Jump to content

Μόνο δύο ζαΐρ


deadend

Recommended Posts

Όνομα Συγγραφέα: Τέτη Θεοδώρου

Είδος: Φαντασία

Βία;Όχι

Σεξ;Όχι

Αριθμός Λέξεων:2.909

Αυτοτελής; Ναι

Σχόλια: Αφορμή για την ιστορία έγινε η παρουσίαση http://www.dasein.gr...ent.php?id=1418 και η έμπνευση περιπλέχτηκε με στίχους από το αφιέρωμα http://www.poema.gr/afieroma.php γι' αυτό και οι στίχοι αυτοί σημειώνονται και πλάγιους χαρακτήρες.

 

 

Μόνο δύο ζαΐρ.doc

 

post-1067-0-86259100-1300896333_thumb.gif

Link to comment
Share on other sites

Πάρα πολύ όμορφη, ποιητική και γοητευτική η πόλη σου, σε σημείο που μου προκάλεσε το γνωστό αίσθημα «Πού πας ρε Καραμήτρο», ως προς τη δική μου συμμετοχή. Τη διάβασα μονορούφι και χάθηκα μέσα της και μέσα στις τόσες ποιητικές φράσεις που έχει και με κάνουν να θέλω να τις ξεσηκώσω ως ατάκες. Αλλά, πέρα απ' αυτό, δεν κατάλαβα αν και κατά πόσον υπάρχει κάποια υπόθεση εκεί μέσα, αν κάτι συμβαίνει και μπορούμε να το παρακολουθήσουμε. Ως κάποιο σημείο έκανα μια προσπάθεια να το βρω αυτό, αλλά μετά με μπέρδεψαν οι ποιητικές αυτές φράσεις, που με βάζουν μπροστά σε αινίγματα σε κάθε βήμα.

Καλό, αλλά θα προτιμούσα να ήταν πιο κατανοητό.

Link to comment
Share on other sites

Τα είπε όλα και για μένα η wordsmith. Δεν είμαι σίγουρος οτι κατάλαβα όλα όσα ήθελες να περάσεις, μερικά σημεία ήταν δυσνόητα και κάπου εκεί σε έχανα. Πρόκειται πάντως για ενα ταξίδι μοναδικό, στο χώρο των ιδεών και της δημιουργίας και στη διαδικασία της. Η γραφή είναι όντως ποιητική και πρόκειται για προσπάθεια που αξίζει. Καλή συνέχεια!

Link to comment
Share on other sites

Γεια σου Τετη. Η ιστορία σου είναι ξεχωριστή. Με μπέρδεψε και με άφηνε με ερωτήσεις αλλά δε μπορούσα να την αφήσω. Μου θυμίζει στυλ φιλμ noir που όλα περιγράφονται αναλυτικά και γίνεται ένας καταιγισμός από τα ερεθίσματα και τις σκέψεις του ήρωα. Θα συμφωνήσω με τους προηγούμενους, αλλά θα προσθέσω ότι αυτό το είδος που είναι ποιητικό, είναι πολύ δύσκολο. Δεν χωράει σε ένα όριο λέξεων. Σε περιόριζε... Είναι τέλειο ότι έκανες, αν και περίεργο. Σε αφήνει με αμφιβολίες αλλά νομίζω ότι αυτό ήθελες… Να μας κάνεις να ψάξουμε για τις απαντήσεις. Δεν είναι εύκολο να αποκρυπτογραφείς τους ήρωες άλλων, είναι και αυτοί σαν πραγματικοί άνθρωποι. Εγώ ενθουσιάστηκα. Αποτελείς ξεχωριστή κατηγορία από μονή σου και θα ήθελα να δω και αλλά από εσένα .

Επίσης η ιδέα με τα νομίσματα και το πώς τα κερδίζεις είναι καταπληκτική όπως και το τέλος

 

 

Edited by anysias
Link to comment
Share on other sites

Πολύ ωραία και πολύ δύσκολη σαν σκέψη. Μου άρεσε παρά πολύ και ιδικά οι γέφυρες ήταν τέλειες. Ένα μικρό παραμυθάκι. Μπράβο.;-)

 

 

Link to comment
Share on other sites

Στα θετικά:

Στρωτή, ιδιαιτέρως δυναμική γλώσσα. Πανέμορφες εικόνες, ονειρικές περιγραφές και φυσικά πλήθος κρυμμένων ννοημάτων.

Στα αρνητικά:

Τα κρυφά νοήματα λειτουργούν σα μια δίκοπη λεπίδα. Δίνουν βέβαια ένα "άλλο" χρώμα στην ιστορία, αλλά ταυτόχρονα την κάνουν κάπως δυσνόητη. Η πόλη σου είναι μαγευτική αλλά είναι εύκολο να χαθεί ο αναγνώστης στα λαβυρινθώδη της σοκάκια.

Τα μεινεκτήματα όμως δεν είναι ικανά να χαλάσουν τη γενική εικόνα, η οποία είναι κάτι παραπάνω από καλή.

Πραγματικά μπράβο και καλή σου επιτυχία.

Link to comment
Share on other sites

Ποιητική ιστορία, ονειρική και κατά κάποιο τρόπο –στην αρχή της, τουλάχιστον- κάπως αφηρημένη. Μου άρεσε πολύ το όνομα ‘ζαΐρ’ καθώς και ο νόμος που ισχύει στην πόλη σου σχετικά με αυτά. Το τέλος μού φάνηκε πως είχε μια ειρωνική χροιά, την οποία βρήκα πολύ πετυχημένη. Γενικώς, ο λόγος σου –ποιητικός, ως συνήθως- μου αρέσει. Ασκεί μια έλξη που σε τυλίγει. Δεν έχω κάποια παρατήρηση να κάνω. Δεν ξέρω αν θα μπορούσαν να ειπωθούν περισσότερα γι’αυτή την πόλη, καθώς τα πάντα είναι συμβολικά. Καλή επιτυχία σου εύχομαι!

 

Link to comment
Share on other sites

Με την ιστορία σου μπερδεύτηκα πάρα πολύ. Είχα συνέχεια την αίσθηση ότι υπάρχει κάτι πάρα πολύ καλό εδώ και το χάνω. Τελικά, δεν κατάφερα να το βρω. Δυνατή γλώσσα, υπέροχες εικόνες (το τρένο στο ηλιοβασίλεμα – απίστευτο!), αλλά το δέσιμο όλων αυτών των στοιχείων δεν κατάφερα να το κάνω. Τουλάχιστον, όχι απόλυτα. Κατάφερα να κάνω μόνο ένα γενικό περίγραμμα της πλοκής και του κόσμου, χωρίς όμως να μπορώ τις λεπτομέρειες που βρίσκονται εντός του.

 

Από παρατηρήσεις, το μόνο που έχω να πω είναι ότι ξεφεύγουν σε δυο τρία σημεία κάποιες λίγο ξύλινες κι αταίριαστες στο ύφος εκφράσεις – πχ “Εκεί που η αξία των λέξεων και της μνήμης είναι φθίνουσα γιατί έχει αντικατασταθεί από την μηχανική παραγωγή των συμπεριφορών και της ζωής”.

 

Κατά τα άλλα, ειλικρινά δεν ξέρω. Πραγματικά μπορεί και να είναι με διαφορά η καλύτερη του διαγωνισμού. Αλλά αδυνατώ να ξεσκεπάσω αυτό που θα με κάνει να το νιώσω κι εγώ.

 

ΥΓ: Γιατί Ζαΐρ; Είδα τον τίτλο και σκέφτηκα ότι είχαμε κάτι σε εναλλακτική ιστορία. Δεν είναι άσχημο ως όνομα, απλά παραπέμπει αλλού.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Θα συμφωνήσω με τον aScannerDarkly, τουλάχιστον ως προς το πρώτο. Υπήρχε κάτι πολύ καλό, αλλά το έχασα κι εγώ. Γενικά όμως μου άρεσε πολύ, πιστεύω πως ήταν μια από τις καλύτερες του διαγωνισμού :) Καλή επιτυχία!!!

Link to comment
Share on other sites

Κυρία μου, είστε υπέροχα αδιόρθωτη, μου αρέσει και ταυτόχρονα με τσατίζει. Εγώ όμως ξέμεινα από κομπλιμέντα του τύπου "Ω, μα τι ποίηση!" Σας τα έδωσα όλα στα προηγούμενα σας κείμενα.

 

Δελεαστική σαν ιδέα η πόλη σας, όμορφη η γλώσσα, δεν κατάλαβα όμως Χριστό! Δηλαδή γουάτ δε φακ ισ γκόϊν ον χίαρ;

 

Πήγα όμως ντουγρού στη δική σας ιστορία πρώτη, γιατί πέθαινα να μάθω την σημασία του τίτλου σας.

 

Αυτά (και με αγανάκτηση που δεν μπορώ να δώσω κι εγώ μια δυσνόητη κριτική, να δείτε τι εστί βερύκοκο.)

Link to comment
Share on other sites

 

Αυτά (και με αγανάκτηση που δεν μπορώ να δώσω κι εγώ μια δυσνόητη κριτική, να δείτε τι εστί βερύκοκο.)

 

 

 

Μην στενοχωριέσαι Ντίνο, εγώ την KELAINO περιμένω για να με κάνει σίβυλλα.:girl_devil:

 

 

Link to comment
Share on other sites

OK, με την ποίηση δεν το έχω και είναι γνωστό.

 

Αλλά όταν βλέπω μια ιστορία που ξεκινάει έτσι:

Στην τσέπη μου κουδουνίζουν δυο ζαΐρ, τα νομίσματα που μ’ αυτά θα μπορούσα ν’ αγοράσω τις ιερές σας λέξεις. Η κατοχή τους με γεμίζει ενοχή γατί είναι αμαρτία να πεθάνεις με γεμάτες τσέπες σ’ αυτήν την πόλη. [...]

 

και συνεχίζει έτσι:

Είχα έρθει εδώ για ν’ αγοράσω ποίηση σε καλή τιμή και ίσως ένα ευφάνταστο κοκτέιλ ιστοριών που θα μπορούσα να πουλήσω στην άλλη ακτή.

 

Το όνομα μου είναι Φρύνη Αφρός και είμαι έμπορος λέξεων και μνήμης

ε, τότε ναι! Θα τσιμπήσω, Τέτη. Θα ανοίξω το στόμα ορθάνοιχτο, σαν το ψαράκι κι εσύ θα με κλειδώσεις μέσα στην αρπάγη των ιερών σου λέξεων, και δεν θα έχει καθόλου μα καθόλου σημασία αν σε κάποια σημεία δεν καταλαβαίνω τι εννοείς. Σ' ακολουθώ -γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς- και βυθίζομαι μαζί σου σε αυλές και κήπους, σε τρένα, σε φως και σε ανθούς.

 

Γιατί αυτή την πόλη θα ήθελα να την περπατήσω κι ας ενεδρεύουν όλοι αυτοί οι απίστευτοι και παράλογοι κίνδυνοι.

Γιατί έγινα πράσινη από τη ζήλια που ποτέ δεν θα πέρναγε από το μυαλό μου η σύλληψη μιας τέτοιας πόλης.

Γιατί ποιο άλλο ποτό εκτός από των ιστοριών θα μπορούσε να είναι πιο μεθυστικό;

 

:hi: και :worshippy:

Link to comment
Share on other sites

Με το που είδα τον τίτλο της ιστορίας, σκέφτηκα: «Μόνο δύο ζαΐρ; Σχεδόν τσάμπα!». Χάρηκα που έπεσα μέσα :)

 

Πολύ πρωτότυπη και ωραία η ιδέα της πόλης. Η πιο ιδιαίτερη πόλη του διαγωνισμού. Σε κάνει να νιώθεις πως όμορφες λέξεις πλανιούνται τριγύρω σου. Ωραία και η ιδέα των νομισμάτων, το πώς τα αποκτά κάποιος και το πώς τα χρησιμοποιεί.

 

Αλλά το στόρι δεν με ικανοποίησε ιδιαίτερα. Είχε δράση, λίγο αγωνία, αλλά δεν με οδήγησε κάπου. Κάποια πράγματα μού φάνηκε πως έγιναν κάπως εύκολα και δεν είμαι σίγουρος τι ακριβώς έγινε με τον Κλαούντιο.

 

Γενικά, ήταν πάρα πολύ καλογραμμένο, οι λέξεις ήταν ζωντανές, και μου άφησε μια καλή εντύπωση, κυρίως για την πρωτοτυπία του.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Ώστε αυτό είναι το τίμημα που δεν ήρθα στο Dasein εκείνο το βράδυ;Κατάρα...

 

Πολύ απλά,αυτή την ιστορία θα ήθελα να την είχα γράψει εγώ. Από την πρώτη παράγραφο ερωτεύτηκα την ποιητική πρόζα και μόλις ξεκαθάρισε το τοπίο της φύσης της πόλης, σε παραδέχτηκα απροκάλυπτα. Στα μισά κάπου τσατίστηκα, δεν στο κρύβω, γιατί παραήταν αφηρημένο και με υποψίες επιτήδευσης, αλλά όταν έκλεισε τα είχα ξεχάσει αυτά. Αρκετά δεν κατάλαβα,αλλά καμία σημασία δεν έχει. Δεν βλέπω γιατί πρέπει να καταλαβαίνουμε τα πάντα στην τέχνη. Δεν θέλω να το παίξω και avant garde, σαν κι εκείνους που λένε ότι ένα κομμάτι κλασικής μουσικής δεν το καταλαβαίνεις,απλώς το απολαμβάνεις, αλλά αν σου αρέσει η γεύση ενός φαγητού δεν είναι ανάγκη να ξέρεις κι από τι φτιάχτηκε. Και σαν όνειρο αν δεις την ιστορία(εγώ μπορεί και να την είδα) πολλά δεν βγάζουν νόημα από όσα βλέπουμε στον ύπνο μας,οπότε πού το πρόβλημα; Κρατάω τις υπέροχες εικόνες, που είναι πιο δυνατές πάντα σφηνωμένες στην πρόζα, και την θαυμάσια αλληγορία: προσωπικά, εξέλαβα τον Σαντιάγκο σαν τις Ερινύες που κυνηγούν τον εκπορνευτή, καθαρά φαντασιακό στο μυαλό του ήρωα,δηλαδή.

 

Δεν μου άρεσαν μόνο τα ονόματα:Σαντιάγκο,Ζαίρ, Φρύνη, πολύ ετερόκλητα, μπερδεύουν. Ειδικά το Σαντιάγκο, δεν κολλάει καθόλου,άλλαξέ το, παρακαλώ!Σαν όνομα από μεξικάνικη σαπουνόπερα είναι, για όνομα.

Link to comment
Share on other sites

Ώστε αυτό είναι το τίμημα που δεν ήρθα στο Dasein εκείνο το βράδυ;Κατάρα...

 

 

άρα την επόμενη φορά θα έρθεις?:pardon:

Link to comment
Share on other sites

Πολύ απλά,αυτή την ιστορία θα ήθελα να την είχα γράψει εγώ. Από την πρώτη παράγραφο ερωτεύτηκα την ποιητική πρόζα και μόλις ξεκαθάρισε το τοπίο της φύσης της πόλης, σε παραδέχτηκα απροκάλυπτα.

Υπογραφή Stanley, και άρα I rest my case... :tease:

 

Και επίσης...

 

αν σου αρέσει η γεύση ενός φαγητού δεν είναι ανάγκη να ξέρεις κι από τι φτιάχτηκε

 

Γκασπ! Καραγκασπ!! Ε ρε φιλετάκι μόσχου Φουκουσίμα που σου χρειάζεται. :lol:

Link to comment
Share on other sites

Πολύ απλά,αυτή την ιστορία θα ήθελα να την είχα γράψει εγώ. Από την πρώτη παράγραφο ερωτεύτηκα την ποιητική πρόζα και μόλις ξεκαθάρισε το τοπίο της φύσης της πόλης, σε παραδέχτηκα απροκάλυπτα.

Υπογραφή Stanley, και άρα I rest my case... :tease:

 

Και επίσης...

 

αν σου αρέσει η γεύση ενός φαγητού δεν είναι ανάγκη να ξέρεις κι από τι φτιάχτηκε

 

Γκασπ! Καραγκασπ!! Ε ρε φιλετάκι μόσχου Φουκουσίμα που σου χρειάζεται. :lol:

 

mosharaki sushi, δεν είναι άσχημη ιδέα. Προβλέπω...εκρηκτική γεύση!

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάντως, Σαντιάγκο δε βλέπω πουθενά. Είπαμε, ανοιχτό σε ερμηνείες το κείμενο, αλλά αυτό παραπάει!

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάντως, Σαντιάγκο δε βλέπω πουθενά. Είπαμε, ανοιχτό σε ερμηνείες το κείμενο, αλλά αυτό παραπάει!

 

Από το στόμα πληκτρολόγιό μου το πήρες: τι είναι αυτό το Σαντιάγκο, μικρέ και ονειροπαρμένε ξανθούλη; Διάβαζες τίποτα άλλο ταυτόχρονα και τα μπέρδεψες;:tease:

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάντως, Σαντιάγκο δε βλέπω πουθενά. Είπαμε, ανοιχτό σε ερμηνείες το κείμενο, αλλά αυτό παραπάει!

 

Από το στόμα πληκτρολόγιό μου το πήρες: τι είναι αυτό το Σαντιάγκο, μικρέ και ονειροπαρμένε ξανθούλη; Διάβαζες τίποτα άλλο ταυτόχρονα και τα μπέρδεψες;:tease:

 

χαχα

 

bangin.gif

 

Εντάξει,τι Σαντιάγκο, τι Κλαούντιο. Πώς κάνετε έτσι!Και οι δύο θα μπορούσαν να παίζουν στο σίριαλ ή να είναι παίκτες της εθνικής Αργεντινής. Τι σου είναι ο συνειρμός,τελικά!

Link to comment
Share on other sites

Δεν έχω λόγια αυτό το διήγημα. Σαν σύληψη είναι φοβερό και σαν γραφή έχει μια λυρικότητα που ταξιδεύει. Μακάρι να μπορούσα κι εγώ να κάνω ένα, κυριολεκτικό, ταξίδι στην πόλη των στίχων.

 

Εύχομαι τα ζαΐρ να μην σου τελειώσουν ποτέ.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ θα αποθεώσω αυτό το κείμενο γιατί είναι ένα ποίημα!

 

Δεν τα πάω καλά με τα ποιήματα και ζηλεύω αυτούς που τα καταφέρνουν με τόση χαρακτηριστική άνεση...

 

Μπράβο Τέτη! good.gif

Link to comment
Share on other sites

Απλά δηλώνω ότι το διήγημά σου με έκανε να ταξιδέψω. Δεν ασχολήθηκα με τίποτε άλλο. :clap_1:

 

Υ.Γ.

Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά και ενθαρρυντικά σου λόγια και την πρωτιά σου.

Link to comment
Share on other sites

Υπάρχει μια γεύση πραγματικής ελευθερίας στον ποιητικό λόγο. Μια συναρπαστική ηδονή ασυδοσίας και κοσμοπλασιακής αυθαιρεσίας.

 

Aπολαμβάνω αυτό το κείμενο κι αντλώ απ’ αυτό ενέργεια να επιτεθώ με τη σειρά μου στην στατική, στερεότυπη πραγματικότητα.

 

Ευχαριστώ, Αρετή.

Edited by Πυθαρίων
Link to comment
Share on other sites

Ήταν εκπληκτικό μπράβο. Τόσο σαν ιδέα όσο και σαν ιστορία… τα συγχαρητήρια μου από κάποιον που ποτέ του δεν πρόκειται ζαιρ να απόκτηση :)

 

 

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..