Ο Γκόρκι και ο γίγαντας

[aScannerDarkly]

Για τον τίτλο ακόμα δεν έχω καταλήξει αλλά τέλος πάντων. Ελπίζω τα σχόλια που μου κάνατε να έπιασαν τόπο

 

Αριθμός Λέξεων: ~3600

gigantas.rtf

[DinoHajiyorgi]

Έχω κάποιες παρατηρήσεις.

 

Νομίζω πως δεν χρειάζεται ο επίλογος με τους στρατιώτες. (Ειδικά η αλλαγή αφήγησης σε πρώτο πρόσωπο είναι φάουλ.) Την τελική ατάκα, λίγο πριν ξεψυχήσει μπορεί να την πει στην κοπέλα. Και ας μείνει εκεί το φινάλε.

 

Πρόσεξα για πρώτη φορά πόσο μη αναπτυγμένος είναι ο χαρακτήρας της κοπέλας. Σίγουρα υπάρχει λόγος για την εμφάνιση της (τα piercing, το αγορίστικο κούρεμα.) Υπάρχει μια λογική με την ταύτιση/εκδήλωση της προς τον γίγαντα και γιατί τον διαλέγει για φίλο. Ποια όμως η σχέση της με την δική της οικογένεια; Δεν στο ρωτάω αυτό ελαφρά. Υπάρχει λόγος. 1) Κοιμάται μόνη στο παγωμένο υπόγειο του σπιτιού της. 2) Δεν έχουμε καμία δική της αντίδραση στην απώλεια της ζωής των δικών της. 3) Και το πιο σημαντικό, μη γνωρίζοντας τίποτα από τα προηγούμενα, και πως έβλεπε την δική της ζωή (αν χαράκωνε τον εαυτό της, ή είχε αποπειραθεί αυτοκτονία όταν ζούσαν στην πόλη) και παρά τις παρούσες συνθήκες, μου πέφτει ακόμα πολύ τραβηγμένη-αψυχολόγητη-σκληρή η προσφορά της να τον σκοτώσει. Σε αυτό, ή θα πρέπει να βγάλεις την ερώτηση, ή θα πρέπει να μας δώσεις background για να το ακούσουμε φυσιολογικό.

[Nienor]

Είχα διαβάσει αυτή την ιστορία λίγες μέρες πριν, μαζί με την τελευταία φουρνιά ιστοριών που τύπωσα. Τα σημεία που είχα στα οποία είχα σταθεί στα έχουν πει, και στο προηγούμενο τόπικ και σε αυτό. Κυρίως αυτά του The Phantom (στο προηγούμενο) του Electro και του Ντίνου τα εδώ συνοψίζουν και τις δικές μου παρατηρήσεις και θεωρώ ανούσιο να στις ξαναγράψω. Αυτό που έχω να σου πω τελικά, αφού έχω διαβάσει και τη δεύτερη εκδοχή, και που ίσως και να σου φανεί χρήσιμο είναι "άσ'την".

 

Τι εννοώ:

Έχεις μια πολύ καλή ιστορία. Έχεις ένα σχεδόν κλασικό κόνσεπτ τοποθετημένο μέσα σε μια ελληνική πραγματικότητα σύγχρονη- απλά όχι αστική- και μια ευαισθησία στο θέμα σου που είναι σχεδόν αδύνατο να μην αγγίξει κάποιον στην ανάγνωση. Έχεις και πολλά βαριά θέματα μαζεμένα σε μια μικρή αφήγηση. Και είμαι σίγουρη πως όλα αυτά τα ξέρεις κι εσύ, ως πρώτος αναγνώστης στην ουσία και γιαυτό ακριβώς μπερδεύεσαι και θέλεις να την κάνεις καλύτερη ακόμα, να την αφήσεις τέλεια όταν θα τελειώσεις μαζί της. Καλά τα λέω?

 

Η δική μου άποψη είναι λοιπόν να μην το κάνεις τώρα. Εκείνα που έχεις διορθώσει σε αυτή την εκδοχή είναι αμελητέα σχεδόν, εκτός από το τέλος. Κι όταν δεν είσαι σίγουρος ακόμα για το τέλος, πιστεύω πως δεν πρέπει να πειράζεις την ιστορία. Άσ'την προς το παρόν όπως είναι, συνέχισε να διαβάζεις τα σχόλιά που σου γίνονται και να συζητάς αυτά που πραγματικά σε ενδιαφέρουν και όταν μεστώσει στο μυαλό σου κι είσαι σίγουρος για το τι ακριβώς λέει και τι από όλα αυτά που λέει θέλεις εσύ να το προβάλεις, τότε πιάσ'τη να τη διορθώσεις. Τότε όμως που θα ξέρεις τι θέλεις να κάνεις μαζί της.

[kitsos]

Οι παρεμβάσεις που έκανες, στο δεύτερο μέρος της ιστορίας, είναι κατά τη γνώμη μου πετυχημένες. Έχεις καταφέρει να στρώσεις το τέλος και να εξομαλύνεις αρκετά, τα σημεία στα οποία ο ρυθμός έσπαγε και πέταγε τον αναγνώστη έξω από την διήγηση. Καλή δουλειά.

[aScannerDarkly]

Έχεις και πολλά βαριά θέματα μαζεμένα σε μια μικρή αφήγηση. Και είμαι σίγουρη πως όλα αυτά τα ξέρεις κι εσύ, ως πρώτος αναγνώστης στην ουσία και γιαυτό ακριβώς μπερδεύεσαι και θέλεις να την κάνεις καλύτερη ακόμα, να την αφήσεις τέλεια όταν θα τελειώσεις μαζί της. Καλά τα λέω?

 

Είναι κάποιες ιστορίες, που μπορεί να μην είναι καν οι καλύτερές μας, τις οποίες τις αγαπάμε με έναν ιδιαίτερο τρόπο, και θέλουμε ακριβώς να είναι τέλεια, να μην έχει ούτε μισό ελάττωμα. Αυτό όμως τελικά μπορεί να καταλήξει να μας τρομάξει. Ή, για να μην γενικεύω, μάλλον συμβαίνει σε εμένα αυτό. Είχα γράψει ένα διήγημα πριν περίπου 4 χρόνια, και καθότι πρέπει να ήταν μόλις το δεύτερο πράγμα που έγραψα ποτέ (και έκανα και κάτι χρόνια κα ξαναγράψω από τότε), θέλει ένα πολύ γερό συγύρισμα γιατί σε κάποια σημεία δε βλέπεται. Ε λοιπόν, δεν έχω τολμήσει να το ακουμπήσω.

 

(Θέλω να) πιστεύω ότι το καινούργιο τελευταίο κομμάτι είναι βελτιωμένο, ενώ το παλιό όντως κούτσαινε άσχημα. Όχι ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι, αλλά καλύτερο. Από κει και πέρα, μου λες 'άσ' τη' και έχεις δίκιο. Για παράδειγμα, ναι ο χαρακτήρας της γυναίκας είναι σαφώς... "υπανάπτυκτος". Το ξέρω. Από την άλλη, δεν ήθελα να τραβήξω την προσοχή κάπου αλλού. Ούτε του αναγνώστη ούτε τη δική μου δηλαδή. Κι αυτή τη στιγμή δεν ξέρω αν και τι θα μπορούσα να κάνω γι αυτό. Γιατρέ έχω πρόβλημα?