jjohn Posted July 1, 2011 Share Posted July 1, 2011 (edited) Τίτλος:Η Ληστεία Της Άμαξας Συγγραφέας:Joidv ΕΙΔΟΣ:fantasy/mystery Βια:ναι αμέ Σεξ:οχι Λέξεις:3859 μαζί με τίτλους/αστεράκια/και κάτι άλλα με μέρες Σχόλια:1.Κανονικά αυτή η ιστορία θα ανέβαινε μαζί με μία-δύο ακόμη αλλά έπαθα συγγραφική κρίση(έχω τις πλοκές έτοιμες αλλά βαριέμαι να συγγράψω)(τυχερούληδες ) 2.Ελπίζω να τα κατάφερα λίγο καλύτερα αυτή τη φορά με τις εκφράσεις ,το χω διορθώσει αρκετές φορές το κείμενο αλλά σίγουρα θα υπάρχουν κομμάτια που θα σας κάνουν να επικ φεισπαλμάρετε Η ληστεία της Άμαξας Δύο βέλη καρφώθηκαν επάνω στα άλογα που κινούσαν την άμαξα. Ένα ακόμη βέλος βρήκε τον φοβισμένο οδηγό στο στήθος. Οι δέκα ιππότες που συνόδευαν την άμαξα, άρχισαν να ανιχνεύουν την περιοχή προκείμενου να εντοπίσουν τους επιτιθέμενους .Ένας από αυτούς, ο νεότερος, είδε έναν άντρα κρυμμένο επάνω στο κλαδί ενός δέντρου να κρατάει στα χέρια του ένα φονικό τόξο .Ο δολοφόνος πέταξε το τόξο μακριά, πήδηξε από το δέντρο, προσγειώθηκε στο έδαφος και με μία του κίνηση αποκεφάλισε το νεαρό ιππότη. Μέσα από το πυκνό δάσος εμφανίστηκαν άλλοι τρεις άντρες. Οι εναπομείναντες ιππότες επιτέθηκαν στους τέσσερεις ληστές, πεπεισμένοι πως θα κατάφερναν με ευκολία λόγω και του αριθμητικού του πλεονεκτήματος να νικήσουν. Οι ληστές όμως με χαρακτηριστική άνεση κατάφεραν να αποκρούσουν τα χτυπήματα των ιπποτών και αντεπιτέθηκαν. Δύο ιππότες που δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν , ένιωσαν τους ληστές να μπήγουν τις κοφτερές λεπίδες των σπαθιών τους σε όλο τους το σώμα . Οι ληστές επιτέθηκαν ξανά όλοι μαζί ,αυτή τη φορά ακόμη πιο βίαια από πριν και σκότωσαν όσους ιππότες είχαν απομείνει ζωντανοί .Σκούπισαν τις αιματοβαμμένες λεπίδες τους και στράφηκαν προς το μέρος της άμαξας .Πήραν από την άμαξα σεντούκια που έκρυβαν μέσα χρυσάφι και φανταχτερά κοσμήματα και έφυγαν. Ήταν αρκετά χαρούμενοι και έκπληκτοι συνάμα για τις δυνατότητες τους καθώς ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν πίστευαν πως θα μπορούσαν να νικήσουν δέκα στρατιώτες δίχως καν να ματώσουν. Τρεις Μέρες Αργότερα Ο Κνιλλ βρισκόταν στο δάσος και μάζευε φυτά όταν άκουσε τις πληγωμένες κραυγές μίας αλεπούς. Την πλησίασε και είδε πως της έλειπε η ουρά. Το καημένο το ζώο περπατούσε ντροπιασμένο και ο Κνιλλ ένιωσε μία φυσική υποχρέωση για να το γιατρέψει. Εκείνη όταν τον πρόσεξε έκανε να φύγει. Ο Κνιλλ όντας πιο γρήγορος όμως ,την πρόλαβε και με το ζεστό του χέρι την άγγιξε για να της απαλύνει τον πόνο. Έτριψε τα χέρια του απάνω στο δέρμα της και την άγγιξε στην περιοχή απ’ όπου κανονικά θα έπρεπε να ξεκινάει η ουρά. Λίγα λεπτά αργότερα , η ουρά άρχισε να ξαναφυτρώνει. Το ζώο κοίταξε τον Κνιλλ μέσα από τα καφετί του μάτια και ύστερα έφυγε περήφανο πλέον. Και τι δεν θα δίνε για να μπορούσε να ακούσει τις σκέψεις του ζώου. * Λίγη ώρα αργότερα άκουσε αντρικές φωνές και άρχισε να κατευθύνεται προς το μέρος τους. Προς έκπληξή του συνάντησε τον Τομ Χαντ, υπεύθυνο της ασφάλειας, συνοδευόμενο από πέντε-έξι άντρες. «Τομ, Τι κάνεις εδώ ;» «Κνιλλ. Χθες το βράδυ κάποιοι χωρικοί εντόπισαν λίγο πιο μακριά από εδώ μία άμαξα και έντεκα νεκρούς άντρες. Εμείς κατευθυνόμαστε τώρα εκεί για να βρούμε κάποιο ίχνος . Πήγα και στο σπίτι σου για να σε φωνάξω να έρθεις μαζί μας αλλά δεν σε βρήκα. Όμως να που η μοίρα τελικά σε έριξε στον δρόμο μας. Λοιπόν τι λες θα μας βοηθήσεις ;» «Εννοείται…» * Περπάτησαν άλλα τρία με τέσσερα χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουν στον τόπο της ληστείας. Ο Κνιλλ μπορούσε να πλέον διακρίνει στο βάθος την πεσμένη άμαξα περιτριγυρισμένη από τα σώματα των νεκρών ανδρών. Περπάτησε λίγα μέτρα ακόμη και ένιωσε μία αδυναμία να απλώνεται σε όλο του το κορμί. Ο λόγος αυτής της αδυναμίας του αποκαλύφτηκε σύντομα μιας και συνειδητοποίησε πως δεν μπορούσε να προχωρήσει παραπέρα. Κάτι τον είχε μπλοκάρει και γνώριζε πολύ καλά τι. «Σκατά …» μουρμούρισε «Τι συμβαίνει ;» ρώτησε ο Χαντ «Πέσαμε πάνω σε ένα τείχος Αμρ» «Πάνω σε τι ;» «Είναι ένα αόρατο μαγικό τείχος το οποίο απαγορεύει την είσοδο σε μάγους και άλλα μαγικά όντα . Τα τείχη αυτά μετατοπίζονται από περιοχή σε περιοχή. Έτσι μπορεί την μία στιγμή το τείχος να βρίσκεται εδώ και την επόμενη στην άκρη του κόσμου. Συνήθως μένουν σε μία περιοχή για τέσσερεις με πέντε μέρες. Με χρήση μαγείας μπορεί κανείς να σχεδιάσει έναν χάρτη ώστε να γνωρίζει που θα εμφανιστούν τείχη Αμρ πέντε με έξι μέρες προτού εκείνα εμφανιστούν. Οπότε λογικά οι ληστές είχαν στην κατοχή τους έναν τέτοιο χάρτη και κατασκήνωσαν εδώ πέρα ελπίζοντας πως θα περάσει καμία άμαξα» «Εάν σε κάποια περιοχή κατοικούν μάγοι. Τότε τι γίνεται ; » « Κανονικά θα μας σκότωνε αλλά κρεμάμε έξω από τα σπίτια μας κάποιο μαγικό φυλαχτό για να διώχνει τα τείχη Αμρ από την περιοχή μας. Είναι από τα πρώτα πράγματα που μας διδάσκουν και σίγουρα από τα σημαντικότερα» « Πρέπει δηλαδή Κνιλλ να περιμένουμε μέχρι να εξαφανιστεί αυτό το τείχος που λες ώστε να εντοπίσεις τις αύρες τους ;» «Όχι Τομ. Μόλις εμφανίστηκε το τείχος Αμρ οι αύρες τους χάθηκαν μαζί με κάθε άλλο μαγικό στοιχείο που υπήρχε στην περιοχή. Δεν νομίζω πως μπορώ να σας βοηθήσω περεταίρω . Εδώ καλά καλά ούτε τους νεκρούς δεν μπορώ να εξετάσω.» Ο Κνιλλ περιεργάζονταν όλα αυτά που είχαν συμβεί. Του φαινόταν όλα τόσο τυχαία και εκείνος δεν πίστευε στην τύχη. Άρχισε στο μυαλό του να πλάθει μία εκδοχή που ίσως να εξηγούσε πολλά. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι όλο αυτό συνέβη κατά τύχη. Ήταν στα αλήθεια ένα παιχνίδι της μοίρας που η άμαξα πέρασε από μία περιοχή στην οποία λίγες ώρες αργότερα θα εμφανιζόταν ένα τείχος Αμρ ; Απ’ όσο μπορούσε να συμπεράνει, ο αποστολέας ήθελε να “εξαφανίσει” κάποια από τα χρήματα του ώστε να γλυτώσει την φορολογία και γι’ αυτό ετοίμασε ένα σχέδιο. Αποφάσισε λοιπόν να στείλει “δάνειο” κάποια χρήματα/αντικείμενα σε κάποιον. Νοίκιασε μία άμαξα για να μεταφέρει τα χρήματα στον παραλήπτη και τους υπέδειξε να περάσουν από αυτό το δρόμο. Στη συνέχεια προσέλαβε ληστές προκείμενου να σκοτώσουν τον οδηγό της άμαξας και την συνοδεία του ώστε να πάρουν τα χρήματα. Έτσι οι ληστές θα κατάφερναν να φύγουν δίχως να αφήσουν πίσω κάποιο ίχνος μιας και το τείχος Αμρ θα καθάριζε κάθε μαγική ενέργεια που υπήρχε στην περιοχή. «Και τώρα τι κάνουμε ;» ρώτησε ο Τομ ,σπάζοντας παράλληλα και την σιωπή που επικρατούσε. «Τομ εάν η άμαξα είχε εκτός από χρήματα και αντικείμενα τότε ίσως οι ληστές να προσπαθήσουν να τα πουλήσουν κι αυτά για να βγάλουν παραπάνω χρήματα. Τοποθέτησε στις αγορές των γύρω περιοχών κατασκόπους. Εάν κάποιος εντοπίσει μία ομάδα ατόμων να πουλάει πολλά αντικείμενα τότε μπορεί να είναι και οι ληστές που ψάχνουμε » «Καλή σκέψη…» «Εγώ θα προσπαθήσω να μάθω ποιοι μάγοι κατέχουν τέτοιους χάρτες. Είναι αρκετά δύσκολο να κατασκευάσεις έναν τέτοιο χάρτη και δεν νομίζω πως θα υπάρχουν πολλοί στην περιοχή με χάρτες Αμρ. Εάν βρω τον μάγο που είχε τον χάρτη τότε ίσως καταφέρουμε να βρούμε και τους ληστές.» * Ο Κνιλλ ξόδεψε τρεις μέρες ψάχνοντας για κάποιον μάγο που είτε είχε χάσει τον χάρτη Αμρ είτε είχε πουλήσει κάποιον. Επισκέφτηκε τους ισχυρότερους μάγους στην περιοχή δίχως αποτέλεσμα. Δέκα Μέρες Αργότερα Ο Χαντ μπήκε μέσα στο σπίτι του Κνιλλ με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του. «Τους βρήκαμε! Τους σκοτώσαμε τους μπάσταρδους» «Τι ; » «Τα πράγματα έγιναν ακριβώς όπως τα είπες. Ένα από τα άτομα που είχαμε βάλει στις αγορές μας ενημέρωσε ότι μία τριάδα ατόμων πουλούσε αβέρτα κοσμήματα, πανοπλίες και άλλα αντικείμενα αξίας. Γρήγορα στείλαμε στρατό και τους ακολουθήσαμε μέχρι το καταφύγιο τους ,μία σπηλιά. Μόλις εκείνοι βγήκαν από την σπηλιά, μπουκάραμε μέσα και αρχίσαμε να την ψάχνουμε. Ψάχνοντας βρήκαμε αυτόν τον χάρτη Αμρ που μας είπες. Έτσι βεβαιωθήκαμε πως όντως εκείνους ψάχναμε και κρυφτήκαμε μέσα στην σπηλιά. Όταν τελικά εκείνοι γύρισαν, τους ζητήσαμε να παραδοθούν. Οι ηλίθιοι όμως αρνήθηκαν και μας επιτέθηκαν. » «Μπορώ να εξετάσω τα πτώματα ;» * Με το που μπήκαν στην σπηλιά ο Κνιλλ ένιωσε την μαγική ενέργεια. Άρχισε να εξετάζει τα πτώματα των τριών νεκρών ληστών. Του φαινόταν απίστευτο ότι αυτοί οι άνδρες θα μπορούσαν να νικήσουν τους δέκα ιππότες. Ήταν αγύμναστοι και δεν φαινόταν πως είχαν κάποια πιθανότατα απέναντι στους δέκα άρτια εκπαιδευμένους ιππότες που είχαν όμως κατατροπώσει. Μία σκέψη διαπέρασε το μυαλό του :Όλη αυτή η μαγεία που μπορούσε να αισθανθεί ήταν μαγεία ενίσχυσης ικανοτήτων . Την χρησιμοποίησαν οι ληστές με σκοπό να αυξήσουν την δύναμη τους και να ληστέψουν την άμαξα δίχως να σκοτωθούν. Τέτοια μαγεία ήταν εγκλωβισμένη σε μαγικά αντικείμενα(δαχτυλίδια, σκουλαρίκια ,κολιέ) και εάν ο Κνιλλ είχε δίκαιο , τότε θα έπρεπε να υπάρχουν κρυμμένα τέτοια αντικείμενα κάπου μες την σπηλιά. Ο Κνιλλ άγγιξε με δύο δάχτυλα του αριστερού του χεριού τα δύο του μάτια και άρχισε να παρατηρεί ολόκληρη την σπηλιά. Κοιτώντας έναν από τους τείχους της σπηλιάς, τα μάτια του άρχισαν να λάμπουν. Άρχισε να ψηλαφεί τον τοίχο και δεν άργησε να εντοπίσει μία περιοχή που ήταν κούφια. Την αφαίρεσε και βρήκε πέντε κολιέ . Φόρεσε ένα από αυτά στον λαιμό του και αμέσως άρχισε να νιώσει πιο δυνατός. Δοκίμασε την δύναμη του σπάζοντας με το γυμνό του χέρι μία τεράστια πέτρα. Έβγαλε το φυλαχτό από το λαιμό το και το έβαλε πάλι πίσω με τα υπόλοιπα. Ο Χαντ παρακολουθούσε τον Κνιλλ να κάνει όλα αυτά με το στόμα ανοιχτό. Όταν ο μάγος σταμάτησε να δείχνει παράξενος ,εκείνος βρήκε την ευκαιρία να τον ρωτήσει τι ακριβώς είχε κάνει. «Λοιπόν Τομ, Οι ληστές χρησιμοποίησαν μαγικά φυλαχτά σαν και αυτό το κολιέ που με είδες να φοράω προκείμενου να βελτιώσουν τις δυνατότητες τους. Να γίνουν πιο γρήγοροί ,πιο δυνατοί ώστε να μπορέσουν να ληστέψουν την άμαξα χωρίς οι ιππότες να τους κάνουν με τα κρεμμυδάκια. Δεν φορούσαν τα φυλαχτά την ώρα που σας είδαν και γι’ αυτό καταφέρατε να τους σκοτώσατε τόσο εύκολα. Εάν τους δεις ,δεν έχουν καθόλου μύες. Βέβαια η μαγεία τέτοιου είδους έχει και ένα αρκετά σημαντικό μειονέκτημα. Εάν δεν είσαι αρκετά ισχυρός νοητικά για να την ελέγξεις αρχίζει να σου καταστρέφει τα σωθικά σου μέχρι να πεθάνεις. Θα ανοίξω το σώμα κάποιου για να σου δείξω τι εννοώ.» Ο Κνιλλ πλησίασε έναν από τους νεκρούς ληστές. Με το μαχαίρι του άρχισε να τον κόβει στην περιοχή της κοιλιάς. Όταν τελικά την άνοιξε , ο Κνιλλ έδειξε στον Χαντ την κοιλιά του ληστή .Μισοφαγωμένα όργανα και αηδιαστικά υγρά. Ο Κνιλλ παρατήρησε πως τα σώματα ήταν σε καλύτερη κατάσταση από τι εκείνος περίμενε. Ο Χαντ όμως μην συνερίζοντας την άποψη του Κνιλλ , ένιωσε την ανάγκη να κάνει εμετό. Ο Κνιλλ άγγιξε το μέτωπο του Χαντ με το δείκτη του δεξιού του χεριού προκειμένου να τον χαλαρώσει. «Στην σπηλιά υπάρχει αρκετό χρυσάφι πάντως. Αλλά μιας και δεν ξέρουμε ποιος ήταν ο αποστολέας δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν υπάρχει κρυμμένο και άλλο πουθενά αλλού» είπε ο Χαντ Ο Κνιλλ γέλασε. «Πολύ θα ήθελα να τον γνωρίσω τον αποστολέα. » τίναξε τα μαλλιά του και είπε στον Χαντ τις υποψίες του. Ο Χαντ έμεινε και πάλι με το στόμα ανοικτό. «Τομ , μπορείς να μου δώσεις τον χάρτη Αμρ σε παρακαλώ ;» ο Χαντ πλησίασε έναν στρατιώτη και άρχισαν να συνομιλούν. Ο στρατιώτης του έδωσε τον Χάρτη Αμρ και ο Χαντ ξαναπλησίασε τον Κνιλλ. «Ορίστε. Τι το θέλεις ;» «Θέλω να επεξεργαστώ τον γραφικό χαρακτήρα. Όπως βλέπεις εμφανίζονται ονόματα πόλεων/δασών/ποταμών γραμμένα με τους ίδιους χαρακτήρες. Γνωρίζω ένα ξόρκι με το οποίο μπορώ να συγκρίνω το γραφικό χαρακτήρα με άλλους που έχω απομνημονεύσει. Ίσως με αυτό τον τρόπο καταφέρω τελικά να βρω τον μάγο.» * Ο Κνιλλ ακούμπησε πάνω στο γραφειάκι τον χάρτη Αμρ. Άναψε τέσσερα κεριά και τα τοποθέτησε στις τέσσερεις πλευρές του χάρτη. Πήρε μία κόλλα χαρτί και την άφησε πάνω ακριβώς πάνω από τον χάρτη. Έπιασε την αγαπημένη του κόλλα και την βούτηξε πάνω σε ένα παχύρρευστο κόκκινο υγρό που είχε φτιάξει. Έκλεισε τα μάτια του και άρχισε να ψέλνει αρχαίες μαγικές λέξεις. Με την πένα άρχισε να γράφει ονόματα ,το καθένα με διαφορετικό γραφικό χαρακτήρα. Σε μία στιγμή ο Κνιλλ ένιωσε το χέρι του να ζεσταίνεται. Άφησε την πένα και άνοιξε τα μάτια του για να παρατηρήσει το όνομα. Ξαφνιάστηκε όταν διάβασε το όνομα του μάγου που είχε φτιάξει τον χάρτη. Είχε γνωρίσει τον Ίλαχας στην ακαδημία μαγείας. Είχαν γίνει φίλοι αλλά υπήρχε κάτι που πάντα τους χώριζε και τελικά κατέστρεψε την φιλία τους. Ο Ίλαχας αποτύγχανε πάντα στις εξετάσεις ενώ εκείνος έπαιρνε πάντοτε άριστα. Μία νύχτα ο Ίλαχας δεν άντεξε άλλο τα χλευάσατε των υπολοίπων και εγκατέλειψε την ακαδημία , αφήνοντας όμως και ένα γράμμα γεμάτο μένος για τον Κνιλλ, στο οποίο τον κατηγορούσε για τις δικές του αποτυχίες. Έκτοτε δεν είχε ξαναμάθει νέα του… Ήξερε που ήταν το πατρικό σπίτι του Ίλαχας και ξεκίνησε για εκεί. * Μόλις ο Κνιλλ πέρασε την καγκελόπορτα ,σιγουρεύτηκε πως ο Ίλαχας έμενε όντως εκεί . Εντόπισε στην σκεπή το μαγικό φυλαχτό για προστασία απέναντι στα τείχη Αμρ, ένιωσε την μαγική ενέργεια και είδε ένα μαγικό ραβδί ακουμπισμένο σε μία καρέκλα ,μέσα από ένα παράθυρο. Χτύπησε την πόρτα αρκετές φορές χωρίς όμως να λάβει κάποια απάντηση. Ο νους του άρχισε να σκέφτεται τα χειρότερα. Ξεκλείδωσε την πόρτα με μαγεία. Μπαίνοντας μέσα στο σπίτι μύρισε την μπόχα. Ο Ίλαχας είχε πεθάνει. Ο Κνιλλ εντόπισε το άψυχο σώμα του Ίλαχας στο κέντρο του σαλονιού δίπλα σε μία βιβλιοθήκη και έναν πάγκο γεμάτο μπουκάλια και μαγικά φίλτρα. Κάποιος του είχε μπήξει στην καρδιά ένα μικρό μαχαίρι. Παρατηρώντας το σπίτι, είδε πως ο Ίλαχας κατείχε πολλά σπάνια βιβλία και μαγικά αντικείμενα. Δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό και βούτηξε δύο τρία για το δικό του σπίτι. Παρόλο που δεν πίστευε πως η αύρα του δολοφόνου θα υπήρχε ακόμη μέσα στο σπίτι , δοκίμασε ένα ξόρκι εντοπισμού αύρας. Τελικά αποδείχτηκε σωστός καθώς δεν σχηματίστηκε κάποιο φωτεινό μονοπάτι. Άνοιξε ένα ντουλάπι και έβγαλε ορισμένα κεριά. Η μόνη του ελπίδα για να πάρει πληροφορίες ήταν να επικοινωνήσει με τα πνεύματα που κατοικούσαν στο σπίτι. Άναψε τα κεριά και άρχισε να ψέλνει τα μαγικά λόγια. «Ποιος είναι ;» ακούστηκε η φωνή ενός πνεύματος «Το όνομα μου είναι Κνιλλ, είμαι μάγος των πέντε στοιχείων. Ξέρεις ποιος σκότωσε τον αφέντη σου ;» «Φυσικά και γνωρίζω Μάγε. Αλλά γιατί να σου πω ; Τι θα κερδίσω ;» Ο Κνιλλ έπιασε ένα κερί . «Ξέρεις τι θα συμβεί άμα το σπάσω αυτό έτσι ;» «Πολύ καλά Μάγε. Θα με αφήσεις να ζήσω και θα σου πω ότι γνωρίζω» «Ξεκίνα λοιπόν» είπε και άφησε το κερί πίσω στο τραπέζι. «Ο Αφέντης είχε αναλάβει για λογαριασμό κάποιου να δημιουργήσει κάποια μαγικά δαχτυλίδια. Έφτιαξε το μαγικό υγρό με δυόσμο ,μανιτάρια του γρκελ ,σάλια από κανιλιρ και δηλητήριο από χαρλοτος . Μετά βούτηξε τα δαχτυλίδια, που ο άντρας του είχε δώσει, στο υγρό. Κάποιες μέρες αργότερα , ξαναήρθε ο άντρας για να παραλάβει τα δαχτυλίδια. Σε μία στιγμή που ο αφέντης ήταν λίγο αφηρημένος ,ο άντρας έβγαλε από μία τσέπη ένα μικρό μαχαίρι και το κάρφωσε ταχύτατα στο στήθος του αφέντη μου προτού εκείνος προλάβει να αντιληφθεί τι συνέβαινε . Μετά ο άντρας πήρε τα δαχτυλίδια, έναν χάρτη Αμρ και έφυγε» «Μπορείς να μου περιγράψεις τον άντρα αυτόν ;» «Μπορώ να σου μεταδώσω την εικόνα του. Υπό έναν όρο όμως. Εσύ θα με ελευθερώσεις. » «Καλά. Πρώτα όμως θα μου δείξεις τον άντρα » Η όραση του Κνιλλ σκοτείνιασε. Σταδιακά άρχισε να σχηματίζεται η μορφή ενός άντρα. Ο άντρας αυτός ήταν γνωστός στον Κνιλλ. Ήταν ένας από τους στρατιώτες που είχε δει στην σπηλιά. «Και τώρα Μάγε, ήρθε η δική σου στιγμή να ολοκληρώσεις την συμφωνία μας» «Καλά» είπε ο Κνιλλ και αφού ξεφύσησε ,τήρησε την συμφωνία που είχε κάνει με το πνεύμα και το άφησε ελεύθερο. Τα πράγματα περιπλέκονταν ακόμη περισσότερο. Τα συστατικά που χρησιμοποίησε για να δημιουργήσει το μαγικό υγρό ο Ίλαχας πλην του δηλητηρίου χαρλοτος, χρησιμοποιούνται για την παραγωγή μαγικών αντικειμένων ενίσχυσης ικανοτήτων όπως εκείνα τα μαγικά κολιέ στην σπηλιά. Θυμήθηκε κάτι που τότε του είχε φανεί ως μία ασήμαντη λεπτομέρεια : όλοι οι ληστές φορούσαν ένα πανομοιότυπο δαχτυλίδι. Ο Κνιλλ όμως δεν είχε νιώσει καθόλου μαγική ενέργεια από τα δαχτυλίδια. Με το μυαλό του άρχισε να κάνει περίεργους συνειρμούς. Ο αποστολέας μέσω του στρατιώτη ζήτησε από τον Ίλαχας να κατασκευάσει δαχτυλίδια ενίσχυσης ικανοτήτων. Αυτά τα δαχτυλίδια ήταν κατασκευασμένα με διαφορετικό τρόπο από ότι συνήθως. Πιθανότατα για να τα κάνει ακόμη πιο ισχυρά. Έπειτα σκότωσε τον μάγο για να καλύψει τα ίχνη του. Έδωσε τα δαχτυλίδια αυτά και τον χάρτη στους ληστές για να ληστέψουν την άμαξα. Μετά οι ληστές αυτοί κρύφτηκαν στην σπηλιά. Όπου τους εντόπισαν οι στρατιώτες και τους σκότωσαν. Όμως ο Τομ του είχε πει πως οι ληστές αντιστάθηκαν .Γιατί να αντισταθούν εφόσον και πιο λίγοι ήταν αλλά ούτε φορούσαν τα μαγικά κολιέ ή τα δαχτυλίδι ; Εκτός βέβαια και εάν νόμιζαν ότι φορούσαν τα μαγεμένα δαχτυλίδια … Έτσι όρμησαν στην μάχη, πιστεύοντας ότι θα κέρδιζαν .Ο στρατιώτης λοιπόν κάποια στιγμή βρέθηκε ξανά με τους ληστές και όταν εκείνοι δεν πρόσεχαν άλλαξε τα μαγικά δαχτυλίδια με κανονικά. Έπειτα έκρυψε στην σπηλιά τα μαγικά κολιέ προκείμενου εάν κάποιος έβρισκε τους ληστές και παραξενευόταν με το γεγονός πως τρεις άντρες(και τι άντρες) κατάφεραν να νικήσουν δέκα άντρες να έβρισκε κάπου κρυμμένα τα κολιέ και να θεωρούσε πως η υπόθεση τελείωνε εκεί. Το όλο θέμα λοιπόν περιστρέφονταν γύρω από τα δαχτυλίδια. Είχε πολλές ερωτήσεις και υπήρχε μόνο ένας άντρας που μπορούσε να του τις απαντήσει. * «Μίλα ρε μπάσταρδε. Ποιος σε πληρώνει ;» είπε ο Χαντ και χαστούκισε δυνατά τον Ροντερικ «Ξέρουμε για τα δαχτυλίδια. Πες μας για ποιον δουλεύεις» «Δεν είμαι ηλίθιος.» «Ροντερικ, το αφεντικό σου δεν είναι βλάκας. Μόλις μάθει ότι είσαι στη φυλακή , θα βάλει κάποιον να σε σκοτώσει. Πες μα τι έγινε και εμείς θα σε αφήσουμε να φύγεις και να γλυτώσεις την ζωούλα σου .Δεν μας ενδιαφέρεις , εσύ ήσουν απλά το πιόνι. Εμείς θέλουμε το αφεντικό σου.» Ο Ροντερικ τσίμπησε το δόλωμα «Δεν ξέρω ποιος είναι. Επικοινώνησε μαζί μου πριν από περίπου τρεις βδομάδες με ένα φάκελο που είχε αφήσει έξω από την πόρτα μου. Στον φάκελο βρήκα καμιά τριανταριά δαχτυλίδια, ένα γράμμα και πολλά χαρτονομίσματα. Το γράμμα έλεγε πως εάν ήθελα και άλλα λεφτά θα έπρεπε να πάω να αφήσω τα δαχτυλίδια σε κάποιον μάγο Ίλαχας και να του πω να χρησιμοποιήσει απάνω τους μαγεία ενίσχυσης ικανοτήτων. Σύμφωνα με το γράμμα όταν θα πήγαινα να τα παραλάβω θα σκότωνα το μάγο και θα έπαιρνα μαζί μου και έναν περίεργο χάρτη. Τον άφησα στο γραμματοκιβώτιο μου, όπως μου είπε, και την επόμενη μέρα βρήκα λεφτά, τον χάρτη καθώς επίσης και άλλο ένα γράμμα που μου έλεγε να βρω τρεις-τέσσερεις χωρικούς να τους πληρώσω πλουσιοπάροχα , να τους δώσω τα δαχτυλίδια και να τους πω να επιτεθούν το τάδε μέρος την τάδε χρονική στιγμή. Μετά την μάχη υποτίθεται πως έπρεπε να εξαφανίσουμε τα πτώματα. Ύστερα από την μάχη όμως, οι ηλίθιοι αντί να εξαφανίσουν τα πτώματα όπως τους είπα ,άρπαξαν τον θησαυρό και έφυγαν. Το έγραψα και αυτό στην αναφορά που μου είχε πει να του γράψω .Έλαβα και έναν ακόμη φάκελο που είχε μέσα μαζί με το γράμμα , πέντε μαγικά κολιέ και μπόλικα χρήματα. Το γράμμα έλεγε να δώσω αυτά τα κολιέ στους ληστές και πως έπρεπε να ανταλλάξω τα δαχτυλίδια με άλλα κανονικά. Αφού έκανα και αυτά άφησα στο γραμματοκιβώτιο τα δαχτυλίδια και την επόμενη μέρα είχαν εξαφανιστεί. Αυτά είναι όλα. Τώρα μπορώ να φύγω ;» «Είπες ότι έγραψες μία αναφορά. Τι περιείχε αυτή ;» «Περιέγραψα τις ικανότητες των χωρικών στην μάχη. Δηλαδή εάν νίκησαν εύκολα, πόσο γρήγοροι ήταν, πόσο δυνατοί ήταν, εάν πληγώθηκαν και γενικά πόσο ανώτεροι ήταν από τους ιππότες.» Ο Κνιλλ είχε επιτέλους καταλάβει. Ο Αποστολέας έμαθε πως ο Ιλαχας μπορούσε να κατασκευάσει μαγικά αντικείμενα αύξησης ικανοτήτων και ήθελε να δοκιμάσει πόσο ισχυρά ήταν. Έτσι μίσθωσε μία άμαξα μαζί με δέκα ικανότατους ιππότες και τους έστειλε σε ένα ταξίδι θανάτου. Η επιτυχία του σχεδίου , τον διαβεβαίωσε πως τα δαχτυλίδια του Ίλαχας ήταν όντως θαυματουργά. Μπορούσε με αυτά να στήσει έναν στρατό και κυριολεκτικά να κατακτήσει τον κόσμο εάν εκείνος ήθελε. Το μόνο ερώτημα που είχε πλέον μείνει αναπάντητο ήταν η ταυτότητα του αποστολέα. «Έχεις κρατήσει κανένα από τα γράμματα που σου έστειλε ;» «Όχι μου έγραψε πως έπρεπε να καίω τα γράμματα του μόλις τα διαβάζω» «Που να πάρει ο διάολος. Δεν μπορώ να ελέγξω τον γραφικό του χαρακτήρα» «Σταθείτε, στο πρώτο χαρτονόμισμα που μου έστειλε ,είχε γράψει την λέξη “Εμπιστοσύνη”. Μπορώ να σας το δώσω εάν βέβαια και εσείς μου υποσχεθείτε προστασία» Δέκα Μέρες Αργότερα «Κνιλλ, δεν περίμενα πως θα με ανακάλυπτες. Αλλά στάθηκες τυχερός. Εάν τα πράγματα πήγαιναν όπως τα είχα σχεδιάσει τότε δεν θα είχατε πάρει τίποτε χαμπάρι» Ο Αποστολέας ήταν ένας άντρας που ο Κνιλλ μισούσε. Τον έλεγαν Μιτς Χαουλς και το μόνο πράγμα που έκανε στην μίζερη ζωή του ήταν να εκμευταλλεύεται τον κόσμο. Ήταν ένας άνθρωπος που ο Κνιλλ ήθελε να βάλει στην φυλακή όσο κανέναν άλλον. Όμως ο Χαουλς ήταν ύπουλος και πάντα κατάφερνε να του ξεφεύγει ,ρίχνοντας το φταίξιμο σε κάποιον άλλον. Τώρα όμως ο Κνιλλ μπορούσε επιτέλους να τον εκδικηθεί. «Έπρεπε να το είχα καταλάβει πως εσύ κρυβώσουν πίσω από την ληστεία.Παραδώσου εάν θέλεις να ζήσεις..» «Κνιλλ,η αυτοπεποίηθηση σε κάνει να ξεχνάς το πιο σημαντικό πράγμα.Ποιος έχει το πάνω χέρι εδω πέρα.Οι άντρες μου είναι ικανοί να σε ξεκοιλιάσουν σε δευπτερόλεπτα » Ο Κνιλλ ακούγοντας τα λόγια του Χαουλς μόνο που δεν ξεκαρδίστηκε στα γέλια. Στον δεξί του ώμο άρχισε να φαίνεται μία μορφή κεφαλιού. «Να σου γνωρίσω τον καινούργιο μου φίλο. Είναι ένα πνεύμα , εγώ τον φωνάζω Σμίτι. Δεν τον γνωρίζεις αλλά μαζί με τον Ίλαχας σχεδίασαν τα πολύτιμα σου δαχτυλίδια. Και μαζί με τον Σμίτι φτιάξαμε μία ακόμη πιο ισχυρή έκδοση ,διότι βλέπεις ο Ίλαχας μπορεί εν τέλει να έγινε ισχυρός μάγος αλλά εγώ ήμουν πάντοτε καλύτερος » Ο Κνιλλ πέταξε τα γάντια που φορούσε στο πάτωμα και έδειξε το δεξί του χέρι στον Μιτς. Φορούσε πέντε δαχτυλίδια, ένα σε κάθε δάχτυλο. Ο Μιτς φάνηκε να ιδρώνει. Χτύπησε με δύναμη του χέρι του στο γραφείο του και φώναξε «Ελάτε μέσα γρήγορα!» Από την πόρτα μπήκαν πέντε άντρες κρατώντας σπαθιά. Ένας άντρας του επιτέθηκε αλλά ο Κνιλλ έπιασε με τα γυμνά του χέρια την λεπίδα και την τράβηξε από τον άλλον. Έπειτα με την λαβή του σπαθιού τον χτύπησε δύο φορές στο κεφάλι και ο άντρας έπεσε κάτω. Αναποδογύρισε το σπαθί και του έκοψε το λαιμό. Οι τέσσερεις άντρες που είχαν μείνει επιτέθηκαν ταυτόχρονα , όμως ο Κνιλλ εκτελώντας ένα υπερφυσικό άλμα κατάφερε να αποφύγει τα σπαθιά. Χτύπησε στην συνέχεια με μία μπουνιά έναν από αυτούς και εκείνος πετάχτηκε απέναντι σε έναν τοίχο που βάφτηκε κόκκινος από το αίμα .Οι τρεις άντρες επιτέθηκαν εκ νέου και ο Κνιλλ απέκρουσε με το σπαθί τα τρία χτυπήματα. Ήταν πλέον η σειρά του να επιτεθεί. Με το σπαθί του διαμέλισε έναν άντρα προτού εκείνος προλάβει καν να σηκώσει το σπαθί του για να αμυνθεί. Οι δύο ληστές ,βλέποντας τον Κνιλλ εν δράση και πόσο αμείλικτος ήταν, φοβήθηκαν για την ζωή τους και άρχισαν να τρέχουν για να ξεφύγουν αλλά ο Κνιλλ τους σκότωσε και αυτούς με μία μπάλα φωτιάς. Έστρεψε την προσοχή του στον Μιτς. Τον κοίταξε με ένα βλέμμα γεμάτο οργή. Ο Μιτς κοιτούσε την μάχη τρομοκρατημένος. Δεν είχε δει ποτέ του τον Κνιλλ να παλεύει με τέτοιον τρόπο, με τόση βιαιότητα. Το δαχτυλίδι είχε καταφέρει να νικήσει ακόμη και εκείνον σκέφτηκε και δεν μπορούσε πάρα να γελάσει με αυτή την ειρωνεία. Είχε μόνο μία ελπιδα για να ζήσει.Έβγαλε από το συρτάρι έναν πάππυρο και άρχισε να τον διαβάζει. «Κνιλλ, θα τα ξαναπούμε» είπε και εξαφανίστηκε. «Μπάσταρδε!» φώναξε ο Κνιλλ στον αέρα... * Ο Τομ μπήκε μέσα στο δωμάτιο και είδε τους πέντε νεκρούς, τον Κνιλλ μέσα στα αίματα να κάθεται στο πάτωμα και να κρατάει στην παλάμη του πέντε δαχτυλίδια. «Κνιλλ! Τι έγινε εδώ μέσα ;» «Έχασα τον έλεγχο Τομ ,αυτά τα δαχτυλίδια είναι καταραμένα. Σου αυξάνουν τις ικανότητες και παράλληλα σε γεμίζουν με οργή ,με μίσος. Σε μετατρέπουν σε ένα τέρας. Τώρα καταλαβαίνω γιατί τα ήθελε τόσο πολύ ο Χαουλς» Έκαψε τα δαχτυλίδια και άρχισε να κλαίει… Edited July 1, 2011 by joidv Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted July 15, 2011 Share Posted July 15, 2011 Αυτό που μου αρέσει στις ιστορίες του Κνιλλ είναι το ότι έχουν γρήγορη εξέλιξη και δεν σ' αφήνουν να περιμένεις. Διαβάζονται εύκολα κι ευχάριστα. Το ίδιο ισχύει και μ' αυτήν. Επίσης, εδώ μου άρεσε και το τέλος. Μια πιο γενική συμβουλή που θα μπορούσα να σου δώσω, εφόσον γράφεις αστυνομικά διηγήματα, είναι να μην προσθέτεις συνέχεια νέους χαρακτήρες στην υπόθεση. Εδώ το κάνεις πολλές φορές. Αν και τα κίνητρα των πράξεων του καθενός γίνονται κατανοητά, δεν προλαβαίνουμε να γνωρίσουμε τους χαρακτήρες. Επίσης, θέλουμε κάποιους τους οποίους να μπορούμε να υποψιαστούμε, να συμμετέχουμε κι εμείς στη λύση της υπόθεσης. Γι' αυτό προσπάθησε να δίνεις όλους τους συμμετέχοντες στην υποθέση από την αρχή, ή έστω έμμεσα μέσω μιας νύξης. Καλη συνέχεια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
GeoVa Posted October 6, 2011 Share Posted October 6, 2011 Όπως είπε κι ο Mesmer από πάνω, οι ιστορίες σου είναι αρκετές γρήγορες στην εξέλιξή τους, χωρίς να υπάρχει καθυστέρηση, κάτι που, κατά τη γνώμη μου, είναι αρκετά όμορφο, γιατί διαβάζεται γρήγορα και χωρίς να βαριέσαι! Διαβάστηκε ευχάριστα παρόλο που είχε κάποια τυπογραφικά "λαθάκια". Επιπλέον, μου άρεσε η εισαγωγή της ιστορίας! Καλή συνέχεια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted October 6, 2011 Share Posted October 6, 2011 Λοιπόν, το διασκέδασα, αλλά υπάρχουν μερικά πράγματα που θέλουν λίγη προσοχή. Όπως σου είπε και ο Mesmer, προσοχή στα πολλά νέα πρόσωπα. Επίσης, αν θέλεις να γράφεις αυτό το είδος αστυνομικής φαντασίας (που μπορεί να δώσει πολύ ωραία πράγματα), θα πρέπει να δώσεις προσοχή και στους δύο τομείς. Φτιάξε ένα (έστω υποτυπώδες) σύστημα μαγείας, ώστε να φαίνεται μια εξήγηση λογική στον αναγνώστη και όχι αυθαίρετη. Επίσης, προσοχή στα "λογικά" συμπεράσματα του Κνιλλ. Πρέπει ο αναγνώστης να χτυπάει το κούτελό του λέγοντας "Ναι μωρέ!" και όχι "ε;". Τον Κνιλλ τον συμπάθησα σαν χαρακτήρα και ψήνομαι άγρια για μία συλλογή (χοντρούλα-χοντρούλα) διηγημάτων. Κάτιτις παραπάνω: Αυτό το μαγικό τείχος Αμρ, (που πολύ μου άρεσε), φαίνεται πολύ σημαντικό για να είναι τόσο άγνωστο στους όχι μάγους. Δεν μπορεί, όλο και κάπως θα είχε κυκλοφορήσει αυτή η γνώση, οι μάγοι δεν είναι δα και ερημίτες, ανάμεσα στους κοινούς θνητούς ζούνε, δεν έχουν φίλους, δεν έχουν εχθρούς, ώστε να έχει μαθευτεί κάτι τόσο μεγάλο και επικίνδυνο; Του φαινόταν όλα τόσο τυχαία και εκείνος δεν πίστευε στην τύχη. Ωραίο, μου αρέσουν κάτι τέτοια. Απ’ όσο μπορούσε να συμπεράνει, ο αποστολέας ήθελε να “εξαφανίσει” κάποια από τα χρήματα του ώστε να γλυτώσει την φορολογία και γι’ αυτό ετοίμασε ένα σχέδιο. Αποφάσισε λοιπόν να στείλει “δάνειο” κάποια χρήματα/αντικείμενα σε κάποιον. Νοίκιασε μία άμαξα για να μεταφέρει τα χρήματα στον παραλήπτη και τους υπέδειξε να περάσουν από αυτό το δρόμο. Στη συνέχεια προσέλαβε ληστές προκείμενου να σκοτώσουν τον οδηγό της άμαξας και την συνοδεία του ώστε να πάρουν τα χρήματα. Όλο αυτό από πού το συμπέρανε; Εκτός και αν έχασα εγώ κάτι... Λοιπόν, έχεις αυτό το κομμάτι: «Τους βρήκαμε! Τους σκοτώσαμε τους μπάσταρδους» «Τι ; » «Τα πράγματα έγιναν ακριβώς όπως τα είπες. ... ... ... Οι ηλίθιοι όμως αρνήθηκαν και μας επιτέθηκαν. » «Μπορώ να εξετάσω τα πτώματα ;» Αν έσβηνες αυτό: «Τους βρήκαμε! Τους σκοτώσαμε τους μπάσταρδους» τότε με την υπογραμμισμένη φράση και αυτή εδώ την τελευταία «Μπορώ να εξετάσω τα πτώματα ;» είχες ένα καλό αστείο, αν το ήθελες. Γνωρίζω ένα ξόρκι με το οποίο μπορώ να συγκρίνω το γραφικό χαρακτήρα με άλλους που έχω απομνημονεύσει. Ίσως με αυτό τον τρόπο καταφέρω τελικά να βρω τον μάγο Ε όχι, όχι δεν το διάβασα αυτό! (Τραβηγμένο απ' τα μαλλιά). Και, τέλος, αυτό γιατί; Έκαψε τα δαχτυλίδια και άρχισε να κλαίει… Δεν κατάλαβα γιατί έβαλε τα κλάμματα. Λυπήθηκε που σκότ- πετσόκοψε τους λακέδες του Χάουλς; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted October 7, 2011 Author Share Posted October 7, 2011 wow σας ευχαριστώ για τα σχόλια σας! Επίσης, προσοχή στα "λογικά" συμπεράσματα του Κνιλλ. Πρέπει ο αναγνώστης να χτυπάει το κούτελό του λέγοντας "Ναι μωρέ!" και όχι "ε;". νομίζω πως σε σχέση με τις δύο προηγούμενες, έδω είναι πιο εύκολο να βρει κανείς γιατί έγινε ότι συνέβει.Ελπίζω πως διήγημα με διήγημα θα βελτιώνομαι σε αυτόν τον τομέα Αυτό το μαγικό τείχος Αμρ, (που πολύ μου άρεσε), φαίνεται πολύ σημαντικό για να είναι τόσο άγνωστο στους όχι μάγους. Δεν μπορεί, όλο και κάπως θα είχε κυκλοφορήσει αυτή η γνώση, οι μάγοι δεν είναι δα και ερημίτες, ανάμεσα στους κοινούς θνητούς ζούνε, δεν έχουν φίλους, δεν έχουν εχθρούς, ώστε να έχει μαθευτεί κάτι τόσο μεγάλο και επικίνδυνο; νομίζω πως αναφέρω(γτ έχω να το διαβάσω και τέσσερεις μήνες κοντά ) πως το να σχεδιάσεις έναν χάρτη Αμρ είναι το δύσκολο.Η γνώση πέρι των τειχών αυτών ήταν γνώστη(και γι'αυτό την ήξερε και ο Χαουλς που δεν ήταν μάγος).Αν όχι τότες σφάλμα μου Απ’ όσο μπορούσε να συμπεράνει, ο αποστολέας ήθελε να “εξαφανίσει” κάποια από τα χρήματα του ώστε να γλυτώσει την φορολογία και γι’ αυτό ετοίμασε ένα σχέδιο. Αποφάσισε λοιπόν να στείλει “δάνειο” κάποια χρήματα/αντικείμενα σε κάποιον. Νοίκιασε μία άμαξα για να μεταφέρει τα χρήματα στον παραλήπτη και τους υπέδειξε να περάσουν από αυτό το δρόμο. Στη συνέχεια προσέλαβε ληστές προκείμενου να σκοτώσουν τον οδηγό της άμαξας και την συνοδεία του ώστε να πάρουν τα χρήματα. Όλο αυτό από πού το συμπέρανε; Εκτός και αν έχασα εγώ κάτι... well ήταν μία θεωρεία που είχε στην αρχη ο Κνιλλ όταν όπως είπε του φάνηκαν πολύ τυχαία για να είναι αληθινά έτσι και αλλιώς στην πορεία μαθαίνουμε πως η θεωρεια είναι εντελώς λάθος πέραν της ενοχής του αποστολέα Γνωρίζω ένα ξόρκι με το οποίο μπορώ να συγκρίνω το γραφικό χαρακτήρα με άλλους που έχω απομνημονεύσει. Ίσως με αυτό τον τρόπο καταφέρω τελικά να βρω τον μάγο Ε όχι, όχι δεν το διάβασα αυτό! (Τραβηγμένο απ' τα μαλλιά). κακιούλες Και, τέλος, αυτό γιατί; Έκαψε τα δαχτυλίδια και άρχισε να κλαίει… Δεν κατάλαβα γιατί έβαλε τα κλάμματα. Λυπήθηκε που σκότ- πετσόκοψε τους λακέδες του Χάουλς; ας πουμε οτι φορωντας αυτα τα δαχτυλιδια ήταν σαν ένα robot που σκότωνε χωρίς να νοιώθει τίποτε.Οκ το κανα για το drama . Ελπιζω πως και σε αυτον τον τομεα θα βελτιωθω με τον καιρο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted October 7, 2011 Share Posted October 7, 2011 Καλό είναι το δράμα, αλλά για να λειτουργήσει και να μην μοιάζει ξεκάρφωτο το κλάμμα ( ) έπρεπε να μας παρουσιάσεις λεπτομερώς τι ένιωθε την ώρα που σκότωνε φορώντας αυτά τα δαχτυλίδια. Την έντασή του, τη ροπή του προς τα φονικά ένστικτα, τη δίψα του για αίμα (Blood! Blood, i neeeed your BLOOD ρε παιδί μου, να μην τον γνωρίζαμε). Τις άλλες δύο ιστορίες δεν τις έχω διαβάσει ακόμα, αλλά θα το κάνω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.