Naroualis Posted August 11, 2008 Share Posted August 11, 2008 Όνομα Συγγραφέα:Ευθυμία Δεσποτάκη a.k.a. Naroualis Είδος: κωμική φαντασία με λίγα υποφώσκοντα σχόλια πνευματικής φύσης. Βία; Μια ψιλοσφαγή αναφέρεται Σεξ; Ναι Αριθμός Λέξεων:~1475 Αυτοτελής; Ναι, αν και διαδραματίζεται στον ίδιο κόσμο με το Ετήσιο Φεστιβάλ Ζυθοκατάνυξης των Πορφυρών Πεδίων Σχόλια: Πάλι μικρουλί βγήκε. Ελπίζω τουλάχιστον αυτήν τη φορά να μην είμαι και πάλι εκτός θέματος... Θα ήθελα την ώρα που το διαβάζετε να δώσετε λίγο βάρος παραπάνω στις λέξεις με πλάγια γράμματα. Βοηθάει στην κατανόηση του ύφους του διαλόγου... ΤΙΚ-ΤΟΚ Το να είσαι σαμάνος στο Κέντρο του Κόσμου είναι επίπονο λειτούργημα. Παραβλέποντας το φρικαλέο της ενδυμασίας -ένα τρίχινο βρακί πιο άγριο στην αφή και από κρεμμυδοτρίφτη- καθώς και της υποχρεωτικής παραμονής στο νερό για οχτώ τουλάχιστον ώρες ημερησίως, το πραγματικά αρρωστημένο ήταν τα οράματα. Πες ότι θες να γίνεις σαμάνος. Πες ότι αντέχεις την τελετή της μύησης που διαρκεί σε έξι μέρες και στην οποία ανά δύο ώρες ένα πανέμορφο ολόγυμνο κορίτσι ξαπλώνει δίπλα σου και τρίβεται πάνω σου για μια ολόκληρη ώρα και συ δεν πρέπει να χάσεις το μέτρημα -μετράς προσευχές. Πες ότι δε σε νοιάζει το τρίχινο βρακί, ούτε το παγωμένο ορμητικό νερό στη συμβολή των Τριών Ποταμών, όπου πρέπει να ξεροσταλιάζεις οχτώ ώρες κάθε μέρα για να δείχνεις ότι είσαι ικανός να λαμβάνεις τη θεία φώτιση. Τις φιγούρες που πετιούνται μπροστά σου κάθε ώρα και στιγμή πώς τις αντέχεις; Κάθε σαμάνος είναι συντονισμένος στην συχνότητα που πάλλεται το Κέντρο του Κόσμου. Και κάθε φορά που το Κέντρο του Κόσμου αντηχεί, πουμμμμμ! σαν κοσμικό ταμπούρλο, ένα όραμα από άλλες διαστάσεις κι άλλους κόσμους παίρνει μορφή. Ένα τέτοιο όραμα, μόνο σαμάνοι μπορούν να το δουν. Τα οράματα αυτά είναι άνθρωποι με αλλόκοτα ρούχα και πρόσωπα. Ή μάλλον όχι άνθρωποι, αλλά ανθρωπόμορφα πνεύματα που μιλούν με παράδοξες λέξεις και φρικαλέες προφορές, σε άγνωστες γλώσσες, γλώσσες που καταλαβαίνεις μόνο και μόνο επειδή είσαι σαμάνος. Και μπορεί το Κέντρο του Κόσμου να ηχεί σε τακτά χρονικά διαστήματα, αλλά το όραμα θα φανεί όποια στιγμή θέλει μπροστά σου και θα σου κόψει τη χολή. Έτσι την πάτησε και ο Τετζκάλ και πήρε στο λαιμό του τόσο κόσμο. Εξαρχής δηλαδή φαινόταν ότι αυτό το παιδί θα έπαιρνε τόσον κόσμο στο λαιμό του, ειδικά όταν οι συχωριανοί του πήγαν να φάνε τις λαλατζίτες που τρατάρισε η γιαγιά του για τη γέννησή του. Το τρατάρισμα από μόνο του δε θα ήταν τόσο κακό, αν η γιαγιά δε μπέρδευε τη μαγιά με το στόκο, κάνοντας τις λαλατζίτες πιθανές αιτίες θανάτου. Ευτυχώς η πρώτη μπουκιά ήταν αρκετή για να φτύσεις το διαβολικό κατασκεύασμα και να γλιτώσεις τη ζωή σου. Αλλά ο κακομοίρης ο μπέμπης χαρακτηρίστηκε αμέσως γρουσούζης και φορέας συμφορών και κανένας δεν θέλησε να τον πάρει παραγιό, να του μάθει μια τέχνη. Κι έτσι για κακή τύχη πολλών άλλων ανθρώπων, ο Τετζκάλ βρέθηκε σαμάνος στο Κέντρο του Κόσμου. Είχε κλείσει το οχτάωρό του στο νερό και προσπαθούσε να ζεσταθεί στο καλυβάκι που μοιραζόταν μ’ άλλους δυο σαμάνους. Κι έτυχε η σύμπτωση, διαβολική σαν τις λαλατζίτες της γιαγιάς του, την ώρα που υλοποιήθηκε το όραμα, οι άλλοι δύο να κοιμούνται. Ο Τετζκάλ έστυβε το τρίχινο βρακί του και βλαστημούσε νοερά όλα τα τρίχινα βρακιά του κόσμου, όταν ο αέρας άρχισε να πυκνώνει και να θολώνει, λες και σχηματιζόταν ομίχλη. Ο σαμάνος δεν το είδε αμέσως κι έτσι το όραμα πρόλαβε να υλοποιηθεί πλήρως και να τον κατατρομάξει. «Μεγάλη η χάρη της θείας φώτισης,» αναστέναξε οργισμένα, καθώς προσπαθούσε να καλμάρει τους χτύπους της καρδιάς του και ταυτοχρόνως να φορέσει το υγρό ακόμη βρακί, από σεβασμό προς το πνεύμα. Το πνεύμα ήταν αρσενικό. Ήταν γυμνό, εκτός από μια βαμβακερή περισκελίδα. Έμοιαζε καλοζωισμένο, όλο μπούτια, μπράτσα, κοιλιές και προγούλια. Στήθος, κοιλιά και γάμπες καθώς και οι ώμοι ήταν καλυμμένοι από πυκνή, μαύρη, σγουρή τρίχα. Στον αριστερό καρπό φορούσε ένα παράδοξο κόσμημα από δέρμα και μέταλλο που έβαζε έναν ανεπαίσθητο ήχο, τικ-τοκ, τικ-τοκ, τικ-τοκ, σαν παλμό καρδιάς. Ο Τεζκάλ είχε την εντύπωση ότι στο κόσμημα αυτό κρυβόνταν στ’ αλήθεια μια υπερφυσική, πνευματώδης καρδιά. -Στις προσταγές σου, ω πνεύμα, κατάφερε να ψιθύρισε ακολουθώντας το τελετουργικό, παρά τη λαχτάρα που πήρε. -Ε; έκανε το πνεύμα με μια βλακώδη έκφραση. -Ακούω, συνέχισε ο Τετζκάλ. Και μεταφέρω τη Σοφία Σου που πέρασε από το Κέντρο του Κόσμου και χύθηκε σ’ όλο τον κόσμο. -Μάλλον ονειρεύομαι, έξυσε το κεφάλι του το όραμα. Για λίγο έμειναν κι οι δύο σιωπηλοί και καμπόσο αμήχανοι, μιας και ούτε ο ένας ήξερε τι να κάνει ούτε ο άλλος τι να περιμένει. Το πνεύμα κοιτούσε ένα γύρω, σαστισμένο κι ο Τετζκάλ άρχισε να δυσφορεί. Το βρεγμένο τρίχινο βρακί τον έκανε να αισθάνεται χάλια και το όραμα δεν έλεγε να ξεκουμπιστεί. -Ακούω, ξανάπε ο σαμάνος κάπως αναιδώς. -Α, πρέπει να είναι το γιαούρτι που έφαγα για να χωνέψω τους λαχανοντολμάδες αυγολέμονο και το λαγό στιφάδο χτες βράδυ, μουρμούρισε το πνεύμα. Έπρεπε να ακούσω τη Μελπομένη μου. Έφαγα βαριά. Ξανά σιωπή. -Ακούω, είπε για τρίτη φορά ο σαμάνος, αυτή τη φορά εκστασιασμένος από την καθαρότητα των λόγων του οράματος. Το πνεύμα κοίταξε πάλι ένα γύρω, έξυσε το στήθος του -χρατς, χρατς, χριτς έκαναν οι τρίχες- κι είπε κουνώντας το κεφάλι: -Α, πα, πα, δεν έπρεπε να φάω το γιαούρτι. Με χάλασε. Ποτέ πια γιαούρτι το βράδυ. Είχε δίκιο η Μελπομένη. Ποτέ πια γιαούρτι το βράδυ. Και όπως ξαφνικά, είχε εμφανιστεί, εξαφανίστηκε. Γεγονός για τους σαμάνους και τα συνήθειά τους ήταν ότι σπάνια οι χρησμοί ενός πνεύματος είναι τόσο ξεκάθαροι. Συνήθως οι κοσμικοί αυτοί ταξιδιώτες μουρμουρίζουν ακατάληπτα, όπως οι μισότρελοι φακίρηδες στα έλη Όριμακ ή οι ερημίτες στις σπηλιές των Πορφυρών Ορέων, ή και μουγκρίζουν αντί να μιλούν. Γι’ αυτό κι ο Τετζκάλ θεώρησε τα λόγια του πνεύματος μεγάλη αποκάλυψη για το γίγνεσθαι στον κόσμο κι έτσι νωρίς-νωρίς το επόμενο πρωί, πήγε αναστατωμένος στους ανώτερούς του στην ιεραρχία και τους διηγήθηκε το συμβάν χαρτί και καλαμάρι. -Α, να και κάτι καθαρό τόσα χρόνια! είπαν κάποιοι γέροι σαμάνοι. -Μα τι λέτε, αδέλφια; έφεραν αντιρρήσεις κάποιοι άλλοι, εξίσου γέροι, σαμάνοι. Είναι φανερό, ότι και αυτό το πνεύμα μιλάει ακατάληπτα, όπως όλα τα άλλα. Δεν πρέπει να του δώσουμε περισσότερη σημασία, ούτε να ωραιοποιούμε τα πράγματα. -Μα είναι δυνατόν να πιστεύετε κάτι τέτοιο, αδέλφια; θύμωσαν οι πρώτοι. Είναι δυνατόν στην πρώτη πραγματικά αποκαλυπτική εμφάνιση οράματος να δειλιάζετε και να μη μπορείτε να δεχτείτε τις αλήθειες που αυτό φανέρωσε στον κόσμο; -Απαράδεκτο να κατηγορείτε εμάς για εμπαθείς, αδέλφια, αγρίεψαν οι άλλοι. Εμείς που τόσο στοργή, με τόση φροντίδα και κόπο κρατάμε στην καρδιά μας ζωντανούς τους παλμούς του Κέντρου του Κόσμου; Εμείς που αποδεχόμαστε κάθε πραγματική -πραγματική όμως- αποκάλυψη των πνευμάτων; Και πάνω εκεί -και γύρω από το κεφάλι του άμοιρου Τετζκάλ- στήθηκε ένας τρικούβερτος καυγάς που κράτησε μέρες ολόκληρες. Οι υπέρ των λόγων του πνεύματος αυταποκλήθηκαν Πνευματικοί και σήκωσαν μπαϊράκι. «Δε μπορεί το κεντρικό ιερατείο των σαμάνων να καταπνίξει μια τέτοια θεία αποκάλυψη», έλεγαν, «ν’ αφήσει τον κόσμο στο σκοτάδι της άγνοιας». Στην αντίπερα όχθη, οι συντηρητικοί αυτοανακηρύχτηκαν Ιερατικοί και υποστήριξαν με σθένος τη φαυλότητα των Πνευματικών αδελφών τους. Και δεν άργησε η μέρα που το καυγαδάκι αυτό οδήγησε σε μια φρικαλέας διάστασης σφαγή των Πνευματικών, όπου οι Ιερατικοί βγήκαν στον δρόμους του Κέντρου του Κόσμου κραδαίνοντας γιαταγάνια και ουρλιάζοντας «θάνατος στους ασεβείς αδελφούς!» Ο Τετζκάλ γλίτωσε παρά τρίχα, όντας Πνευματικός κι ο ίδιος, αλλάζοντας το τρίχινο βρακί του μ’ έναν χιτώνα, που έκλεψε από μια ελλιπώς επιβλεπόμενη μπουγάδα. Κάποιοι παλιοί φίλοι τον φυγάδεψαν στη Σιδηρία, όπου εμπιστεύτηκε τις αποκαλυπτικές διδαχές του πνεύματος σε μια από τις Σίβυλες. Εκείνη πίστεψε στα λόγια του και αποφάσισαν, μιας και ήταν μακριά από το Κέντρο του Κόσμου και τους βλάσφημους αδελφούς, να ιδρύσουν ένα ναό προς τιμήν του Μεγάλου Θεού Μελπομενισμού, του οποίου η καρδιά ήταν φυλαγμένη με ένα κόσμημα από δέρμα και μέταλλο που φορούσε στον καρπό του και που παλλόταν, τικ-τοκ, τικ-τοκ, τικ-τοκ, τικ-τοκ, στο Ρυθμό της Πανσυμπαντικής Αλήθειας. Σιγά-σιγά, τα νέα για το ναό διαδόθηκαν σε όλον τον κόσμο και οι εναπομείναντες Πνευματικοί πήραν το δρόμο για τη Σιδηρία, οδηγημένοι από το όραμα για έναν καλύτερο κόσμο. Αλλά κάποιοι Ιερατικοί έβαλαν λόγια στους άρχοντες της Σιδηρίας και της γειτονικής της πόλης Στηνεής και μια ωραία εαρινή πρωία, επιλεγμένα στρατεύματα από τις δύο πόλεις μπήκαν δια της βίας στο ναό, έσφαξαν τον Τεζκάλ και τη Σύβιλα που τον πίστεψε κι οι Πνευματικοί ξανασκόρπισαν κυνηγημένοι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Αλλά η ανθρώπινη φύση είναι περίεργο πράγμα. Ακόμη και μετά από τόσους διωγμούς, ο Μεγάλος Θεός Μελπομενισμού έχει εδώ κι εκεί πιστούς. Θεωρούν τις γυναίκες εξυπνότερες από τους άντρες και τις υπακούν πάντα και κάνουν τις τελετουργίες τους ημίγυμνοι, φορώντας μια βαμβακερή περισκελίδα και τομάρια στο στήθος, την κοιλιά, τους ώμους και τις γάμπες, για να αναπαραστήσουν την υπερβολική τριχοφυΐα του θεού τους. Στις λειτουργίες τους που γίνονται πάντα βράδυ, οι γυναίκες μαγειρεύουν για το εκκλησίασμα λαχανοντολμάδες αυγολέμονο και λαγό στιφάδο και στο τέλος κάθε γεύματος πετούν ο ένας στον άλλον κομμάτια τυρί, ουρλιάζοντας «απεταξάμην το γιαούρτι το βράδυ!» Οι ιερείς τους αποκαλούνται Τριχοβράκηδες, γιατί τιμώντας τη μνήμη του οσιομάρτυρος Τετζκάλ, κυκλοφορούν φορώντας μόνο ένα τρίχινο βρακί. Η ζωή του, από το παραλίγο δυστυχές συμβάν με τις λαλατζίτες ως τη σφαγή του στο πλευρό της αγαθιάρας Σίβυλας είναι ιερό ανάγνωσμα και φωτεινός πνευματικός καθοδηγητής των νέων. Και στα μωρά, σαν ύστατο φυλαχτό, οι Πνευματικοί περνούν στον αριστερό καρπό ένα κόσμημα από δέρμα και μέταλλο, ένα κόσμημα που με μαγεία το κάνουν να πάλλεται, τικ-τοκ, τικ-τοκ, τικ-τοκ, τικ-τοκ, στο Ρυθμό της Πανσυμπαντικής Αλήθειας, σα μια πνευματώδης καρδιά, που ωστόσο, ίσως και να έχει ένα κάποιο πρόβλημα χώνεψης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted September 4, 2008 Share Posted September 4, 2008 Γραφή: Εύκολη κατανόηση και ροή. Περιγραφικές εικόνες. Σύνταξη-γραμματική: καμιά απολύτως ενόχληση ("που διαρκεί σε έξι μέρες") Πλαίσιο: Αρκετά πιστευτός κόσμος. Στοιχεία που στην αρχή φαίνονται ασήματα (λαλατζίτες, τρίχινο βρακί) αργότερα παίρνουν σημασία. Οι περιγραφές πλαισιώνουν τον κόσμο σου. Χαρακτήρες: Λίγο αποστασιοποιημένη - πιθανότατα ο στόχος σου ήταν αυτός. Στην αρχή μπερδεύτηκα από το δεύτερο ενικό πρόσωπο, πιστεύοντας ότι κι εκεί υπήρχε ένας χαρακτήρας που θα έπαιζε ρόλο στην ιστορία. Πλοκή: Η εξέλιξη της ιστορίας είναι πιστευτή και βέβαια θυμίζει θρησκεία. Χωρίς κάποια έκπληξη. Διάλογοι: Ωραία η σκηνή του διαλόγου με το "όραμα". Μια που προφανώς κοιμόταν (φορούσε ρολόι-βρακί) ίσως θα έπρεπε να είναι και ξαπλωμένος. Το σεξ που είναι; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted September 4, 2008 Author Share Posted September 4, 2008 Ναι, λείπει το σεξ. Λάθος στην πληκτρολόγηση των στοιχείων της ιστορίας. (Αν και θα μπορούσα να το αφήσω, τιμής ένεκεν για την αναφορά στις τελετές μύησης των σαμάνων...) Όταν ξεκίνησα να το γράφω είχα στο μυαλό μου έναν κακομοίρη που ξυπνάει μέσα στη νύχτα να πιει νερό και του συμβαίνει ό,τι του συμβαίνει. Μετά που άλλαξα την οπτική γωνία (διότι η η ιστορία του Τετζκάλ μου φάνηκε απείρως πιο ενδιαφέρουσα), η αναφορά στο ότι σηκώθηκε να πιεί νερό βρέθηκε μέσα τον ορίζοντα γεγονότων της μαύρης τρύπας που λέγεται διόρθωση. Οπόταν την έφαγε το μαύρο σκοτάδι. Έχω, από την ώρα που ξεκίνησα να τη γράφω, μια μικρή ανησυχία σχετικά με το πόσο ο παλμός είναι εμφανώς τοποθετημένος μέσα στην ιστορία. Συγκεκριμένα φοβήθηκα ότι τον έφαγε κι αυτόν η διόρθωση, στην πρώτη βερσιόν είχε πιο έντονη παρουσία. Care to specify? Ευχαριστώ για τα σχόλια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted September 4, 2008 Share Posted September 4, 2008 Care to specify? Αν με/μας ρωτάς αν αναγνωρίζω την παρουσία του παλμού στην ιστορία σου, μπορώ να πω ότι, όπως το καταλαβαίνω εγώ, είναι διττή: -το Κέντρο του Κόσμου πάλλεται στέλνοντας οράματα - ένα τέτοιο όραμα-παλμός ήταν το περί ου ο λόγος -το ρολόι που έκανε τόση εντύπωση στον σαμάνο και έπαιξε σημαντικό ρόλο στη θρησκεία τους Ωστόσο, καμιά από αυτές τις ερμηνείες δεν παίζει αναντικατάστατο ρόλο στην ιστορία (π.χ. αν τα οράματα έρχονταν κατά κύματα και ο τύπος δε φορούσε ρολόι, πάλι η ίδια ιστορία θα ήτανε) και γι' αυτό θα συμφωνήσω με προλαλήσαντες ότι είσαι στα "όρια" του θέματος - για όποιον νοιάζεται, που ακριβώς είσαι. Αν δεν ρωτάς αυτό/εμένα, please specify!? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted September 4, 2008 Author Share Posted September 4, 2008 Mμμμμ, το φοβόμουν αυτό. Ευχαριστώ και πάλι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted September 4, 2008 Share Posted September 4, 2008 Mμμμμ, το φοβόμουν αυτό. Ε, καλά, μην το παίρνεις και τοις μετρητοίς. Την υποκειμενική μου άποψη είπα... Είμαι σίγουρος ότι άλλοι έχουν άλλη γνώμη και καλούνται να την καταθέσουν! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted September 6, 2008 Share Posted September 6, 2008 Σήμερα ξεκινάω και διαβάζω τις ιστορίες της 8άδας και άρχισα από την δική σου, φίλτατη Ναρουαλις. Οπότε ορίστε και το δικό μου ριπόρτο: Τι πιστεύω ότι θέλει να πετύχει η συγγραφέας: Κωμική και ανάλαφρη υπόδειξη της γέννησης μιας θρησκείας. Τι δουλεύει καλά: Με την έλλειψη παντογνώστη αφηγητή πετυχαίνεις τον σκοπό σου καθώς εμείς που το διαβάζουμε αντιλαμβανόμαστε ότι ο κακομοίρης σαμάνος βρίσκεται σε ένα μέρος/ μια δουλειά που ποτέ δεν επιζήτησε και αυτό το hilarious συναπάντημα του έδωσε μια ελπίδα στην ύπαρξη του. Όσο για τον βαρυστομαχιασμένο κοιλαρά που του κάθισε βαρύ το γιαουρτάκι (Ήμαρτον! Μάλλον ζωντανό θα ήταν ) είναι πολύ πετυχημένη η στιγμιαία ύπαρξη του σε κάποιον ονειρόκοσμο που περνάει κι από τον κόσμο του Σαμάνου. Ο (αναπόφευκτος) καυγάς ήταν πικρά αστείος γιατί πάντα κάτι τέτοιο συμβαίνει όταν μπαίνει θέμα θρησκείας ανάμεσα σε ανθρώπους (Παρένθεση: Ποιός δεν θα ήθελε να βρίσκεται από μια γωνιά στην συνθήκη της Νίκαιας; Πιστεύω ότι μια υπερδραματοποιημένη rendition θα γινόταν άψογο κωμικό/βλάσφημο διήγημα. Είδωμεν.) Ο λόγος στρωτός και απλός, δείγμα ώριμης πένας(πληκτρολογίου whatever) Ακόμη και το μέγεθος ήταν σωστό κατ'εμέ, δίχως παραπανίσιες σκηνές και χωρίς να νιώθεις κάτι να λείπει. (Το μόνο που έλειπε ήταν ίσως ένα ρέψιμο από τον κοιλαρά. Κάτι του τύπου: And it came to pass that in time the Great God Melpomenius spake unto Tetzkal, the Chosen One: "Buuuuurp!" Τι θα μπορούσε να δουλέψει καλύτερα: Δεν έχω κάποιο παράπονο από την ιστορία. Την διάβασα νεράκι, δεν με κούρασε, και την ευχαριστήθηκα από την αρχή ως το τέλος. Είναι η πρώτη ιστορία για τον διαγωνισμό και αναρωτιέμαι αν θα διαβάσω κάποια που θα μου αρέσει περισσότερο. Only one way to find out.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted September 6, 2008 Share Posted September 6, 2008 Σύνταξη-γραμματική: καμιά απολύτως ενόχληση ("που διαρκεί σε έξι μέρες") Τι εννοείς εδώ Τέταρτος; Δεν σε πιάνω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted September 6, 2008 Share Posted September 6, 2008 Τι εννοείς εδώ Τέταρτος; Δεν σε πιάνω. Απλώς υπέδειξα το μοναδικό συντακτικο-γραμματικό λαθάκι που υπέπεσε στην αντίληψή μου. Πες ότι αντέχεις την τελετή της μύησης που διαρκεί σε έξι μέρες και στην οποία...Το "σε" είναι προφανώς περιττό. Δεν έγραψα περισσότερα λόγια, ελπίζοντας ότι ήταν αρκετή η επισήμανση, αλλά προφανώς το πεπρωμένον φυγείν... Και μια και μιλάμε για σύνταξη-γραμματική, μια θερμή παράκληση! Αν γίνεται μπορείτε να με αποκαλείτε "τέταρτε" ή "Γιώργο"; Να με φωνάζουν στην ονομαστική μου ξυπνά εφιάλτες από τον στρατό...[/hospitality στο topic της Ευθυμίας] Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted September 6, 2008 Share Posted September 6, 2008 Και μια και μιλάμε για σύνταξη-γραμματική, μια θερμή παράκληση! Αν γίνεται μπορείτε να με αποκαλείτε "τέταρτε" ή "Γιώργο"; Να με φωνάζουν στην ονομαστική μου ξυπνά εφιάλτες από τον στρατό...[/hospitality στο topic της Ευθυμίας] 'Η απλά να λέμε ας πούμε " ΟΠΩΣ ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ Ο 4 ΣΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ ΤΟΥ "ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΙΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ"... Χμμ, δεν νομίζω να πιάσει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naurgul Posted September 6, 2008 Share Posted September 6, 2008 Ιδέα: Η υποθετική κατάσταση όπου τα τετριμμένα πράγματα που σκέφτονται και κάνουν οι άνθρωποι στο δικό μας κόσμο στον ύπνο τους αποτελούν πνευματικούς οδηγούς για έναν άλλο, παράλληλο, μαγικό κόσμο. Είναι παρόμοια με την ιδέα ότι με μια χρονομηχανή οι άνθρωποι πηγαίνουν στο παρελθόν και τα ασήμαντα που κάνουν και λένε έχουν τεράστια επίδραση στον κόσμο. Το πρόβλημα νομίζω είναι ότι η ιδέα αυτή δεν αναπτύχθηκε πολύ. Έχουμε έναν σαμάνο που βλέπει ένα όραμα και η σημασία του οράματος παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Τώρα, από την άλλη μεριά, μπορεί να πει κάποιος ότι δε χρειάζεται η ανάπτυξη, παρά μόνο όσο αρκεί για να στηθούν οι κωμικοτραγικές καταστάσεις που περιγράφονται. Γενικά, παρατήρησα ότι πολλά πράγματα γίνονται για να γίνονται και δεν περιπλέκονται με τίποτα άλλο. Ο τρόπος που αντιστοιχείται το όραμα με τον κόσμο της ιστορίας είναι σχετικά γραμμικός: τα ρούχα του έγιναν ρούχα για τους ιερείς του, η απαγόρευση του γιαουρτιού έγινε απαγόρευση του γιαουρτιού σε μεγαλύτερη κλίμακα, το "έπρεπε να την είχα ακούσε" έγινε μητριαρχία κλπ. Ίσως και να μπορούσε να γίνει κάτι άλλο, αλλά δε βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι γίνεται Εκτέλεση: Χαρακτηριστικός ο τρόπος γραφής της συγγραφέα. Είναι πολύ ωραία γραμμένο, πολύ παραστατικά. Προσωπικά προτιμώ τα κείμενα να είναι λίγο πιο λακωνικά, δηλαδή μου φάνηκε ότι η ιδέα δεν αρκούσε για να γραφούν τόσα πολλά. Η μόνη μου παρατήρηση στη γραφή είναι ότι δεν είναι ξεκάθαρο πώς ο σαμάνος μένει μαγεμένος από την καθαρότητα του οράματος. Στη μία πρόταση είναι βαριεστημένος και ανυπόμονος να τελειώνει με τις ασυναρτησίες που ακούει και στην επόμενη είναι εκστασιασμένος από την καθαρότητα των λόγων του άλλου, χωρίς να έχει αλλάξει κάτι ουσιαστικό στον τρόπο που μιλάει. Αναφέρομαι σε αυτό το κομμάτι: Ακούω, ξανάπε ο σαμάνος κάπως αναιδώς. -Α, πρέπει να είναι το γιαούρτι που έφαγα για να χωνέψω τους λαχανοντολμάδες αυγολέμονο και το λαγό στιφάδο χτες βράδυ, μουρμούρισε το πνεύμα. Έπρεπε να ακούσω τη Μελπομένη μου. Έφαγα βαριά. Ξανά σιωπή. -Ακούω, είπε για τρίτη φορά ο σαμάνος, αυτή τη φορά εκστασιασμένος από την καθαρότητα των λόγων του οράματος. Τέλος, εκεί όπου αυτοεξορίζεται ο σαμάνος και περιγράφεται το πώς άρχισε να μεταδίδεται η πίστη του, χάνεται η αμεσότητα των περιγραφών και μου δίνεται η εντύπωση ότι αυτό γίνεται κάπως απότομα. Σημείωση: Δέχομαι και ενθαρρύνω κάθε είδους απάντηση, ένσταση, αίτημα επεξήγησης κλπ πάνω στην κριτική από τον συγγραφέα ή οποιοδήποτε άλλο μέλος. Εγγυώμαι ότι αυτό δε θα επηρεάσει την ποσότητα ή την ποιότητα των κριτικών μου. Περισσότερες πληροφορίες εδώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted September 6, 2008 Author Share Posted September 6, 2008 (edited) Επ! Τώρα τα ειδα. Ευχαριστώ Ντίνο. Βασικά είχα σκεφτεί κι εγω το ρέψιμο, αλλά στο πρώτο γράψιμο της ιστορίας, όπου η οπτική γωνία ήταν εκείνη του Μελπομενησμού... Περνώντας στον κόσμο του Τετζκάλ, σκέφτηκα πως ένα ρέψιμο θα αποσπούσε την προσοχή από το κύριο σημείο της πλάκας, που στην τελική ίσως είναι το κακό το ριζικό του σαμάνου κι όχι η θρησκευτική διαμάχη αυτή καθ' εαυτή. Από την άλλη, και απαντώντας στην κριτική του Electroscribe, ναι, όντως θέλησα να περιγράψω το όλο θέμα αποστασιοποιημένη από οποιαδήποτε κριτική στο γεγονός. Θέλησα να γράψω μια ιστορία όπως θα ΕΠΡΕΠΕ να τη μεταφέρει ένας δημοσιογράφος της εποχής. Φυσικά και η τεχνική δεν πέτυχε, διότι ο τρόπος γραφής μου είναι τέτοιος που αποκλείει τήν ψυχρή αντικειμενικότητα. Καθείς εφ' ω ετάχθει, δε λένε; Ε, κι εγώ με τους συναισθηματισμούς μου... (Και φυσικά ως ν' απαντήσω, ήρθε κι η κριτική του G1. Έχεις απόλυτο δίκιο στις παρατηρήσεις σου. Η πρώτη ίσως ήταν θέμα ταχύτητας, σχετικά με το αν ο Τετζκαλ είναι εκστασιασμένος ή αναιδής. ίσως να λείπει μια φράση εκεί, μια παράγραφος που να δείχνει τη μεταστροφή από βαριεστημένο σε οπαδό.) Edited September 6, 2008 by Naroualis Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted September 17, 2008 Share Posted September 17, 2008 Εύγε Ναρουάλις! Η ιστορία σου με ενθουσίασε και πρώτη φορά μετά από καιρό σε βαθμολόγησα "πρώτη" και μάλιστα "άνευ συναγωνισμού". Η ιδέα των Σαμάνων που περιμένουν ολημερίς τα οράματα από τα παράξενα... ανθρωπόμορφα πνεύματα ήταν το κάτι άλλο! Ήταν (ας μου το επιτρέψουν οι άλλοι τέσσερις, που έγραψαν και εκείνοι αρκετά καλά) η μόνη πραγματικά φρέσκια και εμπνευσμένη ιδέα του διαγωνισμού. Αλλά και πέρα από την ιδέα, είναι τόσο απολαυστική η γραφή σου, διαρκώς ωριμότερη που ο αναγνώστης σε διαβάζει με ένα μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπο (ξέρεις τι εννοώ... όχι σαν χαζοχαρούμενος... αλλά ευτυχής!) Και όλα αυτά στο πιεστικό πλαίσιο ενός διαγωνισμού, κατακαλόκαιρο και με ένα θέμα τόσο δύστροπο; Ε, εύγε, ξανά. Αυτή η ιστορία, εκτιμώ, πάει σφαίρα (με ένα ξαναγράψιμο) στο πιο "δύσκολο" εφ έντυπο του εξωτερικού. Σου δίνω το λόγο μου ότι το Asimov's δεν περιλαμβάνει σε κάθε τεύχος του, απαραίτητα, μια τόσο καλή ιστορία. Αλλά, ωπ, κράτει: όχι όπως είναι. Θέλει επιμέλεια (απόλυτα σωστές οι παρατηρήσεις όλων, όπως πχ. του Γκάρντιαν για την απροσδόκητη αλλαγή διάθεσης) και θέλει κατά τη γνώμη μου να σκεφτείς ξανά το τέλος. Από το σημείο και μετά που πάνε στη Σιδηρία, το έχασα. Μου... πάγωσες το χαμόγελο. Σιβηρία. Θέλει άλλο τέλος. Έχεις μια εξαιρετική ιδέα και την τελειώνεις τσάτρα πάτρα, με ένα τρόπο που είναι σχεδόν αδιάφορος και χιλιογραμμένος. Κράτα αυτή την ιστορία. Σκέψου τη ξανά. Και τέλειωσέ τη ξανά, αλλιώς. Αξίζει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted September 17, 2008 Author Share Posted September 17, 2008 Ευχαριστώ για την προτίμηση, Νίκο μου, αλλά μήπως να γίνεις λίγο πιο συγκεκριμένος; Με μπέρδεψες με τη Σιβηρία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted September 17, 2008 Share Posted September 17, 2008 Ευχαριστώ για την προτίμηση, Νίκο μου, αλλά μήπως να γίνεις λίγο πιο συγκεκριμένος; Με μπέρδεψες με τη Σιβηρία. Φοβού τους το έργο σου λατρεύοντες! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted September 17, 2008 Share Posted September 17, 2008 (edited) Τίποτα. Λογοπαίγνιο ήταν, "μου πάγωσες το χαμόγελο που είχε σχηματιστεί στα χείλη μου όσο διάβαζα, Σιβηρία ένιωσα" ("Σιδηρία"). Edit, αν πράγματι χρειάζεται να σου διευκρινίσω τι εννοώ για το τέλος σου: Έχεις μια εξαιρετική ιδέα, την γράφεις καλά και την απολαμβάνω όσο προχωράει. Και με απογοητεύεις στο τέλος. Την πηγαίνεις σε ένα σημείο που μοιάζει αδιάφορο, συγκριτικά με την αρχική ιδέα (τη δημιουργία μιας θρησκείας κλπ.) και αισθάνομαι ότι σπαταλήθηκε η έμπνευση. Αν συμφωνήσεις, ξαναδείς το διήγημα και μπορέσεις να το τελειώσεις αλλιώς, τέλεια. Αν έχεις πει την τελευταία σου λέξη και είσαι ευχαριστημένη, πάλι τέλεια. Δικό σου είναι το διήγημα. Απλά εγώ θα παραμείνω με την αίσθηση ότι μια εξαιρετική ιδέα, ένας πρωτότυπος και έξοχα στημένος κόσμος, μισο-σπαταλήθηκαν... Edited September 17, 2008 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted June 22, 2010 Share Posted June 22, 2010 Δεν είμαι σε θ΄ση να κάνω κανονικά σχόλια (ολίγον από κουρασμένη), αλλά ήθελα να σου πω ότι μου άρεσε αυτό το διήγημα. Πέρασα καλά διαβάζοντάς το. :thmbup: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted January 19, 2012 Share Posted January 19, 2012 OYAAAAAXAXA! Πολλή πλάκαααα! Μπράβο και μην ακούς κανέναν, έτσι όπως είναι ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΤΑΙ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted January 19, 2012 Author Share Posted January 19, 2012 Ήμαρτον όμως, να μην είμαι και αχάριστη, αλλά αυτό στο Spot Light; Αυτό είναι αρχαία σαμανική ιστορία, αδέλφια... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.