Τέλος, Μπάαλορ:Οι Τελευταίες Στιγμές ενός Αυτοκράτορα.

[Oberon]

Όνομα Συγγραφέα: Dain

Είδος: Eπιστημονική Φαντασία (sub-genre: Space Opera)

Βία; Λιγάκι

Σεξ; Λιγάκι

Αριθμός Λέξεων: 5384 η ιστορία και 1241 το Γλωσσάριο.

Αυτοτελής; Nαι. (Αλλά αποτελεί μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου σύμπαντος).

Σχόλια: Αυτή είναι η πλήρης ιστορία βασισμένη σε μία παλιά άσκηση του Εργαστηρίου Συγγραφής. Αν δεν υπήρχε η άσκηση δε νομίζω να κατάφερνα να γράψω και την πλήρη εκδοχή της. Είναι αυτοτελής ιστορία, αν και κομμάτι της Μυθαστρίας. Είναι σίγουρο πως θα έχω κάποια κενά στην πλοκή ή άλλα λάθη. Ελπίζω να μου τα υποδείξετε, αλλά επίσης ελπίζω να σας αρέσει και η ιστορία.

Υπάρχουν δύο αρχεία παρακάτω. Το ένα είναι αυτή καθαυτή η ιστορία "Τέλος, Μπάαλορ: Oι Τελευταίες Στιγμές Ενός Αυτοκράτορα", και το άλλο είναι ένα Γλωσσάριο με ονόματα, τόπους και άλλα στοιχεία και πληροφορίες για την ιστορία, που ίσως θα διευκολύνουν και σίγουρα θα πλουτίσουν την ανάγνωση της. Επίσης είναι η πρώτη πλήρης Μυθαστριακή ιστορία που βάζω στο φόρουμ.

 

Telos_Baalor_Oi_Teleftaies_Stigmes_Enos_Aftokratora_by_Dain.doc Telos_Baalor_Glossary_by_Dain.doc

[Μελδόκιος]

Λοιπόν αγαπητέ κύριε dain, διάβασα τη Μυθαστριανή σου ιστορία και έχω να πω τα εξής:

 

Πρώτα πρώτα να σου πω ότι η σκηνή με το δηλητήριο, εκεί που προσπαθεί ο μίστερ να θυμηθεί τις λέξεις του αντιδότου και το φωτάκι ανάβει πράσινο κτλ είναι ΠΑΝΙΣΧΥΡΗ. Την είχα διαβάσει κάμποσες φορές όταν την είχες βάλει στην άσκηση, στα παλιά τα χρόνια, την ξαναδιάβασα και πάλι, και κατάφερε να με αγχώσει ξανά. Good stuff. Όπως και γενικά όλη η πλοκή γύρω από το θάνατο του αυτοκράτορα, και το concept με τα νύχια και τα λοιπά τα σπάει. Α και η ιδέα με τους κλώνους ήταν ωραία προσθήκη, και ταιριάζει και στην πλοκή πολύ καλά.

 

Τώρα έχω και μια ένσταση. Εντάξει, καθώς ο αυτοκράτορας αργοπεθαίνει, μας περιγράφεις το πώς διάφορα για την αυτοκρατορία του, κτλ τα οποία δεν έχουν να κάνουν τόσο με τον θάνατο του αυτοκράτορα, που είναι το κέντρο του κειμένου, δηλαδή δεν ενισχύουν τόσο την πλοκή, αλλά είναι πιο πολύ εγκυκλοπαιδικού τύπου λεπτομέρειες. Θα μπορούσες να ήσουν κάπως πιο σύντομος εκεί, γιατί νομίζω κάνει μια μικρή κοιλιά. Μάλλον εδώ φταίει το πόσο διεξοδικά έχεις αναπτύξει τον κόσμο σου. Με άλλα λόγια πρόσεχε μη πέσει το γιγάντιο βάρος της Μυθαστρίας πάνω σου και σε πλακώσει!

 

Επίσης μερικές φορές επαναλαμβάνεις πράγματα που έχεις ήδη πει. (πχ το πόσα χρόνια βασίλευε, το ότι ήθελε να πεθάνει μόνο από το δικό του χέρι κτλ). Στα διηγήματα γενικά λόγο της δομής τους πρέπει η πλοκή να κυλάει γρήγορα, δεν υπάρχει και πολύς χώρος για πλατειασμούς. Όλα είναι καλό να στοχεύουν στο κέντρο.

 

Α, και το τραγούδι τις Φαινούς είναι τρομάκτικ και ατμοσφαιρικό! Έχεις τόσες πολλές πετυχημένες ιδέες που όλο θυμάμαι και κάποια

 

Σε γενικές γραμμές ήταν γαμάτο, αν και προσωπικά πιστεύω ότι θα μπορούσε να υποστεί λίγο κούρεμα… Συνέχισε με τη μυθαστρία! Ροκάρει!

[Oberon]

Σ'ευχαριστώ για μία εξαιρετικά χρήσιμη κριτική. Έχεις δίκιο φυσικά. Είχα την υποψία ότι έκανα πολύ info-dumping. Ίσως αν είχα ξεκινήσει την ιστορία λίγο πριν, δηλαδή όχι από τη στιγμή που ο Αυτοκράτορας νιώθει παγιδευμένος αλλά είχα προσθέσει μια ακόμα σκηνή στην όλη πλοκή, οι πληεοφορίες θα πέρναγαν πιο φυσικά.

Kαι πάλι σε ευχαριστώ, Μeldokman!

[northerain]

Meh...Μαλακία η ιστορία σου.

 

 

.

 

 

 

 

.

 

Γαμώτο. Όσο και να θέλω να αφήση μόνο αυτό το σχόλιο, δεν θέλω να ευθύνομαι για τον θάνατο του Ντέιν(άσε που θα φάω ban), οπότε ας σοβαρευτώ.

Λοιπόοοοοοοοον. Όπως είπες έχει κάποια κομάτια απ την άσκηση, την οποία έιχα διαβάσει και σχολιάσει(χα). Οπότε, ξεμπερδεύω με τα ''ήταν γαμάτο, η Μυθάστρια είναι γαμάτη, το υπόβαθρο πιστευτό και καλοφτιαγμένο κτλ κτλ,'' τα έχω ξαναπεί άλλωστε.

 

Πέρα απ αυτά. Δεν με ενόχλησαν πολύ οι πολλές πληροφορίες, γιατί το έλαβα ως δεδομένο οτι κάπως έτσι θα είναι. Δηλαδή, δεν ένιωσα κάποια αγωνία για τον θάνατο του, αλλά δεν με ενδιέφερε άλλωστε...αυτός είναι χαλαρός, εγώ ειμαι χαλαρός, δεν έχω πρόβλημα να διαβάσω διάφορα σχετικά. Ο ρυθμός δεν είναι επείγον.

Η ίδια η ιστορία, ειναι πάνω-κάτω τα ίδια με την άσκηση, και τα είπαμε εκεί πως είναι γαμάτη, πανέξυπνη κτλ. Η ιδέα με τους κλώνους ήταν γαμάτη(πιστευτός ο τρόπος που την 'πάτησε'' ο αυτοκράτωρας), πολλά ωραία στοιχεία σαν σφ διήγημα, και μου άρεσε ιδιαίτερα σαν χαρακτήρας η Φαινώ. Αυτά.

[Βάρδος]

Κι εγώ σ'τα έχω ξαναπεί, Dain. Καλοφτιαγμένος κόσμος, υπόβαθρο, κτλ. Αλλά, για να δείξει περισσότερο ο χαρακτήρας, και να νιώσουμε συμπόνοια γι'αυτόν, θα έπρεπε και να είχαμε διαβάσει πολύ πιο πολλά για τη ζωή του και για τα όσα έχει περάσει.

 

Πάντως, είναι καλό. Τα ίδια, πάλι, θα λέμε, ε;! :ΡΡ

[Nienna]

Διονύση, θέλω κι άλλη Μυθαστρία. Μας έχεις γλυκάνει... είναι λογικό να θέλουμε κι άλλο. Η ιστορία του τέλους του διαστροκράτορα είναι γεμάτη με έξυπνες ιδέες, πρωτότυπες ιδέες - ειδικά στο τομέα του world building. Σου το έχω πει πολλές φορές, υπάρχει τόση υπέροχη, ξεκάθαρη λεπτομέρεια...

Συμφωνώ όμως σε αυτό που λέει ο Μελδόκιος. Τη στιγμή του θανάτου του θα την ήθελα λίγο καθαρότερη, απογυμνωμένη από τις άλλες πληροφορίες. Δεν με ενόχλησε, απόλαυσα την ιστορία, αλλά μάλλον θα ήταν ακόμη καλύτερα αλλιώς. Η όλη ιδέα της Μυθαστρίας η οποία εκδηλώνεται είναι ελκυστική. Τόσο ελκυστική όσο η Φαινώ, ή μάλλον η κάθε Φαινώ. Μπράβο. Συνέχισέ το, του το χρωστάς! Το χρωστάς στις ίδιες τις ιδέες σου.

[Oberon]

Πράγματι μου είναι ξεκάθαρο πια το πως θα μπορούσα να κάνω καλύτερη την ιστορία από τα σχόλιά σας, και είμαι ευγνώμων γι'αυτό.

Βέβαια, στην πλήρη ιστορία νομίζω πως υπάρχουν αρκετές πληροφορίες για τον Μπάαλορ και τη ζωή του, αλλά συμπόνοια; Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να νιώσει συμπόνοια για ένα τέτοιο κτήνος, εκτός από το Χριστό.

H βασική διαφορά ανάμεσα στην ιστορία αυτή και την 4 φορές μικρότερη άσκηση (χωρίς την οποία δε θα έγραφα αυτή την ιστορία βέβαια) είναι πως στην άσκηση ο Αυτοκράτορας είναι μάλλον σιλουέτα, ενώ εδώ είναι πιο ολοκληρωμένος, αν και στερεότυπος, χαρακτήρας. (Πιστεύω πως ο κάθε νέος συγγραφέας πρέπει πρώτα να κατακτήσει κάποια στερεότυπα προτού τα ξεπεράσει).

Και ναι, η Μυθαστρία μπορεί να πέσει και να με πλακώσει με τόσες πληροφορίες που έχει πια.

[brave]

Γαμάτη ιστορία,

μου άρεσε η ιδέα με τους κλώνους που νομίζαν πως οι υπόλοιποι είναι κλώνοι...

Η καλύτερη φάση είναι ο διάλογος στο τέλος της ιστορίας.

Η Μυθαστρία πραγματικά μου αρέσει.

[Oberon]

Βrave, glad u like it. Η φάση με τους κλώνους είναι η βασική σκηνή που αναγκάστηκα να κόψω όταν έγραφα την άσκηση τότε παλιά, αλλά δεν γινόταν αλλιώς, έστω κι αν άφηνε τελείως σκοτεινή την ταυτότητα των "προδοτών". Ή ίσως γινόταν αλλά είπαμε......έχω μια τάση να προτιμώ το info-dumping. Που θα παει? Θα μάθω!

 

Έχω μια ερώτηση για όσους διάβασαν την ιστορία μαζί με το γλωσσάριο. Το γλωσσάριο βοήθησε, έκανε πιο ξεκάθαρη την ιστορία ή όχι?

[Nienna]

Το διάβασα μετά την ιστορία, από περιέργεια. Η ιστορία έβγαζε νόημα και χωρίς αυτό, αλλά τα γλωσσάρια είναι απόλαυση. Προτείνω να έχεις ένα μεγάλο γλωσσάρι στο πίσω μέρος του βιβλίου σου. Με έναν τόσο καλοφτιαγμένο και αχανή κόσμο, το χρειάζεσαι, και προσφέρεις και απόλαυση στους ψείρες ανθρώπους σαν εμένα!

[Βάρδος]

Έχω μια ερώτηση για όσους διάβασαν την ιστορία μαζί με το γλωσσάριο. Το γλωσσάριο βοήθησε, έκανε πιο ξεκάθαρη την ιστορία ή όχι?

 

Είσαι καλά; Το γλωσσάρι εξουσιάζει, αδελφέ!

 

Και είναι και ο καλύτερος τρόπος για να κάνεις info-dumping χωρίς να κάνεις info-dumping. Συγκεντρώνεις όλες τις πληροφορίες στο γλωσσάρι και, μετά, γράφεις την ιστορία με την ησυχία σου.

[brave]

Διάβασα σήμερα το γλωσσάρι! Η ιστορία διαβάζεται άνετα χωρίς να χρειαστεί να ανατρέχεις σε αυτό, όμως το γλωσσάρι σου είναι πραγματικά κορυφαίο.

[Throgos]

Ναι, η ιστορία διαβάζεται άνετα χωρίς γλωσσάρι, αρκεί να έχεις λίγη φαντασία και να είσαι στο ελάχιστο εξοικειωμένος με την επιστημονική (διαστημική) φαντασία.

 

Συγχαρητήρια κύριε, είναι τέλειο. Συνέχισε να γράφεις χωρίς σταματημό, κι εμείς να διαβάζουμε χωρίς σταματημό!

[Διγέλαδος]

Λοιπόν αρχίζω με τα ορθογραφικά/τυπογραφικά λάθη κι ό,τι δεν μου έκατσε καλά:

 

Δεύτερη σελίδα, περίπου στη μέση: γυιό , μήπως καλύτερα υιό ή γιό;

 

Πιο μετά στην ίδια σελίδα (στο τέλος της παραπροτελευταίας παραγράφου):

είχε φροντίσει ώστε να όταν δεν ήταν χρήσιμοι, το "να" πιστεύω περιττό.

 

4η σελίδα: πρώτη παράγραφος, 3 ορθογραφικά λάθη:

Εικωνικό -> εικονικό

επικύνδινο -> Επικίνδυνο

τέλιοι -> Τέλειοι

 

5η σελίδα: 2η παράγραφος:

Και ο ίδιος θα είχε κάνει, είχε κάνει στην πραγματικότητα, το ίδιο πράγμα.

Το δεύτερο "είχε κάνει" περιττό, ίσως καλυτέρα "στη θέση τους".

 

Λες προς το τέλος της ίδιας σελίδας: Πρώτα θα έβλεπε τις αδυναμίες του κάθε αντιπάλου, τις δυνάμεις του - τις οποίες θα έκανε και δικές του αν ήταν απαραίτητο - και αργά ή θα ....

Πώς θα τις έκανε δικές του τις δυνάμεις του αντιπάλου, και ειδικά τώρα που είχε τόσο λίγο χρόνο;

 

6η σελίδα: 3η παράγραφο (η πρώτη είναι αυτή με τις 3 σειρές):

Γράφεις: Σίγουρα το Φαιναϊκό Τάγμα κάποτε θα ήταν απειλή, αλλά για τώρα όλες οι ενδείξεις έδειχναν...

Εδώ κανονικά (διόρθωσέ με αν κάνω λαθος) περιγράφεις ένα γεγονός που έγινε στο παρελθόν, επειδή είναι από τις αναμνήσεις του αυτοκράτορα, αρά κανονικά δεν θα έπρεπε να έλεγες "τώρα" αλλά "τότε".

 

Στη μεσαία παράγραφο, ίδια σελίδα:

λειτουργήσει για πρώτη φορά η Πύλη

 

7η σελίδα:

Μεσαία παράγραφος:

Αλλά τότε είχε διασκεδάσει με την ιδέα μια Φαινώ, μια μάντισσα του Δικτύου που θα συνδεόταν... να του έλεγε...

Καλύτερα:

Αλλά τότε είχε διασκεδάσει με την ιδέα ότι μια Φαινώ, μια μάντισσα του Δικτύου, θα συνδεόταν ... και θα του έλεγε ..

 

Μεθεπόμενη παράγραφος:

Την είχε ακούσει..

 

Από την 8η σελίδα και μετά αρχίζεις να χρησιμοποιείς αγγλικά ερωτηματικα (?) αντί για ελληνικά. Μια στη μέση περίπου στην 8η σελίδα, μια στην 9η, 3 στην 11η.

 

8η σελίδα τελευταία παράγραφος:

Με κόπο, και μουγκρίζοντας από τον πόνο, ακουμπά με το ... (αν και δεν είμαι σίγουρος)

 

10η σελίδα:

3η ή 4η παράγραφος:

Μέσα στα κατάβαθα του είναι του ξέρει

(το "είναι του" περιττό)

 

11η σελίδα:

... το δηλητήριο που χύνεται στις φλέβες πλησιάζοντας τον εγκέφαλό του, αλλά και από το δηλητήριο, την επίγνωση της αλήθειας που είναι σαν δηλητήριο και βγαίνει από το στόμα της Φαινούς.

νομίζω το δεύτερο δηλητήριο δεν χρειάζεται αφου λές ότι είναι σαν δηλητήριο μετά και αντί για "και", "το οποίο", δηλαδή:

... το δηλητήριο που χύνεται στις φλέβες πλησιάζοντας τον εγκέφαλό του, αλλά και από την επίγνωση της αλήθειας που είναι σαν δηλητήριο το οποίο βγαίνει από το στόμα της Φαινούς.

 

Λοιπόν όντως οι ίδιες οι πληροφορίες δεν είναι τόσο πολλές, αλλά ο τρόπος που μας τις δίνεις. Ίσως αν δεν είχε τέτοια έκταση η περιγραφή κάποιων πραγμάτων; αλλά και να μην το αλλάξεις αυτό δεν έγινε και τίποτα ΦΤΑΝΕΙ να πρόσθεσεις και άλλες σκηνές στην αρχή πριν τον καταστρέψουν δηλαδή να περιγράψεις πως σκοτώνονται κάποιες φρουρές του στο δίαστημα και στο μεταξύ να τα θυμάται αυτά.. έτσι γίνεται πιο αραιή και η περιγραφή των αναμνήσεων. (Δεν χρειάζεται πολύ)

 

Στην αρχή πάντως (δεν ξέρω αν θα σ'αρέσει αυτό μου) μου θύμησε Darth Vader. Επίσης ξέρεις ποιον άλλο μου θύμισες; από εδώ μάλιστα!; Τον Atrelegis! Ξέρεις, διαγαλαξιακή μυθολογία και μεγάλες προτάσεις

Πάντως ο μύθος και ο τρόπος που σκοτώθηκε ο μεγάλος.. σίγουρα πρωτότυπος! Good Work Man!

Edited December 7, 2005 by twocows

[Oberon]

Σ'ευχαριστώ πολύ για τον κόπο που έκανες να μου υποδείξεις τα ορθογραφικά και λοιπά λάθη μου. Σίγουρα όταν κάνω κάποιο rewrite θα τα λάβω υπ'οψι μου.

Φυσικά έχεις δίκιο πως αν πρόσθετα κάποιες ακόμα σκηνές, όπως αυτές που προτείνεις, και μοίραζα τις πληροφορίες θα ήταν πολύ καλύτερη η εκτέλεση της ιστορίας.

Δεν με πειράζει η σύγκριση με τον Darthy, αν και ο Βέιντερ είχε και κάποιες καλές ποιότητες, ο Μπάαλορ όχι. Στην πραγματικότητα είναι εμπνευσμένος από κάποιο παλιό παρανοικό αυτοκράτορα της Κίνας που είχε ψύχωση με το φόβο του θανάτου, αλλά δεν θυμάμαι το όνομά του τώρα.

Διαγαλαξιακή μυθολογία (η καλύτερή μου) και μεγάλες προτάσεις (να δω πώς θα το διορθώσω αυτό!).

Σου θυμίζει τον Αtrelegis εννοείς η ιστορία ή ΚΑΙ ο Μπάαλορ?

 

Eπίσης ευχαριστώ όσους απάντησαν στην ερώτησή μου σχετικά με το Γλωσσάρι.

Edited December 7, 2005 by Dain

[Διγέλαδος]

Στην πραγματικότητα είναι εμπνευσμένος από κάποιο παλιό παρανοικό αυτοκράτορα της Κίνας που είχε ψύχωση με το φόβο του θανάτου, αλλά δεν θυμάμαι το όνομά του τώρα.

Διαγαλαξιακή μυθολογία (η καλύτερή μου) και μεγάλες προτάσεις (να δω πώς θα το διορθώσω αυτό!).

Σου θυμίζει τον Αtrelegis εννοείς η ιστορία ή ΚΑΙ ο Μπάαλορ?

 

η ιστορία εννοείται! (εξάλου δεν τον έχω δει τον Atrelegis από κοντά ακόμα )

Καλά τώρα με τον κινέζο αυτοκράτορα ξέρεις τι μου θύμησες;

Τον emperor Ming στην ταινία Flash Gordon!!

[Oberon]

Ming + high-tech + sex = Baalor? Χμμμ, δεν το αποκλείω καθόλου!

[heiron]

Οντως θυμιζει Μινγκ!Και αυτο ειναι κομπλιμεντο...(κοιταξτε τις αγαπημενες μου ταινιες)

Ναι,ειναι πολυ καλη ιστορια σαι φαι διαστημικη οπερα και ετσ'...

Δεν πολυπεριεγραψες τον Μπααλορ ουτε το θανατο του.Οι πολλες πληροφοριες ηταν μαλλον απαραιτητες για τη περιγραφη του κοσμου οποτε δεν πειραζουν...

Με χαλασαν λιγο καποια ονοματα:Ρουβικωνας?Ελα τωρα...μπορεις να βρεις φανταστικο ονομα κι οχι να δανειζεσαι ονομα γνωστου ποταμου.Πλειαδες?Οι γνωστες?Κατι μου λεει οτι ειναι αλλα αστερια.Και αλλα που βαριεμαι να πω τωρα...

Παντως εγω συμπαθησα τον Μπααλορ...Και μου θυμισε εναν αλλο αυτοκρατορα.Αυτον των Κοσμικων Ποταμιων...(...)

[Nienna]

Οι γνωστές είναι νομίζω, κι απ' όσο θυμάμαι υπάρχει και λόγος να είναι έτσι...

[Oberon]

Ως κομπλιμέντο το πήρα Heiron, ευχαριστώ.

Ο Μπάαλορ δεν είναι Κινέζος μεν, αλλά ναι έχει κοινά με το Ming. Δεν περιέγραψα τη μορφή του όντως. Ίσως θα έπρεπε να το είχα κάνει. Το θάνατό του όμως τον περιέγραψα, no?

Oι ιστορίες της Μυθαστρίας διαδραματίζονται στο δικό μας σύμπαν κατά κάποιο τρόπο, και όταν μπορώ χρησιμοποιώ γνωστά άστρα κλπ. Εξ άλλου αναφέρω και τη Γη.

Λατρεύω την αστρονομία, και όταν μπορώ προσπαθώ να είναι όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται όσα γράφω (μακάρι να ήξερα περισσότερα και για αστροφυσική). Αλλά για να πω την αλήθεια, τώρα που το σκέφτομαι, δεν θέλω να καταστρέφω την "ποιητικότητα" ή τη "μαγευτικότητα" μιας ιστορίας προς χάριν μεγάλης επιστημονικής ακρίβειας.

Οι Πλειάδες δηλαδή είναι μεν πολύ νέο αστρικό σμήνος στην πραγματικότητα, για να υπάρχουν πλανήτες σαν την Ωκεάνα γύρω από τα άστρα τους, αλλά η ύπαρξή της είναι ένα κομμάτι του "μύθου" της Μυθαστρίας γενικά, και σίγουρα είναι πιο ποιητικό να τοποθετήσω την Ωκεάνα να περιστρέφεται γύρω από την Αλκυόνη (όπως στην ιστορία Moonlight on Verdant God Isle που διαδραματίζεται εκεί) παρά σε ένα ανώνυμο άστρο.

Με τη βοήθεια του Brave, προσπάθησα να κάνω την Ωκεάνα όσο πιο ρεαλιστική γίνεται, αλλά οι Πλειάδες πάντα ασκούσαν κάποια μαγεία επάνω μου, γι'αυτό και δεν θέλησα να αλλάξω το όνομα.

Το όνομα Ρουβίκων απλά μου άρεσε ακουστικά. Aλλά ναι, είναι η καλύτερή μου να αναζητώ ή να δημιουργώ παράξενα ονόματα.

Για κάποια άλλα ονόματα όπως Γουάνγκ-Τσου μπορεί να δει κανείς την εξήγηση στο Γλωσσάριο.

Χαίρομαι που σου άρεσε πάντως και αν θυμηθείς κάτι άλλο που σε ενόχλησε, ούτως ειπείν, σε παρακαλώ πες το μου. Κάθε τι που μπορεί να βελτιώσει μια ιστορία μου ή εμένα σαν συγγραφέα, είναι περισσότερο από καλοδεχούμενο.

[tetartos]

Τι κατάλαβα: Οι τελευταίες στιγμές ενός αυτοκράτορα, που ενώ πίστευε ότι ήλεγχε μια αυτοκρατορία, ήταν τελικά πιόνι μιας πρακτόρισσας της Μυθαστρίας

 

Τι δούλεψε καλά: Όπως πάντα, επαγγελματικά γραμμένο. Προτάσεις στρωτές, ούτε συνέχεια μικρές, ούτε συνέχεια μεγάλες. Ο κόσμος σου φαίνεται ότι είναι δουλεμένος, είναι γεμάτος με λεπτομέρειες που τον κάνουν πιο πιστευτό. Όπως πάντα, χρησιμοποιείς όμορφες λεπτομέρειες σε πρόσωπα και ρούχα. Η πλοκή ξετυλίγεται σταδιακά και κορυφώνεται με λογικό και συνεπή τρόπο. Μου άρεσε ιδιαίτερα ο ρόλος των κλώνων.

 

Τι δεν δούλεψε καλά: Αν δεν είχα διαβάσει το Γλωσσάριο πριν δε θα καταλάβαινα γρι. Μοιάζει λίγο με άλλες ιστορίες σου, στο ότι έχει ένα πρώτο μέρος με διήγηση-σκέψεις-περιγραφή και ένα δεύτερο μέρος με διάλογο-λίγη δράση. Τέλος, βρέθηκα στην παράξενη θέση να συμπαθώ τον ήρωα της ιστορίας και να λυπάμαι για το τέλος του...

 

Ερώτηση: Έχεις στο μυαλό σου ή γράψει άλλα πράγματα για τον Μπάαλορ; Θα μου άρεσε να είχα πρώτα διαβάσει καναδυό ιστορίες που να προηγούνται χρονικά από αυτήν.

 

 

Έχεις ένα to με λατινικούς χαρακτήρες και εκεί που λέει "άρχισε από τις εκρήξεις" μάλλον σου λείπει ένα ρήμα.

[Oberon]

Τι κατάλαβα: Οι τελευταίες στιγμές ενός αυτοκράτορα, που ενώ πίστευε ότι ήλεγχε μια αυτοκρατορία, ήταν τελικά πιόνι μιας πρακτόρισσας της Μυθαστρίας

 

Τι δούλεψε καλά: Όπως πάντα, επαγγελματικά γραμμένο. Προτάσεις στρωτές, ούτε συνέχεια μικρές, ούτε συνέχεια μεγάλες. Ο κόσμος σου φαίνεται ότι είναι δουλεμένος, είναι γεμάτος με λεπτομέρειες που τον κάνουν πιο πιστευτό. Όπως πάντα, χρησιμοποιείς όμορφες λεπτομέρειες σε πρόσωπα και ρούχα. Η πλοκή ξετυλίγεται σταδιακά και κορυφώνεται με λογικό και συνεπή τρόπο. Μου άρεσε ιδιαίτερα ο ρόλος των κλώνων.

 

Τι δεν δούλεψε καλά: Αν δεν είχα διαβάσει το Γλωσσάριο πριν δε θα καταλάβαινα γρι. Μοιάζει λίγο με άλλες ιστορίες σου, στο ότι έχει ένα πρώτο μέρος με διήγηση-σκέψεις-περιγραφή και ένα δεύτερο μέρος με διάλογο-λίγη δράση. Τέλος, βρέθηκα στην παράξενη θέση να συμπαθώ τον ήρωα της ιστορίας και να λυπάμαι για το τέλος του...

 

Ερώτηση: Έχεις στο μυαλό σου ή γράψει άλλα πράγματα για τον Μπάαλορ; Θα μου άρεσε να είχα πρώτα διαβάσει καναδυό ιστορίες που να προηγούνται χρονικά από αυτήν.

 

 

Έχεις ένα to με λατινικούς χαρακτήρες και εκεί που λέει "άρχισε από τις εκρήξεις" μάλλον σου λείπει ένα ρήμα.

 

Χεχεχεχ, βλέποντας τι ώρα έγραψες το σχόλιο Γιώργο (να υποθέσω πώς διάβαζες την ιστορία αυτή απόψε?) έχω την εντύπωση πως σ'αρέσει το σύμπαν της Μυθαστρίας πραγματικά! :D

Για άλλη μια φορά μένω συγκινημένος και υπόχρεος από τα τόσα σχόλια που έχεις γράψεις στις ιστορίες μου...

 

Αναρωτιέμαι αν η εντύπωσή σου πως ο Μπάαλορ ήταν "πιόνι" της Φαινώς (ή Φαινούς, την οποία θα δεις σε πολύ μεγαλύτερο ρόλο και στο Τζον Κάδμο) συνδέεται με τη συμπάθεια που ένιωσες γι'αυτόν - πράγμα που με παραξενεύει και με ιντριγκάρει ταυτόχρονα - μια που, όπως βλέπω ο ίδιος την ιστορία, η Φαινώ  παρενέβη (όταν το αποφάσισε η ίδια ή η Μυθαστρία ή και oi δύο) για να σταματήσει τον κύκλο αίματος που έσπειρε η Αυτοκρατορία του και φυσικά και ο ίδιος, ακόμα και με κόστος της ζωής της. "Μιας" ζωής της τουλάχιστον...

Στο σύμπαν της Μυθαστρίας συνήθως δεν υπάρχουν, έως καθόλου δηλαδή, τέτοιου τύπου πολεμοχαρείς "αυτοκρατορίες" όπως βλέπουμε στο Star Wars ή στο Τρεκ κλπ. Απλά δεν μπορούν να αναπτυχθούν πια, όπου ενυπάρχει η "επιρροή" της Μυθαστρίας.

Η συγκεκριμένη αυτοκρατορία ήταν μια εξαίρεση, ένα λάθος, ένα "καρκίνωμα" που απλά δεν έπρεπε να υπάρξει ποτέ. Αλλά υπήρξε...

 

Θα μπορούσες να μου έλεγες τι σε μπέρδεψε ή τι δεν κατάλαβες οπότε αναγκαστικά διάβασες το Γλωσσάριο; Όχι πως δεν καταλαβαίνω μάλλον, αλλά θα ήθελες να μου έλεγες περισσότερα γι'αυτό, αν μπορείς/έχεις τη διάθεση;

 

Eυχαριστώ που παρατήρησες και τα άλλα ορθογραφικά κλπ λαθάκια/παραλείψεις.

 

Σχετικά με άλλες ιστορίες τώρα, ένα flashback στην εποχή που γίνεται ο,τι γίνεται στην παρούσα ιστορία υπάρχει και στο "Αθηνά Αστραία" που γράφω τώρα.

Μια μεγαλύτερη διήγηση προηγούμενων γεγονότων όμως, θα υπάρξει σε επόμενο βιβλίο του Τζον Κάδμου, κυρίως μέσα από τα δικά του μάτια.

Edited August 20, 2008 by Dain

[mariposa]

Πολύ μου άρεσε το γεγονός ότι όλη του την ζωή ο αυτοκράτορας νόμιζε ότι αυτός καθόριζε τα πάντα ενώ ήταν μαριονέτα. Πολύ πρωτότυπος ο τρόπος με τον οποίο τον έκανε υποχείριο της η ιέρεια.

Διάβασα και το γλωσσάριο και έχω ένα να πω

Πως τα σκέφτηκες όλα αυτά;;;;

 

 

Ερώτηση κρίσεως:

Καλέ δεν κοιμάστε ποτέ;

[tetartos]

Χεχεχεχ, βλέποντας τι ώρα έγραψες το σχόλιο Γιώργο (να υποθέσω πώς διάβαζες την ιστορία αυτή απόψε?) έχω την εντύπωση πως σ'αρέσει το σύμπαν της Μυθαστρίας πραγματικά!

Μετά από τόσες ώρες διάβασμα, ε, είπα να επιβραβεύσω τον εαυτό μου διαβάζοντας μιαν ιστορία σου!

Για άλλη μια φορά μένω συγκινημένος και υπόχρεος από τα τόσα σχόλια που έχεις γράψεις στις ιστορίες μου...

Μην ανησυχείς! Θα... μου το χρωστάς!

 

Θα μπορούσες να μου έλεγες τι σε μπέρδεψε ή τι δεν κατάλαβες οπότε αναγκαστικά διάβασες το Γλωσσάριο;

Μάλλον λάθος δικη μου διατύπωση. Ούτως ή άλλως διάβασα το γλωσσάριο πρώτα. Μου δόθηκε η ΕΝΤΎΠΩΣΗ ότι χωρίς αυτό δεν θα καταλάβαινα γρι. Ίσως η γνώμη των παιδιών που διάβασαν την ιστορία πριν το γλωσσάριο να είναι πιο έγκυρη.

 

 

Ερώτηση κρίσεως:

Καλέ δεν κοιμάστε ποτέ;

Ποτε όμως!