Jump to content

Είδη Φανταστικού / Ξέρετε εξαρχής τι θα γράψετε;


Blondbrained
 Share

Recommended Posts

Είναι κάτι που το ψιλοσκέφτομαι τελευταία και δεν μπορώ ν'αποφασίσω κατά πόσο είναι σημαντικό ή όχι στην διαδικασία της συγγραφής.

 

Καταρχήν, όπως έχω ήδη εξομολογηθεί, είμαι ελαφρώς άσχετη με τα ξεχωριστά είδη της λογοτεχνίας. Ποτέ δεν επέλεγα να διαβάσω κάποιον συγγραφέα επειδή ήξερα πως έγραφε ένα συγκεκριμένο είδος, και δεν ήξερα καν ότι μ'αρέσει ένα συγκεκριμένο είδος (που δεν μ'αρέσει κανένα συγκεκριμένο είδος ειδικά. Μ'αρέσει ένα βιβλίο για πολλούς λόγους).

 

Μέσες άκρες έχω καταλάβει τι είναι φάντασυ, και ποιες οι διαφορές του με ηρωϊκή φαντασία, αστική φαντασία και contemporary φαντασία, καθώς κι επιστημονική φαντασία, αλλά έχω δει κι άλλα 'παρακλάδια' που δεν θυμάμαι καν να τα γράψω εδώ.

 

Η ερώτησή μου, όμως, είναι η εξής:

Όταν ξεκινάτε να γράψετε μία ιστορία ξέρετε εξ'αρχής πως θα γράψετε μία ιστορία αστικής φαντασίας πχ, που θα θέλατε ίσως να έχει και στοιχεία επιστημονικής φαντασίας κτλ κτλ; Αν στην πορεία δείτε ότι πάτε να κινηθείτε σε άλλα μονοπάτια, το 'ελέγχετε'; ΠΡοσπαθείτε, δηλαδή, να είστε 'πιστοί' στην αρχική επιλογή σας, κι αν ναι γιατί; Είναι τόσο σημαντική, ας πούμε, ή είναι πιο σημαντικό να πείτε την ιστορία σας, ακόμα κι αν δεν είναι αυτή που νομίζατε στην αρχή ότι θέλατε να πείτε (if you know what I mean);

 

Τελικά δεν ήταν μία ερώτηση, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ...ελπίζω!

Link to comment
Share on other sites

Σχεδόν ποτέ δεν "αποφασίζω" τι είδος θα γράψω. Έχω την ιστορία μου, την τοποθετώ σε ένα πλαίσιο που θα την υποστηρίξει καλύτερα κι αν αυτό έχει μάγους έχει καλώς, αν έχει διαστημόπλοια επίσης καλώς έχει. Τώρα πόσες ιστορίες μου στέκονται καλύτερα σε φάνταζι περιβάλλον, ε, αυτό δε μπορώ να το ελέγξω. Η τοποθέτηση του κάθε κειμένου σε συγκεκριμένο είδος έρχεται πολύ μετά, σχεδόν μετά και το τέλος και τις διορθώσεις. Και να πω την αμαρτία μου, τις περισσότερες φορές δεν την κάνω καν εγώ αυτήν την τοποθέτηση, τον χαρακτηρισμό ως ηρωική φαντασία, επική φαντασία, επιστημονική φαντασία, χι φαντασία τον δίνουν εκείνοι που θα διαβάσουν τις ιστορίες μου.

Link to comment
Share on other sites

I will agree with Narou. Για μένα η "φαντασία" είναι μια κατηγορία στην οποία υπάγεται (για ένα πολύ μικρό ποσοστό) μέχρι και η μέινστριμ λογοτεχνία. Για την ακρίβεια, όχι η λογοτεχνία per se (καθώς λογοτεχνικό είναι κι ένα δοκίμιο), αλλά το story telling σε γραπτή μορφή. Όλες οι ιστορίες πηγάζουν απ' την φαντασία του κάθε συγγραφέα. Μπορεί να φιλτράρονται από διαφορετικά μοτίβα, αλλά και μόνο η φράση "τι θα γινόταν αν" υπόκειται στην φαντασία του καθενός.

 

Από κει και πέρα, η μέινστριμ λογοτεχνία αναφέρεται σε γεγονότα που μπορούν να συμβούν, η φαντασία σε γεγονότα που δεν μπορούν να συμβούν κι η επιστημονική φαντασία (μαζί με τον τρόμο) κάπου ανάμεσα σ' αυτά τα δύο, give or take.

 

Τώρα τα είδη της φαντασίας... mate, είναι σα να μιλάς για τα είδη της χέβι μέταλ! Άκρη δεν πρόκειται να βγάλεις. Εγώ το λέω απλά "φαντασία" και τέλος. :)

Link to comment
Share on other sites

Guest Anime_Overlord

Μπα, κι εγώ τα μπουρδουκλώνω σε σημείο που δεν ξεχωρίζεις πλέον τι ακριβώς είναι. Σίγουρα δε γράφω σκληρή επιστημονική, ούτε σοβαρή επική μιας που όλες οι ιστορίες μου βγαίνουνε σατηρικές. Ας πούμε ότι είναι ειρωνικά παραμύθια αυτά που γράφω και πάντα ότι κι αν γράφω εκεί καταλήγει ότι εικόνα κι αν έχω κατά νου.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάλι, γράφω φάνταζυ, μόνο φάνταζυ και τίποτε άλλο από φάνταζυ. Ποτέ μα ποτέ δεν κατάφερα να γράψω κάτι άλλο. Οπότε, κάθε φορά που πιάνω χαρτί και στυλό (δηλαδή μια στις χίλιες *γκουχ*) ξέρω τι θα βγει.

Edited by KELAINO
Link to comment
Share on other sites

Πολύ χαίρομαι που υπάρχουν και άλλοι σαν και εμένα, που δεν ξεχωρίζουν με ακρίβεια τα είδη με ακρίβεια δηλαδή!

Συνήθως αυτό που αποτυπώνεται στο χαρτί, όταν πάρω την απόφαση να γράψω, είναι μία μίξη φαντασίας και τρόμου δοσμένη σε ένα ψευδοιστορικό πλαίσιο! Τώρα τι είδος μπορεί να είναι αυτό δεν έχω καταλήξει ακόμη!! :dazzled:

Link to comment
Share on other sites

Εγώ γράφω κυρίως ε.φ. και φάντασυ (με την πιο κλασική έννοια), αλλά έχω και κάποια κείμενα που ανήκουν στον ευρύτερο τομέα του φανταστικού (τύπου αστικής φάντασυ, ας πούμε) αν και αυτά τα τελευταία είναι λίγα.

Συνήθως όταν μου έρθει μια ιδέα που να έχει ενδιαφέρον να την αναπτύξω, εύκολα εντάσσεται σε κάποιο από τα τρία είδη και σπανίως χρειάζεται να την κατευθύνω ώστε να περάσει ή να μην περάσει κάποια όρια.

Όσον αφορά λεπτότερες διακρίσεις της φάντασυ (π.χ. επική, ηρωική) ή της ε.φ. (π.χ. space opera ή κοντινό μέλλον) δεν έχω σκεφτεί να κάνω κάποια διάκριση ή τοποθέτηση μέχρι στιγμής. Ό,τι προκύψει.

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω πως το "αυτοσχεδιασμός βάσει σεναρίου" ταιριάζει γάντι ως απάντηση. Ξεκινάς με μια ιδέα (dark fantasy? young adult? urban fantasy?) και απο εκεί βλέπεις που σε πάει. Γνώμη μου, να μην κολλάει κανείς σε θέματα genre. Ειδικά από την στιγμή που η 'πρωτοτυπία' είναι κάτι που κυνηγάμε όλοι, θαρρώ, όταν γράφουμε, τα twists στο είδος μόνο να προσφέρουν έχουν (μέτρον άριστον όπως έλεγε κι ο Κλεόβουλος βέβαια...)

Link to comment
Share on other sites

Ναι, μα το είδος δεν σε καθοδηγεί και ως προς το κοινό στο οποίο θες ν'απευθυνθείς; Άλλο να θες να γράψεις παραμύθι για παιδιά, άλλο παραμύθι για μεγάλους, άλλο για έφηβους...

 

Προσπαθώ ν'αποφασίσω αν πρέπει να παίρνω υπόψιν μου αυτό ακριβώς. Έκανα μια κουβέντα πρόσφατα και με ρώτησαν "σε τι κοινό θες ν'απευθυνθείς;" και ελικρινά δεν το είχα σκεφτεί ποτέ, και δεν ξέρω καν αν με νοιάζει. Θα'πρεπε να μας νοιάζει; Ρώτησα αν εννοούσε το κλασσικό "ποιοτικό κοινό ή όχι;" (και ήμουν κι έτοιμη να μειδιάσω) και μου είπε "θες να τρομάξεις τον κόσμο; Κι αν ναι, τι κόσμο θες να τρομάξεις; Αλλιώς τρομάζει ο πιτσιρικάς, αλλιώς ο παππούς, αλλιώς ο μορφωμένος και μοναχικός, αλλιώς η νοικοκυρά με τα δύο παιδιά"

 

Αν αποφασίσει κάποιος και για το είδος μαζί με το θέμα της ιστορίας του, δεν αποφασίζει και για το κοινό του τελικά; Βοηθάει ίσως, να έχεις στο μυαλό σου το κοινό στο οποίο απευθύνεσαι, βοηθάει στις επιλογές που θα κάνεις...υποθέτω! Όπως όταν θες να γράψεις τρόμου, έτσι δεν είναι; Αυτό είναι πιο ξεκάθαρο είδος, και συνήθως το προ-αποφασίζεις. Ξέρεις ότι θες να γράψεις μία ιστορία τρόμου, έτσι δεν είναι; Γιατί δεν (ή να μην) συμβαίνει το ίδιο και με τη φαντασία; Μήπως τελικά είναι ένα μειονέκτημα για τον συγγραφέα να μην έχει ξεκάθαρη κατεύθυνση;

Δεν ξέρω, δεν το έχω αποφασίσει ακόμα, γι'αυτό το θίγω. ΑΠλά μ'έβαλε σε σκέψεις η συζήτηση αυτή.

Link to comment
Share on other sites

Ναι, μα το είδος δεν σε καθοδηγεί και ως προς το κοινό στο οποίο θες ν'απευθυνθείς; Άλλο να θες να γράψεις παραμύθι για παιδιά, άλλο παραμύθι για μεγάλους, άλλο για έφηβους...

 

Προσπαθώ ν'αποφασίσω αν πρέπει να παίρνω υπόψιν μου αυτό ακριβώς. Έκανα μια κουβέντα πρόσφατα και με ρώτησαν "σε τι κοινό θες ν'απευθυνθείς;" και ελικρινά δεν το είχα σκεφτεί ποτέ, και δεν ξέρω καν αν με νοιάζει. Θα'πρεπε να μας νοιάζει; Ρώτησα αν εννοούσε το κλασσικό "ποιοτικό κοινό ή όχι;" (και ήμουν κι έτοιμη να μειδιάσω) και μου είπε "θες να τρομάξεις τον κόσμο; Κι αν ναι, τι κόσμο θες να τρομάξεις; Αλλιώς τρομάζει ο πιτσιρικάς, αλλιώς ο παππούς, αλλιώς ο μορφωμένος και μοναχικός, αλλιώς η νοικοκυρά με τα δύο παιδιά"

 

Αν αποφασίσει κάποιος και για το είδος μαζί με το θέμα της ιστορίας του, δεν αποφασίζει και για το κοινό του τελικά; Βοηθάει ίσως, να έχεις στο μυαλό σου το κοινό στο οποίο απευθύνεσαι, βοηθάει στις επιλογές που θα κάνεις...υποθέτω! Όπως όταν θες να γράψεις τρόμου, έτσι δεν είναι; Αυτό είναι πιο ξεκάθαρο είδος, και συνήθως το προ-αποφασίζεις. Ξέρεις ότι θες να γράψεις μία ιστορία τρόμου, έτσι δεν είναι; Γιατί δεν (ή να μην) συμβαίνει το ίδιο και με τη φαντασία; Μήπως τελικά είναι ένα μειονέκτημα για τον συγγραφέα να μην έχει ξεκάθαρη κατεύθυνση;

Δεν ξέρω, δεν το έχω αποφασίσει ακόμα, γι'αυτό το θίγω. ΑΠλά μ'έβαλε σε σκέψεις η συζήτηση αυτή.

 

Πολύ ενδιαφέρουσα απορία, και νομίζω ότι έχω κατασταλάξει στο εξής:

Κατά την γνώμη μου, πρέπει να γράφεις πρώτα απ' όλα για τον εαυτό σου, παρά για άλλους.

Αν ακολουθήσεις τον άλλο δρόμο, τότε γίνεσαι επαγγελματίας συγγραφέας και αν η συγγραφή είναι πρώτα απ' όλα επάγγελμα, τότε πάμε στην άλλη συζήτηση τού κατά πόσο μπορείς να ζήσεις από αυτή και πάει λέγοντας, αν καταλαβαίνεις τί εννοώ.

 

Θέλω να πιστεύω ότι ένας συγγραφέας, όπως και κάθε άλλος καλλιτέχνης, γράφει επειδή το έχει ανάγκη· όχι επειδή πρέπει να ικανοποιήσει άλλους.

 

Από την άλλη, μην κρυβόμαστε, όλοι οι άνθρωποι έχουν την ματαιοδοξία τους και οι καλλιτέχνες ακόμα περισσότερο, οπότε είναι αναγκαίο να σκεφτείς και τον παραλήπτη του έργου σου, ώστε να εισπράξεις το μπράβο που τόσο έχεις ανάγκη ώς καλλιτέχνης. Αλλά νομίζω ότι εκεί η επιλογή σου πρέπει να είναι το να κάνεις όσο καλύτερα μπορείς αυτό που θέλεις εσύ να κάνεις.

Και τότε θα βρεθεί και το αντίστοιχο κοινό που θα σε βραβεύσει ;)

 

Σε μπέρδεψα; chinese.gif

Link to comment
Share on other sites

ΣΤο ίδιο σκεπτικό κινούμαι κι εγώ.

Η συζήτηση είχε να κάνει με αυτό το θέμα, πάνω κάτω.

 

Κάποια στιγμή με ρώτησε λοιπόν, ποιον βλέπω μπροστά μου όταν γράφω.

Ομολογώ πως δεν είχα καταλάβει πως 'βλέπω' κάποιον, ότι δηλαδή γράφω για κάποιον συγκεκριμένα. ΑΝύπαρκτο μεν πρόσωπο, αλλά με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (προσωπικότητας, ευφυίας κτλ).

 

Τολμώ να πω, λοιπόν, πως είμαι έτοιμη να δεχτώ πως δεν γράφω κυρίως για μένα, αλλά κυρίως για να μιλήσω σε κάποιους, σε κάποια ομάδα ανθρώπων. Χρησιμοποιώ ίσως το γράψιμο (ένας τρόπος που μου δίνει μεγάλη χαρά) για να επικοινωνήσω κάτι δικό μου μαζί τους; Ίσως.

Δεν έχω κατασταλάξει, αλλά προς τα κει το κόβω!

 

Σ'αυτή την περίτπωση, ασφαλώς και πρέπει ν'αποφασίζει κανείς πάνω'κάτω έστω για το τι θέλει να γράψει, και σε ποιους θέλει ν'απευθυνθεί, αν και μία αλλαγή πορείας πάντα είναι ευπρόσδεκτη...και πάντα κάτι σημαίνει :)

 

 

Link to comment
Share on other sites

Πολύ χαίρομαι που υπάρχουν και άλλοι σαν και εμένα, που δεν ξεχωρίζουν με ακρίβεια τα είδη με ακρίβεια δηλαδή!

Συνήθως αυτό που αποτυπώνεται στο χαρτί, όταν πάρω την απόφαση να γράψω, είναι μία μίξη φαντασίας και τρόμου δοσμένη σε ένα ψευδοιστορικό πλαίσιο! Τώρα τι είδος μπορεί να είναι αυτό δεν έχω καταλήξει ακόμη!! :dazzled:

Αν και μπορώ να ξεχωρίσω τα παρακλάδια του φανταστικού* έχω καταλήξει να τα μπουρδουκλώνω και απλά να ακολουθώ την ιστορία που θέλω. Πχ στο νανόριμο έγραφα κάτι που ήταν contemporary science (technothriller δηλαδή) fantasy horror, τώρα διορθώνω ένα όχι-ακριβώς-τυπικό sword and sorcery βιβλίο, γράφω ένα light sci-fi σεναρίακι για κόμιξ και κάποια στιγμή θέλω να πιάσω και ένα μισοτελειωμένο urban fantasy ή μια splatterpunk συλλογή ιστοριών τρόμου ή ένα young adult horror. Όλες αυτές οι ταμπέλες είναι περισσότρο εργαλεία των κριτικών και του μάρκετινγκ για να δώσουν μια εικόνα του τι να περιμένουν οι αναγνώστες, ο συγγραφέας δεν είναι απαραίτητο να τις κοιτάζει όταν γράφει, αλλά, έχοντας τες υπόψην του μπορεί να βοηθήσει το έργο του στην προώθηση.

 

Επίσης συμφωνώ με τον Moorcock όταν μίλαγε για Speculative Fiction.

 

*

Οι υποκατηγορίες του φανταστικού και σύντομες περιγραφές:

Fantasy:

Epic Fantasy: Ιστορίες μεγάλης κλίμακας με πολλούς χαρακτήρες και τεράστιες πλοκές. Χαρακτηριστικά: Lord of the Rings, Song of Ice and Fire.

Sword & Sorcery: Ένας ή δύο ήρωες σε μικρές περιπέτειες. Συνήθως σύντομες ιστορίες. Χαρακτηριστικά: Conan, Elric, Lankhmar

Dark Fantasy: Ένα μείγμα fantasy και τρόμου, σκοτεινά θέματα, αντιήρωες και άλλα τέτοια όμορφα. Χαρακτηριστικά: Ravenloft, Vampire Hunter D

Urban Fantasy: Έργα φαντασίας που διαδραματίζονται σε σύγχρονες πόλεις. Χαρακτηριστικά: τα πρώτα Anita Blake, Dresden Files

Weird Fiction: Έργα που φλερτάρουν με τον μεταμοντερνισμό, όπως πχ αυτά του China Mieville και το City of Saints and Madmen του φίλου μας του Jeff VanDerMeer

Μαγικός Ρεαλισμός: Πρακτικά η Λατινοαμερικάνικη σχολή και το τρόπος να πείς έτσι το mainstream fantasy.

 

Science Fiction:

Hard Sci-Fi: Επιστημονική φαντασία με έμφαση στις "σκληρές" επιστήμες (φυσική, χημεία, βιολογία, αστρονομία)

Soft Sci-fi: Το ίδιο, απλά με τις "μαλακές" επιστήμες (κοινωνιολογία, ψυχολογία κτλ)

Space Opera: Πιου πίου σάι φάι που λέει και ο Ντίνος

Cyberpunk: Αν κάποτε διαβάσατε Gibson ξέρετε τι ακριβώς είναι. Χάκερ, πολυεθνικές και μεγαλουπόλεις. Εδώ υπάγονται και κάμποσα έργα του P.K. Dick (Ubik, DADOES)

Technothriller: Πρακτικά mainstream sci fi, με επιστημονικές ανακαλύψεις στη σύγχρονη εποχή. Πολύ χαρακτηριστικό έργο το Jurasic Park.

Science Fantasy: Επιστήμη και μαγεία γίνονται ένα.

Εναλλακτική ιστορία: Αν κάποιο γεγονός έγινε διαφορετικά στο παρελθόν, καταλήγουμε σε ένα διαφορετικό παρόν/μέλλον. Χαρακτηριστικά: P.K.Dick - The man in the high castle

 

Τρόμος:

Γοτθικός τρόμος: Κάστρα, κατάρες, αθώοι και ένοχοι και κάθαρση. Ο Δράκουλας είναι ότι πιο χαρακτηριστικό μπορώ να σκεφτώ

Υπερφυσικός τρόμος: Lovecraft και Cthulhu Mythos.

Splatterpunk. Παιδί των 80's, πολύ σκληρός τρόμος με έμφαση στην αστική παρακμή και την ωμή βία, συχνά μακριά και από το φανταστικό. Πρώιμος Clive Barker, Jack Ketchum και Nancy Collins τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα

Paranormal Romance: Ρομάντζα με βρικόλακες, λυκανθρώπους και διάφορα άλλα. Συχνά καταλήγει στα χωράφια του Urban Fantasy (βλέπε πχ Laurell K. Hammilton)

 

Και έχω την υποψία ότι ξέχασα και πράγμα.

Link to comment
Share on other sites

Κατατοπιστικότατες οι περιγραφές των υπο-κατηγοριών, κι ας έχασα περισσότερο τον μπούσουλα! dazzled.gif

 

Ευχαριστώ, Nihilio :)

Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ επίσης δε γράφω σε "είδος" συνειδητά. Αν και θα ήθελα να συνδυάζω Κάφκα με Ντικ (οι 2 αγαπημένοι μου συγγραφείς), έχω γράψει λίγο από όλα... και τρόμου (το ανέβασα χθες και εδώ) και hard sci-fi (αυτό που κέρδισε στο διαγωνισμό του Cube) και fun fantasy (κάτι αλά Πράτσετ δηλαδή). Γενικά, δίνω έμφαση στους χαρακτήρες και την ιστορία, παρά στο είδος.

 

Νομίζω η κατηγορία fun fantasy λείπει από την κατηγοριοποίηση του Nihilio, όπως και η κατηγορία που χρησιμοποιεί τις σκληρές επιστήμες "ελαστικά" (αυτό που έγραφε ο Ντικ δηλαδή).

 

ΥΓ: Το Ubik cyberpunk?? ...!

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω ο Νυχι-λειο εννοούσε cyberpunk με την ευρύτερη έννοια της εναλλακτικής πραγκαμτικότητας,των πανίσχυρων πολυεθνικών κτλ.Βεβαια από το Ουμπικ λέιπει το στοιχείο της πληροφορικής που συνήθως χαρακτηρίζει το είδος.Η κατηγόρία της ΕΦ όπου η Ε δεν κυριαρχεί όπως στη hard sf είναι η light sf αν θες,όμως αυτό περιλαμβάνει πολλύς από τις άλλες κατηγορίες που αναφέρθηκαν.

 

Προσωπικά έχω στο μυαλό την ιστορία και δεν σκέφτομαι "α,θέλω να γράψω oung adult epic fantasy".Στην πορεία μπορεί να πω "χμ,αν με ρωτήσει κάποιος τι είδους είναι...τι θα του πω?" και αυτό είναι το σημείο που γίνεται η κατηγοριοποίηση,για να διευκολύντονται οι άλλοι στο να καταλαβαίνουν τι στο καλό να περιμένουν από την ιστορία σου.Θυμάμαι ένα σχόλιο του Γκέμελ που είχε πάρει νεαρός ένα βιβλίο του Μουρκοκ απλά και μόνο λόγω συγγραφέα και περίμενε κλασικά να ήταν ηρωική φαντασία αλλά τελικά δεν ήταν και απογοητεύτηκε.

 

Στο μυαλό μου πριν αρχίσω κάτι υπάρχει ένας διαχωρισμος του στυλ μεηυνστρημ ρεαλισμός,φαντασυ,ΕΦ,τρόμος αλλά κι αυτό δεν είν αι σαφές αφού μπορεί να βγει η ιστορία science fantasy με στοιχεία τρόμου οπότε....ασ'τα βραστα.

Link to comment
Share on other sites

Καλός ο διαχωρισμός για να μπορούμε να μιλάμε φυσικά και να έχουμε μια συναίσθηση του που κινούμαστε σαν αναγνώστες, αλλά το έργο προηγείται πάντα του διαχωρισμού. Η φάση δηλαδή με τις κατηγορίες είναι ότι οκ, τις διαβάζεις, έχεις τη λίστα σου. Μετά πας να χωρέσεις μέσα σε αυτή τη λίστα τρία από τα αγαπημένα σου βιβλία και φυσικά... δε μπαίνουν ακριβώς σε καμία κατηγορία. Κι αυτό επειδή είναι πολύ καλά βιβλία και το να βάλεις ταμπέλα σε ένα πολύ καλό βιβλίο είναι πολύ δύσκολο... (και κατά τη γνώμη μου, μάλλον λίγο άχρηστο).

 

Επιστρέφοντας σε μια από τις αρχικές ερωτήσεις: το αν είναι σημαντικό να ξέρουμε τι είδος γράφουμε, όχι, εγώ πιστεύω πως μάλλον ανάποδα λειτουργεί αυτό, ότι είναι δηλαδή πολύ σημαντικό να ΜΗΝ ασχοληθείς με το είδος, ειδικά στη φάση που γράφεις ακόμα. Αν προσπαθήσεις να το βάλεις σε καλούπι αυτό που φτιάχνεις θα χάσεις πράγματα γιατί το καλούπι θα σε περιορίσει. Δεν ξέρω γιατί μπορεί να θες να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου και με ποιο τρόπο μπορεί να σε βοηθήσει.

 

Τώρα, στο τι γράφω συνήθως εγώ είχα βρει μια απάντηση για αυτό για να μην χρειάζεται να βάζω μια έτοιμη ταμπέλα για να εξηγήσω σε κάποιον τι περιέχουν τι περιέχουν οι ιστορίες μου. Όχι συνειδητά, απλά επειδή ακριβώς δε μου άρεσαν ποτέ οι ταμπέλες, έλεγα αυτό το περιγραφικό "Παραμύθια για μεγάλους". Πρώτον, σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεν είναι αλήθεια και δεύτερον είχα πρόσφατα μια συζήτηση με το Μάρτιν, που όταν του το είπα μου απάντησε ότι έτσι βάζεις εσύ ταμπέλα στον εαυτό σου. Και έχει απόλυτο δίκιο. Κι αυτό δεν είναι καθόλου κάτι που θα το ήθελα. Η μόνη απάντηση που έχω λοιπόν στο τι γράφω είναι ότι "γράφω ιστορίες". Και όχι, δεν ελέγχω ποτέ να δω σε ποιο καλούπι θα μπορούσαν να μπουν. Ακόμα και για να τις ανεβάσω εδώ (οκ, μεταξύ τρόμου και φάντασυ συνήθως) επιλέγω βιβλιοθήκη ενστικτωδώς, χωρίς να μπω και σε μεγάλο κόπο να το αναλύσω.

Link to comment
Share on other sites

είχα πρόσφατα μια συζήτηση με το Μάρτιν, που όταν του το είπα μου απάντησε ότι έτσι βάζεις εσύ ταμπέλα στον εαυτό σου.

Να τον ακούς τον GRR Martin...:rolleyes:

Link to comment
Share on other sites

Δεν ξέρω γιατί μπορεί να θες να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου και με ποιο τρόπο μπορεί να σε βοηθήσει.

 

Δεν είναι κάτι που θέλω να κάνω ακριβώς. Εδώ δεν μπορώ να βάλω σε μία τάξη το μυαλό μου γενικώς, θα βάλω κι αυτόν τον μπελά από πάνω μου;

Αλλά, η αλήθεια είναι ότι με έβαλε σε σκέψεις αυτό το άτομο που συζητήσαμε. Περισσότερο ως προς το τι κάνω ΗΔΗ, όταν γράφω...ασυνείδητα.

Δηλαδή, ΝΟΜΙΖΩ (γιατί καμιά φορά μπορεί να σε πείσει κάποιος ότι σου συμβαίνει κάτι χωρίς να ισχύει, έτσιwink.gif ότι όντως έχω υποσυνείδητα ένα κοινό-στόχο στο μυαλό μου, το οποίο δεν ξέρω ακριβώς τι διαβάζει, αλλά μάλλον γράφω για να το ικανοποιήσω με κάποιον τρόπο. Δεν ξέρω αν βγάζω νόημα, ίσως αυτό το 'κοινό', να είναι απλά ένα κομμάτι του ίδιου μου του εαυτού που θέλω να ικανοποιήσω...ο παρατηρητής που παρατηρεί τον παρατηρούμενο; (που έκανε και πλάκα κάποια στιγμή ο Παρατηρήτης μας) smile.gif

Ό,τι και να'ναι, έχω την αίσθηση πως προεπιλέγουμε τι θα γράψουμε, ακριβώς επειδή έχουμε προεπιλέξει το κοινό μας, το οποίο -φαντάζομαι- μπορεί να αλλάζει ανάλογα με τις διαθέσεις, τις εποχές μας και τις ανάγκες ή επιθυμίες μας.

 

Λέτε απλά να μ'έβαλε σε τριπάκι υπερανάλυσης και να μην βγει τίποτα απ'αυτό; Δεν βλέπω πώς μπορεί να με βοηθήσει αυτή η 'κατανόηση' στην διαδικασία της συγγραφής, αλλά αν ισχύει, σίγουρα η γνώση της εσώτερης διαδικασίας και η συνειδητή της χρήση, κάτι θα αποφέρει!

Τι να πω...κι εγώ χαμένα τα'χω...μαθαίνω ακόμα.

 

Πείτε, βρε παιδιά, αν βγάζει νόημα όλο αυτό...

Edited by Blondbrained
Link to comment
Share on other sites

Βασικά στο Ubik, αν το καλοσκεφτείς, υπάρχει ένα εικονικό δίκτυο, αν και δεν αφορά πληροφορική. Αλλά ναι, εννοούσα την ατμόσφαιρα και το ύφος με τις πολυεθνικές.

 

Τώρα, Πέγκυ, μην το υπεραναλύεις. Γράφε όπως σου έρχεται και άσε στον εκδότη σου και τους κριτικούς να εφεύρουν ταμπέλες.

Link to comment
Share on other sites

Δεν έχεις άδικο. friends.gif Το'χω που το'χω το πρόβλημα της υπερανάλυσης, κατάφερε να με βάλει στο τριπάκι κι ο άλλος.

Τέλος! Συνεχίζω ακάθεκτη με τους γνωστούς άγνωστους τρόπους :)

Link to comment
Share on other sites

Αν και μπορώ να ξεχωρίσω τα παρακλάδια του φανταστικού* έχω καταλήξει να τα μπουρδουκλώνω και απλά να ακολουθώ την ιστορία που θέλω. Πχ στο νανόριμο έγραφα κάτι που ήταν contemporary science (technothriller δηλαδή) fantasy horror, τώρα διορθώνω ένα όχι-ακριβώς-τυπικό sword and sorcery βιβλίο, γράφω ένα light sci-fi σεναρίακι για κόμιξ και κάποια στιγμή θέλω να πιάσω και ένα μισοτελειωμένο urban fantasy ή μια splatterpunk συλλογή ιστοριών τρόμου ή ένα young adult horror. Όλες αυτές οι ταμπέλες είναι περισσότρο εργαλεία των κριτικών και του μάρκετινγκ για να δώσουν μια εικόνα του τι να περιμένουν οι αναγνώστες, ο συγγραφέας δεν είναι απαραίτητο να τις κοιτάζει όταν γράφει, αλλά, έχοντας τες υπόψην του μπορεί να βοηθήσει το έργο του στην προώθηση.

 

Επίσης συμφωνώ με τον Moorcock όταν μίλαγε για Speculative Fiction.

 

*

Οι υποκατηγορίες του φανταστικού και σύντομες περιγραφές:

Fantasy:

Epic Fantasy: Ιστορίες μεγάλης κλίμακας με πολλούς χαρακτήρες και τεράστιες πλοκές. Χαρακτηριστικά: Lord of the Rings, Song of Ice and Fire.

Sword & Sorcery: Ένας ή δύο ήρωες σε μικρές περιπέτειες. Συνήθως σύντομες ιστορίες. Χαρακτηριστικά: Conan, Elric, Lankhmar

Dark Fantasy: Ένα μείγμα fantasy και τρόμου, σκοτεινά θέματα, αντιήρωες και άλλα τέτοια όμορφα. Χαρακτηριστικά: Ravenloft, Vampire Hunter D

Urban Fantasy: Έργα φαντασίας που διαδραματίζονται σε σύγχρονες πόλεις. Χαρακτηριστικά: τα πρώτα Anita Blake, Dresden Files

Weird Fiction: Έργα που φλερτάρουν με τον μεταμοντερνισμό, όπως πχ αυτά του China Mieville και το City of Saints and Madmen του φίλου μας του Jeff VanDerMeer

Μαγικός Ρεαλισμός: Πρακτικά η Λατινοαμερικάνικη σχολή και το τρόπος να πείς έτσι το mainstream fantasy.

 

Science Fiction:

Hard Sci-Fi: Επιστημονική φαντασία με έμφαση στις "σκληρές" επιστήμες (φυσική, χημεία, βιολογία, αστρονομία)

Soft Sci-fi: Το ίδιο, απλά με τις "μαλακές" επιστήμες (κοινωνιολογία, ψυχολογία κτλ)

Space Opera: Πιου πίου σάι φάι που λέει και ο Ντίνος

Cyberpunk: Αν κάποτε διαβάσατε Gibson ξέρετε τι ακριβώς είναι. Χάκερ, πολυεθνικές και μεγαλουπόλεις. Εδώ υπάγονται και κάμποσα έργα του P.K. Dick (Ubik, DADOES)

Technothriller: Πρακτικά mainstream sci fi, με επιστημονικές ανακαλύψεις στη σύγχρονη εποχή. Πολύ χαρακτηριστικό έργο το Jurasic Park.

Science Fantasy: Επιστήμη και μαγεία γίνονται ένα.

Εναλλακτική ιστορία: Αν κάποιο γεγονός έγινε διαφορετικά στο παρελθόν, καταλήγουμε σε ένα διαφορετικό παρόν/μέλλον. Χαρακτηριστικά: P.K.Dick - The man in the high castle

 

Τρόμος:

Γοτθικός τρόμος: Κάστρα, κατάρες, αθώοι και ένοχοι και κάθαρση. Ο Δράκουλας είναι ότι πιο χαρακτηριστικό μπορώ να σκεφτώ

Υπερφυσικός τρόμος: Lovecraft και Cthulhu Mythos.

Splatterpunk. Παιδί των 80's, πολύ σκληρός τρόμος με έμφαση στην αστική παρακμή και την ωμή βία, συχνά μακριά και από το φανταστικό. Πρώιμος Clive Barker, Jack Ketchum και Nancy Collins τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα

Paranormal Romance: Ρομάντζα με βρικόλακες, λυκανθρώπους και διάφορα άλλα. Συχνά καταλήγει στα χωράφια του Urban Fantasy (βλέπε πχ Laurell K. Hammilton)

 

Και έχω την υποψία ότι ξέχασα και πράγμα.

Σευχαριστώ για την προσπάθεια κατάρτισής μου! Από αυτά που έγραψες πάντως έχω διαβάσει κάποια από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της κάθε υποκατηγορίας. Δεν ξέρω πάντως κατά πόσο είναι καλό ή κακό το ότι δεν μπορώ να ενταχθώ/εξειδικευθώ σε ένα συγκεκριμένο υποείδος!

Link to comment
Share on other sites

Σευχαριστώ για την προσπάθεια κατάρτισής μου! Από αυτά που έγραψες πάντως έχω διαβάσει κάποια από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της κάθε υποκατηγορίας. Δεν ξέρω πάντως κατά πόσο είναι καλό ή κακό το ότι δεν μπορώ να ενταχθώ/εξειδικευθώ σε ένα συγκεκριμένο υποείδος!

Καλλιτεχνικά καθόλου, αν θες όμως να το πας επαγγελματικά θα χρειαστείς λίγη βοήθεια με το μάρκετινγκ.

Link to comment
Share on other sites

Αν ποτέ φτάσω στο σημείο να προβληματιστώ για το μάρκετινγκ , θα σημαίνει οτι θα έχω καταφέρει να πραγματοποιήσω,κατά ενά μεγάλο ποσοστό ένα όνειρο ζωής! Οπότε φαντάζομαι θα με απασχολήσει ελάχιστα το που θα εντάξω ό,τι γράφω!! :D

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Κάπου εδώ να προσθέσω και άλλες δύο ταμπέλες που θυμήθηκα:

Steampunk: Παιδί του Sci Fantasy, συνήθως σε μια Βικτωριανή εποχή με υπερτεχνολογία που δουλεύει με ατμό

Transgressive: To mainstream παιδί του splatterpunk, κοινωνικό μυθιστόρημα αλλά πολύ πιο άγριο και με πιο τραβηγμένες καταστάσεις και διάθεση να μην αφήσει κανένα ταμπού. Μην κοιτάξτε πιο πέρα από Pallanuk για ορισμό του.

Link to comment
Share on other sites

Κάπου εδώ να προσθέσω και άλλες δύο ταμπέλες που θυμήθηκα:

Steampunk: Παιδί του Sci Fantasy, συνήθως σε μια Βικτωριανή εποχή με υπερτεχνολογία που δουλεύει με ατμό

Transgressive: To mainstream παιδί του splatterpunk, κοινωνικό μυθιστόρημα αλλά πολύ πιο άγριο και με πιο τραβηγμένες καταστάσεις και διάθεση να μην αφήσει κανένα ταμπού. Μην κοιτάξτε πιο πέρα από Pallanuk για ορισμό του.

 

Έχεις κάποια πρόταση για Steampunk? Θέλω πολύ να διαβάσω γιατί όλη η ιδέα μου φαίνεται αφάνταστα ελκυστική!

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..