Jump to content

Write off #18 (Isis vs month)


Nihilio
 Share

Recommended Posts

edit 7/1/09: Ένδειξη poll Isis 11 Month 5

 

 

Tα μηχανήματα βούιζαν σαν τρελά, κάνοντας το κεφάλι της να πονάει. Εκατομμύρια ηλεκτρονικοί ψίθυροι ανά δευτερόλεπτο την περιέβαλαν, μέχρι που δεν άντεχε πια. Απαυδισμένη βγήκε έξω από το δωμάτιο και ήπιε μια γουλιά νερό από το μπουκάλι που κουβαλούσε πάντα μαζί της. Με τα δάχτυλά της χάιδεψε απαλά το μέτωπό της, προσπαθώντας να διώξει τον πόνο. Έτρεμε και μόνο στην ιδέα ότι σύντομα θα έπρεπε να επιστρέψει στο σωρό από τα μηχανήματα που στοιβάζονταν στο δωματιάκι. Κι όμως έπρεπε να το κάνει.

Edited by Nienor
Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

1101 λέξεις.

Σεξ: όχι ακριβώς

Βία: όχι ακριβώς

Βρισιές: σε κανονικά επίπεδα (2 βρισίδια σε όλη την ιστορία. Αλήθεια λέω!)

 

(Συνέχεια... En Guard Isis!!!)

 

 

Η δουλειά της δεν ήταν ούτε τρομακτικά δύσκολη, ούτε απαιτητική. Ήταν απλά κουραστική. Όλα αυτά τα μηχανήματα γύρω της… ποτέ δεν τα συνήθισε. Πάντα της φαινόντουσαν κρύα και εχθρικά. Λες και μέσα στα ηλεκτρονικά τους κυκλώματα, είχαν γραμμένο το μίσος τους για αυτήν, την άσχετη, την ανόητη, που δεν καταλάβαινε τίποτα. Υπήρχαν περιπτώσεις που θα ορκιζότανε ότι έβλεπε μάτια. Μάτια που την βλέπανε ψυχρά, υπολογιστικά. Λες και περιμένανε κάτι.

 

Για άλλη μια φορά ένα αίσθημα πανικού άρχισε να την καταλαμβάνει. Ένας κόμπος στον λαιμό, μια αίσθηση λιγοθυμίας. Ο χώρος έμοιαζε να κλείνει απειλητικά γύρω της. Ένα βάρος, βάρος ασήκωτο, είχε πέσει πάνω στο στήθος της. Η αναπνοή της έβγαινε γρήγορη και σφυριχτή. Έπρεπε να βγει έξω! Δεν άντεχε άλλο, θα ούρλιαζε, θα φώναζε μέχρι να ανοίξουν την πόρτα, μέχρι να την αφήσουν να φύγει, μέχρι…

 

Ένα ζευγάρι χέρια την έπιασαν από πίσω, και την αγκάλιασαν απαλά. Ένα σώμα κόλλησε στην πλάτη της. Από πίσω της άκουσε λόγια παρηγορητικά, λόγια που την ηρεμούσαν. Άκουγε την φωνή, λες και ήταν υπνωτισμένη. Το βάρος σταδιακά έφυγε από πάνω της. Ο χώρος μεγάλωσε, ο κόμπος λύθηκε. Ακόμα και εκείνη, η τάση εμετού που είχε και δεν το είχε καταλάβει, είχε φύγει εντελώς. Το μόνο που έμεινε ήταν ηρεμία, ησυχία και γαλήνη. Γύρισε και τον αγκάλιασε με δύναμη. Αυτός δεν έσφιξε πιο δυνατά για να μην την πονέσει. Έτσι όπως είχε το κεφάλι της στο στήθος του μπορούσε να ακούσει την καρδιά του να χτυπάει. Σταθερά και ήρεμα, σαν το απαλό παφλασμό των κυμάτων το καλοκαίρι. Ένιωθε τόση ανακούφιση και σιγουριά εκείνη την ώρα, που δεν την ένοιαζε τίποτα…

 

Ήταν βράδυ και είχε βγει με την παρέα της για ποτό. Αυτή, η Σόνια, η Κατερίνα και η Έλενα με τα αγόρια τους, είχαν πάει να τα πιούν και μάλιστα άγρια. Κάπου κατά τα μεσάνυχτα, αυτή και ο Παύλος, το αγόρι της, βγήκανε να πάνε μια βόλτα. Δεν κατάλαβε πώς, το ποτό την είχε ζαλίσει αρκετά άλλωστε, ο Παύλος την οδήγησε σε ένα γιαπί. Ήτανε κακοφωτισμένος ο δρόμος, και δεν υπήρχανε πολλά αυτοκίνητα εκεί γύρω. Με την συνειδητοποίηση αυτή, το αλκοόλ εξατμίστηκε γρήγορα από τον οργανισμό της. Ο Παύλος συνέχιζε να τις μιλάει με περίεργη φωνή.

- Και θα δεις μωρό μου, θα περάσουμε φίνα! Θα είναι και τα άλλα παιδιά παρέα, θα γουστάρεις τρελά. Θα μας δώσουν και μπόλικο stuff, αρκετό για να βγάλω τον μήνα. Ένα φιξάκι και θα γουστάρεις και εσύ τρελά, κούκλα μου.

- Τι εννοείς Παύλο;

- Έλα τώρα, μην μου το παίζεις και μυξοπαρθένα! Έχω πει στα παιδιά πόσο άγριο μωρό είσαι στο κρεβάτι, και γουστάρουν τρελά μια ξεπέτα μαζί σου!

- Είσαι… Φεύγω.

Την άρπαξε από τα μαλλιά και της έκλεισε το στόμα. Η φωνή του ήταν τώρα απειλητική, ενώ από το γιαπί βγήκαν κάμποσα άτομα.

- Άκου εδώ τσουλί! Αυτή την ευκαιρία δε τη χάνω. Θα κάνεις αυτό που σου λέω είτε σου αρέσει, είτε όχι.

Κάμποσα χέρια την άρπαξαν και άρχισαν να την τραβάνε προς το γιαπί. Πάλευε να τους ξεφύγει, αλλά μάταια. Άκουγε τις κοροϊδευτικές φωνές τους στα αυτιά της, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Σχεδόν τα είχαν καταφέρει να την σύρουν μέσα, όταν ακουστήκανε τρεις καινούργιες φωνές, καθαρά.

- Πάμε!

- Θα μπλέξουμε.

- Καλιά να μπλέξω, παρά να το έχω βάρος στην συνείδησή μου, ότι δεν έκαμα τίποτα.

- Συμφωνώ με αυτό που λες, αλλά δεν θα ήτανε καλύτερο να το αφήσουμε στην αστυνομία;

- Θα την βάλουνε σε ένα αυτοκίνητο, και θα εξαφανιστούνε.

Οι άνδρες που την σέρνανε γυρίσανε να αντιμετωπίσουνε τους τρεις νέους. Μόνο ένας τη κράταγε με το χέρι του στο στόμα της.

- Ήντα κάμετε εκιά, μωρέ κοπέλια; Δεν αφήνετέ τηνε τη κοπελιά;

- Τι είπε;

- Κάτι να την αφήσουμε νομίζω. Δεν τα πάω καλά με τις ξένες γλώσσες.

- Άντε χάσου μη σε χαράξουμε, ρε καραγκιόζη!

- Θα πρότεινα να κάνετε αυτό που σας λέει.

- Άντε γαμήσου να’σπρίσεις μαλάκα!

Το τι ακολούθησε ποτέ δεν το κατάλαβε καλά. Κάποια στιγμή μόνο είδε τρεις φιγούρες να την πλησιάζουν και το άτομο που την κρατούσε να τη παρατά και να τρέχει να φύγει.

- Είσαι καλά;

Στο άκουσμα της φωνής ένιωσε ανακούφιση. Την είχε γλιτώσει.

 

Μετά από το συμβάν αυτό, πολλά άλλαξαν στον τρόπο ζωής της. Ξέκοψε από την παρέα της, και του «φίλους» της. Ο Παύλος αναπόσπαστο μέρος της παρέας εκείνης την ενόχλησε μόνο μια φορά. Μια κουβεντούλα με τους νέους της φίλους τον έπεισε να μη ξαναπλησιάσει κοντά της. Έπαψε τα μεθύσια. Προβλήματα που έμοιαζαν σοβαρά τώρα ποια ήταν γελοία. Σταμάτησε να βλέπει μόνο την εμφάνιση. Την ενδιέφερε ποια ο άνθρωπος, και το τι έβαζε και έδινε στους γύρω του. Η μάνα της έβλεπε την αλλαγή στην κόρη της και δεν το πίστευε. Αλλά δεν είπε τίποτα, την άφηνε να βρει τον δρόμο της, τώρα που είχε πια κάνει τα πρώτα σημαντικά βήματα. Το παιδί που την είχε σώσει, ο Γιώργος, ήταν πάντα δίπλα της. Αρχικά σαν φίλος, μετά κάτι παραπάνω. Όλα ήταν όμορφα και καλά μέχρι που τελείωσε τις σπουδές του. Έπρεπε πια να γυρίσει έλεγε στο σπίτι του. Της ζήτησε να τον ακολουθήσει. Αυτή φοβήθηκε και τον παρακάλεσε να μείνει μαζί της. Δεν μπορούσε, είχε και άλλες υποχρεώσεις. Τσακωθήκανε άσχημα και χώρισαν με αυτή τη πικρή γεύση θυμού. Ο Γιώργος τελικά έφυγε, και αυτή έμεινε μόνη να μετανιώνει. Έπεσε σε κατάθλιψη, οι τοίχοι γύρω της έμοιαζαν να προσπαθούν να την συντρίψουν. Περνούσε μέρες ολόκληρες σε εξωτερικούς χώρους. Τελικά την πήγανε σε ψυχολόγο. Πρώτη φορά άνοιγε την ψυχή της τελείως. Ο γιατρός αφού τα άκουσε όλα, χαμογέλασε καλοσυνάτα. Πήγε στο παράθυρο και το άνοιξε. Άφησε την μυρωδιά από τα δέντρα να μπει μέσα στο δωμάτιο.

- Ξέρω ένα γιατρικό. Είναι όμως ακριβό.

- Τι είναι γιατρέ.

- Να κάνεις αυτό που φοβήθηκες να κάνεις πριν από καιρό.

 

Η απάντηση την έβαλε σε σκέψεις. Ζύγισε την ζωή της για πρώτη φορά, έψαξε να βρει την απάντηση. Ο γιατρός είχε δίκιο. Τον ακολούθησε τελικά μετά από καιρό και έψαξε να τον βρει. Έπιασε δουλειά στην εταιρία που δούλευε και αυτός. Πίστευε ότι θα τον έβρισκε εύκολα, ότι ήταν σχετικά απλό το να τον βρει. Η πραγματικότητα την τσάκισε. Την βάλανε μέσα σε ένα δωμάτιο με μηχανήματα, μηχανές που βούιζαν και κάνανε ενοχλητικούς θορύβους. Πέρασε ένας μήνας που υπέφερε στωικά το μαρτύριο του δωματίου εκείνου. Την μέρα εκείνη τα μηχανήματα βούιζαν σα τρελά, κάνοντας το κεφάλι της να πονάει. Χιλιάδες ηλεκτρονικοί ψίθυροι ανά δευτερόλεπτο την περιέβαλαν μέχρι που δεν άντεχε πια. Ήταν έτοιμη να ουρλιάξει από τον πανικό που την καταλάμβανε γοργά, όταν ένα ζευγάρι χέρια την αγκάλιασαν από πίσω, σφιχτά και απαλά συνάμα. Γύρισε και τον αγκάλιασε και αυτή, ένα αίσθημα γαλήνης να απλώνετε μέσα της μετά από καιρό.

Link to comment
Share on other sites

Ίσις, δαγκωτό!

 

Month, είναι γλυκό, τρυφερούλι, και αρκετά καλογραμμένο σε σχέση με τα υπόλοιπα δικά σου που έχω διαβάσει. Συνέχισε έτσι.

Από την άλλη πλευρά, εκμεταλλέυεσαι τον πρόλογο μονάχα ως background και γράφεις μια ιστορία εντελώς μακριά του. Η υπόθεση δε μου λέει και πάρα πολλά, έχει και μερικά κενάκια που θα μπορούσες έυκολα να κλείσεις.

 

Ίσις, για σένα, μου φαίνεται πολύ πρόχειρο. Γενικά γράφεις πολύ πολύ καλύτερα από την άποψη των φράσεων-λεξιλογίου κτλ. Μου φαίνεται δηλαδή ότι το έγραψες γρήγορα γρήγορα για να το ανεβάσεις. Παραταύτα είναι υπέροχο (πέρα από τα διαδικαστικά), άκρως ανατριχιαστικό και αληθινό. Έχει μια ειλικρίνια μέσα του και μια δύναμη που νομίζω θα τη θυμάμαι.

Link to comment
Share on other sites

Αααργκχ!... Γιατί βάζετε παύλες στους διαλόγους; Μισώ. :angry:

 

Και τα δύο ήταν πολύ καλές προσπάθειες. Νομίζω, όμως, ότι του Month χρειαζόταν περισσότερη δουλειά ακόμα: περισσότερη ανάπτυξη για να φανεί πραγματικά η ιστορία.

 

Της Ίσιδας ήταν πιο ολοκληρωμένο, αν και από το ατύχημα και μετά θα μου άρεσε να δω περισσότερη ανάπτυξη' νομίζω ότι περνάμε πολύ γρήγορα από τα καθημερινά, στο ατύχημα, και στην ανάρρωση.

Link to comment
Share on other sites

Mkay.

Για τον Μόνθ, θα πώ οτι η ιστορία του απογειώθηκε ελαφρώς απ τον ''διαγωνισμό'', καθώς η ιστορία δεν έχει καμία σχέση με την εισαγωγή. Κατα τα άλλα, μου άρεσε, αν και την βρήκα κάπως ''διδακτική''(δηλαδή ο τύπος αυτός είναι η σωτηρία της, την έβαλε στον ίσιο δρόμο κτλ) πράγμα που δεν μου πολυ αρέσει γιατί το βλέπω λίγο naive.

 

Isis

Μου άρεσε περισσότερο απ του Μόνθ, κυρίως γιατί είχε περισσότερο υπόβαθρο και οι χαρακτήρες ήταν πιστευτοί(ζωντανοί θα έλεγα), η ιστορία όμορφη και καλογράμμενη.

Link to comment
Share on other sites

Δεν καταλαβαίνω. Γιατί πρέπει να είναι συνέχεια της εισαγωγής η ιστορία; Πουθενά δεν βλέπω κανένα κανόνα που να λέει ότι πρέπει να είναι λογική συνέχειά της. Ξεκινάς με κάτι και γράφεις ότι βγάλεις απο μέσα σου. Και να πω την αλήθεια, η εισαγωγή μου θύμισε αρχή απο sci fi ιστορία. Εγώ έκανα χρήση όπως πίστευα.

Link to comment
Share on other sites

''kai stin synexeia na to synexisoun, dimiourgontas ena dihghma''

Αυτός είναι ο σκοπός του ''διαγωνισμού'', να συνεχιστεί η ιστορία απο την εισαγωγή.

Link to comment
Share on other sites

Την Ίσιδα.... Μου φάνηκε πιο ευαίσθητο και το σενάριο πιο βαθύ και με πολύ όμορφη ροή...

 

αν και με το που διάβασα την εισαγωγή περήμενα να δω κανα θριλεράκι.. τέσπα !!!

Link to comment
Share on other sites

Συγγνώμη ανιψούδι, (τελικά το αίμα νερό γίνεται) αλλα ειμαι με τον Month

 

To διήγημα του, το κατάλαβα σε αντιθεση με το δικό σου...

Μπορεί να είναι επειδή τον ξέρω περισσοτερο καιρό η απλά να ταιριάζουν τα χνώτα μας.

 

Τώρα, σε τεχνικά θέματα.

 

Month, Είναι ίσως το καλλίτερο σου, η ροή του που άρεσε και κατάλαβα το νόημα αλλα, μερικές φορές, γράφεις όπως μιλάς και αυτό φαίνεται τουλάχιστον απο αυτούς που σε γνωρίζουν.

 

Isis, Δέν μπορώ να πώ αν είναι καλό η κακό, γιατί απλά δεν με άγγιξε, δέν το κατάλαβα.

 

Τώρα όσον αφορά την αρχική παράγραφο, δέν κατάλαβα τις ενστάσεις σας παιδιά στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιήθηκε, προσωπικα μου άρεσε.

Και κυρίως ζητάμε απο τους διαγωνιζόμενους να δημιουργήσουν και όχι απλά να συνεχίσουν κάτι που έγραψε άλλος.

Νομίζω

Link to comment
Share on other sites

Δηλαδη,Σαυλοτ ο Μηνας μιλαει ετσι:

"Άκου εδώ τσουλί!"

Η ετσι:

"Ήντα κάμετε εκιά"???

Της Ισιδας ηταν σαφως πιο καλογραμμενο για λογους που ανεφεραν αλλα επειδη, οπως και ο Σαουλοτ, μπερδευτηκα θα ψηφισω Μονθ.Το κανω κρινοντας τις ιστοριες κυριως κι οχι τον τροπο που γραφτηκαν.Βεβαια, δεν ειδα και πολυ ΕΦ στου μονθ-ποσο μαλλον στην Ισιδα.Αν εκρινα το υφος,κτλ κτλ νομιζω οτι θα ηταν αδικο για μερικους...

Μετα απο σκεψη πολλων ημερων(σοβαρα!)...Μονθ!(στα πεναλτυ...)

Link to comment
Share on other sites

Ίσιδα, με διαφορά. Ήταν πολύ ατμοσφαιρικό και με πολύ καλή ανάπτυξη στον χαρακτήρα της πρωταγωνίστριας.

Όσο για τον month συμφωνώ ότι έχει ξεφύγει... Εντάξει η γραφή ήταν ok, αν και με αρκετές κλισέ εκφράσεις, αλλά το κείμενο δεν είχε συνοχή.

 

Και κυρίως ζητάμε απο τους διαγωνιζόμενους να δημιουργήσουν και όχι απλά να συνεχίσουν κάτι που έγραψε άλλος.

Νομίζω

Ε ενοείεται πως δημιουργούν. Βλέπεις στο κείμενο της Ίσιδος ας πούμε να λείπει η δημιουργηκότητα και η πρωτοτυπία; Απλά όλο το concept του write off είναι να δούμε πως αναπτύσει ο καθένας την ιστορία του ξεκινώντας από μια ιδέα ένα κοινό σημείο αναφοράς. Ο month ξέφυγε απ'αυτό, αλλά δε το 'κανε καν διακριτικά, κι έτσι φαίνεται πως το κείμενο δεν έχει "δέσει". Τα διάφορα μέρη του μοιάζουν παράταιρα.

Edited by Μελδόκιος
Link to comment
Share on other sites

Εγώ συμφωνώ με το Μελδόκιο, αλλά θα ήθελα να διευκρινίσω κάτι.

 

Όταν έλεγα:

Από την άλλη πλευρά, εκμεταλλέυεσαι τον πρόλογο μονάχα ως background και γράφεις μια ιστορία εντελώς μακριά του.

 

Εννοούσα βασικά ότι η αρχή είναι το ήμιση του παντώς. Και η αρχή εδώ είναι ο πρόλογος. Δε με πειράζει που δεν την έκανε ο month τίποτα αλλο πέρα από backround, απλώς βοηθάει την ψήφο μου που πήγε στην Ίσις.

 

Η διαφορά έγκειται στο εξής: Η Ίσις δημιουργεί ένα γιατί, προχωρώντας από τον πρόλογο, το οποίο ουσιαστικά λύνεται λίγο πριν από το τέλος. Ενώ στην άλλη ιστορία έχουμε μια απλή εισαγωγή. Είναι λίγο πιο πιασάρικο (δεν είναι η κατάλληλη λέξη, αλλά συγχωρήστε με, δεν έχω καλύτερη αυτή τη στιγμή) της Ίσις το ξεκίνημα, πέρα από την πιο έντεχνη εμφάνιση που έχει η ιστορία της για μένα. Όταν δηλαδή τελειώνεις, θυμάσαι την αρχή και λες "Ωπ!" ενώ στου month δεν συμβαίνει αυτό -ούτε και θεωρώ πως όφειλε να συμβαίνει- οπότε και χάνει λίγο και από αυτό.

 

 

 

 

Υ.Γ. Ελπίζω να βγαίνει νόημα .... :bag:

Link to comment
Share on other sites

Δηλαδη,Σαυλοτ ο Μηνας μιλαει ετσι:

"Άκου εδώ τσουλί!"

Η ετσι:

"Ήντα κάμετε εκιά"???

Θα εκπλαγείς...

Link to comment
Share on other sites

ΟΚ. Μην το κάνετε debate εδώ, παρακαλώ. Όπως έχουμε πει κι άλλες φορές, επάνω στα διηγήματα σεβόμαστε τις κριτικές/απόψεις των άλλων. Τα υπόλοιπα στο Ice Tea. :)

 

Δεν είπα ότι έγινε κάτι υπερβολικό μέχρι στιγμής. Όμως το υπενθυμίζω. ;)

Link to comment
Share on other sites

Καμία από τις δύο ιστορίες δε μου άρεσε.

Του month ήταν ψιλοάσχετη με τον πρόλογο που είχα δώσει, όχι άσχημη, απλά όχι τόσο καλή. Της έλειπε λίγο η δομή και έπρεπε να ήταν ίσως λίγο πιο σφιχτοδεμένη, αλλά σε σχέση με προηγούμενες ιστορίες του έδειχνε βελτίωση.

Της Isis πάλι, αν και εκμεταλλευόταν σωστά τον πρόλογο (αν και νομίζω ότι άλλο 'ηλεκτρικός', άλλο 'ηλεκτρονικός') και είχε αρκετά καλή δομή και γραφή, με ξενέρωσε το ότι δεν υπήρχε Βασιλάκης Καϊλας πουθενά :p. Με απλά λόγια ήταν πολύ μελό για τα γούστα μου.

Επίσης κανείς από τους δύο δε δοκίμασε καν να εξερευνήσει τις υπόνοιες επιστημονικής φαντασίας που άφηνε ο πρόλογος, ούτε καν να προσθέσει κάποιο φανταστικό στοιχείο.

Ψηφίζω Ιsis γιατί η ιστορία της δε μου άρεσε για περισσότερο υποκειμενικούς λόγους.

Link to comment
Share on other sites

Το έργο της Στέλλας μου φαίνεται ότι πολυλογεί στην περιγραφή (μισή με μία ντουζίνα φράσεις για ν' αποδώσεις κάτι μοιάζει σίγουρα υπερβολικό)... Από την άλλη, το surreal στοιχείο βρίσκει το ανρθωποκεντρικό και ο προβληματισμός είναι πολύ ενδιαφέρων, αλλά σφάλει στην τεχνική εξιστόρηση.

 

Του Μηνά, πάλι, έχει το πρόβλημα ότι χάνει, κλασικά, στη συνοχή και συνέχειά του, αλλά μου αρέσει περισσότερο αυτό που έχει να πει, ακόμα κι αν το λέει λίγο λάθος (ούτως ή άλλως, άνθρωποι είμαστε, άνθρωπος δίνει τη συμβουλή, άνθρωπος την κρίνει, άνθρωπος είναι κι αυτός που κρίνει αν μπήκε στον ίσιο δρόμο). Η τεχνική της παλινδρομικής γραφής που βλέπουμε στον Ταραντίνο και στον Όμηρο είν' ενδιαφέρουσα, αλλά κακώς χρησιμοποιημένη.

 

Θα ψηφίσω του Μηνά, γιατί μου αρέσει περισσότερο η επίγευση. Το σώμα του έργου σου, Ίσιδα, γεμίζει το στόμα, αλλά η επίγευση μετράει ίσως περισσότερο.

Link to comment
Share on other sites

Περιέργως, ήταν ακριβώς αυτή η επίγευση, αυτό το κάπως εξωτικό στοιχείο που μου άρεσε περισσότερο στην ιστορία της Ίσιδας μαζί με το γεγονός πως χρησιμοποίησε τον πρόλογο καλά και δημιουργικά.

 

Του Month πάλι ήταν απολαυστική και αρκετά ρεαλιστική αλλά και λόγω των ήδη ειπωθέντων περί προλόγου και λόγω υποκειμενικών προτιμήσεων δεν μου άφησε την "σωστή" επίγευση.

Πάντως μπράβο και στους δυο, παρά το γεγονός πως όπως λέει ο Νιχίλιο δεν εκμεταλεύτηκαν τις εμφανείς υπόνοιες του προλόγου.

Link to comment
Share on other sites

Για να είμαι πιο σαφής στην άποψή μου, μου άρεσαν σχεδόν εξ ίσου. Αν έπρεπε να μη λαμβάνω υπόψη μου την πιθανότητα εξέλιξης του έργου που εγώ διακρίνω, θα ψήφιζα της Στέλλας, αλλά του Μηνά έχει ακριβώς αυτήν την αψάδα που ξέρω ότι, σε κείμενο που θα υπόκειτο σ' επανεξετάσεις και σχολιασμό, θα μπορούσε να γίνει μακράν καλύτερο της τωρινής του μορφής.

 

Αν συνεχίσω τους οινολογικούς συνειρμούς μου, της Ίσιδας είναι σαν ένα καλό απεριτίφ, ένα γλυκό, ίσως, κρασί αντ' αυτού, ευχάριστω στην εκτός γεύματος διάσταση της αλκοολοποσίας, ενώ του Μάινα (μη με σπάσεις στο ξύλο, πλάκα κάνω), έχει τη διάθεση να θυμίζει μπρούσκο κρασί, ταιριαστό μόνο του για το μερακλί και μαζί με φαγητό σινάμα, τραχύ και αψύ· μπορεί να γίνει και καλύτερο, αφού τώρα το έκανε ένας ανίδεος χωριάτης που δεν έχει ιδέα από οινοποιητικές διαδικασίες, αλλά όταν μάθει... ΠΛάΚΑ ΚάΝΩ, Μηνά! άσε κάτω το μπαλτά!

Link to comment
Share on other sites

Μπαλτά; Γιατί να κάνω χρήση μπαλτά... Απλά ξέχνα το κεφάλι σου!!!!!

 

 

Σοβαρά τώρα. Αυτό που λές Σαουλοτ... Εμμμ, επίτηδες το έκανα ειδικά τον ιδιωματισμό. Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει λένε. Δεν ντρέπομαι, ούτε έχω πρόβλημα.

 

Νιχιλιο, συγγνώμη, αλλά δεν είμαι καλός στην επιστημονική φαντασία. Ξέρω ότι ήθελες κάτι τέτοιο. Να σου πώ την αλήθεια, ήθελα να γράψω κάτι τελλείως διαφωρετικό. Είχα γράψει την πρώτη σελίδα, όταν το ξανάρχησα και μου βγήκε αυτό. Άλλη φορά θα γράψω ίσως κάτι που να έχει αυτό που θές.

 

Χειρον... Ηντα θες μωρε κοπέλι; Τραβάς κανα ζόρε; Ανε ερθω εκιά, θε να σου πω δυο με τρια λογάκια.

Έλυσα την απορία σου;

 

 

Πάντως ευχαριστώ αυτούς που με ψήφησαν. Στον επόμενο διαγωνισμό, ίσως τα πάω καλύτερα. Month χαιρετά.

Link to comment
Share on other sites

  • Φάντασμα changed the title to Write off #18 (Isis vs month)

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..