Ανθρώπινα Πάθη

[kalanapathw]

Όνομα Συγγραφέα: Καλαναπαθω

Είδος: ( επιστημονική φαντασία

Βία; Όχι πολύ

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων:2618

Αυτοτελής; Ναι

Σχόλια: την έγραψα στο φτέρο για αυτό την έχω συννημένη γιατι δεν προλάβενω να αλλάξω το φορματ της στο φόρουμ.

 

ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΠΑΘΗ

Ανθρώπινα Πάθη.doc

[mman]

Παρατήρησα προβλήματα χωροθεσίας, συντακτικού και άλλα (όπως αλλαγή χρόνων) που οφείλονται μάλλον στη βιασύνη, καθώς και ότι χρειάζεται περισσότερη προσοχή στην ορθογραφία.

Κάποιοι όροι, (π.χ. «βοηθητικοί») κατά τη γνώμη μου, δεν εξηγούνται με φυσικό και αβίαστο τρόπο, αλλά μάλλον ξερά και άκομψα.

Στις περιγραφές από την πλευρά του μικρού Μαρκ δεν πείστηκα ότι πράγματι βλέπουμε την κατάσταση μέσα από τα μάτια του λόγω κάποιων «άνωθεν» σχολίων που με έβγαζαν από τον πεντάχρονο χαρακτήρα (π.χ. «σκέφτηκε με το παιδικό μυαλό του»).

Δεν είναι ανάγκη να διευκρινίζεις ότι οι αναμνήσεις είναι αναμνήσεις. Ο αναγνώστης θα το καταλάβει μόνος του –και θα είναι πιο ευχαριστημένος έτσι.

Δεν μου έγινε σαφές πώς ένας «Ελαττωματικός» μπόρεσε να μπει στο Ραντάρ, όταν αυτό θα ήταν προφανώς φυλασσόμενη, λόγω της σημασίας της, εγκατάσταση.

Οι διάλογοι, ενώ δεν είναι άσχημοι, έχουν αρκετά περιθώρια βελτίωσης ως προς την φυσικότητά τους.

Το τέλος είναι αρκετά προβλέψιμο, επειδή ακριβώς τα έχεις εξηγήσει όλα πριν φτάσουμε σ’ αυτό. Για τον λόγο αυτό, νομίζω ότι χρειάζεται μια πιο δυνατή και φορτισμένη περιγραφή στο τέλος.

Στα θετικά η ατμοσφαιρική επιλογή του σκηνικού, ίσως το καλύτερο στοιχείο της ιστορίας σε συνδυασμό και με το γεγονός ότι είναι μόνος του εκεί με την πόλη στα πόδια του, η καλή προσπάθεια σκιαγράφησης του χαρακτήρα και το συναίσθημα που αυτός φέρει ως κίνητρο. Τα παρελθοντικά flashback μου άρεσαν αφού εξηγούσαν σημαντικές καταστάσεις και έδιναν χρήσιμες πληροφορίες. Σίγουρα θα μπορούσες να επενδύσεις περισσότερο πάνω σε αυτά, ως προς την έκτασή τους, αφού είχες αρκετό περιθώριο μέχρι το όριο λέξεων.

[DinoHajiyorgi]

Συνήθως δεν δίνω σημασία στα τεχνικά λάθη της γραφής και επικεντρώνομαι στην ιστορία, αλλά εδώ ήταν πολύ φανερά και μπαίνανε στο μάτι. Αλλά το αναφέρω, κυρίως, γιατί μου φαίνεται απίστευτο να μην πρόσεξες κανένα από αυτά με μια δεύτερη ανάγνωση αυτού που έγραψες. Δεν του έδωσες λοιπόν ούτε τόση φροντίδα ή κάνω λάθος; [Είναι εκνευριστικό το πόσες φορές στο διήγημα επαναλαμβάνεται το όνομα του ήρωα, πόσες φορές μέσα στη μικρότερη παράγραφο.]

 

Όσον αφορά την ιστορία, έχτισες έναν όντως ελαττωματικό χαρακτήρα και δεν μας βοήθησες καθόλου να τον συμπαθήσουμε. Δεν πολυκατάλαβα την κοινωνία στην οποία μεγαλώνει ο ήρωας σου, με ποια ηθικά π.χ, κριτήρια έχουν τους νόμους που επιβάλλουν. Ενώ δηλαδή δεν καταλαβαίνω γιατί το να νιώθεις αγάπη είναι κακό, κάτι με το οποίο διαφωνώ φυσικά, το ότι η υπερηφάνεια και η έπαρση είναι κακά στοιχεία, σε αυτό συμφωνώ. Και ο ήρωας σου τα έχει. Και «φωνάζει» (τσιρίζει) ότι είναι «βοηθητικός» σαν κακομαθημένος μπούλης. Είχαν λοιπόν άδικο που τον έδιωξαν;

 

Δεν πήγες τον ήρωα σου σε μια ξεκάθαρη κατεύθυνση για να καταλάβω τις προθέσεις σου για εκείνον. Ένα πεντάχρονο παιδί έχει το ταλέντο να ζωγραφίζει. Πολύ καλά. Στη συνέχεια ακολουθεί η μάλλον τρομακτική σκηνή με τον λευκοντυμένο κύριο, καθώς το παιδί παραδίδεται για «εγχείρηση». Εκεί είχα τις γροθιές μου σφιγμένες, έτοιμος να υπερασπιστώ το αγόρι. Αλλά όχι, εδώ η κοινωνία δεν αποδεικνύεται κακιά. Η ζωγραφική δεν είναι έγκλημα. Ούτε το ταλέντο του μικρού θεωρείται επικίνδυνο. Ίσα-ίσα τον βοηθούν να γίνει καλύτερος. Και μετά;

 

Και μετά, τσουπ, ξεκάρφωτα, ο μικρός είναι ένα μαγκάκι γεμάτο έπαρση για το ταλέντο του, πιστεύει ότι είναι ανώτερος από άλλους και ταυτόχρονα παραβαίνει τους νόμους μπεκροπίνοντας. Λέω λοιπόν «ξεκάρφωτα» γιατί χωρίς καθόλου να μας προετοιμάσεις καθόλου, μας τον βγάζεις με ένα σωρό κουσούρια. Και δεν έχουμε καν νιώσει αν αυτή είναι μια άδικη κοινωνία, έτσι ώστε να ταυτιστούμε έστω λίγο με αυτόν τον επαναστάτη χωρίς αιτία. Κι αν το ότι «ποινικοποιούν» την αγάπη το θεωρείς πως είναι λόγος, δεν είναι αρκετός λόγος. Όπως και η αγάπη του νέου για μια κοπέλα, κάτι θετικό για εκείνον, δεν αξιοποιείται καθόλου στην αφήγηση.

 

Δεν ζούμε πλέον το ταλέντο του ήρωα, τι και πως ζωγραφίζει, τι σημασία έχει η τέχνη για εκείνον, έχουμε μόνο έναν φωνακλά που λίγο ή πολύ μας λέει «ξέρεις ρε ποιος είμαι εγώ.» Λέει λοιπόν ο αναγνώστης ό,τι και ο φρουρός «Ε, και;»

 

Καλά του κάνανε. Και όχι, στο τέλος δεν τους έκανε καλά. Ένα κενό φινάλε από έναν κεντρικό χαρακτήρα που δεν αμφισβήτησε στο ελάχιστο τον εαυτό του.

[Drake Ramore]

Πολύ καλή ιδέα, πολύ φτωχή υλοποίηση.

Το λεξιλόγιο το έχεις, όπως έχεις και τον τρόπο να δίνεις περιγραφές μέσω flashback αλλά δεν τα εκμεταλλεύτηκες σωστά. Ο ορθογραφικός έλεγχος επίσης είναι το ελάχιστο που μπορείς να κάνεις πριν παρουσιάσεις το κείμενο σου.

Στην προσπάθεια σου να μας δώσεις να καταλαβουμε τι εννοείς, σε πολλά σημεία αποδυναμωσες τις προτάσεις σου, κάνοντας το κείμενο φλύαρο χωρίς λόγο.

 

Δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο στα παραπάνω σχόλια των μελών. Με έχουν καλύψει. Ίσως μόνο να αναφέρω τα 57 Μαρκ που έχει το διήγημα. Είναι πάρα πολλά για το μέγεθος του κειμένου.

[Nocturnal]

Λοιπόν,,, Καλαναπαθω

 

Δυστυχώς δεν μπορώ να αναιρέσω τα λεγόμενα των παραπάνω σχετικά με τον τρόπο γραφής.Αρκετά τρανταχτά ορθογραφικά και συντακτικα ...

Τώρα αν το ότι το έγραψες "στο φτερό" και το ανέβασες λίγο πριν το τέλος της προθεσμίας δεν ξέρω αν σου δίνει δικαιολογητικά ... Θα μπορούσες να ζητούσες παράταση 10 λεπτών για να διόρθωνες τουλάχιστον τα ορθογραφικά που το ίδιο το Word σου υποδείκνυε ....

 

ΩΣΤΟΣΟ...

Έχοντας διαβάσει και τις άλλες ιστορίες σου και την υπόσχεση σου πως θα εφαρμόσεις τα σχόλια που πήρες από τον προηγούμενο διαγωνισμό, δεν μπορώ να μην διακρίνω μία πραγματικά μεγάλη προσπάθεια εκ μέρους σου.

Επίσης πέραν καποιων μικρών κομματιών έμεινα ευχαριστημένος από τα σημεία στίξης...

 

Στο ιστορικό κομμάτι

 

Η ιδέα ήταν πάρα πολύ καλή αλλά η εκτέλεση μέτρια ...

Υπήρχαν πολλές πληροφορίες που τις έβαζες ξανά και ξανά σαν να φοβόσουν μήπως και δεν καταλάβουμε και δεν άφησες περιθώριο στον αναγνώστη να σκεφτεί και λίγο, να νιώσει μέρος του κόσμου.

 

Πολύ ωραία αρχή, όμορφη εναλλαγη ανάμεσα στα flashbacks αλλά σχεδόν μηδενική ατμόσφαιρα ... που αν κρίνω σωστά μπορείς να το κάνεις πολύ καλά απλά μάλλον σε παρασέρνουν τα γεγονότα ...

 

Προσωπικά μου άρεσε το πείσμα του και η ανικανότητα κατανόησης του όλου πράγματος της υποβιβασης του σε ελλατωματικού... Έτσι κι αλλίως ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΠΑΘΗ δεν λέγεται το κείμενο ;;;;

 

Τέλος δεν είμαι σίγουρος τι ήθελες πραγματικά να πεις στο σημείο με την ζωγραφια ...

Ο Dinos το αντιλήφθηκε έτσι

Εκεί είχα τις γροθιές μου σφιγμένες, έτοιμος να υπερασπιστώ το αγόρι. Αλλά όχι, εδώ η κοινωνία δεν αποδεικνύεται κακιά. Η ζωγραφική δεν είναι έγκλημα. Ούτε το ταλέντο του μικρού θεωρείται επικίνδυνο. Ίσα-ίσα τον βοηθούν να γίνει καλύτερος. Και μετά;

 

Εγώ αντίθετα θα διαφωνήσω με το παραπάνω γιατι αμφιταλαντευόμουν σε 2 άλλες απόψεις ...

 

1.Το να γίνεις βοηθητικός είναι καλό πράγμα έτσι ; Κατάλαβα ότι όλα τα παιδιά δεν ξεκινανε αυτή την εγχείρηση παραμόνο όταν είναι έτοιμα και έχουν αναδείξει κάποιο ταλέντο, κάποια ικανότητα...

Έτσι η μητέρα εντηπωσιασμένη από το τελέντο του μικρού τον πήγε για την εγχείρηση και όχι για κάποια τιμωρία...

Και έτσι έγινε βοηθητικός ...

 

2. Αν όντως είναι για τιμωρία , μαλλον δεν είναι γιατί ζωγράφισε αλλα το τι ζωγράφισε .... Η φύση του πίνακα Κραυγή ήταν αυτό που έκανε την μητέρα να κάνει ότι κάνει ... σωστά ;;;

 

Περιμένω απάντηση στο άνωθεν ...Όποτε βέβαια είσαι διατεθημένος να δώσεις

 

Αυτα από μένα

Φυσικά συνεχισε , έκανες άλματα βελτίωσης...

 

EDIT : Η φάση είναι πως μάλλον ξεκίνησα να γράφω πριν τον Ramore... κι όμως αυτός τελείωσε πριν από εμένα και λέμε ακριβώς τα ίδια πράγματα .... think about it

 

Edited January 31, 2010 by Nocturnal

[Cassandra Gotha]

Έχεις μια ιστορία, που δεν μας τη διηγείσαι όμως καθόλου καλά. Υπάρχουν πολλά προβλήματα. Το πιο μεγάλο, κατά τη γνώμη μου, είναι ο χειρισμός της γλώσσας. Θέλεις πολύ δουλειά εκεί. Σκάλωνα συνέχεια στην ανάγνωση, είχες γραμματικά και συντακτικά λάθη, επαναλήψεις τελείως περιττές, νοηματικά κενά και ψεύτικους διαλόγους.

Κάτι που μου χτύπησε ιδιαίτερα άσχημα, ήταν το πώς βρήκε αλκοόλ αφού απαγορευόταν.

Η ιστορία προσφέρεται για συναισθηματική φόρτιση, αλλά δεν ένιωσα το παραμικρό. Πέρασε έτσι, μην αφήνοντας τίποτα.

Δεν μας έδωσες το γιατί, και εννοώ ένα γιατί σε όλα τα γεγονότα της ιστορίας. Δεν υπήρχε χρόνος να καταλάβουμε τη λειτουργία του κόσμου και τον συναισθηματικό κόσμο του ήρωα.

 

Ενώ το αποτέλεσμα είναι κακό, ωφείλω να πω ότι είναι καλύτερο από την πρώτη ιστορία σου που διάβασα.

Edited February 1, 2010 by Cassandra Gotha

[Adicto]

Θα συμφωνησω με την Κασσάνδρα. Το κείμενο χαντακώθηκε απο τον κακό χειρισμό της γλώσσας πάνω απ'όλα. Με μια καλύτερη γραφή θα μπορούσα να συγχωρήσω ως ένα βαθμό τα άλλα κακώς κείμενα.

 

ΌΜΩΣ!

 

Παρά τα ψεγάδια του έιναι ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ καλύτερο απο την άλλη ιστορία σου και σου αξίζει ένα μπραβο γι αυτό. Εκεί που πριν υπήρχε πλήρης απουσία (δομής, χαρακτήρων, πλοκής κτλ) εδώ υπάρχει προσπάθεια. Και αυτό είναι σημαντικό! Γράφε και άλλο, διάβαζε τα σχόλια των αναγνωστών και θα βελτιωθείς ακόμα περισσότερο! Περιμένω το επόμενό σου διήγημα λοιπόν!

 

 

[kalanapathw]

Συμφώνω με όλα τα σχόλια και σας ευχάριστω για τον χρόνο σας.

Η ιστορία δηνίουργήθηκε σε 2 χρόνους. το πρώτο σκέλος μέχρι την επίσκεψη στον γιατρό γράφτηκε με την έναρξη του διαγωνισμού και το δεύτερο σκέλος 2 μέρες πρίν την λήξη(γί'αύτο και το τρέξιμο).

Τώρα η απολογία μου.

-Για τα 57 Μαρκ που λέει ο Ραμορε.

Τα είχα εντοπίσει και εγώ αλλά λόγο της βιασύνης μου, μιας και τα περισσότερα γράφτηκαν στο δευτερο σκέλος, δεν πρόλαβα να τα αντικαταστήσω.

 

-Χρειάζεται περισσότερη προσοχή στην ορθογραφία. που μου το λέτε σχεδόν όλοι.

Εδώ με πρόδωσε το pc, το windows work και το open office. Για να καταλάβετε δηλάδη μόλις τελείωσα την ιστορία στο works έλενξα τα λάθη.

με το που περνάω την ιστορία στο open office, τσουπ, μου εμφανήζει άλλα λάθη τα περνάω ένα χεράκι και αυτά και σίγουρός πλέον την ανεβάζω...

βλέποντας τα σχόλια σας ανοίγω ξανά το έγγραφο και, τσουπ, μου βγάζει και άλλα λάθη.

 

-για τον Nocturnal.

 

Η εγχείρηση γίνεται για να βελτίωθει το εκάστοτε μέλος. Η " Κραυγη" σαν πίνακας είναι αρκετά αμφιλεγόμενος σε άλλους αρέσει η συγκεκριμένη προοπτική σε άλλους φένεται υπερβολικά απλή. επίσης η "Κραυγή" είναι ένα καταθλιπτικό έργο.

 

-Όσο αφορά την κοινωνία του ήρωα. (μάλλον αντί-ήρωα)

 

είναι μια κοινωνία αποστειρομένη βελτιώνει τα μέλη της για δική της ευημερία αλλά επίσης δεν δυστάζει να τους "στείλει" όποιος και αν είναι αν κρίνουν οτι μπορεί να διαταράξουν τον κοινωνικό ιστό.

 

-σχετικά με την ποινικοποίηση της αγάπης, που αναφέρεται στο σχόλιο του Ντίνου.

η αγάπη είναι πολύ θεμιτό συναισθήμα για εμάς...όμως η αγάπη είναι τόσο δυνατό συναίσθημα που μπορεί να κάνει "αδύναμο" και τον πιο δυνατό άνθρωπο. βλέπε εγκλήματα πάθους κλπ.

 

-πώς βρήκε αλκοόλ αφού απαγορευόταν. Της Cassandras

κάτι που απαγορεύεται δεν σημαίνει οτι δεν υπάρχει... Τα ναρκωτικά, τα όπλα , τα εξώτικα ζώα απαγορεύονται στην Ελλάδα πώς τα βρίσκουν όμως;

 

-Για τα κενά που άφησα...

θεωρητικά στο προσχέδιο που είχα δημιουργήσει, η ιστορία θα περιείχε δυο με τρεις παραγράφους παραπάνω, που θα εξηγούσα τα δεδομένα της πόλης μεσω βιομάτων του Μαρκ. Αλλά ας όψεται ο χρόνος.

[TheTregorian]

Είναι περιττό να σε κουράσω αναμασώντας πράγματα που έχουν ήδη ειπωθεί σ' ό,τι αφορά τ' αρνητικά. Συμφωνώ με όλα. Εγώ θα σταθώ στο θετικό του ότι είχες μια έξυπνη σκέψη (παρόλο που δεν την έγραψες σωστά) και το ότι το κείμενο σου είναι πολύ καλύτερα οργανωμένο και γραμμένο απ' το αντίστοιχο στο διαγωνισμό φαντασίας. Δείχνεις ότι αξιοποιείς τα σχόλια κι αυτό είναι θετικό για την εξέλιξη σου! Μη σταματήσεις να το κάνεις! Επίσης να προσθέσω άλλο ένα θετικό, ότι δε με κούρασε η ιστορία σου αυτή, σ' αντίθεση με την προηγούμενη σου που στην πρώτη παράγραφο είχα ήδη κουραστεί πολύ. Πολύ θετικό αυτό! Συνέχισε να βελτιώνεσαι!;)

[SpirosK]

Όντως, τα διάφορα λάθη είναι πολύ ενοχλητικά στο δεύτερο μισό.

Η ιστορία πάντως ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, το ίδιο και o τρόπος που δόθηκε, με τα flashbacks. Ελπίζω να έχεις περισσότερο χρόνο την επόμενη φορά.

[KELAINO]

Θα συμφωνήσω κι εγώ με τους άλλους, όσο αφορά το τεχνικό μέρος, καθώς και για την τεράστια διαφορά με τις πρώτες σου ιστορίες.

Επίσης πρέπει να είμαι η μόνη που με λείπει η δίχως τελείες γραφή. Εντάξει, μας έπεισες, ξέρεις να βάζεις τελείες και άλλα σημεία στίξεις, μπορείς να τις ξαναεξαφανίσεις τώρα παρακαλώ;

 

Για την ίδια την ιστορία, θα έλεγα ότι τη διάβασα με ενδιαφέρον και τον ψιλοσυμπόνεσα τον πιτσιρικά που, προφανώς, δεν είχε την ευκαιρία μιας νορμάλ παιδικής ηλικίας, και η άτιμη η κοινωνία που φταίει γι' αυτό τον πετάει σα στιμμένη λεμονόκουπα. Αλλά για λόγους που ήδη εξήγησαν και οι αποπάνω, δυστυχώς δε με συνάρπασε όσο θα μπορούσε.

 

Για το αν είναι τσαμπουκάς ο νεαρός, ε, εντάξει, όλοι είμασταν νέοι κάποτε. Λογική τη βρήκα τη συμπεριφορά του.

 

Αλλά το πεντάχρονο που είχε μάθει πως όταν μιλάνε οι μεγάλοι τα παιδιά πρέπει να μην ενοχλούν... πως τον είπαμε τον πλανήτη;

[pericles]

Χαιρετώ σε,

 

Η όλη ιστορία μου άρεσε αρκετά μπορώ να πω. Ο «εξωτικός» και «παράλληλος» κόσμος γήινων στο μέλλον, σ’ έναν άλλον πλανήτη, ήταν πολύ καλό σκηνικό για να στήσεις την ιστορία σου. Ο χαρακτήρας ενδιαφέρον κι’ αυτός.

 

Αλλά... τα περισσότερα λάθη που προανέφεραν σχεδόν όλοι οι προηγούμενοι σχολιαστές απασχόλησαν και μένα.

 

Ήταν μια καλή ιστορία πάντως. Ευχάριστη θα την χαρακτήριζα. Εύγε.

[supermario]

Μια αξιοπρεπής γενικά προσπάθεια, με πολλά εκφαστικά και ορθογραφικά λάθη που παρακωλύουν την απρόσκοπτη πρόσληψη του κειμένου από τους.

αναγνώστες.Κάποια λάθη:

 

 

Που πας πιτσιρίκα; τον ρώτησε παιχνιδιάρικα ο πατέρας του: προφανώς, εννοείς πιτσιρικά.Το "πού" στις ερωτήσεις παίρνει τόνο πάντα.

 

ξαφνικά αντίκρισε το τι έκανε παράξενο αυτόν τον Κύριο: προβληματικη διατύπωση, αντίκρυσε με -υ-, κυριοσς με μικρο.

 

Γιατρού:γιατί με κεφαλαίο?

 

προσπαθόντας, κρατόντας: οι ενεργητικές μετοχές ενεστώτα σε -ώντας, όταν τονίζονται παίρνουν -ω

 

έκλεγε: το εκλέγω θέλει -ε- αλλά το κλαίω -αι-

 

αντίκρισε: από τις εξαιρέσεις των ρημάτων σε -ιζω, θέλει -υ-

 

κάθετε, θεωρείτε: γ' ενικό παθητικής φωνής με -αι, β' πληθυντικό ενεργητικής φωνής με -ε-

καταχωρήσεις για τέρψη από το αλκοόλ: προβληματική διατύπωση

 

φενόταν: φαίνομαι με -αι-, φέρομαι με -ε-

 

πλημμυρίζω

 

Edited February 4, 2010 by supermario

[Tiessa]

Επαναλαμβάνω σε μεγάλο βαθμό τους προηγούμενους, αλλά θα πω παρόμοια πράγματα:

Είναι εντελώς φανερό ακόμα και χωρίς να το έχεις πει ότι η ιστορία γράφτηκε σε δυο διαφορετικούς χρόνους, στην αρχή με άνεση και στο τέλος με τα γκάζια πατημένα τέρμα. Αυτό το κάνουμε όλοι μας καμιά φορά, αλλά δυστυχώς από κανέναν δεν περνάει απαρατήρητο.

Η ιστορία χωρούσε πολύ περισσότερη ανάπτυξη. Η κοινωνία είναι ενδιαφέρουσα και φαίνεται να έχει πολλά παρακλάδια που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί κανείς για να έχει έμια καλή ιστορία.

Κι εμένα μου φάνηκε πολύ περίεργο που ένας παρίας, εξόριστος μπόρεσε να φτάσει στο ραντάρ και να υλοποιήσει την πράξη του με τόση ευκολία. Και ειδικά δεν κατάλαβα πώς έγινε να είναι τόσες μέρες εκεί. Από την περιγραφή στην αρχή φαίνεται ότι έχει καταναλώσει μέσα σε λίγες μέρες παραμονής του στο ραντάρ πολλά μπουκάλια αλκοόλ. Τώρα ένα σαμποτάζ είναι κάτι που πρέπει να γίνεται γρήγορα. (Hit and go που λένε). Πώς γίνεται να καθόταν τόσες μέρες εκεί και να έπινε; Έτσι που ξεκίνησες φαντάστηκα ότι τον είχαν στείλει στο ραντάρ σαν ένα πολύ χαμηλό πόστο εργασίας. Και τι ρόλο έπαιζε αυτό το ραντάρ αν δεν ασχολιόταν κανένας να δει ποιος είναι εκεί και τι κάνει; Κάτι δεν πάει καλά σ' αυτό το σημείο.

Επίσης οι αναμνήσεις του με την "Κραυγή" μου δημιούργησαν στην αρχή την εντύπωση ότι είχε συλλάβει τηλεπαθητικά την εικόνα από το μυαλό του πατέρα του και ότι αυτό ήταν κάποιο πολύ σοβαρό πρόβλημα, σαν να λέμε πήγε το μυαλό μου ότι το ελάττωμα ήταν κάτι τέτοιο -λίγο μεταφυσικό.

Δε θα έλεγα ότι ο ήρωας μού ήταν αντιπαθής -απλά μπερδεμένος μέσα στην παράξενη κοινωνία που ζούσαν.

Τέλος, θα προσθέσω κι εγώ ότι αυτό το κείμενο, ειδικά στο πρώτο του μισό ήταν το καλύτερο απ' όσα έχω δει από σένα. Αξίζει να συνεχίσεις. Απλώς, μη βιάζεσαι τόσο πολύ όταν γράφεις.

 

Edit: Μια πρόταση είχε μείνει λειψή - συγνώμη.

Edited February 4, 2010 by Tiessa

[Amandel]

Χμμμ για να δούμε. Σλάπ! Καλά να πάθεις.

 

Λεπόν, η ιστορία σου μου άρεσε πολύ, βασικά η ιδέα για να λέμε την ακρίβεια.

Σε κάποια minor αρνητικά σημεία:

Τα φλασμπακ κτλ ήταν λίγο κουραστικά γιατί ήταν πλεονάζοντα θα έλεγα, αλλά με τον τρόπο που έγραψες την ιστορία χρειαζόντουσαν φαντάζομαι.

Ήθελες διορθώσεις στην μορφοποίηση, τα ορθογραφικά κτλ.

 

Συμπόνεσα και γω τον ήρωα και παρακολούθησα την πορεία του, οπότε νομίζω η ιστορία σου λέει αυτό που έχει να πει

[dagoncult]

Εγώ πάλι το είδα αλλιώς. Κοίτα τι έγραψα:

 

Μπράβο kalanapathw, αυτή είναι η καλύτερη ιστορία σου που έχω διαβάσει. Η πρόοδος στο λόγο σου είναι πάρα-πάρα πολύ μεγάλη. Οι τελείες, οι μικρότερες προτάσεις, η τάξη που υπάρχει. Όλα αυτά κάνουν το κείμενο πολύ ανώτερο από τα προηγούμενα δείγματα (τα οποία σε στιγμές δημιουργούσαν τόσο έντονο πρόβλημα που γινόταν δύσκολη η κατανόηση).

 

Στην ιστορία τώρα. Μου άρεσε ο συνδυασμός του ελαττώματος με τα ανθρώπινα πάθη. Η σύνδεση ήταν ωστόσο σχετικά απλή - πιθανώς θα μπορούσες να εκμεταλλευτείς τις 1000 λέξεις που σου έμεναν για να ξεδιπλώσεις κι άλλα ελαττώματα/πάθη (εκτός από τη φάση στο κελάρι). Το σκηνικό που έστησες ήταν αρκετά ΕΦ μεν, χωρίς πολλές λεπτομέρειες δε. Ίσως θα προτιμούσα να έχω υποψίες για τα συναισθήματα του Μαρκ (για τους απέναντι) πιο νωρίς στο κείμενο. Κάτι ακόμα, η καταπιεστικότητα των από τα δεξιά είναι ένα από τα σημαντικά στοιχεία του δικού τους κόσμου. Δίνεται άμεσα μόνο σε δύο περιπτώσεις (στην επιτροπή). Δεν θα έλεγα όχι και σε μεγαλύτερη ανάπτυξη των πρακτικών τους, ώστε να τους αντιπαθήσω περισσότερο και να συνταχθώ ακόμα πιο εύκολα στο πλευρό του Μαρκ.

 

Η λύση με τον ΕΜΠ ήρθε κάπως εύκολα.

 

Στο τέλος έπαιξε ένα σκαμπανέβασμα. Φταίει αυτή η πρόταση:

‘’Τα γόνατα του λύγισαν και βρέθηκε πεσμένος στο πάτωμα είδε σταγόνες αίμα να στάζουν στο πάτωμα, αλλά πλέον δεν ένοιωθε πόνο, τα μάτια του έκλεισαν και ένιωσε να πέφτει στο πάτωμα, η ζωή άρχισε να εγκαταλείπει το σώμα του, κράτησε όσο πιο πολύ μπορούσε την τελευταία του ανάσα και όταν δεν μπορούσε άλλο ψέλλισε.’’

 

Είναι η λέξη ‘πάτωμα’ που με χάλασε. Εμφανίστηκε τρεις φορές σε τόσο μικρό χώρο και μου έπεσε βαριά. Επίσης, η ανάγνωση θα ήταν σαφώς ευκολότερη αν υπήρχαν τελείες (δυο-τρεις). Βέβαια είναι τραβηγμένο αυτό που θα γράψω παρακάτω, μιας και το νόημα βγαίνει έτσι κι αλλιώς, αλλά… για φαντάσου να έρθει ένας αναγνώστης και να σου πει:-Μα καλά, τι εννοείς εδώ; ‘βρέθηκε πεσμένος στο πάτωμα’ ή ‘στο πάτωμα είδε σταγόνες αίμα’ ? Οκ, χρησιμοποιώ την υπερβολή αυτή για να σου δώσω να καταλάβεις καλύτερα τη εννοώ.

 

Μπράβο και πάλι για τα ‘Ανθρώπινα Πάθη’. Πάρα πολύ μεγάλη βελτίωση.

 

ΥΓ:Φυσικά, τώρα είσαι υποχρεωμένος, την επόμενη φορά, να ικανοποιήσεις εις διπλούν τον αναγνώστη. :)

[Μάρβιν ΑΑΠ]

Δυο λόγια μόνο, που θα επαναλαμβάνουν αναπόφευκτα όσα ειπώθηκαν.

Με το διήγημα που υπέβαλες στο διαγωνισμό φαντασίας σκέφτηκα ότι όποιος το έγραψε αυτό έχει τη δυνατότητα να αποκτήσει προσωπικό ύφος (κάτι που δεν μπορούν να το κάνουν όλοι οι συγγραφείς όσο καλοί κι αν γίνουν). Τώρα βλέπω ότι μπορείς να πεις και μια ιστορία ωραία, αρκεί να της αφιερώσεις χρόνο. Η διαφορά ανάμεσα στο προηγούμενο διήγημα και σ' αυτό εδώ είναι όντως πολύ μεγάλη. Εξίσου εμφανής είναι και η διαφορά στα δύο κομμάτια του. Κρίμα να αδικούνται οι ιστορίες σου από τη βιασύνη.

[Rixardogios]

Πολύ ενδιαφέρον ιστορία!

Πολύ καλή ιδέα αλλά το κείμενο δεν είναι αντάξιο της.

Η εναλλαγή αναμνήσεων και πραγματικότητας ήταν ομαλή.

Τα ορθογραφικά, συντακτικά κλπ τα ανέφεραν οι παραπάνω.

Το ελάττωμα καλό.

Συνολικά καλή προσπάθεια.

[khar]

Είναι μακράν καλύτερο του προηγούμενου. Στήνεις έναν ελκυστικό κόσμο με κομβικό σημείο την θεώρηση ανθρωπίνων αδυναμιών σαν ελαττώματα. Δυστυχώς, δεν αναπτύσσεις αυτό το κομμάτι, το οποίο προσφέρεται για αρκετές ιστορίες. Ασχολείσαι πολύ με την εκδικητική μανία του ήρωα, κάτι που έχουμε δει αρκετές φορές, ενώ στο τέλος γίνεται πολύ αναληθοφανές με την καταστροφή όλων, από τον απόκληρο. Νομίζω, ότι αν διάλεγες μια καλύτερη ιστορία για τον ίδιο κόσμο θα ανέβαινες πολύ ψηλότερα.

 

 

 

 

[Naroualis]

Γενική εικόνα: Αν και κλισέ, ωραία η ιδέα, που θέλει επιμέλεια για να σταθεί καλά στα πόδια της.

 

 

Τι μου άρεσε: Το ότι είδα τα βήματα του Μαρκ προς το ελάττωμα. Δεν ήταν κραυγαλέα, αλλά ήταν διακριτά. Το ότι η γραφή σου είναι καλύτερη από το άλλο σου διήγημα που είχα διαβάσει, το Ημερολόγιο του Μισθοφόρου.

 

 

Τι δε μου άρεσε: Χμ. Δε μου άρεσε που το τοποθέτησες σε έναν χρόνο σχετικό με το παρόν. Αν έγραφες «30 χρόνια πριν» αντί για την ημερομηνία, θα το δεχόμουν πολύ καλύτερα. Επίσης κάποιες στιγμές ο λόγος σου γυρνάει προς το ξύλινο. Πάντως θεωρώ ότι είσαι σε πολύ καλό δρόμο. Keep it up.