The Greener Earth

[Werecat]

GEarth.doc

 

Όνομα Συγγραφέα: Werecat / Christine Lucas

Είδος: επιστημονική φαντασία - Dystopia/Near Future

Βία; Profanity and suicide-related themes

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων: 1900

 

Thanks, everyone! To those who feel like reading and commenting, there's no need to bother with grammar and such stuff at this point. I'm mostly interested if the characters and plot work.

 

Thanks,

Christine

 

(BTW, I can read Greek, so I'll be reading all the other stories posted. It's just that if I attempt to type in Greek I'll start typing nonsense after a while. Weirdly wired brain and all). ;)

[Eugenia Rose]

Κατ’ αρχάς καλώς ήρθες στο φόρουμ και τους διαγωνισμούς. Η γραφή σου είναι πολύ καλή και άνετη. Βρήκα την ιστορία πρωτότυπη. Θα την τοποθετούσα περισσότερο στο φάνταζυ, με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας. Μου άρεσε το σκηνικό της Γης σε αποσύνθεση καθώς και η μυστηριώδης πύλη που μου γέννησε μεγάλη περιέργεια. Περνάς την ατμόσφαιρα που θέλεις πολύ επιτυχημένα και νιώθουμε μαζί με την ηρωίδα την προδοσία και την απελπισία που βιώνει. Το μόνο που θα μπορούσα να σου πω είναι ότι θα μου άρεσε λίγο μεγαλύτερη, έτσι ώστε το μυστήριο γύρω από την πόρτα να μεγαλώσει. Καλή επιτυχία.

 

 

 

[Witch King of Angmar]

Πάρα πολύ καλή ιστορία.Πέρασες έντεχνα την απελπισία της ηρωίδας σε έναν κόσμο που έχει πεθάνει και πιστεύω πως σαν ιστορία αξίζει περισσότερη ανάπτυξη.Καλή επιτυχία.

[Guest Casper]

Αγαπητή Κριστίν, ελπίζω να με συγχωρέσεις που δεν θα σχολιάσω το διήγμα σου καθώς δεν γνωρίζω Αγγλικά. Αυτό με προβληματίζει και στο κατά πόσο θα πρέπει να ψηφίσω η όχι τελικά. Δεν είχα προσέξει οτι για να συμμετάσχω έπρεπε να γνωρίζω Αγγλικά, αφού αν δεν ψηφίσω αποκλείομαι. Αυτό όμως δεν είναι δικό σου πρόβλημα. Και πάλι συγνώμη.

[Cyrano]

 

Η ιστορία είναι καλογραμμένη (με κάποια μικρά λαθάκια) κι ενδιαφέρουσα. Νοηματικά λειτουργεί σχετικά καλά κι ως μια αλληγορία για την νοσταλγία και την επιστροφή στο παρελθόν της παιδικής ηλικίας. Γενικά περιέχει πολλά ενδιαφέροντα σύμβολα, αν και κάπως χαλαρά συνδεδεμένα μεταξύ τους. Σ' επίπεδο πλοκής όμως, έχει τα προβλήματά της. Κατ΄αρχάς είναι γραμμένη ως δύο 'σιαμαίες' ιστορίες που διαδέχονται η μία την άλλη χωρίς να ολοκληρώνονται, ούτε να συνδυάζονται σε ένα 'σώμα'. Ξεκινάς με την ιστορία σε μακροσκοπικό επίπεδο, όπου εμπλέκεται όλη η ανθρωπότητα. Όταν ανοίγει η πύλη (θα περίμενα κάποια εξήγηση εδώ, το ότι οι γεροντότεροι βρήκαν έναν τρόπο φυγής, είναι απλή δήλωση) περιμένω να δω με κάποιο τρόπο την αντιπαράθεση, συνύπαρξη ή συγχώνευση των δύο κόσμων. Αντ' αυτού, στη μέση ακριβώς του διηγήματος, ξεκινά η προσωπική ιστορία της νοσοκόμας, το γεγονός ότι ποτέ δεν ξεπέρασε την 'εγκατάλειψή' της από τον πατέρα. Κι αυτή η ιστορία όμως είναι κατά κάποιο τρόπο αδύναμη, μιας κι η ηρωίδα δεν βρίσκεται ποτέ αντιμέτωπη με κάποιο (υπαρξιακό) δίλημμα, π.χ. να έχει να διαλέξει μεταξύ μιας κάποιας ζωής και της αυτοκτονίας – η ιστορία έχει στηθεί με τέτοιο τρόπο, που στην ουσία δεν της αφήνει περιθώρια. Κατά τη γνώμη μου θα μπορούσες να συνδυάσεις τις δύο ιστορίες, εισάγοντας τη μορφή του πατέρα νωρίτερα και δίνοντας στην ηρωίδα το περιθώριο να σκεφτεί έστω να παλέψει τον συμβιβασμό με την αρρώστια της (η οποία δεν είναι της ίδια σοβαρότητας με του πατέρα της). Πάντως η δεύτερη ιστορία είναι σχετικά αυτόνομη, σε βαθμό που το sci fi περιβάλλον να μπορεί να παραληφθεί σχεδόν τελείως. Όχι ό,τι δε μου αρέσει, αλλά ξεκινώντας με ένα τόσο μεγάλης κλίμακας γεγονός, η προσδοκία μου ως αναγνώστη είναι τόσο έντονη για το τι θα συμβεί στην ανθρωπότητα, που δυσκολεύομαι μετά να ταυτιστώ με τα προβλήματα της ηρωίδας. Πάντως πρόκειται για μια ιστορία με καλές προοπτικές όταν βρεις το χρόνο να τη δουλέψεις παραπάνω.

 

 

 

 

 

[Mesmer]

Πολύ ωραία η ιδέα. Μια μίξη επιστημονικής φαντασίας και μεταφυσικού φάντασυ, ένας συνδυασμός που δούλεψε πολύ καλά εδώ. Η κάπως σκοτεινή και μελαγχολική ατμόσφαιρα σ’ έβαζε ακόμη περισσότερο μέσα στο κλίμα της ιστορίας και στην ψυχολογική κατάσταση της πρωταγωνίστριας.

 

Αν βρίσκω κάτι αρνητικό είναι το ότι η ιδέα είναι αρκετά ενδιαφέρουσα για να περιοριστεί σ’ ένα τόσο μικρό κείμενο. Δεν εννοώ ότι έλειπε κάτι, η ιστορία μού φάνηκε ολοκληρωμένη. Αλλά μου τράβηξε πολύ το ενδιαφέρον και θα ήθελα να μάθω περισσότερα για τον κόσμο (ή τους κόσμους) που έφτιαξες. Αν και το ανάφερα ως «αρνητικό», σίγουρα είναι θετικό το ότι μου κίνησε τόσο την περιέργεια.

 

Δεν μου αρέσει πολύ να διαβάζω στα αγγλικά. Κι εδώ δεν με βοήθησαν να απολαύσω την ιστορία όσο θα ήθελα. Όχι ότι με δυσκόλεψαν ή δεν ήταν καλά γραμμένη η ιστορία. Πολλές φορές εξαρτάται κι από το είδος της ιστορίας ή το πότε διάβασα την ιστορία. Αλλά πιστεύω ότι θα μου άρεσε περισσότερο στα ελληνικά.

 

 

[laas7]

Συμφωνω με τον Mesmer για τα αγγλικα. Και εμενα δεν ειναι η προτιμηση μου. Αλλα αυτο βεβαια ειναι θεμα γουστου. Η ιστορια μου κανει περισσοτερο σαν το προσχεδιο μιας μεγαλυτερης και οχι σαν μια ολοκληρωμενη ιδεα.

Η αρχη μου αρεσε πολυ με την γη σε αποσυνθεση και την ανθρωποτητα να φευγει. Θα ηθελα περισσοτερες πληροφοριες για του το που παει... βρηκαν εναν πλανητη με συνθηκες σαν της γης για να αποικησουν; Μηπως ειχαν ηδη κανει αποικιες σε πλανητες απο πριν; Μηπως πανε σε αλλους πλανητες του ηλιακου μας συστηματος οπου εχουν δημιουργησει υπογειες πολεις η κλειστες πολεις σαν μεσα σε τεραστιες γυαλες; Αυτη την ιστορια την βρισκω πολλη καλη... την αλλη με την κοπελα που ανακαλυπτει μια πορτα που οδηγει ουσιαστικα στον κυριολεκτικο θανατο, αλλα στον "μεταφυσικο παραδεισο" μιας γης, οπως ηταν πανεμορφη και ισως γαληνια, δεν μπορω να πω πως μου ειπε πολλα... την βρισκω λιγο κλισε επισης. Τις συνδεεις ωραια μεταξυ τους, αλλα περιμενα περισσοτερα με αυτη την αρχη.

Επισης πιστευω πως αφηνοντας πισω οσους δεν θα μπορουσαν να επιβιωσουν το ταξιδι η οσους δεν ειχαν το σωστο dna για αναπαραγωγη θα επρεπε να επικρατει χαμος. Να βλεπουμε σκηνες παρανοιας γυρω της. Ανθρωπους που ουρλιαζουν υστερικα εξω απο τα σημεια που μαζευονται για αναχωρηση, αστυνομια η στρατο η δεν ξερω ποια αρχη να τους απωθει, πλιατσικο, εγκληματα, αυτοκτονιες επι τοπου και οχι αυτη την αισθηση ησυχιας και καθηκοντος ακομα και μεσα στο νοσοκομειο... σε τετοιες στιγμες οι περισσοτεροι ανθρωποι χανουν τον ελεγχο της υποτυπωδους σωστης συμπεριφορας και γινονται καποιοι αλλοι...

Η ηρωιδα ειναι σαν να ζει μονο το δικο της προσωπικο δραμα αποκομμενη εντελως απο τον γυρω κοσμο που σε τετοιες συνθηκες δεν θα ηταν δυνατον...θα τα ζουσε δυνατα και τα δυο.

Ετσι νομιζω τουλαχιστον.

Ευχομαι καλη επιτυχια!

Edited March 10, 2012 by laas7

[anysias]

Καλώς ήρθες πρώτα απ’ όλα. Η ηρωίδα σου είχε πράγματα να πει, μου άρεσαν η περιγραφές πάνω στις αντιδράσεις της και το πώς βίωνε την κατάσταση της. Μπορώ να πώ ότι με παρέσυρες και πως η ιστορία σου είχε πολύ ενδιαφέρον. Θα ήθελα περισσότερες εικόνες από τον κόσμο πίσω από την πόρτα, αφού μας έδωσες κάμποσες εικόνες από τον κόσμο που πεθαίνει. Σίγουρα μπορούσες να μας δώσεις ακόμα περισσότερα και θα μπορούσαμε να μπούμε πιο βαθιά στην ιστορία. Καλή επιτυχία.

[Ροη]

Μια συγκινητική ιστορία για ένα κόσμο όπου

η αυτοκτονία είναι η μόνη διέξοδος. Στην αρχή με ξένισε που η ηρωίδα δεν είχε ιδιαίτερα επαναστατική διάθεση και συνέχιζε να δουλεύει όπως πριν, αλλά, νομίζω πως αυτή της η συμπεριφορά έκανε και περισσότερο συναισθηματικά φορτισμένο το τέλος για μένα. Πολύ ωραία η απόδοση του προθανάτιου οράματος.

[wordsmith]

Πολύ ωραία γραμμένη ιστορία, που λίγο θέλει για να γίνει horror story. Μου άρεσε πολύ που ξέρεις τόσες λεπτομέρειες για το διαβήτη και το πώς λειτουργεί ένα νοσοκομείο και τα χρησιμοποιείς όλα αυτά για να κάνεις την ιστορία πιο ζωντανή και παραστατική. Αλλά συμφωνώ με τους προηγούμενους ότι το αρχικό γεγονός(ότι οι άνθρωποι φεύγουν από τη γη) είναι μια ιδέα πολύ περίπλοκη και μας κάνει να θέλουμε πολύ περισσότερες πληροφορίες πάνω σ' αυτό(πώς έκριναν ότι δεν γίνεται να μείνουν άλλο στη γη, με τι μέσα φεύγουν, πού πάνε, πώς αντιδρούσαν όσοι απορρίπτονταν κλπ). Μας δίνεις μόνο μία πλευρά όλης αυτής της αναστάτωσης που θα έπρεπε να προκαλεί αυτή η αναχώρηση των ανθρώπων από τη γη. Και συμφωνώ επίσης ότι δεν υπάρχει δίλημμα/σασπένς, η ηρωίδα δεν έχει να διαλέξει ανάμεσα σε δύο επιλογές, οπότε ξέρουμε από νωρίς τι θα συμβεί. Μπράβο γενικά, αλλά να ασχοληθείς κι άλλο και να τη μεγαλώσεις.

[abuno]

Πολύ ωραία ιστορία. Με καθήλωσε από την αρχή (η οποία όντως ήταν λίγο απότομη) αλλά την ευχαριστήθηκα μέχρι το τέλος. Αν και η σχέση μου με τα αγγλικά δεν είναι άριστη, κατάφερες να με βάλεις εύκολα στο κλίμα ενός κόσμου που ''φεύγει''.

Η φράση που αγάπησα: '' Fuck principles!''

 

So... Welcome and Good luck!

[Guest Casper]

Λοιπόν Κριστίν με τα χίλια ζόρια και με "λίγη βοήθεια απο τους φίλους μου", διάβασα το διήγημά σου. Μου άρεσε πολύ το κομάτι της επιστημονικής φαντασίας και συμφωνώ και εγω ότι του άξιζε μεγαλύτερη ανάπτυξη. Δεν μου άρεσε το υπαρξιακό και μεταφυσικό κομάτι της ιστορίας. Κυρίως γιατί δεν είχε στόχο και δεν προκαλούσε προβληματισμό. Ένα καθημερινό προσωπικό δράμα σε ένα διαφορετικό απο τα συνηθισμένα σκηνικό.

Πιστεύω ότι αν διαλέξεις να πείς ξεχωριστά την ιστορία ε.φ. που ξεκίνησες η την υπαρξιακή φάνταζυ ιστορία της συνέχειας θα έχεις δύο πολύ ενδιαφέροντα διηγήματα. Καλή επιτυχία.

[Cassandra Gotha]

Werecat, μου άρεσε το διήγημά σου. Μου αρέσει πολύ η ιδέα της πύλης. Τρελαίνομαι. Η γη μας ζει και μετά, αρκεί να τη βρούμε. Μου αρέσουν οι αισιόδοξες ματιές. Γι' αυτό και μόνο το Greener Earth είναι από τα αγαπημένα μου στο διαγωνισμό.

 

Όμως μου άφησε και μια αίσθηση έλλειψης. Τα θέματα που ανοίχτηκαν (το τι βρίσκεται πίσω από την πόρτα, και η προσωπική ιστορία της Μεγκούμι) δεν ολοκληρώνονται, ή, καλύτερα, δεν αναπτύσσονται (γιατί δεν είναι ανάγκη να ολοκληρωθούν, ίσως να μην γίνεται πάντα αυτό). Καλό αυτό που έκανες με τον πατέρα της και το ότι βρίσκεται και η ίδια σε αυτή τη θέση, αλλά κατά τη γνώμη μου δεν στηρίχτηκε σε γερή βάση, ήθελε, πριν φτάσουμε στο τέλος, λίγο παίδεμα ακόμα, σκέψεις που να την οδηγήσουν εκεί πριν τελειώσει το εφεδρικό ρεύμα (ώστε να το περιμένουμε μαζί της, θα ήταν πολύ δυνατότερο).

Edited March 21, 2012 by Cassandra Gotha

[Loch Moors]

Δίνεις με πρωτότυπο τρόπο την ιδέα της Πύλης προς έναν άλλο κόσμο και αυτό είναι που μου άρεσε πιο πολύ στην ιστορία... Αλλά έχεις και ωραίες περιγραφές, με το μέγεθος και το μήκος που χρειάζεται για να δούμε κι εμείς τι βρίσκεται πίσω από την "πόρτα". Μου έβγαλε σίγουρα μελαγχολία, στεναχώρια αλλά και την ελπίδα ότι ίσως πάντα υπάρχει μια διαφυγή.

 

ακόμα περισσότερο μου άρεσε ότι ο κάθε άνθρωπος έβρισκε έναν άλλο κόσμο πίσω από την πόρτα.. το εξέλαβα ότι τελικά ο καθένας οδηγείται εκεί που είναι ο "παράδεισος" γι' αυτόν.

 

 

Πιστεύω πως με λίγο μεγαλύτερο αριθμό λέξεων θα μπαίναμε καλύτερα στην ατμόσφαιρα της γης που καταστρέφεται αλλά και της ψυχολογίας της πρωταγωνίστριας που είναι μια από τους εναπομείναντες.. αλλά και το τέλος θα γινόταν ακόμα πιο δυνατό (όχι ότι τώρα δεν είναι) και ίσως να δικαιολογούνταν λίγο περισσότερο, ένιωσα ότι κάτι μου έλειψε

 

και σε σχέση με τον πατέρα της αλλά και με την δική της μετάβαση από την πόρτα

 

 

 

Πολύ ωραία ιδέα, ωραία ιστορία που υπόσχεται ακόμα περισσότερα. Μπράβο, και συνέχισέ το!

 

[Oceanborn]

Δυναμική είσοδος στο φόρουμ μας με συμμετοχή σε διαγωνισμό.

Τα αγγλικά σου είναι σε εξαιρετικό επίπεδο, πράγμα που δεν περίμενες φυσικά να το μάθεις από μένα, αλλά είπα να το αναφέρω μιας και το παρατήρησα. Αυτό που μου έβγαλε η ιστορία σου ήταν μια πικρία, μια ανάγκη για φυγή. Γενικά νομίζω ήταν καλή και με συγκίνησε και σε κάποιο σημείο. (Να δω αν μπορείς να μαντέψεις σε ποιο.) Καλή επιτυχία.

[dagoncult]

Δεν έχω να πω πολλά. Τα αγγλικά δεν με βοήθησαν, όμως η ιδέα μού άρεσε, όπως επίσης και η επιλογή των σκηνών. +1 για το φινάλε.

[mman]

Οι συγγραφικές σου δυνατότητες γίνονται φανερές από τις πρώτες κιόλας γραμμές.

Έχοντας ξεκαθαρίσει αυτό, τα προβλήματα της ιστορίας είναι πλέον στις λεπτομέρειες, εκείνες που κάνουν μια καλή ιστορία εξαιρετικά καλή. Γενικά, συμφωνώ με αρκετές από τις παρατηρήσεις του Cyrano, και κυρίως με το ότι το κλειδί της ιστορίας, που δεν είναι άλλο από

τον πατέρα της

πρέπει σίγουρα να γίνει γνωστό στον αναγνώστη από πολύ πιο νωρίς -ιδανικά από την αρχή του διηγήματος.

Πολύ καλή προσπάθεια.

 

Edit: Ωραίες εικόνες. Ειδικά

του μικρού σκυλιού.

 

Edited March 26, 2012 by mman

[Πυθαρίων]

Christine,

 

πειστικό περιβάλλον, δυνατή γραφή, ενδιαφέρουσα η σύλληψη των περασμάτων.

 

Είναι τελικά πύλες προς τα άστρα και άλλους κόσμους, ή δίοδοι προς τον θάνατο και την τελική “συνάντηση” με τις χαμένες ψυχές; Κι άρα ο μόνος τρόπος να τις διαβεί κάποιος, είναι να πεθάνει; (Γι αυτό και ενώ - ένας ένας οι ασθενείς τα "καταφέρνουν", η Megumi δεν μπορεί να "περάσει" πριν αυτοκτονήσει).

 

Η αναφορά στην Γη όπως ήταν πριν, με προδιαθέτει για την επιστροφή στον Παράδεισο και σχεδόν μου δίνει την βεβαιότητα ότι κάτι τέτοιο εννοείς. Πρός την ίδια κατεύθυνση με προδιαθέτει και το γεγονός ότι, κάθε φορά, ένα αγαπημένο πρόσωπο - νεκρό πια - παραλαμβάνει στην πόρτα τον καθένα ξεχωριστά.

 

Η ιστορία σου - αν είναι έτσι - θα μπορούσε/έπρεπε να καταταχτεί στα διηγήματα μεταφυσικού μυστηρίου, ή και ψυχολογίας/ψυχολογικού τρόμου. Και τότε δεν θα χρειαζόταν καμιά ιδιαίτερη επιστημονική επεξήγηση, ούτε περαιτέρω ανάλυση των κόσμων που κρύβονται πίσω από τις πύλες. Θα ήταν εκτός των άλλων, μια πλήρης, ισορροπημένη από πλευράς ανάπτυξης ιστορία.

Edited March 27, 2012 by Πυθαρίων

[Nihilio]

Η ιστορία μου φάνηκε ένα ενδιαφέρον προσχέδιο για ιστορία, αλλά όχι ενδιαφέρουσα ιστορία (αν και η ποιότητα της γραφής είναι υψηλή).

Μου φάνηκε ότι έχει μία σειρά από θέματα προς διόρθωση, κυρίως εξαιτίας των διαφορετικών θεματικών αξόνων που δεν ισορροπούν σωστά.

Έπειτα, η ίδια η γραφή δε με εντυπωσίασε. Ήταν σωστά γραμμένο το κείμενο, αλλά "τυπικό", ακριβώς αυτό που θα διάβαζα από άλλους 10 συγγραφείς στο ύφος αυτό, σα να έλειπε από τις λέξεις η δύναμη και η φρεσκάδα, οι εικόνες που θα αρπάξουν τον αναγνώστη από το λαιμό και θα τον χώσουν βαθιά μέσα στην ιστορία.

 

Παρόλα αυτά η ιδέα έχει προοπτικές, ενώ κάποιες πινελιές δίνουν σωστές νότες χρώματος. Αλλά χρειάζεται επιπλέον δουλειά η ιστορία.

[Werecat]

A quick note to thank everyone for taking the time to read and comment on my story (and, of course, vote ). The core idea had been in my mind for long, but I only got to write it on the morning of the last day of the submission deadline. So I guess it didn't turn out bad, for something speed-typed in two hours.

 

Many of the key elements that I had in mind didn't end up in the story, like the protagonist's Japanese origins, or a full sense of the greater setting, and I certainly wasn't pleased with how the protagonist came out.

 

Oh well. That's what rewrites are for.

 

And that should teach me to start writing well before the deadline...

 

So, many thanks again!

[jjohn]

Για μένα αυτή η ιστορία ήταν τέλεια. Αυτό.Δεν έχω να πω κάτι άλλο.

Σίγουρα θα διάβαζα την ιστορία αυτή και σε μεγαλύτερη και πιο λεπτομερής έκδοχη(meaning:GET TO WORK! )

[Werecat]

Για μένα αυτή η ιστορία ήταν τέλεια. Αυτό.Δεν έχω να πω κάτι άλλο.

Σίγουρα θα διάβαζα την ιστορία αυτή και σε μεγαλύτερη και πιο λεπτομερής έκδοχη(meaning:GET TO WORK! )

 

 

Lol, thanks! That's very sweet of you!

 

I'll let this sit a while, and let my subconscious work out the plot holes/short-comings, before working on it again. But I'm expecting at least double the current wordcount to bring out the greater setting as well as the protagonist. And I'll probably post the newest version here as well.

 

Many thanks again!

[Tiessa]

Από καιρό ήθελα να πω ότι αυτή η ιστορία ήταν η αγαπημένη μου, και μάλσιτα ιδιαίτερα στην αρχή, όπου αισθάνθηκα πως η εισαγωγή της ήταν εξαιρετικά καλή. Λιτή και δυνατή, τα είπε όλα μέσα σε ελάχιστες παραγράφους και με έβαλε άμεσα στο κλίμα.

Ήταν πάρα πολύ ωραία γραμμένη και έστω και πολύ καθυστερημένα, οφείλω να γράψω ένα μπράβο.

[Werecat]

Από καιρό ήθελα να πω ότι αυτή η ιστορία ήταν η αγαπημένη μου, και μάλσιτα ιδιαίτερα στην αρχή, όπου αισθάνθηκα πως η εισαγωγή της ήταν εξαιρετικά καλή. Λιτή και δυνατή, τα είπε όλα μέσα σε ελάχιστες παραγράφους και με έβαλε άμεσα στο κλίμα.

Ήταν πάρα πολύ ωραία γραμμένη και έστω και πολύ καθυστερημένα, οφείλω να γράψω ένα μπράβο.

 

 

Aw, thanks! That's very kind of you.