aScannerDarkly Posted September 18, 2011 Share Posted September 18, 2011 3588 Λέξεις Αρθρόποδα.pdf Αρθρόποδα.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted September 24, 2011 Share Posted September 24, 2011 Πολύ όμορφη ιστορία. Αγγίζει την εξέλιξη από μια άλλη οπτική γωνία, πιο νοσταλγική. Μου άρεσε που χρησιμοποίησες την εξέλιξη που ήδη έχει υποστεί ο πλανήτης και όχι μια υποθετική. Δείχνεις έτσι πόσο σημαντική είναι η πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας παράλληλα και το Ε.Φ. στοιχείο για να μας πεις την ιστορία σου. Προσέγγισες την εξέλιξη με την ευαισθησία ενός παιδιού. Συμπόνεσα αμέσως τον Κούρι και η απόφασή του μου φάνηκε η μόνη λογική. Μου άφησε μια γλυκιά αίσθηση, γεμάτη εικόνες για μία εποχή που δεν γνωρίζουμε καν. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted September 25, 2011 Share Posted September 25, 2011 Αρκετά καλή ιστορία. Εδώ φαίνεται η διαφορά ενός πολύ καλογραμμένου κειμένου: το διάβασα απερίσπαστος και με προσοχή. Μουάρεσε ιδιαίτερα ο τρόπος που έδινες της πληροφορίες σταδιακά (το ότι δεν είπεςπ.χ «μόλις γύρισαν από το ταξίδι τους στο παρελθόν» αλλά το έδειξες αλλιώς) καιη σχέση του πατέρα με το παιδί, καθώς και μερικές ωραίες αναφορές στον άνθρωποκαι τον χρόνο. Η εξέλιξη εδώ έχει μια πανανθρώπινη, γενικότερη χροιά. Τώρα, στις ενστάσεις: Ο πατέρας έκανε λάθος που πήρε το παιδί τουμαζί, και μου έλειψε μια συνειδητοποίηση αυτού. Δηλαδή, έχουμε να κάνουμε μεέναν προφανώς καλό γονέα, ο οποίος όμως κάνει κάτι που επίσης προφανώςεπηρεάζει εκ βάθρων την ζωή του γιου του. Ακόμα κι αν δεχτούμε αυτήν την αρχικήαντίφαση, θα ήθελα στο κείμενο να φαίνεται ότι το κατάλαβε αυτό. Επίσης, ημητέρα μπήκε πολύ αργά στο παιχνίδι. Ίσως είναι και λίγο βιαστική η κατανόηση τηςαδυναμίας προσαρμογής του αγοριού – θα μπορούσες να κόψεις λίγο από την αρχή και να δώσεις λίγο παραπάνω στο τέλος. Μου φάνηκε κάπως διδακτικό ανά σημεία. Κάτι που σκέφτηκα, επίσης, αλλά είναι καθαρά παιχνίδι του δικού μου του μυαλού: μου είχε κάτσει από την αρχή ότι θα παίξει κάποιος παραλληλισμός των αρθροπόδων μετους ανθρώπους, σε μεταφορικό-συμβολικό πλαίσιο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mindtwisted Posted September 25, 2011 Share Posted September 25, 2011 Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό το κείμενο, πολύ καλογραμμένο κτλ. Νομίζω οτι θα το έδινα πολύ άνετα σε ένα παιδί, και αρκετό άλλο κόσμο, για να πάρει μια ιδέα για την εξέλιξη, γιατί στο τέλος λέει μια μεγάλη αλήθεια που γενικά δεν παρουσιάζεται σωστά στο ευρύ κοινό. Αυτό που με ενόχλησε λίγο, είναι η συμπεριφορά του παιδιού. Τώρα θα μου πεις οτι δυσκολεύεται να προσαρμοστεί, αλλά δεν μεγάλωσε και εντελώς μόνο του με τους τριλοβίτες, υπήρχε και ανθρώπινη παρουσία. Και γενικά ήταν ακόμα μικρός όταν φύγανε. Έχω την εντύπωση ότι τα παιδιά προσαρμόζονται σχετικά εύκολα. Δεν το θεωρώ όμως μεγάλο πρόβλημα. Καλή επιτυχία!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alkinem Posted September 25, 2011 Share Posted September 25, 2011 Πολύ, μα πάρα πολύ φλύαρο. Έδωσες μια αρκετά παραστατική εικόνα της ψυχολογίας του νεαρού αγοριού, μα αναλώθηκες πάρα πολύ σε αυτό και άφησες πάρα πολλά στοιχεία της ιστορίας αναξιοποίητα. Όπως προείπα λοιπόν, το κείμενό σου ήταν πολύ φλύαρο και, από κάποιο σημείο και μετά, έγινε κουραστικό. Πολύ καλή η χρήση της γλώσσας, μα δυστυχώς αυτό δεν έφτανε για να μου αφήσει θετικές εντυπώσεις η ιστορία σου. Λυπάμαι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted September 25, 2011 Share Posted September 25, 2011 (edited) Η ιστορία πρωτότυπη. Η χρήση της γλώσσας, από τις καλλύτερες στο διαγωνισμό. Οι ανθρώπινες σχέσεις και αξίες που θίγει, ενδιαφέρουσες. Έχει κατα τη γνώμη μου κάποιες εννοιολογικές παραδοχές, που γίνονται για να υπηρετήσουν την αρχική ιδέα, αλλά δεν είναι και πολύ φυσικές. Δεν μπορεί ένας εξελιγμένος πολιτισμός να μήν ξέρει ότι είναι αδύνατον να εξελιχθεί φυσιολογικά ένα παιδί, με τις συνθήκες της ιστορίας μας (και τελικά δεν εξελίσσεται φυσιολογικά) και να επιτρέπει αυτό το ταξίδι. Και αν τελικά είχαν κενο στη σχετική νομοθεσία, ποιός πατέρας θα το έκανε; Ανεξάρτητα αυτού όμως η ιστορία εξακολουθεί και είναι ψηλά στις προτιμήσεις μου. Και με την ευκαιρία να πω μια δική μου εμμονή. Ταξίδι στο παρελθόν δεν πρόκειται να υπάρξει, ενώ στο μέλλον εύκολα. Καλή επιτυχία Ηφαιστίων. Edited September 25, 2011 by npaps Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted September 25, 2011 Share Posted September 25, 2011 Η διοργανώτρια ξεσήκωσε το μποστάνι της Άλεφ και επηρέασε την εξέλιξη της ψηφοφορίας. Αναρωτιέμαι αν η λέσχη διαμορφώνει αυτή την γραφή ή τα ανάλογα ταλέντα μαγνητίζονται από τη λέσχη. Ακόμα και με τις όποιες αδυναμίες, η δυνατή πλευρά του παρόντος διηγήματος, σε μένα τουλάχιστο, ήταν αρκετή για να κερδίσει πόντους. (Ναι, ως Νεαντερτάλια πένα, αποδέχομαι την Κρο-Μανιόν σάρωση της γραφής των Αλεφιτών.) Πάντως Ηφαιστίωνα, ίσως το βρίσκεις κλισέ, αλλά νομίζω κανένας συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας που σέβεται τον εαυτό του δεν θα κλέψει ένα αρθρόποδο από το παρελθόν της Γης και μετά θα επιστρέψει στην εποχή του, συναντώντας την Ιστορία που γνώριζε άθικτη. Ε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted September 25, 2011 Share Posted September 25, 2011 Σε αυτό σου το διήγημα κατάλαβα περισσότερα από τα άλλα σου που έχω διαβάσει. Ωραία περιγραφή του χαρακτήρα του παιδιού, της οπτκής του γωνίας, των αισθημάτων προς τον κόσμο εκείνο κλπ. Δεν κατάλαβα ότι αυτό το ταξίδι ήταν στο χρόνο - νόμισα ότι ήταν σε κάποιον άλλο πλανήτη που βρίσκεται σε πολύ πρωθύστερο στάδιο της ίδιας εξέλιξης. Και πώς γίνεται, όχι μόνο να ταξιδέψουν στο παρελθόν, αλλά να μείνουν και τόσον καιρό εκεί που να είναι ο μόνος κόσμος που έχει γνωρίσει το παιδί; Δε θα υπήρχαν και άλλες επιπλοκές εκτός από την ψυχολογική δυσκολία προσαρμογής του παιδιού; Τεσπα. Ως προς αυτό που λέει ο κος npaps, ότι ταξίδι στο χρόνο μπορεί να γίνει μόνο προς το μέλλον και όχι προς το παρελθόν, μπορώ να θυμηθώ τουλάχιστον ένα διήγημα εφ που λέει το αντίθετο: μπορούμε να πάμε μόνο προς τα πίσω, επειδή το μέλλον δεν έχει υπάρξει ακόμα. Συμφωνώ ότι σε μερικά σημεία γίνεται διδακτικό και ότι δεν είναι τόσο δύσκολο να προσαρμοστεί ένα παιδί σε έναν καινούριο κόσμο. Άσε που δεν αναφέρεσαι σχεδόν καθόλου στη μητέρα και καθόλου στο πώς δέχτηκε εκείνη να της πάρουν το παιδί υποθέτω σε πολύ μικρή ηλικία, χωρίς εκείνη να διαμαρτυρηθεί. Επίσης κόψε μερικά "γιε μου", είναι κάπως κλισέ και ταιριάζει σε ενηλίκους γιους. Βάλε και κανένα "παιδί μου" ή κάτι τέτοιο. Πολύ καλογραμμένο, αλλά έχει τρυπίτσες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted September 25, 2011 Author Share Posted September 25, 2011 Εντελώς άσχετο με το διήγημα, γι' αυτό το σχολιάζω τώρα, εγώ από την άλλη έχω διαβάσει ότι σύμφωνα με τις κρατούσες θεωρίες, δυνατό θεωρείται μόνο το ταξίδι στο παρελθόν, ή, ακριβέστερα, το ταξίδι από το μέλλον μέσω ημών - εάν ανοίξουμε εμείς δηλαδή μια δίοδο, ώστε το μέλλον να έρθει σε εμάς. Δε θυμάμαι ούτε ποιος το έλεγε, ούτε πού το διάβασα, το αναφέρω μόνο για να καταλήξω στο προφανές - και βολικό - συμπέρασμα. Δεν έχουμε ιδέα πώς μπορεί, αν μπορεί και με τι τρόπο μπορεί να γίνει, και συμπεραίνουμε ό,τι ταιριάζει τις θεωρίες μας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted September 25, 2011 Share Posted September 25, 2011 Εντελώς άσχετο με το διήγημα, γι' αυτό το σχολιάζω τώρα, εγώ από την άλλη έχω διαβάσει ότι σύμφωνα με τις κρατούσες θεωρίες, δυνατό θεωρείται μόνο το ταξίδι στο παρελθόν, ή, ακριβέστερα, το ταξίδι από το μέλλον μέσω ημών - εάν ανοίξουμε εμείς δηλαδή μια δίοδο, ώστε το μέλλον να έρθει σε εμάς. Δε θυμάμαι ούτε ποιος το έλεγε, ούτε πού το διάβασα, το αναφέρω μόνο για να καταλήξω στο προφανές - και βολικό - συμπέρασμα. Δεν έχουμε ιδέα πώς μπορεί, αν μπορεί και με τι τρόπο μπορεί να γίνει, και συμπεραίνουμε ό,τι ταιριάζει τις θεωρίες μας. Τα επιχειρήματά μου για το ταξίδι στο χρόνο, σε σένα και την Κέλλυ, το απόγευμα, στην ΑΛΕΦ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted September 25, 2011 Share Posted September 25, 2011 Ωραία ιστορία, που βγάζει μια συγκίνηση και μια μελαγχολία. Να πω ότι μου φάνηκε κάπως υπερβολικό το δέσιμο του Κούρι με τον πρωτόγονο κόσμο, αλλά τελικά τον ζήλεψα που θα ζούσε εκεί. Πολύ καλογραμμένο, με διακριτική ΕΦ, όση χρειαζόταν για να πεις την ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
niceguy0973 Posted September 26, 2011 Share Posted September 26, 2011 Καλογραμμένη και ευανάγνωστη. Πολλές λεπτομέρειες, αυτό δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν ανήκει στα θετικά ή στα αρνητικά για την συγκεκριμένη ιστορία. Καλή η ιδέα με το ταξίδι στον χρόνο και όντως σε κάποια σημεία αρκετά μελαγχολική. Καλή επιτυχία και από μένα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted September 26, 2011 Share Posted September 26, 2011 (Στα σχόλιά μου πιθανόν να επαναλαμβάνω προηγούμενα σχόλια άλλων. Το κάνω, αφενός για να μην ψάχνω τι να αφαιρέσω από τα ήδη έτοιμα δικά μου και αφετέρου γιατί έτσι επιβεβαιώνω / ενισχύω αυτά που επαναλαμβάνω.) Η ιδέα δεν είναι καθόλου άσχημη, και το γράψιμο στα γνωστά ικανοποιητικά επίπεδα. Από κει πέρα: Δεν δικαιολογείται αρκετά το πώς και γιατί του επιτράπηκε να πάρει τον γιο του μαζί του. Επειδή αυτό βρίσκεται στον πυρήνα της ιστορίας, το καταπίνω για να την διαβάσω, αλλά στο τέλος επιμένω ότι είναι κάτι που πρέπει να κάνεις μια σοβαρή προσπάθεια να το καλύψεις. Στα θετικά η έστω και καρικατούρα γυναίκα, ακριβώς επειδή μας αφήνει την υποψία / υπόνοια / βεβαιότητα ότι πρόκειται για τη μητέρα του. Βέβαια εδώ προκύπτει το ερώτημα: τι σχέση είχε ο πατέρας του και αυτή αφότου γύρισαν; Από αυτό θα καταλαβαίναμε περισσότερα. Γενικά, νομίζω ότι υπήρχε περισσότερο ψωμί εδώ –αλλά μάλλον δεν είχες την απαιτούμενη έκταση. Η έκταση είναι το πρόβλημά σου και στον κεντρικό χαρακτήρα. Κανονικά θα ήθελες να δείξεις ή έστω ν’ αναφέρεις, τουλάχιστον μια αποτυχημένη σχέση του με γυναίκα, κάτι πολύ σημαντικό για την απόφασή του. Ακόμα και μια μισοεπιτυχημένη σχέση θα έκανε την απόφασή του πιο ενδιαφέρουσα. Σκέψου ότι έτσι όπως είναι, με το δικό του σκεπτικό, δεν έχει και πολλά να χάσει, κάτι που σίγουρα γέρνει πολύ τη ζυγαριά υπέρ του να φύγει. Το τέλος είναι ωραίο και όσο δυνατό χρειάζεται για να είναι σε αρμονία με το υπόλοιπο. Δυστυχώς, θυμίζει αρκετά κάτι που μάλλον δεν έχεις διαβάσει, το Ugly Little Boy του Asimov, το οποίο συστήνω ανεπιφύλακτα, καθώς είναι πολύ πιο συναισθηματικό από τα υπόλοιπά του. Γενικά, μια αξιοπρεπής ιστορία, που χρησιμοποιεί όμορφα το χρονοταξίδι σε αντιδιαστολή με την εξέλιξη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ροη Posted September 26, 2011 Share Posted September 26, 2011 Παρότι θεώρησα πολύ ενδιαφέροντα τον κεντρικό χαρακτήρα σου και πολύ ποιητικό και ατμοσφαιρικό το τέλος της όλης ιστορίας, με κούρασε λίγο η ενδιάμεση ανάλυση της κατάστασης με την μορφή διαλόγου μεταξύ πατέρα και γιου. Ίσως αν ηταν λίγο πιο περιεκτική και γρήγορη στο ρυθμό της, αφήνοντας περισσότερο χώρο για την ανάπτυξη του κεντρικού χαρακτήρα, θα μου άφηνε ακόμη καλύτερη εντύπωση σαν σύνολο. Έτσι και αλλιώς, μια καλή ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted September 27, 2011 Share Posted September 27, 2011 Ήταν μια καλή ιστορία! Πολύ καλογραμμένη σίγουρα, με ωραίες περιγραφές ενός πολύ όμορφου κόσμου, άγνωστου σε μας αν και πρόκειται για παρελθόν! Μου άρεσε η ιστορία με το παιδί και τον πατέρα καθώς και το συναίσθημα που βγάζει η φιλία του παδιού με τους τριλοβίτες! Αλλά πιστεύω ότι το παρατράβηξες λίγο με τον ψυχολογικό κόσμο του παιδιού. Θα μου άρεσε αν αυτό το κομμάτι ήταν μικρότερο. Και ίσως να μου άρεσε αν η απόφαση του ήρωα να επιστρέψει εκεί ήταν, όχι επειδή δε μπορούσε να ζήσει αλλού, αλλά για άλλους λόγους... Αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια μάλλον! Επίσης, αυτοί έκαναν ταξίδια στο χρόνο ε; Γιατί δεν το λες πιο ξεκάθαρα, να το εκμεταλλευτείς περισσότερο; . Εγώ θα ενθουσιαζόμουν περισσότερο αν το ανέφερες κανονικά! Πάντως, ακόμη κι έτσι, ήταν απ' αυτά που μου άρεσαν στην ιστορία!! Γενικά έμεινα ικανοποιημένη απο αυτή την ιστορία! Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted September 27, 2011 Share Posted September 27, 2011 Ξεκινά πολύ ωραία, με την περιγραφή του αρχαίου κόσμου που αρχικά αναρωτιέσαι που είσαι και τι κάνουν αυτοί εκεί. Μ' αρέσει το παιδάκι, ο ενθουσιασμός του, το πως αντιλαμβάνεται κι επεξεργάζεται όσα του λέει ο πατέρας του για ό,τι βλέπει. Μ' αρέσει η γραφή σου, όπως πάντα και με ξετρελαίνουν οι εικόνες που μου παρουσιάζεις απ' τον αρχαίο κόσμο. Ωστόσο μετά την επιστροφή, η ιστορία έχασε το ρυθμό της... Εξελίσσεται σε μία ιστορία που επικεντρώνεται αποκλειστικά στη ζωή ενός καταθλιπτικού νέου που δεν του αρέσει ο κόσμος και θέλει να γυρίσει στον αρχαίο όπου μεγάλωσε. Μ' αρέσει το μήνυμα που θες να δώσεις για το πόσο ωραίος μπορεί να είναι ένας τόσο απλός κόσμος, αλλά δε μου δίνεις κάτι καινούργιο, το 'χω ξαναδεί. Επίσης μου φαίνεται κάπως μη ρεαλιστικό το πως επιτράπηκε στον πατέρα να πάρει τον μικρό εκεί. Με ποια λογική παίρνεις ένα παιδάκι σ' ένα τέτοιο ταξίδι; Όσο να 'ναι, δεν είναι ασφαλές. Επιπλέον, πουθενά δεν ξεκαθαρίζεις ότι πρόκειται για ταξίδι στο χρόνο. Είναι εμφανές, βέβαια, αλλά για τα μάτια του κόσμου και για να δώσεις και λίγη μαγεία στο κείμενο! Ωραία η ιδέα με τον κόσμο αυτό, αλλά απ' τη μέση και μετά την έβαλες στην άκρη κι ανέλαβες την ψυχανάλυση κι έτσι εμένα μου 'μεινε τελικά μια χλιαρή αίσθηση, δυστυχώς... Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
deadend Posted September 28, 2011 Share Posted September 28, 2011 Ωραία ιστορία για τα αγαπημένα μου έντομα. Ζωντανές σκηνές και βαθιά αισθήματα. Το τέλος δεν με εξέπληξε, το έφερες αριστοτεχνικά ήσυχα για το αναμενόμενο. Ωραία η ανταλλαγή ένα παιδί για ένα αρθρόποδο. Σκληρή και τραγική κατάληξη για τους ανθρώπους που έχουν χαθεί μέσα στην παρατήρηση της επιστήμης. Μου έλειψαν πληροφορίες για τα αισθήματα ή μάλλον για την στάση των ανθρώπων στην ιδιόμορφη οικογενειακή κατάσταση του μικρού. Θέλω μερικές νύξεις τι έκανε με τα αρθρόποδα του κόσμου του (το 80% των εντόμων είναι αρθρόποδα), το μίσος του πολιτισμού μας είναι φοβερό απέναντι τους, τα πατάμε για να ακούσουμε το κλατς και μετά ανατριχιάζουμε. καλή επιτυχία Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted September 28, 2011 Share Posted September 28, 2011 O.T. το μίσος του πολιτισμού μας είναι φοβερό απέναντι τους, τα πατάμε για να ακούσουμε το κλατς και μετά ανατριχιάζουμε. Χαχαχα! "Όλοι εμείς, οι Δακοκτόνοι, είμαστε δολοφόνοι!" Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
deadend Posted September 28, 2011 Share Posted September 28, 2011 O.T. το μίσος του πολιτισμού μας είναι φοβερό απέναντι τους, τα πατάμε για να ακούσουμε το κλατς και μετά ανατριχιάζουμε. Χαχαχα! "Όλοι εμείς, οι Δακοκτόνοι, είμαστε δολοφόνοι!" Σωστά για πάμε όλοι μαζί ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted September 28, 2011 Share Posted September 28, 2011 Ξεκινάει πολύ εντυπωσιακά και ο χαρακτήρας του παιδιού είναι εξαιρετικά ελκυστικός. Δυστυχώς, νομίζω ότι δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που δημιουργεί. Πολύ γρήγορα καταλαβαίνουμε ότι θα παραλληλίσεις την ψυχολογία του παιδιού με τους τριλοβίτες, ενώ αυτό είναι κάτι που μάλλον θέλεις να φανεί προς το τέλος. Μάλλον έπρεπε να επιλέξεις και μια διαφορετική δομή που να ενισχύει κάπως την πλοκή. Θα μπορούσες να ξεκινήσεις την ιστορία με το παιδί να έχει επιστρέψει στη Γη και να προσπαθεί να ζήσει μια φυσιολογική ζωή και να δώσεις τις πληροφορίες για την παιδική του ηλικία με φλας-μπακ. Για μένα θα ήταν ευπόσδεκτο και κάποιο μυστικό για τη βιολογία του άλλου πλανήτη, το οποίο ξέρει μόνο το παιδί και όχι ο πατέρας του. Π.χ. αν κάποιο από τα υδρόβια πλάσματα ήταν συμβιωτικό μαζί του και του επέτρεπε να παραμένει κάτω από το νερό για πολλή ώρα. Έτσι θα δικαιολογούταν καλύτερα και η νοσταλγία του για επιστροφή και η τελική σκηνή με τη βουτιά στη θάλασσα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hombre Posted September 28, 2011 Share Posted September 28, 2011 !!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mors Planch Posted September 28, 2011 Share Posted September 28, 2011 Η διοργανώτρια ξεσήκωσε το μποστάνι της Άλεφ και επηρέασε την εξέλιξη της ψηφοφορίας. Αναρωτιέμαι αν η λέσχη διαμορφώνει αυτή την γραφή ή τα ανάλογα ταλέντα μαγνητίζονται από τη λέσχη. Ακόμα και με τις όποιες αδυναμίες, η δυνατή πλευρά του παρόντος διηγήματος, σε μένα τουλάχιστο, ήταν αρκετή για να κερδίσει πόντους. (Ναι, ως Νεαντερτάλια πένα, αποδέχομαι την Κρο-Μανιόν σάρωση της γραφής των Αλεφιτών.) Πάντως Ηφαιστίωνα, ίσως το βρίσκεις κλισέ, αλλά νομίζω κανένας συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας που σέβεται τον εαυτό του δεν θα κλέψει ένα αρθρόποδο από το παρελθόν της Γης και μετά θα επιστρέψει στην εποχή του, συναντώντας την Ιστορία που γνώριζε άθικτη. Ε; Για να σκεφτώ. Α ναι έχουμε τρείς πιθανές λύσεις στο συγκεκριμένο ερώτημα Α. Ναι η ιστορία αλλάζει με την παραμικρή αλλαγή αλλα στο τέλος μόνο σοβαρές αλλαγές δημιουργούν ένα εμφανώς διαφορετικό σύμπαν. Το να σκοτώσεις καμμιά 100 δεινόσαυρούς ή μερικούς τριλοβίτες δημιουργεί μια αλλαγή αλλά 100-1000-10000 χρόνια μετά η αλλαγή έχει πρακτικά εξαφανιστεί. Αυτό που χρησιμοποιούσε ο Αντερσον στα Time Patrol δηλαδή. Β. Παίρνοντας τους τριλοβίτες μαζί αλλάζεις την ιστορία. Έτσι "επιστρέφοντας" στο μέλλον προφανώς θα καταλήξεις στο παραλλήλο σύμπαν όπου πήρες τους τριλοβίτες και δεν θα μπορείς να γυρίσεις στο αρχικό. Γ. Προέρχεσαι από το σύμπαν στο οποίο εξαφάνισες μερικούς τριλοβίτες. Το οτι οι τριλοβίτες εξαφανίστικαν εξαιτίας ενός χρονοταξιδιώτη από το μέλλον δεν αλλάζει την ιστορία διότι ήδη ήταν η ιστορία. Ίδια φυσική/ λογική σαν υπόβαθρο με το Β. Άρα ψηφίζουμε κουρτίνα 3. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted September 28, 2011 Share Posted September 28, 2011 -Γούσταρα το λόγο σου από τις πρώτες γραμμές. -Ίσως όχι τόσο ατμοσφαιρικό όσο άλλες ιστορίες σου (χωρίς όμως αυτό να αποτελεί πρόβλημα). -Το άλμα που γίνεται στο σημείο που πεθαίνουν οι τριλοβίτες που έφερε πίσω δεν δούλεψε για ’μένα και τόσο πολύ. Δεν ξέρω… αξίζει να γίνει ένα τέτοιο άλμα (μικρό βέβαια σε έκταση, αλλά χωρίς διαλόγους,δράση) για χάρη ενός καλού κλεισίματος; Όπως γράφει κι ο khar, ίσως να ήταν καλή φάση να ήμασταν στο παρόν και να έπαιζαν φλασιές από το παρελθόν. Έτσι θα ερχόταν ίσως πιο ομαλά το τέλος. -Νομίζω θα διαφωνήσω με τον mman για την παρουσία της γυναίκας. Λογικά, σε μια μεγαλύτερη ιστορία θα ήταν δυνατή προσθήκη, αλλά για το συγκεκριμένο μέγεθος του διηγήματος δεν πιστεύω πως είχε να προσφέρει κάτι άλλο εκτός από απορίες για την θολή παρουσία της. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Man_from_Earth Posted September 29, 2011 Share Posted September 29, 2011 (edited) Η περιγραφή της αγάπης του Κούρι προς τα αρθρόποδα με κούρασε τόσο ώστε δεν αντελήφθην με την πρώτη το χρονοταξίδι γιατί ήμουν υπνωτισμένος. Μαρεσαν όμως μεμονωμένες φράσεις σου οπότε υπάρχει και καλή και κακή χρήση της γλώσσας. Για μένα υπάρχει λογικό κενό στο οτι ο Κούρι αγαπά τόσο τα αρθρόποδα που τα προτιμά απο τους ανθρώπους ακόμα και όντας ενήλικας. Πιστευω οτι κάτι τέτοιο απλά δεν παίζει. Είμαστε αρκετά πολύπλοκα όντα ώστε να μην ικανοποιούμαστε συναναστρεφόμενοι με απλές μορφές ζωής. Ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό θέλει να αγαπήσει, θέλει να δημιουργήσει και αυτό ισχύει ανεξαρτήτως προσωπικότητας. Δεν ακυρώνωνται αυτά έτσι εύκολα γιατί συμπαθούμε ένα ζωάκι. Σχετικά με το ταξίδι στο χρόνο, δεν φάνηκε να απασχολεί τον ήρωα οτι αν όντως επηρεάσει την εξέλιξη, στην καλύτερη δε θα ξαναδεί τους δικούς του, ενώ στη χειρότερη τους θέτει σε κίνδυνο (αν δεν υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα και οι αλλαγές στο παρελθόν εφαρμόζονται πάνω στο ίδιο σύμπαν εξαφανίζοντας συνεχώς παλιές εκδόσεις---βλ. Το τέλος της αιωνιότητας του Ασίμοφ). Καλή επιτυχία Edited September 29, 2011 by Neschreimax Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted September 30, 2011 Share Posted September 30, 2011 Η ανάγνωση του κειμένου ήταν απόλαυση. Συναισθηματική ιστορία που παρασέρνει με τη μαγεία της - ειδικά στο πρώτο μέρος. Το τέλος υπέροχο - ο αποφθεγματικός λόγος με χάλασε λίγο (αλλά μπορεί και να 'ναι βίτσιο μου). Πιστεύω ότι έπρεπε να υπερβάλλεις και να τολμήσεις την επιστροφή όσο ο ήρωας ήταν ακόμα παιδί. Γιατί, όντας ενήλικος, με έδρα στο πανεπιστήμιο, η συμπεριφορά του και ο τρόπος σκέψης του (όσο μπορώ να τον υποθέσω) είναι κάπως περίεργα ή αφελή. Δεν μπορώ να ταυτιστώ. Το δεύτερο που με ενόχλησε (περισσότερο), είναι η μητέρα. Γιατί δεν την κατονόμασες ακόμα και στο τέλος; Μου έδωσες την εντύπωση ότι κάτι προσπαθούσες να κρύψεις. Και αυτό με οδήγησε στην εξής απορία: γιατί αφού ο πατέρας έπρεπε σώνει και καλά να πάρει μαζί το γιό του (ήθελες μια μικρή εξήγηση εδώ), να μην πάρει και τη μητέρα του; Πώς εκείνη το δέχτηκε; Φαίνεται λεπτομέρεια αλλά θα έλυνε κάποια ερωτηματικά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.