Jump to content

Recommended Posts

Οκ σου πήγαινε για mainstrream και μας το γύρισες στο Ε.Φ. τελευταία στιγμή;

Καλή ιδέα πάντως για ένα νέο είδος ανθρώπου που δεν έχει πλήρη αυτογνωσία. Όμως δεν είμαι σίγουρη γι’ αυτό το είδος της εξέλιξης. Εννοώ πως κάτι τέτοιο μπορεί να παρουσιάζει και κάποιος που έχει κατάθλιψη ή κάποια άλλη ψυχική πάθηση. Και δεν συνδέεται με τις ζωγραφιές του πρωταγωνιστή σαν υπερήρωα. Εκτός και αν πρόκειται για τις σπασμωδικές μεταβολές του γενετικού υλικού, που αναφέρεις στο πρώτο απόσπασμα. Εγώ θα προτιμούσα να παρουσίαζε κάποιο άλλο είδος ικανότητας. Αυτή δεν νομίζω να ωθεί στην εξέλιξη, μάλλον προς τον αφανισμό του είδους οδηγεί με την απάθεια που έχει ο ήρωας. Βέβαια δεν σημαίνει ότι η εξέλιξη δεν θα μας οδηγήσει στον αφανισμό, αλλά συνήθως υπάρχει για να δίνει συνέχεια στο είδος.

Μου θύμισε έντονα το Heroes την σειρά αν την γνωρίζεις. Θα μου άρεσε λοιπόν να το χειριστείς κάπως ανάλογα και στα ελληνικά δεδομένα που το έκανες. Αυτό όπως σου είπα θα προϋπέθετε μια διαφορετική ίσως ικανότητα. Καλή επιτυχία.

Link to comment
Share on other sites

Κρίνοντας την ιστορία σου καθαρά αντικειμενικά, τολμώ να πω πως ήταν από τα πιο καλογραμμένα κείμενα αυτού του διαγωνισμού.

 

Περπάτησες όμως ακριβώς πάνω στη διαχωριστική γραμμή του mainstream με το Ε.Φ στοιχείο και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην είναι ξεκάθαρο σε ποιο ακριβώς είδος ανήκει αυτή η ιστορία.

 

Ειλικρινά, αυτό είναι το μόνο που με εμπόδισε να τη βάλω πρώτη στην προσωπική μου κατάταξη. Για μένα δεν είχε κάποιο άλλο αρνητικό στοιχείο, ήταν πραγματικά πολύ ωραία

Link to comment
Share on other sites

Καλή ιδέα και μου αρέσουν οι εφ ιστορίες χωρίς τεχνικούρα. Ενδιαφέρον το κοινωνικό σχόλιο ότι, ας πούμε, ο άνθρωπος "μεταλλάσσεται" σε ένα ον χωρίς αισθήματα και παύει να ειναι άνθρωπος. Αλλά πολύ σκέτο, του λείπει ζωντάνια.

Link to comment
Share on other sites

Ναι είναι επιστημονική φαντασία, είναι εντός θέματος, είναι καλογραμμένο, έχει κάτι να πει και κλείνει με μια υπέροχη πρόταση. Όλα με την χαρακτηριστική γραφή του Stanley, του mainstreamά που μας δώρισε κάτι σε ε.φ.

Link to comment
Share on other sites

Ατμοσφαιρικό, με εύστοχο τίτλο. Θα μου άρεσε να μην είναι τόσο παθητική η πλοκή. Οι περιγραφές μιας μουντής καθημερινότητας αν και καταλαβαίνω οτι είναι στοιχείο που δίνει ατμόσφαιρα, προσεγγίζουν περισσότερο το χαρακτηρισμό καταθλιπτικές παρά ατμοσφαιρικές. Μου άρεσε το τέλος σου.

Link to comment
Share on other sites

Ωραία η ιδέα με τους υπεράνθρωπους και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους.

 

Μου άρεσε ο τρόπος που χειρίστηκες τον ήρωά σου, τη συμπεριφορά του, το πώς έβλεπε τους άλλους ανθρώπους.

 

Εκεί που δεν συμφωνώ είναι πως η κοπέλα δεν του χρωστούσε καμία εξήγηση. Εφόσον δεν ανήκε στην αδελφότητα έπρεπε απλά να εξαφανιστεί, χωρίς να του πει τίποτα.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Μια πάρα πολύ καλή ιστορία που καταφέρνει να είναι επιστημονικής φαντασίας καθώς και απόλυτα ανθρώπινη – κάτι που για μένα είναι ένα τεράστιο συν από μόνο του. Λάτρεψα τον κύκλο που κάνεις στην αφήγηση, πώς δηλαδή ξεκινάει και τελειώνει με τον ήρωα να κοιτάζεται στον καθρέφτη και ο τρόπος που τονίζεις τη μεταστροφή του μέσα από αυτό τον κύκλο. Πραγματικά πολύ συγκινητικό και έξυπνο κλείσιμο! Εκπληκτική γραφή που σκιαγραφεί ακριβώς την απάθεια του ήρωα σου και σε βυθίζει στην αναισθησία του. Περιττό να πω πως με εξέπληξε πολύ ευχάριστα η ανατροπή και ότι περίμενα πως εκείνος ήταν ο Homo Superior ενώ ήταν η κοπέλα τελικά – πολύ καλή ανατροπή που αντιστρέφει τον τρόπο που ένιωθες ως εκείνη την στιγμή για τους ήρωες. Με έβαλε σε σκέψεις σχετικά με το αν θα ήταν καλύτερα ίσως να ήταν έτσι οι άνθρωποι… ή τουλάχιστον μόνο εγώ :p

Link to comment
Share on other sites

Άλλη μια καλογραμμένη ιστορία που σε ξαφνιάζει και σε προβληματίζει. Συμφωνώ με τους περισσότερους πως είναι ΕΦ παρότι ξεκινάει διαφορετικά. Καταπληκτικό το τέλος της. Καλή επιτυχία Χρήστο!

Link to comment
Share on other sites

Ήμουν έτοιμη για το τέλος, όπου ο ήρωας θα φανερωνόταν θριαμβευτικά για το μεταλλαγμένο/μετεξελιγμένο καθίκι που μας άφησες να υποπτευόμασταν πως είναι και... surprise, κάπου κάτω απ' όλο το απόμακρο παρουσιαστικό είναι άνθρωπος. Μου άφησε την ίδια έντονη αίσθηση έκπληξης που υποπτεύομαι πως ο χαρακτήρας σου αισθάνθηκε (μόνο που για μένα ήταν ευχάριστη, γι' αυτόν δεν ξέρω). Πολύ ωραία ιστορία.

Link to comment
Share on other sites

Guest old#2065

Χρήστο, η ιστορία σου με βασάνισε και μην σου πω ότι με βασανίζει ακόμη και τώρα που γράφω σχόλιο, αφού με ανάγκασε(ς) να την διαβάσω 3 (τρείς!) φορές.

Κατ' αρχήν δεν έχω πρόβλημα με το αν είναι μαιηνστρημ, ε.φ, η ερωτική. Είναι καλογραμμένη, όπως πάντα δικό σου κείμενο, αλλά εγώ δ έ ν την κατάλαβα.

Πάμε λοιπόν

Ο τύπος είναι αναίσθητο γαιδούρι, το καταλαβαίνουμε από την αναισθησία στο χαμό του αδελφού και τον πόνο της μάνας. Καλώς.

Στη γη έχει εμφανιστεί, η αναμένεται να εμφανιστεί ο υπεράνθρωπος (ξέρω όχι ο σούπερμαν, ο άλλος του Νίτσε) και το μαθαίνουμε από τα άρθρα και τις ανακοινώσεις των επιστημόνων. Και αυτό καλώς συν του οτι είναι και ευρυματικό.

Η γκόμενα του παίρνει πίπα στην ψύχρα γιατί έχει αποστολή να ανακαλύψει αν είναι από τους "καινούργιους". Και αυτό καλώς (η δουλειά δεν ειναι ντροπή).

Πρώτη απορία, χωρις να έχει σχέση με το πρόβλημά μου στην κατανόηση του διηγήματος. Ποιός και γιατί την έκανε τουλούμι στις μπούφλες;

Δεύτερη και σημαντική απορία, από που συνάγουν οι συναναγνώστες (και ο ήρωας) ότι αυτή είναι τελικά από τους "καινούργιους".

Γιατί αν είναι έτσι, μπράβο γιατί το διήγημα έχει ανατροπή στο τέλος, και μ'αρέσουν οι ανατροπές.

Όμως....

Αν ειναι με τους άλλους, που υποτίθεται ότι ακόμη κρύβονται, ότι δημιουργούν αδελφότητα, ότι ρισκάρουν εκθέτοντας την πράκτορα σε πίπες, ξυλοδαρμούς και κινδύνους, γιατί να του πει χαρτί και καλαμάρι την όλη ιστορία τους και να μήν εξαφανιστεί απλώς

.

Αν είναι με τους κανονικούς, όπως δείχνουν όλοι οι διάλογοι της, και όπως συμπαίρανα εγώ, πολύ κακό για το τίποτα. Τον έκλασε η γκόμενα και έλαβε τέλος το σεμνό διήγημα.(Και άρα ο υπεράνθρωπος υπάρχει μόνο ως ενδεχόμενο στο διήγημα, γιατί η κοπέλλα μπορεί απλώς να είναι φαντασιόπληκτη, και άρα γιοκ εξέλιξη)

Αν πάλι κάτι μου διέφυγε, θάθελα κάποιος να μου το πεί, μιας και εσύ απαντάς μετά τις 15 Οκτ.

 

Όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι δεν είναι ένα πολύ καλογραμμένο κείμενο.

Καλή επιτυχία .

 

 

Link to comment
Share on other sites

Πρώτη απορία, χωρις να έχει σχέση με το πρόβλημά μου στην κατανόηση του διηγήματος. Ποιός και γιατί την έκανε τουλούμι στις μπούφλες;

Δεύτερη και σημαντική απορία, από που συνάγουν οι συναναγνώστες (και ο ήρωας) ότι αυτή είναι τελικά από τους "καινούργιους".

Γιατί αν είναι έτσι, μπράβο γιατί το διήγημα έχει ανατροπή στο τέλος, και μ'αρέσουν οι ανατροπές.

Όμως....

Αν ειναι με τους άλλους, που υποτίθεται ότι ακόμη κρύβονται, ότι δημιουργούν αδελφότητα, ότι ρισκάρουν εκθέτοντας την πράκτορα σε πίπες, ξυλοδαρμούς και κινδύνους, γιατί να του πει χαρτί και καλαμάρι την όλη ιστορία τους και να μήν εξαφανιστεί απλώς

.

Αν είναι με τους κανονικούς, όπως δείχνουν όλοι οι διάλογοι της, και όπως συμπαίρανα εγώ, πολύ κακό για το τίποτα. Τον έκλασε η γκόμενα και έλαβε τέλος το σεμνό διήγημα.(Και άρα ο υπεράνθρωπος υπάρχει μόνο ως ενδεχόμενο στο διήγημα, γιατί η κοπέλλα μπορεί απλώς να είναι φαντασιόπληκτη, και άρα γιοκ εξέλιξη)

Αν πάλι κάτι μου διέφυγε, θάθελα κάποιος να μου το πεί, μιας και εσύ απαντάς μετά τις 15 Οκτ.

 

Όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι δεν είναι ένα πολύ καλογραμμένο κείμενο.

Καλή επιτυχία .

 

 

 

npaps, τα σπας! :rofl:

 

 

Επειδή το ποστ σου είναι όλα τα λεφτά, θα απαντήσω :p Προειδοποιώ όμως πως οι δικές μου απόψεις, σκέψεις και η δική μου ερμηνεία του διηγήματος δε γνωρίζω αν συμπίπτουν με αυτές του συγγραφέα (ποιος μπορεί άλλωστε να καταλάβει ποτέ πλήρως κείμενο του Stanley;; :p )

 

Και έχουμε και λέμε. Την έκαναν τουλούμι στο ξύλο επίτηδες για να τον τεστάρουν, να δουν δηλαδή αν θα τη λυπηθεί, αν θα νιώσει κάτι όταν θα τη δει έτσι. Η κοπέλα προφανώς ανήκει στους υπερανθρώπους, αυτό ειπώνεται ξεκάθαρα, εκεί εξηγείται και το ότι δεν έμοιαζε δεκαεφτά (δεν ήταν γιατί σύμφωνα με τις ημερομηνίες στα αποσπάσματα οι άνθρωποι αυτοί δημιουργήθηκαν το 1988, άρα ήταν 23 όπως αρχικά είχε υποθέσει ο ήρωας και το να πει πως ήταν δεκαεφτά ήταν μέρος του κόλπου λυπήσου-με-μέ-χτυπάνε-οι-γονείς-μου). Τώρα για το άλλο, ότι δηλαδή γιατί δε φεύγει χωρίς να του πει τίποτα, νομίζω κι αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τη συμπεριφορά της: δεν την νοιάζει (και πώς να την νοιάξει αφού είναι αναίσθητη;;;) και δεν πιστεύει ότι εκείνος θα την πιστέψει - που πράγματι δεν την πιστεύει όπως φαίνεται από την αντίδρασή του και από τη φράση του στο τέλος που λέει "ειναι κι αυτή...", προφανώς εννοώντας πως είναι κι αυτή σαν κι αυτόν, δηλαδή ναι μεν αναίσθητος άνθρωπος αλλά όχι κάποιο είδος υπερανθρώπου.

 

Αυτά, ελπίζω να μην τα λέω λάθος γιατί πάντα έχω αμφιβολίες μήπως καταλαβαίνω λάθος μια ιστορία :p Αλλά δεν μπόρεσα να αντισταθώ, το ποστ σου ήταν ακαταμάχητο (!!) και η ιστορία μου άρεσε πολύ :p

 

Link to comment
Share on other sites

Ξεκινάω, πάλι πολλά από αυτά που θα πω υπάρχουν και πιο πάνω, αλλά θα τα επαναλλάβω.

 

Λοιπόν, αυτή η ιστορία μιλάει για το επόμενο βήμα στην εξέλιξη του ανθρώπου που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένας άνθρωπος απαθής, χωρίς συναισθήματα. Όμως βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή, δεν γνωρίζουμε αν θα είναι επιτυχημένο βήμα, γιατί, όπως βλέπουμε, το νέο είδος ανθρώπου, (νομίζω οτι δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί υπεράνθρωπος μόνο από την απουσία συναισθήματος), λόγω της απάθειας που το διακατέχει συμπεριφέρεται παράτολμα και επικίνδυνα.

 

Βέβαια, η γυναίκα δεν είχε κανένα λόγο να μην του αποκαλύψει όλα αυτά στο τέλος. Εξάλλου μπορεί να έχει ανοσία συναισθήματος, αλλά δεν παύει να είναι άνθρωπος, προστατεύεται από τους ίδους νόμους όπως οι υπόλοιποι. Δεν νομίζω οτι το να είσαι απαθής θεωρείται έγκλημα. Το νέο είδος ανθρώπου δεν έχει παρά να συνεχίζει να αναπαράγεται και κάποια στιγμή μπορεί να κυριαρχήσει. Ίσως η αδελφότητα υπάρχει απλά για να γνωρίσουν τους όμοιούς τους, δεν σημαίνει οτι έχουν σκοπό να προκαλέσουν επανάσταση, ούτε υπάρχει λόγος να κρυφτούν.

 

Τώρα γιατί την έκανε τουλούμι στις μπούφλες που λέει και ο Npaps. Λογικά, έβαλε κάποιον άλλο δικό τους, επειδή ήθελε να κάνει κάτι συγκλονιστικό, βλέποντας πόσο απαθής είναι ο ήρωας, σαν τελευταίο τεστ για να δει αν είναι σαν κι αυτή. Πολλοί από τους νέους ανθρώπους ίσως να μην έχουν καταλάβει οτι διαφέρουν και τόσο.

 

Εγώ πιστεύω οτι δεν υπάρχει συνωμοσία, δεν πρόσεξα να αναφέρει πουθενά εξάλλου οτι η κοπέλα κινδυνεύει από κάτι. Είναι απλώς μια πραγματικότητα, ίσως στην αρχή της επικράτησης ενός νέου ανθρώπου. Αυτό βέβαια είναι το πρόβλημα που βρίσκω. Είναι πολύ σκέτη, όπως είπε και η Wordsmith. Μου άρεσε η όλη διαδικασία να μαντέψω ποιος είναι ο νέος άνθρωπος καθώς και οι κοινωνικός προβληματισμός, αλλά θα ήθελα κάτι περισσότερο για να συγκλονιστώ.

 

Αυτά!

καλή επιτυχία!!!:good:

Link to comment
Share on other sites

(Στα σχόλιά μου πιθανόν να επαναλαμβάνω προηγούμενα σχόλια άλλων. Το κάνω, αφενός για να μην ψάχνω τι να αφαιρέσω από τα ήδη έτοιμα δικά μου και αφετέρου γιατί έτσι επιβεβαιώνω / ενισχύω αυτά που επαναλαμβάνω.)

 

Σκόρπιες σκέψεις:

Ο τίτλος δεν με ενθουσιάζει.

Το να μη δίνεις όνομα στον κεντρικό χαρακτήρα (ή σε κανένα χαρακτήρα) κάνει πιο δύσκολη την ταύτιση του αναγνώστη με αυτόν. Κατά τη γνώμη μου, είναι λίγα τα έργα που ευνοούνται από ένα τέτοιο τέχνασμα.

Ο κεντρικός χαρακτήρας μένει ακόμα με τη μητέρα του, ενώ είναι αρκετά μεγάλος για να δουλεύει. Θα ήθελα μια εξήγηση γι’ αυτό (οικονομικά κλπ.).

Μαθαίνοντας ότι ο αδελφός του νοσηλευόταν, θα περίμενα η ανησυχία / στενοχώρια της μητέρας τους να είναι μόνιμη και συνεπώς να έχει φανεί ήδη από τη σκηνή που του βάζει φαγητό.

Το σεξ με ανήλικους επιτρέπεται αν έχουν συμπληρώσει τα δεκαέξι (τάδε έφη Dark desire).

Η εξέλιξη προχωράει τόσο αργά που δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή στη διάρκεια μιας ζωής. Άρα το «σπασμωδικές μεταβολές του γενετικού υλικού, οι οποίες αναμένεται στα επόμενα χρόνια να συγκλίνουν και να μας δώσουν τον Homo Superior», δεν έχει εξελικτικό έρεισμα.

Η φυσική επιλογή είναι μια άνοη διαδικασία η οποία δεν στοχεύει πουθενά. Οπότε το «με δύναμη που η σοφία της φυσικής επιλογής προωθεί, στοχεύοντας στη διατήρηση του είδους μας στους μελλοντικούς αιώνες» είναι τουλάχιστον ανακριβές.

Πάει την κοπέλα σπίτι του όπου, ας μην ξεχνιόμαστε, είναι μια μάνα που αύριο θα κηδέψει τον γιο της. Εδώ θα έπρεπε να βρεις έναν (αναίσθητο βέβαια) τρόπο να το δείξεις αυτό. Ίσως μάλιστα να έχεις χάσει και μια καλή ευκαιρία για μια δυνατή σκηνή. Φαντάσου μόνο να τους έβλεπε να μπαίνουν μέσα.

Ο χαρακτήρας που θέλει να παρουσιάσει η κοπέλα (και η συμπεριφορά της στο μπαρ) δεν ταιριάζει με μια φούστα κάτω από τα γόνατα.

Η κοπέλα δεν θα του έλεγε ότι ψάχνουν για υπεράνθρωπους, ούτε θα του έδινε οποιεσδήποτε επιπλέον πληροφορίες για αδελφότητες κλπ. Θα έβρισκε έναν εύσχημο τρόπο να χαθεί πιο διακριτικά απ’ τη ζωή του. Φοβάμαι ότι οι εξηγήσεις, που σίγουρα πρέπει να φτάσουν στον αναγνώστη, δεν φτάνουν αληθοφανώς σ’ αυτόν.

Από κει και πέρα, η ιστορία θα είχε πολύ περισσότερο ενδιαφέρον, αν έδινες λίγο περισσότερη πληροφορία σε μερικά καίρια θέματα. Πώς προέκυψε ο homo superior; Τι σκοπούς έχει η αδελφότητα; Τι εννοούσε η κοπέλα ότι είναι «απλώς ένας…» και ποια τελικά η φύση του ήρωα;

Είναι φανερό ότι έχεις αποφασίσει συνειδητά να μην απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα, αλλά η έλλειψη τέτοιου είδους πληροφοριών σε συνδυασμό με την μάλλον προσχηματική πλοκή προσωπικά με εμποδίζει να «μπω» στην ιδέα σου και να πάρω τα μέγιστα από την ιστορία.

Υπάρχει μια πλειάδα ασθενειών, οι οποίες στα αδαή μάτια μου μοιάζουν εξωτικές, και έχουν σαν αποτέλεσμα τη μερική ή απόλυτη έλλειψη ή απώλεια συναισθημάτων. Αν θυμάμαι καλά (από το εξαιρετικό βιβλίο «Συναισθηματική Νοημοσύνη» του Daniel Goleman) σχετίζονται περισσότερο με παθήσεις συγκεκριμένων περιοχών του εγκεφάλου και, όπως είναι φυσικό, δημιουργούν μια σύγχυση ή ασάφεια σχετικά με το τι ακριβώς παίζεται με την κατάσταση του ήρωά σου και την αδελφότητα.

Το γράψιμο γενικά δεν είναι άσχημο, αλλά νομίζω ότι σε αρκετά σημεία μπορούσε να είναι καλύτερο και ομολογώ ότι απογοητεύτηκα κάπως που το βρήκα σαφώς κατώτερο του «Απόβλητου», γιατί πιστεύω ότι οι δυνατότητές σου σ’ αυτόν τον τομέα είναι μεγαλύτερες.

Με μπλε τα σημεία που μου άρεσαν και με κίτρινο εκείνα που είτε θεωρώ ότι χρήζουν βελτίωσης είτε μου χτυπούν ως αναληθοφάνειες.

 

Turning Point - ΜΜ.doc

Link to comment
Share on other sites

Ο χαρακτήρας που θέλει να παρουσιάσει η κοπέλα (και η συμπεριφορά της στο μπαρ) δεν ταιριάζει με μια φούστα κάτω από τα γόνατα.

 

Ε όχι, θα αρχίσω να σε λέω ψείρα κλπ, όπως η Κέλλυ!!Επίσης, θα μπορούσα να στο δικαιολογήσω αυτό, αλλά εντάξειlaugh.gif

 

Ευχαριστώ για το αρχείο.

Edited by Stanley
Link to comment
Share on other sites

Guest old#2065

Να επισημάνω επίσης την πλήρη ταξικής προκατάληψης περιγραφή :

 

" Ίσα που διακρίνονταν δυο ωραίες, αριστοκρατικές γάμπες. ":lol:

 

 

Link to comment
Share on other sites

Πολύ ωραία ιστορία Stanley. Δεν έδινε την αίσθηση στην οποία με είχες συνηθίσει, αλλά και πάλι μου άρεσε. Σίγουρα θα είναι ψηλά στη λίστα μου .

 

Μόλις τελειώνω την ανάγνωση της ιστορίας σου, σαν ηλίθιος γυρνάω στην Θάλασσα και της λέω: "Τα αποσπάσματα από τις εφημερίδες είναι αληθινά;"

Edited by TheHunter-Writer
Link to comment
Share on other sites

Καλογραμμένη ιστορία, το ΕΦ ίσα που αγγίχτηκε αλλά αρκετά ώστε να είναι εντός, κάποια ατοπήματα που τα είπε ο Μιχάλης, οπότε μην τα ξαναλέω κι εγώ. Εμένα δε με πείραξε η ανωνυμία, δε θα μου πρόσφεραν κάτι παραπάνω τα ονόματα. Επίσης υπήρχαν φάσεις που την ξέχναγες τη μάνα... ειπώθηκε ήδη αυτο! Το τι παίζει τελικά εγώ δεν είμαι σίγουρος ότι το έπιασα ακριβώς... Πιστεύω ότι ήθελες κι ο ίδιος να βγάλει ο καθένας τα δικά του συμπεράσματα. θα ήθελα να με βάλεις σε υποψίες για την δεσποινίδα με τα αριστοκρατικά πόδια από πιο πριν, πάντως!:lol: Ωραία η ιδέα με την εξέλιξη των ανθρώπων σε σημείο αναισθησίας, αλλά σ' αυτό έχω μια ένσταση που δεν ξέρω αν στέκει επιστημονικά κι επιφυλάσσομαι... Ο άνθρωπος καθώς εξελισσόταν διαφοροποιούταν απ' τα ζώα όλο και περισσότερο και το βασικότερο είναι ότι ανέπτυσσε συναίσθημα. Άρα θα μου φαινόταν λογικότερο να δημιουργηθεί ένας υπερ-ευαίσθητος άνθρωπος κι όχι αναίσθητος.

 

Αυτά γενικά... Πολύ καλή γραφή κι εξέλιξη και μια αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία που για μένα ήθελε ένα κλικ πιο πάνω σε κατανόηση και προοικονομία του τι θα προκύψει. καλή επιτυχία!;-)

 

ΥΓ: npaps προσκυνώ το σχόλιο!:rofl:

Edited by TheTregorian
Link to comment
Share on other sites

Εκφράσεις δυνατές και λιτές. Η ιστορία δεν είναι πολύ πρωτότυπη, αλλά είναι δοσμένη πολύ καλά. Ο χαρακτήρας σου με πείθει.

 

Μου θύμισε λίγο τον ήρωα στο βιβλίο «Αστοχία υλικού» του Π. Χατζημωυσιάδη, αν και εκεί η απουσία αισθημάτων κάθε άλλο παρά απουσία είναι. Ο λόγος είναι το επάγγελμα που έχεις διαλέξει για τον ήρωα σου. Εκεί που διορθώνει το κείμενο θα ήταν καλύτερα να διορθώνει ένα συμβόλαιο και να βάζει μια πιο ακριβή λέξη.

 

Μου άρεσε ο βιτρούβιος άντρας και σκέφτηκα στην σκηνή της τουαλέτας, να η σωστή θέση για την βιτρούβια γυναίκα. Καλό το σημείο με το αστείο «Δεν έχω κάτι χειρότερο να κάνω».

 

 

 

 

Καλή επιτυχία:chinese:

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

Εμένα η ιστορία σου, Χρήστο, μου ήταν απόλυτα κατανοητή. Στην αρχή πίστευα πως αυτός όντως ανήκει στους εξελιγμένους(ναι πιάστηκα στην παγίδα σου) και ξαφνιάστηκα ευχάριστα όταν τα πάντα άλλαξαν στο τέλος. Ο ήρωάς σου και η αναισθησία του ήταν απ' τα θετικά της ιστορίας! Η γραφή επίσης το ίδιο, θεωρώ το κείμενο καλογραμμένο, όπως και όλα τα δικά σου που έχω διαβάσει. Οι περιγραφές της όμορφης κοπέλας επίσης μου άρεσαν πολύ! Γενικά, τη βρήκα χαριτωμένη!

 

Απο κει και πέρα, η ιστορία μου άφησε κάπως χλιαρές εντυπώσεις για να είμαι ειλικρινής. Αυτή η εξέλιξη με το "μη συναίσθημα", χμμμ... δε με τράβηξε και έχει πολυχρησιμοποιηθεί... Πέρα απ' αυτό δεν μαθαίνουμε τίποτα παραπάνω για τους υπερανθρώπους... Δηλαδή μόνο αυτό τους κάνει ξεχωριστούς; Τι άλλο; Που είναι αυτό το άλλο;

Η τελευταία σκηνή δε με πείθει. Όπως είπανε κι άλλοι, δεν είναι ρεαλιστικό να κάθεται να του δίνει εξηγήσεις! Ομολογώ, δεν ξέρω που θα μπορούσες να δώσεις απαντήσεις και με ποιον αλλο τρόπο. Αλλά όπως το κάνεις, είναι κάπως άκομψο.

 

Το καλό είναι πως το κείμενο κυλάει εξαιρετικά ευχάριστα και ωραία. Αν ήταν μέινστριμ, σοβαρά τώρα, θα το λάτρευα! χιχι :p

 

Καλή επιτυχία, Χρήστο!! :rolleyes:

Link to comment
Share on other sites

Με μόνη ένσταση το "βολικό" κομμάτι, όπου του εξηγεί η κοπέλα, που μου φάνηκε λίγο στημένο , μπορώ να πω πως η ιστορία μου έχει αρέσει πάρα πολύ. Για τις στιγμές της, τις οποίες έχεις δώσει πολύ ωραία. Μια μελαγχολία, κάτι στραβό που κρέμεται στον αέρα. Ειδικά οι φιλοσοφικές αναφορές σου...

mainstream my ass....Το βρήκα απόλυτα στα πλαίσια του διαγωνισμού.:drinks:

Link to comment
Share on other sites

Μου άρεσε η ατμόσφαιρα και η χειρουργική περιγραφή του χωρίς συναισθήματα ήρωα, η οποία στην αρχή ξενίζει αλλά στη συνέχεια δικαιολογείται από την ιστορία. Σε μερικά σημεία χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις καλύτερες εκφράσεις και γενικά να «χτενίσεις» λίγο το κείμενο. Ένα θετικό, για μένα, σημείο είναι ότι προσφέρεις εικόνες ενός υπερήρωα μέσω αυτών που ζωγραφίζει ο ήρωας, αλλά στο διήγημα δεν εμφανίζεται ποτέ κάτι υπερφυσικό, με αποτέλεσμα να αναρωτιόμαστε τι κάνει στην πραγματικότητα ο υπεράνθρωπος. Βρήκα την πλοκή ελαφρώς αδύναμη, αφού δεν εξηγείται πώς τους εντοπίζουν, ενώ μάλλον θα ήταν πολύ ευκολότερο ένα τεστ DNA παρά όλη αυτή η διαδικασία που δεν έχει και μεγάλο βαθμό αξιοπιστίας.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Ωραία ιστορία. Φοβερή η τελευταία φράση!!! Λοιπόν....προχορούσε απλά, πολύ απλά, σαν μια απλή mainstream ιστορία. Το μόνο που με έκαναν να καταλάβω πως θα ακολουθούσε μια ανατροπή ήταν τα αποσπα΄σματα ενδιάμεσα. ίσως θα έπρεπε να δωσεις μια διαφορετική εικόνα, κάποιο χαρακτιριστικό ίσως, η συνήθεια στην κοπέλα που θα μας έδειχνε κάτι μεταφυσικό από πριν. Είναι λίγο απότομη η σύνδεση mainstream με ε.φ. αλλά η ιστορία σου με κράτησε και μου άρεσε πολύ το τέλος. Kαλύ επιτυχία ψηλέ!!

Link to comment
Share on other sites

Πολύ ωραία, δυνατή εισαγωγή. Το υπόλοιπο κείμενο έτρεξε καλά από άποψη γραφής με ελάχιστα σκαμπανεβάσματα. Ο χαρακτήρας σου δυνατός μέσα στην αναισθησία του - αν και περίμενα να τον τραβήξεις ακόμα πιο κοντά στα άκρα.

 

Στα της πλοκής, έτσι κι έτσι. Μοιράζομαι κάποιους απ' τους προβληματισμούς του npaps. Ο ήρωας δεν είναι υπεράνθρωπος, νομίζω είναι σαφές, αλλά από ένα σημείο και μετά θα μπορούσες να είσαι πιο ξεκάθαρος. Δεν υπάρχει λόγος να κρύβεις. Αυτό για το οποίο δεν ψήνομαι είναι το τέλος το οποίο επιλέγεις να δώσεις. Το twist το βρήκα λίγο περίεργο. Με βγάζει λίγο άγαρμπα απ' το τριπάκι ΕΦ+εξέλιξη προβληματισμού και με πάει αλλού. (Ένα ωραίο αλλού μεν αλλά από άλλο διήγημα). Αισθάνομαι ότι έχτισες μια πλοκή και στο τέλος δεν την αξιοποίησες όσο θα μπορούσες. Αποτέλεσμα: την ιστορία της συνωμοσίας την είδα σαν αναγκαστική αλλαγή της τελευταίας στιγμής.

 

Κι ένα τελευταίο. Η τελική σου φράση, μπορεί να είναι καλή, αλλά αισθάνομαι δηλώνει το προφανές. Πάντως το διήγημα είχε πολλά καλά στοιχεία και μου άρεσε περισσότερο απ' ότι ίσως φαίνεται.

Link to comment
Share on other sites

Εντάξει Ε.Φ δεν είναι, αλλά δεν πολύ-ασχολούμαι και με αυτόν τον τομέα γενικότερα οπότε δεν με ενόχλησε. Η γραφή ήταν γενικά καλή, εκτός από μερικές μεταφορές/παρομοιώσεις που μου φάνηκαν λίγο forced. Υπάρχει κάποια εξήγηση για το πόσο μαλάκας είναι ο πρωταγωνιστής? Γιατί αφού δεν είναι ''εξελιγμένος'', για ποιο λόγο είναι τόσο κλάψας και αναίσθητος?

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..