Βάρδος Posted January 16, 2005 Share Posted January 16, 2005 Στην ποίηση, τι προτιμάτε; Να υπάρχει ομοιοκαταληξία ή όχι; Να υπάρχει μέτρο ή όχι; Προσωπικά, αν δύο ποιήματα μού αρέσουν και το ένα έχει ομοιοκαταληξία και μέτρο, ενώ το άλλο δεν έχει, τότε θα προτιμήσω το πρώτο, για λόγους ακουστικής. Κατά τα άλλα, όπως ξέρετε, δεν είμαι και πολύ της ποίησης --προτιμώ την πεζογραφία--, οπότε ίσως να μην είμαι και το καλύτερο άτομο για να το κρίνει αυτό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μελδόκιος Posted January 16, 2005 Share Posted January 16, 2005 (edited) Προτιμώ την ελεύθερη ποίηση. Όπως έχουν πει πολλοί, το μέτρο και η ομοιοκαταληξία θέτουν περιορισμούς. Εξάλλου δεν ταιριάζει σε όλα τα ποιήματα να έχουν ομοιοκαταληξία. Τώρα μια μουσικότητα στη ροή είναι εύκολο να υπάρξει και συνήθως μου αρέσει. Όλα αυτά σε επίπεδο προσωπικών προτιμήσεων. Δε λέω πχ ότι η έμμετρη ποίηση είναι κατώτερη της ελεύθερης. Το τελευταίο πράγμα στο οποίο μπορούμε να είμαστε απόλυτοι και να θέτουμε κανόνες είναι η ποίηση. Edited January 16, 2005 by Μελδόκιος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted January 16, 2005 Share Posted January 16, 2005 Όπως ανέφερα και σε ένα άλλο θέμα, έχω αλλεργία στην ομοιοκαταληξία... αν δεν είναι ιδαίτερα προσεγμένη ακόμα και αν είναι καλή τεχνικά μου ηχεί αστεία. Μου αρέσει μόνο στην χιουμοριστική ποίηση, στις κριτικές μαντινάδες και φυσικά στη στιχογραφία για μουσική. Σε οτιδήποτε άλλο με απωθεί αλλά πάντα προσπαθώ να μην κρίνω σκληρά ένα ποίημα μόνο και μόνο επειδή έχει ομοιοκαταληξία... το αφαιρώ για μια στιγμή απο το μυαλό μου και κρίνω τα υπόλοιπα. Το μέτρο δεν με ενοχλει, ίσα ίσα μου αρέσει συνήθως. Δεν το θεωρώ τόσο δεσμευτικό όσο την ομοιοκαταληξία. Προσωπικά γράφω συνήθως εντελώς ελεύθερα ή απλώς με μέτρο και χωρίς ομοιοκαταληξία. Τα ποιήματά μου με ομοιοκαταληξία είναι ελάχιστα και είναι είτε μουσικά κομμάτια είναι γραμμένα στην αγγλική. Δεν είναι πανω απο το 1% των ποιημάτων μου βέβαια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 16, 2005 Share Posted January 16, 2005 Επειδή πιο πολύ ασχολούμαι με στίχους τραγουδιών, δίνω πολύ σημασία στο μέτρο και την ομοιοκαταληξία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted January 16, 2005 Share Posted January 16, 2005 Συμφωνώ πολύ με την Νιέννα, γιατί κι εμένα μου φαίνεται ότι η ομοιοκαταληξία ταιριάζει περισσότερο σε χιουμοριστική ποίηση ή μαντινάδες κτλ. Γενικά η ομοιοκαταληξία μου αρέσει σε κάποια σημεία επειδή δημιουργεί μία συνοχή στο ποίημα, και μία ενότητα, άλλα όχι συνέχεια. Περισσότερο με ενδιαφέρει το μέτρο και ο ήχος των λέξεων παρά αυτή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted January 16, 2005 Share Posted January 16, 2005 xmm ... duskolh erwthsh! Egw den kserw ti na apanthsw..eksartatai! den einai mono h omoiokatalhksia h to metro pou kanei ena poihma na sou aresei h oxi...egw nomizw pws den mporoun na sukgrithoun duo poihmata pou to ena exei omoiokatalhksia kai to allo oxi giati kammia fora polla poihmata pou exoun omoiokatalhksia moiazoun polu aploika kai paidiastika kai thelei poluuu texnh gia na kataferei o poihths na pei osa thelei se omoiokatalhksia kai me ton swsto tropo! kai apo thn allh uparxoun kai poihmata xwris omoiokatalhksia pou den einai pragmatika poihmata alla peza ousiastika! Einai thema goustou an kai gia mena exei shmasia na uparxei mousikothta na exei rumtho na exei kati xwris na kserw akribws ti einai auto pou me kanei na mou aresoun kapoia poihmata kai kapoia alla oxi. Einai to swsto feeling nomizw! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted January 17, 2005 Author Share Posted January 17, 2005 poihmata pou exoun omoiokatalhksia moiazoun polu aploika kai paidiastika kai thelei poluuu texnh gia na kataferei o poihths na pei osa thelei se omoiokatalhksia kai me ton swsto tropo! Εδώ η laas7 είπε κάτι ενδιαφέρον, νομίζω: ότι, για να γράψει κανείς με ομοιοκαταληξία και να καταφέρει να πει αυτό που θέλει, χρειάζεται περισσότερη τέχνη. Και ρωτάω: δεν είναι εκεί η μαγκιά και η τέχνη της υπόθεσης; Εκεί δεν κρίνεται ο καλός ποιητής; Αλλιώς, αν κάποιος μπορεί να γράψει όπως νάναι (χωρίς σύνταξη, χωρίς στήξη, χωρίς ορθογραφία μάλιστα ορισμένες φορές, αφού έχει "ποιητική αδεία"), τότε τι είναι πού ξεχωρίζει έναν ποιητή; Μπορεί ο καθένας έτσι να είναι Ποιητής με κεφαλαίο "Π". Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει τον ποιητή με το κεφαλαίο "Π" και αυτόν με το μικρό "π"; (1. Το ξέρω ότι στρέφω τη συζήτηση σε άλλο επίπεδο.) (2. Απλά, προσπαθώ να κάνω μια ενδιαφέρουσα κουβέντα. Δεν τίθεμαι υπέρ κάποιου στιλ ή κατά κάποιου άλλου.) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
King_Volsung Posted January 17, 2005 Share Posted January 17, 2005 Εμένα μ'αρέσει να έχει μέτρο και ρυθμό ένα ποίημα. Και πιστεύω πως η ομοιοκαταληξία βοηθάει σημαντικά σ'αυτό. (Κι εγώ, όπως ο nihilio έχω ασχοληθεί με στίχους τραγουδιών) Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ένα ποίημα που δεν τα έχει αυτά δεν θα μου αρέσει. Απλά προτιμώ να διαβάζω (και να γράφω) ποιήματα με ομοικαταληξία και μέτρο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted January 17, 2005 Share Posted January 17, 2005 Den katalaba ti thes na peis barde ...edw eipa kati endiaferon? PANTA den lew endiaferonta pragmata??? kala as apanthsw sobara twra...den nomizw pws uparxei orismos tou poios einai o poihths me P kefalaio kai poios me p mikro...alla an mporousa na dwsw enan tetoio orismo tha elega pws o megalos poihths einai autos pou kerdizei thn athanasia, pou kai meta apo polla polla xronia apo ton thanato tou ( se epoxes dhladh pou aksies h apopseis allazoun kai genika o tropos tou pws oi anrthwpoi antilambanontai ton kosmo diaferei) ton diabazoun kai sugklonizontai...Autos pou pernaei autousia kai amesa sunaisthmata, se enan kseno anthrwpo anagnwsth, pou isws na mhn exei idea tou to poios einai o poihths h katw apo poies sunthkes egrafe. An auta den einai arketa tote apla skefteite poioi einai gia esas korufaioi poihtes...gia ton kathena tha einai alloi...gia mena omws merikoi einai o seferhs, o kalbos, o poe, o mpontler...o kathenas einai diaforetikos alla einai oloi korufaioi. Auto pou prospathw na pw einai pws den pisteuw pws mporoun na sukgrithoun einai diaforetikoi kai monadikoi o kathenas me ton tropo tou kai auto einai to omorfo! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Jack_Mordino Posted January 24, 2005 Share Posted January 24, 2005 Για μένα η ομοιοκαταληξία δεν είναι απαραίτητη, προσδίδει έναν αέρα μαγείας όμως σε ένα ποίημα αν οι λέξεις είναι σοφά διαλεγμένες. Με γοητεύει μια λέξη όταν ΚΑΙ ακούγεται ωραία, ΚΑΙ δίνει εύστοχα το νόημα. Όσον αφορά το μέτρο, νομίζω πως δσκολεύομαι να ακολουθήσω ποιήματα χωρίς έστω κάποιο υποτυπώδες μέτρο, ίσως εξαιτίας της ενασχόλησής μου με τη μουσική.'Άλλωστε πιστεύω οτι το να "συμμαζεύει" κανείς τη σκέψη του σε μια αισθητικά οργανωμένη μορφή είναι μία πρόκληση. Είναι ένα πράγμα να γράψω για κάτι που αισθάνομαι αραδιάζοντας όποιοες λέξεις μου έρχονται και άλλο πράγμα να προσπαθώ να δώσω το ίδιο συναίσθημα μέσα από μια πιο φροντισμένη μορφή. Εκεί αρχίζει το παιχνίδι των ισορροπιών, του σκαψίματος και γενικά της προσπάθειας. Αν τα καταφέρω η ανταμοιβή της ικανοποίησης είναι μεγάλη... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted January 24, 2005 Share Posted January 24, 2005 Γενικά, δε νομίζω ότι ήμουν ποτέ fan της ποίησης. Είχα την εντύπωση ότι αντιπαθώ ολόκληρο το είδος μέχρι τη στιγμή που διάβασα Καβάφη(και αργότερα συμπάθησα και τον Ελύτη). Λάτρεψα τον ελεύθερο, ποιητικό του στίχο και τη διάχυτη ειρωνία του. Μάλλον προτιμώ τα μελοποιημένα πεζά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
darky Posted January 24, 2005 Share Posted January 24, 2005 Καλά ρε σεις ασχολείται κανείς με ποίηση τη σήμερον ημέρα; Και δε μιλάω για τραγουδιάρικα πράγματα(ποίηση του σκυλάδικου ή του χέβυ μέταλ) ούτε για κάτι θρησκευτικές αρλούμπες "ο θεώς είναι το φως...", αλλά για ποίηση τελοσπάντων. Δεν υπάρχει κάτι καινούριο, δεν μπορείς να δηλώσεις ποιητής τη σήμερον: σε λίγο δε θα μπορείς να δηλώσεις ούτε συγγραφέας, αλλά αυτό πάει αλλού. Τέρμα, οι ρομαντικοί πέθαναν και ο κόσμος έγινε υλιστικός. Πάντως μπράβο σας που το παλεύετε ακόμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elsanor Posted January 24, 2005 Share Posted January 24, 2005 Φαντάζομαι μου αρέσουν εξίσου και τα ποιήματα με ομοιοκαταληξία και χωρίς. Αυτό που πιστεύω ότι μετράει αρκετά όμως, είναι το μέτρο. Ή μάλλον καλύτερα, η μιας μορφής μουσικότητα στο λόγο που προσδίδει και τον όρο "ποίηση" (όπως κατέληξε να σημαίνει, και όχι ως "δημιουργία"). Όταν λέω μέτρο όμως, δεν εννοώ ότι αναγκαστικά θα πρέπει να είναι το ίδιο σε όλη την έκταση του ποιήματος. Το να αλλάζει το μέτρο δε με πειράζει, αρκεί να αλλάζει όμορφα, εύστοχα και καλοδουλεμένα. Να μπορεί να μπλέκει καλά ο τρόπος που γίνονται οι αλλαγές και με αυτά που θέλει να δώσει ο ποιητής και με την ένταση των συναισθημάτων. Για παράδειγμα σε ένα σημείο του ποιήματος μπορεί να θέλει να περάσει "κοφτά" συναισθήματα και να χρησιμοποιεί μέτρο με λίγες συλλαβές. Σε άλλα μπορεί να θέλει να περάσει μία μελωδικότητα και ένα συναίσθημα αγάπης και οι συλλαβές να είναι περισσότερες. Μπορεί τα μέτρα να διαδέχονται το ένα το άλλο πολύ όμορφα και αρμονικά και να βγει κάτι πραγματικά καλό. Θα συμφωνήσω όμως ότι το να γράψει κανείς με ομοιοκαταληξία είναι αρκετά πιο δύσκολο, διότι θα πρέπει να μην παρασυρθεί από το παιχνίδι της ακουστικότητας. Όταν ένας που γράφει δε βρίσκει μία κατάλληλη λέξη από ακουστικής άποψης να τελειώσει ένα στίχο του, τότε μπορεί να μπει στον πειρασμό να αλλάξει ολόκληρο το στίχο μόνο και μόνο για να του βγει καλά, πράγμα λανθασμένο για μένα, διότι έτσι έχεις χάσει την αυθεντικότητα της αρχικής έμνευσης (υποθέτοντας πάντα ότι υπήρχε εξαρχής έτσι; - πιστεύω η ποίηση είναι κάτι που σου βγαίνει ή δε σου βγαίνει, και φυσικά εξαρτάται από τη στιγμή' αν το ζορίζεις το πράμα για να γράψεις ένα ποίημα χωρίς όρεξη ή έμπνευση, μάλλον θα βγει καμιά πατάτα). Από την άλλη, η ομοιοκαταληξία αν είναι πολύ καλά δουλεμένη και εμπνευσμένη τότε κάνει θαύματα, διότι αν έχεις καταφέρει να διατηρήσεις μία αυθεντικότητα και συνάμα έχεις καλοδουλεμένο στίχο και μέτρο, περνάς στον άλλο περισσότερες από μία συγκινήσεις μαζί. Σκεφτείτε αυτό: αν γράψεις για μία μεγάλη αλήθεια σαν να έγραφες μία δήλωση και τέρμα, ο άλλος που θα τη διαβάσει δε θα πολυσυγκινηθεί το πιθανότερο. Αν γράψεις για μία μεγάλη αλήθεια και τη δώσεις άρτια στον άλλο (μέσω ενός καλογραμμένου πεζογραφήματος ας πούμε - και ποτέ, μα ποτέ σαν να παρουσίαζες ένα αξίωμα που ο άλλος οφείλει να ασπαστεί) τότε είναι πολύ πιθανό να κινήσεις το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Αν τώρα, γράψεις για μία μεγάλη αλήθεια (αναφέρομαι σε αισθήματα όπως αγάπη, έρωτας, φιλία, πικρία, πόνο κτλ, για να αποσαφηνίσω και τι εννοώ ως "μεγάλη αλήθεια") με καλή τεχνική, με μαεστρία στο λόγο, με μουσικότατο μέτρο ΚΑΙ με υπέροχους στίχους, τότε είναι πολύ πιθανό ο αναγνώστης να συγκλονιστεί συθέμελα. Και αυτός δεν είναι ο σκοπός ενός συγραφέα/ποιητή; Να ταρακουνάει τον αναγνώστη και να τον κάνει ράκκος από όσα διάβασε. . Ε, λοιπόν όταν ο άλλος αναφωνήσει "κοίτα τι έγραψε ο κερατάς!" τότε μπορούμε να πούμε ότι πετύχαμε σαν ταραξίες... εεε... σα συγγραφείς. Δεν υπάρχει κάτι καινούριο, δεν μπορείς να δηλώσεις ποιητής τη σήμερον: σε λίγο δε θα μπορείς να δηλώσεις ούτε συγγραφέας, αλλά αυτό πάει αλλού. Ίσως δεν υπάρχει κάτι καινούριο να πεις ("Nothing new under the sun" που λέει κι ο Βάρδος), αλλά αυτό, πιστεύω, δεν είναι λόγος να σταματήσει κανείς να γράφει' είτε σε πεζό είτε σε έμμετρο λόγο. Γενικά δε θα πρέπει νομίζω να σκεφτόμαστε έτσι διότι μπορεί να χάσουμε πολλά. Κι αν υπάρχει κάτι καινούριο; Τότε αν σταματήσει ο κόσμος να γράφει μπορεί να μην το βρούμε ποτέ. Δε θα είναι κρίμα; Τέρμα, οι ρομαντικοί πέθαναν και ο κόσμος έγινε υλιστικός. Μερικοί από εμάς έχουν επιβιώσει χάριν σε ορισμένες ύποπτες μαγικές διαδικασίες. Προσωπικά δηλώνω lich πάντως! Πλάκα κάνω. Δεν νομίζω ότι έχουν πάψει να υπάρχουν ρομαντικοί και οραματιστές σήμερα. Απλά έχουν καταπνιγεί είτε από τον υλισμό που προανέφερες, είτε από "αυτοεπιβαλλόμενες", "αφελείς", "τυφλές" ελπίδες ενάντια σε μία παγιωμένη κατάσταση που δύσκολα αλλάζει. Χουμ χουμ... Δεν πειράζει, ας λέγονται όσα λέγονται. Ούτως ή άλλως θα ήταν αηδιαστικό το να υπήρχαν μόνο τέτοιοι στον κόσμο. Έχει περισσότερο ενδιαφέρον αν το παλεύουν το θέμα. Η προσωπική μάχη, βλέπεις, είναι πολλές φορές ρομαντική! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted January 24, 2005 Share Posted January 24, 2005 υποθέτοντας πάντα ότι υπήρχε εξαρχής έτσι; - πιστεύω η ποίηση είναι κάτι που σου βγαίνει ή δε σου βγαίνει, και φυσικά εξαρτάται από τη στιγμή' αν το ζορίζεις το πράμα για να γράψεις ένα ποίημα χωρίς όρεξη ή έμπνευση, μάλλον θα βγει καμιά πατάτα) Σου προτείνω να διαβάσεις το "Εμπειρίες Μετάφρασης" του Ουμπέρτο Έκο. Είναι λίγο άσχετο, αλλά λέει μέσα πώς ο ίδιος ο Έλιοτ υποστήριξε ότι έγραψε το ποίημά του με το κοράκι ("Nevermore...") εντελώς υπολογιστικά. (Του τύπου: για να βρούμε μια λέξη που να κάνει εντύπωση και να ηχεί παράξενα... Nevermore!). Μπορεί να το έχεις ακούσει και αλλού, εγώ από κει το έμαθα. Το έγραψε χωρίς καθόλου έμπνευση. (Τουλάχιστον έτσι είπε) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elsanor Posted January 24, 2005 Share Posted January 24, 2005 Σου προτείνω να διαβάσεις το "Εμπειρίες Μετάφρασης" του Ουμπέρτο Έκο. Είναι λίγο άσχετο, αλλά λέει μέσα πώς ο ίδιος ο Έλιοτ υποστήριξε ότι έγραψε το ποίημά του με το κοράκι ("Nevermore...") εντελώς υπολογιστικά. (Του τύπου: για να βρούμε μια λέξη που να κάνει εντύπωση και να ηχεί παράξενα... Nevermore!). Μπορεί να το έχεις ακούσει και αλλού, εγώ από κει το έμαθα. Το έγραψε χωρίς καθόλου έμπνευση. (Τουλάχιστον έτσι είπε) Φυσικά, δεν αντιλέγω ότι μπορεί να συμβεί και αυτό από ένα μάστορα του λόγου ο οποίος γνωρίζει τι αισθήματα μπορεί να προκαλέσει ο σωστός και πολύ προσεκτικά επιλεγμένος συνδιασμός λέξεων. Και πάλι όμως, αυτό δε σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να το κάνει αυτό - εγώ, ας πούμε, δεν νομίζω ότι μπορώ. Όπως και να χει, σε ευχαριστώ για την πρόταση του βιβλίου. Θα το διαβάσω κάποια στιγμή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted January 24, 2005 Share Posted January 24, 2005 Φυσικά, δεν αντιλέγω ότι μπορεί να συμβεί και αυτό από ένα μάστορα του λόγου ο οποίος γνωρίζει τι αισθήματα μπορεί να προκαλέσει ο σωστός και πολύ προσεκτικά επιλεγμένος συνδιασμός λέξεων. Και πάλι όμως, αυτό δε σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να το κάνει αυτό - εγώ, ας πούμε, δεν νομίζω ότι μπορώ. Όπως και να χει, σε ευχαριστώ για την πρόταση του βιβλίου. Θα το διαβάσω κάποια στιγμή. <{POST_SNAPBACK}> Είναι τρομερό βιβλίο, έχει τρομερή πλάκα σε μερικά σημεία, αλλά για να το διαβάσεις άνετα και να το καταλάβεις πρέπει να έχεις τρομερές βασικές γνώσεις κάποιας άλλης γλώσσας (ιταλικά, γαλλικά, γερμανικά, αγγλικά ή ισπανικά) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Esteldor Posted January 26, 2005 Share Posted January 26, 2005 Λοιπον, οπως μπορειτε να δειτε στη ασκηση 6 στο ποιημα που εχω γραψει μου αρεσει η ομοιοκαταληξια αλλα αυτο δεν σημαινει οτι ολο το ποιημα εχει. Μου αρεσει σε ενα ποιημα η ποικιλια σε τετοια θεματα οπως και η εναλαγη σε εμετρο και αμετρο λογο. Ετσι κι αλλιως η ποιηση ειναι κατι εντελως προσωπικο ετσι ο καθενας γραφει οτι και οπως θελει Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted February 9, 2005 Share Posted February 9, 2005 Για μια ακόμη φορά ψοφάω με τον ήρεμο τρόπο που τα λέει ο elsanor και συμφωνώ απολύτως μαζί του! Μπράβο ρε παιδί! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
oimoderatorseinaifasistes Posted October 9, 2023 Share Posted October 9, 2023 On 1/16/2005 at 2:58 PM, Βάρδος said: Στην ποίηση, τι προτιμάτε; Να υπάρχει ομοιοκαταληξία ή όχι; Να υπάρχει μέτρο ή όχι; Προσωπικά, αν δύο ποιήματα μού αρέσουν και το ένα έχει ομοιοκαταληξία και μέτρο, ενώ το άλλο δεν έχει, τότε θα προτιμήσω το πρώτο, για λόγους ακουστικής. Κατά τα άλλα, όπως ξέρετε, δεν είμαι και πολύ της ποίησης --προτιμώ την πεζογραφία--, οπότε ίσως να μην είμαι και το καλύτερο άτομο για να το κρίνει αυτό. Πιστεύω πως από φυσικού μας βγαίνει πολλές φορές να προτιμάμε ομοιοκαταληξίες αλλά καμιά φορά θα τύχει και δε θα βρούμς την "σωστή" λέξη ώστε να συνεχίσουμε το ποίημα ενώ θα διατηρήσουμε την ροή του και τότε ξενερώνουμε πολύ επειδή αν έχουν προηγηθεί , λέμε τώρα, 200 ή 300 στίχοι, και ξαφνικά κάπου "κοπεί" , νιώθουμε πως αποτύχαμε. Μερικές φορές ποιήματα χωρίς καμία ομοιοκαταληξία μπορούν να πουν το ίδιο πράμα απλά φαίνονται βαρετά στα μάτια του αναγνώστη που θα προσπαθήσει να ψυχολογήσει τον κάθς στίχο ξεχωριστά, ενώ στα ποιήματα νς ομοιοκαταληξία, το βλέπει ως πιο "συμπαγές". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.