Stanley Posted March 19, 2011 Share Posted March 19, 2011 Όνομα Συγγραφέα:Stanley( the original) Είδος: urban fantasy/new weird Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων:3655 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Όχι κάτι που δεν ξέρετε ήδη. Ο κύριος Ε. δεν μένει πια εδώ.pdf Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted March 30, 2011 Share Posted March 30, 2011 Πολύ πολύ εντός θέματος η ιστορία σου. Έχουμε τον ήρωα να περιπλανιέται όχι μόνο σε μια πόλη αλλά σε δυο. Οι αντιθέσεις των δυο πόλεων λειτουργούν πολύ καλά. Μου άρεσαν. Μου αρέσει επίσης που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει πουθενά πλήρης αλληλεπίδραση -στη μια πόλη έχουν εξαφανιστεί όλοι οι κάτοικοι, αλλά έχουμε ανταλλαγή ύλης, π.χ. μπορεί να φάει και να πιεί. Στην άλλη βλέπει κόσμο αλλά είναι είναι όλα άυλα. Το ομοίωμά του -ο άλλος του εαυτός;- και η σύγκρουση μεταξύ των δυο ήταν πολύ καλά δοσμένη. Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα ένα λίγο διαφορετικό τέλος, χωρίς να είμαι σίγουρη τι, αλλά αυτό είναι μόνο θέμα προσωπικού γούστου. Υποψιάζομαι ότι και πάλι υπάρχουν κρυμμένα μέσα στο κείμενο πράγματα που δεν "έπιασα", αλλά δεν πειράζει. Έχω αρχίσει να συνηθίζω πια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted March 30, 2011 Share Posted March 30, 2011 Χρήστο, αν και η ιστορία σου είχε μια γοητεία, δεν ήταν –νομίζω- από τις καλύτερες στιγμές σου. Ίσως και να μην είχες πολύ χρόνο για διορθώσεις, δεν ξέρω, αλλά σε κάποια σημεία μου φάνηκε ότι σκάλωνε η γλώσσα, ότι μπερδευόταν. Από πλευρά ιδέας, η ιστορία δεν ήταν άσχημη, αν και δεν μπορώ να πω ότι είναι ακριβώς του γούστου μου. Μου άρεσε, ωστόσο, πολύ η αλληγορία και το πως τη φανέρωνες σιγά σιγά. Πρώτα με τους ήχους που πνίγονταν πριν καν ακουστούν, με την αιώνια νύχτα στη μυστηριώδη πόλη και στη συνέχεια, με τη συνάντηση του κυρίου Ε. με τον εαυτό του. Και μια και τον ανέφερα εδώ, θα είχε πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε τι σημαίνει αυτό το αρχικό. (Φλασιά: Μήπως σημαίνει Εαυτός;) Πέρα από τα παραπάνω, μου άρεσε και η κυκλική μορφή του διηγήματος, αν και θα μπορούσε –πιστεύω- να φανεί πολύ καλύτερα στο τέλος. Ή μήπως δεν το έκανες συνειδητά σε κυκλική μορφή; Καλή επιτυχία σου εύχομαι! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted March 31, 2011 Share Posted March 31, 2011 Η ιστορία σου κινείται όπως πάντα σε καλό επίπεδο, αλλά φοβάμαι ότι δε μου άφησε την ίδια καλή επίγευση, όσο εκείνη με την πείνα (pun not intended). Κατ' αρχάς, ξαναεμφανίζεται το κακό της άσκοπης φλυαρίας και του υπερφορτωμένου και καμιά φορά άστοχου λόγου. Από την αρχή κιόλας – δεν καταλαβαίνω τι μπορεί να είναι ένα φθηνό όνειρο, ενώ το να καρφώσεις ένα πιρούνι απαλά στην παλάμη σου σίγουρα δε σε κάνει να απελευθερώσεις ένα μουγκρητό γεμάτο πόνο. Στη συνέχεια, μέχρι να φτάσεις στην τελευταία σκηνή, ξοδεύεις πάρα, μα πάρα πολύ χώρο με τον ήρωα να χοροπηδάει, να τρώει και να τριγυρνάει, να περπατάει, ενώ θα μπορούσες το περιβάλλον του να παρουσιαστεί μέσα από κάποια δράση ίσως λίγο πιο σκόπιμη. Επίσης, ο ήρωας στην αρχή φαίνεται να το καταδιασκεδάζει ότι βρίσκεται σε μια έρημη πόλη και ξαφνικά, κυριολεκτικά σε μισή γραμμή, αποφασίζει να φύγει. Και στη συνέχεια βέβαια, δεν μπόρεσα να μην αναρωτηθώ γιατί έφυγε με τα πόδια. Τελικά, έμεινα απορημένος. Σκέφτηκα ότι μάλλον επρόκειτο για μια αλληγορία πάνω στην αστική αποξένωση, μα τελικά δεν μπόρεσα να ταιριάξω τα κομμάτια της. Οπότε, μου έμεινε στο μυαλό απλά σαν μια WTF ιστορία, με πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, αλλά και μια αίσθηση κενού στο τέλος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted March 31, 2011 Share Posted March 31, 2011 -Ατμοσφαιρικό, με αρκετές λεπτομέρειες στις σωστές θέσεις για να το ζωντανεύουν. -Πολλά μικρά εκφραστικά λάθη, αλλά δεν το χαλάνε. -Ασαφές τι σημαίνει και πού το πάει. Τρόμου; Συμβολικό; Ονειρικό; Αλληγορικό; -Έπρεπε να δίνεις περισσότερες πληροφορίες για τον πρωταγωνιστή, για να τον γνωρίσουμε, να ταυτιστούμε μαζί του και να ανησυχήσουμε για τη μοίρα του. Πώς τον λένε; Τι άνθρωπος είναι; κλπ -Σε ποια εποχή τοποθετούνται αυτές οι πόλεις; Γιατί σήμερα οι γυναίκες δε φοράνε και τόσο συχνά καπέλα, ούτε οι άντρες κοστούμια. Μήπως σε επηρέασε κάποιο βιβλίο που αναφέρεται στη δεκαετία, πχ, του '50; Έπρεπε τουλάχιστον να δείχνεις τον ήρωα να ξαφνιάζεται με κάτι τέτοια. -Γιατί δεν είχε τίποτα και κανέναν να τον κρατάει στην πόλη; Ούτε οικογένεια, ούτε δουλειές, ούτε φίλους/σχέσεις; Αυτό μην το περνάς στο ντούκου, δε θεωρείται ο πιο συνηθισμένος τύπος ανθρώπου κάτι τέτοιο. Γενικά θα έλεγα ότι ασχολήθηκες κυρίως με την ατμόσφαιρα, με το να μας μεταδώσεις την αίσθηση "βρίσκομαι σε ένα μέρος όπου όλα είναι άδεια και μόνο εγώ δεν καταλαβαίνω τι γίνεται". Αυτό σε βάζει πολύ εντός θέματος, όπως είπε και η Βάσω. Αλλά με τα υπόλοιπα μάλλον δεν ασχολήθηκες αρκετά (χαρακτήρα, υπόθεση, κεντρική ιδέα/"θέση" κλπ). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted March 31, 2011 Share Posted March 31, 2011 (edited) Χρήστο, νομίζω ότι εδώ επέστρεψες σε έναν τρόπο γραφής στον οποίο μας είχες ξεσυνηθίσει στις τελευταίες ιστορίες σου. Μπόλικες περιγραφές που για μένα, παραήταν πολλές. Μου άρεσε ο τρόπος που ξεκινάει η ιστορία. Σε βάζει κατευθείαν στο μυστήριό της. Μου άρεσαν οι δύο πόλεις. Αναδύουν αυτό το φανταστικό κλίμα στο οποίο αποσκοπείς. Ωραία η συνάντηση, είχε κάτι το μυστηριακό. Λιγάκι οι διάλογοι, μου φάνηκε πως επαναλαμβάνονταν, σαν να μην ήσουν σίγουρος προς τα πού το πήγαινες. Ίσως να είναι και ιδέα μου. Η κατάληξη της συνάντησης ήταν αρκετά δυνατή. Και το τέλος ενισχύει την ματαιοδοξία του ήρωα. Γενικά, ήταν μια πολύ καλή αλληγορία για τις μάχες που δίνει ο καθημερινός άνθρωπος με τον εαυτό, συνεχώς, μέσα σ’ ένα κόσμο που θέλει να φωνάξει, αλλά κανείς δεν τον ακούει, κι αυτό τον κάνει να κλείνεται ξανά και ξανά, και όλο πιο βαθιά μέσα του. Η μεταλλική πόρτα μού θύμισε την ανησυχία του κόκορα του Αρκά: «Θέλω να βγω από το αδιέξοδό μου, αλλά δεν θυμάμαι από πού μπήκα». Φαντάζομαι ότι περίπου κάτι τέτοιο είναι. Edit: Μεταμόρφωση γουρουνιού σε κόκορα Edited April 1, 2011 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted March 31, 2011 Share Posted March 31, 2011 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted March 31, 2011 Share Posted March 31, 2011 Σhιτ! Έχεις δίκιο... Μέγα λάθος... το φτιάχνω... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
deadend Posted March 31, 2011 Share Posted March 31, 2011 +τίτλος +στήσιμο -&+ ενδιαφέρον οι πλήρης απουσία σχέσεων, αύτη είναι και πρωτοτυπία σου. Έχω την εντύπωση ότι το κείμενο είναι λίγο παλιότερο σου, περίμενα κάτι πιο δυναμικό και παραξενεύτηκα. Αυτό είναι το κακό, το καλό γράψιμο είναι εθιστικό και εδώ έχω σύνδρομο στέρησης. Τα περισσότερα τα είπε η wordsmith, δεν άφησε και τίποτα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
David1778 Posted April 1, 2011 Share Posted April 1, 2011 Ο διάλογος των "δύο εαυτών" (πώς να τους πω;) πάει στα συν. Δεύτερο συν η πρωτοτυπία του θέματος και η καλή απόδοση. Στα πλην το τέλος που δεν μου πρόσφερε κάτι ιδιαίτερο. Στα υπόλοιπα έχω καλυφθεί απο τους προλαλήσαντες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mindtwisted Posted April 1, 2011 Share Posted April 1, 2011 Το κείμενο ήταν λιγάκι σουρεαλιστικό. Το διάβασα με πολύ ενδιαφέρον, αλλά έχω την εντύπωση οτι, πίσω από τα γεγονότα, έχεις προσπαθήσει να κρύψεις κάποιο νόημα. Ε, λοιπόν, το κατάφερες τόσο καλά που δεν μπορώ να το βρω με τίποτα. Δεν ξέρω που είναι η άκρη για να ξετυλίξω το κουβάρι του: τι εννοεί ο Συγγραφέας; Για αυτό θα το δω σαν ένα παράξενο όνειρο μέχρι να τελειώσει η ψηφοφορία και να το εξηγήσεις. By the way, πολύ μου αρέσει το μπινελίκωμα του Ε2 στον Ε1. Τον έκανε σκουπίδι, Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted April 2, 2011 Share Posted April 2, 2011 Με μπέρδεψες… Πολύ όμως! Ξεκίνησε ωραία και η περιγραφή την μιας πόλης και αργότερα της παράλληλης της ήταν καλή. Έχασα όμως τον προσανατολισμό μου. Που έπρεπε να εστιάσω; Ο χαρακτήρας δε βοήθησε αφού δεν τον γνωρίσαμε καθόλου. Τουλάχιστον εγώ δεν τον κατάλαβα. Είχε απίστευτο ενδιαφέρον η ιδέα ότι ήταν μόνος στην πρώτη πόλη. Το οποίο είναι καθαρά συμβολικό( ή όχι;). Θέλεις να πεις ότι αυτός ο άνθρωπος μόνος του έφερνε τον εαυτό του στη μοναξιά; Ότι το μοναδικό κομμάτι του εαυτού του που προσπαθούσε να τον συνεφέρει και να του δείξει το σωστό δρόμο για να ζει αυτός το απέκλειε; Και εκείνος το είχε καταφέρει τόσο καλά που δεν έβλεπε τίποτα γύρω του; Ότι μόνο έτσι ένιωθε γεμάτος όταν δεν έβλεπε τις γεμάτες ζωές των γύρω του; Το σημείο συνάντησης στο παράλληλο κόσμο, που έρχεται αντιμέτωπος με τον άνθρωπο που θα έπρεπε να είναι, είναι δυνατό. Μου άρεσε όμως ο δεύτερος Ε. δίνει πιο πολλά. Έκλεψε την παράσταση και αποδυνάμωσε τον πρώτο Ε. Αυτό ήθελες; Αν εξηγούσες αυτά που αναφέρω ή κάπως τα ξεκαθάριζες θα ήταν ωραία όλα. Είμαι όμως ακόμα μπερδεμένος και διχάζομαι λιγάκι ως προς την απόφασή μου… Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted April 2, 2011 Author Share Posted April 2, 2011 Πάλι καλά που δεν βάλατε και τον κόκορα με την κότα. God... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αλχημιστής Posted April 4, 2011 Share Posted April 4, 2011 Απο οτι καταλαβα η μια πολη ηταν η κανονικη και η αλλη η πολη των εαυτων, του υποσυνειδητου; Αν ναι τοτε δεν καταλαβα γιατι εξαφανιστηκαν οι κατοικοι στη μια αλλα οι εαυτοι συνεχιζουν να ζουν. η αδιαβατη σιδερενια πορτα, συμβολιζει οτι ο εαυτος ειναι εγκλωβισμενος και αντιδραστικος και ετσι ο πρωταγωνιστης τον σκοτωσε γιατι δεν μπορουσε να τον ανεχτει; ωραια αυτη η μεταφορα. Η ιστορια μοιαζει με ονειρο, αλλα και με πινακα ζωγραφικης, σαν αυτον με τις σκαλες προς ολες τις κατευθυνσεις. Αυτο το στοιχειο της μου αρεσε. δηλαδη το αφηρημενο υφος και οι περιγραφες που δεν υπακουουν στους νομους της φυσης. Εχεις δυνατες περιγραφες. Μου αρεσει το σκηνικο της αδειας πολης και η περιγραφη του σπιτιου. οπως ανεφερα και στο σποιλερ οι αλληγοριες που βαζεις δουλεψαν καλα. Βεβαια, εμεινα τελικα με πολλες αποριες οπως και ο πρωταγωνιστης. Δεν ξερω αν ηταν σκοπιμο, αλλα μου δημιουργησε ενα αισθημα ανολοκληρωτου, οταν τελειωσα το διαβασμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted April 4, 2011 Share Posted April 4, 2011 (edited) A short story that was too long. Με κούρασες χωρίς λόγο. Δεν ξέρω γιατί το έγραψες, εγώ όμως γιατί να το διαβάσω; Πως να με κερδίσει, ή να με αφορά ένας τέτοιος λογοτεχνικός αυνανισμός; Ξέρουμε όλοι ότι ξέρεις να γράφεις, στο έχουμε πει, το ξέρεις τώρα, δυστυχώς, κι εσύ. Από το Μπαρτονικό "Κιβούρι" κατέληξες στον Σιαμαλανικό "Κύριο Ε" ("Σιαμαλανικός": Ο καλλιτέχνης που ηδονίζεται με τα ίδια του τα έργα.) Όχι, ξαναρωτώ, θέλω να συμπληρώσεις την παρακάτω πρόταση: Διαβάστε αυτό το διήγημα επειδή... Edited April 4, 2011 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted April 4, 2011 Author Share Posted April 4, 2011 (edited) A short story that was too long. Με κούρασες χωρίς λόγο. Δεν ξέρω γιατί το έγραψες, εγώ όμως γιατί να το διαβάσω; Πως να με κερδίσει, ή να με αφορά ένας τέτοιος λογοτεχνικός αυνανισμός; Ξέρουμε όλοι ότι ξέρεις να γράφεις, στο έχουμε πει, το ξέρεις τώρα, δυστυχώς, κι εσύ. Από το Μπαρτονικό "Κιβούρι" κατέληξες στον Σιαμαλανικό "Κύριο Ε" ("Σιαμαλανικός": Ο καλλιτέχνης που ηδονίζεται με τα ίδια του τα έργα.) Όχι, ξαναρωτώ, θέλω να συμπληρώσεις την παρακάτω πρόταση: Διαβάστε αυτό το διήγημα επειδή... WOW Και δεν εννοώ το World of Warcraft, προφανώς... Μια προφανής απάντηση στο ερώτημά σου είναι ΄΄...επειδή συμμετέχει στο διαγωνισμό΄΄. Από εκεί και πέρα, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου! edit: Σοβαρά τώρα: επειδή είναι λιγάκι βαρύ αυτό που λες ( σε ουσία, σημαντικό με άλλα λόγια) θα μου ήταν χρήσιμο να το εξηγούσες λιγάκι καλύτερα, ίσως προτιμότερα μετά και την παράθεση των δικών μου σχολίων. Edited April 4, 2011 by Stanley Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ad Noctum Posted April 5, 2011 Share Posted April 5, 2011 O.T. Ήμουν σίγουρος ότι είχα γράψει τα σχόλια μου σε αυτή την ιστορία, μιας και ήταν η 2η που διάβασα στον διαγωνισμό!!! Oh well... Καλύφτηκα από τους περισσότερους, αλλά ας γράψω 2-3 πραγματάκια: Μου άρεσε: Ότι η ιστορία μπαίνει κατευθείαν στο "ζουμί". Επίσης μου άρεσαν οι δύο πόλεις και η αντίθεση τους. Δεν μου άρεσε: Το τέλος του. Το περίμενα (ή το ήθελα τέλοσπαντων) διαφορετικό... Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted April 6, 2011 Share Posted April 6, 2011 Για να πώ την αλήθεια, δεν μου άρεσε καθόλου. Ξεκινάει με μια καλή ιδέα, την πόλη που έχει μόλις αδειάσει, και καταλήγει... που; Καταλήγει στο να μας δείξει τον πρωταγωνιστή να δολοφονεί τον άλλο του εαυτό, χωρίς ουσιαστική πρόκληση. Ο ήρωάς σου είναι αδιάφορος, ή ακόμα χειρότερα ανύπαρκτος. Δεν θα μπορούσε καν να είναι κάποιος από εμάς. Δεν τον γνωρίζουμε ποτέ. Περισσότερο χαρακτήρα βλέπουμε στον άλλο του εαυτό, που μοιάζει πιο πολύ τρομαγμένος παρά ενοχλημένος. Δεν εξηγεί ποτέ γιατί δεν πρέπει να μείνει στην πόλη, απλά παραλογίζεται... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alkinem Posted April 6, 2011 Share Posted April 6, 2011 Ε, και πού μένει; Υπάρχει, δεν υπάρχει, τί είναι η ζωή, τί είναι ο άνθρωπος, γιατί βρισκόμαστε εδώ, που πάμε, από πού ερχόμαστε;... Τώρα θα ρωτήσεις τί σχέση έχουν όλες αυτές οι ανοησίες που αράδιασα παραπάνω. Θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω. Με την πρώτη ανάγνωση κατάλαβα ελάχιστα. Με τη δεύτερη ξέχασα όσα είχα καταλάβει με την πρώτη. Η εντύπωση που μου έμεινε είναι πως ο ήρωάς σου μισεί τον υπόλοιπο κόσμο, μισεί κυρίως τον εαυτό του και αυτό τελευταίο δεν το καταλαβαίνει ούτε και ο ίδιος. Ε, τελικά, όταν ξανασκέφτομαι την ιστορία σου, το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι τα παραπάνω (αμπελο)φιλοσοφικά ερωτήματα. Σε μπερδεψαν οι εξηγήσεις μου; Τότε μπορείς να καταλάβεις πως με έκανε να νοιώσω αυτή η ιστορία... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NIKANTHI Posted April 6, 2011 Share Posted April 6, 2011 (edited) Ωραίο ήταν αλλά με περίεργο τέλος. Ίσως ήταν λάθος να κάνεις μια τόσο ψαγμένη ιστορία σε μορφή διηγήματος και όχι σε κάτι μεγαλύτερο με διπλό η τριπλό όγκο λέξεων ,με αποτέλεσμα τελικά να μην καταλάβουμε το τι αποσκοπούσες στο να μας πεις . Edited April 6, 2011 by NIKANTHI Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted April 7, 2011 Share Posted April 7, 2011 Καταρχάς ζητώ την κατανόηση σας επειδή αυτή είναι μια από τις πρώτες ιστορίες που διαβάζω στο forum και η πρώτη του Stanley (άρα εγώ δεν μπορώ – ακόμα - να τη συγκρίνω με τις προηγούμενες του). Επέλεξα να διαβάσω το συγκεκριμένο διήγημα επειδή μου κίνησε την περιέργεια ο τίτλος. Άρα ξεκινούμε με ένα θετικό – τον τίτλο. Η θεματολογία του είναι καλή. Δύο παράλληλοι κόσμοι, δύο εαυτοί που τελικά έρχονται σε σύγκρουση… Στην ιστορία σίγουρα υπάρχουν κάποια κενά και κάποια σημεία που θα μπορούσαν να γραφτούν καλύτερα. Το τέλος είναι αινιγματικό. Γενικά είμαι πολύ υπέρ του κλεισίματος με τρόπο που να αφήνει τον αναγνώστη να αναρωτιέται και – γιατί όχι να δικαιολογεί με τη φαντασία του το τέλος της ιστορίας. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να δίνονται μέσα στο κείμενο κάποια «κλειδιά» τα οποία εγώ τουλάχιστον δεν κατάφερα να βρω. Έτσι, αναγκαστικά κάνω τις δικές μου εικασίες για το τέλος για τις οποίες όμως δεν νιώθω καθόλου ωραία αφού δεν τις στηρίζω (δυνατά) κάπου. Τελικά ο πρωταγωνιστής πέθανε; Η άλλη πόλη ήταν ο άλλος κόσμος; Αυτός που του έμοιαζε ήταν η ψυχή του; Ο κακός εαυτός του; Έχω και μερικά άλλα σχόλια που ίσως να έχουν νόημα να τα γράψω μετά που θα σχολιάσεις και εσύ την ιστορία. Φιλικά Α. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tattoman Posted April 9, 2011 Share Posted April 9, 2011 Ωραία, ανάλαφρη γραφή. Λίγο κλισέ αυτό με τα όνειρα αλλά είχε ενδιαφέρον και με τράβηξε μέχρι το τέλος. Από το νόημα που προσπαθώ να πάρω, νομίζω πως επικράτησε το κακό μέρος-(αν ήταν όνειρο). Στο τέλος ελάχιστα το μπερδεύεις αλλά δεν με πείρξαε. Ακόμα μου θύμισε inception... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted April 11, 2011 Author Share Posted April 11, 2011 (edited) Όταν έγραψα την ιστορία περίμενα πάνω κάτω αυτά που άκουσα, με εξαίρεση βέβαια δύο σχόλια που μου φάνηκαν αρκετά προκλητικά και δεν διστάζω να τα κατονομάσω: ο "λογοτεχνικός αυνανισμός" και οι "αμπελοφιλοσοφίες". Δεν θέλω να υπερασπιστώ έναντι αυτών των χαρακτηρισμών, απλώς επειδή έχω ακούσει πολλές φορές να γίνεται λόγος για λεπτότητα το αναφέρω. Οι συγκεκριμένοι όροι είναι αρκετά βαριοί και πόσο μάλλον όταν δίνονται έτσι ελαφρά τη καρδία. Μην νομίζετε, κι εγώ προσέχω πως εκφράζομαι στα σχόλια μου (πλέον). Από εκεί και πέρα, να απαντήσω σε μερικά μόνο σχόλια που πιστεύω ότι έχει νόημα, και όσο για τα υπόλοιπα, στο σεντόνι του spoiler: @aScannerDarkly: Για το φθηνό όνειρο είχα κι εγώ ενδοιασμούς, αλλά τελικά..ενέδωσα. Γενικά, όμως, δεν βρήκα πολύ φορτωμένο το λόγο εδώ. Για τη φλυαρία εξεπλάγην που την ανέφερες, καθώς δεν περιγράφω τίποτα σε καλολογικό πλαίσιο, παρά μόνο ό,τι πίστευα ότι είχε νόημα σε σχέση με την πόλη και τους ανθρώπους της. Στην αρχή όντως ο ήρωας απολάμβανε την μοναξιά, αλλά γρήγορα βαρέθηκε, απότομα, και έφυγε. Τώρα, γιατί με τα πόδια; Ε, αυτό κι αν με παραξένεψε. Ίσως τα αυτοκίνητα δεν είχαν βενζίνη, ή, ακόμα καλύτερα, δεν είχε μάθει ακόμα να οδηγεί, τι να σου πω! Μπορεί απλώς να ήθελε να περπατήσει, γιατί αλλιώς δουλεύει το μυαλό όταν περπατάμε, πιο απελευθερωμένα και πιο αυθόρμητα. @Wordsmith: Τα σχόλια σου πραγματικά με έκαναν να απορήσω. Για μένα, ένα όνομα είναι η πιο ασήμαντη λεπτομέρεια σχετικά με το ον που λέγεται άνθρωπος. Αναφέρεσαι σε εκφραστικά λάθη. Επισήμανε μερικά, αν μπορείς, να τα διορθώσω. Η εποχή επίσης και τα υπόλοιπα...αλήθεια, έχουν σημασία αυτά; Ίσως εσένα να σου αρέσουν, αλλά εγώ προτιμώ να μην τα περιορίζω έτσι. Επίσης, έχει σημασία τι είδος είναι; @Deadend: τα είπαμε κι από κοντά. @DinoHadj.:μπορώ να σου πω πολλούς λόγους για να διαβάσεις το διήγημα, αλλά δεν έχει νόημα να ζητάς από την μάνα να παινέψει το παιδί της. @Tattoman: Δεν ξέρω πού το είδες το όνειρο, δεν άφησα καμία τέτοια νύξη. Δεν έγραψα δα και ΄΄άνοιξε τα μάτια του και είχε ξυπνήσει΄΄ Γενικά για την ιστορία τώρα: Το concept αφορά ένα όχι πρωτόγνωρο θέμα: αυτό του doppelganger, που τον έχουν δουλέψει διάφοροι όπως ο Μπόρχες και ο Πόε( βλ. William Wilson) και σε αυτήν την ιστορία εξελίσσεται σε πρώτο επίπεδο γύρω από την αποξένωση με τους άλλους, και σε δεύτερο γύρω από την αποξένωση με τον ίδιο μας τον εαυτό. Τον πρωταγωνιστή τον εγκατέλειψαν όλοι, και όπως βλέπουμε στην αρχή αυτό δεν έκανε μεγάλη διαφορά για εκείνον, για αυτό και το ευχαριστήθηκε (Αν ο εαυτός απλώς ακολούθησε την πόλη στη φυγή της, ή ήταν μια κοινή και ταυτόχρονη εγκατάλειψη, αυτό είναι συζητήσιμο). Κάποια στιγμή όμως βαρέθηκε κι αυτήν την απραξία και ξεκίνησε να βρει κάτι καινούργιο. Στην δεύτερη πόλη που έφτασε, οι άνθρωποι δεν μιλούν, κι αυτό αρέσει στον ήρωα, γιατί ουσιαστικά την ησυχία του ήθελε, μια ησυχία όμως συνδυασμένη και με την παρουσία των άλλων. Δεν γούσταρε τους ανθρώπους, αλλά η απαθής συνύπαρξη μαζί τους δεν τον πειράζει, ίσα ίσα. Δεν υπάρχει νόημα στη ζωή σε εκείνη την πόλη, οι άνθρωποι απλώς πηγαινοέρχονται πέρα δώθε, κι αυτή η ανεμελιά είναι κάτι που τον γοητεύει. Η πρότερη έλλειψη ανεμελιάς και ηρεμίας φαίνεται και πιο έντονα στη σκηνή με τους δύο: ο δεύτερος Ε. κυρίως κατηγορεί τον πρώτο για υπερβολικές απορίες και νοητικό βασανισμό, ότι το κούραζε πολύ, που λέμε. Για αυτό και τον εγκατέλειψε, γιατί είχε μπουχτίσει και γύρευε τη γαλήνη και την απλότητα. Μόλις ο Β΄ το παρατραβάει και αποκαλεί τον Α΄ μηδενικό, εκείνος δεν αντέχει άλλο και ξεσπάει στη δολοφονία. Πολλές φορές βλέπουμε φιλήσυχους ανθρώπους να συσσωρεύουν οργή και να την διοχετεύουν στιγμιαία σε κάτι βίαιο. (Στο ενδιάμεσο, εμφανίζεται και η πόρτα, η οποία πού οδηγεί; Δεν ξέρω. Το κτήριο είναι το ψηλότερο της πόλης, ίσως να οδηγεί στο Θεό, ίσως σε κάποιο δωμάτιο όπου τον περιμένει μια δίμετρη τσίτσιδη Ρωσσίδα. Ό,τι και να ήταν, ήταν κάτι καλό στο οποίο κανείς δεν είχε πρόσβαση.) Μόλις σκοτώσει τον "εαυτό του" λοιπόν, αποκαλύπτεται η πραγματική φύση της πόλης: στην πραγματικότητα, είχε απλώς γυρίσει στην αρχική του πόλη, την οποία είχε ωραιοποιήσει στη φαντασία του. Πλέον, η πόλη του, η οποία πάντα ήταν η ίδια, είναι κι ο λαβύρινθός του, στον οποίο περιφέρεται αιώνια: πεθαίνεις ή όχι, λίγη σημασία έχει όταν είσαι παγιδευμένος στο φέρετρό σου. (Έχω και μια άλλη εκδοχή στο μυαλό μου: ότι η δεύτερη πόλη έγινε κι αυτή σαν την πρώτη, υπονοώντας έτσι και κάποια στοίχειωμα από αυτήν. Η πρώτη εκδοχή μου φαίνεται καλύτερη, πάντως) Η έλλειψη πληροφοριών και στοιχείων ήταν σκόπιμη. Δεν είχε τίποτα άξιο να θυμηθεί ο ήρωας, πού το περίεργο; Είναι λίγοι οι άνθρωποι, ακόμα και σήμερα, που ζουν ζωές άδειες και διεκπεραιωτικές; Αυτό, εξάλλου, οδήγησε και σε όλη την αποξένωση και σε όλη την ιστορία. Έτσι βλέπω εγώ την ιστορία μου. Αμπελοφιλοσοφίες ή όχι, εγώ αυτά ήθελα να πω κι ευχαριστώ όσους έκαναν τον κόπο να την διαβάσουν, να σχολιάσουν και να ψηφίσουν. Edited April 11, 2011 by Stanley Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted April 11, 2011 Share Posted April 11, 2011 (edited) Κι εγώ πάνω κάτω αυτά τα νοήματα είδα στην ιστορία. Απλά σαν κάτι να έλειπε ώστε να κάνει την αλληγορία πιο στέρεη. Ίσως η ιστορία χρειάζεται μια μεγαλύτερη συνέπεια στον εαυτό της. Ιδίως το τέλος, τα γεγονότα μοιάζουν να συμβαίνουν λίγο εκβιαστικά. Κι εκείνη η πόρτα παραμένει ξεκρέμαστη, ώστε να μη δικαιολογεί εντελώς την παρουσία της στην ιστορία. Edited April 11, 2011 by aScannerDarkly Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted April 25, 2011 Share Posted April 25, 2011 Στα ίσια θα στο πω: Περίμενα με ευχάριστη προσμονή να σε διαβάσω, αλλά μπορεί και να είναι η πρώτη ιστορία σου που δεν με κράτησε, που δεν βρήκα να έχει κάτι το ξεχωριστό. Μπερδεμένα ήταν τα πράγματα, δεν έπιασα και πολλά. Θα το ήθελα πιο ξεκάθαρο. Όπως το είδα νιώθω πως υπάρχει (και σε αυτό σου) το κείμενο μια έντονα αλληγορική/ονειρική διάθεση, οπότε κάποιες υπερβολές είναι οκ. Ωστόσο πρέπει να πω ότι σε σημεία μου φάνηκε πως ορισμένες από τις αντιδράσεις του ήρωα είναι πολύ μακριά από το αναμενόμενο (πχ: πολύ χαλαρός στην αρχή, τον άλλον τον καθαρίζει ξαφνικά με κατακεφάλιασμα, τελικά κόβει βόλτες). Ο λόγος σε κάποια σημεία θα μπορούσε να είναι κάπως πιο μαζεμένος. Πρώτη παράγραφος: ‘’Φθηνό όνειρο’’ –Δεν το πολυέπιασα… γιατί ‘φθηνό’ κι όχι σκέτο ‘όνειρο’; Είναι βράδυ όταν βλέπει την πόλη, αλλά στην επόμενη παράγραφο είναι σούρουπο. ‘’Απορίες με ‘α’ μακρό και παχύ. Η γλώσσα να χτυπά καρφί πάνω στα ούλα’’ –Συγνώμη, δεν μπορώ να βγάλω το ‘α’ καρφώνοντας τη γλώσσα μου στα ούλα μου. :) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.