jjohn Posted July 31, 2011 Share Posted July 31, 2011 (edited) Είδος:Urban Greek Fantasy Βια:δεν θα το λεγα Σεξ:Οχι Αριθμός Λέξεων:2577 Σχολία:Απλά να πω ότι έαν δεν είχα διαβάσει την πολύ ωραία Ιστορία του Mesmer δεν θα είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου να γράψω κάτι με αρχαίους θεούς και κτλπ.Οπότε τον ευχαριστώ Το κηρύκειο Ο Αρχηγός μπήκε στο γραφείο μου. Περπατούσε προσεκτικά προκειμένου να μην πατήσει πάνω σε κάποιο καλώδιο ή χειρότερα να σπάσει με το κεφάλι του την λάμπα. Οι περισσότεροι από τους πανύψηλους Ολύμπιους θεούς ένιωθαν μία απέχθεια προς τα τεχνολογικά επιτεύγματα. Τα θεωρούσαν προσβολή προς την θεϊκή τους υπόσταση. «Σωκράτη,τι κάνεις ;» με ρώτησε ο Άρης, ο θεός του Πολέμου, που ο παντοδύναμος Δίας του είχε αναθέσει την ηγεσία της αστυνομίας. «Καλά αρχηγέ,να δουλεύω λίγο στο λάπτοπ. Έγινε τίποτε ; » «Μόλις μας ειδοποίησε ο Χάρων πως ο μεγαλογιατρός Λεωνίδας Διέλων πέθανε. Πάρε τον Ίκαρο και πηγαίνετε στο σπίτι του να δείτε τι έχει συμβεί» * Φτάνοντας στην γειτονιά του θύματος, παρατηρήσαμε πως για άλλη μια φορά μας είχαν προλάβει τα τηλεοπτικά συνεργεία. Σίγουρα έχουν κάποιον στα μπαράκια που μεθάει τον Διόνυσο και του αποσπάει πληροφορίες. Χτυπούσαν τα κουδούνια των γειτόνων και ζητούσαν πληροφορίες για το Λεωνίδα. Κανένας τους όμως δεν τολμούσε να διαπεράσει το κατάστημα της Έριδας. Η Έριδα διατηρούσε ένα μανάβικο με τίτλο ''Φρούτα Της Έριδος'' από το οποίο εξασφάλιζε τα χρήματα που απαιτούνταν προκειμένου να αγοράζει νέκταρ και αμβροσία από τον Πλούτο. Ύστερα από τον τρωικό πόλεμο ο Δίας, αηδιασμένος από την Έριδα, της αφαίρεσε τις περίφημες ικανότητες που είχε και την άφησε μόνο με τις ικανότητες της ταχυμεταφοράς, αθανασίας και διαίσθησης. Τότε η Έριδα άνοιξε το πρώτο κατάστημα του μανάβικου της, το οποίο με τα χρόνια έμελλε να εξελιχθεί σε ολόκληρο franchise(ένα σχεδόν σε κάθε γειτονιά) ,διότι όπως είναι λογικό οι άνθρωποι προτιμούν να αγοράζουν προϊόντα από την μεγαλύτερη κουτσομπόλα παρά από κάποιον φτωχό πλην τίμιο μεροκαματιάρη. Μπήκαμε μέσα στο κατάστημα. Ο Δίας είχε ενημερώσει την Έριδα να βρίσκεται εκεί .Η Έριδα ήταν μία από τις πιο άσχημες γυναίκες που είχα δει πότε μου. Φαφούτα, με ελάχιστα μαλλιά προχωρούσε κουτσαίνοντας προς το μέρος μας. Βλέποντας την να περπατάει έτσι ,ένιωθες πως ανά πάσα στιγμή θα σωριαζόταν κάτω. «Καλησπέρα, Έριδα» της είπαμε « Γεια σου Σωκράτη» έπειτα στράφηκε προς το μέρος του Ίκαρου « Γεια και σε σένα Ίκαρε. Δεν με λες ακόμα υπαστυνόμος είσαι; Τόσα χρόνια είσαι στο σώμα. Δεν ήρθε η ώρα για καμία προαγωγούλα;» Ακόμη δεν είχαμε αρχίσει και η Έρις το είχε ήδη ρίξει στην αγαπημένη της ασχολία. «Δεν ήρθαμε εδώ για να μιλήσουμε για μένα ή τον Ίκαρο. Πες μας ότι ξέρεις για τον Λεωνίδα. Κυρίως τις πιο ζουμερές φήμες» της είπα με αυστηρό τόνο για να της κόψω την φόρα, λίγο παραπάνω να μιλούσε και δεν θα γλιτώναμε τον καυγά με τον Ίκαρο. «Δεν τον ήξερα και πολύ. Δεν ερχόταν συχνά στο μαγαζί. Οι γυναίκες τις γειτονιάς μου έλεγαν πως δεν ήταν και πολύ κοινωνικός. Μία από τις δούλες του σπιτιού του, μου είπε πως ο Διέλων δούλευε πάνω σε κάτι. Αλλά τίποτε πιο συγκεκριμένο.» «Καλά, βάλε μας κάνα δύο κιλά μήλα εσπερίδων» * «Κλειδωμένο δωμάτιο...» ήταν οι πρώτες λέξεις του Ίκαρου όταν φτάσαμε στην πόρτα του μπάνιου. Με την μαγική μας διαίσθηση νιώσαμε και οι δύο πως πίσω από την πόρτα βρισκόταν το άψυχο σώμα του γιατρού. Η διαίσθηση αυτή ήταν ένα χάρισμα(για πολλούς κατάρα) που ο Πλούτωνας έδινε σε όλους τους αστυνομικούς , προκειμένου να μας διευκολύνει στην δουλειά μας. Ο Ίκαρος δεν είχε άδικο. Η πόρτα του μπάνιου ήταν κλειδωμένη και ήταν σε εφαρμογή ένας από τους διάσημους συρτές του Ήφαιστου. Χρειάστηκε ένας διπλός πέλεκυς προκειμένου να σπάσουμε την πόρτα. Μέσα στο μπάνιο δεν υπήρχε κάποιο παράθυρο για να δραπετεύσει ο δράστης. Ο δράστης είχε επομένως δραπετεύσει από το δωμάτιο με μαγικό τρόπο. Στο λαιμό του θύματος δέσποζαν τρία σημάδια από δαγκωματιές φιδιών. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία πως ο θάνατος είχε προκύψει από δηλητηρίαση. Ξαφνικά τα μικρά γρανάζια που έκρυβε μέσα του ο εγκέφαλος μου άρχισαν να κινούνται και να μου σιγοψιθυρίζουν πως κάτι πολύ σημαντικό μου διέφευγε. Ως γνωστόν το υποσυνείδητο έχει πάντοτε δίκαιο. Δέκα λεπτά αργότερα, μου ήρθε η επιφοίτηση. Πήγα στο σαλόνι και παρατήρησα τον χώρο. Το μάτι μου σταμάτησε πάνω σε ένα τραπέζι μπιλιάρδου. Επάνω του υπήρχαν δύο στέκες. Ενώ η μία είχε φθαρεί από την χρήση, η άλλη ήταν πεντακάθαρη και έβγαζε μία μεγαλοπρέπεια. Μία στέκα, φίδια και ένας γιατρός. Εάν ήμουν σωστός , η στέκα αυτή αποτελούσε στην πραγματικότητα ένα κηρύκειο. Το κηρύκειο αποτελούσε σύμβολο της ιατρικής και όλοι οι ιατροί είχαν από ένα στα σπίτια τους, ώστε οι Θεοί να τους δίνουν δύναμη να ασκούν το έργο τους. Κοίταξα ξανά τον χώρο. Ο νους μου αυτή τη φορά έπεσε σε ένα σκαμνί που είχε απάνω του ένα ποτήρι μισογεμάτο με κρασί. Δίπλα από το σκαμνάκι υπήρχαν δύο καναπέδες. Ο ένας από τους δύο καναπέδες , είχε έναν κόκκινο λεκέ στο ένα του μαξιλάρι. Το παράδοξο όμως ήταν το εξής: Το ποτήρι κρασί ήταν τοποθετημένο έτσι ώστε να μπορεί να το φτάσει άνετα το άτομο που θα καθόταν στον άλλον καναπέ και όχι το άτομο που θα καθόταν απάνω στον λεκιασμένο καναπέ. Σκέφτηκα και όσα μας είπε η Έριδα. Έβγαζα κάποιο νόημα και έπρεπε να ενημερώσω τον Ίκαρο για τα ευρήματα μου. «Ίκαρε, νομίζω πως βρήκα το φονικό όπλο» του είπα και σήκωσα την στέκα ψηλά. «Μα ο Διέλων πέθανε από δηλητηρίαση και το σώμα του δεν φέρει σημάδια από άλλα χτυπήματα» έκανε ο Ίκαρος απορημένος «Ίκαρε μην βγάζεις βιαστικά συμπεράσματα. Για φαντάσου να περιτριγυρίζουν αυτήν την στέκα δύο φίδια και να έχει από πάνω φτερά. Μήπως τώρα σου θυμίζει τίποτε ;» «Ένα κηρύκειο...» «Ακριβώς. Άκου πως νομίζω ότι έχουν τα πράγματα .Όπως μας είπε η Έριδα ,ο Διέλων μάλλον δούλευε απάνω σε κάτι. Σε αυτό το δωμάτιο υπάρχουν δύο παράξενα πράγματα. Αφενός δεν υπάρχει κάποιο κηρύκειο,πράγμα ανήκουστο για γιατρό, και αφετέρου δες λίγο στο σαλόνι το σκαμνί με το ποτήρι και τους δύο καναπέδες. Δεν σου φαίνεται παράξενο ένας γιατρός της φήμης του Διέλων ,που έχει κάνει τόσες και τόσες εγχειρήσεις, και έχει ένα τόσο σταθερό χέρι να ρίχνει άθελα του κρασί στην πολυθρόνα του ;Άσε που εάν όντως ο Διέλων καθόταν σε εκείνον τον καναπέ ,γιατί να βάλει το ποτήρι με αυτόν τον τρόπο;» «Σωστά» «Έτσι όπως τα έχω σκεφτεί Ίκαρε, ο Διέλων συναντήθηκε με κάποιον, ίσως και με κάποιο τέρας, για να συζητήσουν για κάποια θέματα .Διαφώνησαν και ο Διέλων κρύφτηκε μέσα στο μπάνιο για να σωθεί. Για τον λόγο αυτό κλείδωσε την πόρτα και έβαλε τον σύρτη. Νόμιζε πως έτσι θα σταματούσε τον δολοφόνο. Ο δολοφόνος όμως δεν ήταν χαζός. Το μάτι του έπεσε στο κηρύκειο και του ήρθε μία ιδέα. Τα ζωντάνεψε, τα έστειλε να περάσουν κάτω από τον ελάχιστο ανοιχτό χώρο που αφήνει η πόρτα του μπάνιου και να το σκοτώσουν τον Διέλων. Έκρυψε και το κηρύκειο και εξαφανίστηκε ώστε όταν θα κατέφθανε ο Ερμής για να μεταφέρει το πτώμα στον Άδη να μην τον εντόπιζε. Αυτό που με προβληματίζει είναι το που πήγαν τα φίδια .Όπως βλέπεις στο μπάνιο υπάρχει λίγο αίμα αλλά έξω από από την πόρτα δεν υπάρχει καθόλου. Φαντάζομαι πως εάν τα φίδια είχαν στα χείλη τους αίμα ,όλο και κάποια σταγονίτσα θα έπεφτε και θα λέκιαζε το πάτωμα έξω από το μπάνιο. Όσο και αν σου ακουστεί γελοίο, νομίζω πως τα φίδια εξαφανίστηκαν τους υπονόμους» «Ωχ...» Η δυσφορία στο πρόσωπο του Ίκαρου ήταν πέρα για πέρα δικαιολογημένη. Στους υπονόμους κατοικούσαν τα πιο σκληρά και βίαια τέρατα της μυθολογίας . Χρειάστηκε η βοήθεια των Ολύμπιων προκειμένου οι κάτοικοι αυτής της πόλης να εξορίσουν τα τέρατα αυτά στους υπονόμους. «τουλάχιστον ας περιμένουμε και τους υπόλοιπους» μου είπε «Δεν γίνεται να καθυστερήσουμε Ίκαρε. Εάν τα βρούμε πριν τον δολοφόνο και τα δώσουμε στον Δία, εκείνος θα μας πει ποιος τα έφτιαξε. Άσε που κάπου τώρα πρέπει να άρχιζει η απεργία των κενταυροταξιτζίδων και θα κάνουν δέκα ώρες να έρθουν.» * Με το που μπήκαμε στους υπονόμους, νιώσαμε πως θα λιποθυμούσαμε. Η μπόχα από τα ''εχμ'' των ανθρώπων σε συνδυασμό με την μπόχα των τεράτων(που δεν ήθελα να ξέρω από τι προερχόταν) έκανε την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Προχωρούσαμε για ώρα στους υπονόμους δίχως να συναντήσουμε κάποιο τέρας. Ήταν λες και είχαν εξαφανιστεί. «Τα βρήκα!» φώναξε ξαφνικά ο Ίκαρος και μου έδειξε τα δύο νεκρά φίδια. «σκατά..» Έσκυψα για να σηκώσω ένα από τα φίδια όταν ακούστηκαν φωνές τεράτων. Ο Ίκαρος ούρλιαξε και εγώ ένιωσα κάτι να με χτυπάει στο κεφάλι. * Ανοίγοντας τα μάτια μου ,είδα μία μικροκαμωμένη γυναίκα να στέκεται επάνω από εμένα. Η γυναίκα φορούσε ένα λευκό χιτώνα , κατακόκκινο από το αίμα. Τα δύο χέρια της γυναίκας έτρεμαν ανά τακτά διαστήματα. Ήταν λοιπόν το πρόσωπο που κρυβόταν πίσω από όλα. Γύρω της υπήρχαν καμιά δεκαριά τέρατα. «Καλησπέρα» μου είπε «ο Ίκαρος που είναι ;» την ρώτησα Με το χέρι της μου έδειξε αριστερά. Είδα τον Ίκαρο δεμένο χειροπόδαρα. «Είναι ζωντανός ;» «Ναι,αλλά όχι για πολύ» «Ποια είσαι ;» «Το όνομα μου είναι Έχιδνα» «Τι ;Πως γίνεται αυτό ;Ο Πανόπτης σε είχε σκοτώσει...» «Τον ξεγέλασα. Ο ηλίθιος την πάτησε πανεύκολα. Όμως η μάχη μαζί του μου κόστισε το αναπαραγωγικό μου σύστημα. Ήταν μία θυσία που έπρεπε να κάνω για να επιβιώσω.» Είχα μείνει άφωνος. Βέβαια αυτό ίσως και να εξηγούσε γιατί διάσπαρτα σε όλο το δωμάτιο υπήρχαν νεκρά πράγματα. Ήταν τέρατα που είχε προσπαθήσει να γεννήσει. «Ώστε πάνω σε αυτό εργαζόταν ο Διέλων. Προσπαθούσε να σε γιατρέψει.» «Ακριβώς. Πριν τρία χρόνια με εξέτασε. Ερευνούσε μέρα και νύχτα για να βρει κάποιο φάρμακο. Χθες το βράδυ με πήρε τηλέφωνο και μου είπε πως επιτέλους είχε βρει μία θεραπεία. Ο Ιπποκράτης θα ήταν τόσο χαρούμενος μαζί του..» «Ναι σίγουρα....» «Δεν το λέω ειρωνικά άνθρωπε. Τον έχω γνωρίσει τον Ιπποκράτη. Ήταν αυτός που με βοήθησε πρώτος. Μου έφτιαξε ένα φίλτρο ώστε να μην νιώθω πόνο κάθε φορά που αιμορραγούσα. Ήξερα πως ο Ιπποκράτης μπορούσε να με βοηθήσει να γίνω καλά. Ή ακόμη και εάν ο ίδιος δεν τα κατάφερνε, ήμουν σίγουρη πως κάποιος από τους απογόνους του θα έβρισκε μία θεραπεία. Ο Ίδιος ο Ασκληπιός τον είχε ευλογήσει. Όλοι οι απόγονοι του θα ήταν εξίσου καλοί γιατροί με εκείνον .Έκλεψα ένα από τα παιδιά του κρυφά στην γέννα και το μεγάλωσα μόνη μου, μαθαίνοντας του ότι υπήρχε γύρω από την Ιατρική .Εγώ δίδασκα στους απογόνους του Ιατρική και εκείνοι με εξέταζαν. Και ξέρεις ποιο ήταν το καλύτερο άνθρωπε; Πως κανένας τους δεν γνώριζε πως βοηθούσε ένα τέρας. Και ούτε καν έδειξαν περιέργεια για μένα, για το τι είμαι. Απλά μαγεύτηκαν από τον γρίφο που έκρυβε το κορμί μου και αφοσιώθηκαν στο πως να με κάνουν καλά» γέλασε Μόλις η Έχιδνα ολοκλήρωσε τα λόγια της, άρχισε να αλλάζει μορφή. Τα δύο της πόδια έλιωσαν και από την μέση και κάτω άρχισε να φυτρώνει κορμί φιδιού. Μαζί με τα πόδια της ,εξαφανίστηκε και αυτό το τρεμούλιασμα των χεριών. Πέταξε τον χιτώνα μακρυά και μου έδειξε τα δύο της στήθια. Ακούμπησε στα πλαϊνά μου δύο αυγά. «Δέκα λεπτά» μου είπε « σε δέκα λεπτά θα βγουν από αυτά τα δύο αυγά δύο βασιλίσκοι. Θα τους δώσω λίγο από το μητρικό μου γάλα και ύστερα θα τους αφήσω να σε φάνε .Να δω εάν τα έκανα όλα σωστά. Πάνε χιλιάδες χρόνια από την τελευταία φορά, ίσως να έχω ξεχάσει και κάτι. Στην θέση σου θα ένιωθα μεγάλη τιμή» «Παλιοπουτάνα!» Η βρισιά μου αυτή δεν φάνηκε να την ενοχλεί και πολύ. Εμένα αντιθέτως με ενοχλούσε και αρκετά μάλιστα το γεγονός πως δεν είχα καμία ελπίδα απέναντι της. Άρχισα να ψέλνω προσευχές στον Δία, εκλιπαρώντας τον για βοήθεια. Με την φιδίσια της γλώσσα,η Έχιδνα μου έγλειψε το πρόσωπο. «Οι προσευχές σου δεν θα σε βοηθήσουν.» Χαίρω πολύ χαιρόπουλος Μιας και οι προσευχές μου δεν φάνηκαν να έχουν κάποιο αποτέλεσμα, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω το μυαλό μου. Χρειάστηκαν αρκετά λεπτά μέχρι να σκεφτώ κάτι που θα μπορούσε να λειτουργήσει και εκτός του κόσμου των ονείρων. Στον λαιμό μου είχα κρεμασμένο ένα φυλακτό που μου είχε δώσει ο Ποσειδώνας. Το φυλαχτό αυτό μου επέτρεπε να εξουσιάζω τα ύδατα. Μάζεψα με τη θέληση μου λίγα από τα σκατόνερα και τα εκτόξευσα μέσω μίας σχάρας στην επιφάνεια της γης .Εάν δεν τα είχα σκατώσει(no pun intended) όταν τα νερά θα έπεφταν στον δρόμο ,θα σχημάτιζαν την λέξη ''Δίας'' Ακόμη και εάν ο ίδιος ο Δίας δεν έβλεπε το μήνυμα, όλο και κάποια περιπλανώμενη θεότητα θα το εντόπιζε και θα τον ειδοποιούσε. Δεν περίμενα φυσικά τον ίδιο τον Δία , να κατεβεί από τον Όλυμπο και να σώσει το τομάρι μου αλλά ήλπιζα πως τουλάχιστον θα έστελνε κάποιον Ολύμπιο για να με σώσει. Η Έχιδνα δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Μπορεί να με ήθελε για πειραματόζωο της αλλά δεν ήταν και ηλίθια για να αποκαλυφθεί. Έδωσε διαταγή στα τέρατα να με σκοτώσουν. Δόξα τον Δία, ελάχιστα δευτερόλεπτα προτού ένας σάτυρος χώσει τα κέρατα του στο σώμα μου ,εμφανίστηκε μπροστά μου ο Άρης. Γρήγορα τράβηξε το σπαθί του και αποκεφάλισε το σάτυρο. «Άρη!» έκανε η Έχιδνα «Σκύλα,ζεις ακόμα!» είπε ο Άρης καθώς έμπηγε την λεπίδα του στους εχθρούς. «Ναι» απάντησε η Έχιδνα και ξέσπασε σε γέλια. Σπανίως κάποιος γελάει όταν γνωρίζει πως στο επόμενο δευτερόλεπτο ένας πανίσχυρος θεός του χυμίξει. Η Έχιδνα είχε έναν άσο κρυμμένο στο μανίκι της και δεν αργήσαμε πολύ να μάθουμε ποιος ήταν αυτός. Τέρατα άρχισαν να μπαίνουν στο δωμάτιο από την αριστερή είσοδο. Ο συνολικός τους αριθμός πρέπει να την περνούσε την χιλιάδα.. Ακόμη και ο Άρης χλόμιασε στην θέα τόσων τεράτων. Ο Άρης εμφάνισε κυριολεκτικά από το πουθενά ένα τσεκούρι και όρμησε στις ορδές των τεράτων. Παρ' όλους τους σκοτωμούς και τους διαμελισμούς, τα τέρατα δεν φαινόταν να λιγοστεύουν. Τα πράγματα δεν έμοιαζαν καλά ούτε για τον Άρη αλλά ούτε και κυρίως για μένα. Η Έχιδνα , εκμεταλλευόμενη το γεγονός πως ο Άρης πάλευε ταυτοχρόνως με εκατό τέρατα άλλαξε την μορφή της σε αυτή του φιδιού και άρχισε να κατευθύνεται προς έναν σωλήνα. Η φιδίσια της μορφή με έκανε να στρέψω την προσοχή μου στα νεκρά παιδιά της .Ήταν στο μέγεθος των φιδιών. Εάν τα είχε γεννήσει μπορούσε να τα στείλει μέσω των σωλήνων στα σπίτια των ανθρώπων για να σκοτώσουν και να εξαφανιστούν πολύ εύκολα .Θα μπορούσε με αυτόν τον τρόπο να σκοτώσει χιλιάδες άτομα μέσα σε μία μόνο μέρα και χωρίς να καταλάβει τίποτε.. Έπρεπε να δράσω και γρήγορα μάλιστα προτού η Έχιδνα καταφέρει να εξαφανιστεί. Στο δαιμόνιο μυαλό μου σχηματίστηκε μία ιδέα που ίσως και να δούλευε. Εάν ήμουν μαθηματικός, η λύση αυτή θα μου εξασφάλιζε τουλάχιστον δύο με τρία phd(η έναν ζουρλομανδύα). Χρησιμοποιώντας και πάλι το μενταγιόν του Ποσειδώνα, μάζεψα όσο περισσότερο νερό μπορούσα και το έστειλα επάνω στα τέρατα. Όλως παραδόξως το σχέδιο μου λειτούργησε και δεν ήμουν σίγουρος εάν με είχε βοηθήσει ο Δίας ή απλά είχα διαπρέψει λόγω της τεράστιας εξυπνάδας μου. Το τεράστιο κύμα που σήκωσα έδιωξε τα περισσότερα τέρατα από το δωμάτιο. Ο Άρης σκότωσε εύκολα όσα τέρατα είχαν απομείνει και έστρεψε την προσοχή του στην Έχιδνα. Ήμουν έτοιμος να παρακολουθήσω μία γιγάντια μάχη μεταξύ αυτών των δύο όταν άρχισα να νιώθω μία κούραση .Δεν άργησα να λιποθυμήσω. Στα όνειρα μου ήμουν στον Όλυμπο ,άκουγα κάποιον να γελάει και ήμουν σίγουρος πως δεν ήταν ο Γέλως. Γαμώ τον Δία. * Ξύπνησα και είδα τον Άρη να με κοιτάει. Κρατούσε στο χέρι του το κεφάλι της Έχιδνας. «Ο Ίκαρος πως είναι ; » Τον ρώτησα «Καλά, αναρρώνει» «Πόσες ώρες κοιμάμαι ;» «Τρεις ολόκληρες μέρες» Ο Ερμής σηκώθηκε από την καρέκλα του και πλησίασε το κρεββάτι μου. Ο μικρόσωμος θεός είχε ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του. Μου πέταξε ένα βιβλίο με ρεκόρ γκίνες. Άρχισα να το διαβάζω μέχρι που έφτασα σε μία σελίδα με τίτλο ''Ο Άνθρωπος που τράβηξε το μεγαλύτερο καζανάκι του κόσμου''. Το έκλεισα και το πέταξα στα μούτρα του Ερμή. Ο Θεός γέλασε και εξαφανίστηκε. Μία σκέψη πλανιόταν σε όλο μου το μυαλό: Ελπίζω το κρασί που ήπιε ο Διόνυσος να ήταν καλό γιατί θα ήταν και το τελευταίο του! Edited July 31, 2011 by joidv Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted July 31, 2011 Share Posted July 31, 2011 (edited) Ιδού το σχόλιο που έκανα για την ιστορία σου που πιστεύω πως, αν και όχι κακή θέση, της άξιζε μια πολύ πιο υψηλή από την 9η έστω και μόνο για την κοσμοπλασία και την πρωτοτυπία της τόσο της μυθολογίας όσο και της χρήσης του θέματος του διαγωνισμού. Κeep up the good work! "Aυτή ήταν μια πραγματικά καλή ιστορία! Είχε εκπλήξεις, πλοκή που δεν μάντευες από την πρώτη γραμμή, πολύ και ωραίο χιούμορ χωρίς να γίνεται φτηνό ούτε σε ένα σημείο, πρωτότυπη χρήση της μυθολογίας χωρίς να είναι ακριβώς παρωδία, και σίγουρα έπιασε το θέμα του διαγωνισμού και το . . . "αποθέωσε!" (pun intended). Aκριβώς επειδή είναι τόσο καλή ιστορία, το μόνο που μου έκανε λίγο άσχημη εντύπωση ήταν οι μικρές ασυνταξίες και έλλειψη σωστών σημείων στίξης πού και πού. Η επίγευση που μου άφησε, για ώρες, ήταν ένα χαμόγελο και αυθόρμητα γέλια όποτε τη σκεφτόμουν!" Edited July 31, 2011 by Oberon Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted July 31, 2011 Share Posted July 31, 2011 Σε ευχαριστώ για τη μνεία της ιστορίας μου, Γιάννη. Είναι επίσης μεγάλη τιμή, που οι Ολύμπιοι αποτέλεσαν έμπνευση και κίνητρο για τη δική σου. Μάλλον αυτός είναι ο λόγος που κάποιοι θεώρησαν ότι Το Κυρήκειο είχε γραφτεί από μένα. Θα επανέλθω κάποια στιγμή με τα σχόλιά μου για την ιστορία σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 Το σχόλιό μου: Κάπως βιαστικό το ξεκίνημα. Εντάξει θέλω να βρεθώ άμεσα μέσα στον κόσμο που έχεις δημιουργήσει, αλλά δε θα ήθελα να με μπουκώσεις έτσι. Η φράση «Ξαφνικά τα μικρά γρανάζια που έκρυβε μέσα του ο εγκέφαλος μου άρχισαν να κινούνται και να μου σιγοψιθυρίζουν πως κάτι πολύ σημαντικό μου διέφευγε.» έρχεται παράταιρα σύντομα. Δεν έχω καλά-καλά καταλάβει όλο το σκηνικό του φόνου κι ο ήρωάς σου μου λέει ότι κάτι του διέφευγε; Κάτι που θέλω να σου παρατηρήσω είναι ότι όλα τα ελληνικά ονόματα, ακόμα και τα φτιαχτά όπως ο Διέλων, κλείνονται κανονικά. Ας πούμε, ο Διέλων, του Διέλωνος ή του Διέλωνα, κι όχι του Διέλων. Ένα μικρό θέματάκι: μιλάμε για έναν κόσμο που οι αρχαίοι θεοί είναι πραγματικοί και τα τέρατα επίσης. Τι τις θες τις αναφορές στη «μυθολογία»; Προφανώς όταν κάτι υπάρχει στ’ αλήθεια, παύει να είναι μύθος, έτσι δεν είναι; Καλέ, τι είναι τα «εχμ» των ανθρώπων; Δε νομίζω ότι ο πουριτανισμός ταιριάζει σ’ έναν συγγραφέα (αν και θα το δεχόμουν αν ήξερα καλύτερα το χαρακτήρα του ήρωά σου, αν εκείνος είναι πουριτανός και δεν του αρέσει να λέει «σκατά» τότε θα το δεχόμουν ναι.) Γενικά η πλοκή σου καλπάζει με όχι καλό τρόπο, προσπερνώντας διάφορα σημεία που θα ‘πρεπε να σταθείς για να δώσεις λίγο περισσότερο βάθος στο όλο θέμα. Το δε τέλος είναι εξαιρετικά λίγο για το όλο οικοδόμημα που έχεις χτίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Γενικά, μια φιλόδοξη, αλλά όχι και πολύ ικανοποιητική προσπάθεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted August 1, 2011 Author Share Posted August 1, 2011 (edited) ακολουθεί γιγαντιαίο κείμενο με προσπάθεια μπαλώσης κάποιων από των δεκάδων τρυπών που υπήρχαν στο σενάριο. Μην βαράτε! Λοιπόν πρώτα πρώτα ας σταθούμε στο γεγονός ότι τα φίδια πέρασαν κάτω από την πόρτα. Η πόρτα που είχα στο μυαλό μου όταν έγραφα την ιστορία ήταν η πόρτα από το φοιτητικό μου σπίτι στην οποία υπάρχει σχετικά μεγάλο άνοιγμα και ενδεχομένως να χωράει να περάσει ένα φίδι. Στο κανονικό μου σπίτι όμως όχι φίδι δεν μπορεί να περάσει αλλά ούτε και μύγα δεν χωράει. Οπότε επειδή το ίδιο το μυστήριο αφήνει χώρο για τεράστια τρύπα στο σενάριο ας πούμε απλά ότι ο γιατρός είχε πόρτα σαν αυτή που είχα στο μυαλό μου όταν έγραφα την ιστορία. Ας περάσουμε τώρα στο γιατί ο Δίας/ κάποιος άλλος θεός δεν βοήθησαν τον Διέλων(χαζό όνομα) όταν εκείνος μέσα στο μπάνιο προφανώς θα έκανε προσευχές. Η εξήγηση που θα δώσω εδώ πέρα είναι ότι απλά ότι ο Δίας απαγόρευσε όλους τους θεούς από το να τον βοηθήσουν κυρίως γιατί γνώριζε ότι βοηθούσε την Έχιδνα(μου φαίνεται παράξενο ένας τόσο ισχυρός Θεός να μην είχε καταλάβει μια ιστορία που κρατούσε τόσα πολλά χρόνια) και ουσιαστικά αυτή ήταν η τιμωρία του. Και για να προχωρήσω λίγο με τον Δία. Για μένα τουλάχιστον στο μυαλό μου ο Δίας θα άφηνε ευχαρίστως και τον Σωκράτη να πεθάνει αλλά περίμενε να δει εάν ο Σωκράτης θα προσπαθήσει να κάνει κάτι να σωθεί. Έκανε εκείνο το κόλπο με το νερό και ο Δίας έστειλε τον Άρη γνωρίζοντας ωστόσο πως εάν η Έχιδνα καλούσε τα τέρατα που κατοικούσαν μέσα στους υπονόμους θα σκότωναν τον Σωκράτη και απλά θα τραυμάτιζαν τον Άρη. Δηλαδή και πάλι θα πέθαινε. Αλλά ο Σωκράτης τον εξέπληξε με την ιδέα του με τα νερά(όσο χαζή και αν ήταν) και τελικά ο Δίας αποφάσισε να τον αφήσει να ζήσει και τον βοήθησε ώστε με το κύμα του να διώξει πολλά τέρατα από το δωμάτιο. Μετά τον κοιμίζει για να μην δει την μάχη(γιατί έτσι-δεν έχει καμία σχέση με το γεγονός ότι έγραφα την μάχη χάλια). Τώρα στην τελευταία τρύπα του σεναρίου(ελπίζω δηλαδή).Γιατί η Έχιδνα να σκοτώσει τον Λεωνίδα. Για μένα η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι απλά έστω και στα τελευταία ο Λεωνίδας κατάλαβε ότι πήγαινε κάτι στραβά με την γυναίκα που εμφανιζόταν στο σπίτι του και εκείνη δεν μπορούσε παρά να του κλείσει το στόμα. Εκείνος πρόλαβε και κρύφτηκε μέσα στο μπάνιο. Εκείνη δεν μπορούσε να τον σκοτώσει με τα ίδια της τα χέρια γιατί δεν θα είχε προλάβει να φύγει από τη περιοχή προτού έρθει ο Ερμής και έτσι θα την έπιαναν. Γι' αυτό βρήκε το κηρύκειο και ζωντάνεψε τα φίδια ώστε όταν εκείνα να σκοτώσουν τον γιατρό ,εκείνη να έχει φύγει μακρυά από τη περιοχή. Τώρα γιατί ο Ερμής δε εντόπισε τα φίδια θα έλεγα πως το δηλητήριο δεν έδρασε απευθείας αλλά θα περνούσε κάποιο μικρό χρονικό διάστημα μέχρι να τον σκοτώσει(τώρα θα με ρωτήσετε : ναι άλλα έτσι δεν θα μπορούσε να τον σκοτώσει και η Έχιδνα αφού μπορούσε να πάρει και μορφή φιδιού ; και εγώ θα σας απαντήσω : ότι η μορφή φιδιού και το όλο θέμα με τα νεκρά παιδιά της ήταν η τελευταία προσθήκη στο έργο και μπήκε γιατί φοβόμουν ότι ψιλοήμουν οφφ-τόπικ(μην έχοντας σκεφτεί αυτό το πρόβλημα) και ότι πως όταν η Έχιδνα έπαιρνε μορφή ανθρώπου έτρεμαν τα χέρια της έτσι φαντάζομαι και όταν θα γινόταν εξολοκλήρου φίδι ίσως να είχε κάποιο πρόβλημα με την κίνηση της(ναι τώρα μας έπεισε και εσύ ) ). Α κάτι τελευταίο: η πόρτα του μπάνιου ήταν πολύ γερή και ο σύρτης του Ήφαιστου την έκανε ακόμη πιο ανθεκτική στα χτυπήματα και επομένως δεν μπορούσε να την σπάσει. edit: χώρισα το κείμενο μου σε παραγγράφους.Ελπίζω έτσι να μην είναι τόσο μπερδεμένο αλλά έγραφα τις λέξεις όπως μου ερχόταν εμένα στο μυαλό γι'αυτό και είναι τόσο επαναλαμβανόμενο σαν κείμενο. Edited August 1, 2011 by joidv Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 (edited) ^ Σιγά το γιγαντιαίο. Λαβυρινθώδες, ναι. Κατι για την πόρτα : (γιατί τα παρακάτω, τα διάβασα μεν, τά 'παιξα δε. ) Αφού είναι έτσι, θα μπορούσες να εντάξεις τον κανόνα "οι πόρτες είχαν όλες ένα κενό να", ώστε να καταλάβει ο αναγνώστης. Θα μπορούσε να γίνει σε διάλογο, "τι θέλουν και τις φτιάχνουν έτσι ψηλές, να 'τα τώρα". Αυτά ήταν τα σχόλιά μου: Αυτό το διήγημα έχει δύο μεγάλα μειονεκτήματα. Το πρώτο είναι ο τρόπος που χρησιμοποιήθηκε η ελληνική μυθολογία. Τον βρήκα πολύ κακό. Νομίζω πως όταν γράφουμε εμπνευσμένοι από μια μυθολογία μπορούν να συμβούν δύο πράγματα. Να μείνουμε πιστοί στη μυθολογία, γράφοντας μια ιστορία απόλυτα ταιριαστή σε ύφος και λεπτομέρειες. Να γράψουμε κάτι που θα είναι μια καινούργια προσέγγιση ενός μυθολογικού θέματος. Αυτό το αναποφάσιστο όμως, μυθολογία ή παρωδία μυθολογίας, δεν βγάζει καλό αποτέλεσμα. Το δεύτερο μειονέκτημα είναι η γλώσσα. Με πέταγε έξω συνέχεια, είχα την εντύπωση ότι προσπαθούσες να διηγηθείς κάτι στους φίλους σου μέσω facebook ή κάποιου blog. Δεν είναι αυτό που λένε “καθομιλουμένη” και σίγουρα δεν ταιριάζει σε λογοτεχνικό κείμενο. Παρά τα αρνητικά σχόλια, το Κηρύκειο μπήκε αρκετά ψηλά στην κατάταξή μου, ως μια ολοκληρωμένη ιστορία χωρίς προσπάθειες εντυπωσιασμού με φτηνά κόλπα, πράγμα που εκτίμησα. Edited August 1, 2011 by Cassandra Gotha Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 Joidv και εγώ σε είχα πιο ψηλά στην κατάταξή μου. Μου άρεσε πολύ η ιδέα και μας μπέρδεψες αρκετά ώστε να πιστέψουμε όλοι ότι η ιστορία ήταν του Μέσμερ. Το σχόλιο που σου είχα δώσει: ‘’Αυτή την ιστορία την διασκέδασα απίστευτα. Εμένα μου άρεσε που είχε μέσα το στοιχείο της παρωδίας. Ωραία υπόθεση, απίστευτη κατάληξη, είχε έντονο ρυθμό και με παρέσυρε μέχρι το τέλος με το ενδιαφέρον αμείωτο. Δεν μπορώ να πω ότι εντόπισα κάτι αρνητικό αλλά αν το είχα εντοπίσει το άφησα γιατί τα θετικά ήταν αρκετά.’’ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Howard Crease Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 Γιάνναρε, όπως θα κάνω και με τα υπόλοιπα κείμενα, έτσι και σ' εσένα, θα στα πω σταράτα και συνοπτικά. Το κείμενό σου δε μου άρεσε. Οι μυθολογικές αναφορές δε βοηθούσαν πουθενά στην πλοκή, και η γραφή δεν ήταν του γούστου μου. Καθόλου. Βέβαια υπήρχαν και χειρότερες, αλλά δε σου κρύβω πως την κατέταξα αν θυμάμαι καλά κάτω από τη μέση. Μπορεί να μη σου άρεσε το κείμενο, μπορεί, χίλια δύο μπορεί, δεν ξέρω, δεν μπορώ να πω αν ήταν η κακιά στιγμή. Αυτά από εμένα, και αν σε πρόσβαλλα, συγχώρεσέ με, γιατί ούτε χωράφια μοιράζουμε, ούτε την αδερφή μου έχεις ακουμπήσει Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted August 2, 2011 Share Posted August 2, 2011 Για την ιστορία αυτή έχω να πω πως πραγματικά γέλασα- με την καρδιά μου. Ήταν πετυχημένα χιουμοριστική και έδειχνε πως έχεις πάρα πολύ μεγάλες γνώσεις πάνω στην Αρχαία Ελληνική Μυθολογία. Εν τάξει δεν είχε σασπένς ή κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον η ιστορία αυτή καθ εαυτή αλλά τη διάβαζα γιατί με διασκέδαζε. Δεν έχω διαβάσει κάτι άλλο δικό σου αλλά πιστεύω πως γράφεις καλά. Γενικά πέρασα ευχάριστα διαβάζοντάς τη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted August 2, 2011 Author Share Posted August 2, 2011 Σπύρο την τύφλα μου δεν γνώριζα όλα από την ελλήνικη βικίπεδια και το site www.theoi.com τα έγραψα γι'αυτό έαν έκανα και καμμία πατάτα συγχωρέστε με Χρήστο μην φοβάσαι δεν κρατάω κακία μόνο τσεκούρι Σας ευχαριστώ όλους Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted August 2, 2011 Share Posted August 2, 2011 Σπύρο την τύφλα μου δεν γνώριζα όλα από την ελλήνικη βικίπεδια και το site www.theoi.com τα έγραψα γι'αυτό έαν έκανα και καμμία πατάτα συγχωρέστε με Χρήστο μην φοβάσαι δεν κρατάω κακία μόνο τσεκούρι Σας ευχαριστώ όλους Wow! Είσαι ακόμα καλύτερος συγγραφέας από όσο νόμιζα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted August 2, 2011 Author Share Posted August 2, 2011 (edited) επείδη βάζω πολλά ? στα ποστ μου ? :p Edited August 2, 2011 by joidv Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted August 2, 2011 Share Posted August 2, 2011 επείδη βάζω πολλά ? στα ποστ μου ? :p ΄Όχι. Επειδή με έπεισες πως ήξερες ήδη πάρα πολλά περί μυθολογίας. Δείχνει συγγραφικό ταλέντο να μπορεί κάποιος να "πείσει" πως ξέρει πράγματα που . . . δεν ξέρει. Ειδικά σε ιστορίες ε.φ. αλλά και φάντασυ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted August 2, 2011 Share Posted August 2, 2011 Μια ιστορία γεμάτη περιπέτεια, μυστήριο, ανατροπές και ευτράπελα. Μου άρεσε ο ανάλαφρος και χιουμοριστικός χαρακτήρας της, κάτι που με έκανε να την διαβάσω γρήγορα και ευχάριστα. Από αρνητικά δεν έχω να πω κάτι, επειδή ο σκοπός της ιστορίας ήταν να είναι διασκεδαστική, έτσι κάποια μικρά ατοπήματα στην υπόθεση συγχωρούνται. Αυτά τα λίγα από μένα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted August 2, 2011 Share Posted August 2, 2011 Το σχόλιό μου πάνω στην ιστορία: "Αυτή η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα, κυρίως επειδή ο/η συγγραφέας της έχει το θάρρος ν' αναμίξει ένα σωρό είδη (φαντασία, αστυνομικό, κωμωδία) χωρίς να τα κάνει σαλάτα. Ασφαλώς η ανάμιξη δεν είναι πάντοτε επιτυχημένη, μιας και το χιούμορ είναι κάποιες φορές βεβιασμένο και χωρίς ρυθμό λόγω των επεξηγήσεων που μπαίνουν εμβόλιμα. Πάντως διαβάζεται ευχάριστα." Δεν έχω κάτι ιδιαίτερο να προσθέσω, μόνο να τονίσω ότι η πρώτη πρόταση του σχολίου μου, περιέχει περισσότερο σεβασμό, απ' όσο ίσως ακούγεται. Αυτού του είδους η ευελιξία κι η συνθετική ικανότητα, δεν είναι καθόλου εύκολες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NIKANTHI Posted August 3, 2011 Share Posted August 3, 2011 Το σχόλιο μου για την ιστορία σου Πολύ μου άρεσε από την αρχή μέχρι το τέλος. Η ιδέα σου ήταν εξαιρετική με τους θεούς του Όλυμπου. Αν και δεν μου αρέσουν οι κωμωδίες πολύ γέλασα με την ιστορία σου .Τα συγχαρητήρια μου. Μου άρεσε τόσο πολύ, που την έβαλα πρώτη στην βαθμολογία μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hombre Posted August 4, 2011 Share Posted August 4, 2011 Στα πολύ θετικά: το μυθολογικό + το αστυνομικό μέρος μαζί με κινηματογραφικού τύπου δράση αλλά και σκηνικά και εξέλιξη που μου θύμισε ηλεκτρονικό παιχνίδι. Λίγη βελτίωση στη γλώσσα και η θεαματική εξέλιξή σου είναι δεδομένη. Μια μικρή παρατήρηση: αναφέρεσαι αορίστως σε τέρατα... είναι επιθυμητή μια μικρή περιγραφή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted October 13, 2015 Share Posted October 13, 2015 Ωραία ιστορία και διασκεδαστική, μου άρεσε το πάντρεμα του τώρα με την αρχαία μυθολογία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.