Naroualis Posted January 16, 2011 Share Posted January 16, 2011 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Ευθυμία Δεσποτάκη a.k.a. Naroualis Είδος: τρόμος Βία; Ναι Σεξ; Μπα Αριθμός Λέξεων: είναι τσίμα-τσίμα, χωρίς τις σημειώσεις, 3499 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Και να μη διαβάσετε τις σημειώσεις τέλους, δεν τρέχει κάστανο. Απλά κοκκορεύομαι για το ρίσερτς... sausages_short.doc Edited January 16, 2011 by Naroualis Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted January 26, 2011 Share Posted January 26, 2011 (Ήταν που δε θα σχολίαζα εγώ... Αλλά, εντάξει, έστω και κάτι μικρό σας το χρωστώ!) Φρικιαστικό, η αποκάλυψη στο τέλος τρομερή (για τον Φρα Πέτερ – εγώ την είχα μυριστεί από την αρχή της διαθήκης :tongue:), οι πληροφορίες για την τότε εποχή ενδιαφέρουσες. Το μόνο που με ξένισε κάπως –θα το πω- ήταν μια φράση που επαναλαμβανόταν: «παρά που». All in all, μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία! Καλή επιτυχία, Ευθυμία μου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alkinem Posted January 27, 2011 Share Posted January 27, 2011 Ωραία ιστορία, ενδιαφέροντα τα ιστορικά στοιχεία που παραθέτεις, η αποκάλυψη της καταγωγής του δόκιμου μοναχού αρκετά αναπάντεχη και μόνο ένα σημείο της ιστορίας μου φάνηκε κάπως αντιφατικό. Πατέρας του μοναχού ήταν ο διάβολος, ή έστω ένα πλάσμα ταυτισμένο στη λαϊκή-θρησκευτική σκέψη με το βασείλιο του σκότους. Αφού ήταν αυτός που τον πήρε, γιατί τον άφησε σε ένα μοναστήρι; Αυτό δεν κατάλαβα, αλλά δε ξέρω αν είναι κάποια αδυναμια της ίδιας της ιστορίας ή αν η δικιά μου αντίληψη δε λειτούργησε στη συγκεκριμένη περίπτωση σωστά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kass Posted January 27, 2011 Share Posted January 27, 2011 Πολύ καλή η ιστορία,πρωτότυπη και το ρισερτς εξαιρετικό!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ορφέας Κάππα Posted January 27, 2011 Share Posted January 27, 2011 Φανταστική ιστορία! Απο προκατάληψη περίμενα λίγη περισσότερη φρίκη, αλλά ναι, είναι καλά ισσοροπιμένη. Πάντως ξέρω τι θα φάω σήμερα.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ad Noctum Posted January 27, 2011 Share Posted January 27, 2011 Καλά, για την γραφή και το research δεν το συζητώ: ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ! Πάντως προσωπικά θα ήθελα λίγο παραπάνω τρόμο και ίσως να άρχιζε λίγο νωρίτερα. Την θεώρησα μικρή την δόση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μου έφτασε Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted January 27, 2011 Share Posted January 27, 2011 Υπέροχο, ευρηματικό και γεμάτο απ' την αστείρευτη φαντασία σου! Μικρή η δόση του τρομου και μεγαλύτερη της φαντασίας, αλλά χαλάλι για την πανέμορφη ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted January 27, 2011 Share Posted January 27, 2011 Καλή ιστορία, με το πρώτο μισό, ωστόσο, να μου αρέσει περισσότερο, καθώς μου φάνηκε πιοαγωνιώδης, υπαινικτική και «τρομακτική» μέχρι τη μέση, παρά έπειτα με την λίγο πιο άγρια αισθητική. Η πείνα δεν μου φαίνεται, αν και παρούσα, να παίζει πρωτεύοντα ρόλοστην ιστορία...Επίσης, Το σκηνικό με τα λουκάνικα μέσα από την κλειδαρότρυπα δεν μουάρεσε ιδιαίτερα, αφενός δεν ξέρω πόσο είναι δυνατόν κάτι τέτοιο, αφετέρου σαν εικόνα. Το τέλος ήταν πολύ δυνατό και έκλεισε ωραία την ιστορία, μαζί και με την εξήγηση του σημαδιού. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mors Planch Posted January 27, 2011 Share Posted January 27, 2011 Καλογραμένη ιστορία που μου άρεσε. Α και για την τρίτη σημείωση και βέβαια είχε δήμαρχο ή επί το ακριβέστερον Reichsschultheiß η Νυρεμβέργη σαν ελεύθερη αυτοκρατορική πόλη... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted January 28, 2011 Share Posted January 28, 2011 Είναι πολύ καλή η ιστορία, καλογραμμένη και με αβίαστη ροή. Παρόλα αυτά υπήρξαν κάποια σημεία που ήθελαν περισσότερη προσοχή. Τα λουκανικάκια δεν περνάνε μέσα απο κλειδαρότρυπες όσο μικρά και αν είναι. Επίσης υπάρχει κάτι αψυχολόγητο όχι στο ότι ο δόκιμος αφέθηκε στο μοναστήρι (μιας και τότε η θρησκεία γιάτρευε τα πάντα και βοηθούσε τους πάντες, όπως πίστευαν) αλλά οτι έφτασε σε τέτοια ηλικία εκεί μέσα χωρίς να φανεί ποτέ η πραγματική του φύση. Γενικώς, ωραίο το twist, αλλά ο τρόμος δεν σηκώνει πουθενά τις τρίχες στον σβέρκο, και η πείνα παίζει έναν δευτερεύοντα ρόλο μάλλον. Είναι αρκετά mild (για τα δικά μου γούστα, χωρίς να σημαίνει οτι για άλλους δεν θα είναι τρομακτικό). Μια δυνατή συμμετοχή Ευθυμία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted January 28, 2011 Share Posted January 28, 2011 Σε κάποια φάση, ενώ διάβαζα, σκέφτηκα πως θα ήθελα να υπήρχε λιγότερη αφήγηση. Καταφέρνει να τρομάξει στο τέλος όταν και γίνονται οι συνδέσεις με τη λαχτάρα του ήρωα για τα λουκάνικα και με τη συμπεριφορά του Πάουλ στην ταβέρνα. Το τμήμα της διαθήκης είναι νομίζω το καλύτερο του κειμένου, ειδικά σε κάποια σημεία σπριντάρει πολύ. Αρκετά τρομακτική η φάση με τη γυναίκα το βράδυ, ζόρικη η εικόνα που αντικρίζει ο χασάπης όταν ανοίγει την πόρτα Η πληροφορία που λέει ότι ο Βίλι είδε τον γιατρό με κάτι στην αγκαλιά ήρθε για ‘μένα λίγο ξαφνικά. Θα προτιμούσα η γνωριμία μου με το σημάδι της οπλής να γίνει νωρίτερα στο κείμενο, καθώς και να δίνονται πιο πολλές πληροφορίες (ή σκέψεις του πρωταγωνιστή) για την χμ... διακριτική αυτή λεπτομέρεια που καταλαμβάνει το μάγουλό του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted January 28, 2011 Share Posted January 28, 2011 Ευθυμία, όταν διάβασα το διήγημα σου ήμουν στα μισά του «Η Περίπτωση του Τσαρλς Ντέξτερ Γουόρντ» κι έτσι αναγνώρισα αμέσως το ύφος γραφής που είχες επιλέξει για να μας πεις την ιστορία σου. Κατά την δική μου γνώμη όμως, είναι σχεδόν μια αποστασιοποιημένη προσέγγιση που κατά έναν τρόπο απαλύνει τον τρόμο. Έχεις δύο δυνατές ιστορίες τρόμου εδώ. Η μία είναι εκείνη με τον Χορστ Σβάρτσμαν και τα λουκάνικα του. Η άλλη είναι με τον γιατρό Χάινταλ και το νόθο του παιδί. Θα μπορούσες να μας κατακρεουργήσεις με μία από αυτές αν το διάλεγες. Μέσα όμως από διηγήσεις τρίτων και επίσημα έγγραφα νέρωσες αφάνταστα τον τρόμο τους. Υπάρχει βέβαια και μια τρίτη ιστορία. Αυτή του μοναχού Πέτερ. Ο οποίος ενώ έχει τέτοιο γενεαλογικό παρελθόν, και ήταν η αιτία της φρίκης των άλλων δύο ιστοριών, κατέληξε σε έναν ενήλικα που δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο τρομακτικός από μένα τον ίδιο, και της λατρείας μου για το κρέας, τα κεφτεδάκια ή τα λουκάνικα. Ας μην είχα τα τριγλυκερίδια στη μέση και στην συγκεκριμένη όρεξη θα ωχριούσε και ο φρα-Πέτερ μπροστά μου. Οπότε, άσχετα με το ποιος ήταν ο πατέρας του, τι το στραβό έχει ο άνθρωπος; Μια πολύ ενδιαφέρουσα αφήγηση, αδύναμη όμως ως προς τον τρόμο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
deadend Posted January 29, 2011 Share Posted January 29, 2011 Δεν έχω να προσθέσω τίποτα μόνο να ρωτήσω για κάτι που δεν ξέρω, τι πάει να πει «καρώ»; Μπράβο, μπράβο, μπράβο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted January 29, 2011 Share Posted January 29, 2011 Γλυκιά μας τουβλογράφε Ευθυμία, εδώ φαίνεται καθαρά ότι στριμώχτηκες για να χωρέσεις την έμπνευσή σου σε 3.500 λέξεις. Ήθελες λίγες εκατοντάδες ακόμα για να το στρώσεις πιο ολοκληρωμένα. Αλλά οπωσδήποτε έχεις ένα μίνιμουμ στάνταρ ποιότητας στο γράψιμό σου και δεν πέφτεις ποτέ πιο κάτω. Συγχαρητήρια και για το ρισέρτς, εννοείται! Το διήγημα είναι πολύ ατμοσφαιρικό, εποχής-φάντασυ και μακάβριο. Δίνει λίγο την εντύπωση ότι ο τρόμος είναι μαζεμένος όλος στο τέλος, ενώ μέχρι εκεί το πας σιγά σιγά, αλλά δεν το χαλάει αυτό. Μου άρεσε πολύ η ολοκλήρωση της ιδέας στο τέλος, που λύνει κάμποσα από τα μυστήρια. Αλλά γιατί κακός χαρακτήρας; Πού φαίνεται αυτό; Drake, ως προς τη σχέση λουκάνικων-κλειδαρότρυπας, έχω την εντύπωση πως έχω κάπου διαβάσει ότι ακριβώς γι' αυτό επινοήθηκαν τα λουκάνικα, για να χωράνε μέσα από κλειδαρότρυπες, επειδή σε κάποια χώρα και κάποια εποχή απαγορευόταν να πουλιέται κρέας, κάτι τέτοιο, και οι κρεοπώλες εφεύραν τα λουκάνικα για να μπορούν να πουλάνε αλλαντικά στα μουλωχτά, μέσα από τις κλειδαρότρυπες, και να μην τους παίρνουν χαμπάρι οι αρχές... Ίσως κάνω λάθος. Εννοείται ότι σήμερα έχει προφανώς αλλάξει το μέγεθος των λουκάνικων, αφού δεν είναι πλέον παράνομα, αλλά μην ξεχνάς ότι και οι κλειδαρότρυπες έχουν αλλάξει. Πριν κάποιους αιώνες ίσως να ήταν αρκετά μεγάλες για να χωρέσει να περάσει από μέσα τους ένα λουκάνικο. Με κάθε επιφύλαξη όλα αυτά, δεν είμαι σίγουρη... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted January 29, 2011 Share Posted January 29, 2011 (edited) Ωραία ιστορία. Μεσαιωνική ατμόσφαιρα, μυστικά, αρρώστια, αποκάλυψη. Γράμματα, ημερολόγια, αφηγήσεις άλλων κλπ είναι πολύ του γούστου μου. Στα συν: Πολύ καλή γραφή, εξαιρετική προοικονομία -στη δεύτερη ανάγνωση βλέπεις και όλες τις μικρές λεπτομέρειες να σε περιμένουν στη γωνία και να σου γνέφουν πονηρά. Στα πλην: Μια αίσθηση ότι έπρεπε να γυρίσω τη σελίδα για να δω τη συνέχεια. Αισθάνθηκα λίγο σαν να ήταν το όλο θέμα της πείνας ένα δευτερεύον περιστατικό από το οποίο ξεκινάει η πραγματική ιστορία που έχει να κάνει με το τι θα έκανε μετά ο ήρωας. Επίσης, καθώς ο ήρωας δεν απειλείται και δεν υποφέρει (εκτός βέβαια από το βάρος της αποκάλυψης) δυσκολεύομαι να συμπάσχω όσο θα ήθελα μαζί του. @deadend ...τι πάει να πει «καρώ»; Δεν ξέρω από ποιο ρήμα βγαίνει, αλλά το "να καρώ" σημαίνει να πάρω το μοναχικό σχήμα. (Το έχω συναντήσει στη βιογραφία κάποιου που εγκατέλειψε το μοναχισμό και ο πιο επίσημος όρος ήταν απεκάρη). Παρεμπιπτόντως: Μου έκανε εντύπωση ως πολύ ωραία λέξη. Όπως θα μιλούσε ένας μορφωμένος μοναχός. Edited January 29, 2011 by Tiessa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted January 29, 2011 Share Posted January 29, 2011 Μόλις διάβασα το κείμενο. Μου άρεσε η πλοκή, πέρα απο το γεγονός οτι ήταν αρκετά προφανές πού πήγαινε και έτσι δεν υπήρχε κάποια έκπληξη. Κατά τη γνώμη μου η αναφορά στην ξένη χώρα είναι όμως κουραστική, ιδίως καθώς αν κανείς δε διαβάσει τις σημειώσεις δεν είναι καθόλου προφανές κατά πόσο στηρίζεται σε ιστορικά γεγονότα, αν υπήρχε η πανούκλα, αν υπήρχαν τα συγκεκριμένα μοναστικά τάγματα και άλλα στοιχεία. Αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα ωστόσο ήταν η περιγραφή της συνάντησης του Πέτερ με εκείνον που τελικά θα του αποκάλυπτε την αλήθεια. Υπήρχε ένα κλίμα αρχικής ευθυμίας, διαποτισμένο απο μυρωδιές και χρώματα, και αργότερα (αν και κάπως απότομα νομίζω) εξαλείφθηκε. Επίσης καλή εντύπωση μου έκανε η βία στο κείμενο. Ήταν έντονη και απότομη. Ωστόσο νομίζω πως αν είχε χρησιμοποιηθεί μεγαλύτερο μέρος του για την αναφορά στη γυναίκα εκείνη τότε θα είχε μεγαλύτερη επίδραση, έστω σε εμένα. Καλή επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted January 29, 2011 Share Posted January 29, 2011 Πέρα από την προφανή απόλαυση του να διαβάζεις κάτι σε γλώσσα το επίπεδο της οποίας υπερίπταται των κορυφογραμμών των Άνδεων (διατύπωση κι αυτή...), το σύνολο δε θα έλεγα ότι με άρεσε. Κατ' αρχάς η φόρμα. Πρωτοπρόσωπη διήγηση που καταλήγει σε παράθεση εγγράφου. Δε με πειράζει που είναι, ας την πούμε παλιομοδίτικη, αλλά το ίδιο παλιομοδίτικη είναι και η ίδια η ιστορία. Το σύνολο με άφησε να αναρρωτιέμαι σε ποιόν αιώνα γράφτηκε και για ποιό λόγο. Σαν άσκηση γραφής είναι άρτια και να σε πω και μπράβο, αλλά σα σύγχρονο διήγημα μ' αφήνει αδιάφορη. Οι επιμέρους ιστορίες, παραμένουν να αναδεύονται δώθε-κείθε κάπως αμήχανα, χωρίς να πλέκονται σε μία στιβαρή και ενδιαφέρουσα κοτσίδα. Και, τέλος, σπάω το κεφάλι μου αλλά δεν μπορώ να βρω τί φριχτές επιπτώσεις έχει στην καθημερινή του ζωή η καταγωγή του φρα. Είναι τσαντήλας και του αρέσουν τα λουκάνικα. Ε και; Δεν είναι ότι βγαίνει τις νύχτες και τρώει βρέφη. Δηλαδή, ακόμα κι αν τότε θεωρούνταν δείγμα φριχτής σατανικότητας το να θες να φας λουκάνικα, ε τότε πείσε μας ότι έτσι είναι. Άν έκαμνε κάτι το ελαφρώς αλλόκοτο (όχι καμιά σπλατεριά κά'να δύο κλικ πιο έξω από την κοινωνική νόρμα) για να εξασφαλίσει λουκάνικα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted January 29, 2011 Share Posted January 29, 2011 (edited) Σε αυτό το σημείο δεν έχεις δίκιο, διότι ο Πέτερ συνδέεται με την διαθήκη. Απλώς ήταν λίγο μπερδεμένο ίσως, αν και εγώ προσωπικά το βρήκα αρκετά εύλογο (αλλιώς, όντως, η στάση απέναντί του θα ήταν τελείως παράλογη. Για την ακρίβεια είναι τόσο προφανές οτι κάτι υπάρχει εδώ, που το τέλος μοιάζει απλώς επόμενο και δίχως έκπληξη). Δε λέω περισσότερα για να μην γράψω κανένα spoiler. Edited January 29, 2011 by Iwannhs Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted January 29, 2011 Share Posted January 29, 2011 Ναι, προφανώς, κάποια σχέση έχουνε μεταξύ τους, δε βρέθηκαν εντελώς ατάκτως ερριμμένα σ' ένα διήγημα. Δε λέω όμως αυτό. Λέω ότι η πορεία των επί μέρους ιστοριών με φάνηκε κάπως all over the place, που λεν κι οι φίλοι μας οι Αγγλοσάξωνες. Τέλος πάντων. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted January 30, 2011 Share Posted January 30, 2011 Ωραία ιστορία, που όσο προχωράει γίνεται και καλύτερη. Στην αρχή δίνονται πολλές πληροφορίες μαζεμένες και ονόματα, το οποίο με μπέρδεψε λίγο (οφείλεται και λίγο στο ότι δεν χωνεύω τα γερμανικά), αλλά μετά ξεκαθαρίζουν τα πράγματα. Η ιστορία της διαθήκης είναι το δυνατό κομμάτι του κειμένου. Ατμοσφαιρικό και τρομακτικό. Η υπόλοιπη ιστορία, ναι με ενδιαφέρουσα, αλλά σε διαφορετικό ύφος. Πολύ καλογραμμένη, όπως όλες οι ιστορίες σου. Πίστεψα ότι φρα Πέτερ θα έπαιζε τον ρόλο του Σέρλοκ Χολμς, γι’ αυτό μου άρεσε η ανατροπή και η συμμετοχή του στο μυστήριο. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted January 31, 2011 Share Posted January 31, 2011 Τρομολουκάνικα; Δε θα το φανταζόμουν ποτέ. Άσε που είδα και το Black Swan και κάθε είδους δάχτυλα μοιάζουν πλέον πολύ πιο τρομακτικά. Η γραφή είναι, όπως συνήθως, πολύ καλή, και το ιστορικό υπόβαθρο πετυχημένο. Γενικά, είναι μια πολύ καλή ιστορία, που δείχνει όμως ότι έχει περισσότερες λέξεις από ό,τι μας παρουσιάζει. Το στοιχείο του τρόμου, χωρίς να είναι ό,τι πιο ανατριχιαστικό, το βρίσκω πολύ δυνατό. Δύο πράγματα έχω να επισημάνω. Η δημοσιογραφική γραφή είναι για μένα καλή επιλογή, αλλά ίσως θυμίζει υπερβολικά Λάβκραφτ. Αν μη τι άλλο, η φράση “ο τρόμος ήρθε τη Μεγάλη Παρασκευή” είναι όχι μόνο copyright Lovecraft, αλλά και μάλλον αδέξια, που μπορεί να τη δεχόμαστε (ίσως και να τη λατρεύουμε) όταν τη χρησιμοποιεί ο ίδιος, αλλά οι υπόλοιποι μάλλον πρέπει να την αποφεύγουμε. Το πιο σημαντικό όμως, έχει να κάνει με το σημάδι της οπλής. Κατ' αρχάς, παρουσιάζεται μάλλον άκομψα και κραυγαλέα και με έκανε να καταλάβω από πολύ νωρίς τη φύση του πρωταγωνιστή. Επίσης, σε έναν Μεσαίωνα γεμάτο δεισιδαιμονίες, ένα παιδί με τέτοιο σημάδι, αν δεν είχε θανατωθεί, σίγουρα δε θα γινόταν δεκτό σε μοναστήρι. Κι ακόμα κι αν το δεχτούμε αυτό, ο ίδιος θα είχε πολλές σκέψεις, φόβους και αμφιβολίες γύρω από αυτό. Πρότασή μου είναι, το σημάδι να αναφέρεται πιο διακριτικά, το σχήμα του να μην είναι τόσο εμφανές (πχ κάτι σαν “ένα διπλό σημάδι, με δύο συμμετρικά μέρη”, ή κάπως έτσι, και κάπου προς το τέλος ο πρωταγωνιστής να καταλαβαίνει τι απεικονίζει. Γενικά, μια από τις καλές ιστορίες του διαγωνισμού, που μάλλον κάτι της λείπει για να απογειωθεί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted February 2, 2011 Share Posted February 2, 2011 (edited) Σε γενικές γραμμές μου άρεσε. Αρνητικά: * Λείπουν κάποια "να" στις αρχές. * Η ανατροπή καλή, αλλά προβλέψιμη από ένα σημείο και μετά * Η όλη φάση με τα λουκανικάκια και τα δάχτυλα... εμένα δε μου έκατσε καλά. Γιατί δηλαδή να μη δαγκώσει και ότι άλλο προεξέχει; Μύτη ας πούμε ή αυτιά...;; * Αφήνει κάποια ερωτήματα σχετικά με τη φύση των όλων αυτών που δεν μπορώ να τα παραβλέψω στο δικό μου κεφάλι (προσωπικό μείον). * Η ιστορική περίοδος δεν είναι και η αγαπημένη μου (προσωπικό μείον) Θετικά: * Καλογραμμένο. * Τρομακτικούλι. Edited February 2, 2011 by SpirosK Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μάρβιν ΑΑΠ Posted February 3, 2011 Share Posted February 3, 2011 (edited) Είναι ατμοσφαρικό και πραγματικά σύνθετο διήγημα. Κι ενώ κόλλησα για λίγο στην αληθοφάνεια της κλειδαρότρυπας, που μ' ενοχλούσε, κάποια στιγμή μου ήρθε σαν έκλαμψη η εικόνα μιας τεράστιας κλειδαριάς σε αρχοντικό της Σιάτιστας, αν το θυμάμαι καλά, γιατί ήταν πολύ πιο παλιά από το γνωστό προ αμνημονεύτων, και ότι από εκεί μια χαρά θα περνούσαν τα λουκάνικα νυρεμβέργης. Αντίθετα, μέχρι να διαβάσω τις σημειώσεις, μου έμεινε τελικά το κόλλημα με το «Καστλ», που μου θύμιζε έντονα τα αγγλικά, ενώ θα περίμενα κάτι πιο «γερμανικό», κάτι σε «Μπουργκ» ας πούμε. Αυτά είναι βέβαια γκρίνιες, αμελητέες εμπρός στον τρόπο που κατάφερε να με παρασύρει το διήγημα και να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μου, παρόλο που το πρώτο μέρος ιδίως θα χρειαζόταν ένα ξαναπέρασμα για να φτάσει στο διάφανο αποτέλεσμα που με έμαθαν άλλες ιστορίες σου να περιμένω. Δεν μου φαίνεται απαραίτητο οι ιστορίες τρόμου να τρομάζουν τον αναγνώστη τους. Εξίσου ενδιαφέρον -και πολύ πιο δύσκολο- μου φαίνεται να ανασυνθέτουν τι ήταν τρόμος και φρίκη σε άλλες εποχές και τόπους. Κι αυτό εισάγεται εδώ μαλακά και υπαινικτικά στην αρχή, μέσα σε αμεριμνησία σχεδόν, για να καταλήξει στις φρικιαστικές τελευταίες σκηνές. Μου δημιούργησε απορία για το πού πάει το πράγμα, χωρίς να με προϊδεάσει για τη συνέχεια γενικά ή για την τελική αποκάλυψη. Μου φάνηκε εξαιρετική ιδέα η περιγραφή των βίαιων σκηνών μέσα σε συμβολαιογραφικό έγγραφο (όμορφα συμμετρική με το διχασμό των μορφών της ιστορίας, όπου σχεδόν κανένας από όλους αυτούς τους ευηπόληπτους χαρακτήρες δεν μένει άσπιλος). Στην ατμόσφαιρα συνέβαλε και το ύφος, το ασύνδετο και το πολυσύνδετο σχήμα, που παραπέμπουν -έτσι μου φαίνεται τουλάχιστον- σε κείμενα προνεωτερικής εποχής. Ωστόσο, φαίνεται ότι ίσως η αφήγηση να λειτουργούσε καλύτερα αν με κάποιο τρόπο μας θύμιζε πιο χαρακτηριστικά ότι η λαιμαργία, για παράδειγμα, συγκαταλεγόταν στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα και σε συνδυασμό με την κλοπή και το σημάδι (αδιάψευστο μάρτυρα ότι τουλάχιστον η μητέρα είχε υποπέσει σε κάποια παράβαση του θείου νόμου, μια ροπή που περνούσε στο παιδί) στοιχειοθετούσαν επαρκώς έναν «κακό χαρακτήρα». Γι' αυτό μου άρεσε πολύ ο τρόπος που το δικαιολογεί ο σημαδεμένος και το πώς δένει αυτό με την υπόλοιπη ιστορία. Θα μπορούσα να διαβάσω κι άλλα γύρω από τη σχέση με το σημάδι ή για τις εντυπώσεις από την πανούκλα. Όμως για όλα αυτά είναι πραγματικά ασφυκτικό το όριο λέξεων. Καλή συνέχεια Edited February 3, 2011 by Μάρβιν ΑΑΠ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted February 3, 2011 Share Posted February 3, 2011 Εξαιρετικά καλογραμμένη, σε πολύ σωστή -πιστεύω- γλώσσα, ατμοσφαιρική, γεμάτη εικόνες. Αβίαστη ανάγνωση που καλεί να διαβάσεις παρακάτω. Όμως από ένα τόσο καλογραμμένο κείμενο έχω απαίτηση για ένα κλικ παραπάνω σε επίπεδο πλοκής. Αφενός ξέρουμε με μαθηματική ακρίβεια ότι πάμε για κάποιου είδους ανατροπή/αποκάλυψη (οκ εγώ δεν κατάλαβα τι μπορεί να ήταν) αλλά και όταν αυτή έρχεται... Μετά; Κάτι σα να μου 'λειπε. Δηλαδή ενώ η μία ιστορία (του παρελθόντος) ολοκληρώνεται ικανοποιητικά, η ιστορία του πρωταγωνιστή, πέρα από την αποκάλυψη, δεν οδηγεί κάπου. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι ο ήρωας κρίνει τον εαυτό του ως έχοντα κακό χαρακτήρα. Δεν φάνηκε ιδιαίτερα. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NIKANTHI Posted February 4, 2011 Share Posted February 4, 2011 Συγχαρητήρια για το ρισερτς, ειδικά για την Ν.5 από της σημείωσης σου. έχω και κάποιους φίλους που μένουν στην Νυρεμβέργη και αυτομάτως σαν αναγνώστη σου με αιχμαλώτισες, Καλή επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.