Jump to content

Καθαρή σύγχρονη ε.φ. (hard s.f.)


Νευρομάντης
 Share

Recommended Posts

Σε συνέχεια ανάρτησης μου σε προηγούμενο topic ανοίγω τη συζήτηση για την "καθαρή ε.φ." του σήμερα, δηλαδή για μυθοπλασίες που αφορούν την απόπειρα πρόβλεψης του μέλλοντος στηριγμένες στις πιό πρόσφατες επιστημονικές θεωρίες, χωρίς ανορθολογικές και ψευδοεπιστημονικές παραχωρήσεις. Συγγραφείς του είδους είναι ο Stephen Baxter, ο Kim Robinson, ενώ διευρύνοντας το "σήμερα" μέχρι κάποια χρόνια πίσω φτάνουμε οριακά στον Larry Niven και τον Gibson (του οποίου επίκαιρη παραμένει η κοινωνιολογική ματιά και όχι η πρόβλεψη για τη μορφή του Διάδίκτυου).

Προσωπική μου γνώμη είναι το συγκεκριμένο υποείδος αντιστοιχεί στις γενέθλιες προδιαγραφές της ε.φ. ενώ οι επιμιξίες με την fantasy ή οι χωρίς επιστημονική πρόβλεψη μυθοπλασίες που απλώς τοποθετούνται σε φουτουριστικό περιβάλλον αναιρούν αυτή την ιδιαίτερη ποιότητα της ε.φ. που είχαν στην εποχή τους οι πατριάρχες, όπως ο Asimov και ο Clark. Υποστηρίζω όμως ότι δεν είμαστε συνεπείς στο πνεύμα του Clark αν διαβάζουμε σήμερα παλιό Clark! Ενδεικτικό νομίζω είναι ότι ο μεγάλος δάσκαλος στα τελειώματα του συνυπέγραφε βιβλία με τον Baxter.

Θα μπορούσα να γράφω για ώρες, αλλά ας μην αφήσω το φουνταμενταλισμό μου να με παρασύρει. Όσοι πιστοί...

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 87
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

  • DinoHajiyorgi

    10

  • I robot

    7

  • tetartos

    9

  • Νευρομάντης

    16

Νευρομάντη, μεγάλη κουβέντα ανοίγεις :)

Προσωπικά δεν συμφωνώ ούτε με όρους οπως "καθαρή ε. φ." (εννοόντας την σκληρή), ουτε με το ότι η πρόβλεψη του μέλλοντος βασισμένη σε επιστημονικά δεδομένα έδινε ή δίνει καμία εξτρα ποιότητα σε ένα λογοτεχνικό έργο γιατι η Επιστημονική Φαντασία είναι πρωτίστως λογοτεχνία. Αυτά είναι προσωπικά μας "κουσούρια" και έχω και εγώ αρκετά :) Δεν μπορώ επίσης να δεχτώ το γεγονός πως "αυτές είναι οι γενέθλιες προδιαγραφές του είδους" όταν από την εποχή του Wells ακόμα, η επιστημονική φαντασία μιλούσε περισότερο για το "σήμερα" ακόμα και όταν οι ιστορίες προβάλονταν στο μέλλον.

Απόλυτα κατανοητό να υπάρχει προτίμηση σε κάποιο υποείδος, αλλά μη το βαφτίζουμε και το "σωστό και αληθινό" χωρίς λόγο, θυμίζει λίγο θρησκευτικό δόγμα του στύλ "εμεις είμαστε οι σωστοί, εσείς όχι" για να μην πω και "θάνατος στους άπιστους" :Ρ

Link to comment
Share on other sites

Φίλε ρομπότ. Σε θέματα πολιτικής, ιδεολογιών, θρησκείας κλπ. είμαι κι εγώ με την ανεκτικότητα και το Βολταίρο. Λογοτεχνία διαβάζουμε για ευχαρίστηση και έτσι επιτρέπω στον εαυτό μου την πολυτέλεια του φανατισμού. Θάνατος στη fantasy! (η οποία προφανώς περιλαμβάνει αριστουργηματικά έργα όπως ο Τόλκιεν - παρ' όλα αυτά Θάνατος).

Η αυτοσυγκράτηση στην απόλαυση της τέχνης σκοτώνει τον έρωτα γι' αυτήν.

Link to comment
Share on other sites

Guest Anime_Overlord

Εξήγησε μου τι ήταν το red matter στην πρόσφατη ταινία Star Trek και θα σου πω αν η fantasy δεν έχει μέλλον.

Link to comment
Share on other sites

Να μια άποψη με την οποία συμφωνώ απόλυτα! Αν έχει κάποιος δικαίωμα να φανατίζεται είναι στη τέχνη! Θάνατος στην Επιστημονική Φαντασία, που είναι ο Μανωλιός να τον πεθάνω στις μπύρες;

Link to comment
Share on other sites

Φίλε Επικυρίαρχε, το πρόβλημα με το red matter στο Star Trek δεν είναι η σύλληψη του εν λόγω όπλου αλλά η περιγραφή του. Ούτε κόκκινο μπορεί να είναι ούτε να βρίσκεται στη φύση ως μετάλλευμα. Όμως, η σύλληψη ενός βαρυτικού όπλου που καταστρέφει ένα άστρο είναι παλιά στην ε.φ. Η βασική αρχή λειτουργίας του είναι η συγκέντρωση μεγάλης μάζας σε πολύ μικρό χώρο. Αυτό προϋποθέτει η μάζα να μην αποτελείται από πρωτόνια ή νετρόνια αλλά από στοιχειώδη σωματίδια (κάποιοι λένε νετρίνα, άλλοι κάτι άλλο) για τα οποία είναι μικρότερη η τιμή της θεμελιώδους πυρηνικής δύναμης απώθησης των σωματιδίων μεταξύ τους. Εφόσον η δύναμη της βαρύτητας από τη μεγάλη συγκέντρωση τους είναι μεγαλύτερη από τη απώθηση τους, εάν η μάζα αυτή εκτοξευθεί μέσα σε ένα άστρο και αρχίσει να έλκει ύλη από αυτό (την οποία θα "καταστρέφει" σε στοιχειώδη σωματίδια), θα έχουμε μια εκθετική αύξηση της συγκεντρωμένης μάζας σε πολύ μικρό χώρο, που προοπτικά τείνει στη δημιουργία μαύρης τρύπας.

Γενικά η σειρά Star Trek δεν είναι η επιτομή της hard sf αλλά πλευρές-πλευρές της στέκονται.

Link to comment
Share on other sites

Φίλε Επικυρίαρχε, μπλα μπλαμπλα μπλαμπλα μπλα Star Trek μπλαμπλαμπλαμπλα μπλαμπλα μπλαμπλαμπλαμπλα μπλα μπλα μπλαμπλαμπλαμπλα μπλαμπλαμπλα μπλαμπλαμπλαμπλα μπλαμπλα μπλα μπλαμπλαμπλαμπλα μπλα μπλα μπλα μπλαμπλαμπλαμπλα μπλαμπλα μπλαμπλαμπλα μπλαμπλαμπλαμπλα μπλαμπλα μπλαμπλα μπλα μπλα μπλαμπλα μπλα μπλαμπλαμπλαμπλα μπλαμπλα μπλαμπλαμπλαμπλα μπλαμπλα μπλαμπλα μπλα μπλαμπλαμπλαμπλα μπλαμπλα μπλα μπλαμπλα μπλαμπλαμπλαμπλα μπλα μπλα μπλα μπλαμπλαμπλαμπλαμπλαμπλα μπλαμπλα μπλαμπλα μπλαμπλαμπλαμπλα μπλα μπλαμπλα μπλαμπλα μπλα μπλα μπλα μπλαμπλαμπλαμπλα μπλαμπλα μπλαμπλα μπλα μπλα μπλαμπλα μπλαμπλαμπλαμπλα μπλαμπλα μπλα μπλα μπλαμπλα μπλαμπλαμπλαμπλα μπλαμπλα μπλα μπλα μπλαμπλα μπλαμπλαμπλαμπλα μπλαμπλα μπλα μπλα μπλαμπλα μπλαμπλαμπλαμπλα μπλαμπλα μπλαμπλα μπλαμπλα μπλαμπλαμπλαμπλα μπλαμπλα μπλα μπλα μπλαμπλα μπλαμπλαμπλαμπλα μπλαμπλα μπλα Star Trek μπλα μπλαμπλα μπλαμπλαμπλαμπλα.

 

:maul: :borgassim:

 

:aufo:

 

:r2d2:

 

:starwars:

Link to comment
Share on other sites

Αυτό είναι που λένε μας την πέσανε τα ζόμπι. Αν θυμάμαι καλά κάτι fantasy που διάβαζα παράνομα, ασήμι για το λυκάνθρωπο, αγιασμός για το βρυκόλακα, για τα ζόμπι πυροβολισμός στο κεφάλι; Μπάμ DinoHajiyorgi μπάμ!

Link to comment
Share on other sites

Guest Anime_Overlord

Αν δεν ήταν η fantasy το πρώτο σκαλοπάτι για την επιστημονική φαντασία, τότε η δεύτερη δεν θα υπήρχε. Γιατί από μια ιδέα ξεκινάνε όλα, που φυσικά στην αρχή είναι όλο υπερβολή και ουτοπία και στην πορεία αναλύεται με μαθηματικές εξισώσεις και γίνεται κάποιο επιστημονικό μαραφέτι του στρατού και τελικά δίνεται στο κοινό.

 

Δηλαδή αν είναι να μιλάμε με κατηγορίες: Φαντασία -> Επιστημονική Φαντασία -> Πολεμική περιπέτεια -> Κοινωνικό

Edited by Anime_Overlord
Link to comment
Share on other sites

Αγαπητέ Επικυρίαρχε, μιας και το σοβάρεψες το θέμα, συμφωνώ ότι η φάνταζυ προηγείται της εφ. Άλλωστε αυτό έγινε και ιστορικά. Η ιδιαίτερη γοητεία της εφ κατά τη γνώμη μου ανάγεται στο ότι η εφ είναι προϊόν της εποχής που η ανθρωπότητα τολμά να σταθεί απέναντι στο σύμπαν (και τον εαυτό της) με απαιτήσεις επιστημονικής κατανόησης. Μ' αυτή την έννοια η εφ είναι εγγόνι του Διαφωτισμού. Και εκφράζει τις ελπίδες και τους φόβους αυτής της αντίληψης για τον κόσμο, παρακολουθώντας την εξέλιξη της.

Ο Φρανκενστάιν της Σέλλεϋ ήταν εφ το 1820 και όχι φάνταζυ. Η Σέλλεϋ προσπαθεί να περιγράψει τη δημιουργία του τέρατος με ότι εργαλεία της δίνει η τότε επιστήμη. Τα ερωτήματα που θέτει για την ηθική του επιστήμονα και τα υπαρξιακά ζητήματα του τέρατος ήταν πολύ σημαντικά (κάποιες πλευρές τους μας απασχολούν και σήμερα).

Το κοινωνικό στοιχείο στην εφ είναι πιο σύνθετο από την έμπρακτη τεχνολογική εφαρμογή των αρχικά θολών θεωριών. Είναι οι συνέπειες πάνω στον άνθρωπο και την κοινωνία από την εφαρμογή τους. Επίσης είναι οι συλλογισμοί του συγγραφέα και του αναγνώστη για τη φύση του ανθρώπινου όντος όπως αυτή διαμορφώνεται από την προσαρμογή του σε νέα τεχνολογικά ή κοινωνικά περιβάλλοντα. Με την έννοια αυτή η εφ, όπως κάθε λογοτεχνία, μιλάει για τον σημερινό άνθρωπο.

Υποστηρίζω ότι η hard sf, με όλο το βάρος της επιστημονικότητας της, είναι περισσότερο πρόσφορη περιβάλλον για να συζητήσουμε για τον καθημερινό άνθρωπο από την καθαρή φαντασία. Γιατί τελικά προσδιοριζόμαστε από τον πραγματικό κόσμο.

Πέραν αυτού η εφ έχει μεγαλύτερη πλάκα.

Link to comment
Share on other sites

Guest Anime_Overlord

Γούστα αλλά η φαντασία έχει για εμένα μεγαλύτερη πλάκα. Δεν έχει τόση φάση αν πάνε να μου εξηγήσουνε με χημικές εξισώσεις πως ο μάγος πετάει fireball. Μου αρκεί ένα απλό "διοχετεύει την κοσμική ενέργεια στα χέρια του." Κι αν δεν το καταλαβαίνει ο αναγνώστης, τότε δεν θα καταλάβαινε και την μισή σελίδα εξήγηση.

 

Και δε κατάλαβα, γιατί η φαντασία είναι κατώτερη; Γιατί δεν το εξηγεί επιστημονικά; Λίγες φορές μου βγήκαν τα μάτια διαβάζοντας για εφ προηγούμενων δεκαετιών που απλά δεν στέκουνε πλέον γιατί άλλαξαν τα δεδομένα; Όχι, πες μου εσύ πόσο άσχημο σου φαίνεται να βλέπεις μια ταινία με διαστημόπλοια να ταξιδεύουνε στο ηλιακό σύστημα και να αναφέρουνε οτι υπάρχουν ακόμα μόνο 10 πλανήτες ή να υπάρχουνε ρομπότ-νοικοκυρές και ιπτάμενα αυτοκίνητα το μελλοντικό έτος 2000.

Link to comment
Share on other sites

Να μια άποψη με την οποία συμφωνώ απόλυτα! Αν έχει κάποιος δικαίωμα να φανατίζεται είναι στη τέχνη! Θάνατος στην Επιστημονική Φαντασία, που είναι ο Μανωλιός να τον πεθάνω στις μπύρες;

Αχέμ! Το άκουσα αυτό! (Και θα σε κολυμπήσω στην CH3CH2OH, όπου σε πετύχω! Θάνατος στους non-sf-holics! :D )

Link to comment
Share on other sites

Γκουχ, γκουχ... στο παρελθόν αυτοί που έγραφαν ό,τι σύμφωνα με τον ορισμό του νηματοθέτη θα μπορούσε να θεωρηθεί καθαρή ε.φ., μας είχαν στείλει ήδη να αποικίσουμε τους πλανήτες, είχαν βάλει ήδη ρομπότ να μας υπηρετούν, είχαν, είχαν, είχαν... αλλά ουδείς τους μπόρεσε να διανοηθεί* ότι θα είχαμε πανίσχυρους η/υ σε μέγεθος κουτιού από σοκολατάκια.

 

*προσοχή, όχι φανταστεί.

Link to comment
Share on other sites

Guest Anime_Overlord

Αμ, την καταστροφή του στρώματος του όζοντος; Οι μισές ταινίες δείχνουνε ότι ο κόσμος θα γίνει έρημος και οι άλλες μισές ότι θα λιώσουνε οι πάγοι και θα καλυφθεί ο κόσμος από νερό. Θα αποφασίσουνε επιτέλους; (κανένα από τα δύο δεν ισχύει παρεπιπτώντος)

 

Για να μη πω για την στυγνή προπαγάνδα των ασπρόμαυρων Αμερικάνοκων ταινιών, που παρουσιάζανε τους εξωγήινους σαν εισβολείς, καθαρά από φόβο για τις δικές τους κουτσουκέλες και τον φόβο της Ρωσίας.

 

Α, και να μη ξεχάσω ότι σε όλες τις ταινίες του 60' η απόλυτη δύναμη ήταν η ατομική ενέργεια ενώ στις ταινίες του 40' ο ηλεκτρισμός. Άλλο ορθό καλούδι κι αυτό! Σήμερα είναι η νανοτεχνολογία.

Edited by Anime_Overlord
Link to comment
Share on other sites

Καλά έλα από Βορρά μεριά και θα σου δείξω εγώ Κλωνωλιέ.

Link to comment
Share on other sites

Όταν ήμουν μικρός μου άρεσαν τα παραμύθια. Η νανοτεχνολογία δε μου άρεσε: δεν την καταλάβαινα!

Καθώς μεγάλωνα και γνώριζα την επιστήμη, όλο και περισσότερο με κέρδιζε η ΕΦ. Τόσο περισσότερες δυνατότητες, τόσο περισσότερες ιδέες!

Αντί για την ψεύτικη "μαγεία" υπήρχε ο ηλεκτρισμός, η ατομική ενέργεια, η νανοτεχνολογία. Που ακόμα και αληθινά να μην ήταν, ήταν σίγουρα πιο αληθοφανή! Ήταν ένα παραμύθι που μπορούσε να με πείσει, όταν ανακάλυψα ότι οι δράκοι δεν υπάρχουν.

Και ήταν και μια αφορμή, για να μάθω ακόμα περισσότερα, να μορφωθώ επιστημονικά.

 

Είναι αλήθεια ότι και η ΕΦ και η σκληρή ΕΦ είναι ένα παραμύθι. Ένα παραμύθι όμως, που πασχίζει να είναι αληθοφανές και πιστευτό σε μορφωμένους ανθρώπους. Και ως εκ τούτου, έχει ένα μειονέκτημα: δεν μπορούν να την καταλάβουν εύκολα και ίσως ούτε να την εκτιμήσουν οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν πολλά πράγματα για επιστήμη. Γιατί, πριν να εκτιμήσεις την αξία του "Heisenberg compensator" θα πρέπει να ξέρεις ποια είναι η αρχή του Heisenberg και πώς αυτή εμποδίζει την επιστημονικοφανή μυθοπλασία σου.

Link to comment
Share on other sites

Πέρα από την όποια πλάκα, είναι και θέμα γούστου: η πολλή επιστήμη με κουράζει. Αφόρητα. Αν δεν με κούραζε, θα είχα βάλει τον κώλο μου κάτω και θα είχα ακολουθήσει θετικό προσανατολισμό στις σπουδές μου. Ως εκ τούτου, όσοι τη γουστάρουν καλά κάνουνε, και μαγκιά τους και μπράβο τους.

Εγώ αυτό που ζητάω από την ΕΦ είναι να μου πει: το 2892 μ.Χ. στον πλανήτη Σιρλιμπόνγκο ένας επιστήμονας ανακαλύπτει το Αφρισμένο Χανιμπαλάκι, το οποίο έχει τη δυνατότητα να μετατρέπει τα κρίκικ (επικίνδυνες μορφές ζωής) σε σιμπόνγκο (σπάνιο είδος ζωής, πολύτιμο για την προστασία του περιβάλλοντος). Εκεί σταματούν οι όποιες λεπτομέρειες και αρχίζει η ανάλυση των ψυχολογικών-κοινωνιολογικών επιπτώσεων, και η εξιστόρηση ενός ενδιαφέροντος παραμυθιού.

Απ' ό,τι φαίνεται, υπάρχει προσφορά για όλα τα γούστα!

Link to comment
Share on other sites

Θα διαφωνήσω με τον Count Baltar. Από επιστημονική φαντασία περιμένω παραπάνω, και γι'αυτό μου αρέσει ο Peter F. Hamilton. Επίσης και ότι σχεδόν όλα του τα βιβλία είναι τούβλα, και κρατάνε. Γιατί όταν έχω αρκετό χρόνο για διάβασμα (που αυτή την στιγμή δεν έχω), κατεβάζω τα βιβλία αρκετά γρήγορα.

 

Λοιπόν, όταν λέμε επιστημονική φαντασία, για μένα είναι σημαντικός ο όρος 'επιστημονική'. Θέλω την φαντασία δηλαδή τους πλανήτες και τους εξωγήϊνους αλλά και την επιστήμη, το όπλο Χ που λειτουργεί έτσι. Δεν χρειάζονται πολλές λεπτομέρειες, αλλά γενικές γραμμές.

 

Απλά πολλές φορές, η φαντασία είναι πιο εύκολη στο διάβασμα από την επιστημονική φαντασία. Και γι'αυτό προτιμείται. Βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις όπως ο Tolkien, ή ο Martin και άλλοι, αλλά σε γενικές γραμμές είναι πιο εύκολη. Κι εγώ όταν είμαι αρκετά κουρασμένη και θέλω να κάτσω να διαβάσω κάτι, πιο εύκολα διαβάζω φαντασία ή κάποια βιβλία κλασσικής ή mainstream λογοτεχνίας παρά επιστημονική φαντασία.

 

Π.χ. Ας πάρουμε τον Hamilton, που ανέφερα πιο πάνω. Η τριλογία που διάβασα, το Night's Dawn Trilogy, είναι σύνολο πάνω από 3000 σελίδες, και μικρά γράμματα παρακαλώ, με πολλές τεχνολογικές αναφορές και περιγραφές, αρκετούς χαρακτήρες που μπλέκονται μεταξύ τους, κλπ. Είναι δύσκολος σαν συγγραφέας, και εκεί που σε άλλα βιβλία θα διάβαζα 50 σελίδες, στον Hamilton θα διαβάσω 20-25 σελίδες. Αλλά είναι από τους καλύτερους σύγχρονους της επιστημονικής φαντασίας.

Link to comment
Share on other sites

Attention please,all Neuromancers are kindly requested to check this topic: http://community.sff.gr/index.php?showtop...424&hl=hard

Thank you very much

 

Θα συμφωνήσω με τη Νταρκτσαιλντ πάνω κάτω αν και πιστεύω ότι και το φαντασυ έχει γίνει ελάχιστα απλοικό σιγά σιγά.Υπάρχει το weird με τον Μιεβιλ να με παιδεύει αλλά να το γουστάρω και βέβαια ακόμη και το κλασικό επικο φάντασυ έχει γίνει αρκετά αναλυτικό όπως πχ στην περίπτωση του Μαρτιν και του Έρικσον.Στα συγκεκριμένα παραδείγματα νομίζω ότι είναι κάτι σαν hard fantasy όπου αντί της επιστήμης έχουμε ιστορία,αρχαιολογία κτλ.Πχ όταν ο Έρικσον σου περιγράφει μια εκστρατεία δεν το κάνει με τον απλοικό τρόπο παλιότερων συγγραφέων αλλά σε κάνει να πιστεψεις ότι είναι πραγματική κι ας έχει μέσα ημίθεους και σουπερ ντουπερ μαγείες.

Link to comment
Share on other sites

Καταρχάς από ότι καταλαβαίνω ο Νευρομάντης άνοιξε αυτό το θέμα με σκοπό την συζήτηση για την Hard Scifi συγκρίνοντάς την βέβαια με το Fantasy (πρώτο λάθος μιάς και δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ τους) και παρουσιάζοντάς την ως την "αληθινή" Scifi (δευτερο λάθος γιατί πρόκειται για ενα μόνο κομμάτι της scifi).

Πέρα από αυτά βέβαια κατάφερε να ανοίξει και ένα θέμα που όλο το γυρίζουμε γύρω γύρω αλλά δε το πιάνουμε:

τι έχει ο καθένας στο μυαλό του ως scifi.

 

Τι εννοω:

Αν παμε σε ενα βιβλιοπωλειο πχ θα δουμε κατηγοριες οπως Τρόμου, Επιστημονική Φαντασία, Αστυνομικά κτλ. Το πρόβλημα σε αυτη την ταξινόμιση είναι πως ο ορος επιστημονική φαντασία δεν έχει σχέση με την πλοκή του έργου (βασει δλδ του πως ταξινομούνται τα υπόλοιπα βιβλία και συνηθως του πως επιλέγει ο "κανονικός" κόσμος κατι να διαβάσει) αλλά με το setting. Σα να μας λένε: εδω ολοι εσεις οι γκαβωμένοι που δε σας νοιάζει παρά να έχετε επιστήμη στην ιστορία που θα διαβάσετε θα βρείτε αυτό που ζητάτε μαζεμένο. Γιατί; Πέραν του πρακτικού υπάρχει και το οτι μας αντιμετωπιζουν ως οπαδους και οχι σαν αναγνωστες. Φταιμε εμεις για αυτο; Νομιζω ναι. Γιατι αν σε ρωτισουν τι διαβαζεις δε λες "κυρίως αστυνομικά" ή "μου αρέσουν τα δραματα" οπως όλος ο κόσμος, λες "επιστημονική φαντασία" νομίζοντας πως η επιστημονική φαντασία είναι μόνο αυτό που διαβάζεις. Και αναλογως με το τι εχει ο αλλος στο μυαλό του πως σημαινει αυτό, σε κοιταζει περιεργα ή οχι. Εμεις, εδώ μέσα τι λέτε που έχουμε διαβάσει και λίγο παραπάνω; Εχουμε καλύτερη εικονα για το τι εστι scifi; Δε νομίζω. Από ότι φαινεται, ειμαστε λίγο λιγότερο άσχετοι από τον μέσο άσχετο εκεί έξω.

Γιατι οταν παμε και στο ράφι και ο καθένας κοιτάζει ό,τι του γουστάρει δεν μπαινει καν στον κόπο να δει τι γινέται ενα-δυο βιβλια πιο κει, να δει το εύρος αυτού που υποστηρίζει με τόσο καμάρι πως διαβάζει. Ο καθένας μάλλον έχει αποδεχτεί πως επιστημονική φαντασία είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο και μάλιστα ο καθένας έχει φτιάξει το δικό του "συγκεκρίμενο". Ετσι, ο hard scifi τυπος, θα κοιτάξει τον Clarke με τις υπερπεριγραφές των κυλινδρικών σκαφών-κόσμων αλλά θα αγνοήσει τον Lem που όλες η βλάβες μιας "ρουκέτας" επισκευάζονται με ένα γαλλικό κλειδί. Καποιος που εχει λόξα με το cyberpunk και τις αναλύσεις των συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης του Gibson θα γραψει στα απαυτά του τον Douglas Adams και τους τελείως αντιεπιστημονικους υπολογιστες απιθανότητας και μαθηματικών ιταλικού μπιστρό. Κάποιος που γουστάρει space operas δεν παίζει να αφησει τους γαλαξιακούς πολέμους για να ασχοληθεί με τον εσωτερικό πολεμο στο μυαλο ενός ανδροειδους. Φοράμε τις παροπίδες μας και καταναλώνουμε. Δεν είναι και άσχημα, όπως την βρίσκει ο καθένας. Αλλά απέχει πολύ από το να λέμε "το δικό μου είναι το σωστό, το δικό σας είναι το λάθος", εκεί υπάρχει πρόβλημα. Μου θυμίζει κατι ΚΚΕ, ΚΚΕ ΜΛ, ΚΚΕ Εσωτερικου και αναρωτιέμαι: Γιατί τόση στενομυαλιά απο αναγνώστες (και πολλές φορές συγγραφείς) του λογοτεχνικού είδους που υποτίθεται πως δίνει ολη αυτή την τροφή για σκέψη και τους τρόπους να σκεφτουμε "τι θα γινόταν αν..."; Δεν μπορούμε να σκεφτούμε τι θα γινόταν αν η science fiction δεν εδινε τόσο βάρος όσο (νομίζουμε πως) αρμόζει στο science κομμάτι της πχ; Δε μπορούμε να σκεφτούμε πως κάτι που δεν μας αρέσει δεν είναι απαραίτητα λάθος; Δεν μπορούμε να σκεφτούμε πως η διαφορετικότητα αυτή είναι που κάνει την επιστημονική φαντασία τόσο σημαντική; Αυτά μας έχει διδάξει η λογοτεχνία που διαβάζουμε;

Η Επιστημονική Φαντασία είναι ενα όχημα για κάθε λογής ιστορίες, ενα setting που επιτρέπει εξωφρενικές ιστορίες να φαίνονται λογικές, ένα πρόσχημα για να φιλοσοφίσει κανείς και να ασχοληθεί με την φύση των πραγμάτων μέσα απο "παραμύθια" γιατι στην βάση της καθε ιστορία που γράφτηκε ή θα γραφτεί, έιναι δράμα, κωμωδία, περιπέτεια και μετά είναι επιστημονική φαντασία, ... πρώτα είναι εκεί για να σου αγγίξει την καρδιά.

Link to comment
Share on other sites

Φίλτατο ρομπότ, νομίζω τα λες πολύ καλά. Δύο αλληλένδετες εξηγήσεις μπορώ να δώσω:

 

1. Έλληνες είμαστε, και το σύνδρομο "το χωριό μου έχει την καλύτερη πλατεία" δεν λέει να μας αφήσει ποτέ.

 

2. Ζώντας σε μια πολύ, μα πάρα μα πάρα πολύ, μικρή αγορά, κάπου μέσα μας ελλοχεύει πάντα ο τρόμος: κι αν οι περιορισμένοι πόροι αυτής της αγοράς διατεθούν για την ικανοποίηση των "άλλων"; Αμάν τη βάψαμε. Οπότε, κράτα ψηλά τη σημαία του είδους που γουστάρεις.

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ πολύ αρκετούς από τους φίλους του forum για τις παρατηρήσεις τους ότι βασικά όλα λογοτεχνία είναι και το θέμα είναι η πλοκή, οι άνθρωποι κλπ. Αν το θέμα ήταν αυτό μόνον δεν θα έμπαινα στον κόπο να ανοίξω ολόκληρη συζήτηση.

Όπως ξανάγραψα, για μένα η εφ εκφράζει την αντίληψη του ανθρώπου για τον κόσμο μετά την ανάπτυξη των επιστημών, τον ορθολογισμό, την εμπιστοσύνη του στις δυνάμεις του, την απόρριψη της παρέμβασης ανώτερων δυνάμεων που καθορίζουν τη μοίρα του. Μ' αυτή την έννοια ο προβληματισμός για τη φύση του ανθρώπινου όντος και των κοινωνιών του που ενυπάρχει γενικά στη λογοτεχνία, εδώ μπαίνει σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Όχι μοναδικό φυσικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι και ο υπαρξισμός για παράδειγμα αντανακλά παρόμοια κοσμαντίληψη, με την έμφαση εκεί στα αδιέξοδα του ανθρώπου. Αλλά σίγουρα το πλαίσιο της εφ έχει την ιδιαίτερότητα του, ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΤΟ ΟΡΙΣΑ. Σ' όποιον δεν αρέσει ο τρόπος αυτός ή δεν τον συμμερίζεται, δικαίωμα του. Αλλά για μένα αυτά είναι σημαντικά. Και από τα παραπάνω παράγονται λογικά οι "εμμονές" μου και οι διαχωρισμοί που κάνω.

Διότι η φάνταζυ αναιρεί τελείως το πλαίσιο που περιγράφω παραπάνω. Όλο ανώτερες δυνάμεις και πνεύματα είναι. Με τον τρόπο λοιπόν που βλέπω εγώ (και άλλοι, μην τρελαθούμε ότι τα πρωτακούτε αυτά παγκοσμίως) την εφ, η σύνθεση με τη φάνταζυ είναι πλήρης ακύρωση. Δεν είναι απλώς διαφορετικά είδη, είναι φιλοσοφικά ανταγωνιστικά. Όπου μπαίνουν μάγοι και πνεύματα, πάπαλα ο ορθολογισμός και η εποποιία του ανθρώπου απέναντι σε ένα αδιάφορο σύμπαν.

Υπερασπίζομαι λοιπόν με πάθος ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΚΔΟΧΗ για την εφ και τις λογικές συνέπειες της. Την απάιτηση για παρακολούθηση των επιστημονικών εξελίξεων, για άρνηση της ψευδοεπιστημονικότητας που οδηγεί στον ανορθολογισμό κλπ. Θέλετε να μην τη λέμε καθαρή ή σκληρή εφ επειδή "προσβάλλει" την υπόλοιπη; Ας τη λέμε και Fyrom, δε με νοιάζει. Αλλά υπάρχει για μένα και αρκετούς άλλους κάτι περισσότερο από μια καλοειπωμένη ιστορία στο περιβάλλον μιας αφήγησης εφ. Υπάρχει το θράσος του Προμηθέα να κλέψει τη φωτιά και η υπερηφάνεια του ιππότη "ναι, αλλά διαμαρτύρομαι" στο τέλος της 7ης Σφραγίδας.

Δεν θέλω να ενοχλήσω κανέναν που δεν ενδιαφέρεται ή δεν συμφωνεί με αυτή την οπτική. Ψάχνω να βρώ φίλους που τη συμμερίζονται. Ήδη εμφανίστηκαν ένας ή δυο (και έχω και γω μερικούς εκτός forum). Όχι για να φιλοσοφούμε αορίστως, για να μιλήσουμε για τα βιβλία που αγαπάμε.

 

Φίλε tetartos, μου θύμισες το διηγηματάκι "Πλάνκ Μηδέν".

Link to comment
Share on other sites

Προτού αφήσω οριστικά αυτό το νήμα στην ησυχία του (ειλικρινά παρακαλώ, αυτό ας μην εκληφθεί ως μπηχτή ή διάθεση προσβολής, πραγματικά δεν έχω τέτοιο σκοπό), θα ήθελα να κάνω μια τελευταία επισήμανση, νομίζω απαραίτητη για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο βλέπουμε κάποιοι την ΕΦ (ξέρω ότι υπάρχουν και άλλοι που συμμερίζονται την ίδια άποψη):

 

διαβάζω "ανορθολογική" ΕΦ, και τρόμο, και φάνταζυ και τέτοια, ακριβώς επειδή στη ζωή μου είμαι απόλυτα άθεος και δεν πιστεύω σε τίποτα το υπερφυσικό. Ακριβώς επειδή την πραγματική μου ζωή την διέπει ο απόλυτος σεβασμός στην επιστήμη και η απόρριψη κάθε εξήγησης/λύσης κ.λπ. πέρα από αυτή. Έτσι, στις δύο ώρες που κρατάει το τάδε ή το δείνα χόρορ φιλμ, ναι, υπάρχουν όλα αυτά που βλέπω, και με τρομάζουν και και και. Και μετά τέρμα. Το ίδιο και με τα βιβλία.

 

Βλέπεις, λοιπόν, φίλε Νευρομάντη (και κάπου εδώ σας αφήνω να τα πείτε ήσυχοι), ότι από ίδιες αφετηρίες μπορεί να φτάσουμε σε εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα.

Link to comment
Share on other sites

Guest Anime_Overlord

Μη βασίζεσαι πολύ μόνο σε τι μπορεί να αποδειχθεί γιατί υπάρχουν πολλά πράγματα που ακόμα σκουντουφλάμε στο σκοτάδι. Αν δεν μπορείς να κάνεις υποθέσεις όπως κάνει η φαντασία, άντε γεια!

Link to comment
Share on other sites

Μη βασίζεσαι πολύ μόνο σε τι μπορεί να αποδειχθεί γιατί υπάρχουν πολλά πράγματα που ακόμα σκουντουφλάμε στο σκοτάδι. Αν δεν μπορείς να κάνεις υποθέσεις όπως κάνει η φαντασία, άντε γεια!

 

Αγαπητέ, αν θες να το γυρίσουμε σε τέτοια κουβέντα, παρακαλώ ας ανοίξουμε ξεχωριστό νήμα.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..