Jump to content

Δεν είσαι ακόμα έτοιμος


Nihilio
 Share

Recommended Posts

Νομίζω, τείνω να συμφωνήσω με τον Νιχίλιο. Δε θα 'θελα να εκδόσω κάτι μέτριο, που οι συγγενείς κι οι φίλοι θα τρέξουν ν' αγοράσουν και θα φτύσουν αίμα για να το διαβάσουν. Κατά βάση μ' ενδιαφέρουν αυτοί οι άνθρωποι, πρώτα-πρώτα, και μετά όλοι οι υπόλοιποι, οπότε δε θέλω να τους απογοητεύσω με μια μετριότητα (αν γνωρίζω ότι είναι βέβαια).

 

Και να σας πω, δε το βρίσκω και τόσο δύσκολο να εκδώσεις κάτι μέτριο. Προτάσεις μου έχουν γίνει, αλλά από άτομα που, ας πούμε, δεν ενδιαφέρονταν για τη λογοτεχνική μου δεινότητα. Εννοείται ότι δε θα 'θελα να βγάλω βιβλίο με τέτοιο τρόπο. Αυτά.

Link to comment
Share on other sites

Με εντυπωσιάζεις, αφού, ενώ είσαι άτομο που αρέσκεται να μιλάει φιλοσοφικά ή/και με γρίφους, πέφτεις στην παγίδα να διαβάσεις κυριολεκτικά ένα ψευτοδίλημα που σκοπό έχει να ξεκινήσει μια κουβέντα (και που όπως λέει ο electroscribe δεν είναι τόσο ψευτοδίλημα τελικά, αλλιώς δε θα διαβάζαμε τόσες μετριότητες).

 

Μη βιάζεσαι να πληκτρολογείς, Nihilio - θα σπάσεις κανένα nihi :)

Αυτή όμως είναι η νίκη της μετριότητας - αυτή που σε κάνει να σκέφτεσαι "τόσα και τόσα μέτρια βιβλία εκδίδονται, γιατί όχι και το δικό μου";

 

Όσο για την εμπειρία σου, υποκλίνομαι με σεβασμό στη στάση σου. Δείχνει συνέπεια και υπευθυνότητα.

Link to comment
Share on other sites

Η δική μου άποψη είναι ότι από τη στιγμή που στέλνεις δουλειά σου σε εκδότες, σημαίνει ότι τη θεωρείς άξια να εκδοθεί. Φυσικά, αναλόγως με την ηλικία και με την εμπειρία, αλλάζουν και τα κριτήρια με τα οποία κρίνεις το έργο σου. Από εκεί και πέρα, θα καταλάβεις αν άξιζε τον κόπο από τις γνώμες των αναγνωστών του είδους. Αν ακούς συνέχεια καλά λόγια τότε μάλλον πρέπει να μείνεις ευχαριστημένος. Αν η συντριπτική πλειοψηφία είναι αρνητική, τότε σημαίνει ότι τόσο ο συγγραφέας όσο και ο εκδότης ζημίωσαν, κατά κάποιο τρόπο, την εικόνα τους.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ δεν έχω κάνει κάποια κίνηση για να εκδοθώ. Το είχα σκεφτεί όταν κατάφερα να ολοκληρώσω την πρώτη νουβέλα, αλλά μετά από δύο χρόνια σκέψης (και βαρεμάρας :Ρ), ήρθε η δεύτερη και, αφού είχε διαβαστεί από πάνω κάτω τους ίδιους ανθρώπους, αποφάνθηκαν εν χορώ ότι 'καλό ήταν και το πρώτο, μωρέ, αλλά αυτό είναι πολύ καλό!', οπότε προβληματίζομαι. :Ρ

 

Ο προβληματισμός έγκειται στο εξής: αν το πρώτο ήταν 'καλό' (=μέτριο με ελπίδες) και το δεύτερο 'πολύ καλό' (=βελτιώθηκες, αλλά αυτό δεν σημαίνει και τίποτα), στις πόσες απόπειρες θα γράψω κάτι good enough για έκδοση;

 

Το θέμα, βέβαια, δεν είναι τα δικά μου κείμενα και -μεταξύ μας- στην χώρα που ζούμε, δεν είναι καν θέμα του 'ψώνιου' ή της ανασφάλειας του κάθε συγγραφέα σχετικά με τα προς έκδοσιν κείμενά του. Είναι κατά πόσον πληρείς τις όχι και τόσο αντικειμενικές προϋποθέσεις του εκάστοτε εκδοτικού οίκου. Κυρίως στην χώρα μας, η πλειοψηφία των εκδοθέντων βιβλίων είναι είτε περί σεξ, είτε περί Σμύρνης/Κύπρου/αρχαίας Ελλάδας, είτε βιογραφίες πολιτικών και μοντέλων, αλλά αυτή είναι μια άλλη πικραμένη ιστορία...

Link to comment
Share on other sites

Guest roriconfan

Ε, τότε γράψε μια ερωτική ιστορία με έναν αρχαίο πολιτικό στην Σμύρνη. Instant best seller. :)

Και δε χρειάζεται καν να επικεντρωθείς πραγματικά εκεί. Απλά σαν παραπέτασμα για να πουλήσει θα είναι και ουσιαστικά θα γράφεις αυτά που θέλεις.

Link to comment
Share on other sites

Ο προβληματισμός έγκειται στο εξής: αν το πρώτο ήταν 'καλό' (=μέτριο με ελπίδες) και το δεύτερο 'πολύ καλό' (=βελτιώθηκες, αλλά αυτό δεν σημαίνει και τίποτα), στις πόσες απόπειρες θα γράψω κάτι good enough για έκδοση;

... Κυρίως στην χώρα μας, η πλειοψηφία των εκδοθέντων βιβλίων είναι είτε περί σεξ, είτε περί Σμύρνης/Κύπρου/αρχαίας Ελλάδας, είτε βιογραφίες πολιτικών και μοντέλων, αλλά αυτή είναι μια άλλη πικραμένη ιστορία...

 

Για τις απόπειρες που χρειάζονται: Μάλλον δε θα μπορείς να γνωρίζεις ποτέ αν ένα κείμενο είναι αρκετά καλό για έκδοση (τουλάχιστον μέχρι να συμβεί κάτι τέτοιο, που και σ'αυτή την περίπτωση μπορεί ακόμα να μην είσαι σίγουρος/η). Μπορεί να νιώθεις ότι είναι ή ότι δεν είναι κατάλληλο, αλλά να το γνωρίζεις... don 't think so (έτσι κι αλλιώς η έννοια της γνώσης είναι και αυτή πολύ σχετική). Αυτό όμως ισχύει δυστυχώς για πολλές από τις αποφάσεις που πρέπει να λαμβάνουμε και οι οποίες αφορούν όλους τους τομείς τις ζωής μας. Στα τυφλά και με απόπειρες και δοκιμές, προχωράμε στους διάφορους δρόμους που εμφανίζονται, απλά δε μας αρέσει να το παίρνουμε χαμπάρι (μιας και μας κάνει να μη φαινόμαστε και τόσο κύριοι της κατάστασης). Επίσης, δεν πάει ανάλογα και με το άτομο; Εννοώ ότι ένας μπορεί να πιστεύει πως ότι γράφει είναι υπέρτατο δημιούργημα (και έτσι να στέλνει οτιδήποτε γράφει) και άλλος πως ότι γράφει είναι σκουπίδι (και να μη στέλνει ποτέ τίποτα). Ακόμα, παίζει και το σκηνικό να σου πει ο ένας ότι αυτό που έγραψες ήταν σούπερ και ο άλλος ότι ήταν σούπα και το μπέρδεμα μεγαλώνει. Παλιοζωή... πφφ...

 

Για τα θέματα που έχουν τα βιβλία που εκδίδονται. Όντως ρε γμτ... έχουμε πήξει στη Σμύρνη και τη Σπάρτη και τις βασίλισσες με τους έρωτές τους και τα υπερπροβλήματα. Για τούτο (όπως και για μια πληθώρα άλλων, πιο σοβαρών προβλημάτων) υπολογίζω πως ευθύνεται ο "ελληνάρας", που... αλλά άσε καλύτερα, γιατί είχα δύσκολη μέρα χθες και η ψυχολογία μου δεν αντέχει να ασχολούμαι πρωϊνιάτικα με την ψωροκώσταινα.

Καλημέρα

Link to comment
Share on other sites

Guest roriconfan

Δεν ήξερα ότι τόσο πια περιορισμένη θεματολογία έχουνε τα βιβλία σήμερα. Κοινώς, δεν διαβάζω βιβλία.

Αν και ξαναλέω ότι δεν έχει τόσο σημασία η γαρνιτούρα όσο η γέμιση. Πέτα σεξ και μετά δώσε φιλοσοφία να τα παίξουν.

Link to comment
Share on other sites

Ο προβληματισμός έγκειται στο εξής: αν το πρώτο ήταν 'καλό' (=μέτριο με ελπίδες) και το δεύτερο 'πολύ καλό' (=βελτιώθηκες, αλλά αυτό δεν σημαίνει και τίποτα), στις πόσες απόπειρες θα γράψω κάτι good enough για έκδοση;

 

Ένα βιβλίο σηκώνει κριτική μόνο σε μορφή χειρόγραφου; Όχι βέβαια. Αγοράζουμε τελειωμένα, τυπωμένα βιβλία, και μεγάλων βραβευμένων συγγραφέων, διαβάζουμε ιστορίες που πέρασαν από χτενίσματα, story editors, επιμελιτές και εκδότες, με πολύχρωμα εντυπωσιακά εξώφυλλα, καμιά φορά και σε εντυπωσιακά hardcovers και...μένουμε άφωνοι όταν τα τελειώσουμε; Δεν έχουμε να τους πετάξουμε μια κριτική; Αποκλύεται να μην μας άρεσαν; Όχι βέβαια.

 

Καλό είναι να ακούς τις υποδείξεις άλλων, να τις φιλτράρεις μέσα από το προσωπικό σου gut-feeling και να πασχίζεις να παραδώσεις τον καλύτερο σου εαυτό στο έργο σου. Ούτε ως best-seller, ούτε με Hugo και Nebula όμως δεν γλιτώνεις την κριτική, το μακρύ και το κοντό του οποιουδήποτε.

 

Εγώ βάζω στον τορβά την τύχη και την μοίρα. Αν π.χ. έχεις δουλέψει 100 εκδοχές του βιβλίου σου και τυπώσεις την 100στή ... τότε, ίσως, η μοιραία εκδοχή που θα σε έκανε διάσημη παγκοσμίως και θα σου έδινε και το Νόμπελ λογοτεχνίας να ήταν η...36η! What can you do?

Edited by DinoHajiyorgi
Link to comment
Share on other sites

Εχω να σας δωσω μια πιο σουρεαλ απαντηση. Επειδη δημιουργω ερασιτεχνικα και επαγγελματικα σε αρκετους τομεις για πολλα χρονια (παρολο το μικρο της ηλικιας μου), εχω ανακαλυψει κατι πολυ απογοητευτικο.

 

Οι ανθρωποι παντα γουσταρουν την πιο μαλακια απο αυτα που εχεις φτιαξει.

 

Ειναι να τραβας τα μαλλια σου (ισως γι'αυτο τα εχασα). Τους δειχνεις εξαιρετικη δουλεια, absolutely flawless, και σου λενε "ε καλα, αλλα εμενα μου αρεσε εκεινο το δευτερο που μου ειχες δειξει". Εννοειται πως "εκεινο το δευτερο" ειναι ενα δημιουργημα προιον brainstorming στο μπανιο/ντους/καφε/οπουναναι το οποιο οχι μονο προσχεδιο ειναι, αλλα και ντρεπεσαι να το υπογραψεις. Μπορει και να το ξεχασες μεσα στο ντοσιε καταλαθος.

 

Την διαπιστωση αυτη την εχω κανει σε δημιουργιες οπως design, dtp εφημεριδας, διαφημιστικα, ιστοσελιδες, phpnuke skins, αφισες, βιντεο, προγραμματα και step by step guides, αρθρα, logo, επαγγελματικες καρτες και μεχρι φοιτητικες εργασιες :) Οπως βλεπετε, δεν περιοριζεται στα βιβλια.

 

Και μιας και μιλαμε για βιβλια, σας παω στοιχημα οτι οι περισσοτεροι γνωστοι συγγραφεις δεν θεωρουν τα πιο δημοφιλη τους εργα τα καλυτερα τους. Εχουμε μερικους μεσα στο φορουμ, αν θελουν το επιβεβαιωνουν.

 

Επι του θεματος, η αποψη μου ειναι οτι πρεπει να προβαλλεις οσο το δυνατον μεγαλυτερο ποσοστο απο την δουλεια σου.

Link to comment
Share on other sites

Guest roriconfan

Ρε έκδοσε τα ρημάδια αν σου δωθεί η ευκαιρία.

When opportunity knocks, don't knock the opportunity.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ ρε παιδιά δεν ξέρω κατά πόσον μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι ένα κείμενο που γράψαμε είναι μέτριο/κακό/καλό. Θέλω να πω, μπορεί να υπάρχει ένα κείμενο που να το αγαπάμε, μπορεί να έχουμε λιώσει πάνω του για να το κάνουμε όσο καλύτερο μπορούμε και να υποστηρίζουμε τη δουλειά που κάναμε και άλλο ένα που να βγήκε στο μπαμ, χωρίς πολλά πολλά και στην πραγματικότητα να λέει περισσότερο, να είναι καλύτερη δουλειά. Εμείς θα υποστηρίξουμε φυσικά αυτό που μας παίδεψε, όμως και τα δύο έχουν δικές μας ιδέες μέσα στην τελική και κάποια που την έχουμε επεξεργαστεί περισσότερο μας φαίνεται και καλύτερη... Ελπίζω, να βγάζω νόημα. Δε λέω ακριβώς αυτό που λέει ο Glow επάνω, παρόλο που συμφωνώ και το ξέρω αυτό το κόνσεπτ, στάνταρ στους άλλους αρέσουν αυτά που εσύ θεωρείς χειρότερα (κι ακόμα παθαίνω την πλάκα μου με αυτό) αλλά αυτό μήπως λέει απλά ότι εμείς δεν είμαστε αντικειμενικοί με αυτά που φτιάξαμε? Μήπως δε λέει πως όλοι είναι τρελοί εκτός από μας?

 

Τέσπα, για μένα το πραγματικό δίλημμα είναι το αν εσύ είσαι έτοιμος να εκδόσεις κάτι, όχι αν το χειρόγραφό σου είναι έτοιμο. Το χειρόγραφό σου μπορεί να μην το θεωρήσεις έτοιμο ποτέ. Μπορεί πάντοτε να το βλέπεις μέτριο ακόμα κι αν είσαι ο Ουάιλντ κι έχεις γράψει το πορτρέτο... επειδή ακριβώς είναι δικό σου και ποτέ δεν έχεις ακριβή συναίσθηση του τι μπορεί να κάνει αυτό που εσύ έφτιαξες στον άλλο. Όμως, το πότε θα εκθέσεις τον εαυτό σου πέρα της παρέας, για μένα διαφέρει. Γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και λέω μόλις το τελευταίο δίχρονο σχεδόν πως "είμαι έτοιμη, θέλω να εκδόσω κάτι από όλα αυτά που πιάνουν αράχνες", αλλά το λέω σε μένα μπας και το πιστέψω. Η αλήθεια είναι πως αν ήμουν όντως έτοιμη θα το είχα κάνει ήδη.

Link to comment
Share on other sites

Αν η συντριπτική πλειοψηφία είναι αρνητική, τότε σημαίνει ότι τόσο ο συγγραφέας όσο και ο εκδότης ζημίωσαν, κατά κάποιο τρόπο, την εικόνα τους.

 

Αν ζημίωναν μόνο τη δική τους εικόνα θα ήταν καλά:

 

Σίγουρα το κοινό δεν συγχωρεί εύκολα -εδώ έχουμε διαβάσει ποστς του τύπου 'δεν διαβάζω κανέναν Έλληνα επειδή πριν ν+1 χρόνια διάβασα κάποιο και δε μου άρεσε'.
Link to comment
Share on other sites

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι είστε ένας συγγραφέας που έχετε ένα μετριότατο χειρόγραφο στα χέρια σας (και το γνωρίζετε) και ένας εκδότης σας πει να το εκδόσει έτσι όπως είναι. Θα δεχόσασταν ναι ή όχι; Γιατί; Τι θετικά θα είχε για εσάς και τι αρνητικά; Γενικά θεωρείτε σωστό να εκδίδεται κάποιος που να μην είναι ακόμα όσο καλός θα έπρεπε για να βγάλει ένα αξιοπρεπές βιβλίο;

 

Για μένα, οι σημαντικοί παράγοντες είναι: η ηλικία του συγγραφέα, οι άκρες του (=πιθανότητες να έχει ξανά μια παρόμοια ευκαιρία στο μέλλον), η ικανότητά του να βελτιώνεται, η ταχύτητα με την οποία γράφει και, λίγο, η οικονομική του κατάσταση.

 

Προσωπικά, αν υποθέσω ότι τελειώνω το πρώτο μου βιβλίο (θα πρέπει φυσικά να ξεκινήσω πρώτα να το γράφω), με τους ρυθμούς που γράφω θα έχουν περάσει τουλάχιστον 20 χρόνια από τώρα. Ίσως να είναι μια μετριότητα σε σχέση με το τι θα μπορούσα να μάθω να γράφω (ούτως ή άλλως θα είναι το πρώτο μου και όχι π.χ. το... τέταρτο). Και φυσικά θα δεχόμουν να εκδοθώ, για να χαρώ την εμπειρία αυτή. Γιατί αν ξεκινήσω να γράφω το δεύτερο... μάλλον η έκδοσή του θα είναι post mortem!

 

Αν, βέβαια, έγραφα με τις ταχύτητες του Asimov, ε, θα μπορούσα να κάνω υπομονή καναδυό χρόνια, ώστε το πρώτο μου εκδοθέν βιβλίο να είναι πραγματικά καλό. Και μετά, ποιος ξέρει, ίσως και οι πρώτες μου σαβούρες να αποκτήσουν περισσότερη συγγραφική αξία (βλέπε πρώιμα έργα, "διαβάστε τα πρώτα βήματα του μεγάλου συγγραφέα", "αν βελτιώθηκε τόσο αυτός, μπορείτε κι εσείς" κλπ) Με την προϋπόθεση βέβαια ότι κάθε βιβλίο που γράφω βελτιώνομαι, έστω και λιγάκι.

Link to comment
Share on other sites

Συγνώμη που άργησα αλλά έχω κι εγώ μια απάντηση στην αρχική ερώτηση του Nihilio. Δεν ξέρω πως δεν το είδα, με ενοχλούσε από την πρώτη ο τίτλος του τόπικ χωρίς να θυμάμαι γιατί. (Προφανώς είχα σβήσει την τραυματική ανάμνηση.) Βάλε και που σπάνια βλέπουμε την trillian τελευταία… Είδα όμως την παρουσία της και μου ήρθε.

 

:( Η trillian διάβασε την «Καρδιά του Δαίμονα». Η εκτίμηση της: «Δεν είναι έτοιμο.» Για μένα θα είναι πάντα η Αλεξάνδρα – Δεν είναι έτοιμο – trillian. Δεν συμφώνησα βέβαια καθόλου μαζί της. Και το έστειλα στο Οξύ. Εύχομαι τώρα σύντομα να βρεθεί και στη δική σας κρίση.

 

Τη γνώμη μου για τις κριτικές την έγραψα σε ανώτερο ποστ αλλά και σε άλλα τόπικ. Αν συμφωνούσα με την Αλεξάνδρα δεν θα το έστελνα φυσικά στο Οξύ. Αν πάλι το Οξύ ήθελε να το εκδώσει ενώ συμφωνούσα με την Αλεξάνδρα δεν θα τους το έδινα πριν το χτενίσω άλλη μια φορά με τις υποδείξεις της φίλης μου.

 

Εμπιστεύομαι ως ένα σημείο την προσωπική μου κρίση. Εγώ έχω δουλέψει σκληρά την ιστορία μου πριν την δώσω στον οποιοδήποτε να την διαβάσει. Η «πρώτη γραφή» που διαβάζετε εσείς είναι η 100στή εκδοχή που έγραψα εγώ. Αν από εξωτερική κριτική δω κάτι που μου ξέφυγε, ή ο κριτικός μιλήσει την δική μου «χολυγουντιανή» γλώσσα τότε ίσως με πείσει να αλλάξω κάτι. Δεν ανταποκρίνομαι σε χούγια και προσωπικές νευρώσεις των άλλων («εμένα δε μου αρέσουν έτσι οι κεφτέδες» κλπ.)

 

Άρα το συμπέρασμα είναι…αν κάποιος θέλει να εκδώσει κάτι δικό μου που εγώ το βρίσκω ημιτελές…θα πρέπει να περιμένει να μείνω πρώτα εγώ ευχαριστημένος με το γραπτό μου.

 

Βέβαια…έχω να κοιτάξω την «Καρδιά του Δαίμονα» από τη μέρα που παραδόθηκε προς έκδοση (μετά την αναγγελία των νικητών) γιατί φοβάμαι μην ανακαλύψω κάτι καινούργιο που θα ήθελα να είχα γράψει αλλιώς. Κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσεις πως καλώς ή κακώς, εδώ κλείνει και το έργο. :juggle:

Link to comment
Share on other sites

Συγνώμη που άργησα αλλά έχω κι εγώ μια απάντηση στην αρχική ερώτηση του Nihilio. Δεν ξέρω πως δεν το είδα, με ενοχλούσε από την πρώτη ο τίτλος του τόπικ χωρίς να θυμάμαι γιατί. (Προφανώς είχα σβήσει την τραυματική ανάμνηση.) Βάλε και που σπάνια βλέπουμε την trillian τελευταία… Είδα όμως την παρουσία της και μου ήρθε.

 

:( Η trillian διάβασε την «Καρδιά του Δαίμονα». Η εκτίμηση της: «Δεν είναι έτοιμο.» Για μένα θα είναι πάντα η Αλεξάνδρα – Δεν είναι έτοιμο – trillian. Δεν συμφώνησα βέβαια καθόλου μαζί της. Και το έστειλα στο Οξύ. Εύχομαι τώρα σύντομα να βρεθεί και στη δική σας κρίση.

 

Τη γνώμη μου για τις κριτικές την έγραψα σε ανώτερο ποστ αλλά και σε άλλα τόπικ. Αν συμφωνούσα με την Αλεξάνδρα δεν θα το έστελνα φυσικά στο Οξύ. Αν πάλι το Οξύ ήθελε να το εκδώσει ενώ συμφωνούσα με την Αλεξάνδρα δεν θα τους το έδινα πριν το χτενίσω άλλη μια φορά με τις υποδείξεις της φίλης μου.

Εδώ νομίζω γίνεσαι άδικος προς την Αλεξάνδρα. Είπε μια προσωπική της άποψη/διατύπωσε μια κριτική. Δική σου επιλογή ήταν το τι θα κρατούσες/αγνοούσες.

 

Άρα το συμπέρασμα είναι…αν κάποιος θέλει να εκδώσει κάτι δικό μου που εγώ το βρίσκω ημιτελές…θα πρέπει να περιμένει να μείνω πρώτα εγώ ευχαριστημένος με το γραπτό μου.

OK, άρα κι εσύ απαντάς "όχι" στο αρχικό ερώτημα.

Link to comment
Share on other sites

Εδώ νομίζω γίνεσαι άδικος προς την Αλεξάνδρα. Είπε μια προσωπική της άποψη/διατύπωσε μια κριτική. Δική σου επιλογή ήταν το τι θα κρατούσες/αγνοούσες.

 

Συγνώμη αν φάνηκε πως αυτό που είπα βγήκε ως "Η Αλεξάνδρα αποδείχτηκε λάθος." Σίγουρα την προσωπική της άποψη είπε. Και ναι είχα διαφορετική γνώμη. Αυτά ήταν όμως τα γεγονότα. Ούτε αποδεικνύεται πως έχω δίκιο. Πολλοί περισσότεροι αναγνώστες ίσως συμφωνήσουν μαζί της. Μου αρέσει όμως να την πειράζω με το "δεν είναι έτοιμο." Μάλλον όμως το πείραγμα δείχνει μόνο επί προσωπικού...αλλιώς δεν ξέρω πια τι να υποθέσω.

 

Σπαμ αλλά...βαρέθηκα άλλα να γράφω και αλλιώς να διαβάζονται. Πρέπει τέλος πάντων να ζέχνω συγγραφικά.

Link to comment
Share on other sites

Εμπιστεύομαι ως ένα σημείο την προσωπική μου κρίση. Εγώ έχω δουλέψει σκληρά την ιστορία μου πριν την δώσω στον οποιοδήποτε να την διαβάσει. Η «πρώτη γραφή» που διαβάζετε εσείς είναι η 100στή εκδοχή που έγραψα εγώ. Αν από εξωτερική κριτική δω κάτι που μου ξέφυγε, ή ο κριτικός μιλήσει την δική μου «χολυγουντιανή» γλώσσα τότε ίσως με πείσει να αλλάξω κάτι. Δεν ανταποκρίνομαι σε χούγια και προσωπικές νευρώσεις των άλλων («εμένα δε μου αρέσουν έτσι οι κεφτέδες» κλπ.)

 

Άρα το συμπέρασμα είναι…αν κάποιος θέλει να εκδώσει κάτι δικό μου που εγώ το βρίσκω ημιτελές…θα πρέπει να περιμένει να μείνω πρώτα εγώ ευχαριστημένος με το γραπτό μου.

 

Βέβαια…έχω να κοιτάξω την «Καρδιά του Δαίμονα» από τη μέρα που παραδόθηκε προς έκδοση (μετά την αναγγελία των νικητών) γιατί φοβάμαι μην ανακαλύψω κάτι καινούργιο που θα ήθελα να είχα γράψει αλλιώς. Κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσεις πως καλώς ή κακώς, εδώ κλείνει και το έργο. :juggle:

 

 

Συμφωνώ. Το θέμα είναι πως γιαυτό τον λόγο δεν πρέπει να καθόμαστε να ψειρίζουμε ενα εργο "για πάντα": οσο το ψειρίζεις, τόσο θα βρίσκεις. Οχι απαραίτητα γιατι θα χρειάζεται αλλαγές το έργο όσο γιατι ο χρόνος κυλάει και οι ανθρωποι αλλάζουν, άρα αλλάζεις και εσύ και θέλεις να αλλάξεις και το έργο. Το θέμα που θα πιάσω να γράψω σήμερα, με απασχολεί σήμερα. Οι απόψεις και οι σκέψεις μου πάνω σε αυτό είναι εξίσου σημερινές. Μου έχει τύχει να πιάνω παλιά μισοτελειωμένα γραφτά και να τα διαβάζω σα να τα έχει γράψει άλλος. Και όταν μου έρχεται ξανά στο νου πως τα έχω γράψει ο ίδιος, καταλαβαίνω πως θα μείνουν μισοτελειωμένα για πάντα γιατί ο άνθρωπος που τα ξεκίνησε δεν υπάρχει πια. Οσο πιο γρήγορα λοιπόν μπορεί ο καθένας ας τελειώνει ότι κάνει. Και τα λάθη που όλοι κάνουμε, δεν χάθηκε ο κόσμος, μπορούμε να τα διορθώσουμε σε μια επόμενη δουλειά ;)

 

για το "εμενα δε μου αρέσουν οι κεφτέδες" κτλ: η τακτική που ακολουθώ προσωπικά, είναι πως αφού εγώ θεωρώ τον κεφτέ μου ολοκληρωμένο, πρίν τον δώσω προς τα έξω το μοιράζω σε κάποιους λίγους που

α) ξέρω πως τους αρέσουν οι κεφτέδες (καλώς ή κακώς δεν μετράει το ίδιο η κάθε γνώμη που ακούω*).

β) ξέρω πως αν βρουν προβλημα θα το πουν (γιατί είναι πραγματικοί φιλοι και δε θα με χαιδεψουν).

γ) ξέρω πως θα μπορουν να μου περιγράψουν το προβλημα και επομένως να με βοηθήσουν.

Αν το έργο περάσει το τεστ, τότε για μένα είναι ΟΚ. Μετα από καιρό ίσως το δω και πω "ωχ έπρεπε να το κανω αλλιώς" αλλά ετσι πάει :)

 

 

επεξηγηματικο edit προς υποστήριξη Dino: αν κάποιος διαβάζει hard science fiction και του δίνω να διαβάσει new weird, ε δε μετράει και πολύ το "μου αρέσει/δε μου αρέσει" του στο μυαλό μου. Αν κάποιος μου λέει συνεχώς "δεν είναι έτοιμο" αλλά το κάνει για ότι και να του δώσεις να διαβάσει, ε τα ίδια. Ακόμα και αν ο Dino δεν το ελεγε αστειυόμενος αυτό που είπε, δε νομίζω πως είναι άδικος με κανέναν.

Edited by I robot
Link to comment
Share on other sites

Ας πούμε όμως και κάτι ακόμα για τους κεφτέδες... Μπορείς να βασιστείς ότι οι γευσιγνώστες σου είναι όντως καλοί και αντικειμενικοί? γιατί μπορώ να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου και να πω πως: όταν ξέρεις κάποιον που δημιούργησε κάτι, αμέσως μπορείς να το κριτικάρεις γιατί τον ξέρεις. Και όχι μόνο απλή κριτική, που είναι πάντα σεβαστή τύπου: εμένα δεν μου άρεσε γιατί αυτό και αυτό και αυτό. Μόνο ένας ξέρει αν είναι έτοιμο ένα βιβλίο να βγει και αυτός είναι ο συγγραφέας. Υπόψιν δεν εννοώ ότι όλοι όσοι στέλνουν είναι έτοιμοι και τους απορίπτει το σύστημα. Οι περισσότεροι ελπίζουν.. Όταν κάποιος το ξέρει τό στέλνει...

Link to comment
Share on other sites

Συγνώμη αν φάνηκε πως αυτό που είπα βγήκε ως "Η Αλεξάνδρα αποδείχτηκε λάθος."

 

Όχι, εγώ πάντως δεν το πήρα έτσι :) Ξέρω τι εννοούσες, και νομίζω αυτό το περιστατικό δίνει και την απάντηση στο ερώτημα: δηλαδή... δεν υπάρχει απάντηση :tongue: Από τη μία έχουμε την άποψη του ίδιου του δημιουργού, που όμως είναι προκατειλημμένη και εντός κάποιων πλαισίων. Αλλά... το ίδιο είναι και των εκδοτών/αναγνωστών. Εγώ π.χ. θα ζητούσα από τον Ντίνο αλλαγές. Το Οξύ δε ζήτησε, αλλά δε νομίζω ότι αυτό μειώνει τη δική μου ή τη δική τους γνώμη - πόσο μάλλον του Ντίνου!

 

Γενικά, νομίζω ότι ο κάθε δημιουργός θα πρέπει τελικά να εμπιστευτεί την κρίση του εκδότη (αν είναι τυχερός και νιώσει ότι ο χ εκδότης αξίζει την εμπιστοσύνη του).

 

Συγκεκριμένα για την Ελλάδα, πολύ φοβάμαι ότι το "πρόβλημα" υπάρχει και στις δύο πλευρές - υπάρχουν δηλαδή συγγραφείς που δε μπορούν να αξιολογήσουν το έργο τους σωστά (ίσως δεν έχουν διαβάσει αρκετά ή δεν έχουν αναλύσει ιδιαίτερα το είδος τους) και, δυστυχώς, υπάρχουν και εκδότες που δε μπορούν να αξιολογήσουν σωστά. (Ή ίσως - ένας τρίτος παράγοντας: οι εκδότες αξιολογούν πάρα πολύ σωστά, γιατί αυτό ακριβώς θέλει να διαβάσει το ευρύ αναγνωστικό κοινό...)

Link to comment
Share on other sites

Μπορείς να βασιστείς ότι οι γευσιγνώστες σου είναι όντως καλοί και αντικειμενικοί?

 

Μπορείς να βασιστείς στο ότι οι γευσιγνώστες σου ΔΕΝ είναι όντως καλοί και αντικειμενικοί;

 

Δεν πρέπει να είμαστε έρμαιο των κριτικών. Αλλά...

 

Μερικές φορές ξεκινάμε να φτιάξουμε σουτζουκάκια, ξεχνάμε το κύμινο και μας βγαίνουν μάλλον άγευστα κεφτεδάκια. Σε όλους μας συμβαίνει.

 

Αν αρχίσουμε να χτυπάμε το πόδι μας κάτω και να παπαγαλίζουμε πως χρησιμοποιήσαμε συγκεκριμένη συνταγή, λες να αναγκαστεί το αποτέλεσμα να συμμορφωθεί με τις προθέσεις μας με μαγικό τρόπο; Ή μήπως δεν πρέπει να κλείνουμε τ' αυτιά μας τελείως;

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Όσον αφορά τις κριτικές.

 

Ο αποδέκτης / αναγνώστης είναι διαφορετικός και σίγουρα και οι κριτικές θα είναι ποικίλες.

 

1. Προσωπικά, αν άκουγα συνέχεια αρνητικές κριτικές, άνθρωπος είμαι, θα λύγιζα και θα το έπαιρνα απόφαση ότι δεν το' χω το ρημάδι το γράψιμο.

 

1α) Η άλλη περίπτωση είναι, του να άκουγα πάλι αρνητικές κριτικές, όμως μέσα μου να είχα ακράδαντη πίστη ότι αυτό που έγραφα ήταν Τ-Ο Κ-Ο-Ρ-Υ-Φ-Α-Ι-Ο και δεν πα να λέγανε όλοι, εγώ θα το έπαιρνα το ρίσκο για έκδοση.

Εκεί θα φαινόταν σίγουρα αν α) θα είχαν δίκιο όλοι όσοι μου έκαναν αρνητική κριτική και θα προσγειωνόμουν επιτέλους ή β) αν θα είχα εγώ δίκιο διαψεύδοντάς τους *κραδαίνοντας το αριστούργημά μου επιδεικτικά στα μούτρα τουςtease.gif

 

2. Στον αντίποδα. Στην περίπτωση του να άκουγα μόνο θετικές κριτικές. (Και ποιος δεν θέλει να τις ακούει και να παίρνει κουράγιο, ερωτώ. biggrin.gif ) Παρόλο που θα χαιρόμουν μεν, αν εγώ δεν ήμουν ικανοποιημένη σε ένα μεγάλο βαθμό από το γραπτό μου, αυτή η χαρά θα ήταν μισή. Αν ήμουν ικανοποιημένη όμως από την δουλειά μου κι έβλεπα ότι κι άλλοι άνθρωποι κατανοούσαν και τους άρεσε αυτό που έγραψα, τότε, το ηθικό μου θα τονώνονταν αρκετά. Δεν λέω 100% καθώς δεν νομίζω ότι οι ανασφάλειές μου, θα πάψουν ποτέ να με επισκέπτονται.

 

Όμως, όσον αφορά το θέμα έκδοσης...

Προσωπικά, δεν θα προχωρούσα σε έκδοση δουλειάς μου αν την θεωρούσα μέτρια. Δεν είναι του στυλ μου. Όταν θεωρώ δουλειά μου μέτρια σημαίνει ότι χρειάζεται επεξεργασία ακόμη, δεν είναι έτοιμη και δεν είμαι κι εγώ έτοιμη στο να προχωρήσω.

 

Αν ήταν όμως του στυλ μου και μου έλεγε εκδότης να το εκδώσει άσχετα αν είναι μέτριο; Θα σκεφτόμουν: Ναι αμέ! Γιατί όχι; Τι, και πρώτη φορά κιόλας... Είμαι τόσο καλή στο γράψιμο τελικά! Πω πω, φαντάσου να κάτσω να γράψω και κάτι πιο προσεγμένο τι έχει να γίνει!

Μια χαρά θα μου καθόταν. Θα χαιρόμουν που αβίαστα θα εκδιδόμουν. Θα το' χα τούμπανο και καμάρι. Ό,τι και να' γραψα εκδόθηκε, στην τελική αυτό μετράει. Και χωρίς κόπο έτσι; flirt.gif Μην το ξεχνάμε αυτό. Τα μυαλά στα κάγγελα δηλαδή.icon39.gif catmad.gif

 

Δεν συμφωνώ στις μισοτελειωμένες δουλειές εκ μέρους των συγγραφέων, όπως και ούτε στην εκκίνηση έκδοσης τέτοιων έργων από τους εκδοτικούς οίκους. Φοβερός επαγγελματισμός αμφότεροιhuh.gif

 

 

 

 

 

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω το ερώτημα γίνεται ανούσιο αν αντικατασταθεί από ένα άλλο ερώτημα:

Θα έδινες ποτέ σε κάποιον μια δουλειά που δεν θεωρείς καλή? Ακόμα καλύτερα, μια δουλειά που ξέρεις ότι δεν είναι καλή?

Αν μπορείς να το κάνεις αυτό, τότε μπορείς και να αφήσεις να εκδοθεί.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Σε απευθείας απάντηση στο ερώτημα, αν κάποιος ήθελε να το εκδώσει, θα το ολοκλήρωνα/διόρθωνα όσο μπορούσα και θα το έδινα.

 

Αν το καλύτερο που μπορώ να κάνω είναι μετριότατο, τότε ας εκδοθεί και έτσι, δε βλέπω το λόγο να αρνηθώ. Από την άλλη αν μπορούσα να γράψω καλά, γιατί να δείξω το μετριότατο στον εκδότη, in the first place?

 

 

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..