Αναμνήσεις ενός Ιππότη

[Zaratoth]

Όνομα Συγγραφέα: Zaratoth

Είδος: Ηρωική φαντασία

Βία; Περίπου

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων: 1904

Αυτοτελής; Ναι

Σχόλια: Πιστεύω πως είναι καλύτερο από τα προηγούμενα κείμενά μου, περιμένω γνώμες.(edit) Έγινε επέκταση του αυθεντικού κειμένου.

Αναμνήσεις ενός Ιππότη.doc

Edited August 12, 2010 by Zaratoth

[Mesmer]

Καλησπέρα, Νικολή. Θα σου πω την γνώμη μου δίχως να έχω διαβάσει, ακόμα, κάτι άλλο δικό σου.

 

Αυτό που μου άρεσε περισσότερο στο κείμενό σου ήταν οι εικόνες του φανταστικού σου κόσμου, οι οποίες δόθηκαν με έναν αρκετά ικανοποιητικό τρόπο. Βέβαια, σε ορισμένα σημεία, οι περιγραφές θα μπορούσαν να είναι καλύτερες. Αυτό που δεν μου άρεσε είναι ότι η ιστορία κυλάει σχετικά αργά (γνώμη μου, καθώς προτιμώ περισσότερη δράση) κι ότι δεν υπάρχει κάποια ανατροπή ή δυνατή κατάληξη. Θα ήθελα, επίσης, μια καλύτερη περιγραφή του πλάσματος, το πρόσωπό του ίσως, τον τρόπο με τον οποίου κινούταν, μερικές λεπτομέρειες που θα το έκαναν πιο «ζωντανό», καθώς είναι και η φιγούρα κλειδί της ιστορίας σου. Η ιδέα του παράλυτου συνταξιούχου ιππότη που αναλογίζεται τα περασμένα, είναι αρκετά ωραία.

 

Όσον αφορά την γραφή, το κείμενο είναι αρκετά καλογραμμένο και δεν πρόσεξα ιδιαίτερα λάθη. Μια διόρθωση μόνο:

είδαμε κύκλους να ρυτιδιάζουν την επιφάνεια της λίμνης

Το ρήμα είναι ρυτιδώνω, οπότε το σωστό είναι: να ρυτιδώνουν.

Και κάτι ακόμα:

Τη στιγμή που θα κατάφερνε το τελειωτικό ξύπνημα άνοιξα τα μάτια.

Εννοείς: τελειωτικό χτύπημα;

 

Αυτά από μένα. Θα ήθελα να διαβάσω και κάτι άλλο δικό σου.

 

Καλό απόγευμα.

Edited July 15, 2010 by Mesmer

[Zaratoth]

Καταρχήν ευχαριστώ για την παράθεση των απόψεών σου. Όσον αφορά τις παρατηρήσεις σου, επίτηδες έχω την αργή ανάπτυξη της ιστορίας. Ξαναβλέποντας το κείμενο πιστεύω πως θα μπορούσα να γράψω και άλλα για το πλάσμα αλλά δεν είμαι σίγουρος πως ακριβώς να το αναπτύξω οπότε θα μείνει ως έχει μέχρι να σκεφτώ κάτι καλό. Το ρήμα δεν ήμουν σίγουρος πως ακριβώς ήταν, ευχαριστώ για την επισήμανση, διορθώθηκε στο δικό μου αρχείο.

 

(edit) ξύπνημα έγραψα; χτύπημα εννοούσα. Και να σκεφτείς το διάβασα 4-5 φορές και δεν το πήρα χαμπάρι.

Edited July 15, 2010 by Zaratoth

[Παρατηρητής]

Παιδιά να υπενθυμίσω πως απαγορεύονται τα σχόλια πριν τη λήξη της προσθεσμίας του διαγωνισμού.

[Zaratoth]

Εγώ έδωσα το λινκ στο άλλο τόπικ του διαγωνισμού για να "κλειδωθεί" όπως με είχε πληροφορήσει ο Drake Ramore, αλλά δεν έγινε κάτι τέτοιο...

[Drake Ramore]

Σωστά έκανες, αλλά μάλλον δεν το πήρε γραμμή ακόμη κάποιος συντονιστής.

Μόλις το δουν θα πράξουν τα δέοντα

[DinoHajiyorgi]

Αγαπητέ Zaratoth, πικρή η ιστορία σου. Είναι μέρος ενός μεγαλύτερου κομματιού ή πιστεύεις ότι ο δυσάρεστος τραυματισμός του ήρωα σου εξυπηρετεί κάποιον δραματικό σκοπό στην αφήγηση. Δεν προλάβαμε να τον γνωρίσουμε, δεν προλάβαμε να θαυμάσουμε το επεισόδιο που τον έκανε Ιππότη της Γαλάζιας Φλόγας και… μας άφησε ανήμπορος εκείνος, μετέωροι εμείς.

 

Στήνεις έναν ενδιαφέροντα κόσμο, αλλά κάπου ένιωσα ότι πλάθεις την ιστορία σου λίγο απρόσεκτα. Δηλαδή, σύμφωνα με αυτά που μας λέει στην αρχή ο Πιότρ Λέζινκ, αυτός είναι ένας κόσμος στον οποίο ζουν τέρατα, και η κατάσταση είναι τέτοια ώστε όχι μόνο υπάρχει ειδικό τάγμα ιπποτών για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση, αλλά το τάγμα βρίσκεται στον 11ο Μέγα Στρατηγό του.

 

Κι όμως, σύμφωνα με τις αναμνήσεις του ήρωα, ξεκινάει η οικογένεια με το κάρο για την εξοχή, και κανείς τους δεν δείχνει να ανησυχεί για τέρατα. Δεν έχουν συνοδεία ιπποτών, ούτε αναφέρεται ότι είναι οπλισμένοι. Στη συνέχεια μπαίνουν στο σκιερό δάσος, και δεν ιδρώνει το αφτί κανενός. Σκέφτηκα ότι μάλλον αυτή είναι η εποχή πριν εμφανιστούν τα τέρατα. Ότι 11ος στρατηγός δεν σημαίνει 11ος κατά σειρά, αλλά θα υπάρχουν 11 Στρατηγοί ταυτόχρονα. Και με την σκηνή στη λίμνη επιβεβαιώνεις αυτά που σκέπτομαι γιατί κανενός από τα παιδιά το μυαλό δεν πάει στο κακό μέχρι να εμφανιστεί το τέρας!

 

Μέχρι που σκέφτηκα ότι αυτό ήταν το πρώτο τέρας! Να όμως που εμφανίζεται ένας ιππότης της Γαλάζιας Φλόγας. Σαν τάγμα ήταν κρυφοί; Η ύπαρξη τεράτων ήταν μυστικό;

 

Κάποια άλλα πράγματα που τράβηξαν την προσοχή μου:

 

«Όπως κάθε χρόνο στις αρχές του καλοκαιριού, όταν άρχιζε να ανεβαίνει πολύ η θερμοκρασία, αποφασίσαμε να πάμε στο εξοχικό μας στο Δάσος της Πέτρας, δίπλα στη λίμνη. Εκεί είχε πολύ δροσιά κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, είχε και καθαρό αέρα σε αντίθεση με την πρωτεύουσα του βασιλείου, στην οποία κατοικούσαμε, οπότε δεν ήταν δύσκολο να πείσουμε τον πατέρα.»

Απλά αναρωτήθηκα τι είδους «μόλυνση» θα είχε μια πόλη της εποχής του ήρωα ώστε να διαφέρει τόσο από την αντίστοιχη επαρχία.

 

Και εδώ:

 

«Το αυστηρό πρόσωπο του πατέρα μου όταν το έσκαγα από το μάθημα με το γέρο δάσκαλό μου…»

Εδώ μοιάζει να λες ότι έκαμνε σκασιαρχείο παρέα με τον δάσκαλο του.

 

Γράφεις πολύ καλά Zaratoth και εικονογραφείς ωραία σκηνικά. Επίσης έχεις ιδέες και ενδιαφέροντες ήρωες στο μυαλό σου. Μη βιάζεσαι όταν γράφεις. Δεν το εννοώ για να αποφεύγεις συντακτικά και ορθογραφικά λάθη. Εννοώ να έχεις υπομονή με τις σκηνές και με τις δράσεις που στήνεις. Να είναι σφαιρικές και ολοκληρωμένες οι περιγραφές σου, χωρίς να ανυπομονείς να προχωρήσεις γρήγορα στα επόμενα. Υποφέρει η αφήγηση και δείχνει ότι είναι βιαστικό.

 

Καλή συνέχεια.

[Zaratoth]

Να ένα λάθος που πρέπει να διορθώσω. Κάποιες μικρές και θεωρητικά ασήμαντες λεπτομέρειες της κρατάω στο κεφάλι μου και τώρα έγινε θέμα. Σκεφτόμουν πως στο συγκεκριμένο δάσος, που ήταν αρκετά κοντά στην πρωτεύουσα, δεν περίμεναν να έχει τέρατα, αν και υπήρχε "φρουρά" των ιπποτών. Επιπλέον, κάθε μεγάλη πόλη έχει "μόλυνση". Αν σκεφτείς πως στη Ρώμη της αρχαίας εποχής κατουρούσαν στους δρόμους και πετούσαν τα σκουπίδια τους οπότε μόνο ευχάριστη δεν ήταν η ζωή. Ακόμα άλλη μια λεπτομέρεια που έμεινε στον εγκέφαλο και παρέλειψα να αναφέρω είναι πως ο Πιότρ πήγε εθελοντικά στις πιο επικίνδυνες περιοχές, όντας ο 11ος εν σειρά Στρατηγός οι οποίες είναι πολύ μακριά από την πρωτεύουσα και τα μέρη όπου μεγάλωσε. Ακόμα και στο κάστρο στο οποίο μένει είναι στις επικίνδυνες περιοχές. Με είχε συνεπάρει τόσο πολύ η συγγραφή της ιστορίας που παρέλειψα τις λεπτομέρειες. Θα τις διορθώσω στο πρωτότυπο και αν είναι μετά το τέλος του διαγωνισμού θα κάνω ένα edit και θα βάλω τη διορθωμένη μορφή του κειμένου.

[Nienor]

Δεν ήταν καθόλου άσχημη η ιστορία, πέρα από τα προβληματάκια της. Ο λόγος σου ρέει όμορφα και οι περιγραφές σου είναι όντως ελκυστικές. Όσο αφορά αυτό το κομμάτι, τα μόνα που βλέπω είναι κάτι ψιλοεπαναλήψεις:

Όταν έτρεχε τα χρυσά μαλλιά της κυμάτιζαν από πίσω της και έλαμπαν στο φως του ήλιου σαν γυαλιστερό χρυσάφι, πραγματικά ένα υπέροχο θέαμα.

που θα μπορούσες εύκολα να φτιάξεις κάνοντας τα απλά "ξανθά" σε πρώτη φάση και κάποια πράγματα που μάλλον απλά δεν ξέρεις πως να τα πεις:

Στα χέρια του κρατούσε ένα σπαθί δυο χεριών.

γέλασα πολύ σε αυτό και δεν ήταν ώρα να γελάσω μέσα στο κείμενο Οκ, σε καταλαβαίνω, twohanded το λένε, αλλά αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να κάνεις ακριβή μετάφραση του όρου. Μπορείς κάλλιστα να πεις "κρατούσε τη σπάθα και με τα δύο χέρια του" ή "κράδαινε ένα σπαθί φτιαγμένο για να το κρατάς με τα δύο χέρια" ή κάτι πιο ελληνικό τέσπα.

Όμως σε γενικές γραμμές ο λόγος σου ρέει πολύ όμορφα και το κείμενο διαβάζεται πάρα πολύ ευχάριστα μέχρι το τέλος του.

 

Το θεματάκι που έχεις εδώ είναι στο τι μας λες και τι παραλείπεις κι αυτό και για μένα είναι ένα δύσκολο μέρος στην αφήγηση. Δε μπορώ να βοηθήσω και πάρα πολύ σε αυτό, το μόνο που μπορώ ίσως να σου πω είναι να προσέξεις βάζοντας τα υπόλοιπα στοιχεία μέσα στην ιστορία να μην κάνεις τη δυνατή σου σκηνή προφανή πριν να συμβεί.

 

Εγώ έχω δύο θεματάκια ακόμα που από ότι βλέπω δεν έχουν αναφερθεί: το ένα είναι ότι η Πολίνα που χάθηκε μας περνάει τελείως στο ντούκου και το δεύτερο, το τέλος. Χώρησε κάπως την αφήγηση από την προηγούμενη πλοκή. Το διάβασα δύο φορές για να σιγουρευτώ πως έχουμε γυρίσει στον αφηγητή στο τώρα και δεν είμαστε ακόμα στο παιδί που φαντάζεται ότι έγινε ιππότης αλλά είναι παράλυτο από μικρό και δε μπορεί να γίνει.

 

Αυτά από μένα, καλή συνέχεια

[Drake Ramore]

Εδώ δεν έχω να πω και πολλά χωρίς να επαναλάβω πράγματα που ειπώθηκαν ήδη.

Η Κιάρα και ο Ντίνος με έχουν καλύψει πλήρως.

Αν θα έπρεπε να σταθώ περισσότερο σε δύο τρία σημεία, θα διάλεγα την απροσεξία στο σημείο με τα τέρατα που αναφέρει ο Ντίνος (καλό θα ήταν να έχει προοικονομηθεί ), τα σημεία που αναφέρει η Κιάρα οτι παραλείπεις (αυτό πρέπει να το προσέξεις ιδιαίτερα) καθώς και το χώρισμα της αφήγησης σε σχέση με την πλοκή.

 

Όντως πάντως υπάρχει βελτίωση σε σχέση με προηγούμενο κείμενο σου που διάβασα.

Συνέχισε την καλή δουλειά!

[Παρατηρητής]

Νικολή, όπως τα είπαμε κι εχθές, μου άρεσε η ιστορία σου. Απλό και ωραίο το θέμα ενός Ιππότη που θυμάται τα παιδικά του χρόνια χωρίς τίποτα συνηθισμένα μελό στοιχεία αλλά με μια σειρά από ευχάριστες και αθώες στιγμές και όμορφους τόπους. Η περιγραφές σου είναι πολύ ζωντανές και αυτή ήταν η όλη μαγεία και η δύναμη του κειμένου.

Αρχικά μου φάνηκε πως η ιστορία θα πήγαινε αλλού για αλλού. Κι αυτό γιατί θεώρησα κάποιες πληροφορίες περιττές. Τι κι αν έμεινε παράλλητος ο ήρωας; Ή τι κι αν ήταν ο 11ος στρατηγός ή ένας απλός στρατιώτης; Πάλι θα μπορούσε σε μια στιγμή ξεκούρασης να αναπολήσει και να αφηγηθεί παλιές, ευχάριστες στιγμές, πόσο μάλλον ένα γεγονός που τον επιρέασε ώστε να ακολουθήσει το δρόμο που επέλεξε στη ζωη του. Κατάφερες πάντως στο τέλος να το σώσεις, οπότε, παρά τα όσα λάθη υπάρχουν, θεωρώ ότι τα πήγες πολύ καλά.

Όσο για το "θρυλικό" two handed sword η αντίστοιχη λέξη στα ελληνικά είναι το δίχειρο σπαθί. Αλήθεια, αν ήταν bastard sword, πώς θα το μετέφραζες;

 

Συνέχισε, είσαι σε καλό δρόμο.

[Zaratoth]

Αλήθεια, αν ήταν bastard sword, πώς θα το μετέφραζες;

 

Μη μου το θυμίζεις. Για bastard sword ξεκίνησε (έχω μια αδυναμία στο είδος) αλλά, μπάσταρδο σπαθί; Είπαμε, κάνω λάθη, αλλά όχι τέτοια.

[deadend]

Πολύ ωραία η ιδέα, μια απόφαση που πάρθηκε στις διακοπές ! Και τι διακοπές! Ανοίγεις ένα μεγάλο θέμα εδώ … χωράει πολύ συζήτηση και έχεις πολύ ψωμί να ζυμώσεις. Το κείμενο κυλάει, ο αφηγητής είναι συνεπής, υπάρχει ένταση και όλα αυτά σε πολύ μικρό σχήμα.

 

Θέλω να μάθω αν ο ιππότης παντρεύτηκε την αδελφή του ήρωα, αν έκαψαν τελετουργικά το τέρας, πως πένθησαν την Πολίνα:colibri:, τι παιδιά έκανε η αδελφή του ήρωα και αν συνεχίζουν να πηγαίνουν στο ίδιο εξοχικό. Το εννοώ.

 

Καλό καλοκαίρι, ξεκούραστο από ιπποτικές υποχρεώσεις.

 

 

[Solonor]

Όμορφη αφήγηση, στρωτή. Η ιδέα με τον ιππότη και τις αναμνήσεις καλή, πολύ πιο δυνατή από την ίδια την ανάμνηση. Αυτό που δεν μου άρεσε στην ιστορία, ήταν η απουσία λογικής.

Δηλαδή.

Πήγαν διακοπές. Στάση σε λίμνη. Που έχει τέρας. Τότε γιατί πήγαν διακοπές; Δεν το φοβήθηκαν; Κι ο ιππότης; Τι δουλειά είχε εκεί; κλπ-κλπ.

Νομίζω πως θα έπρεπε να δώσεις λιγο περισσότερο χρόνο στο στήσιμο του σκηνικού σου. Κατά τ' άλλα γράφεις ωραία. Καλή συνέχεια.

 

 

[Cassandra Gotha]

Αυτό το κείμενο είναι σίγουρα πολύ καλύτερο από το πρώτο σου που διάβασα. Αυτή τη φορά στέκεσαι λίγο στις σκηνές, ίσα-ίσα για να μας τις δείξεις, για να πλάσεις εικόνες. Γρήγορη αλλά όχι λαχανιαστή αφήγηση.

Η πλοκή είναι απλή, που είναι καλό για διήγημα, αλλά έχει ένα-δυο προβληματάκια. Ξεχάστηκε τελείως η Πολίνα (ούτε κουβέντα μετά γι' αυτήν; ) και το παρόν του αφηγητή δεν μας ενδιαφέρει καθόλου. Θα μπορούσες να το συνδέσεις καλύτερα.

Το θέμα διακοπές είναι απλά μια αφορμή για την αφήγηση, πράγμα που δεν είναι κακό, απεναντίας, αλλά ίσως θα μπορούσες να σταθείς λιγάκι ακόμη σ' αυτό (πριν αρχίσουν τα παρατράγουδα).

 

Ένα όχι κακό αποτέλεσμα, που όμως σηκώνει κάτι ακόμα για να δείξει.

 

(Γράφω τα σχόλιά μου πριν διαβάσω τα ήδη υπάρχοντα, γι' αυτό και οι όποιες επαναλήψεις).

[Adicto]

Συμφωνώ με την Κασσάνδρα. Το πρώτο σου κείμενο ήταν αδύναμο. Αυτό, παρά τις διάφορες ατέλειες που έχουν επισημανθεί (και δεν έχει νόημα να επαναλάβω εγώ), είναι πολύ καλύτερο. Το πιο σημαντικό είναι ότι διαβάζεται πολύ πιο άνετα. Γράφε όσο πιο συχνά μπορείς Νικολή, διάβαζε τα σχόλια των παιδιών και θα δεις ότι με κάθε νέα ιστορία θα βελτιώνεσαι και άλλο!

 

Περιμένω το επόμενο!

[dagoncult]

Λοιπόν, με δυσκόλεψε η ιστορία σου. Ήταν πάρα πολύ γρήγορη, δεν πρόφτασα να μπω καν για λίγο στη θέση του ήρωα. Μου φαίνεται πως σ' αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο το ότι όλα δίνονται κοφτά κι επιγραμματικά, σαν περίληψη περισσότερο μιας μεγαλύτερης ιστορίας. Υπήρξαν κάποιες καλές στιγμές για μένα, κυρίως όταν γίνονταν αναφορές σε μυρωδιές και εικόνες του δάσους.

 

Κάτι που επίσης δεν μου έκατσε (και ήταν εξίσου σημαντικό με την αποσπασματική πλοκή) έχει να κάνει με τις πάμπολλες επαναλήψεις της λέξης 'λίμνη'. Δες πχ: ''Οι ηλιαχτίδες που περνούσαν από τα φυλλώματα των δέντρων έπεφταν πάνω στα κρυστάλλινα νερά της λίμνης και έδιναν την εντύπωση πως υπήρχε μια τεράστια πηγή φωτός μέσα στη λίμνη που την έκανε να γυαλίζει. Στο κέντρο της λίμνης υψωνόταν ένας πελώριος βράχος γεμάτος βρύα, από τον οποίο πήρε το όνομά του το δάσος. Το θέαμα αυτό χάθηκε από τα μάτια μας όταν στρίψαμε πίσω από ένα λοφίσκο και βρεθήκαμε μπροστά στο εξοχικό μας.

 

Υπήρξε και κάποιο πρόβλημα με τους χρόνους κάποιων ρημάτων. Πχ: ''Θα απαρνιόμουν τα πλούτη και τις ανέσεις που μου παρέχουν η κοινωνική μου θέση και ο πλούτος που θα κληρονομούσα από το πατέρα μου ώστε να καταφέρω να εκπληρώσω αυτό τον ιερό σκοπό.''

 

Στην αρχή και στο τέλος υπάρχουν αυτά τα σημεία αντίστοιχα, που με μπλόκαραν και με αποσυντόνισαν:

 

''...Με τη ζέστη του καλοκαιριού ηρέμισα κάπως. Πέρασε και η δύσκολη φάση του τραύματος και τον πόνο αντικατέστησε μια αίσθηση μουδιάσματος.

Μέσα στη ζέστη, ανακατεμένη με μυρωδιά φρεσκοκομμένων φρούτων, είχα το χρόνο και τη θέληση να ασχοληθώ με διαφορετικά θέματα από τον πόνο. Μου ήρθαν στο μυαλό εικόνες από τα παιδικά μου χρόνια. Το αυστηρό πρόσωπο του πατέρα μου όταν το έσκαγα από το μάθημα με το γέρο δάσκαλό μου, το καλοσυνάτο χαμόγελο της μητέρας μου όταν τη βοηθούσα με διάφορες δουλειές, τα παιδικά καυγαδάκια με την αδερφή μου… Εκείνη τη στιγμή φύσηξε βοριάς από το δάσος του Λύκου φέρνοντας μαζί του τη φρεσκάδα των πεύκων και τη μυρωδιά της λίμνης που βρισκόταν στο κέντρο του δάσους. Αυτές οι συγκεχυμένες μυρωδιές μου έφεραν στο νου ένα αλλοτινό καλοκαίρι. Ένα καλοκαίρι που έμελλε να αλλάξει τη ζωή μου για πάντα.''

 

''...Θα απαρνιόμουν τα πλούτη και τις ανέσεις που μου παρέχουν η κοινωνική μου θέση και ο πλούτος που θα κληρονομούσα από το πατέρα μου ώστε να καταφέρω να εκπληρώσω αυτό τον ιερό σκοπό.

Τη στιγμή που θα κατάφερνε το τελειωτικό ξύπνημα άνοιξα τα μάτια. Είχε σκοτεινιάσει. Είχα βρεθεί πάλι στο δωμάτιό μου, μόνο που η μέρα είχε περάσει. Ούτε που κατάλαβα πότε με είχε πάρει ο ύπνος. Το μόνο που ένιωθα ήταν κούραση. Μια αίσθηση υπνηλίας είχε αρχίσει να με καταβάλει.''

 

Το πρώτο υπογραμμισμένο με έκανε να σκεφτώ: ''Δλδ ποιά στιγμή;''

Το δεύτερο με τράβηξε αρκετά απότομα έξω από το μακρινό παιδικό παρελθόν, σε κάποιον χρόνο που δεν κατάλαβα αμέσως αν ήταν κάποιο πιο πρόσφατο παρελθόν ή το παρόν. Υπάρχει και το νοηματικό λάθος του ''τελειωτικό ξύπνημα''.

 

Νομίζω πως μια διπλάσια ποσότητα λέξεων θα μπορούσε να βοηθήσει αρκετά, ώστε να μειωθεί η απλή παράθεση γεγονότων και να βγουν πιο μπροστά οι σκέψεις και τα συναισθήματα του ήρωα.

 

+1 για κάποιες ωραίες εικόνες/αισθήσεις: ''Έκλεισα τα μάτια και απόλαυσα το δροσερό αεράκι που χτυπούσε το πρόσωπό μου και κουβαλούσε μαζί του μυρωδιά δάσους και σταγόνες από τη λίμνη.''

[manstredin]

Η γραφή είναι αρκετά στρωτή και σε καλό επίπεδο. Μια λεπτομέρεια που μου έμεινε αφού τελείωσα την ανάγνωση, εκεί που μιλάς για το σπαθί του ιππότη όπου λες ότι το κρατούσε με δύο χέρια, ενώ αυτό που θα περίμενα να δω είναι να πεις πως κρατούσε ένα δίχειρο σπαθί.

Τώρα, όσον αφορά την ίδια την ιδέα, πρέπει να ομολογήσω πως δεν μου κίνησε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον. Δεν μπόρεσα να συμπονέσω τον χαρακτήρα τόσο ώστε να θέλω να μάθω γιατί θέλησε να γίνει ιππότης. Δεν στεναχωρέθηκα για εκείνον, και προσωπικά, μάλλον σ’ αυτό θα με βοηθούσε αν διάνθιζες τον χαρακτήρα με λίγες περισσότερες λεπτομέρειες για την προσωπικότητά του, όχι τίποτα ιδιαίτερο, απλά κάποιες γραμμές, κάποια επιπλέον σχόλια για να μπορέσει να με νοιάξει, για να γίνει πιο πετυχημένα και ομαλά η επίκληση στο συναίσθημα.

Επίσης, θα μου άρεσε αν έστηνες πιο προσεκτικά το σκηνικό μέσα στο οποίο θα δράσουν οι χαρακτήρες, όπως και τις ίδιες τους τις αντιδράσεις (παραδείγματος χάρη στον θάνατο της Πολίνας).

[Zaratoth]

Έκανα μια προσπάθεια να φτιάξω το κείμενο και το ανέβασα. Όποιος δε βαριέται να το (ξανα)διαβάσει ελπίζω να μου κάνει κανένα σχόλιο. Απευθύνομαι κυρίως σε αυτούς που διάβασαν και σχολίασαν την προηγούμενη "έκδοση" ώστε να δω αν έκανα δουλειά ή κολοκύθια τούμπανα.

[David1778]

Σαν κόνσεπτ είναι πολύ ενδιαφέρον. Πάντως ομολογώ οτι κι εγώ μπερδεύτηκα στην εναλλαγή σκηνής στο τέλος η οποία θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρη και προφανής. Ο χαρακτήρας όπως λέει και η manstredin έπρεπε να είναι πιο έντονος και επεξεργασμένος για να ταυτιστούμε μαζί του. Τρίτη παρατήρηση, καθαρά υποκειμενική άποψη βέβαια, νομίζω οτι θα ταίριαζε στην αφήγηση ένα πιο επίσημο ύφος (υπήρχαν κάποιες εκφράσεις του ιππότη που ήταν υπερβολικά καθημερινές).

Τέλος δε μπορώ να μη σημειώσω οτι μαρέσει ξεκάθαρα ο τρόπος που γράφεις. Είναι γεμάτος χρώματα και αισθήσεις. Ελκυστικός. Καλή συνέχεια!

[Domenico]

Δεν νομίζω ότι είμαι άξιος να κρίνω ένα έργο αλλά θα πω τη γνώμη μου ως ο μέσος αναγνώστης.

Ήταν πολύ ωραίο, ο τρόπος που περιγράφεις τις εικόνες σου τις "ζωντανεύει" κυριολεκτικά και η αφήγηση κυλάει εξαιρετικά όμορφα.

Εντοπίζω μονάχα 2 μειονεκτήματα.

Το πρώτο είναι το τέλος. Μου φάνηκε λίγο απότομο....

Το δεύτερο είναι πάλι το τέλος. Γιατί τελείωσε? Γιατί?????

Θέλω κι΄άλλο!!!!!

[Cassandra Gotha]

Στάθηκες λίγο παραπάνω στις διακοπές ή είναι ιδέα μου (πάει και καιρός που διάβασα την πρώτη εκδοχή). Αν και δεν έχει σημασία, το θέμα "διακοπές" ήταν για το διαγωνισμό.

Αυτή τη φορά η Πολίνα αναφέρθηκε μετά την περιπέτεια, πράγμα που κάνει πιο ομαλή την αφήγηση.

Και πάλι πολλές οι πληροφορίες στην αρχή, για το παρόν του ήρωα, αν και το σύνδεσες καλά με το τέλος ( "η δουλειά μου τελείωσε" ).

Πρόσεξε πάρα πολύ τις επαναλήψεις λέξεων, υπάρχει μεγάλη αδυναμία εκεί.

 

Κάτι ακόμα, που το πρόσεξα τώρα: το κόκκινο χρώμα ματιών σίγουρα δεν αφήνει ανέκφραστο το πρόσωπο. Θα μπορούσες να διαλέξεις ένα πιο ουδέτερο, ή ακόμα καλύτερα, ψυχρό χρώμα (γαλάζιο, άσπρο, γκρι, ασημένιο, πράσινο, ακόμη και το χρυσό, αν και θερμό, είναι εξωπραγματικό και θα ταίριαζε περισσότερο). Πρόσεξε δηλαδή τις σκηνές σου, οι αναγνώστες βλέπουν ό,τι περιγράφεις και πρέπει να ταιριάζουν όλα όσα λες.

 

Γράφεις το είδος των ιστοριών που μου αρέσει πολύ να διαβάζω. Αν είμαι αυστηρή, είναι γιατί τις κρίνω όπως θα έκρινα ένα βιβλίο. Εντάξει, monster slayer ;)

[TheSea IsBurned]

Στρωτή γραφή που διαβάζεται εύκολα. Η ιστορία δίνει ωραίες εικόνες από τον κόσμο της και στη διαδρομή αλλά και στη λίμνη. Γενικά είναι όμορφη ιστορία και μου άρεσε πολύ ο τρόπος που την έκλεισες, έδωσε σε όλη την ιστορία ένα θλιμμένο τόνο - κάτι πολύ θετικό για μένα. Μπράβο

 

 

[Asgaroth]

Πολύ καλό Νικολή, ειδικά για το πνεύμα του διαγωνισμού για τον οποίο γράφτηκε. Στις πρώτες παραγράφους θα μπορούσες να το εμπλουτίσεις κάπως, μιας και είναι πιο απλό σε σχέση με το υπόλοιπο που έχει πολύ ζωντανές περιγραφές. Μου άρεσε και η ιστορία του Ιππότη, και αυτός ως άνθρωπος.

[KELAINO]

Πολύ όμορφη ιστορία. Τα περισσότερα τα έχουν σχολιάσει οι προηγούμενοι, οπότε θα σταθώ σε δύο σημεία.

Η Πολίνα εμφανίζεται και εξαφανίζεται πολύ γρήγορα. Θα μπορούσες να χώσεις κάπου, όχι πολλά πράγματα, μια-δυο φρασούλες, ένα βλέμμα, κάτι, που να δείξει κάποια ιδιαίτερη σχέσημε τον πρωταγωνιστή και θα την ξεχώριζε στα μάτια μας λίγο περισσότερο.

 

Μετά έχεις ένα μικρούλι θεματάκι πλατειασμού. Σε πολλά σημεία θα μπορούσες να πεις τα ίδια πράγματα με λιγότερα λόγια, νομίζω ότι το κείμενό σου θα κέρδιζε πολλά. Πχ:

 

Όπως κάθε χρόνο στιςαρχές του καλοκαιριού, όταν άρχιζε να ανεβαίνει πολύ η θερμοκρασία, αποφασίσαμενα πάμε στο εξοχικό μας στο Δάσος της Πέτρας, δίπλα στη λίμνη.:

 

 

Αυτό θα μπορούσε να συμπυκνωθεί σε στιλ ''κάθε καλοκαίρι με το που πιάναν οι ζέστες, ξεκινούσαμε για το εξοχικό μας στο Δάσος κλπ'', λέμε τώρα.

 

Γενικά, όπως σ' έχω ξαναπεί νομίζω, ξέρεις να γράφεις στα ελληνικά. Οι ιστορίες σου, όσες έχω διαβάσει μέχρι τώρα είναι προσγειωμένες και ανθρώπινες. Συνέχισε.