Ξένοι στην Ευρώπη-2ο και τελευταίο μέρος

[heiron]

Αριθμος λεξεων: (ολο μαζι) 3469

Σεξ/βια: Οχι

Σχολια: Ειναι το δευτερο μερος ενος ελαφρως ρομαντικου(πφ...με χαλασε αυτο το φορουμ τελικα) και κοινωνικου διηγηματος με φοντο και αλληγορικη αντιστοιχια μια φανταστικη διαστημικη αποστολη.Λαμβανει χωρα στην Ελλαδα του κοντινου μελλοντος,σχεδον του παροντος.

Το πρωτο μερος θα το βρειτε στο http://community.sff.gr/index.php?showtopic=2945&hl=

 

 

 

ΞΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ (μερος δευτερο)

 

Περαιτέρω αναλύσεις θα καθυστερούσαν κάπως. Οι εικόνες δεν έφταναν απευθείας αλλά, εξαιτίας της τεράστιας απόστασης μεταξύ Γης και Ευρώπης, το ταξίδι τους κρατούσε πολλά λεπτά. Όπως ήταν λογικό, την αντίστοιχη καθυστέρηση είχαν και τα σήματα προς τα ρομπότ. Αν και αυτά είχαν την ευχέρεια να εκτελέσουν αυτόνομες εργασίες, και κατά συνέπεια η δουλειά να γίνει πολύ πιο γρήγορα, η ανθρώπινη υπερηφάνεια και ο πόθος για αναγνώριση που διακατείχε πολλούς από τους αρμόδιους, τους ωθούσε να αναλάβουν πρωτοβουλίες.

 

Δεν πέρασε πολλή ώρα μέχρι να πολλαπλασιαστούν οι δημοσιογράφοι στο SELT. Τους κράτησαν έξω από την αίθουσα αλλά και πάλι η βοή και η αναταραχή δυσχέραινε τους εκστασιασμένους αστρονόμους, βιολόγους, μηχανικούς και κάθε λογής αργαζομένους στο κτίριο. Η κατάσταση δεν εξομαλύνθηκε ούτε από τα στοιχεία ούτε από τις συνεντεύξεις που δοθήκαν. Ήδη είχαν αρχίσει να πλάθονται ακόμη και θεωρίες συνωμοσίας που υπαινισσόταν πως έγινε επαφή με εξωγήινο πολιτισμό αλλά το μόνο που έδειχναν οι εκπομπές και τα ρεπορτάζ ήταν μοντάζ με σκηνές από ταινίες φαντασίας και ντοκιμαντέρ για τα βρύα και τις λειχήνες.

 

Μέσα στη γενική αναταραχή και τις εργασίες που ανέθετε αυταρχικά ο καθηγητής η μέρα κύλησε χωρίς ο Γιώργος να βρεθεί με τη νεαρή συνάδερφο του. Σε μια από τις φευγαλέες συναντήσεις τους όμως στους διαδρόμους κατάφερε να κλείσει ένα ραντεβού για το βράδυ.

 

Όταν έφτασε έξω από την πόρτα της τον κυρίευσε αμηχανία. Όχι επειδή, λόγω του φόρτου εργασίας, είχε παραμελήσει τον εαυτό του αλλά γιατί αισθανόταν ενοχές. Είχε κρύψει το γεγονός ακόμη κι από τον Άλκη, αν και ήταν βέβαιος πως κάτι είχε αντιληφθεί. Ξεφύσησε και σκέφτηκε πως ένα ποτό με μια συνάδερφο δεν είναι και αμαρτία. Ίσως μάλιστα να μην κινούσε το ενδιαφέρον της κοπέλας και τελικά αυτό που πίστευε πως ήταν ένα ρομαντικό ραντεβού να μην ήταν κάτι παραπάνω από ένα φιλικό δείπνο.

 

Ας είναι, μονολόγησε.

 

Η θέα που αντίκρισε πίσω από την ανοικτή πλέον πόρτα τον έκανε να αναθεωρήσει. Αν η κομψή συνάδερφος που γνώρισε στο SELT του κέντρισε απλά το ενδιαφέρον, η γυναίκα που έστεκε τώρα μπροστά του, τον είχε τρυπήσει ως τα βάθη της καρδιάς του.

 

Δεν ήταν μόνο το ντύσιμο, το βάψιμο, το χτένισμα ούτε καν η έλλειψη των γυαλιών που πλέον δεν έκρυβαν τα μεγάλα γαλαζοπράσινα μάτια της. Ήταν μια ανεξήγητη μαγεία που εξέπεμπε και τον τύλιγε με την αύρα της.

 

Μερικές ώρες μετά, τον τύλιγε η ίδια στο κρεβάτι, όπου βρισκόταν και οι δυο γυμνοί. Ήταν ο τέλειος επίλογος μια υπέροχης βραδιάς. Όσο κι αν ήταν λυπημένος που έπρεπε πια να χωρίσει την Ελένη, ήξερε πως με αυτήν την κοπέλα θα ήταν ευτυχισμένος.

 

Είχε έρθει το φθινόπωρο όταν βρέθηκε ξανά στο SELT, για να δουλέψει ως επιστημονικός συνεργάτης αυτή τη φορά. Τα γεγονότα της περασμένης άνοιξης του φαινόταν πολύ μακρινά. Η γνωριμία του με τη Σβελτανα, ο χωρισμός του με την Ελένη, η ανακάλυψη ζωής στην Ευρώπη. Η σχέση του με τη συνάδερφο του πήγαινε περίφημα αλλά ο αρραβώνας αναβαλλόταν συνέχεια, καθώς οι γονείς του αντιδρούσαν στο ενδεχόμενο γάμου του μοναχογιού τους μα μια ξένη μετανάστρια, παρά το γεγονός ότι και οι ίδιοι την έβρισκαν εξαιρετική κατά τα άλλα.

 

Κοίταζε τις σταγόνες της βροχής να κυλούν στο θολό τζάμι, αφηρημένος. Ένας ήχος από τον υπολογιστή του τον επανάφερε στον πραγματικό κόσμο. Περίμενε να εμφανιστούν στην οθόνη τα αποτελέσματα του κινητού εργαστηρίου εδάφους από την Ευρώπη.

 

Τον τελευταίο καιρό οι φωτογραφίες του διαστημοπλοίου σε τροχιά μπορούσαν να χαρακτηριστούν από αξιοπερίεργες ως ανησυχητικές. Οι περιοχές με τους φυτικούς οργανισμούς άλλαζαν χρώμα. Ανάλογες ήταν οι αλλαγές σε φασματικές περιοχές πέραν της ορατής ακτινοβολίας ενώ και η ατμόσφαιρα, ειδικά στις περιοχές αυτές, παρουσίαζε μεταβολή στη σύσταση της. Οι βιολόγοι που μελετούσαν το θέμα έκαναν διάφορες υποθέσεις που σχετίζονταν με τον κύκλο ζωής της εξωγήινης χλωρίδας όμως δεν μπορούσαν να είναι σίγουροι εφόσον δεν είχαν εμπειρία από εξωγήινη βιολογία, πόσο μάλλον γεωπονία.

 

Μόλις πρόσφατα, οι αλλαγές εμφανιζόταν πολύ πιο έντονες. Πλέον η μεταβολή είχε προχωρήσει. Αλλού τα άλγη άλλαζαν απλά χρώμα κι αλλού εξαφανιζόταν εντελώς. Αυτή η τροπή των γεγονότων επέβαλλε την επαναδραστηριοποίηση του εργαστηρίου εδάφους ώστε να γίνουν πάλι επιτόπιες έρευνες.

 

Όλοι στο SELT είχαν την ίδια αγωνία με αυτή που τους είχε καταλάβει λίγους μήνες πριν. Ορισμένοι έτρεμαν μπροστά στο ενδεχόμενο να είχαν μεταφερθεί μικρόβια από τη Γη, αν και οι υπεύθυνοι της αποστολής δήλωναν ότι κάτι τέτοιο αποκλειόταν από τις διαδικασίες που είχαν ακολουθηθεί.

 

Προς δυσάρεστη έκπληξη όλων, οι φόβοι αυτοί επαληθεύτηκαν. Άγνωστο πως, κάποια μικρόβια κατάφεραν να κάνουν το ταξίδι από τη Γη στην Ευρώπη σαν λαθρεπιβάτες του Αργοναύτη ΙΙ και τώρα κατέστρεφαν συστηματικά τη ζωή που βρήκαν στο τέλος της διαδρομής.

 

Η δημοσιότητα των επιστημόνων ήταν εντελώς διαφορετική αυτή τη φορά. Αντί να καμαρώνουν χαμογελαστοί στο γραφείο τους καθώς τους έπαιρναν συνεντεύξεις, τώρα προσπαθούσαν να αποφύγουν τους δημοσιογράφους. Κάθε φορά που κάποιος τολμούσε να εμφανιστεί σε τηλεοπτική εκπομπή, τόσο οι υπόλοιποι καλεσμένοι όσο και οι ίδιοι οι παρουσιαστές τον κατακεραύνωναν με ευθύνες και τον κατηγορούσαν σαν να ήταν αυτός ο αμαρτωλός ηθικός αυτουργός της καταστροφικής αποστολής.

 

Το κλίμα στο SELT ήταν βαρύ, κυρίως λόγω των ευθυνών και των τύψεων του διευθυντή. Ο κύριος Σειρόπουλος συμμετείχε ενεργά με άλλους Ευρωπαίους συναδέρφους του στην επιχείρηση Αργοναύτης ΙΙ σε όλο το διάστημα του σχεδιασμού και της εκτέλεσης της και κατά συνέπεια ήταν ο στόχος όλων των φιλοδοξών δημοσιογράφων στην Ελλάδα.

 

«Κρίμα, έχει καταντήσει ένα φάντασμα. Από τη μια οι ευθύνες που νιώθει να τον βαραίνουν κι από την άλλη οι ατελείωτες ώρες εργασίας για να εξιλεωθεί. Όταν πάω για δουλειά αυτός έχει ήδη κατεβάσει δυο καφέδες. Προχτές πέρασα το βράδυ να πάρω ένα CD με κάποια δεδομένα που χρειαζόμουν και ήταν ακόμη εκεί. Στο λέω πατέρα, δε θα του βγει σε καλό αυτή η υπόθεση. Είναι και μεγάλος άνθρωπος.»

 

«Ε, δεν το ξέρεις ρε Γιώργο; Όλα τα βάσανα πέφτουν στους ώμους των αγαθών και στο τέλος αυτοί είναι οι πρώτοι που καταρρέουν. Τι να πεις… Ήταν να μη βάλει η Ελλάδα το χεράκι της σε ένα τόσο σημαντικό εγχείρημα. Μια φορά είπαμε κι εμείς να συμμετάσχουμε στην εξερεύνηση του διαστήματος και το κάναμε σαν τα μούτρα μας.»

 

«Τα γήινα μικρόβια δεν είχαν θέση εκεί, για αυτό και έκαναν τόση ζημιά. Όπως και οι λαθρομετανάστες στη χώρα μας», διέκοψε τη συζήτηση η μητέρα του Γιώργου καθώς σερβίριζε τα πιάτα με το μουσακά σε πατέρα και γιο.

 

Για μια στιγμή επικράτησε σιωπή καθώς ο Γιώργος σκάλιζε με το πιρούνι του το φαγητό που άχνιζε ακόμη.

 

«Καλά βρε μάνα, συγκρίνεις τους φτωχούς μετανάστες με… μικρόβια;» ακούστηκε η οργισμένη απάντηση.

 

«Και στο κάτω κάτω η Σβετλάνα δεν είναι λαθρομετανάστρια. Το ξέρεις ότι εδώ γεννήθηκε και μεγάλωσε»

 

Το βράδυ άλλαζε συνεχώς πλευρό στο κρεβάτι του. Νευριασμένος και νηστικός όπως ήταν, δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Η στάση της μητέρας του απόψε τον έκανε να αφήσει τη μερίδα του ανέγγιχτη και τώρα το στομάχι του διαμαρτυρόταν.

 

Ήταν ακόμη ξύπνιος όταν άκουσε το κινητό του να χτυπάει. Παραξενευμένος, κοίταξε την ώρα. Ήταν περασμένες τρεις. Το μυαλό του πήγε στη Σβετλάνα που είχε πάει στους γονείς της για λίγες μέρες. Το νούμερο που αντίκρισε όμως ήταν από το SELT.

 

«Ναι;», είπε με βαριά φωνή καθώς σηκωνόταν από το κρεβάτι.

 

«Συγγνώμη αν σας ξύπνησα νεαρέ μου. Έπαιρνα στα κινητά ώστε να αποφύγω αυτό το ενδεχόμενο», απολογήθηκε ο κύριος Σειρόπουλος από την άλλη άκρη της γραμμής.

 

«Ε, δεν πειράζει. Σας ακούω. Τι συνέβη;»

 

«Κάτι πολύ σημαντικό, κάτι υπέροχο. Ελάτε όσο πιο γρήγορα μπορείτε»

 

Μισή ώρα αργότερα τα αθλητικά παπούτσια του Γιώργου έκαναν τον χαρακτηριστικό ενοχλητικό ήχο στο πάτωμα του SELT. Στην κεντρική αίθουσα υπήρχαν άλλα τρία άτομα που έμοιαζαν να έχουν σηκωθεί άρον άρον από τα κρεβάτια τους. Ο ίδιος ο Σειρόπουλος δεν ήταν σε καλύτερη κατάσταση από τους συνεργάτες του.

 

«Εμπρός λοιπόν, μη χασομεράτε. Δουλεύουμε, δουλεύουμε» του είπε και μια λάμψη χαράς φάνηκε στα κουρασμένα μάτια του ηλικιωμένου αστρονόμου.

 

Υπάκουσε στον προϊστάμενο του και είδε κάποια από τα αποτελέσματα των ερευνών. Κάτι είχε αλλάξει αλλά το μυαλό του αδυνατούσε να λειτουργήσει καλά εκείνη την ώρα. Σε λίγο σύνελθε και κατάλαβε τι είχε συμβεί.

 

Στα νεκρά υπολείμματα των φυτών είχαν εμφανιστεί ζωντανοί οργανισμοί, ένα είδος μεταξύ σκουληκιού και ζωοπλαγκτού που έκανε την πρώτη του δειλή εμφάνιση στον παγωμένο δορυφόρο. Παράλληλα, η υποχώρηση των φυτών είχε σταματήσει και όλα έδειχναν πως άρχιζαν αργά αλλά σταθερά να εξαπλώνονται ξανά.

 

Το πρωί εκείνης της μέρας ήρθε η κάθαρση για το επιστημονικό προσωπικό του SELT και όχι μόνο. Δεν είχε ξεκαθαριστεί ακόμη αν η ανθρωπότητα είχε γίνει μάρτυρας ενός συνηθισμένου σημείου καμπής του κύκλου ζωής της Ευρώπης η αν κάποια γήινα μικρόβια ήταν η αιτία για αυτό το φαινόμενο. Όμως ακόμη κι αν οι αρχικές ενδείξεις για μικρόβια ήταν σωστές, αυτά ήταν η αιτία για εμφάνιση νέας ζωής στο φεγγάρι αυτό και όχι η θανατική καταδίκη της προϋπάρχουσας ζωής.

 

Γυρνώντας σπίτι του, ο Γιώργος έριξε μια ματιά στις εφημερίδες στο περίπτερο κάτω από το σπίτι του. Το βλέμμα του καρφώθηκε στο άρθρο της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής εφημερίδας, της European Herald.

 

«ΕΞΙΛΕΩΣΗ! Ο Αργοναύτης ΙΙ είχε σταλθεί να βρει μορφές ζωής και απρόσμενα δημιούργησε ο ίδιος νέες. Η πρώτη εμφάνιση πανίδας σε αυτή την κρύα γειτονιά του Ηλιακού συστήματος.»

 

Πήρε την εφημερίδα και ξεκίνησε για το σπίτι των γονιών του. Ευτυχώς, η εφημερίδα τυπωνόταν στη γλώσσα κάθε χώρας όπου κυκλοφορούσε. Έτσι θα μπορούσαν να τη διαβάσουν και οι γονείς του.

 

****

 

Ήταν καλοκαίρι πια.

 

Οι αναμνήσεις από τα περιστατικά του φθινοπώρου φάνταζαν τόσο μακρινές όσο και η πατρίδα του. Όπως χάζευε την αντανάκλαση του Ηλίου στην πισίνα του ξενοδοχείου άκουσε γνώριμα βήματα πίσω του.

 

«Με ποιον μιλούσες:» ρώτησε.

 

«Η μητέρα σου ήταν πάλι. Πήρε να δει πως πάει ο μήνας του μέλιτος.»

 

«Φαίνεται πως έχετε γίνει κολλητές εσείς οι δυο τώρα τελευταία»

 

«Ναι. Έτσι φαίνεται.»

 

Την αγκάλιασε και τη φίλησε κάνοντας την μούσκεμα βρεγμένος όπως ήταν. Αν ένας ξένος εξωπλανητικός μικροοργανισμός κατάφερε να αποδειχθεί ευεργετικός για την Ευρώπη, πρέπει να ήταν πολύ τυχερός που η δική του επισκέπτρια από το εξωτερικό ήταν μια τόσο όμορφη και γλυκιά κοπέλα.

[Nihilio]

Τελικά τα κόλλησες μια χαρά και τα δύο στοιχεία της ιστορίας Κένταυρε. Μου φάνηκε ότι βιάστηκες λίγο στο δεύτερο κεφάλαιο, αλλά το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά πολύ καλό.

[heiron]

Ναι,σε καποια φαση ειπα να συντομευσω για να μη μεγαλωσει πολυ. Μου ειχαν ερθει καποιες ιδεες που θα του προσθεταν 1000-1500 λεξεις οπως το υπολογισα αλλα προτιμω να κοβω παρα να προσθετω.Ασε που οπως ειχα πει ειχε γραφτει με..."συγκεκριμενες προδιαγραφες".

(Παρεπιπτοντως, ειναι οντως πιο ευαναγνωστα οταν αφηνουμε κενα αναμεσα στις παραγραφους.)Παντως ειναι μαλλον καλυτερα που απεφυγα λεπτομεριες για το τι ακριβως εγινε στην Ευρωπη και αντι να γραψω ενα πετσοκομμενο 3ο κεφαλαιο εγραψα ενα μικρο επιλογο.

Η ολη υποθεση μου θυμιζε απροσδιοριστα Λεγκεν και Κλαρκ-ισως και Ασιμοφ.Δεν ξερω γιατι αλλα θελω να δοκιμαζω διαφορετικα θεματα καθε φορα.Το επομενο θα Ντικοφερνει μαλλον.Η μπορει να Λαβκραφτοφερνει...

[Bardoulas©]

Δε μ'άρεσε. Δεν είχε σεκς και βία!!!

 

 

Ψέμματα. Μου άρεσε αρκετά. Γενικά μου αρέσουν οι ιστορίες που περνούν μήνυμα. Πραγματικά το λέω, μακάρι να έγραφα που και που κι εγώ καμιά τέτοια και να μην αναλωνόμουν στα ψυχοπαρανοϊκά. Έκαστος στο είδος του. Το μόνο που με ξένισε ήταν η συμπεριφορά της μάνας του Γιώργου. Θα μπορούσες να τόνιζες λίγο παραπάνω την ξενοφοβία της, για να γίνει ακόμα πιο δυνατό το φινάλε. Και αν έβαζες και λίγο σεκς παραπάνω....

 

ΥΓ: Η Ελένη είναι ελεύθερη τώρα δηλαδή;

[heiron]

Αυτο μου ελεγε και ο Μιλντοκ την Κυριακη.Δεν θυμαμαι αν ειχες ερθει η αν ηταν πιο πριν.Βασικα μπορουσα να βαλω και τα δυο-να γινει μια αιματηρη ληστεια και να περιγραψω τον πηδουλο(εχμ...την ερωτικη σκηνη ηθελα να πω) με την αλλοδαπη.Τωα σκεφτομαι να βαλω η να μη βαλω σεξ σε αυτο που γραφω.Ειμαι και ντροπαλο παιδι ομως...

 

Η Ελενη μαλλον ελευθερη ειναι.Βασικα ξεκοψε με τον τυπο οταν παντρευτηκε την ξενη. Επισης εγινε χρυσαυγιτισα...Ακους εκει να της φαει το γκομενο η τσουλα η ξεβρακωτη η $#%&...

Οποτε να σου δωσω το τηλ της.

[Oberon]

Στο πρώτο μέρος, δεν καταλάβαινα που ακριβώς το πήγαινες, αλλά μου άρεσε τόσο για τα σχόλια περί κοινωνικού ρατσισμού (κάτι που απεχθάνομαι), όσο - και ίσως λίγο περισσότερο - για το ταξίδι στην Ευρώπη, το οποίο περιέγραψες πολύ καλά και οτι σχετιζόταν γύρω από αυτό, όπως τις αντιδράσεις των επιστημόνων κλπ.

Όπως και άλλοι, δεν είχα ιδέα πως θα συνδύαζες τα δυο plots της ιστορίας, δηλαδή τη σχέση με τη Σβετλάνα και την ανακάλυψη της πρώτης "εξωγήινης" ζωής. Τελικά όντως τα συνδύασες καλά αν και η αλλαγή της μητέρας του πρωταγονιστή μου φάνηκε κάπως απότομη. Δεν αλλάζουν τόσο εύκολα οι προκατειλημένοι άνθρωποι. Πάντως η ιστορία σε σύνολο ήταν πολύ καλή, καλογραμμένη και με καλό ρυθμό και ροή. Και φυσικά γεμάτη μηνύματα. Ένα σημείο που μ'άρεσε ιδιαίτερα ήταν το twist με τα μικρόβια, που από φαινομενική καταστροφή με πολύ άσχημες συνέπειες και για τους "Ευρωπαίους" και για τους ανθρώπους, το έκανες έναν θρίαμβο. Σχεδόν έναν ύμνο συναδέλφωσης, αν μου επιτρέπεται να το εκφράσω κάπως ποιητικά αυτό.

[heiron]

Dain, αν προσεξεις θα δεις οτι δεν παρουσιαζω την μητερα στο τελος.Απλα λεω για το τηλεφωνημα δειχνοντας ετσι την "αποδοχη" της Σβετλανα απο την πεθερα.Χρησιμοποιω το ρημα "φαινεται" αρα δεν λεω οτι ντε και καλα ετσι ειναι.Ξεχνας επισης οτι μιλαω για ενα χρονικο διαστημα πολλων μηνων-σχεδον ενος χρονου.Αλλα ουτως η αλλως ετσι δεν κανουν πολλες πεθερες;Αν δεν τους αρεσει η νυφη η ο γαμπρος αλλα δεν μπορουν να το αποφυγουν,το...απολαμβανουν προσποιουμενες οτι δεν τρεχει τιποτα.Μετα απο χρονια μπορει και να αλλαξουν γνωμη.

Δεν ξερω αν εχεις πεθερα αλλα πιστευω πως επιασες το νοημα.

[Oberon]

Όχι δεν έχω πεθερά, η λογική σου είναι σαφής, θα προτιμούσα να έδειχνες την αλλαγή αυτή κάπως περισσότερο. That's all.

[heiron]

Επειδη πολλοι βαριουνται να διαβαζουν μεγαλα κειμενα στο διαδιχτυ ειπα να κανω μια επισυναψη με το πληρες κειμενο για νταουνλοουντ...

Ξένοι_στην_Ευρώπη.doc

 

"Ειναι καλυτερα να σ'τα προσφερουν ολα ετοιμα!"

[Διγέλαδος]

Γλυκό διήγημα και με

nice ending αν και too nice ... μακάρι να έπαιρνε τέτοια τροπή αυτή η μόλυνση αν όντως συνέβαινε κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα.. αλλά χλωμό το βλέπω. (αλλά να μου πεις αυτός ο οργανισμός ολόκληρο παγετώνα έμαθε να αντιμετωπίζει).

 

 

Να σου πω, μήπως αυτή η ιστορία προοριζόταν για την άσκηση 15 – μεταστροφή του χαρακτήρα; Σίγουρα το πέτυχες.

 

Το μόνο περίεργο ήταν που είχες διαλέξει περίπου τρεις διαφορετικές χρονικές εποχές – γεγονότα, με το να πάρεις μια μέρα (Ok και δυο) από την κάθε μια εποχή περιγράφοντας λεπτομερώς τι έγινε και μετά με λίγα λόγια έλεγες τι έγινε μεταξύ της μιας εποχής με την επόμενη. Για να ξαναπεριγράψεις αναλυτικά την ημέρα της επόμενης εποχής. Δεν ξέρο αν ήταν καλό ή κακό.

 

Nice work που μπορεί να πάει να το δει στο cinema το ζευγάρι και να το ευχαριστηθούν και οι δυο τους

Edited December 11, 2005 by twocows

[heiron]

Βρε,δεν ειμαι μελος στο εργαστηρι!Δεν ηξερα για την ασκηση...Επισης αυτο το διηγημα το ειχα γραψει αρχες του 2005 βασικα.

Χμ...ναι αυτο με τις εποχες ειναι λιγο περιεργο αλλα ετσι επρεπε να γινει.Συνηθως στις ταινιες-και σπανιοτερα στα βιβλια-ολα συμβαινουν πολυ γρηφορα.Στην πραγματικοτητα αυτα που περιγραφω θελουν χρονο αρα κανω καποια αλματα μηνων για να φτασω στα ουσιωδη.Στα σημεια καμπης ας πουμε.

Αν θυμαμαι καλα στην αρχη περιγραφω μια περιοδο 4 περιπου ημερων.Αρα ξεπερνω τις 2!!! B)

"Nice work που μπορεί να πάει να το δει στο cinema το ζευγάρι και να το ευχαριστηθούν και οι δυο τους "

Ναι!Ειναι μεν ΕΦ αλλα αυτο ειναι το φοντο του πινακα.Στην ουσια θα ηταν ρομαντικη κοινωνικη ταινια-καλη για ζευγαρια-και μαλιστα με τελος που συνηθιζεται σε τετοιες ταινιες.

Για την Ευρωπη ηθελα να δειξω οτι η φυση βρισκει τον τροπο να εξισοροπει καποια πραγματα.Επισης οτι ουδεν κακο αμιγες καλου(και το αντιστροφο)...Αρχικα ηθελα να αφησω υπονοιες οτι μπορει να μην ηταν στα αληθεια γηινα μικροβια-απλα πεσαν σε ενα φαινομενο του κυκλου ζωης του δορυφορου.Ξερεις,μολις παει να εξαφανιστει ενα ειδος επειδη ενα αλλο το τρωει,το αλλο μειωνεται λογω ελλειψης τροφης και ετσι το "θυμα" ξανααυξανεται.(δε θυμαμαι την επιστημονικη ονομασια του φαινομενου)

[Nienor]

(Δεν πειράζει να τα πω εδώ και για τα δύο ε?)

 

Αν και ο τίτλος του μου φαίνεται εξαιρετικά πετυχημένος, την παρομοίωση επάνω στην οποία στηρίζεσαι συνεχίζω να τη βρίσκω λιγάκι ρατσιστική, αν και ξέρω πολύ καλά πως δεν ήταν πρόθεση του κειμένου.

 

Από κει και πέρα, σαν ιστορία, μου άρεσε αρκετά. Τελικά την είχα διαβάσει ολόκληρη αλλά τη θυμόμουν ελάχιστα οπότε ήταν σαν τη διάβασα για πρώτη φορά. Να σου πω ότι είναι μικρή κι ότι θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερη? όχι δε θα στο πω, γιατί νομίζω πως η ανάπτυξή της είναι επαρκής αυτή τη φορά. Θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη σίγουρα, αλλά δε μας λείπουν κομμάτια κι έτσι όπως είναι, ίσα ίσα που σε κάποια σημεία αυτά που πρέπει να συμπληρώσουμε μόνοι μας αποτελούν ώθηση, πράγμα που το βρίσκω καλό.

 

Αυτό που βλέπω αξίζει να ειπωθεί είναι πως ενώ το «θέμα» της ιστορίας θα μπορούσε σαφέστατα να είναι η ζωή στο δορυφόρο, το κρατάς σε ένα δεύτερο επίπεδο και η κύρια ιστορία είναι αυτή το love story του ρατσιστή ήρωα που αλλάζει γνώμη τελικά. Είναι αρκετά τίμιο σα θέμα, δηλαδή, χρησιμοποιείς ένα εντυπωσιακό υπόβαθρο για να μας πεις τελικά μια ανθρώπινη ιστορία και μένεις πιστός στο νόημα από όπου την ξεκινάς. Πιστεύω πως αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον σημείο της.

 

Ακόμα, έχεις όμορφο διάλογο, ζωντανό, αν και κάποιες στιγμές μοιάζει να ξεχνάς τι ωραία που τα έλεγες προηγουμένως και σου γίνεται γραπτός λόγος, όμως εντάξει είναι κάνα δυο μονάχα και τα τρως. Επίσης μας γνωρίζεις τους φίλους του κυρίως μέσα από το διάλογο και για το ρόλο που παίζουν τους ξέρουμε αρκετά καλά.

 

Τώρα, κάνα δυο πραγματάκια ακόμα: Θα μπορούσες να βάζεις τις φράσεις που αποτελούν σκέψη με italics οπότε να μη χρειάζεσαι αυτό το αναθεματισμένο το «σκέφτηκε ο τάδε», αφού θα ξέραμε κατευθείαν από την εμφάνιση πως πρόκειται για σκέψη. Η όλη φάση με τη φοιτήτρια συνάδελφο νομίζω παραέγινε γρήγορα (από τη στιγμή που υποτίθεται πως θα παντρευόταν την Ελένη και δεν τον πείραζαν ούτε οι καυγάδες τους ;) ).

[heiron]

Χμ...ισως να εχεις δικιο για τα ιταλικς στις σκεψεις...

 

Το θεμα ειναι οτι το αντεγραψα ακριβως οπως το ειχα στο χειρογραφο,οπου δεν χρησιμοποιουσα ιταλικς βεβαια!Ισως θα μπορουσα να του κανω ενα ψιο εντιτ οταν το εγραψα στον ΗΥ.

 

Η παρομοιωση εκ πρωτης οψεως φαινεται ψιλορατσιστικη,αλλα στην τελικη δειχνει την αποψη των ρατσιστων ετσι;Οτι οι ξενοι ειναι σαν αλλοκοσμα μικροβια που μολυνουν την κοινωνια, ας πουμε.

 

Εχω κανει λιγο μπρεην στορμινγκ και με αλλη μια ιστορια soft SF αν και αυτη τη φορα θα ειναι στο μακρινο μελλον και θα διαφερει σε καπια βασικα σημεια.Αλλα θα μοιαζει καπως.

[tetartos]

Ξεκίνησα να διαβάζω αυτήν την ιστορία, αν και αρκετά παλιά, επειδή είναι pinned (γιατί άραγε;)

 

Είναι πολύ όμορφη, διαβάζεται ευχάριστα και... μονορούφι. Μπράβο Κένταυρε! Επειδή, αν θυμάμαι παραδέχτηκες ένα προσωπικό σου στοιχείο στην ιστορία, μπορώ να πω ότι θαυμάζω το πώς κατάφερες να συνδυάσεις ένα γεγονός που μπορεί να σου συνέβη με την επιστημονική φαντασία. Εύγε!

 

Χαίρομαι που δεν είχε "σεκς" και βία - κατά τη γνώμη μου δεν θα ταίριαζε με το κοινωνικο-ρομαντικό της ύφος. Επίσης μου άρεσε που περιγράφεις μια (περίπου) μέρα από κάθε εποχή. Είναι πιο κινηματογραφικό έτσι! Το μέγεθός της ήταν ό,τι πρέπει και οι διάλογοι αρκετά ζωντανοί και πειστικοί. Σε ό,τι αφορά τις πεθερές, έχεις δίκιο, στην Ελλάδα είναι πολύ συνηθισμένο να μεταστρέφονται - ίσως όχι τόσο γρήγορα ώστε να γίνουν "κολλητές" - εκτός κι αν το λες πειραχτικά!

 

Δυστυχώς για την ευχαρίστησή μου, είχα καταλάβει τον παραλληλισμό μετανάστες-αποστολή (δε μας αρέσουν αυτοί που έρχονται αλλά μας αρέσει να πηγαίνουμε εμείς) και ο τίτλος ήταν πολύ προδοτικός γι' αυτό. Χαίρομαι όμως για το "αναπάντεχο" εύρημα των μικροβίων. Μπράβο!

 

Ένα τυπογραφικό "δεν βρέθηκα μα τους γονείς μου" φαντάζομαι εννοείς "με". Τέλος, διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις για το κατά πόσο θα χαρούμε αν "μολύνοντας" μια ξένη μορφή ζωής δημιουργήσουμε μια καινούρια "ανώτερη" ή "καλύτερη". Αυτό θα μας εμποδίσει να την μελετήσουμε ή τελοσπάντων να την αφήσουμε να εξελιχθεί μόνη της! Μην ξεχνάς και την Prime Directive! Με την ίδια λογική οι Αμερικάνοι είναι η καινούρια μορφή ζωής που προέκυψε όταν οι Ινδιάνοι μολύνθηκαν από Ευρωπαίους μπου-χα-χα! Τέλος πάντων το σώζεις κάπως γράφοντας για την πιθανότητα "κύκλου ζωής" των ιθαγενών μικροβίων και καταλαβαίνω ότι χωρίς αυτό δεν υπάρχει ιστορία, οπότε συγχωρείται! Καλή συνέχεια!

[Oberon]

Ξεκίνησα να διαβάζω αυτήν την ιστορία, αν και αρκετά παλιά, επειδή είναι pinned (γιατί άραγε;)

 

Μάλλον θα ξεχάστηκαν και τα δύο pinned topics στο υποφόρουμ αυτό.

[tetartos]

Μάλλον θα ξεχάστηκαν και τα δύο pinned topics στο υποφόρουμ αυτό.

 

 

Αχ, τώρα μου έχεις εξάψει την περιέργεια! Γιατί ήταν pinned εξαρχής;!