Jump to content

Φίλιπ Κ. Ντικ (Philip K. Dick)


Recommended Posts

Απλά εκνευρίζομαι, που μικρές ιστορίες όπως αυτή δε μπορούν να μαζευτούν σε ένα omnibus και πρέπει να αγοράσουμε 15-20 βιβλιαράκια των 250-300 σελίδων.

 

Εγώ έχω αγοράσει αυτό, που μάλλον είναι και "best of" κατά τη γνώμη μου.

 

http://www.goodreads.com/book/show/649643.Five_Great_Novels

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Από τα καλύτερα βιβλία του Φίλιππα, σίγουρα στα πέντε αγαπημένα μου! Οι εκδόσεις Parsec έχουν βγάλει αρκετά βιβλία ΕΦ και οι μεταφράσεις τους είναι πάντα πολύ προσεγμένες. Δυστυχώς μάλλον έχουν κλείσει γιατί δεν βγάζουν νέους τίτλους πια...

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Απλά εκνευρίζομαι, που μικρές ιστορίες όπως αυτή δε μπορούν να μαζευτούν σε ένα omnibus και πρέπει να αγοράσουμε 15-20 βιβλιαράκια των 250-300 σελίδων.

 

Εγώ έχω αγοράσει αυτό, που μάλλον είναι και "best of" κατά τη γνώμη μου.

 

http://www.goodreads...ve_Great_Novels

Διαβάζοντας το ποστ του Ανώριμου23 ήμουν έτοιμος να προτείνω το συγκεκριμένο! Είναι όντως κρίμα που δεν κυκλοφορούν τέτοια στην Ελλάδα. Μάλιστα σύμφωνα με το σκεπτικό των Ελλήνων εκδοτών ότι καλύτερα να βγάζουν μεγάλα ακριβά βιβλία θα περίμενε κανείς ότι θα βγάζανε και κάτι τέτοια ή πχ omnibus από φάντασυ σειρές.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

χμ... Έχει δύο όψεις το νόμισμα.

 

Το είχα αγοράσει αυτό το βιβλίο το 2004 ή 2005, στην προηγούμενη έκδοσή του, και μάλιστα πολύ φθηνά, 10€ μαζί με τα μεταφορικά από το play.com. Μεγάλο μέγεθος, καλό, βαρύ χαρτί, προσεγμένη έκδοση, πέντε μυθιστορήματα -που πρακτικά σημαίνει 2 € το μυθιστόρημα.

 

post-394-0-73262300-1361022818_thumb.jpg

 

...και αντιλήφθηκα μόλις το έλαβα ότι δεν μπορούσα να το χρησιμοποιήσω. Με τέτοιο όγκο και βάρος, αδύνατο να το πιάσω στο κρεβάτι. Με δυο λόγια δεν διαβάζεται, εκτός και αν εσείς διαβάζετε στο γραφείο σας.

 

Για έναν ανάλογο λόγο (έχω γράψει σε άλλο τόπικ) έχω σταματήσει να αγοράζω βιβλία από συγκεκριμένους εκδοτικούς οίκους, που επιλέγουν να μετατρέπουν τα βιβλία των 200 σελίδων στο πρωτότυπο, σε ελληνικά τούβλα των 350 σελίδων, με χοντρό χαρτί και διπλάσιο πλάτος ράχης. Εδώ τα προβλήματα είναι δύο, το βάρος συν ο χώρος που καταλαμβάνουν στην βιβλιοθήκη. Αν θέλετε και ένας τρίτος λόγος: Ότι κάνουν την έκδοση χοντρή για να τη χρεώσουν 4-5 € πιο πολύ.

Link to comment
Share on other sites

Θα σου απαντήσω μόλις το πιάσω στα χέρια μου... δεν είναι σημαντικά πιο χοντρό από τον τελευταίο Χάρυ Πότερ πάντως... οπότε δε νομίζω να έχω πρόβλημα....

(επίσης στο κρεβάτι μπορείς να διαβάζεις και μπρούμυτα :) )

Link to comment
Share on other sites

  • 9 months later...

Μόλις τελείωσα την συλλογή ''The Minority Report'' που συνιστά τον τρίτο μου Ντικ. Μου άρεσαν όλες οι ιστορίες εκτός από μία μόνο που με άφησε αδιάφορο. Αγαπημένες το ''Ω, να ήμουν Μπλόμπελ!'' :abiggrin: και ''Πλαστοπροσωπεία (Διπλή Ταυτότητα). Αυτή παρ' όλο που υποψιαζόμουν ότι κάτι θα συμβεί στο τέλος (Ντικ είναι αυτός ;-)), δεν γινόταν να μην την τελειώσω μ' ένα δυνατό γέλιο. Το ιδιοφυές- παρανοϊκό σκηνικό που χρησιμοποιεί ως μόνιμο φόντο και στο οποίο τίποτα δεν είναι αυτό που δείχνει, έχει αρχίσει να μου αρέσει. Για τα καλά. Μάλλον πρέπει να αρχίσω να τον διαβάζω πιο συχνά, ιδίως μάλιστα από την στιγμή που τον τελευταίο καιρό έχω καταφέρει να αγοράσω πολλά βιβλία του.

 

Ερώτηση: Μήπως ξέρει κανείς αν έχει μεταφραστεί η ιστορία του ''Adjustment Team'' στην οποία έχει βασιστεί η ταινία ''The Adjustment Bureau'' με τον Ματ Ντέιμον; Και αν ναι, με ποιον τίτλο; Έψαξα λίγο στο Ίντερνετ και σ' αυτό το topic του Ντίνου, αλλά δεν μπόρεσα να βγάλω άκρη.

Edited by Δημήτρης
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 3 months later...

Λαβύρινθος θανάτου: Δεκατέσσερις άγνωστοι συναντιούνται για πρώτη φορά σε έναν άγνωστο και μυστηριώδη πλανήτη, όπου όλοι έχουν πάει εκεί για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Κι από εκεί και μετά ξεκινούν τα παράξενα. Παράξενα πλάσματα, παράξενα κτίρια, παράξενες δολοφονίες, κι όλα αυτά να εποπτεύονται από μια παράξενη sci-fi θρησκεία. Κάποια πράγματα μοιάζουν αόριστα και ασύνδετα (γενικότερα, όπως πολλά βιβλία του Dick, έτσι κι αυτό φαίνεται να είναι βουτηγμένο στο LSD), αλλά στο τέλος ξεκαθαρίζουν όλα. ('Ντάξει, όχι και εντελώς όλα, είπαμε). Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε η ανατροπή του τέλους, αλλά μου άρεσε ο τρόπος που τη στήριξε. Έδωσε μια άλλη δυναμική στην ιστορία. Και κάτι τελευταίο, όσοι θέλετε να προμηθευτείτε το βιβλίο των εκδόσεων Μέδουσα, μη διαβάσετε το οπισθόφυλλο, αποκαλύπτει αρκετά για τέλος. Στην αρχή πίστεψα ότι θα είχε να κάνει πιο πολύ με το θέμα του βιβλίου, αλλά όσο έφτανα προς το τέλος ήθελα να το ξεχάσω. Πάντως, σε γενικές γραμμές το βρήκα αρκετά ικανοποιητικό.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Τελειωσα κι εγω το Λαβυρινθος Θανατου και το αποτελεσμα ειναι ακρως ικανοποιητικο. Ειχε αρκετο μυστηριο η ιστορια, ενω ειχαμε και μια μικρη θρησκοφιλοσοφικη - ας την πουμε - προεκταση. Εμενα η ανατροπη στο τελος μου αρεσε αρκετα.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Μόλις τελείωσα την ανάγνωση του "Ηλεκτρικό Πρόβατο" και με χαρά διαπίστωσα πως δεν είχε καμία σχέση με την ταινία Blade Runner!

Στο BR μάλλον θέλησαν να κρατήσουν και να αποδώσουν μερικές παραγράφους-κεφάλαια απ'το βιβλίο δίνοντας μια εντελώς φανταστική έμφαση στην δράση και στην πλοκή και αφήνοντας επι μέρους την κεντρική ιδέα του Μερσερισμού, των παθών και της κοινωνικής / θεολογικής κατάταξης των επιζώντων της γης και των αποικιών του Άρη.

Ουσιαστικά: Είχα δει στο παρελθόν 2-3 φορές το BR και ομολογούσα πως δεν μπορούσα να το κατανοήσω εις βάθος και να παρακαλουθήσω την πλοκή. Μου φαίνονταν όλα εκτός Ε.Φ. και στα όρια του ψυχεδελικού sci-fi... Στα μέσα του βιβλίου που την ξαναείδα, ομολογώ πως είχα μπει στην κεντρική ιδέα της ταινίας και μπορούσα να εγκλιματιστώ με το "παραλλαγμένο" σενάριο πιο εύκολα.

Δεν θα βαθμολογήσω την ταινία, αλλά το βιβλίο του Dick (που, ομολογώ, πως είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω) είναι εξαίσιο. Άσχετα αν η έντονη δράση καταναλώνεται μόνο σε 2-3 παραγράφους για να κλείσει βιαστικά και άμεσα, το βιβλίο σαν σύνολο έχει πολλά να πει για τα κοινωνικες και θρησκευτικές πεποιθήσεις ενός χαμένου και δηλητηριασμένου κόσμου του μέλλοντος.

 

Ωραίος ο Ντικ...

 

...Με τι δικό του να συνεχίσω τώρα;

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Valis θα έλεγα εγώ, ή αν έχεις όρεξη να το ξαναδιαβάσεις άλλη μια φορά, πάρε το ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ graphic novel που έχει κυκλοφορήσει (έχει όλο το κείμενο του βιβλίου supposedly).

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Μόλις τελείωσα την ανάγνωση του "Ηλεκτρικό Πρόβατο" και με χαρά διαπίστωσα πως δεν είχε καμία σχέση με την ταινία Blade Runner!

Στο BR μάλλον θέλησαν να κρατήσουν και να αποδώσουν μερικές παραγράφους-κεφάλαια απ'το βιβλίο δίνοντας μια εντελώς φανταστική έμφαση στην δράση και στην πλοκή και αφήνοντας επι μέρους την κεντρική ιδέα του Μερσερισμού, των παθών και της κοινωνικής / θεολογικής κατάταξης των επιζώντων της γης και των αποικιών του Άρη.

Ουσιαστικά: Είχα δει στο παρελθόν 2-3 φορές το BR και ομολογούσα πως δεν μπορούσα να το κατανοήσω εις βάθος και να παρακαλουθήσω την πλοκή. Μου φαίνονταν όλα εκτός Ε.Φ. και στα όρια του ψυχεδελικού sci-fi... Στα μέσα του βιβλίου που την ξαναείδα, ομολογώ πως είχα μπει στην κεντρική ιδέα της ταινίας και μπορούσα να εγκλιματιστώ με το "παραλλαγμένο" σενάριο πιο εύκολα.

Δεν θα βαθμολογήσω την ταινία, αλλά το βιβλίο του Dick (που, ομολογώ, πως είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω) είναι εξαίσιο. Άσχετα αν η έντονη δράση καταναλώνεται μόνο σε 2-3 παραγράφους για να κλείσει βιαστικά και άμεσα, το βιβλίο σαν σύνολο έχει πολλά να πει για τα κοινωνικες και θρησκευτικές πεποιθήσεις ενός χαμένου και δηλητηριασμένου κόσμου του μέλλοντος.

 

Ωραίος ο Ντικ...

 

...Με τι δικό του να συνεχίσω τώρα;

Ubik ή Λαβύρινθο θανάτου

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

UBIK, Κυλήστε δάκρυά μου είπε ο αστυνομικός, Ασύνδετος χρόνος. Για αρχή καλά είναι...

Edited by BladeRunner
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ παιδιά. Ξεκινώ την αναζήτηση για τα βιβλία που αναγράφετε.

Πιθανότατα να έχω στην βιβλιοθήκη μου τον Αντίστροφο Χρόνο (αν δεν κάνω λάθος μάλλον το είχα πάρει απ'το Παζάρι της Κοτζιά, πέρυσι...)

Link to comment
Share on other sites

Ubik , Κυλήστε δάκρυά μου, είπε ο αστυνομικός και Τα τρία στίγματα του Πάλμερ Έλντριτς.

Αλλά αν έχεις το Ασύνδετος χρόνος, καλό είναι κι αυτό.

 

Μια που ποστάρω να προσθέσω ότι έχω διαβάσει πρόσφατα το Συντηρητής Κεραμεικών και μου άρεσε αρκετά. Όχι από τα καλύτερά του αλλά διάολε με τον Ντικ ξέρεις ότι περνάει τη βάση άνετα κάθε βιβλίο του (άντε εκτός από τον ύστερο Ντικ που ίσως χαλάει κάποιους με τα θεολογικά του θέματα και το κάψιμο από ψυχοφάρμακα). Επίσης έχει ενδιαφέρον που διαδραματίζεται σε μεγάλο βαθμό σε άλλο πλανήτη(;) και δεν αναλώνεται σε ταξιδάκια με ιπτάμενα αυτοκίνητα και στρατιωτικά ελικόπτερα πάνω από την Καλιφόρνια.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

 

Μόλις τελείωσα την ανάγνωση του "Ηλεκτρικό Πρόβατο" και με χαρά διαπίστωσα πως δεν είχε καμία σχέση με την ταινία Blade Runner!

Στο BR μάλλον θέλησαν να κρατήσουν και να αποδώσουν μερικές παραγράφους-κεφάλαια απ'το βιβλίο δίνοντας μια εντελώς φανταστική έμφαση στην δράση και στην πλοκή και αφήνοντας επι μέρους την κεντρική ιδέα του Μερσερισμού, των παθών και της κοινωνικής / θεολογικής κατάταξης των επιζώντων της γης και των αποικιών του Άρη.

Ουσιαστικά: Είχα δει στο παρελθόν 2-3 φορές το BR και ομολογούσα πως δεν μπορούσα να το κατανοήσω εις βάθος και να παρακαλουθήσω την πλοκή. Μου φαίνονταν όλα εκτός Ε.Φ. και στα όρια του ψυχεδελικού sci-fi... Στα μέσα του βιβλίου που την ξαναείδα, ομολογώ πως είχα μπει στην κεντρική ιδέα της ταινίας και μπορούσα να εγκλιματιστώ με το "παραλλαγμένο" σενάριο πιο εύκολα.

Δεν θα βαθμολογήσω την ταινία, αλλά το βιβλίο του Dick (που, ομολογώ, πως είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω) είναι εξαίσιο. Άσχετα αν η έντονη δράση καταναλώνεται μόνο σε 2-3 παραγράφους για να κλείσει βιαστικά και άμεσα, το βιβλίο σαν σύνολο έχει πολλά να πει για τα κοινωνικες και θρησκευτικές πεποιθήσεις ενός χαμένου και δηλητηριασμένου κόσμου του μέλλοντος.

 

Ωραίος ο Ντικ...

 

...Με τι δικό του να συνεχίσω τώρα;

Ubik ή Λαβύρινθο θανάτου

 

 Συνέχισε με το καλύτερό του κατ εμέ, την τριλογία  του VALIS. Πάει καιρός απ' όταν τα διάβασα στα αγγλικά κ πλέον δε θυμάμαι κ πολλά. Η γραφή είναι κάπως συνειρμική θα έλεγα. Κατά τ άλλα είναι το πιο φιλοσοφημένο και περίεργο έργο που γράφτηκε ποτέ στο είδος. Αν σου πέσει βαρύ σκέψου ότι όσο μεγαλύτερη η προσπάθεια-κούραση τόσο μεγαλύτερη είναι κ η ανταμοιβή σε όλα τα πράγματα κ οπλίσου με υπομονή. Τώρα που το σκέφτομαι μπορεί να το ξαναδιαβάσω κ να γράψω μια κριτική εδώ

Edited by Anwrimos23
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Για κάποιο περίεργο λόγο, αντί να γράψω εδώ σχόλια για τα βιβλία του Φίλιπ Ντικ που έχω διαβάσει κατά καιρούς (δεν είναι και λίγα!), τα έγραψα στο τόπικ με τις αξιολογήσεις. Έλεγα να τα μεταφέρω και δω μιας και είναι το πιο σωστό, αλλά βαριέμαι αυτή τη στιγμή :p. Πάντως αν κάνετε search στο τόπικ των αξιολογήσεων, γράφοντας απλά "Ντικ", θα τα βρείτε.

 

Και τώρα σχόλιο για το Εμείς οι Αρειανοί που μόλις τελείωσα:

 

Εικοστό βιβλίο του Φίλιπ Ντικ που διαβάζω και, ενώ είμαι τόσο έμπειρος αναγνώστης του, συνεχίζω να εκπλήσσομαι με τις πολυεπίπεδες ιδέες του και την άνετη γραφή του. Ποιοτικά είναι από τα πολύ καλά βιβλία του, αν και όχι από τα πιο γνωστά του. Τώρα πρέπει να γράψω μια μικρή περίληψη της ιστορίας για να καταλάβετε με τι έχει να κάνει, σωστά; Θα προσπαθήσω, αλλά δεν εγγυώμαι τίποτα: Λοιπόν, πεδίο δράσης είναι ο πλανήτης Άρης, κάπου στο 1994. Υπάρχουν αρκετές κατοικημένες πόλεις, άνθρωποι από την Γη συνεχίζουν να μεταναστεύουν με μεγαλύτερους μάλιστα ρυθμούς και τα ταξίδια μεταξύ των δυο πλανητών έχουν γίνει πιο γρήγορα και ασφαλή. Φυσικά προβλήματα προσαρμογής, έλλειψης νερού κλπ υπάρχουν, αλλά ο άνθρωπος πάντα τα κατάφερνε στα δύσκολα. Αυτό είναι το γενικό πλαίσιο. Πιο συγκεκριμένα, όμως, έχουμε τον δεκάχρονο αυτιστικό, "ανώμαλο" για την κοινωνία, Μάνφρεντ Στάινερ, που ζει στον ειδικό καταυλισμό Μπεν Γκουριόν, ο οποίος πάσχει από μια περίεργη διαταραχή στην αντίληψη για τον χρόνο, με την οποία μπορεί να δει το μέλλον. Το θέμα είναι ότι υπάρχει ο άπληστος μεγαλοεπιχειρηματίας Άρνι Κοτ, που βλέπει στο πρόσωπο του πιτσιρικά μια ευκαιρία για να μεγαλώσει τα κέρδη του και να νικήσει τους ανταγωνιστές του. Ο Τζακ Μπόλεν μπορεί, ίσως, με την κατάλληλη θεραπεία και εκπαίδευση να χρησιμοποιήσει σωστά το ταλέντο του Μάνφρεντ, αλλά κάπου στην πορεία θα γίνουν πολλά και σοβαρά λάθη που θα πλήξουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τους χαρακτήρες της ιστορίας... Αυτά και πολλά είπα. Το βιβλίο είναι γεμάτο με όλα τα καλούδια που βρίσκει κανείς στο έργο του Ντικ, δηλαδή ενδιαφέρουσες και ιντριγκαδόρικες ιδέες, ωραία πλοκή, παιχνίδια με τον χρόνο και την πραγματικότητα, δυστοπικά τοπία, καμένους χαρακτήρες που μπλέκονται σε παράξενες καταστάσεις και κοινωνικοπολιτικά σχόλια με έντονο σατιρικό χαρακτήρα. Η γραφή εννοείται πολύ ωραία, χαρακτηριστική, με το γνωστό χιούμορ του συγγραφέα. Μπορεί να μην μπαίνει στην πεντάδα και ίσως ούτε καν στην δεκάδα των καλύτερων έργων του συγγραφέα, όμως μιλάμε για ένα γαμάτο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας γεμάτο ιδέες και προβληματισμούς που θα ικανοποιήσει τους φαν του είδους και σίγουρα τους φαν του συγγραφέα. Πιστεύω ότι είναι ένα σιγουράκι για όσους θέλουν να διαβάσουν κάτι το διαφορετικό, αν και λίγο-πολύ αυτό ισχύει για όλα τα βιβλία του Φίλιπ Ντικ.

 

8.5/10

Edited by BladeRunner
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • 3 months later...

Πριν από δύο βδομάδες περίπου τελείωσα τον Αντίστροφο Χρόνο και μπορώ να πω με βεβαιότητα πως δε μου άρεσε. Ενώ φαινόταν αρχικά αρκετά ενδιαφέρον με το παράδοξο της αντιστροφής του χρόνου, τελικά δεν κατάφερε σε κανένα σημείο να με κερδίσει καθώς το όλο θέμα το διαπραγματευόταν επιφανειακά και παροχυμένα. Οι διάλογοί επίσης ήταν πραγματικά άθλιοι. Δε λέω, είναι και παλίο το βιβλίο (δεκαετία 70) αλλά της ίδιας δεκαετίας είναι και το αριστούργημα της Λε Γκεν, Το Αριστερό Χέρι του Σκοταδιού. Κρίμα και ήλπιζα πως μετά το ακόμα χειρότερα Ο Άνθρωπος στο Ψηλό Κάστρο, θα διάαζα κάτι πολύ καλύτερο από τον Ντικ.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Τι έχεις διαβάσει από Ντικ; Το Ubik ήταν μάλλον το καλύτερό του, ενώ από εκείνα που θυμάμαι, πολύ καλά επίσης είναι το Κυλήστε δάκρυά μου, Λαβύρινθος θανάτου και Time out of joint. Μερικά έργα του, όπως είναι φυσικό, δεν διαβάζονται, αφού συχνά έγραφε υπό πίεση. Το αντίστροφος κόσμος είναι πράγματι από τα δεύτερα. Τον Άνθρωπο στο ψηλό κάστρο τον είχα διαβάσει πριν 30+χρόνια και θυμάμαι ότι τότε μου άρεσε, αλλά δεν εμπιστεύομαι τόσο πολύ τον εαυτό μου... μαθητή & φοιτητή.

Edited by nikosal
Link to comment
Share on other sites

Πριν από δύο βδομάδες περίπου τελείωσα τον Αντίστροφο Χρόνο και μπορώ να πω με βεβαιότητα πως δε μου άρεσε. Ενώ φαινόταν αρχικά αρκετά ενδιαφέρον με το παράδοξο της αντιστροφής του χρόνου, τελικά δεν κατάφερε σε κανένα σημείο να με κερδίσει καθώς το όλο θέμα το διαπραγματευόταν επιφανειακά και παροχυμένα. Οι διάλογοί επίσης ήταν πραγματικά άθλιοι. Δε λέω, είναι και παλίο το βιβλίο (δεκαετία 70) αλλά της ίδιας δεκαετίας είναι και το αριστούργημα της Λε Γκεν, Το Αριστερό Χέρι του Σκοταδιού. Κρίμα και ήλπιζα πως μετά το ακόμα χειρότερα Ο Άνθρωπος στο Ψηλό Κάστρο, θα διάαζα κάτι πολύ καλύτερο από τον Ντικ.

Αυτό ακριβώς ανακάλυψα κι εγώ όταν διάβασα τον Αντίστροφο Κόσμο πριν από κανά δίμηνο.

Είχε μια πολύ καλή ιδέα, αλλά φαινόταν καθαρά πως την έγραψε στο πόδι και δεν μπορούσε να την αξιοποιήσει τεχνικά. Σε ορισμένα μάλιστα σημεία φαινόταν πως ο Dick έμοιαζε να κομπλάρει και να αποφεύγει να εξηγήσει κάτι παραπάνω ή να αναλύσει την χαοτική ζωή που ζούσαν οι άνθρωποι στον παράδοξο χρόνο με κάποιες λεπτομέρειες. Ήταν καθαρά του τύπου: "Οι άνθρωποι που γεννήθηκαν πριν τον αντίστροφο κόσμο γίνονταν μικρότεροι, όσοι γεννιόντουσαν μέσα σ'αυτόν έβγαιναν από τον τάφο τους, ζούσαν τη ζωή τους μέχρι να φτάσουν μέχρι την μήτρα της μητέρας τους, έτρωγαν εκχύλισμα (αηδιαστικό και μόνο σαν σκέψη) και κάπνιζαν αποτσίγαρα μέχρι να γίνουν κανονικά τσιγάρα". Δεχτείτε αυτό και κρατήστε τις όποιες απορίες για τον εαυτό σας...!

Θα μπορούσε να αναλύσει αρκετά περισσότερα που θα βοηθούσαν τόσο στο σενάριο, όσο και στο να εγκλιματίσει τον αναγνώστη του σ'αυτόν τον αντίστροφο κόσμο.

Μέχρι την μέση του βιβλίου είχα αρκετά ερωτήματα και παρατηρήσεις. Από εκεί και έπειτα, γνωρίζοντας πως δεν είχα τίποτε άλλο να μάθω για τον κόσμο αυτόν, την ακριβή του φυσιολογία και κάποια πιο αναλυτική εικόνα, βρήκα τον εαυτό μου να το διαβάζει καθαρά επιφανειακά και μηχανικά.

Στην τελική, ευτυχώς που υπήρξαν κάποιες καλές (αν και παράδοξες) σκηνές δράσης ώστε να σωθεί η όλη ιστορία -ακόμη και με τα λάθη της- χωρίς να μου αφήσει κάποια ουσιαστικά συναισθήματα,

Ήταν το δεύτερο βιβλίο του που διάβασα (μετά το Ηλεκτρικό Πρόβατο) και το βρήκα κάπως καλύτερο -αν και όχι αριστούργημα...

Θα δώσω στο μέλλον ακόμη μια ευκαιρία στον Dick με το Ubik.

 

Τελική βαθμολογία που έδωσα στην λίστα μου:

6.5/10

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

 

Πριν από δύο βδομάδες περίπου τελείωσα τον Αντίστροφο Χρόνο και μπορώ να πω με βεβαιότητα πως δε μου άρεσε. Ενώ φαινόταν αρχικά αρκετά ενδιαφέρον με το παράδοξο της αντιστροφής του χρόνου, τελικά δεν κατάφερε σε κανένα σημείο να με κερδίσει καθώς το όλο θέμα το διαπραγματευόταν επιφανειακά και παροχυμένα. Οι διάλογοί επίσης ήταν πραγματικά άθλιοι. Δε λέω, είναι και παλίο το βιβλίο (δεκαετία 70) αλλά της ίδιας δεκαετίας είναι και το αριστούργημα της Λε Γκεν, Το Αριστερό Χέρι του Σκοταδιού. Κρίμα και ήλπιζα πως μετά το ακόμα χειρότερα Ο Άνθρωπος στο Ψηλό Κάστρο, θα διάαζα κάτι πολύ καλύτερο από τον Ντικ.

Αυτό ακριβώς ανακάλυψα κι εγώ όταν διάβασα τον Αντίστροφο Κόσμο πριν από κανά δίμηνο.

Είχε μια πολύ καλή ιδέα, αλλά φαινόταν καθαρά πως την έγραψε στο πόδι και δεν μπορούσε να την αξιοποιήσει τεχνικά. Σε ορισμένα μάλιστα σημεία φαινόταν πως ο Dick έμοιαζε να κομπλάρει και να αποφεύγει να εξηγήσει κάτι παραπάνω ή να αναλύσει την χαοτική ζωή που ζούσαν οι άνθρωποι στον παράδοξο χρόνο με κάποιες λεπτομέρειες. Ήταν καθαρά του τύπου: "Οι άνθρωποι που γεννήθηκαν πριν τον αντίστροφο κόσμο γίνονταν μικρότεροι, όσοι γεννιόντουσαν μέσα σ'αυτόν έβγαιναν από τον τάφο τους, ζούσαν τη ζωή τους μέχρι να φτάσουν μέχρι την μήτρα της μητέρας τους, έτρωγαν εκχύλισμα (αηδιαστικό και μόνο σαν σκέψη) και κάπνιζαν αποτσίγαρα μέχρι να γίνουν κανονικά τσιγάρα". Δεχτείτε αυτό και κρατήστε τις όποιες απορίες για τον εαυτό σας...!

Θα μπορούσε να αναλύσει αρκετά περισσότερα που θα βοηθούσαν τόσο στο σενάριο, όσο και στο να εγκλιματίσει τον αναγνώστη του σ'αυτόν τον αντίστροφο κόσμο.

Μέχρι την μέση του βιβλίου είχα αρκετά ερωτήματα και παρατηρήσεις. Από εκεί και έπειτα, γνωρίζοντας πως δεν είχα τίποτε άλλο να μάθω για τον κόσμο αυτόν, την ακριβή του φυσιολογία και κάποια πιο αναλυτική εικόνα, βρήκα τον εαυτό μου να το διαβάζει καθαρά επιφανειακά και μηχανικά.

Στην τελική, ευτυχώς που υπήρξαν κάποιες καλές (αν και παράδοξες) σκηνές δράσης ώστε να σωθεί η όλη ιστορία -ακόμη και με τα λάθη της- χωρίς να μου αφήσει κάποια ουσιαστικά συναισθήματα,

Ήταν το δεύτερο βιβλίο του που διάβασα (μετά το Ηλεκτρικό Πρόβατο) και το βρήκα κάπως καλύτερο -αν και όχι αριστούργημα...

Θα δώσω στο μέλλον ακόμη μια ευκαιρία στον Dick με το Ubik.

 

Τελική βαθμολογία που έδωσα στην λίστα μου:

6.5/10

 

Συμφωνώ σε όλα, ακόμα και στη βαθμολογία (6 η 6,5 έβαλα και εγώ)! Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια ατάκα του στυλ, 'μετά από τόσα αποτσίγαρα, ο αέρας ήταν πεντακάθαρος'. Αυτό δεν αποτελούσε πρόβλημα στην ανάποδη αναπνοή; Με αυτό το σκεπτικό, θα έπρεπε η ατμόσφαιρα να είναι γεμάτη διοξείδιο, αφού πρώτα θα εκπνέαμε και μετά θα εισπνέαμε!

Link to comment
Share on other sites

Από πλευράς ρεαλισμού, όλος ο αντίστροφος κόσμος ήταν μια ανοησία, μην σκάτε.

 

Δεν βάζετε τις αξιολογήσεις σας στο σχετικό τόπικ; Εδώ δεν «μετράνε»...

Edited by nikosal
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 3 months later...

Ουράνιο μάτι

 

Εικοστό πρώτο βιβλίο του Φίλιπ Ντικ που διαβάζω, ήταν και αυτό με την σειρά του αρκετά παρανοϊκό και περίεργο, είχε και αυτό όλα τα συστατικά στοιχεία των υπόλοιπων έργων του, μόνο που ήταν αρκετά πιο εύκολο να παρακολουθήσει κανείς την εξέλιξη της ιστορίας, σε σχέση τουλάχιστον με άλλα βιβλία του.

 

Όσον αφορά την πλοκή, δεν θα πω πολλά πράγματα, γιατί έχουν πλάκα οι αποκαλύψεις που γίνονται και δεν θέλω να κάνω χαλάστρα σε κανέναν: Λοιπόν, στις 2 Οκτωβρίου του 1959, ο Εκτροπέας Ακτίνων Πρωτονίων στο Μπέβατρον του Μπέλμοντ πρόδωσε τους εφευρέτες του και οχτώ άνθρωποι, ανάμεσα τους ο επιστήμονας και πρωταγωνιστής της ιστορίας Τζακ Χάμιλτον, έπεσαν θύματα ενός παράξενου εργαστηριακού ατυχήματος. Μόλις οι οχτώ απέκτησαν ξανά τις αισθήσεις τους, ανακάλυψαν ότι βρέθηκαν κάπου αλλού, σ'έναν φανταστικό κόσμο, έναν κόσμο αυστηρά θρησκευτικό και σκληρά κυβερνώμενο από έναν σκληρό Θεό, όπου οι προσευχές των δικαίων και πιστών πιάνουν τόπο και οι αμαρτωλοί είναι άθλιοι και άξιοι τιμωρίας. Ο Χάμιλτον θα βρει έναν τρόπο για να ξεφύγουν από τον κόσμο αυτό, τότε όμως είναι που τα πράγματα θα γίνουν πιο περίπλοκα, αφού θα ακολουθήσουν και άλλοι κόσμοι, ακόμα πιο επικίνδυνοι... (και πάλι, πολλά είπα!)

 

Αυτό είναι από τα πρώτα έργα του, πριν πέσει ακόμα στα βαριά και ζήσει όλες τις "εμπειρίες" που έζησε, οπότε τα τρελά και παρανοϊκά γεγονότα που περιγράφονται είναι πιο εύληπτα και κατανοητά για έναν σχετικά έμπειρο αναγνώστη βιβλίων επιστημονικής φαντασίας. Με το ωραίο αυτό βιβλιαράκι ο συγγραφέας έθιξε (και σατίρισε, θα έλεγε κανείς) ζητήματα που έχουν να κάνουν, μεταξύ άλλων, με την θρησκεία, τον Μακαρθισμό και τον Συντηρητισμό, ενσωματωμένα σε μια άκρως ενδιαφέρουσα και ψυχαγωγική ιστορία, γεμάτη δράση και τρελές σκηνές. Δεν είναι τόσο γνωστό βιβλίο όσο άλλα του, όμως πραγματικά αξίζει να του ρίξει κανείς μια ματιά.

 

Υ.Γ. Η ελληνική μετάφραση μου φάνηκε μια χαρά, θα μπορούσε όμως να είχε λιγότερα ορθογραφικά λάθη.

 

8.5/10

Edited by BladeRunner
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Τελειωσα τα Τρια Στιγματα του Παλμερ Ελντριτς και νομιζω ειναι το καλυτερο του που εχω διαβασει. Τα πολλα ναρκωτικα κανουν δουλεια τελικα!

Link to comment
Share on other sites

  • 5 months later...

Το Ηλεκτρικό Πρόβατο

 

Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες που έχω διαβάσει, το Ηλεκτρικό Πρόβατο είναι ένα σκοτεινό αριστούργημα της επιστημονικής φαντασίας. Ένα βιβλίο όπου η σχέση του ανθρώπου με την τεχνολογία επαναπροσδιορίζει τον ίδιο τον άνθρωπο. Στον μετα-αποκαλυπτικό κόσμο μετά τον Τελικό Παγκόσμιο Πόλεμο, η ζωή στη Γη είναι πλέον σχεδόν αδύνατη, οι άνθρωποι μεταναστεύουν σε άλλους πλανήτες, όπου χρησιμοποιούν ολοένα εξελισσόμενες μορφές ανδροειδών. Οι συνθήκες στο διάστημα είναι σκληρές και για τα ανδροείδη, που δεν έχουν δικαιώματα, ακόμη σκληρότερες και συχνά αποφασίζουν να το σκάσουν για να επιστρέψουν στη Γη και να ζήσουν ανάμεσα στους ανυθρώπους. Το Ηλεκτρικό Πρόβατο είναι ένα βιβλιο, βαθιά υπαρξιακό και, ταυτόχρονα, μια τρομακτική αφήγηση για δύο κόσμους που ζουν ο ένας στη σκιά του άλλου στα συντρίμμια ενός κόσμου που σιγά-σιγά πεθαίνει.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • 3 months later...

Έχω διαβάσει το Ηλεκτρικό Πρόβατο και το Συντηρητή των Κεραμικών. Χτες το βράδυ (και μετά την τσαλαβούτα σε χυμένο ιμάμ μπαϊλντί) τελειώσα και τον Άνθρωπο στο Ψηλό Κάστρο. Κι έχω να πω τα εξής:

 

Κάθε άνθρωπος είναι οχυρωμένος στο δικό του Ψηλό Κάστρο. 

Δεν ξέρω αν αυτό θέλει να πει ο Ντικ εδώ. Σίγουρα, όμως, σκοπός του δεν είναι η πλοκή ή η περιγραφή του περίφημου what if της Εναλλακτικής Ιστορίας. Σκοπός του είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, το άτομο, όπως και σε κάθε του έργο που έχω διαβάσει. Όλο το υπόλοιπο, κοσμοπλασία, σκηνικό, φουτουρισμός, φαντασία, είναι απλά υπόβαθρο, ένας πουρές ή ένα βαρετό πιλάφι που πάνω του θα ξαπλωθεί το εκπληκτικό ψητό της ανάλυσης χαρακτήρων.

Όλοι, ακόμη κι αυτοί που υποτίθεται πως ξέρουν τι κάνουν, απλά υποθέτουν τι είναι το σωστό. Όλοι τους περιχαρακώνονται στο πως πιστεύουν ότι έπρεπε να είναι τα πράγματα, περιφρονώντας αυτό που πραγματικά έχουν κι υποθέτοντας ότι οι υπόλοιποι γνωρίζουν καλύτερα τα πράγματα από τους ίδιους (the grass is greener on the other side, λένε οι συμπατριώτες του Ντικ). Ακόμα κι αυτοί που υποτίθεται ότι ξέρουν περί τίνος πρόκειται, αποδεικνύεται ότι απλά ψηλαφίζουν στα τυφλά, προσπαθώντας να λυτρωθούν από την αγωνία της ύπαρξης.

Καημένε κ. Ταγκόμι. Καημένε Ρόμπερτ Τσίλνταν, καημένε Φρινκ. Καημένε Εντ. Μόνο η Τζουλιάνα, μέσα στη ματαιοδοξία της, κατάφερε ν' αγγίξει ίσως μια κάποια αλήθεια, αλλά είναι πολύ αδιάφορη γι' αυτό για να το κάνει θέμα.

  • Like 7
Link to comment
Share on other sites

  • Φάντασμα changed the title to Φίλιπ Κ. Ντικ (Philip K. Dick)

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..