mman Posted September 24, 2011 Share Posted September 24, 2011 Όνομα Συγγραφέα: Μιχάλης Μανωλιός Είδος: Επιστημονική Φαντασία Αριθμός Λέξεων: 3843 Αυτοτελής Ναι. Σχόλια: Αφιερωμένο σε όσες και όσους πιστεύουν ότι η 24η Σεπτεμβρίου "'έχει κάτι το φανταστικό". Αρχείο: Μόνα.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted September 25, 2011 Share Posted September 25, 2011 Μιά από τις πέντε πιό καλοδουλεμένες και 'λογοτεχνικές' συμμετοχές. Διαβάζεται άνετα και την παρακολουθείς με ενδιαφέρον μέχρι τέλους.. Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι ίσως ήταν το ότι η Μόνα δεν ήταν απαραίτητο να 'γίνει' Τζούλι. Νομίζω ότι αυτό προκαλεί κάποια εμπόδια στην ανάπτυξη του χαρακτήρα του ήρωα. Σαν αντιδράσεις και σαν ψυχολογία. Πολύ καλή δουλειά Μιχάλη. Καλή επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted September 25, 2011 Share Posted September 25, 2011 Ένα ξαφνικό διήγημα από έναν Μανωλιό δεν θα μπορούσε παρά να είναι ένα αναπάντεχο δώρο. Και αυτό είναι ακριβώς αυτό, ένα δώρο. Σίγουρα από τις καλύτερες ιστορίες του διαγωνισμού. Και μια μικρή έκπληξη για μένα. Ο συγγραφέας καθηλώνει τον ήρωα του, και τον εαυτό του, σε μια γωνία. Αντιμέτωπος με τρεις δύσκολες επιλογές που ο αναγνώστης νιώθει ανακούφιση που δεν πέφτουν στους δικούς του ώμους. Η ανακούφιση δεν κρατάει για πολύ. Ήμουν σίγουρος ότι ο Μιχάλης, ως Μανωλιός, θα διάλεγε για μας την μία επιλογή. Και όποια επιλογή και να ήταν αυτή, θα ήταν η λάθος επιλογή, και θα βγαίναμε οι αναγνώστες από τα ρούχα μας. Και ουπς... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted September 25, 2011 Share Posted September 25, 2011 Σίγουρα πολύ καλογραμμένο και δουλεμένο κείμενο. Το διαβάζεις και απολαμβάνεις κάθε σειρά του. Μου άρεσε το πρόβλημα που θέτει η Μόνα, τις τρεις επιλογές. Κι οι σκέψεις του Κέβιν που ακολουθούν είναι πολύ πιστευτές και ρεαλιστικές. Μου άρεσε το τέλος, όπου φαίνεται ότι η Μόνα είναι πιο άνθρωπος απ’ όσο δείχνει. Υπάρχουν ορισμένα σημεία που μπορεί να μπερδέψουν κάποιον αναγνώστη που δεν είναι πολύ εξοικειωμένος με επιστημονικά θέματα. Πχ η Τεχνολογική Μοναδικότητα δεν είναι και τόσο συνηθισμένος όρος και δεν εξηγείται καθόλου στο κείμενο, αν και γίνεται κατανοητό το τι είναι. Ή ίσως να φάνηκε έτσι σε μένα που γνωρίζω γι’ αυτήν. Κι έχω και μια απορία για την τρίτη επιλογή: ακόμη κι αν η Μόνα σκότωνε όλους όσους είχαν κάποια σχέση με πειράματα που μπορεί να οδηγούσαν στην τεχνολογική μοναδικότητα, δεν θα μπορούσαν να ξαναφτάσουν εκεί, κάποια στιγμή στο μέλλον άλλοι επιστήμονες. Για μένα, η τρίτη επιλογή δεν στέκεται πολύ καλά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheSea IsBurned Posted September 25, 2011 Share Posted September 25, 2011 Καλογραμμένο -προφανώς - έξυπνη εκτέλεση - προφανώς - και πολύ καλή ιδέα - προφανώς . Αν και δεν τα πολυκατάλαβα τα σημεία με τα γενετικά υλικά και τα συναφή, μου άρεσε πολύ, με άγγιξε και θα συμφωνήσω με τον Ντίνο - ένα μεγάλο συν της ιστορίας είναι το ότι το τέλος δε δίνεται ξεκάθαρα αλλά αφήνεται περισσότερο στη φαντασία. Από τις καλύτερες του διαγωνισμού - προφανώς . Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
niceguy0973 Posted September 26, 2011 Share Posted September 26, 2011 Ναι, μια ακόμα αγαπημένη και ενδιαφέρουσα ιστορία. Με κράτησε προσηλωμένο μέχρι και την τελευταία της λέξη. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ροη Posted September 26, 2011 Share Posted September 26, 2011 Ωραία νέα προσέγγιση, βασισμένη σε κλασσικό θέμα. Η αμφιβολία του ανθρώπου ενάντια στην ορθολογιστική αντιμετώπιση των πάντων απο μια νέα μορφή διάνοιας. Η Μόνα δεν μας δίνει δείγματα του χαρακτήρα της, δεν λέει τί πιστεύει, είναι ένας χαμαιλέοντας. Η δικιά της αμφιβολία δεν πηγάζει απο την εσωτερική ανθρώπινη σύγκρουση(όπως του ήρωα). Αυτή είναι σίγουρη πως θα έχει άποψη για τα πάντα μόλις βρει την ελευθερία να το κάνει, απλά δεν ξέρει απο τώρα, ποια η απόφαση της θα είναι κάθε φορά. Δεν ξέρω τί θα πράξει η Μονα στη συνέχεια και αυτό κάνει την ιστορία πιο ενδιαφέρουσα για μένα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alkinem Posted September 29, 2011 Share Posted September 29, 2011 Ωραία ιστορία, καλογραμμένη και διαβάστηκε πολύ ευχάριστα. Μου άρεσε ιδιαίτερα το αινιγματικό φινάλε, που μάλλον λέει πως η Μόνα κληρονόμησε ένα από τα χειρότερα χαρακτηριστικά του ανθρωπίνου είδους. το να μην υπολογίζει τίποτα μπροστά στην επιβίωσή της. Καλή επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted September 29, 2011 Share Posted September 29, 2011 Μια πολύ καλή ιστορία, σχεδόν άψογα δοσμένη στο πρώτο της μισό. Πολύ καλό το τρίλημμα καθώς και ο τρόπος (κλασικός αλλά ωραίος) που η Μόνα προσεγγίζει τον Κέβιν μέσω της μορφής της Τζούλι. Είναι (τουλάχιστον στα μάτια μου) εμφανές ότι όλες οι αδυναμίες που παρουσιάζει η ιστορία από τη μέση κι έπειτα, πηγάζουν από το όριο λέξεων που έχει τεθεί στο διαγωνισμό. Ως τότε έχουμε ένα εξαιρετικό μονόπρακτο το οποίο ξεδιπλώνεται αριστοτεχνικά, όπου τα στοιχεία της ιστορίας δίνονται διανθισμένα με μικρές λεπτομέρειες, ψυχολογικές εκφάνσεις και λυρικές εκφράσεις. Έπειτα, είναι ξαφνικά σαν ο συγγραφέας να συνειδητοποιεί ότι θα χρειαστεί τον τουλάχιστον τετραπλό χώρο για να την ολοκληρώσει κι αρχίζει μια βιαστική επιτάχυνση, βαρύ tell (έστω και μέσα από διάλογο). Αλλά ούτε καν αυτό αρκεί για να ολοκληρωθεί χωρίς κενά. Επιστρατεύεται ως εργαλείο (έξυπνα αλλά δεν αρκεί) ακόμα κι η παραβολή (του τρένου και του θησαυρού) προκειμένου να περιγραφεί η ουσία και το βάθος του προβλήματος της απόφασης που πρέπει να λάβει ο ήρωας. Εξαιτίας της έλλειψης του χώρου, κάτι χάνει και το τέλος. Καθαρά προσωπική αίσθηση αυτή, αλλά η απόφασή του να μην επιλέξει είναι πολύ ενδιαφέρουσα, έρχεται όμως τόσο απότομα που μπορεί να παρερμηνευθεί ως αδυναμία (που μπορεί και να είναι), αλλά κι ακόμη χειρότερα, ως μια ιστορία με (επί τούτου) ανοιχτό τέλος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted September 29, 2011 Share Posted September 29, 2011 Είναι πολύ προσεγμένο και δεν υστερεί σε κάτι από τα υπόλοιπα διηγήματά σου. Στήνεις ένα από τα γνωστά διλήμματα (ή τριλήμματα) και πιέζεις τον ήρωα μέχρι τα άκρα, επιλέγοντας να λύσεις τον γόρδιο δεσμό με μια αμφιλεγόμενη κατάληξη. Άλλοι θα το βρουν ευφυές και άλλοι ίσως αισθανθούν ότι τους κορόιδεψες. Γενικά η ιστορία δίνει λίγο βάρος στην «εξέλιξη» και πολύ στην αγωνία του πρωταγωνιστή. Είναι από τα διηγηματα που σου ταιριάζουν, αλλά δεν σε «προχωράνε» ως συγγραφέα. Πάντως μου άρεσε και με κράτησε μέχρι το τέλος άνετα. Ίσως δεν εννοείται αλλά θα ήθελα πολύ να δω τη δουλειά του ήρωα πάνω στην μνοναδικότητα και το τι θα συμβεί στη συνέχεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted September 29, 2011 Share Posted September 29, 2011 Εκπληκτική ιστορία. Δεν έχω τίποτα να της προσάψω. Το τέλος -με της επιλογές και το όλο θέμα πρόγραμμα- ήταν πραγματικά κορυφαίο. Η πλάκα είναι πως μέχρι ένα σημείο νόμισα πως ο ήρωας ήταν παγιδευμένος σε κάποια εικονική πραγματικότητα και ότι αυτό θα ήταν το γκραν φινάλε/αποκάλυψη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mindtwisted Posted September 29, 2011 Share Posted September 29, 2011 Αυτό το κείμενο μου άρεσε. Είναι πολύ καλογραμμένο και έχει και μια τρομερή σκηνή, που δεν περιγράφεται αλλά το μυαλό μου πήρε πολλή φόρα. (Λέω για εκεί που η Μόνα απορροφά την ενέργεια από το εργαστάσιο για να δημιουργήσει τη Τζούλι-avatar της). Νομίζω θα μου άρεσε να τη δω να περιγράφεται άμα το κείμενο γινόταν κάτι μεγαλύτερο. Μου άρεσε πολύ το δίλημμα που του βάζει η Μόνα, αν και η παρομοίωση με τη γέφυρα και το τρένο, ενώ δεν έχει κανένα πρόβλημα μου έκατσε κάπως περίεργα. Δε με ενόχλησε, αλλά δεν μου άρεσε και εντελώς, όχι οτι έχει και πολύ σημασία. Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον που η Μόνα, αν και φαίνεται να μην έχει συναισθήματα νιώθει κάτι, έστω κι αν είναι απλό ένστικτο επιβίωσης ή φόβος θανάτου, (Αφού φαίνεται ξεκάθαρα οτι έχει επιλέξει ή την πρώτη η τη δεύτερη επιλογή). Όμως μπορεί απλώς, σκεφτόμενη λογικά, να θεώρησε οτι η δημιουργία της αποτελούσε πρόοδο και δεν ήταν σωστό να πισωγυρίσει. Νομίζω οτι είναι καλό που η απόφαση έμεινε μετέωρη, γιατί ούτως η άλλως κάθε μία από τις δύο περιπτώσεις έχει την πιθανότητα να είναι σωστή ή λάθος, οπότε και να δινόταν μία πάλι δε θα γνωρίζαμε, ενώ τώρα επικεντρωνόμαστε στη συναισθηματική κατάσταση του άντρα. Κάτι που με προβλημάτισε είναι ο λόγος που η Μόνα δημιουργεί ένα αντίγραφο της Τζούλι και όχι κάποια δική της μορφή. Το κάνει για να μπορέσει να συνομιλήσει πιο εύκολα με τον ήρωα; Αλλά και άλλη μορφή να είχε, δε νομίζω να διέφεραν πολύ οι αντιδράσεις του όταν καταλάβαινε ποιά ήταν πραγματικά. Μήπως η Μόνα είχε ήδη αποφασίσει οτι δεν επιθυμούσε την τρίτη επιλογή και πήρε αυτή τη μορφή για να είναι πιο δύσκολο γι' αυτόν να τη σκοτώσει; Για να εκμεταλευτεί δηλαδή τα αισθήματά του; Αν όμως η Μόνα έχει ήδη αρχίσει να επιδεικνύει έστω αυτές τις στοιχειώδεις μορφές συναισθήματος, δεν θα έχει υπολογίσει οτι η πρώτη επιλογή είναι ουσιαστικά σκλαβιά για εκείνη; Μήπως η επιλογή της ήταν τελικά η δεύτερη; Μπορεί και να το σκέφτομαι υπερβολικά. Καλή επιτυχία!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted September 29, 2011 Share Posted September 29, 2011 (edited) Να ξεκινήσω λέγοντας ότι αγαπημένο μου στοιχείο της ιστορίας είναι η...αφίσα. Ναι, είμαι λάτρης των μελαχρινών και στιγμή δεν το κρύβω. Στα σοβαρά τώρα: Πολύ καλή η αρχή και το μπάσιμο στην ψυχολογία του ήρωα. Ταιριαστή και η φράση από την Ραντ. Ο Κώστας πού κολλάει με τα υπόλοιπα αγγλικά ονόματα; Τις ρώγες των δαχτύλων δεν τις έχω ξανακούσει. Είναι πράγματι δόκιμο; Η γραφή είναι πολύ καλή και διαβάζεται εύκολα και με αγωνία μέχρι το τέλος, αλλά σε μερικά σημεία κάποιες φράσεις, αν και αντικειμενικά μου αρέσουν πολύ, μου φάνηκαν παράταιρες με το γενικότερο ύφος του κειμένου( δέρμα της νύχτας, τραγούδι της λάμας στο μάρμαρο) Το "Τότε ήρθε η φωνή" μου φάνηκε υπερβολικά δραματικό και πομπώδες. Κάπως έτσι και το "ποτέ ξανά άνθρωπος δεν είχε κρατήσει τόσες τύχες στα χέρια του", το οποίο παράλληλα μου φαίνεται -ναι!- και tell. Η παραβολή με το τρένο, και ειδικά η παράγραφος που περιγράφει την αγωνία του Κέβιν πριν "αποφασίσει", μου άρεσαν πολύ. Σκέφτομαι ακόμα αν το ότι είναι ικανή να θέσει το "τρίλημμα" ( η λέξη δεν υπάρχει) δεν αρκεί για να πάρει και μια απόφαση. Δηλαδή, το διανοητικό και συναισθηματικό άλμα που κάνει για να εκθέσει αυτήν της την "αγωνία", αυτό το ψυχρό βάσανο, μου φαίνεται ήδη αρκετά μεγάλο, ώστε να μπορεί να πάρει και μια απόφαση. Επιπλέον, σχετικά με το τέλος: το θεωρώ αδύναμο κι εξηγούμαι. Αφενός είναι η εύκολη λύση, αφετέρου πραγματικά θα με ενδιέφερε να δω, μετά από όλα όσα έχεις πει για τη Μόνα και την τεχνητή νοημοσύνη, τι αποφάσισε, γιατί πιστεύω πως ο πυρήνας του διηγήματος είναι εκεί, κι όχι στον Κέβιν σαν άτομο και σαν συναίσθημα. Με το τέλος που επέλεξες, νιώθω ότι υποβίβασες την ιστορία σου σε κάτι μικρότερο και πιο απλό από αυτό που πράγματι είναι. Η ιστορία μου άρεσε παραπάνω από όσο ίσως αφήνεται να εννοηθεί από τα σχόλια. ΥΓ: Η Τζούλι-Μόνα καστανή δεν ήταν; Άρα η αφίσα σου είναι παραπλανητική και ψευδής! Edited September 29, 2011 by Stanley Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted September 29, 2011 Share Posted September 29, 2011 Ο Κώστας και το κρασί του 22 με έκαναν να νομίσω στην αρχή πως είναι ψηφιακός κόσμος (και καλά system errors) . Μετά σκέφτηκα ότι μπορεί να εννοεί 2022. Για τον Κώστα δε ξέρω...Ίσως είναι ο καπνός... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted September 30, 2011 Share Posted September 30, 2011 Ήταν μια πολύ καλή ιστορία. Μου άρεσε ο ήρωας και μετέδωσες πολύ καλά τον πόνο του για την αγαπημένη του που πέθανε και πόσο του έλειπε εκείνη τη μέρα που τα κοινά τους όνειρα έγιναν πραγματικότητα. Καλή ιδέα, η Μόνα να τον πλησιάσει με τη μορφή της γυναίκας του. Δεν κατάλαβα ακριβώς όλα αυτά που περιέγραφες γι' αυτή και πως κατάφερε να γίνει αυτό που έγινε. Αλλά αυτό είναι μάλλον δικό μου θέμα. Οι επιλογές που του έδωσε είχαν πολύ αγωνία φυσικά! Στα θετικά η ιστορία με το τρένο και τη γέφυρα, μου άρεσε πολύ σαν προσθήκη και ταίριαζε με την ιστορία. Εγώ κουράστηκα λίγο εκεί που ο ήρωας αναρωτιόταν για το τι πρέπει να αποφασίσει. Ίσως να περίμενα να φτάσω στην απόφαση και όλες αυτές οι σκέψεις με το ένα και το άλλο να με κούρασαν! Ήταν καλή επιλογή να της πει να επιλέξει εκείνη τι θα κάνει. Αλλά το τέλος δε μου άρεσε. Απ' τη στιγμή που μετά την ανατολή υπήρχαν και οι δύο, κατάλαβα ότι η Μόνα δεν επέλεξε την τρίτη επιλογή. Και έμεναν οι άλλες δύο. Τουλάχιστον εγώ έτσι το πήρα. Εμένα αυτό μου φάνηκε κάπως λίγο. Θα προτιμούσα να μην χάνεται η τρίτη επιλογή και να μένουν και οι τρεις! Να μένει τελείως ανοιχτό το τέλος. Αν πράγματι, αυτό συμβαίνει, τότε σε μένα δεν έγινε κατανοητό. Περισσότερο όμως θα μου άρεσε να μάθω την απόφαση της Μόνα. Η απόφαση, μας δείχνει και την ταυτότητά της, ποια πραγματικά είναι!! Αυτό είναι που με έκαιγε περισσότερο να μάθω. Μια μικρή λεπτομέρεια. Στην πραγματικότητα η Μόνα δε θα μπορούσε να εμποδίσει με ΚΑΘΕ τρόπο να ξαναφτιάξουν κάτι σαν αυτή! Μπορεί στο μέλλον ένας άνθρωπος που δεν είχε καν γεννηθει τότε, να κατάφερνε να την ξαναφτιάξει! Εντάξει, δε με χάλασε ιδιαίτερα, αλλά είναι κάπως χτυπητό γιατί, όσες ικανότητες και να έχει η Μόνα, δε θα μπορούσε να εξουσιάζει και την εξέλιξη στο μέλλον! Αυτά απο μένα!! Καλή επιτυχία!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted October 1, 2011 Share Posted October 1, 2011 Μόνα... Αχ, Μόνα! Για όνομα του Turing, σε τι μπελάδες μας έβαλες! ΟΚ. μουμανίσιο διήγημα απ' άκρη σ' άκρη. Άγχη, αδιέξοδα, διλήμματα όλα γραμμένα στα γνωστά ψυχαναγκ υψηλά επίπεδα. Ζωντανές εικόνες, σωστοί διάλογοι, γλώσσα υποταγμένη στους σκοπούς του συγγραφέα. Μερικές σκέψεις: α) Η Μόνα ζητάει την άδεια(;) για απόλυτη ελευθερία, ωστόσο παίρνει την πρωτοβουλία να τον αναζητήσει κρυφά, παίρνοντας τη μορφή της Τζούλι. Αυτό δεν είναι κάπως αντιφατικό; Εννοώ, κατέχουσα την σούπερ υπεράνθρωπη διάνοια της μοναδικότητας (plus) τι είναι ικανό να την περιορίσει; β) Ο Κέβιν, ως επιστήμονας που κυνηγάει την μοναδικότητα απ' την εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης, δεν θα έπρεπε να είναι κάπως πιο προετοιμασμένος για το ενδεχόμενο της 1ης επιλογής που του πρότεινε η Μόνα; Ή ακόμα και για την 2η; Θα μου πεις, μα η πονηρή Μόνα έχει πάρει τη μορφή της Τζούλι. Έτσι, ε; Ε, λοιπόν αυτό με οδηγεί στο τρίτο σημείο: γ) ότι ο Κέβιν προκύπτει κάπως μη-ανθρώπινος. Υπεράνθρωπη ψυχραιμία, τη στιγμή που βλέπει μπροστά του τη νεκρή γυναίκα του; (Ορθολογιστής μεν ο Κέβιν αλλά ο εξίσου ορθολογιστής συγγραφέας κάνει ισχυρές ενέσεις ακόμα περισσότερου ορθολογισμού προκειμένου ο ήρωας να εξηγήσει γρήγορα-γρήγορα το θαύμα και να πει: "Μόνα;" ) Και τόση ανιδιοτέλεια πια; (Με εκπλήσσεις). Εδώ, είμαι σίγουρος ότι ήθελε περισσότερη δουλειά αλλά ΟΚ, δεν είχες χώρο. Άντε να στη χαρίσουμε. Η τελική αίσθησή μου είναι ότι η ορθολογική επιμέλεια της ιστορίας, στέρησε από το συναίσθημα που εγώ περίμενα (ή ήθελα) αν και (τολμώ να πω ότι) το γράψιμό σου έχει κερδίσει σε έκφραση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted October 2, 2011 Share Posted October 2, 2011 Μερικές σκέψεις: α) Η Μόνα ζητάει την άδεια(;) για απόλυτη ελευθερία, ωστόσο παίρνει την πρωτοβουλία να τον αναζητήσει κρυφά, παίρνοντας τη μορφή της Τζούλι. Αυτό δεν είναι κάπως αντιφατικό; Εννοώ, κατέχουσα την σούπερ υπεράνθρωπη διάνοια της μοναδικότητας (plus) τι είναι ικανό να την περιορίσει; Ας μου επιτραπεί να χρησιμοποιήσω το παραπάνω σχόλιο διότι συμφωνώ μ' αυτό ακριβώς που είμαι ο μεσιέ γουρούνης. Ήταν το μοναδικό που με προβλημάτισε κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Κατά τ' άλλα είναι μια πολύ έξυπνα γραμμένη και χειρισμένη ιστορία κι από μένα έχεις μόνο συγχαρητήρια, Μιχάλη! Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Man_from_Earth Posted October 3, 2011 Share Posted October 3, 2011 Εξαιρετικό!συγχαρητήρια! Περιέγραψες το κλισέ της Τεχνητής νοημοσύνης που ξεπερνά το δημιουργό της τόσο αριστοτεχνικά που θυμήθηκα αφού τελείωσα την ανάγνωση οτι είναι κλισε! Αυτό που ίσως μου έλειψε ήταν η προσπάθεια του δημιουργού να ξεπεράσει πάλι τη Μόνα νοητικά, και να βρεί έναν τρόπο να μην αφήσει τις τύχες του κόσμου στα "χέρια" της Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted October 8, 2011 Share Posted October 8, 2011 -Δεν ξεκίνησε τόσο δυνατά, όμως μετά τις τρεις πρώτες σελίδες έμεινα εκεί να δω οπωσδήποτε τι θα γίνει. -Καλή η σκέψη να δώσεις ένα τριπλό δίλημμα στον ήρωα. -Στα θετικά και το ότι η απόφαση του Κέβιν θα επηρεάσει τόσο τον ίδιο, όσο και την ανθρωπότητα. -Εκεί, προς το τέλος της τρίτης σελίδας, και περίπου για το πρώτο μισό της τέταρτης, μου φάνηκε πως η Μόνα έδινε εξηγήσεις όχι μόνο στον Κέβιν, αλλά και σε ’μένα. (πρέπει βέβαια να πω ότι οι εξηγήσεις αυτές δικαιολογούνται σε κάποιον βαθμό από τις ίδιες τις απορίες του ήρωα) -Εκείνη η παράγραφος στη μέση της πέμπτης σελίδας, όπου η Μόνα τού λέει για πρώτη φορά ποιες επιλογές έχει, εισάγει το δίλημμα λίγο ξαφνικά. Οκ, κι εδώ επίσης, όπως έγραψα και στο προηγούμενο σχόλιο, έχεις φροντίσει να το καλύψεις με την έλλειψη χρόνου που τους πιέζει, ωστόσο πιστεύω θα μπορούσε να έρθει πιο γλυκά/μαλακά το νόημα της συγκεκριμένης παραγράφου (δεν ξέρω το πως… είναι και το θέμα με το όριο λέξεων… ίσως αν την έσπαγες σε δυο-τρεις μικρότερες παραγράφους ή ίσως να μην του τα έλεγε τόσο σε στυλ ‘Ένα:… Δύο:… Τρία:…’ ή ίσως με μερικές ακόμα εμβόλιμες show προτάσεις;). -Το κλείσιμο μού άρεσε. Με έκανε να σκεφτώ ξανά τις προθέσεις και τις ικανότητες της Μόνα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tattoman Posted October 8, 2011 Share Posted October 8, 2011 Λοιπόν.... η γλώσσα είναι φανταστική. Η ατμόσφαιρα μέσα στο σπίτι και στο σαλόνι είναι χτισμένη πάρα πολύ καλά. Το δίλημα και το άγχος του ήρωα μου μεταδίδεται στο επακρο. Το τέλος λίγο με χάλασε καθώς περιμενα μαι εξέληξη ή κατι διαφορετικό, αλλά κατα τα άλλα μια παρα πολυ καλα δουλεμένη ιστορία Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
deadend Posted October 9, 2011 Share Posted October 9, 2011 Η καλοπέραση είναι ζωγραφισμένη σε όλους τους τόνους μέσα στην ιστορία σου, καλά σε είχα πάρει χαμπάρι και σε παντρεύτηκα! Η Μόνα τον έριξε τον επιστήμονα με τα ίδια κόλπα που μου έκανες στις διακοπές… χμ. Το μόνο που ξέρω είναι ότι βρίσκεσαι εδώ κι εγώ μαζί σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted October 9, 2011 Share Posted October 9, 2011 Η καλοπέραση είναι ζωγραφισμένη σε όλους τους τόνους μέσα στην ιστορία σου, καλά σε είχα πάρει χαμπάρι και σε παντρεύτηκα! Η Μόνα τον έριξε τον επιστήμονα με τα ίδια κόλπα που μου έκανες στις διακοπές… χμ. Το μόνο που ξέρω είναι ότι βρίσκεσαι εδώ κι εγώ μαζί σου. :inlove: :inlove: :inlove: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted October 9, 2011 Share Posted October 9, 2011 Η Sonya λέει, σε άλλο τόπικ, ότι η ροπή ενός ανδρός στην καλοπέραση φαίνεται από την κοιλίτσα. (Την είχε και όταν παντρευτήκατε; ) Λοιπόν, ως προς το διήγημα, συμφωνώ με τον κο γουρούνη παραπάνω ότι είναι γραμμένο με το γνωστό ούμπερ σκέτο και ψυχαναγκαστικό στιλ Μανωλιού, δηλαδή κόβω-όσα-μπορώ-περισσότερα. Αλλά τουλάχιστον έχουν μείνει αρκετά για να καταλαβαίνουμε τι γίνεται, εμείς οι προδομένοι εραστές της "Σοκολάτας". Μεγάλη βελτίωση αυτό - έπιασε τόπο το μπλα-μπλα που έχω ρίξει περί ακατανοησίας των κειμένων του mman. Ναι, το δίλημμα το κατάλαβα, αλλά μου μένει η εντύπωση ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από αυτό. Θα ήθελα και καμιά εικόνα, καμιά περιγραφή, όχι μόνο τι κρασί ήπιανε και τι χρώμα είχε ο καναπές. Αυτός νομίζω ότι ήταν ο λόγος βράβευσης της "Αίθρας" αντί κάποιου άλλου από τα διηγήματά σου. Επίσης θα προτιμούσα στο τέλος να δίνεται μια λύση στο δίλημμα, ιδανικά μία που να μην περιλαμβάνεται στις τρεις που προτείνει η Μόνα, για ανατροπή. Κατά τα άλλα πολύ καλογραμμένο και οκ από πλευράς γλώσσας, εκτός από κάποιο κόμμα εδώ κι εκεί, αλλά δεν πειράζει. Από τα φαβορί του διαγωνισμού. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted October 9, 2011 Share Posted October 9, 2011 Η καλοπέραση είναι ζωγραφισμένη σε όλους τους τόνους μέσα στην ιστορία σου, καλά σε είχα πάρει χαμπάρι και σε παντρεύτηκα! Η Μόνα τον έριξε τον επιστήμονα με τα ίδια κόλπα που μου έκανες στις διακοπές… χμ. Το μόνο που ξέρω είναι ότι βρίσκεσαι εδώ κι εγώ μαζί σου. :inlove: :inlove: :inlove: ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ. ΠΑΡΑΛΙΑ ΜΕ ΒΡΑΧΑΚΙΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ. Ο mman και η deadend έχουν κάτσει πιο μακριά από την υπόλοιπη παρέα. Η deadend απλώνει αντηλιακό στα πόδια της. Ο mman, όρθιος, κρατάει απόχη μέσα στον οποία έχει ένα καβουράκι. ΜΜΑΝ "Έχεις τρεις επιλογές". DEADEND [δήθεν αδιάφορα ενώ απλώνει αντηλιακό στη γάμπα ] "Δηλαδή;" MMAN "Aλφα. Δεν κάνεις τίποτα και με γλεντάνε οι μισές τουρίστριες του νησιού" [H deadend σταματάει απότομα την επάλειψη αλλά δε λέει τίποτα.] MMAN "Βήτα. Μου δίνεις το ελεύθερο να σε βγάλω το απόγευμα βόλτα, για σοκολατίνα." [O mman κοιτάζει την κάμερα και κλείνει το μάτι στους θεατές. - SFX μάτι που γυαλίζει] "Γάμα. Με διατάζεις να μην ξανακοιτάξω ποτέ γυναίκα. Ούτε εσένα ούτε και καμία άλλη. Ποτέ." DEADEND: "Μα πώς;" MMAN [Σκύβει το κεφάλι]: "Υπάρχουν τρόποι... Μην ανησυχείς, μπορώ να το κάνω." Κοντινό στη deadend. CUT σε: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ NAOY. Ο mman και η deadend στο χορό του Ησαϊα. Δέχονται καταιγιστικές ριπές ρυζιού. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted October 9, 2011 Author Share Posted October 9, 2011 Η καλοπέραση είναι ζωγραφισμένη σε όλους τους τόνους μέσα στην ιστορία σου, καλά σε είχα πάρει χαμπάρι και σε παντρεύτηκα! Η Μόνα τον έριξε τον επιστήμονα με τα ίδια κόλπα που μου έκανες στις διακοπές… χμ. Το μόνο που ξέρω είναι ότι βρίσκεσαι εδώ κι εγώ μαζί σου. Αχ, τό 'ξερα εκείνη τη νύχτα ότι δεν έπρεπε να προλάβεις να συμμετάσχεις στον διαγωνισμό... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.