Mors Planch Posted January 19, 2011 Share Posted January 19, 2011 Είδος: Τρόμος Βία; Ναι Σεξ; Οχι Αριθμός Λέξεων: 1227 Αυτοτελής; Ναι ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΟΒΟΡΟΣ Κάποιος, κάποτε είπε πως όπως ένα λιοντάρι αποτελείται από τους αμνούς που έχει χωνέψει κι αυτός διαβάζοντας όλη του τη ζωή δεν μπορούσε να πεί τι από αυτά που διάβαζε τον έχει επηρεάσει. Δεν πρόλαβα να μάθω ποιος. Όποιος κι αν ήταν μπορεί να μη γνώριζε την ύπαρξη μου αλλά γνώριζε κι ο ίδιος κάτι από την πείνα μου και περιέγραφε, όσο τουλάχιστον μπορεί ένας άνθρωπος τη φύση μου. Τη φύση μου... Ποια είναι η φύση μου; Οι δεσμώτες μου, οι τελευταίοι που τη γνώρισαν, σαν μυστικιστές θα έλεγαν πως είμαι γνώση ή ίσως η ενσάρκωση της. Αν αντί για μυστικιστές ήταν μαθηματικοί και μηχανικοί θα έλεγαν ότι είμαι πληροφορία. Ότι είμαι πληροφορία κι ότι ζω χάρη σε αυτή, ότι ζω καταναλώνοντας πληροφορία. Γνώση; Πληροφορία; Σημασία έχει μόνο ότι υπάρχω. Υπάρχω και πεινώ. Πεινώ αφόρητα. Ελάχιστα ψήγματα πληροφοριών περνούν τα δεσμά μου. Ίσα ίσα αρκετά για να με κρατούν στη ζωή και να κεντρίζουν ακόμα χειρότερα την πείνα μου. Και έτσι συνεχίζω να ζω περιμένοντας τη μέρα που θα απελευθερωθώ απ’ τα δεσμά μου και θα μπορέσω να τη χορτάσω αγνή, λαχταριστή πληροφορία. Ως τότε θα συνεχίσω να την υπομένω και να περιμένω. Πως θα καταφέρω να απελευθερωθώ απ’ τα δεσμά μου; Σίγουρα δε μπορώ να τα σπάσω στην τωρινή μου αδυναμία, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο ήταν εφικτό. Κάποια μέρα μπορεί να τα λύσουν οι ίδιοι οι δεσμώτες μου. Πιστεύουν ότι μπορούν να με χρησιμοποιήσουν σαν όπλο και για αυτό με κρατούν στη ζωή. Μα για να με χρησιμοποιήσουν θα πρέπει να με ελευθερώσουν. Ή κάποιος θα έπρεπε να τα σπάσει για μένα. Έχει σημασία; Παλιότερα το μόνο που θα μ’ ένοιαζε θα ήταν να ελευθερωθώ ώστε να κορέσω την πείνα μου. Το πώς αυτό θα συνέβαινε μου ήταν παγερά αδιάφορο. Το μόνο που είχε σημασία ήταν η ελευθερία μου ώστε να μπορώ να τραφώ. Τώρα; Τώρα η πείνα μου παραμένει απύθμενη. Αλλά ο τρόπος με τον οποίο θα ελευθερωθώ δεν μου είναι πλέον αδιάφορος. Η ιδέα να γίνω όργανο στους σκοπούς αυτών που με κρατούν στη φυλακή μου, μου είναι πλέον ενοχλητική ακόμη κι αν θα σημαίνει την ελευθερία μου. Ίσως αυτή να είναι η πιο ειρωνική συνέπεια της φυλάκισης μου. Στη πείνα μου έχω καταβροχθίσει κάθε λογής πληροφορία από βιβλία και μύθους μέχρι τις μνήμες, τις σκέψεις, τις ψυχές και τις μορφές των ανθρώπων, κάθε πλάσματος που βρέθηκε στο διάβα μου. Αλλά ήταν μόνο στη φυλακή μου, με την ένδεια της νέας τροφής που μου έχει επιβληθεί, που αληθινά αφομοίωσα όλη την πληροφορία που είχα μέχρι τώρα απορροφήσει. Απέκτησα συνείδηση ενώ πριν δεν είχα; Αν απέκτησα έχει στ’ αλήθεια σημασία; Το μόνο σίγουρο είναι ότι κατανοώ πλέον πολύ καλύτερα τη φύση μου και έχω γίνει κάτι παραπάνω από απλό έρμαιο της πείνας μου. Εξίσου σίγουρό είναι ότι οι δεσμώτες μου κάθε άλλο παρά χαρούμενοι θα ήταν αν γνώριζαν τι άθελα τους δημιούργησαν φυλακίζοντας με. Θα γινόντουσαν ακόμα λιγότερο ευτυχείς αν κατανοούσαν τη φύση των ψιχίων της τροφής που μου δίνουν και πως αυτά με έχουν βοηθήσει. Όλα τα χρόνια της αιχμαλωσίας μου, με τρέφουν δίαιτα αυστηρότατη κειμένων αποκλειστικά από τις λεγόμενες θετικές επιστήμες τα οποία την παραμικρή σχέση δεν έχουν με μυστικισμό, μεταφυσική και μαγεία. Σοφή ασφαλιστική δικλείδα, παρανοϊκών ανθρώπων που φοβήθηκαν ότι ίσως δεν μου είναι αδύνατο να χρησιμοποιήσω την πληροφορία που καταναλώνω για κάτι παραπάνω από απλό φαγητό. Το μόνο τους λάθος ότι ο μυστικισμός τους, τους τύφλωσε στο γεγονός δεν υπάρχει κάτι το υπερφυσικό στην ύπαρξη μου κι η μαγεία με την οποία με κρατούν δεν είναι κάτι παραπάνω από απλοί φυσικοί νόμοι των οποίων δεν έχουν τη γνώση. Κι έτσι βρέθηκαν να με τρέφουν ακριβώς με το είδος της πληροφορίας που με βοηθά στην κατανόηση του εαυτού μου και των δεσμών μου. Οφείλω να παραδεχτώ ότι τα δεσμά μου είναι σχεδόν όμορφα στην φαινομενική τους απλότητα. Δεν είναι παρά μερικοί άνθρωποι που ποτέ δεν παύουν να με κοιτούν. Μια τοπολογία αλληλένδετων μεταξύ τους σημείων με ένα παρατηρητή σε κάθε σημείο και εμένα στο κέντρο της. Ο συνδυασμός των παρατηρητών κοιτώντας με, διαμορφώνει και μια συγκεκριμένη εκδοχή της πραγματικότητας στην οποία τίποτα δεν μπορεί να περάσει τις γραμμές που συνδέουν τους παρατηρητές μεταξύ τους. Μόνη εξαίρεση και μόνη επαφή του εσωτερικού της τοπολογίας με τον υπόλοιπο κόσμο είναι ο δίαυλος ο οποίος με τρέφει και τον οποίο δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω για να ξεφύγω. Ή μήπως μπορώ; Ασφαλώς είναι αδύνατον να περάσω μέσα από το δίαυλο. Αλλά αφού πληροφορία περνά μέσω του διαύλου προς το εσωτερικό της φυλακής μου δεν θα μπορούσε να είναι αμφίδρομος; Κι αν είναι αμφίδρομος τη με εμποδίζει να στείλω κι εγώ πληροφορία που τα έξω; Μηνύματα ώστε κάποιος να έρθει σε βοήθεια μου ίσως; Κάτι παραπάνω από απλά μηνύματα; Τέτοιες προσπάθειες βέβαια θα αύξαναν κι άλλο την πείνα που με διακατέχει. Αλλά αν είναι να μου δώσουν την ελευθερία μου… * * * Τελικά ήταν αμφίδρομος ο δίαυλος. Κι έτσι τώρα βλέπω μέσα απ’ τα μάτια του επίδοξου σωτήρα μου καθώς μπαίνει στο μαυσωλείο που κρύβει την είσοδο για τη φυλακή μου. Η είσοδος της σήραγγας που οδηγεί προς την κρύπτη, προστατεύεται από ένα πίνακα πιθανότητας, κοινώς ένα ξόρκι, που την κάνει αόρατη σε όποιον που δεν έχει ξαναβρεθεί μέσα της. Χάρη στη διακριτική μου επέμβαση, στο μυαλό του υπάρχει γραμμένη η σωστή πληροφορία και τη βρίσκει χωρίς πρόβλημα. Ένα σύγκρυο τον διαπερνά καθώς προχωρά στη σήραγγά κάτω από τα κενά βλέμματα των σκελετών που είναι τοποθετημένοι εκατέρωθεν στα τοιχώματα της. Ανόητος φόβος. Οι σκελετοί είναι ακίνδυνοι. Πολύ πιο επικίνδυνα πράγματα υπάρχουν στην κρύπτη. Εγώ για παράδειγμα. Ή ακόμη κι ο φρουρός με το όπλο. Καθώς μπαίνει στην κρύπτη νιώθω ένα μείγμα ναυτίας και θαυμασμού να τον διαπερνά. Σε μια γωνία ο φρουρός κοιμάται μακαρίως βέβαιος για την ασφάλεια του. Στο κέντρο της κρύπτης υπάρχει μια πανέμορφη καστανή γυναίκα με φόρεμα βγαλμένο από το Βερολίνο της δεκαετίας του 20 που φαίνεται να κοιμάται κρατώντας ένα κατακόκκινο ρόδο στο χέρι. Εγώ με άλλα λόγια. Στο δάπεδο γύρω μου ράβδοι από λευκόχρυσο σχηματίζουν μια πεντάλφα η επιφάνεια της οποίας είναι σκεπασμένη απόκοσμα σχέδια… σύνολα Μαλντεμπροτ περίκλειστα από υψηλής αγωγιμότητας υλικό για τους πιο πρακτικούς. Και σε κάθε κορυφή της πεντάλφας βρίσκεται ένα παλουκωμένος, με μάτια ορθάνοιχτα να με κοιτά, συμπληρώνοντας τα δεσμά μου. Τη ναυτία αντικαθιστά ο τρόμος και ο τρόμος την οργή καθώς συνειδητοποιεί ότι οι παλουκωμένοι δεν είναι νεκροί, αλλά έχουν κρατηθεί στη ζωή καταδικασμένοι να υποφέρουν αιωνίως. Με γρήγορα αποφασιστικά βήματα φτάνει στον κοντινότερο παλουκωμένο και των βγάζει απ’ την αγωνία του. Τα γεγονότα ακολουθούν σε ρυθμό καταιγιστικό. Η ισορροπία των δεσμών μου έχει καταστραφεί ελευθερώνοντας με και η κρύπτη γεμίζει με τα ουρλιαχτά των άλλων τεσσάρων παλουκωμένων. Σταματούν εξίσου απότομα καθώς τους χαρίζω ένα γρήγορο θάνατο τρεφόμενη από αυτούς. Ο φρουρός ξύπνα απ’ τα ουρλιαχτά και με αξιοθαύμαστη ετοιμότητα αδειάζει το όπλο του πάνω μου. Φυσικά ελάχιστα με επηρεάζουν οι κοινές σφαίρες του όπλου του. Πριν προλάβει να κάνει οτιδήποτε άλλο τον κοιτάζω κατάματα και πληροφορία αρχίζει να ρέει από μέσα του καθώς τον καταβροχθίζω. Δευτερόλεπτα μετά πέφτει σαν σακί στο δάπεδο σε κωματώδη κατάσταση, ενώ σάλιο τρέχει απ’ το στόμα του. Δεν άφησα τίποτα. Τα πάντα από την αμφίβολης αξίας ψυχή του και τις μνήμες του ως το γονότυπο του έγιναν βορά της πείνας μου. Ο άνθρωπος που με έσωσε με κοιτά πανιασμένος καθώς στρέφομαι προς αυτόν γλείφοντας ελαφρά τα χείλη μου. Του χαμογελώ καθησυχαστικά και τον κοιτώ κατάματα. Πεινώ ακόμη… Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted January 28, 2011 Share Posted January 28, 2011 What was that? Αυτό σκέφτηκα μόλις το διάβασα. Ειλικρινά με άφησε μπερδεμένο. Η πείνα διάχυτη, και σε συνδυασμό με τον τίτλο σκέφτηκα ότι το πας λίγο συμβολικά, ότι στο τέλος κάτι θα αποκαλύψεις σχετικά με υπολογιστές και τράπεζες δεδομένων… Μετά ξαφνικά μπαίνουμε σε μια κρύπτη και σκέφτομαι ότι μάλλον μπήκαμε σε κάποιο γκόθικ site στο ίντερνετ, αλλά έτσι, εκεί, με μια χοροριά, για να τιμήσουμε το είδος του διαγωνισμού, και χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις τελειώνει το κείμενο. Μετά, τι να πω; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
deadend Posted January 28, 2011 Share Posted January 28, 2011 Ωραία ιδέα, μου πήρε καιρό για να θυμηθώ ότι κάπου συναντά «το πείραμα της όγδοης μέρας», αν και το είχα διαβάσει την πρώτη βδομάδα του διαγωνισμού. Καλή γραφή, αλλά μικρούλι. Μου άρεσε η περιγραφή των δεσμών, πραγματικά πολύ καλή! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alkinem Posted January 28, 2011 Share Posted January 28, 2011 Ειλικρινά μπερδέυτηκα διαβάζοντάς το. Κακό δεν είναι πάντως, η ιστορία έχει ενδιαφέρουσες προεκτάσεις, μα πολλά μένουν αδιευκρίνιστα έπειτα από την ολοκλήρωση και αυτό το γεγονός του αφαιρεί πολλούς πόντους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted January 28, 2011 Share Posted January 28, 2011 Ενδιαφέρουσα και παράξενη ιστορία. Ίσως όχι ακριβώς Τρόμου. Προσωπικά μού φάνηκε περισσότερο ΕΦ, με μια μικρή δόση τρόμου και λίγο φάντασυ. Ένα μίγμα που μου κράτησε το ενδιαφέρον. Σίγουρα έχει ψωμί σαν βάση. Θα μπορούσες να μας δώσεις μια μεγαλύτερη και λεπτομερέστερη ιστορία για το πώς και το γιατί συμβαίνουν όλ’ αυτά. Για το τι είναι αυτό το πλάσμα. «…σύνολα Μαλντεμπροτ …»: εννοείς Μάντελμπροτ, μάλλον. Όσον αφορά τη σύγκριση με τον Ludovician που σου υποσχέθηκα. Πέραν του ότι και τα δύο πλάσματα τρέφονται με σκέψεις/μνήμες, δεν υπάρχει κάποια άλλη ομοιότητα. Μου άρεσε που το ξαναείδα σαν ιδέα, αν και η σύγκριση είναι σαφέστατα άνιση, δεν μειώνει καθόλου την εντύπωσή μου. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted January 28, 2011 Share Posted January 28, 2011 Χμ. Περίεργο. ΕΦ περισσότερο μου φάνηκε. Καλύτερα να αποφάσιζες ποιο είδος θα γράψεις και να μην ανακάτευες στοιχεία εφ, φάντασυ και τρόμου. Ως προς τη γλώσσα, εμφανώς έρχεσαι από έναν πλανήτη όπου δεν έχουν ανακαλυφθεί τα κόμματα. Όχι τα πολιτικά κόμματα, τα σημεία στίξης. Επίσης σε κάποια σημεία έχεις ξεχάσει άρθρα και διάφορες μικρές λεξούλες που θα έκαναν την ανάγνωση λίγο πιο εύκολη. Τίποτα σπουδαίο, δηλαδή. Το ύφος μοιάζει με επιστημονικό άρθρο με την πρώτη ματιά, αλλά αν το σκεφτεί κανείς καλύτερα είναι απλώς ένας μονόλογος του χαρακτήρα. Δε φτάνει όμως για μια ολοκληρωμένη ιστορία. Το χαρακτήρα τον έχουμε, αλλά χρειαζόμαστε περισσότερες πληροφορίες για τα υπόλοιπα: πού γίνονται όλα αυτά, ποιοι κρατάνε αυτό το πλάσμα αιχμάλωτο και γιατί, η δική τους οπτική γωνία ποια είναι, τι σόι άνθρωπος είναι αυτός που μπαίνει για να ελευθερώσει την αιχμάλωτη κλπ. Φαντάζομαι υπονοείς ότι την κρατάνε αιχμάλωτη επειδή είναι επικίνδυνη και όχι για άλλο λόγο, μια που στο τέλος στρέφεται και εναντίον του ελευθερωτή της, αλλά αυτή είναι μόνο μία από πολλές ερμηνείες που θα μπορούσαν να γίνουν. Μην το αφήνεις τόσο φλου, δώσε περισσότερα στοιχεία, γιατί αλλιώς ο κάθε αναγνώστης μπορεί να υποθέσει/να καταλάβει ό,τι θέλει εκείνος, το οποίο δε θα έχει καμία σχέση με το τι εννοούσες εσύ. Γενικά καλογραμμένο, αλλά αποσπασματικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NIKANTHI Posted January 29, 2011 Share Posted January 29, 2011 Είναι μικρό. Είναι σαν κάνεις μια παρουσίαση , όπου τσίμα τσίμα προσπερνάς το όριο τον λέξεων, λες και ήταν κάτι παραπάνω από υποχρέωση η συγγραφή σου πάρα ευχαρίστηση… Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ορφέας Κάππα Posted January 29, 2011 Share Posted January 29, 2011 Μόλις το διάβασα άρχισα να σκρολάρω τη σελίδα προς τα πάνω, ελπίζοντας στο σημείο που γράφει Αυτοτελής να λες οχι. Βρίσκω την ιδέα πάρα πολύ καλή, έχει κάτι απο anime, συγκεκριμένα απο Van Hellsing, δεν μπόρεσα να μην κάνω τη σύγκριση στο μυαλό μου. Μεγάλωσέ τη, το αξίζει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted January 29, 2011 Share Posted January 29, 2011 Πολύ ελκυστικός τίτλος, Δημήτρη! Δεν μπορούσα να βάλω με το μυαλό μου τι θα μπορούσε να είναι. Η αλήθεια είναι πως η μετάβαση ανάμεσα στα δύο κομμάτια ήταν κάπως απότομη. Δεν μπορώ να πω ότι δε μου άρεσε η αποκάλυψη. Ήταν πολύ πιο γήινη από αυτό που υπέθετα και αυτό λειτούργησε σε μένα θετικά. Μια πρόταση: θα μπορούσες ίσως στο δεύτερο κομμάτι να δώσεις την οπτική του θύματος και όχι του θύτη. Έτσι θα ήταν πιο πολύ show παρά tell – αχ, mr mman, τι μας έχεις κάνει! :tongue: Ωραία ιδέα και ωραίος τίτλος! Καλή επιτυχία, Δημήτρη! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted January 29, 2011 Share Posted January 29, 2011 Θα συμφωνήσω με τη Lady Nina. Πολύ ενδιαφέρων ο τίτλος. Στα συν Πρωτότυπο το πλάσμα και οι ανάγκες του. Οι σκέψεις του για το πώς κάτι είναι εντελώς διαφορετικό απ' αυτό που φαντάζονται. Το παιχνίδι από το μυστικισμό στην επιστήμη και ξανά πίσω, είναι πάντα γοητευτική ιδέα. Στα πλην Πολλά πράγματα δε μου έγιναν και πολύ κατανοητά. Νομίζω ότι η ιδέα είχε πολλά περιθώρια ανάπτυξης, τα οποία όμως δεν εκμεταλλεύτηκες. Συγκεκριμένα, αισθάνθηκα ότι η ιστορία τελείωσε πάνω που είχα αρχίσει να παίρνω μπρος και να προσπαθώ να την παρακολουθήσω. Η είσοδος της σήραγγας που οδηγεί προς την κρύπτη, προστατεύεται από ένα πίνακα πιθανότητας, κοινώς ένα ξόρκι... Καλό! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted January 30, 2011 Share Posted January 30, 2011 - Κι εμένα μου άρεσε ο τίτλος - Ήταν πάρα πολύ μικρό, είχε κάποιες ωραίες ιδέες, αλλά δεν πρόλαβα να τις χωνέψω. Θα ήθελα πχ πιο συγκεκριμένες πληροφορίες για την ηρωίδα και τη φύση της. - Το πρώτο πρόσωπο λειτούργησε καλά για ‘μένα. - ΥΓ: ‘’Κάποιος, κάποτε είπε πως όπως ένα λιοντάρι αποτελείται από τους αμνούς που έχει χωνέψει κι αυτός διαβάζοντας όλη του τη ζωή δεν μπορούσε να πεί τι από αυτά που διάβαζε τον έχει επηρεάσει.’’ Εδώ έπαιξε μπλέξους… μου φαίνεται ότι θέλει ένα τσεκάρισμα. (είναι άλλωστε η εναρκτήρια πρόταση του κειμένου). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bonanza Jellybean Posted January 30, 2011 Share Posted January 30, 2011 Σαν ιδέα τη θεώρησα πρωτότυπη, από την άποψη ότι η πρωταγωνίστρια σου πεινάει για πληροφορία. Κι εγώ συμφωνώ με τα παιδιά που λένε ότι μοιάζει περισσότερο με ΕΦ με στίγμα τρόμου, παρά το αντίθετο. Στην αρχή δίνει την εντυπωση οτι βρισκόμαστε στο μέλλον αλλά μετά βλέπουμε ότι είμαστε σε μια κρύπτη κι αυτό μπερδεύει λίγο. Το δεύτερο μέρος με το τέλος μου άρεσε περισσότερο από όλο το κείμενο. Καλή επιτυχία Δημήτρη! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ad Noctum Posted January 31, 2011 Share Posted January 31, 2011 Πολύ έξυπνος ο τίτλος. Εμένα μου φαίνεται πως λειτούργησε λίγο αντίθετα. Άρχισε να μου αρέσει από την κρύπτη και μετά. Σίγουρα θα μπορούσες να αναπτύξεις περισσότερο κάποια πράγματα για να γίνουν πιο κατανοητά. Γενικά ήθελε λίγη περισσότερη... πληροφορία Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted January 31, 2011 Share Posted January 31, 2011 Μου άρεσε το φιλοσοφικό κομμάτι της ιστορίας, αλλά δυστυχώς όχι η ίδια η ιστορία, την οποία βρήκα αδύναμη σαν όχημα να τις κουβαλήσει. Η αφήγηση κάνει πάρα πολύ tell παρά show, ενώ, ιδίως στο πρώτο μισό, επαναλαμβάνεις συνέχεια “τα δεσμά μου”, “οι δεσμώτες μου”, σε κουραστικό βαθμό. Για τα διαβόητα δεσμά, κατάλαβα ότι αφού τρέφεται με τις πληροφορίες που λαμβάνει, η μόνη πραγματικότητα που μπορεί να αντιληφθεί είναι αυτή που συλλαμβάνει από τους παρατηρητές. Άρα δεν μπορεί να φύγει από εκεί . Πάρα πολύ καλή ιδέα. Αλλά το ότι ξαφνικά ανακαλύπτει ότι εκτός από το να λαμβάνει, μπορεί και να μεταδώσει, και βρίσκει κάποιον τυχαίο άνθρωπο, ο οποίος αποφασίζει να πάει να την ελευθερώσει είναι μάλλον πολύ εύκολη λύση, τουλάχιστον με το συνοπτικό τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεται. Τέλος, το ότι το ον που κάνει την αφήγηση έχει την εμφάνιση γυναίκας του είκοσι, μένει απλά ξεκρέμαστο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted February 2, 2011 Share Posted February 2, 2011 Πραγματικά, νόμιζα πως μιλούσες για έναν υπολογιστή. Μέχρι και την γκόμενα με το φουστάνι την είχα για ταπετσαρία (sic). Φανταζόμουν την σκηνή που θ' ανακάλυπτε το internet και θα τα έκανε όλα άνω κάτω με τις ατέλειωτες πληροφορίες και δε συμμαζεύεται. Αλλά μετά μου το έκανες γης μαδιάμ, έχασε η μάνα το παιδί, η πληροφορία τον πληροφοριοβόρο κι εγώ τον μπούσουλα. Στα μουλωχτά διάβασα και τα σχόλια των υπολοίπως, μπας κι είχαν καταλάβει τι παίζει κι ήταν το φυσικό μου ξανθό που μου 'ριξε το IQ στο μονοψήφιο. Στα θετικά: Ο τίτλος, προφανώς, ο οποίος τα σπάει. Η ιδέα (θέλω να πιστεύω :Ρ). Το πρώτο πρόσωπο που βλέπω με χαρά να λειτουργεί στις ιστορίες τρόμου. Η πείνα που, αν και ακατανόητη, είναι αισθητή Στα αρνητικά: Κοίτα, διήγημα τρόμου δεν το λες. Επίσης δεν το λες κατανοητό. Δέχομαι ότι μπορεί να είναι γεμάτο συμβολισμούς, αλλά του λείπει το λίγο πιο έντονο hint που θα κάνει τον αναγνώστη ν' αναφωνήσει, εκεί στην τελευταία γραμμή, "πωωωωωωωωω, τι έγραψε, ρε, το παλικάρι!" Θα ήθελα, όταν με το καλό τελειώσει ο διαγωνισμός, να καταλάβω τι έπαιξε. Γιατί υποψιάζομαι ότι, αν καταλάβω, θα μ' αρέσει πολύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted February 2, 2011 Share Posted February 2, 2011 Μαγεία με επιστήμη ε;; Sweet. Θετικά: Μου αρέσει μαγεία με επιστήμη. Μου αρέσει η ιδέα της ψυχής ως πληροφορία ! Αρνητικά: Πιστεύω ότι με μεγαλύτερη έκταση (διπλάσιο ας πούμε) θα ήταν πολύ-πολύ καλύτερο. Δεν τρόμαξα ιδιαίτερα... σχεδόν καθόλου θα έλεγα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted February 3, 2011 Share Posted February 3, 2011 Να και λίγη high tech πείνα. Ωραία η ιδέα. Αφιερώνεται όμως κατά τα δύο τρίτα να περιγράφει μία δεδομένη κατάσταση ανακυκλώνοντας βασικά τα ίδια πράγματα Είμαι δέσμιος, θέλω να ελευθερωθώ, δε με νοιάζει πώς. Περιέχει οπωσδήποτε κάποιες όμορφες εκφράσεις αλλά υπήρχε και ένα άγχος να δικαιολογηθεί η παραπάνω κατάσταση με αποτέλεσμα το πρώτο αυτό μέρος να γίνει πολύ φλύαρο. Στο τελευταίο -πολύ μικρό- μέρος υπάρχει και λίγη δράση. Αλλά κάπου εκεί γύρω στην πεντάλφα το ΄χασα τελείως. Είναι συμβολισμοί όλα αυτά ή όχι; Αν και όχι άσχημα γραμμένο το τελικό αποτέλεσμα προέκυψε πολύ μυστικό ώστε να χωνευθεί. Και ο πρωταγωνιστής -παρά την αγωνία του πρώτου μέρους- παραμένει ενοχλητικά ανεξιχνίαστος. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted February 3, 2011 Share Posted February 3, 2011 (στσ:Πάντα ήθελα να χρησιμοποιήσω τη λέξη "ξετρελάθηκα" σε σχόλιο, και επιτέλους έφτασε η ώρα) Λοιπόν, ξετρελάθηκα με το ΕΦάνταζυ μείγμα. "Η είσοδος της σήραγγας που οδηγεί προς την κρύπτη, προστατεύεται από ένα πίνακα πιθανότητας, κοινώς ένα ξόρκι..." Είμαστε καθόλου σοβαροί;; Κάτι τέτοια με κάνουν κι ευχαριστώ τους θεούς που ξέρω να διαβάζω!!! Κορυφαίο! Από κει και πέρα, δεν είχα πρόβλημα ούτε με το μέγεθος, ούτε με το πλήθος των στοιχείων που μας δίνεις. Την καταχάρηκα την ιστορία. Μόνο ένα πράμα με πείραξε: Από τον τίτλο περιμένουμε έναν αρσενικό πληροφοριοβόρο και το ότι τελικά δεν είναι με φάνηκε λίγο σαν cheating. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted February 3, 2011 Share Posted February 3, 2011 Πραγματικά, νόμιζα πως μιλούσες για έναν υπολογιστή. Μέχρι και την γκόμενα με το φουστάνι την είχα για ταπετσαρία (sic). Φανταζόμουν την σκηνή που θ' ανακάλυπτε το internet και θα τα έκανε όλα άνω κάτω με τις ατέλειωτες πληροφορίες και δε συμμαζεύεται. Αλλά μετά μου το έκανες γης μαδιάμ, έχασε η μάνα το παιδί, η πληροφορία τον πληροφοριοβόρο κι εγώ τον μπούσουλα. Στα μουλωχτά διάβασα και τα σχόλια των υπολοίπως, μπας κι είχαν καταλάβει τι παίζει κι ήταν το φυσικό μου ξανθό που μου 'ριξε το IQ στο μονοψήφιο. Στα θετικά: Ο τίτλος, προφανώς, ο οποίος τα σπάει. Η ιδέα (θέλω να πιστεύω :Ρ). Το πρώτο πρόσωπο που βλέπω με χαρά να λειτουργεί στις ιστορίες τρόμου. Η πείνα που, αν και ακατανόητη, είναι αισθητή Στα αρνητικά: Κοίτα, διήγημα τρόμου δεν το λες. Επίσης δεν το λες κατανοητό. Δέχομαι ότι μπορεί να είναι γεμάτο συμβολισμούς, αλλά του λείπει το λίγο πιο έντονο hint που θα κάνει τον αναγνώστη ν' αναφωνήσει, εκεί στην τελευταία γραμμή, "πωωωωωωωωω, τι έγραψε, ρε, το παλικάρι!" Θα ήθελα, όταν με το καλό τελειώσει ο διαγωνισμός, να καταλάβω τι έπαιξε. Γιατί υποψιάζομαι ότι, αν καταλάβω, θα μ' αρέσει πολύ. Θα συμφωνήσω σε όλα τα σημεία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted February 3, 2011 Share Posted February 3, 2011 Ναι δεν είναι ότι πιο σαφές υπάρχει αλλά εμένα αυτό μ αρέσει πολύ γενικά. Κάνει το μυαλό να δουλεύει και επιτρέπει περισσότερες ερμηνείες. Θα θελα να ήταν λίγο μεγαλύτερο βασικά... Αξίζει σαν ιδέα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted February 4, 2011 Share Posted February 4, 2011 Έπαθα ό,τι και η Sonya. Συγνώμη, αλλά δεν έχω κάτι άλλο να σου πω, απλά πως με κάλυψε με τα σχόλιά της. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Soul_walker Posted February 5, 2011 Share Posted February 5, 2011 (edited) Εμ… Δεν τρελάθηκα. Κάπως ενδιαφέρουσα αρχή αλλά μετά δεν έχει κάτι άλλο. Απλό λιτό και εκεί τελειώνει… Δεν ξέρω. Edited February 5, 2011 by Soul_walker Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted February 7, 2011 Share Posted February 7, 2011 Γενικά: Ενδιαφέρουσα ιδέα, που έχει -για μένα- κενά «τοποθέτησης» σε χωροχρόνο και θέματα ρυθμού. Ήθελα κάτι ακόμη για να την ευχαριστηθώ. Μου άρεσε: Η ιδέα, η γλώσσα, απλή αλλά μεταδίδει ακριβώς τις σκέψεις, το σκηνικό του ξορκιού. Δε μου άρεσε: Δύο είναι τα μεγάλα προβλήματα του κειμένου. Το πρώτο είναι η μεγάλη και φιλολογική εισαγωγή. Πάνω από το μισό αναλώνεται σε περιγραφή της κατάστασης με τρόπο που θυμίζει εγχειρίδιο, περιορίζοντας στο ελάχιστο τις εικόνες του «εδώ και τώρα». Θέλω να πω, επιλέγοντας να μην εισάγεις «κινηματογραφικά» την ιστορία, εμένα με βάζεις εξαρχής σε απόσταση, που μετά δεν προλαβαίνεις να καλύψεις. Το δεύτερο θέμα είναι ακριβώς αυτή η απότομη αλλαγή από το «φιλολογικό» στη δράση. Οι τρεις τελίτσες εμένα προσωπικά με ενοχλούν μέσα σε ένα διήγημα που δεν ξεπερνά τις 1200 λέξεις. Με πετάς από το ένα μέρος στο άλλο κι αυτό δεν είναι καλό, ειδικά εφόσον το δεύτερο μέρος έχει αρκετή δράση ώστε να με κάνει να ενδιαφερθώ. Και πάλι όμως η δράση αυτή είναι πολύ σύντομη, αστραπιαία και δε μου λέει τίποτε για τα προηγούμενα. Ποιος είναι αυτός που ήρθε; Τι σχέση έχει με το δίαυλο; Τι πλάσμα είναι τελικά ο Πληροφοριοβόρος και σε ποια εποχή γίνονται αυτά; Ποιος τον κρατάει φυλακισμένο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted February 8, 2011 Share Posted February 8, 2011 Mors Planch. Πληροφοριοβόρος. Ωραία ιδέα, καλό γράψιμο, αλλά ως εκεί. Από πολύ νωρίς δίνονται οι απαντήσεις και δεν υπάρχει κάτι που να κρατά το ενδιαφέρον του κειμένου. Το τέλος είναι προβλέψιμο. Μια ιδέα που θα μπορούσε να γίνει καλή ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mors Planch Posted February 10, 2011 Author Share Posted February 10, 2011 Ώρα να αρχίσουμε να στάζουμε το δηλητήριο μας. Αν είναι τρόμος η όχι το μικρό μου βδέλυγμα δεν ξέρω. Είμαι ανενδοίαστα και ανερυθριαστα από τους Επιστημονικοτέτοιους του διοργανωτού μας κι ο τρόπος που έχω διαβάσει εξαντλείται στα διηγήματα του διαγωνισμού και σε Μυθολογία Κθούλου (Α είπαμε ότι η τελευταία είναι στα αλήθεια ΕΦ;) . Είναι το Atrocity Archives του Stross ή το Taint in the Blood του Stirling τρόμος εκτός από ΕΦ; Αν δεν είναι την πατήσαμέ. Κι αν συγκρίνω τι ψήφισα με τι ψήφισε η πλειοψηφία ... ε την πατήσαμε. Αλλά σε κάθε περίπωση ήθελα να μην υπάρχει τίποτα το υπερφυσικό ή το μαγικό στην πληροφοριοβόρο μου και στον κόσμο της. Κρίνοντας από τα σχόλια σε κάποιους άρεσε σε κάποιους όχι. Στο τεχνικό μέρος θα συμφωνήσω τόσο μ' οσους είπαν ότι το πρώτο κομμάτι πλατιάζει περισσότερο από ότι θα έπρεπε και ότι θα μπορούσε η ιστορία να είναι μεγαλύτερη. Ίσως και να μεγαλώσει κάποια στιγμή. Τέλος να ευχαριστήσω τόσο όσους διάβασαν την ιστορία και όσους μπήκαν στον κόπο να τη σχολιάσουν είτε θετικά είτε αρνητικά. Άλλωστε τι αξία έχει να γράψεις οτιδήποτε αν δεν το σχολιάσει κανείς και που το ενδιαφέρον χωρίς καβγα διαφωνία. Σε λίγο... σχόλια επί των σχολίων. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.