καλούτσικο Σαλβατόρε. Προς το παρόν όσοι χαρακτήρες εμφανίζονται είναι κάπως κλισέ κι επιπλέον αρκετά επίπεδοι. Επειδή μιλάμε όμως για 671 σελίδες, δώδεκα φορές τόσο όσο διάβασα δηλαδή, θα αφήσω να βγάλω τα συμπεράσματά μου στο τέλος.

Link to comment
Share on other sites

Για πότε σου είπα για το βιβλίο και για πότε το αγόρασες και διάβασες και έκανες και topik, ειλικρινά δεν πήρα χαμπάρι Naroualis! Είσαι γρήγορο πιστόλι!

Φυσικά το παρών τόπικ το οφείλουμε στον Adinol ο οποίος κατευθείαν με το που προμηθεύτηκε το βιβλίο στον Τσαμαντάκη μου το έδειξε πριν κιολας μπει στη βιτρίνα (όπου τώρα βρισκεται).

Για να δούμε τώρα τι λέει κι αυτό. Όσα επικά-ηρωικά φάντασι βιβλία διάβασα φέτος από Έλληνες μου άφησαν μέτριες προς θετικές εντυπώσεις. Ελπίζω αυτό να ξεκινήσει από τις θετικές και να ανηφορίσει. Θα χαρώ πάντως αν είναι στο στιλ του Salvatore. Να μην έχει και η Ελλάδα έναν; Όχι άλλο ψευτοτόλκιν!!!

Edited by Παρατηρητής
Link to comment
Share on other sites

Γιατί ο Σαλβατόρε δεν είναι ψευτοτόλκιν β' κατηγορίας; :rolleyes:

Πάντως κι αν είναι τυπικό επικό-genre-fantasy δεν πειράζει.Το θέμα είναι ότι γίνονται κάποια βήματα και στην Ελλάδα πλέον.Προσωπικά χλωμό να το αγοράσω-πόσο μάλλον να το διαβάσω-στο εγγύς μέλλον.

Link to comment
Share on other sites

Γιατί ο Σαλβατόρε δεν είναι ψευτοτόλκιν β' κατηγορίας; :rolleyes:

 

 

(Πέστα, πέστα...)

 

Βασικά, με προσβλίετε μουσιού Παρατηρητά μου, διότι ως γνωστόν είμαι γνωστότατη κίσσα ελληνικού φανταστικού. Ακόμη κι αν δε γυαλίζει, το μαζεύω. Από την άλλη, πραγματικά κάνει καλή εντύπωση το βιβλίο απ' έξω. Κι αν από μέσα είναι κάπως αφελές και κλισέ, τι πειράζει; Σκεφτείτε κιόλας ποιος το εκδίδει!

Link to comment
Share on other sites

Σκεφτείτε κιόλας ποιος το εκδίδει!

Αν εννοείς τον εκδοτικό "Μοντέρνοι Καιροί"...έχουν και άλλη, αξιοπρεπή ιστορία; Γιατί με το Alter σαν κράχτη "Εδώ τα καλά βιβλία! Πέρνα κόσμε! Μοντέρνοι Καιροί!" δεν μου είχαν κάνει καλή εντύπωση. Μιλώ σαν κάποιος απ'έξω, που δε διαβάζει, εννοείται. :whistling:

Link to comment
Share on other sites

Αυτό είναι που μου έκανε την τεράστια εντύπωση, Ντίνο. Μα φάνταζυ από τους Μοντέρνους Καιρούς; Ήταν χτύπημα γι' αυτούς! Πρακτικά σα να έκαναν αλλαγή πορείας 180 μοίρες. Αν οι Μοντέρνοι Καιροί τολμούν να εκδόσουν κάτι τέτοιο, όποια κι αν είναι η ποιότητά του, αυτό σημαίνει ότι κάτι είναι στα σκαριά κι αλλάζει στον εκδοτικό χώρο. Ελπίζω να μη γίνομαι πολύ αισιόδοξη, αλλά αυτή την αίσθηση έχω.

Link to comment
Share on other sites

  • Management

Κάποιο καλό παιδί να προσπαθήσει να τον βρει να του πάρουμε μια συνέντευξη για το forum των συνεντεύξεων;

Link to comment
Share on other sites

Οι Μοντέρνοι Καιροί έχουν εκδόσει φάντασυ από ξένους συγγραφείς. Αν ανοίγονται και σε Έλληνες αυτό είναι εξαιρετικό νέο! Για το συγκεκριμένο βιβλίο δεν ξέρω μεν, αλλά σίγουρα θα του ρίξω έναν οφθαλμόν!

Link to comment
Share on other sites

Nα θυμήσω ότι οι Μοντέρνοι Καιροί έχουν εκδόσει και τους "Συνομώτες του Μπλόσεργκ" - φάνταζυ απο ελληνίδα συγγραφέα - της Μαρίνας Κλερή, αν θυμάμαι καλά το όνομα.

Link to comment
Share on other sites

Ορίστε, άλλος ένας τίτλος για τη συλλογή μου. Μπορεί να προσπαθήσω εγώ να τον βρω. Αν κάποιος πιστεύει ότι θα τον βρει ευκολότερα, ας με ειδοποιήσει.

Link to comment
Share on other sites

Χα, ευχαριστώ μπεμπούλα μου, αλλά το θέλω για το σεντουκάκι μου! Αν είμαι τυχερό και καλό παιδάκι, θα το αγοράσω το Σαββάτο, στην έκθεση, αν πάτε τελικά κι αν έρθω μαζί σας. Από την άλλη, όταν έλεγα ότι θα προσπαθήσω να το βρω εννούσα να τον βρω κι αναφερόμουν στον Μαυράκη για τη συνέντευξη που λέει ο Ρόμπιν.

Link to comment
Share on other sites

οι μοντέροι καιροί είναι πελάτες μας οπότε μας είχαν κάνει δώρο ένα σωρό βιβλία και δισκάκια του Πάνου Κιάμου και του Λευτέρη Πανταζή. Δυστηχώς κανένα απο αυτά τα βιβλία δεν ήταν μέσα στα δώρα αλλα ελπίζω στο μέλλον...

Link to comment
Share on other sites

Θα συμφωνήσω κι εγώ με τον Παρατηρητή, ότι - ναι, πράγματι - είσαι γρήγορο πιστόλι, Naroualis. Λόγω εξαιρετικού φόρτου εργασίας (όπως έγραψα κι αλλού), δεν πρόλαβα να ξεκινήσω ένα τόπικ με θέμα "κάτι γίνεται στην Ελλάδα στο χώρο του φανταστικού ή με φαίνεται;". Δράττομαι, λοιπόν, της ευκαιρίας να πω πως, επί τη ευκαιρία της έκδοσης του περί ου ο λόγος βιβλίου, συλλογίστηκα μήπως πραγματικά κάτι έχει ξεκινήσει. Θα προσθέσω, επίσης, πως στο εξώφυλλο του "Η κληρονομιά του ερέβους" γράφει "Φανταστικό μυθιστόρημα" κι όχι απλά "Μυθιστόρημα"· που σημαίνει πως - τουλάχιστον ο συγκεκριμένος εκδοτικός οίκος (ανεξάρτητα από την ποιότητα των εκδιδομένων έργων του εν γένει) - δε φοβήθηκε να "στιγματιστεί", όπως αντίστοιχα φοβήθηκαν άλλες εκδοτικές εταιρείες, που πλάσαραν βιβλία του φανταστικού ως "συμβολικά έργα", "υπαρξιακές αλληγορίες" και άλλα απαίσια και παραπλανητικά. Όλο αυτό, επομένως, με έβαλε σε σκέψεις και, όντας φύσει αισιόδοξος στη ζωή μου (όχι στις ιστορίες μου, το τονίζω), νοιώθω κι εγώ, όπως κι η Naroualis, αισιοδοξία για την πορεία του φανταστικού στην Ελλάδα. Ο χρόνος, φυσικά, θα δείξει αν έχουμε δίκιο. Και νομίζω πως τώρα είναι η ώρα να δράσουμε συλλογικά και ομαδικά - και, κυρίως, επιθετικά.

Link to comment
Share on other sites

και να σημειώσω ότι σήμερα το είδα στιβαγμένο (καμιά δεκαριά) στο Παπασωτηρίου του αεροδρομίου. Το μόνο ελληνικό φάντασι στο Ελ Βενιζέλος.

Link to comment
Share on other sites

Όσο να φτάσω στο σπίτι, επίκουρης μιας ψιλοπορείας το κέντρο της Αθήνας, έκανα καμπόση ώρα, οπότε κατάφερα να διαβάσω τις πρώτες 50 σελίδες. Δε θέλω να κακολογήσω, ακόμη δεν το είδα, αλλά το όλο θέμα μου φάνηκε λιγάκι, πώς να το πω, σα να διάβαζα έναν καλούτσικο Σαλβατόρε. Προς το παρόν όσοι χαρακτήρες εμφανίζονται είναι κάπως κλισέ κι επιπλέον αρκετά επίπεδοι. Επειδή μιλάμε όμως για 671 σελίδες, δώδεκα φορές τόσο όσο διάβασα δηλαδή, θα αφήσω να βγάλω τα συμπεράσματά μου στο τέλος.

 

Update: Δυστυχώς, έχοντας φτάσει στη σελίδα 100, φοβάμαι ότι η άποψη περί Σαλβατορισμού ήταν ορθή. Επιπλέον, υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα με την κοσμοπλασία. Μου φαίνεται ελάχιστα προσεγμένη, σε σημείο να έχει μύριους όσους αναχρονισμούς. Το καλό είναι ότι το κλισέ του θέματος δε χτυπάει τόσο έντονα. Λυπάμαι που το λέω έτσι ωμά, αλλά θα αρέσει περισσότερο στις μικρότερες ηλικίες (14-17). Η λογοτεχνική του αξία είναι αμφισβητίσιμη.

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

Το τελείωσα χτες βράδυ. Και στέκομαι τώρα στην κορφή ενός λόφου, απ' όπου μπορεί να κουτρουβαλήσω σπάζοντας πολλά πλευρά, αλλά ακόμη κι αν βρεθεί κάποιος να με σπρώξει πιο μοβόρικα, την αμαρτία μου θα την πω.

 

Δεν είναι μόνο τα κλισέ. Γενικά, βρίσκω το όλο πόνημα υπερβολικά αφελές. Πέρα από τους όποιους αναχρονισμούς, το κείμενο πάσχει σοβαρά από αληθοφάνεια, σε σημείο πολλές φορές να σηκώνω τα χέρια ψηλά και να βογκάω από την υπερπροσπάθεια. Αφήνω κατά μέρος εκείνα τα σημεία στις τελευταίες σελίδες όπου η πλοκή μας προετοιμάζει

για ένα σηκουελ, με τον πλέον starwarικό τρόπο (η κοπέλα πεθαίνει και τα δίδυμα έμβρυα σώζονται, ενώ ο πατήρ παραδίδεται στο σκότος και το έρεβος)

και έρχομαι στην απλή έρευνα που θα μπορούσε να κάνει ο συγγραφέας, προκειμένου να αποφύγει να κάνει τους αναγνώστες του να γελάσουν μαζί του. Όπως ας πούμε εκείνη τη σκηνή, όπου ο πιλότος του αερόπλοιου, όταν ο ουρανός είναι ξάστερος, ανεβάζει το αερόπλοιο κοντά στα σύννεφα (ποια σύννεφα, αφού ο ουρανός είναι ξάστερος;) κι όταν βρέχει το κατεβάζει στην επιφάνεια της θάλασσας. Εκεί δηλαδή όπου ευκολότερα μπορεί ν' αρπάζει είτε καμμιά ανάποδη από τα μεγάλα κύματα, είτε να κανέναν κεραυνό και να καεί συμπούρμπουλο.

 

Οι ήρωές του είναι ικανοί να πετάνε όλοι μέρα στη ράχη ενός δράκου (ΟΛΗ μέρα) και μετά να ξεκουράζονται δυο ωρίτσες και να σαλπάρουν με το πλοίο, το οποίο και κυβερνούν οι ίδιοι. Εκεί που μπερδεύτηκα, γιατί δεν έχω και ιδέα από αυτά, είναι το συγκεκριμένο πλοίο: δεν έχει καρίνα, άρα δεν κινδυνεύει στις ξέρες (?), πλέει έτσι περίπου 10 μέρες, και μάλιστα σε νερά κοντά στις γραμμή των πάγων και μετά το θάβουν (?) στην άμμο της παραλίας, κατεβάζοντας τα πτυσσόμενα (?) κατάρτια του και εντάξει, θα το ξαναπάρουμε όταν γυρίσουμε. Και μέσα σε όλα, κάποια περιγραφή μιλάει για "την πρύμνη του πλοίου, που σκίζει τα νερά".

 

Όπως μου είπε και κάποιος ακόμη που το διάβασε, ειδικά η τελική σκηνή είναι ενδεικτική πώς δεν πρέπει να κλείνει ένα τέτοιο βιβλίο. Χαρακτηριστικά ο ήρωας

φτάνει στην Ένατη Κόλαση, όπου κατοικοεδρεύει η μητέρα του και άρχων είναι αρχιδαίμων πατέρας του κι αντί να γίνει της τρελής, να πέσουν κεφάλια, να έχουμε μάχες με δαίμονες και μάγους που να κρατάνε εκατό σελίδες και η εσωτερική πάλη του ήρωα να καταλήξει στη λυτρωτική έκρηξη, έχουμε σκηνικά τύπου, "γειά μάνα, τι κάνεις; εγώ καλά"

. Φτάνεις δηλαδή σε ένα σημείο όπου περιμένεις να γίνει το έλα να δεις, να χορτάσεις περιπέτεια και εσωτερική διαμάχη και τελικά μένεις με το "αυτό ήτανε;" Και αυτή η φράση "αυτό ήταν;" είναι πολύ μεγάλο τραύμα όταν έχεις πίσω σου αφήσει 650 σελίδες κορύφωση δράματος, μόλις 10 σελίδες λύση και άλλες δέκα "δείτε στο επόμενο".

 

Ελπίζω, αν όντως υπάρχει και γράφεται και εκδοθεί το επόμενο, ο συγγραφέας να έχει ωριμάσει, όχι μόνο σε αυτά που περιγράφει, που είναι όντως ανάγνωσμα για ενηλίκους (πολύ αίμα και κάποιο ρεαλιστικό σεξ), αλλά και στο πώς τα γράφει. Οι ιδέες του είναι ενδιαφέρουσες, έχει μάλιστα και κάποια ψήγματα ελληνισμού, πχ.

κάποια τέρατα που επιτίθονται στα καράβια είναι Άρπυιες, ο άρχων τις Ένατης Κόλασης λέγετε Έρεχθος, το κράτος των κακών λέγεται Έρεβος και άλλα

. Θεωρώ ότι αν η γραφή του εξελιχθεί, τότε θα έχουμε να κάνουμε με ένα μελλοντικό συγγραφέα πολύ καλύτερο του Σαλβατόρε, με τον οποίο τον συγκρίναμε πιο πάνω.

 

Edit: Είχα γράψει, 60 σελίδες κορύφωση δράματος. Είναι 650 σελίδες κορύφωση δράματος.

Edited by Naroualis
Link to comment
Share on other sites

Guest Cirrus Minor
Αφήνω κατά μέρος εκείνα τα σημεία στις τελευταίες σελίδες όπου η πλοκή μας προετοιμάζει

για ένα σηκουελ

Μάλλον η πρόθεση του συγγραφέα σε αυτό το βιβλίο δεν ήταν να μας παρουσιάσει την Κληρονομιά του Ερέβους, αλλά να μας εισαγάγει σε αυτό που ΘΑ είναι η "κληρονομιά" του Ερέβους (δηλαδή, το

σηκουελ

. Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για μια φανταστική σύλληψη, που δείχνει ότι ο συγγραφέας ακροβατεί στα όρια της κλασικής φόρμας, φλερτάρει με την ιδέα του υπερ-κειμένου και παίζει, όπως η γάτα με το ποντίκι, με τις αναγνωστικές μας δεξιότητες.

 

Γαμάτο!

Link to comment
Share on other sites

Μάλλον η πρόθεση του συγγραφέα σε αυτό το βιβλίο δεν ήταν να μας παρουσιάσει την Κληρονομιά του Ερέβους, αλλά να μας εισαγάγει σε αυτό που ΘΑ είναι η "κληρονομιά" του Ερέβους (δηλαδή, το

σηκουελ

. Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για μια φανταστική σύλληψη, που δείχνει ότι ο συγγραφέας ακροβατεί στα όρια της κλασικής φόρμας, φλερτάρει με την ιδέα του υπερ-κειμένου και παίζει, όπως η γάτα με το ποντίκι, με τις αναγνωστικές μας δεξιότητες.

 

Γαμάτο!

 

Αμάν πια! Δηλαδή όλοι οι συγγραφείς του greek fantasy γράφουν από ένα βιβλιο-μπαούλο για να προειδεάσουν τον αναγνώστη για το επόμενο ή το μεθεπόμενο βιβλίο που θα γράψουν; Τι περιμένουν; Να τους έρθει η έμπνευση γράφοντας σκόρπιες ιστορίες δεμένες με μια κοινή μοίρα; Να ακούσουν "μπράβο, θέλω να διαβάσω τη συνέχεια!"; Να δουν τι θέλει το κοινό για να το γράψουν στην πορεία;

Συγνώμη για το ξέσπασμα απλώς ήταν μια παρατήρηση στα μυθιστορήματα των Ελλήνων συγγραφέων του φάντασι. Δεν έχω διαβάσει ακόμα το συγκεκριμένο βιβλίο αλλά είναι στα υπόψη μου. Πάντως για τα περί σαλβατορικά, τα κλισέ και τα ανώριμα που ακούστηκαν, δεν με ενοχλεί και τόσο. Όλα καλοδεχούμενα.

Link to comment
Share on other sites

Αμάν πια! Δηλαδή όλοι οι συγγραφείς του greek fantasy γράφουν από ένα βιβλιο-μπαούλο για να προειδεάσουν τον αναγνώστη για το επόμενο ή το μεθεπόμενο βιβλίο που θα γράψουν; Τι περιμένουν; Να τους έρθει η έμπνευση γράφοντας σκόρπιες ιστορίες δεμένες με μια κοινή μοίρα; Να ακούσουν "μπράβο, θέλω να διαβάσω τη συνέχεια!"; Να δουν τι θέλει το κοινό για να το γράψουν στην πορεία;

Συγνώμη για το ξέσπασμα απλώς ήταν μια παρατήρηση στα μυθιστορήματα των Ελλήνων συγγραφέων του φάντασι.

 

Όπως πάντα αυστηρός με το ελληνικό φάνταζυ :p

Εμένα προσωπικά δεν με πειράζουν οι συνέχειες. Αφήστε που είναι ένας τρόπος να διασφαλιστεί η συνέχεια της παραγωγής του είδους σε τίτλους.

Link to comment
Share on other sites

Όπως πάντα αυστηρός με το ελληνικό φάνταζυ :p

Εμένα προσωπικά δεν με πειράζουν οι συνέχειες. Αφήστε που είναι ένας τρόπος να διασφαλιστεί η συνέχεια της παραγωγής του είδους σε τίτλους.

Νομίζω ότι το πρόβλημα είναι οι συνέχειες για τις... συνέχειες, κάτι που παίζει και σε διεθνείς παραγωγές

Link to comment
Share on other sites

Συγνώμη αλλά η όλη κριτική δεν ήταν λίγο υπερβολικά αυστηρή;

 

Το πήρα και το διάβασα, αν και πλήρως αποθαρρυμένος από τις κριτικές που είδα.

Προσωπικά διάβασα μία όμορφη προσπάθεια, είχε μία εξελικτική πορεία, ανάλυση χαρακτήρων και συμπαθητικό γράψιμο.

 

Παρόλο που δεν μπορώ να πω ότι λατρεύω τη λογοτεχνία επικής φαντασίας, ήταν ένα ευχάριστο ανάγνωσμα και θα διάβαζα και τη συνέχεια.

 

Μπορώ να αντιληφθώ κάποιους από τους λόγους για τους οποίους έγινε μία κριτική τέτοιου είδους, αλλά μην ξεχνάτε ότι ο τομέας της λογοτεχνίας φαντασίας, βρίσκεται σε εμβρυικό ακόμα επίπεδο στην Ελλάδα. Κάθε νέα προσπάθεια χρειάζεται υποστήριξη (όχι ελεημοσύνη, απλώς υποστήριξη) και σιγά σιγά θα δούμε και την εξέλιξη ιδεών.

Μην ξεχνάτε, το πόσο δύσκολο είναι να εκδοθεί ένα έργο φαντασίας (ιδιαίτερα από νέο συγγραφέα), την αντιμετώπιση που έχει από τον κόσμο των εκδόσεων κτλ. Με αυτό θέλω να πω, ότι αν εμείς (εννοώ το sff και τον κόσμο που θέλει να αναπτυχθεί αυτή η λογοτεχνία στην Ελλάδα) αντιμετωπίζουμε με τέτοιο σνομπισμό κάθε νέα προσπάθεια, οι ίδιοι προκαλούμε ζημιά και απλώς θα επιστρέψουμε σε εποχές όπου η μόνη πιθανότητα για να εκδοθεί κάτι θα πρέπει να ήταν ο "έρωτας της κυρά Κατίνας".

 

Γι' αυτό, λίγο υπομονή και αυτοσυγκράτηση δεν βλάπτει.

 

Άλλωστε πολύ από εμάς έχουμε τη φιλοδοξία να συμμετέχουμε αυτήν την προσπάθεια, αν εμείς οι ίδιοι την καταστρέφουμε, δεν κάνουμε κακό στον εαυτό μας;

Link to comment
Share on other sites

Αισθάνομαι προσωπικά λίγο αδικημένη από τα λόγια σου, dreamwhisperer. Θεωρώ ότι κανείς δεν υποστηρίζει την ελληνική φανταστική σκηνή περισσότερο από μένα. Αγοράζω Ο,ΤΙ κι αν εκδοθεί, είτε μου πουν ότι έιναι καλό είτε μου πουν ότι είναι κακό. Διαβάζω με κάθε καλή διάθεση κάθε προσπάθεια και κάνω κριτικές. Ανοίγω σχετικά τόπικ στο φόρουμ αυτό, μιας και δεν είμαι μέλος σε κανένα άλλο. Δε θυμάμαι να έχω δημοσίως αναφερθεί απαξιωτικά σε κάποιο βιβλίο, ακόμη και αυτά που δε μου αρέσουν, για τον άλφα ή βήτα λόγο, δηλώνω εξαρχής τους λόγους για τους οποίους δε μου αρέσουν. Στο sff υπάρχει μόνο ένας άνθρωπος που διαβάζει πιο πολύ ελληνική φανταστική λογοτεχνία από μένα, κι αυτός το κάνει ιδιωτικά.

 

Διαβάζω λοιπον αυτό το σχόλιό σου:

 

Μπορώ να αντιληφθώ κάποιους από τους λόγους για τους οποίους έγινε μία κριτική τέτοιου είδους,

 

και δε μπορώ παρά να νιώσω αρχικά θυμωμένη και σε δεύτερη φάση πληγωμένη από τα λόγια σου, στα οποία ίσως είμαι παρορμητική, αλλά διακρίνω υπαινιγμούς. Ποιους λόγους είδες πίσω από την κριτική μου, πέρα από την αναφορά σε ένα βιβλίο που εκδώθηκε στην Ελλάδα, ένα βιβλίο που το διάβασα και θέλω να το κουβεντιάσω με τους ανθρώπους που πιστεύω ότι αγαπούν την ίδια κατηγορία λογοτεχνίας;

 

Το τόπικ που γράφουμε αυτήν τη στιγμή το άνοιξα εγώ. Υποστηρίζω την προσπάθεια του κ. Μαυράκη, όχι μόνο να εκδώσει ένα βιβλίο, αλλά και να εξελιχθεί σαν συγγραφέας. Αλλά θα έπρεπε κατά τη γνώμη σου να γράφω διθυράμβους αντί για την αλήθεια, τουλάχιστον την αλήθεια της άποψής μου; Για ποιο λόγο να πω "μπράβο, πάντα τέτοια" όταν πιστεύω ότι ο άνθρωπος αυτός έχει πολύ περισσότερα να δώσει στην ελληνικη φανταστική σκηνή;

 

Σε τι κάνω κακό στην ελληνική φανταστική σκηνή γράφοντας ότι ένα βιβλίο θα μπορούσε να μου αρέσει περισσότερο; Επειδή η ελληνική φανταστική σκηνή είναι στα πρώτα της βήματα, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να της δικαιολογούμε κάθε κακοτεχνία; Ποια προσπαθεια καταστρέφω με μία κριτική ερασιτεχνική;

 

Δεν αντιλέγω ότι είναι μια προσπάθεια, κάποιες φορές και όμορφη. Δήλωσα ευθύς εξαρχής ότι περιμένω το επόμενό του βιβλίο. Δε μπορώ να πω ότι ήταν ένα δυσάρεστο ανάγνωσμα, αλλά δε μπορώ να πω ότι το λάτρεψα κιόλας. Δεν υπήρξα αυστηρή με το βιβλίο αυτό, πίστεψέ με. Αδυνατώ να καταλάβω το λόγο που ΕΓΩ δέχομαι μια τέτοια επίθεση και τέτοιους υπαινιγμούς εκ μέρους σου.

 

Και τελικά, αν μου επιτρέπουν οι κανονισμοί τη φράση, αντί να κρίνεις την κριτική μου, μήπως να έγραφες εσύ τη δική σου κριτική; Λέω, μήπως; Κι ύστερα ξανασυζητάμε για υπομονή και αυτοσυγκράτηση.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..