ως την άκρη του κύκλου

[Loch Moors]

Όνομα συγγραφέα: Ματίνα

Είδος: χωρο-χρονική φαντασία

Βία: όχι

Σεξ: κάτι πολύ μικρά υπονοούμενα

Αριθμός λέξεων: 3.832 (+ κάτι τίτλοι κλπ...)

Αυτοτελής: ναι

Σχόλια: για τον διαγωνισμό σύντομης ιστορίας με θέμα παράλληλοι κόσμοι... Κάθε είδους σχόλιο ευπρόσδεκτο!

ως την ακρη του κυκλου.pdf

ως την ακρη του κυκλου.docx

[Eugenia Rose]

Αυτή η ιστορία είχε πολύ όμορφες ποιητικές εικόνες. Προσεγγίζεις την έννοια των Παράλληλων Κόσμων με μια πρωτότυπη ματιά. Πραγματικά ήταν πολύ γλυκιά ιστορία και με έβαλε να αναρωτιέμαι για τα διάφορα είδη των ανθρώπων που γεννιούνται σε αυτούς τους κόσμους. Πως κάποιοι μπορούν να τους διασχίσουν όλους. Αλλά υποθέτω μερικοί θέλουν να τα ζήσουν όλα. Μου άρεσε όλος ο συμβολισμός του κείμενο και εκτός από κάποια τυπογραφικά και μερικές εκφράσεις δεν βρίσκω κάποια άλλη παρατήρηση να σου κάνω. Btw και εσύ από την άνοιξη ξεκίνησες; Καλή επιτυχία!

 

 

[abuno]

Μια πανέμορφη ιστορία φαντασίας. Όλα τα στοιχεία δένουν πολύ ωραία μεταξύ τους και χωρίς να κουράζουν καθόλου, δημιουργούν μια ονειρική νοσταλγία και μεταδίδουν την αίσθηση του μοιραίου και του αναπόφεκτου. Τα ονόματα, οι περιγραφές, οι τόποι και οι καταστάσεις, μοιάζουν όλα να να πηγάζουν από την αιώνια εναλλαγή των εποχών και ότι αυτές συμβολίζουν και ενώ η πορεία που διαγράφουν είναι γραμμική, στο τέλος καμπυλώνεται ο χρόνος και μας φανερώνει τον αέναο κύκλο της ζωής και το αβάσταχτο φορτίο της ύπαρξης. Αυτοί που μένουν πίσω φοβισμένοι, αυτοί που τολμούν το καινούργιο, αυτοί που νιώθουν την σιγουριά της απώλειας. Όλοι μαζί, συμπληρώνουν το παζλ της αιώνιας στιγμής. Η ιστορία σου δεν αναφέρεται σε παράλληλους κόσμους, ούτε χρονικά, ούτε τοπικά, γιατί μεσολαβεί το ταξίδι, που συμβολίζεται με το τρένο. Βρήκα μόνο μια οπτική, που θα την καθιστούσε εντός θέματος. Κάθε άνθρωπος είναι ένα σύμπαν, άρα υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα. Κάθε στιγμή (εποχή) που περνά ο άνθρωπος αλλάζει, άρα αλλάζει και το σύμπαν του. Με τις σχέσεις και τους δεσμούς που αναπτύσονται μεταξύ τους, αυτά τα σύμπαντα μπλέκονται και φτιάχνουν αόρατους ιστούς. Και όλα αυτά συμβαίνουν μέσα στην κυκλική πορεία του χρόνου.

 

Δέν μπορείς να μπεις δυο φορές στο ίδιο ποτάμι. ΄΄ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ΄΄

 

Καλή επιτυχία σου εύχομαι.

[Guest Casper]

Πολύ ενδιαφέρουσα προσπάθεια. Υπάρχουν εικόνες, συναισθήματα, αναζητήσεις και όλα αυτά με πολύ καλή γραφή. Το θέμα όμως κρύβει παγίδες. Την παγίδα των πολυχρησιμοποιημένων κλισέ και την παγίδα της έστω με παραδοχές "αληθοφάνειας". Απέφυγες αρκετές και αφού το διήγημα είναι τουλάχιστον "αυτοσυνεπές" πιστεύω ότι πέτυχες το στόχο σου. Καλή συνέχεια.

[alkinem]

Ένα υπέροχο, μαγικό ταξίδι.

Η Δροσιά περιπλανήθηκε σε όλους τους κόσμους που μπορούσε να πάει. Ίσως να ήταν ευτυχισμένη στον καθένα από αυτούς, αλλά η επιθυμία για γνώση, η λαχτάρα να δει και να γνωρίσει τα πάντα, τελικά όλα αυτά ήταν πολύ δυνατά και ρίσκαρε να αφήσει τα πάντα πίσω της και να αποτολμήσει ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό προς το Άγνωστο.

Ένα ονειρικό ταξίδι, που εγώ προσωπικά το είδα σα μια αλληγορία για την πορεία του ανθρώπου προς μια ολοκληρωμένη ζωή.

Κάποια μικρά, εκφραστικά και γραμματικά, λάθη, ήταν φανερά εξαιτίας απροσεξίας και βιασύνης. Το κείμενο όμως ήταν γενικά πολύ καλογραμμένο και τα λάθη προσωπικά δε με ενόχλησαν.

Ζωντανές περιγραφές, δυνατή γλώσσα, πρωτότυπη υπόθεση και πολύ καλή διαχείριση της ιδέας. Όλα αυτά συνθέτουν ένα πραγματικά καλό σύνολο. Πολλά μπράβο.

Καλή σου επιτυχία.

[Mesmer]

Πολύ όμορφη ιστορία, που σε κάνει να νιώθεις μια γλυκιά μελαγχολία για τις Εποχές που άφησες πίσω σου, αλλά και γι’ αυτές που θα έρθουν. Ωραίοι οι συμβολισμοί με τα ονόματα και τις εποχές, που ίσως να συμβολίζουν και τα διάφορα στάδια της ζωής κάθε ανθρώπου. Μου άρεσε η ερμηνεία.

 

Το κλείσιμο της ιστορίας (αν και είναι αναμενόμενο επειδή, μάλλον, όλοι κάπως έτσι το είχαμε στο μυαλό μας, έστω και συνειρμικά), είναι πολύ ταιριαστό με την υπόλοιπη ιστορία και ιδανικό ως κατάληξη.

 

Αν κάτι μου έλειψε από το κείμενο, είναι πως δεν συνέβη κάτι αρκετά έντονο για να μπορέσω να ταυτιστώ με τη Δροσιά. Ακόμη και τα όποια «δυσάρεστα» συνέβησαν, έγιναν με έναν ανώδυνο τρόπο, που δεν επηρέασε καθόλου την πρωταγωνίστρια. Ίσως, βέβαια, να έβλεπε τον Κόσμο με ένα διαφορετικό μάτι, και αυτό που θεωρούσε σημαντικότερο να ήταν οι εμπειρίες που θα την έκαναν να προχωρήσει στη ζωή της.

 

 

[Cassandra Gotha]

Αυτό το διήγημα μου άρεσε πάρα πολύ και δεν έχω να προσθέσω τίποτα. Ευχαριστώ την συγγραφέα για ένα όμορφο ταξίδι.

 

 

 

Στουςτοίχους της πόλης οι νεαροί γράφουν μεσπρέι «ΔεύτεροςΣταθμός, Τελευταίος Σταθμός!» γιατίκανένας δεν θέλει να φύγει από τοΚαλοκαίρι.

 

Αυτό είναι ένα μαγικό κομμάτι. Δεν ξέρω γιατί. Κάτι μου έκανε. Ένα "κλικ", αλλά δεν προσπάθησα να το προσδιορίσω, και ούτε τώρα θέλω. Το αφήνω να ξεκουραστεί μέσα μου. Νομίζω ότι λες πολύ περισσότερα πράγματα εδώ, από ό,τι φαίνεται με την πρώτη ματιά.

 

 

 

 

[anysias]

Πάρα πολύ όμορφα δοσμένη ιστορία, γεμάτη εικόνες και αντιθέσεις και συναισθήματα. Μου άρεσε πολύ η σχέση του χρόνου με τον κάθε κόσμο- σταθμό και πως συνδέεται με τις αλλαγές του ανθρώπου, τις επιθυμίες και τις ανησυχίες του για κάθε στάδιο της ζωής του.

Ήταν έξυπνη ιδέα να παίξεις με τις εποχές και να τα παραλληλίσεις με τα διαφορετικά στάδια της ζωής ενός ανθρώπου. Το τέλος ήταν επίσης πολύ καλό και το νόημα του κύκλου που αναφέρεις.

Η ιστορία κύλησε πολύ καλά, είχε όμορφο ρυθμό και μας πήγαινες ομαλά από τον ένα σταθμό στον άλλο. Μου άρεσε γενικά η ιδέα σου. Καλή επιτυχία.

[laas7]

Η εισαγωγη απο την Ασκητικη μου αρεσε πααρααα πολυ... ειναι το πιο πνευματικο βιβλιο που εχω ποτε διαβασει.

Η ιστορια σου γλυκεια και βαθια μου αρεσε παρα πολυ. Εχει πολλα νοηματα που μπορει να ξεγλυστρανε καθως διαβαζεις αυτο το γλυκο κειμενο με τις ομορφες εικονες, αλλα οποιος ξερει να διαβαζει ξερει και να νιωθει. Το ονομα της Δροσιας δεν ειναι τυχαιο, νομιζω το διαλεξες πολυ προσεκτικα... η δροσια μπορει να υπαρχει σε ολες τις εποχες... ενα ανησυχο πνευμα που τιποτα δεν μπορει να το κρατησει πισω και χρειαζεται να μαθει για να εξελιχθει, κατι το σπρωχνει να προχωρησει... ενα νεο αδερφακι που ερχεται, ενας αγλυκος ερωτας οπως αυτος του Αρη την ανοιξη, μια ζωη που εζησε πολλα οπως στο καλοκαιρι, μια δουλεια οπου προσφερει σε αλλους οπως στο φθινοπωρο, μια βαθια γνωση που την καλει στον χειμωνα. Για μενα η Δροσια ειναι ενα πλασμα που συνειδητοποιει την μεγαλη εικονα, αυτη που οι περισσοτεροι δεν μπορουν να δουν και μενουν εγκλωβισμενοι σε μια εποχη σε μια ψυχικη κατασταση. Αντιθετα η Δροσια δεν χωραει σε καμμια μονο εποχη... θα μου αρεσε νομιζω να μπορει να παει ξανα σε μια νεα ανοιξη, σε ενα νεο καλοκαιρι και αυτος ο κυκλος να μην τελειωνει ποτε. Νομιζω πως αυτο υποννοεις με τον τιτλο... ο κυκλος δεν εχει ακρη! Μπραβο!

Ευχομαι καλη επιτυχια!

[wordsmith]

Πολύ ποιητικό και ονειρικό, γεμάτο εικόνες και χρώματα, σίγουρα με ταξίδεψε και μπράβο γι' αυτό. Για να γίνω λίγο πιο αυστηρή, όμως, το βρήκα παιδικό, απλοϊκό, δεν έχει υπόθεση και η παρομοίωση των εποχών του χρόνου με τις ηλικίες του ανθρώπου είναι πάρα πολύ συνηθισμένη. Ως προς τις τεχνικές λεπτομέρειες, συμφωνώ ότι έχει μερικά λαθάκια γλωσσικά και προτείνω να αλλάξεις όλα τα ρήματα σε ενεστώτα, γιατί σου έχουν ξεφύγει μερικά στην αρχή σε αόριστο. Όλα αυτά δε χαλάνε το κείμενο, αλλά είναι πολύ εύκολο να διορθωθούν.

Σου εύχομαι σε ό,τι και αν κάνεις να έχεις αυτόν τον ενθουσιασμό που δείχνει το γράψιμό σου και καλή επιτυχία.

[Ροη]

Πέτυχες η ιστορία της ηρωίδας να υποδεικνύει τόσο τη προσωπική της, φανταστική πορεία, όπου ένα μαγικό τρένο υπάρχει και παίρνει τους ανθρώπους απο τόπο/εποχή σε τόπο/εποχή, αλλά και την απλή, καθημερινή πορεία του καθενός μας, όσο μεγαλώνουμε. Πολύ καλογραμμένη και ψαγμένη στα νοηματά της ιστορία και γενικά, όλα τα καλά! Άσχετο, αλλά καθως τη διάβαζα, σκεφτόμουν πως θα γινόταν τέλεια anime ταινία, αλά Miyazaki.

[Tattoman]

Μέχρι στιγμής ότι πιο όμορφο έχω διαβάσει στον Διαγωνισμό. Τι να πρωτοπώ! Για τις παραμυθένιες εικόνες; δεν σταμάτησαν να με ταξιδεύουν, πολύ όμορφα δοσμένες, δύχως πολλά επίθετα, με μια τέλεια απλότητα. Πολύ ιδιαίτερη εκδοχή των παράλληλων κόσμων, που δύσκολα θα την φανταζόμουν ποτέ. Φράσεις, ονόματα, μαγικές περιγραφές σου αφήνουν μια αίσθηση νοσταλγίας για το παρελθόν. Αν θα μπορούσα να πω κάποιο αρνητικό είναι το σημείο με τους μάγους που ήρθε κάπως απότομα αυτό το φανταστικό στοιχείο, σε αντίθεση με την όλη ανθρώπηνη διάσταση που έχεις στην ιστορία σου.....Μπράβο σου και ελπίζω να δούμε κι άλλες ιστορίες σου! Το αγαπημένο μου κομμάτι,....

"Στους τοίχους της πόλης οι νεαροί γράφουν με σπρέι «Δεύτερος Σταθμός, Τελευταίος Σταθμός!» γιατί κανένας δεν θέλει να φύγει από το Καλοκαίρι. Εκεί είναι οι ατέλειωτες γιορτές, τα ξενύχτια, τα άγρια λουλούδια που δεν τα μυρίζεις αλλά τα καπνίζεις, τα ιδρωμένα σώματα που γίνονται στριφτά τσιγάρα μέσα σε τσαλακωμένα σεντόνια και τα γλυκά ποτά και το άρωμα της φωτιάς στις παραλίες, και τα άδεια γραφεία που καίνε σα φούρνοι το απόγευμα, τα ξεχασμένα βιβλία στη βιβλιοθήκη που μιλούν για ιστιοπλοΐα, ταξίδια στη θάλασσα και μαγικά βότανα που γιατρεύουν τις πληγές, αλλά δεν ενδιαφέρουν κανέναν, ή μάλλον οι άνθρωποι του Καλοκαιριού δεν θυμούνται τι τους ενδιαφέρει γιατί…"

[Oceanborn]

Αγαπητή Σουσαμένια Άνοιξη νομίζω είναι το πρώτο κείμενο που διαβάζω από εσένα. Έμεινα με τις καλύτερες των εντυπώσεων. Οι εικόνες που μας μεταφέρεις είναι παραμυθένιες και η αφήγησή σου αναδεικνύει την φαντασία και τον συμβολισμό που κρύβει το διήγημά σου. Είναι από τις ιστορίες που ξεχώρισα. Μπράβο.

 

Edit: Λάθος emoticon... Special Thanks to Cassandra.

Edited March 25, 2012 by Oceanborn

[dagoncult]

-Καλός λόγος, νομίζω μου έβγαλε λίγους λόξιγκες εδώ κι εκεί (και κάποια λαθάκια), αλλά την γενική εικόνα την βρήκα μια χαρά.

 

-Η ιστορία δεν με 'γράπωσε' από την αρχή (είχε πολλή γλύκα για τα γούστα μου), όμως από το σημείο που κατάλαβα τι (πάνω-κάτω) παίζει, έμεινα εκεί απορροφημένος ώστε να δω τι θα γίνει στο τέλος.

 

-Ίσως να ήθελα ένα κλικ λιγότερες περιγραφές.

 

-Βρήκα την κεντρική ιδέα -με τους συγκεκριμένους παράλληλους κόσμους και με τα μονόδρομα ταξίδια προς αυτούς- σχετικά φρέσκια κι ενδιαφέρουσα. Το πιο δυνατό της σημείο είναι κατά τη γνώμη μου το τεράστιο δίλημμα που θέτει κάθε ταξίδι στον ταξιδιώτη.

 

-Το κλείσιμο δεν με έφτιαξε όσο θα ήθελα. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω, αλλά σίγουρα αυτή η τελευταία παράγραφος (και ειδικά η τελευταία πρόταση) δεν μου τα έσκασε και πολύ δυνατά.

 

 

ΥΓ: Έχεις διαλέξει ένα πολύ ωραίο nick

[Werecat]

Αν χρειαζεσαι μεταφραση, let me know. And if you need anything clarified, feel free to contact me.

 

First of all, +5 for the Kazantzakis quote in the opening.

 

Lovely, lovely story. Although the heroine’s journey is somewhat predictable, the exceptional voice and the beautiful description carry it through. And although I had seen the end coming halfway through the story, it still resonated within me.

 

What I found a bit weak, was the motivation/conflict. Why does the protagonist feel this urge to move on? What happens if she stays were she is? What if she doesn’t? What are the consequences of each choice? Adding on that would give an extra, deeper level to a beautiful tale, methinks.

 

Thank you for sharing,

 

Christine

 

 

[Nihilio]

Πολύ όμορφη και έξυπνη ιστορία, που εκμεταλλεύεται εξαιρετικά το θέμα του διαγωνισμού και ταυτόχρονα το ξεπερνά. Λυρισμός και όμορφες εικόνες συνθέτουν έναν πρωτότυπο κόσμο.

 

Αρνητικό βρήκα την περίεργη μέθοδο που χρησιμοποιείς για να αποδώσεις τους διαλόγους, με την παύλα και τα πλάγια γράμματα που είναι πολύ μακριά από κάθε άλλη λογοτεχνική σύμβαση που έχω δει και που ξενίζουν λίγο.

[Πυθαρίων]

Ματίνα,

 

απλώνεις ένα πέπλο αραχνοϋφαντης θλίψης με εκείνο το “memento mori”, υποβάλλοντας από την αρχή τον αναγνώστη, εισάγοντάς τον απ’ ευθείας στο πνεύμα και τη διάθεση του κειμένου.

 

Η αντιστοίχηση και η σύνδεση των εποχών με τις ηλικιακές φάσεις του ανθρώπου, όπως και οι αφαιρετικές περιγραφές που δίνουν έναν γενικό, πανανθρώπινο χαρακτήρα στα υπό ανάπτυξη ζητήματα, αποσπούν την ιστορία από τα πλαίσια της προσωπικής αφήγησης (που εκτοπίζεται σε δεύτερο πλάνο). Την μεταφέρουν σε επίπεδο φιλοσοφικής αναζήτησης, προβληματισμού και στοχασμού πάνω στη ζωή και τον θάνατο. Γι αυτό και την απόλαυσα περισσότερο σαν έκθεση σκέψεων, αντιλήψεων και ιδεών, παρά σαν διήγημα.

 

Ένα εσωτερικό αλληγορικό και συμβολιστικό “οδοιπορικό” δοσμένο με ποιητικό, ανάγλυφο λόγο.

Edit για το εμότικον το παραληφθέν.

Edited March 27, 2012 by Πυθαρίων

[Loch Moors]

Καταρχάς να πω ένα ευχαριστώ σε όλους όσους κάνατε τον κόπο να σχολιάσετε Κάθε απάντηση μετράει πολύ για μένα και την περιμένω με ανυπομονησία.

Όσο για αυτά που διάβασα, τι να πω... ήταν επιτυχία για μένα και μόνο που κατάφερα να μεταφέρω με το κείμενό μου κάποιες από τις σκέψεις που είχα όταν το έγραφα και ευχαριστώ διπλά όσους μοιράστηκαν αυτές τις σκέψεις και στις απαντήσεις τους

 

Οι ελλείψεις που μου επισημάνατε, νομίζω συγκλίνουν προς ένα σημείο, οπότε προσπαθώ κι εγώ να το σχολιάσω συνολικά

 

Αν κάτι μου έλειψε από το κείμενο, είναι πως δεν συνέβη κάτι αρκετά έντονο για να μπορέσω να ταυτιστώ με τη Δροσιά. Ακόμη και τα όποια «δυσάρεστα» συνέβησαν, έγιναν με έναν ανώδυνο τρόπο, που δεν επηρέασε καθόλου την πρωταγωνίστρια. Ίσως, βέβαια, να έβλεπε τον Κόσμο με ένα διαφορετικό μάτι, και αυτό που θεωρούσε σημαντικότερο να ήταν οι εμπειρίες που θα την έκαναν να προχωρήσει στη ζωή της.

 

-Καλός λόγος, νομίζω μου έβγαλε λίγους λόξιγκες εδώ κι εκεί (και κάποια λαθάκια), αλλά την γενική εικόνα την βρήκα μια χαρά.

-Η ιστορία δεν με 'γράπωσε' από την αρχή (είχε πολλή γλύκα για τα γούστα μου), όμως από το σημείο που κατάλαβα τι (πάνω-κάτω) παίζει, έμεινα εκεί απορροφημένος ώστε να δω τι θα γίνει στο τέλος.

-Το κλείσιμο δεν με έφτιαξε όσο θα ήθελα. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω, αλλά σίγουρα αυτή η τελευταία παράγραφος (και ειδικά η τελευταία πρόταση) δεν μου τα έσκασε και πολύ δυνατά.

 

What I found a bit weak, was the motivation/conflict. Why does the protagonist feel this urge to move on? What happens if she stays were she is? What if she doesn’t? What are the consequences of each choice? Adding on that would give an extra, deeper level to a beautiful tale, methinks.

 

Νομίζω ακριβώς αυτό είπα στον εαυτό μου όταν ολοκλήρωσα το κείμενο και προσπάθησα να το διαβάσω αποστασιοποιημένα. Ότι λείπει κάτι αρκετά δυνατό, ίσως στη μέση, ίσως στο τέλος, που να κάνει την πρωταγωνίστρια ένα άτομο για το οποίο να θέλει να διαβάσει κανείς. Φοβόμουν ότι, τελικά, την είχα κάνει τελείως συνηθισμένη και αδιάφορη. Τώρα, αν ξαναέγραφα όλο το κείμενο από την αρχή να το επιχειρούσα, αλλά το σύνολο που τελικά προέκυψε για τον διαγωνισμό ήταν μια ιστορία που μου βγήκε συνεχόμενη, και μου φαινόταν ένα "συνεπές" κείμενο όπου αν επέστρεφα κάπου για να προσθέσω κάποιο γεγονός, ή κάποια σκηνή, αυτό θα έμοιαζε λιγάκι βεβιασμένη προσθήκη. Ίσως να το κατάφερνα, ίσως και όχι, εν τέλει επέλεξα να το κρατήσω ως έχει. Πάντως σίγουρα είναι ένα σημείο που με προβλημάτισε και ευχαριστώ που μου το αναφέρατε κι εσείς μιας και το θεωρώ σημαντικό και για την εν λόγω ιστορία και για ότι άλλο προσπαθήσω να γράψω, όταν και αν!

 

 

 

Πφφφ.. και πάνω που πήγαν να πάρουν τα μυαλά μου αέρα!!

 

Για να γίνω λίγο πιο αυστηρή, όμως, το βρήκα παιδικό, απλοϊκό, δεν έχει υπόθεση και η παρομοίωση των εποχών του χρόνου με τις ηλικίες του ανθρώπου είναι πάρα πολύ συνηθισμένη. Ως προς τις τεχνικές λεπτομέρειες, συμφωνώ ότι έχει μερικά λαθάκια γλωσσικά και προτείνω να αλλάξεις όλα τα ρήματα σε ενεστώτα, γιατί σου έχουν ξεφύγει μερικά στην αρχή σε αόριστο. Όλα αυτά δε χαλάνε το κείμενο, αλλά είναι πολύ εύκολο να διορθωθούν.

Σου εύχομαι σε ό,τι και αν κάνεις να έχεις αυτόν τον ενθουσιασμό που δείχνει το γράψιμό σου και καλή επιτυχία.

Σίγουρα πρωτότυπο και πολύπλοκο δεν το λες το κείμενό. Δεν ήταν στους αρχικούς μου στόχους, και (εδώ που τα λέμε..) δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα και πολύ σε κάτι τέτοιο! Οπότε, απόλυτα δεκτό το ότι το βρήκες απλοϊκό σε βαθμό που παύει να είναι αξιοποιήσιμη (η απλότητα εννοώ.. γκουχ!)

Θενκς για την ευχή... ενθουσιασμός σε όλους τους τομείς... αχ δύσκολο αλλά το παλεύουμε!

 

 

 

 

Αρνητικό βρήκα την περίεργη μέθοδο που χρησιμοποιείς για να αποδώσεις τους διαλόγους, με την παύλα και τα πλάγια γράμματα που είναι πολύ μακριά από κάθε άλλη λογοτεχνική σύμβαση που έχω δει και που ξενίζουν λίγο.

Χμμ... είναι αλήθεια ότι δεν πρόσεξα τόσο πολύ τη μορφολογία, αλλά βρε Nihilio... (αν η οικειότητα είναι υπερβολική την παίρνω πίσω!)... κι εσύ έτσι το έχεις στην υπογραφή σου!

[Nihilio]

Αρνητικό βρήκα την περίεργη μέθοδο που χρησιμοποιείς για να αποδώσεις τους διαλόγους, με την παύλα και τα πλάγια γράμματα που είναι πολύ μακριά από κάθε άλλη λογοτεχνική σύμβαση που έχω δει και που ξενίζουν λίγο.

Χμμ... είναι αλήθεια ότι δεν πρόσεξα τόσο πολύ τη μορφολογία, αλλά βρε Nihilio... (αν η οικειότητα είναι υπερβολική την παίρνω πίσω!)... κι εσύ έτσι το έχεις στην υπογραφή σου!

Θα έλεγα ότι με έπιασες, αλλά έλα που δεν είναι διάλογος, απλά quote.

[jjohn]

Καταρχήν, συγχαρητήρια για την νίκη σου!

 

Για μένα ήταν από τις πιο δύσκολες ιστορίες του Διαγωνισμού. Υπήρχαν μέσα του κάτι πολύ ωραίες φράσεις(όπως αυτή που quoate η Άννα) , αλλά συνολικά ήταν ένα κείμενο διαφορετικό απ' ό,τι διαβάζω συνήθως εγώ. Μην με συμμερίζεσαι πάντως !

 

Καλή Συνέχεια και με περισσότερες πρωτιές!

 

 

 

 

 

 

[Tiessa]

Έστω και καθυστερημένα, συγχαρητήρια και ιδιαίτέρως.

Η ιστορία ήταν μια απ' αυτές που μου άφησαν πολλές όμορφες εικόνες μέσα στο μυαλό μου.

Μου έλειψε λίγο η πλοκή επειδή ήταν φανερό πού οδηγούσε κάθε σταθμός, αλλά αυτό δεν αφαίρεσε από την αναγνωστική απόλαυση.

[Loch Moors]

Καταρχήν, συγχαρητήρια για την νίκη σου!

 

Για μένα ήταν από τις πιο δύσκολες ιστορίες του Διαγωνισμού. Υπήρχαν μέσα του κάτι πολύ ωραίες φράσεις(όπως αυτή που quoate η Άννα) , αλλά συνολικά ήταν ένα κείμενο διαφορετικό απ' ό,τι διαβάζω συνήθως εγώ. Μην με συμμερίζεσαι πάντως !

 

Καλή Συνέχεια και με περισσότερες πρωτιές!

 

 

 

 

Έστω και καθυστερημένα, συγχαρητήρια και ιδιαίτέρως.

Η ιστορία ήταν μια απ' αυτές που μου άφησαν πολλές όμορφες εικόνες μέσα στο μυαλό μου.

Μου έλειψε λίγο η πλοκή επειδή ήταν φανερό πού οδηγούσε κάθε σταθμός, αλλά αυτό δεν αφαίρεσε από την αναγνωστική απόλαυση.

 

Σας ευχαριστώ κι εσάς παιδιά για τα σχόλιά σας! Αν είναι να εξελιχθεί κάποια στιγμή το διήγημα Tiessa σίγουρα η πλοκή θα είναι το 1ο που θα με απασχολήσει κι εμένα, πιστεύω ότι ήταν το βασικό μείον, όπως είπαν κι άλλα παιδιά πιο πάνω.

Να 'στε καλά πάντως

 

 

 

[Βαγγέλης]

Το ξαναδιάβασα προχθές και μου έχει κολλήσει ότι θα ήθελα η ιστορία να σταματά στε τέλος της τρίτης εποχής. Νομίζω ότι θα άφηνε μια πιο ωραία γεύση στη τέλος εάν ο αναγνώστης δεν έβλεπε την τελευταία εποχή. Βέβαια, δεν είμαι απόλυτα σίγουρος.

[Loch Moors]

Το ξαναδιάβασα προχθές και μου έχει κολλήσει ότι θα ήθελα η ιστορία να σταματά στε τέλος της τρίτης εποχής. Νομίζω ότι θα άφηνε μια πιο ωραία γεύση στη τέλος εάν ο αναγνώστης δεν έβλεπε την τελευταία εποχή. Βέβαια, δεν είμαι απόλυτα σίγουρος.

 

Χμμμ, για εξήγησέ το μου λίγο... Εννοείς να μένει η πρωταγωνίστρια στον 3ο σταθμό, ή να απλά να σταματάει στο όταν φεύγει από εκεί, χωρίς να ακολουθεί περιγραφή του επόμενου σταθμού?

[Βαγγέλης]

Το ξαναδιάβασα προχθές και μου έχει κολλήσει ότι θα ήθελα η ιστορία να σταματά στε τέλος της τρίτης εποχής. Νομίζω ότι θα άφηνε μια πιο ωραία γεύση στη τέλος εάν ο αναγνώστης δεν έβλεπε την τελευταία εποχή. Βέβαια, δεν είμαι απόλυτα σίγουρος.

 

Χμμμ, για εξήγησέ το μου λίγο... Εννοείς να μένει η πρωταγωνίστρια στον 3ο σταθμό, ή να απλά να σταματάει στο όταν φεύγει από εκεί, χωρίς να ακολουθεί περιγραφή του επόμενου σταθμού?

 

To δεύτερο, να μη υπάρχει η περιγραφή του τελευταίου σταθμού/κόσμου.