Jump to content

Asimov's science fiction


Recommended Posts

«Άτακτη Φυγή» της Sara Genge («Προσευχές για ένα Αβγό»)

 

Άλλο ένα πολύ ενδιαφέρον εξωγηινοφολκλορικό διήγημα, με ενδιαφέρουσα δράση και εξωτικές αποχρώσεις. Όσοι μάντεψαν με την πρώτη πως ο Ρας βρήκε σύζυγο να σηκώσουν το χέρι. Κακό δεν είναι, ο καμβάς που ζωγραφίζει η συγγραφέας είναι όμορφος και σίγουρα παραβλέπουμε τον fantasy-american τόνο που επικρατεί. Δεν έχει την χροιά του παραμυθιού και τον συναισθηματικό πόνο του «Προσευχές για ένα Αβγό», που το απογείωνε, αλλά με έπιασε έκπληκτο με το kinky στοιχείο του (υποβρύχιο service από γοργόνα.)

 

Μου έμεινε η νουβέλα και το έχω ξεκοκαλίσει.

 

------------------------------------------------------------------

 

Αναρωτιέμαι όμως γιατί γράφω μόνο εγώ; Πόσοι άλλοι αγοράζουν το Asimov's; Είναι μια προσπάθεια που έχει ανάγκη τουλάχιστο τη δική μας συμπαράσταση. Μόνο κροκοδείλια δάκρυα θα έχουμε διαθέσιμα όταν αποτύχει άλλη μια έκδοση, που κυρίως εμείς την έχουμε ανάγκη; Κι αν το αγοράζεται και το διαβάζετε, βαριέστε να γράφερε σχόλια; Είστε λαλίστατοι στα διηγήματα που γράφονται στο φόρουμ.

 

[Είναι τυχαίο που ο Νίκος Αλμπανόπουλος, που είχε τόσα τόπικ αξιολογήσεων βιβλίων (τις λίστες για τις οποίες τον πείραζα), που ξεκίνησε το τόπικ με τις κριτικές του "9", που πρώτος ενθουσιάστηκε για την ελληνική έκδοση του Asimov's, τα παράτησε και απέχει από το φόρουμ; Είναι τυχαίο που κανείς από εδώ δεν έλαβε μέρος στον on-line διαγωνισμό του φεστιβάλ;]

 

Θα πείτε... Που είναι η συντάκτρια με τα ποστ παρουσίασης κάθε τεύχους, που είναι τα εξώφυλλα; (Πολύ πιθανό να την έχουν κάνει - τελείως λανθασμένα - να μισήσει μια δουλειά που κανονικά θα έπρεπε να αγαπάει.) Πόσο πιστεύει ο ίδιος ο Anubis το Asimov's; Που είναι η διαφήμιση και η προόθηση;

 

Εδώ μέσα, σιγά-σιγά χάνουμε κάθε δικαίωμα να παραπονιούμαστε για την κατάντια του φανταστικού στην Ελλάδα. Κυβερνήτες και κυβερνούμενοι, εκδότες και συγγραφείς ... ούνα φάτσα ούνα ράτσα.

Link to comment
Share on other sites

Αναρωτιέμαι όμως γιατί γράφω μόνο εγώ; Πόσοι άλλοι αγοράζουν το Asimov's; Είναι μια προσπάθεια που έχει ανάγκη τουλάχιστο τη δική μας συμπαράσταση. Μόνο κροκοδείλια δάκρυα θα έχουμε διαθέσιμα όταν αποτύχει άλλη μια έκδοση, που κυρίως εμείς την έχουμε ανάγκη; Κι αν το αγοράζεται και το διαβάζετε, βαριέστε να γράφερε σχόλια; Είστε λαλίστατοι στα διηγήματα που γράφονται στο φόρουμ.

 

Κι όμως γράφω και εγώ, και μόλις έγραψε και ο khar, και μόλις απάντησαν κι άλλοι τις τελευταίες ημέρες...

Άσε που μπορεί κάποιων η κριτική να καλύπτει τους υπόλοιπους (π.χ. ο khar με κάλυψε 100% για τον "Άγιο του Βραλ". Γιατί να γράψω τα ίδια;;;)

 

ΥΓ: Εγώ προσωπικά θα αγοράσω πάλι Asimov's μαζεμένα σε 4 μήνες που θα έχω πάλι χρόνο για το διάβασμα τους (με καλύπτουν τα 4 βιβλία που έχω αγοράσει μέχρι τότε). Οπότε, θα κάνω μαζεμένα σχόλια τότε. Πάντως ΠΡΕΠΕΙ να παραδεχτώ ότι η ποιότητα των επιλεγμένων διηγημάτων συνεχώς και ανεβαίνει.

Link to comment
Share on other sites

Η "Άτακτη Φυγή" δεν με ξετρέλανε..Μου έδωσε την εντύπωση πως η πλοκή ήταν αδύναμη και κάπου προς το τέλος απλά βιάστηκε να το τελειώσει.."Οι Οβελίσκοι του Ντένον", ήταν οκ. Καλή η ιδέα για τη χρήση των Οβελίσκων και το πως ξετυλίγεται η πλοκή.Η καλύτερη ιστορία που έχω διαβάσει εώς τώρα είναι η "εξωγήινη Αρχαιολογία".

Link to comment
Share on other sites

Κι ότι θα έλεγα...

 

Δεν ήμουν σε φάση εφ αυτήν την εποχή κι όσες φορές το προσπάθησα απέτυχα. Είχα -και έχω- όμως πρόγραμμα να διαβάσω όλα τα Ασιμοφ, που δεν έχω διαβάσει, από το 4 και μετά δηλαδή, και να τα σχολιάσω διεξοδικά έως και το Σάββατο. Καλσσική Ευθυμία. Αγοράζει και διαβάζει... όταν.

Link to comment
Share on other sites

Πάντως εγώ κάνω παύσεις και μετά τρέχω και δεν προλαβαίνω..3 μήνες χωρίς βιβλίο, και τώρα διάβασα τα Asimov's απο τον Απρίλιο εώς τώρα..Άσε που πέρασα έξω απο βιβλιοπωλείο σήμερα και έφυγα με 6 βιβλία παραμάσχαλα...κατάντια.. :)

Link to comment
Share on other sites

Αναρωτιέμαι όμως γιατί γράφω μόνο εγώ; Πόσοι άλλοι αγοράζουν το Asimov's; Είναι μια προσπάθεια που έχει ανάγκη τουλάχιστο τη δική μας συμπαράσταση. Μόνο κροκοδείλια δάκρυα θα έχουμε διαθέσιμα όταν αποτύχει άλλη μια έκδοση, που κυρίως εμείς την έχουμε ανάγκη; Κι αν το αγοράζεται και το διαβάζετε, βαριέστε να γράφερε σχόλια; Είστε λαλίστατοι στα διηγήματα που γράφονται στο φόρουμ.

 

[Είναι τυχαίο που ο Νίκος Αλμπανόπουλος, που είχε τόσα τόπικ αξιολογήσεων βιβλίων (τις λίστες για τις οποίες τον πείραζα), που ξεκίνησε το τόπικ με τις κριτικές του "9", που πρώτος ενθουσιάστηκε για την ελληνική έκδοση του Asimov's, τα παράτησε και απέχει από το φόρουμ; Είναι τυχαίο που κανείς από εδώ δεν έλαβε μέρος στον on-line διαγωνισμό του φεστιβάλ;]

 

Θα πείτε... Που είναι η συντάκτρια με τα ποστ παρουσίασης κάθε τεύχους, που είναι τα εξώφυλλα; (Πολύ πιθανό να την έχουν κάνει - τελείως λανθασμένα - να μισήσει μια δουλειά που κανονικά θα έπρεπε να αγαπάει.) Πόσο πιστεύει ο ίδιος ο Anubis το Asimov's; Που είναι η διαφήμιση και η προόθηση;

 

Εδώ μέσα, σιγά-σιγά χάνουμε κάθε δικαίωμα να παραπονιούμαστε για την κατάντια του φανταστικού στην Ελλάδα. Κυβερνήτες και κυβερνούμενοι, εκδότες και συγγραφείς ... ούνα φάτσα ούνα ράτσα.

 

Βρε καμάρι μου, τι έπαθες; Δεν είναι τόσο μαύρα τα πράγματα ούτε με το συγκεκριμένο τόπικ ούτε με τα υπόλοιπα. Τι έπαθες τώρα; Μήπως φταίει το Φθινόπωρο και ο μουντός καιρός; Ίσιωσε λίγο, πάρτο αλλιώς, με τρόμαξες...

Link to comment
Share on other sites

Ίσιωσε λίγο, πάρτο αλλιώς, με τρόμαξες...

 

Okay, PiKei. Να μαντέψω πως μας ετοιμάζεις κριτικές για το τεύχος Οκτωβρίου; :)

Link to comment
Share on other sites

Αφού με "εθελόντισες" πιο αποτελεσματικά κι από τον "μαιτρ" του εθελοντισμού mman, ναι θα τις έχεις μέχρι το μεσημέρι της παρέλασης. Άμα είναι να είσαι καλά εσύ, και κριτικές και κρητικές (ρακές) θα φέρω...

Link to comment
Share on other sites

 

Αναρωτιέμαι όμως γιατί γράφω μόνο εγώ; Πόσοι άλλοι αγοράζουν το Asimov's; Είναι μια προσπάθεια που έχει ανάγκη τουλάχιστο τη δική μας συμπαράσταση. Μόνο κροκοδείλια δάκρυα θα έχουμε διαθέσιμα όταν αποτύχει άλλη μια έκδοση, που κυρίως εμείς την έχουμε ανάγκη; Κι αν το αγοράζεται και το διαβάζετε, βαριέστε να γράφερε σχόλια; Είστε λαλίστατοι στα διηγήματα που γράφονται στο φόρουμ.

 

Μα κι εγώ γράφω, όπως ακριβώς είπε και ο SpirosK παραπάνω, αναφέροντας και άλλους που έγραψαν. Απλώς δεν έχω τελειώσει το τεύχος.

Από την άλλη αισθάνομαι δυσάρεστα όταν μπαίνοντας στο τόπικ βλέπω μια παρατήρηση σαν να είχαμε μια εργασία που δεν κάναμε.

Δε νομίζω ότι πρέπει να θεωρούμε πως κάτι κακό συμβαίνει ντε και καλά όταν υπάρχει μια κάμψη σε κάποια δραστηριότητα. Στο κάτω-κάτω υπάρχουν πολλές συγκυρίες που δυσκολεύουν τους ανθρώπους να συμμετάσχουν σε κάτι. Η ζωή γύρω μας γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη και πιο απαιτητική. Αν είναι να βλέπουμε και τα λίγα που μας ευχαριστούν σαν δουλειά που πρέπει να τελειώνει το συντομότερο για να μην τα ακούσουμε ή για να μην θεωρηθούμε άξιοι της μοίρας μας, πάει και η λίγη διασκέδαση που μας μένει...

 

Τέλος πάντων, συγνώμη για την αντίστοιχη γκρίνια, αλλά ο Οκτώβριος ήταν δύσκολος και ο Νοέμβριος δεν προβλέπται καλύτερος. Για να μην είναι όλη η απάντηση παράπονα και σπαμ, δυο λόγια στα γρήγορα:

 

Ο Παράγοντας της Βεβαιότητας: Μου άρεσε. Πολύ. Ήταν αυτό που θέλω στην ε.φ. Διαστημική περιπέτεια, τεχνολογικές και εξελίξεις και φυσικά παντού στην ατμόσφαιρα της ιστορίας ο προβληματισμός για το όριο, για το ποιος είναι άνθρωπος και ποιος όχι, για τα δικαιώματα, για το ρατσισμό, και για όλα όσα απορρέουν από μια τεχνολογία που έχει προχωρήσει γρηγορότερα από την ετοιμότητα των ανθρώπινων ηθών να τη δεχτεί.

 

Ο πιο ψυχρός πόλεμος. Δεν μου άρεσε. Με κούρασε και είχα υποψιαστεί και από πολύ νωρίς πού το πήγαινε.

Δεν έφταιγε ίσως αυτή καθαυτή η ιστορία. Φταίει ότι ποτέ δεν μου αρέσουν αυτές οι απελπισμένες, μοναχικές περιπέτειες, μέσα σε μια ολοένα και πιο υποβαθμισμένη υλική και ψυχολογική ατμόσφαιρα.

 

Μια συνηθισμένη μέρα με τον Τζέισον. Ωραίο, ευχάριστο, άνετο στο διάβασμα. Δεν έχω παράπονο.

Με εντυπωσίασε η φαντασία της κυρίας, και φυσικά σε συνδυασμό με το γεγονός ότι είναι και τόσο μεγάλη στην ηλικία.

 

Μου απομένουν η Άτακτη Φυγή και Οι Οβελίσκοι του Ντένον.

 

Για το Τέρας θα μιλήσω κάποια στιγμή στο ομώνυμο τόπικ όταν θα έρθει η ώρα. Χωρίς πολλά άλλα σχόλια, πολλά συν για την υπόθεση, την πλοκή, τους χαρακτήρες και το αδιέξοδο. (Για τα δάκρυα δεν ξέρω αν πρέπει να προσθέσω ή να αφαιρέσω... :lol:)

Link to comment
Share on other sites

Πάμε τεύχος 4:

 

Αλήθεια, Robert Reed

Στενάχωρο. Με εκνεύρισε όσο τίποτε το ψυχολογικό παιχνίδι. Δε μπορώ να το σχολιάσω περαιτέρω, κυρίως γιατί είναι από εκείες τις θεματολογίες που μισώ.

 

Βαθύ Μπλε, Will McIntish

Χαριτωμένο. Οι φτωχοί πέρνουν την εκδίκησή τους και την ελπίδα τους. Ήθελα περισσότερη ανάπτυξη του χαρακτήρα του πλουσίου, κυρίως γιατί έτσι όπως παρουσιάζεται δε με κάνει να τον μισήσω αρκετά και να πω με περισσότεη ανακούφιση του "καλά να πάθεις, λαμόγιο". Νομίιζω ότι πέρνει το χρυσό μετάλλιο του τεύχους.

 

Το θαυματοπωλείου του Άλαστερ Μπαφλ, Mike Resnick

Άλλη μια ιστορία στο σχεδιαστικό πρότυπο εκείνης με το Μελιέ. Ωραία ατμόσφαιρα, ελαφρά γεροντολατρεία και πάλι, αλλά κατάντησε βαρετή σε κάποιο σημείο.

 

Μια άλλη χώρα, Matthew Jonhson

Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Πάρα πολύ ενδιαφέρουσα. Λίγο άδεια για τα γούστα μου. ήθελα μικρές πληροφορίες που να γεμίσουν τους κενούς χώρους εδώ κι εκεί. Έτσι όπως είναι μοιάζει με ένα υπεροχο μαξιλάρι, με κεντήδια και κρόσια, που έχουν ξεχάσει να του βάλλουν αρκετά πούπουλα μέσα. Θα έπερνε το χρυσό, αλλά λόγω αυτού του κενού, πέρνει μόνο το αργυρό.

 

Τα ξαδέλφια του Καλλάκακ, Cat Rambo

Χαριτωμένο, αλλά χωρίς άλλες απαιτήσεις. Θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί στο έπακρο το εύρυμα των τριδύμων, αλλά δεν το έκανε, αναλώθηκε να μας περιγράφει τις ζημιές που έκανε το Σλά.

 

Γενικά: ένα τεύχος που κινείται σε μέτρια επίπεδα. Καλό για διασκέδαση, αλλά όχι και τόσο έντονος ο προβληματισμός.

Link to comment
Share on other sites

Η "Αλήθεια" ίσως ήταν η καλύτερη ιστορία του τεύχους αυτού. Μάλλον είναι το γεγονός πως μου αρέσουν αυτού του είδους οι ιστορίες.. Το Θαυματοπωλείο και τα ξαδέλφια μου φάνηκαν αρκετά απλά, όμως.. Τελοσπάντων, πάω να συνεχίσω τον Τελευταίο Πιστολέρο..

Link to comment
Share on other sites

Αναφορά για τα δυο τελευταία του Οκτωβρίου και πάει κι αυτό.

(Πρόλαβα πάλι, Αλεξάνδρα! Όταν έρθει το τεύχος του Νοεμβρίου δεν θα έχω χρέη εκ μεταφοράς...:lol: )

 

Η Άτακτη Φυγή: Ωραία ατμόσφαιρα, καλές σκηνές, σχετικά μέτριο ως προς την πλοκή και/ή την έκπληξη. Ευχάριστο πάντως ανάγνωσμα.

 

Οι Οβελίσκοι του Ντένον. Αυτό μου άρεσε. Είχε την ατμόσφαιρα της εξερεύνησης, των πολιτισμών και 'διαστημικού' που πάντοτε με γοητεύει. Επίσης, έχτισε ωραία τους χαρακτήρες, την ένταση και την αποκάλυψη.

Μέχρι να διαβάσω τις δυο νουβέλες της στο Asimov's (βλ. και Διάσωση του Απόλλων 8 στο τ. Ιουλίου) δεν ήξερα καν τη δουλειά της Rusch, παρόλο που είναι γνωστή στο χώρο. Από το δείγμα τουλάχιστον διαπιστώνω ότι το στυλ της μου πάει και θα την ψάξω περισσότερο.

Να ένα από τα καλά του να έχεις μερικές επιλογές δοσμένες στο πιάτο σου (στη γλώσσα σου και σ' ένα περιοδικό που σίγουρα θα διαβάσεις). Ξέρεις τι να αναζητήσεις όταν ο χρόνος σου είναι περιορισμένος και δεν μπορείς να τα κάνεις όλα.

Link to comment
Share on other sites

«Οι Οβελίσκοι του Ντένον» της Kristine Kathryn Rusch. Χορταστική νουβέλα που στήνει έναν όμορφο και μυστηριώδη εξωγήινο κόσμο. Στηρίζεται φυσικά στη συνταγή της εξωγήινης αρχαιολογίας που ασκεί από μόνη της μια ακατανίκητη έλξη στους αναγνώστες του είδους (που θυμίζει και το «Υπερείον» του Νταν Σίμονς») Χορταστικό μεν αλλά όχι ικανοποιητικό το όλο αποτέλεσμα, καθώς δεν ένιωσα κάποια κορύφωση που θα εκτιμούσα. Τώρα δηλαδή –για να μην κάνω και spoiler- θα αναλάβει… το Πεντάγωνο; Ίσως ένα μυστήριο έχει μεγαλύτερη δύναμη όσο παραμένει μυστήριο. Η οποιαδήποτε αποκάλυψη από τον όποιο συγγραφέα σκοτώνει τελικά το δέος. (Ή, κολλημένος κατά έναν τρόπο, ψάχνω πάντα κάτι θρησκευτικό / θείο στην εξήγηση των γιγαντοκατασκευών του άγνωστου παρελθόντος.) Εδώ, σημαντικότερο στοιχείο της πλοκής μοιάζει να είναι το ποιος είναι ο κλέφτης και ποιος όχι.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Βρε καμάρι μου, τι έπαθες; Δεν είναι τόσο μαύρα τα πράγματα ούτε με το συγκεκριμένο τόπικ ούτε με τα υπόλοιπα. Τι έπαθες τώρα; Μήπως φταίει το Φθινόπωρο και ο μουντός καιρός; Ίσιωσε λίγο, πάρτο αλλιώς, με τρόμαξες...

 

Να είμαι προσεκτικός τι λέω; Να είμαι.

 

Για πρώτη φορά νομίζω, το 9 της Ελευθεροτυπίας προλαβαίνει και ανακοινώνει το τεύχος Νοεμβρίου, δινοντας μας και μια μικροσκοπική εικόνα του όμορφου του εξωφύλλου. Το Νο 9 είναι λοιπόν ήδη στα περίπτερα;

 

Αγαπημένη μας συντάκτρια, γιατί σταμάτησες τις παρουσιάσεις; Λες να μην ενδιαφερόμαστε; Αφήνω την απορία εκεί και παρακαλώ για λίγο πάθος. Αυτό είναι το τόπικ του Ελληνικού Asimov's. Από πόσα άτομα θα χρειαζόταν μια ελάχιστη φροντίδα;

 

[Την μέρα που η σπάνια αυτή προσπάθεια σβήσει άδοξα - αναβολή δημοσίευσης του Ελληνικού Asimov's - θα ανοίξω νέο τόπικ.]

Link to comment
Share on other sites

Το εξώφυλλο του 9ου τεύχους και από πιο κοντά smile.gif

 

(Ναι, κυκλοφορεί ήδη στα περίπτερα από την Παρασκευή)

 

Περιεχόμενα:

 

Πέλαγος - Νουβέλα της Judith Berman

 

Ξανακάλεσε το Χθες - Διήγημα της Nancy Kress

 

Και τα σύντομα διηγήματα:

 

Το Πρόβλημα της Αυτοσυνείδησης της Mary Robinette Kowal

 

Κάτω από την Ηλιόλουστη Θάλασσα του Derek Kunsken

Γυμνό, Δίποδο Ζώο του John Alfred Taylor

 

και

 

Αίθουσα Καθηγητών του Tim McDaniel

 

Επίσης, μία -περιορισμένη, δυστυχώς, λόγω έλλειψης χώρου- ανταπόκριση από το 5ο ΦΕΦΕ (που περιέχει ένα λάθος που δεν πρόλαβε να διορθωθεί ως προς την εκδήλωση ανάγνωσης διηγημάτων...)

 

post-297-125776784738_thumb.jpg

Edited by trillian
Link to comment
Share on other sites

Το εξώφυλλο του 9ου τεύχους και από πιο κοντά smile.gif

 

(Ναι, κυκλοφορεί ήδη στα περίπτερα από την Παρασκευή)

 

 

 

Και από ακόμη πιο κοντά (μπροστά μου τώρα που πληκτρολογώ), είναι ακόμη πιο ωραίο το εξώφυλλο.

Γιατί δε βάζετε πάντα τέτοια;

Link to comment
Share on other sites

Μόλις το έπιασα στα χέρια μου και βλέπω ότι το Asimov's, στα πλαίσια της ανταπόκρισης από τη Σύρο, έχει μια πολύ ζεστή παρουσίαση της νέας μου συλλογής διηγημάτων. Υποχρεωμένος!:rolleyes:

Link to comment
Share on other sites

co·in·ci·dence / kōˈinsədəns; -ˌdens/ : • n. 1. a remarkable concurrence of events or circumstances without apparent causal connection. 2. PLAIN GOLD. :-D

post-1558-125786950703_thumb.jpg

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Χαχαχαχα, όχι, μπορώ να διαβεβαιώσω ότι όχι, ο εικονογράφος δεν έλαβε καμία εικόνα για μοντέλο :tongue: Βασίστηκε στις περιγραφές του κειμένου, και... οποιαδήποτε ομοιότητα με φυσικά πρόσωπα είναι καθαρά συμπτωματική!

Link to comment
Share on other sites

Έχω το τεύχος, αλλά και πάλι θα προτιμήσω να γράψω στατιστικά εύρεσης. Σε όλη την διαδρομή από τον σταθμό του μετρό Πανεπιστήμιο μέχρι την πλατεία Εξαρχείων δεν το βρήκα σε κανένα περίπτερο (οι πάγκοι των εφημεριδοπωλών ήταν κλειστοί λόγω βροχής). Τελικά το πήρα, από το κάτω περίπτερο της Πλατείας (γωνία Σπύρου Τρικούπη με Στουρνάρη).

Link to comment
Share on other sites

Έχω μείνει λίγο πίσω…

 

 

Τεύχος 5, Ιούνιος 2009

 

 

Ο Φέρελπις, Jim Grimsley: Η τροποποίηση των αναμνήσεων για σωφρονιστικούς σκοπούς. Θα μπορούσε να δουλέψει πολύ καλύτερα, αν η αρχική αντίληψη του αναγνώστη σχετικά με το τι πάει να κάνει εκεί ο Μόργκαν ήταν πιο στέρεα. Ασημένιο μετάλλιο.

 

 

 

Ραδιοσταθμός Αγίου Τζακ, Neal Barret Jr.: Στενάχωρο με την κακή έννοια. Δε με βοήθησε καθόλου να μπω στο κλίμα. Κρίμα γιατί ο κόσμος που περιγράφει είναι αρκετά ενδιαφέρων. Υποψιάζομαι ότι φταίνε οι χαρακτήρες που περιγράφει, ενώ είναι αρκετά αβανταδόρικοι, ο συγγραφέας δεν τους εκμεταλλεύεται αρκετά.

 

 

 

Το Σύμπλεγμα Έρντμαν, Nancy Kress: Πολύ ωραίες οι διάφορες αποχρώσεις της ψυχολογίας των χαρακτήρων. Ως ψυχογράφημα είναι πολύ καλό. Ως σφ… Κάπου χωλαίνει. Δε μου επιτρέπει να καταλάβω με σαφήνεια τι συμβαίνει τελικά στα γεροντάκια.

 

 

 

Θάλλον Σόγκοθ, Elizabeth Bear: Το χρυσό μετάλλιο του τεύχους, by far. Σφιχτό, καλογραμμένο με ενδιαφέρον στόρι κι ενδιαφέροντα ήρωα. Άσε που η λεπτή απόχρωση του λαβκράφτιου τρόμου, δούλεψε πολύ καλά και το έκανε -σε μένα- πιο ελκυστικό.

 

 

 

Παιχνίδι Πολέμου, R. Neube: Παιδιάστικο σε όλα του. Το μόνο που δεν ήταν παιδιάστικο ήταν η πρόθεση, αλλά σε μερικές περιπτώσεις, όπως η παρούσα, δεν είναι αρκετή.

 

 

 

Ταξιδιωτικές Οδηγίες, Tim McDaniel: Διασκεδαστικό σφηνάκι, αλλά χωρίς πολλές-πολλές φιλοδοξίες. Μου άρεσε κυρίως για το χιούμορ του, γιατί είναι κάτι που σπάνια συναντάω σε ιστορίες σφφ. Χάλκινο μετάλλιο, ακριβώς λόγω του χιούμορ.

 

 

Link to comment
Share on other sites

«Προσευχές για ένα Αυγό» της Sara Genge. Η συγγραφέας είναι ισπανίδα και αυτό είναι το πρώτο της διήγημα για το Asimov’s.

 

Θα μπορούσα να πω πως είναι γραμμένο στη παράδοση των fantasy αλλά ίσως και να γινόμουν άδικος. Η Genge μας πάει σε έναν άλλο πλανήτη, με ενδιαφέρουσα εξωφυσιολογία, (έχει τα πλοκάμια της η ιστορία) αρκετά γνώριμη όμως προς τα δικά μας για να καταλάβουμε αρκετά. Μικρό το διήγημα, μοιάζει με την καταγραφή και παρουσίαση ενός εξωγήινου γαμήλιου εθίμου, κρύβει όμως βαθύ δράμα και μέχρι το φινάλε καταντάει συγκλονιστικό. Έχω μείνει ολίγο κρεμάμενος ως προς το μυστικό της Λάσα, μια απορία που πιστεύω μόνο μια γυναίκα θα μπορούσε να μου λύσει.

 

Τώρα με περιμένει ένα διήγημα τέρας 45 σελίδων, «Εξωγήινη Αρχαιολογία» του Neal Asher. Θα επανέλθω.

 

Πάντα ετεροχρονισμένος (τώρα το διάβασα) και μου φάνηκε καταπληκτικό. Φοβερή η ιδέα για τη χρήση τριών φύλων προς τεκνοποίηση!

Έτσι τα γονίδια ανακατεύονται καλύτερα και επιταχύνεται η εξέλιξη.

Χε, χε... θυμίζω εδώ ότι σε διήγημα (Ανταρκτιάδα) του Λογιωτάτου, χρειάζονταν 4 φύλα προς τεκνοποίηση... (φανταστείτε για παιχνίδι...)!!!

Δηλώνω απερίφραστα φαν της Sara Genge!!!

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Έχω διαβάσει τα διηγήματα και μου μένει η νουβέλα για το τέλος.

Πρώτη δόση σχολίων για το τεύχος του Νοεμβρίου

 

Λοιπόν:

Το Πρόβλημα της Αυτοσυνείδησης της Mary Robinette Kowal

Καλό ήταν, με ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρα και πολλούς προβληματισμούς πάνω στο θέμα των κλώνων.

Νομίζω θα το είχα ευχαριστηθεί περισσότερο, αν δεν είχα διαβάσει λόγω συγκυριών (και όχι μόνο της Σύρου) τόσες πολλές ιστορίες για κλώνους μαζεμένες τον τελευταίο καιρό.

 

Αίθουσα Καθηγητών του TimMcDaniel

Δεν μου άρεσε, ούτε και το βρήκα επαρκώς χιουμοριστικό. Αισθάνομαι ότι υπήρχε κάτι στο χιούμορ του που δεν έπιασα και πολύ καλά. Ίσως πάλι φταίει που βρίσκομαι καθημερινά σε μια αίθουσα καθηγητών.

 

Ξανακάλεσε το Χθες της Nancy Kress

Όταν είδα ότι ήταν από τις 'μεγάλες' μικρές ιστορίες, φαντάστηκα ότι δε θα τη διάβαζα με τη μια, αλλά διαψεύστηκα. Από τις πρώτες κιόλας προτάσεις κατάλαβα ότι δεν αφήνω κάτω το περιοδικό αν δεν τελειώσει το διήγημα. Το διάβασα μονορούφι, αλλά κάπου στη μέση της τελευταίας σελίδας, μου φάνηκε ελαφρώς ανεπαρκές, σαν να μου χρωστούσε μερικές εξηγήσεις ακόμα και να μη μου τις έδωσε. Ομολογώ ότι πέρασε από το μυαλό μου η εξής κακή σκέψη:

[αρχή πικρόχολου σχολίου]

Αν κάποιος από εμάς εδώ είχε γράψει αυτή την ιστορία, θα του την είχαμε πέσει όλοι οι υπόλοιποι ότι δεν μας τα εξήγησε καλά, ότι δεν είχε λογική αυτό που συνέβη και άλλα τέτοια.

[τέλος πικρόχολου σχολίου] -

Επανέρχομαι στον 'καλό' μου εαυτό:

 

Γυμνό, Δίποδο Ζώο του John Alfred Taylor

Το διάβασα με μεγάλη ευχαρίστηση -αν ο ήρωας δε βρισκόταν σε τόσο δεινή θέση- θα έλεγα ότι μπορούσα και να γελάσω. Είχα την αίσθηση ότι κάπου κοίταζε βλοσυρά ο συγγραφέας τον ήρωά του να ταλαιπωρείται από την υπερβολική αυτοματοποίηση και έθετε τους προβληματισμούς του για το τι τελικά είμαστε.

 

Κάτω από την Ηλιόλουστη Θάλασσα του Derek Kuensken

Η αρχή δε μου άφηνε πολλά περιθώρια για όσα θα γίνουν στο τέλος. Ωστόσο, ούτε στιγμή δεν αισθάνθηκα ότι αφού θα μου λείψει η έκπληξη, θα χάσω κάτι, γιατί εδώ η ουσία ήταν το ταξίδι και όχι ο προορισμός.

Εφιαλτική η ατμόσφαιρα της ιστορίας, συγκλονιστικό το δίλημμα των αποίκων που παρουσιάζει ο συγγραφέας και πραγματικά εξαιρετικό το βάθος του ηθικού προβληματισμού που θέτει. Κάποια στιγμή αναγκάστηκα να σταματήσω για να πάρω μερικές βαθιές ανάσες, απ' αυτές που έλειπαν στο βάθος του ωκεανού.

Δε θα πω άλλα, δε θέλω να κάνω spoilers, νομίζω ότι ήταν από τις πιο 'ζόρικες' ιστορίες που έχω διαβάσει τελευταία. Θα τη σκέφτομαι για πολύ καιρό.

Link to comment
Share on other sites

Αι ντιτ θι ε πουθι κατ!

Κάποιος όντως παίρνει το 1 και μοναδικό Ασιμοφ'ς στη συνοικία μου.Και πάνω που ήμουν χαλαρός,του στυλ "έλα μωρέ,θα το πάρω απο βδομάδα".

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..