Jump to content

Ρεντίκολο


Tattoman

Recommended Posts

Η ιστορία σου είναι πολύ ωραία γραμμένη κατά τη γνώμη μου...

Χρησιμοποιείς ένα καθόλου παραμυθένιο περιβάλλον για να τοποθετήσεις το παραμύθι και την φαντασία, κι ακόμα κι αν αυτό δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί ή δεν έχουμε ξαναδιαβάσει ποτέ

 

το στηρίζει πολύ καλά το τέλος, που εκτός του ότι είναι αρκετά συγκινητικό, βάζει το θέμα του θανάτου που πλησίαζε καθ'όλη τη διάρκεια του κειμένου.

 

 

 

Ωραίες περιγραφές, ωραία αφήγηση, τώρα κάτι μικρολάθη τυπογραφικά νομίζω δεν έχουν σημασία, ειδικά μετά απ' τον τρέξιμο για να το προλάβεις!dazzled.gif

 

Νομίζω άξιζε τον κόπο τελικά να το προσπαθήσεις, και να το διαβάσουμε κι εμείς:) Καλή επιτυχία!

 

Υ.Γ. Τέρμα πετυχημένη κι η "αφίσα"... θα έλεγα...

Edited by Σουσαμένια Άνοιξη
Link to comment
Share on other sites

Guest Casper

Άξιζε τον κόπο, το τρέξιμο Tattoman. Μας έδωσες μια ιστορία με ρυθμό και πετυχημένη ατμόσφαιρα. Κατάλαβα καλά ότι βάζεις και μια φανταστική εκδοχή της ιστορίας του β΄παγκ.πολέμου; Μου άρεσε.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Αυτό το διήγημα το θεωρώ ανολοκλήρωτο, και μάλιστα στην τελευταία μιάμιση σελίδα φαίνεται τόσο πολύ το τρέξιμο που έκανες, που αγχώθηκα όταν τη διάβαζα! Αλλά ήταν ωραία γραμμένο, πλούσια, με κέφι (μέχρι το σημείο που άρχισες να τρέχεις). Έχει πολύ δυνατά σημεία στις περιγραφές.

Το τέλος μου φαίνεται παράταιρο, ότι δεν κολλάει και απλά βρίσκεται εκεί για να κλείσεις όπως-όπως την ιστορία.

 

Έχω να παρατηρήσω κάτι για τις ιστορίες σου: το έχεις με τις περιγραφές. Όλο και καλύτερα. Μπορείς και φτιάχνεις δυνατές εικόνες, στήνεις καλές σκηνές. Αυτό που μου λείπει -συνήθως- από τα κείμενά σου είναι η πλοκή.

Link to comment
Share on other sites

Πολύ ωραία ιστορία Tattoman.Πολύχρωμη,με μια αίσθηση εναλλακτικής πραγματικότητας όπου το Λονδίνο είναι υπό ναζιστική κατοχή.Οι περιγραφές σου ήσαν ολοζώντανες το οποίο είναι ένα μεγάλο συν όταν μιλάμε για φανταστικές ιστορίες.Με χάλασε το απότομο τέλος αλλά δεν γινόταν αλλιώς γιατί βιαζόσουν.Συγχαρητήρια και καλή επιτυχία.

Link to comment
Share on other sites

Τελικά άξιζε που περιμέναμε τη συμμετοχή σου. Ωραία ιστορία, μια μίξη παραμυθιού και περιπέτειας, που κράτησε το ενδιαφέρον μου μέχρι το τέλος. Μου άρεσε το μέρος που τοποθέτησες την ιστορία σου, πιο πολύ επειδή δεν φαινόταν σαν ένα μέρος όπου θα μπορούσε να εξελιχθεί ένα παραμύθι, κι αυτό έκανε μια ωραία αντίθεση.

 

Είχες μερικές πολύ ωραίες σκηνές και οι περιγραφές σου ήταν αυτές που τις ζωντάνευαν. Όπως είπαν και άλλοι, είσαι πολύ καλός σε αυτό και να το εκμεταλλεύεσαι όσο μπορείς στις ιστορίες σου. Ωστόσο υπήρχαν αρκετά λαθάκια, τα περισσότερα εκ των οποίων, μάλλον, οφείλονταν στη βιασύνη. Μετά το πέρας του διαγωνισμού να ξανακοιτάξεις την ιστορία και να κάνεις τις διορθώσεις. Θα είναι μια καλή άσκηση και για σένα.

 

Παρατηρώ ότι εκφραστικά οι ιστορίες σου γίνονται όλο και καλύτερες. Αλλά και οι ιδέες σου είναι πολύ καλές. Το ίδιο συμβαίνει και εδώ, μόνο που μοιάζει σαν να μην ωρίμασε πλήρως η ιδέα μέσα στο μυαλό σου, και πως κάποια επιμέρους κομμάτια δεν συνδέονται καλά. Το αναφέρω αυτό κυρίως για το τέλος, που αν και είναι απρόσμενο και συγκινητικό, έρχεται κάπως απότομα και δεν είναι κάπως παράταιρο με την υπόλοιπη ιστορία.

 

Γενικά, μου άρεσε ο μαγικός αλλόκοτος κόσμος που δημιούργησες μέσα στην καρδιά του Λονδίνου και απόλαυσα την ιστορία σου.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Ωραία παραμυθένια ιστορία φαντασίας με φόντο το υπό κατοχή Λονδίνο. Όμορφες περιγραφές που κρατάνε το ενδιαφέρον αμείωτο μέχρι το τέλος και ζωντανεύουν τη δράση. Αυτό που με κούρασε, ήταν οι συνεχόμενες μικρές προτάσεις, που δεν με άφηναν να παρασυρθώ στον κόσμο που έφτιαξες, οι πολλές τελείες που χρησιμοποιήσες με έκαναν να χάσω την αίσθηση του ρυθμού. Ωραία πλοκή, τα δυο αδέρφια μοιάζουν με ήρωες τύπου Oliver twist, που ταιριάζει απόλυτα με την περιοχή που διάλεξες. Κατάφερες να παντρέψεις δυο πραγματικότητες με απολύτως φυσικό τρόπο, μιας και η φαντασία είναι φυσικό γνώρισμα των μικρών παιδιών. Επίσης, σαν αρνητικό, θα πω ότι δε διέκρινα καμία ηθική ή φιλοσοφική διάσταση στην ιστορία. Πάντως ήταν απολαυστικότατη και την ευχαριστήθηκα πολύ. Και το τέλος ήταν κατά τη γνώμη μου, το καλύτερο δυνατό.

 

Good luck!

Edited by abuno
Link to comment
Share on other sites

Μια καλή ιστορία φαντασίας, όμορφα δοσμένη, με πλούσιες εικόνες και μέσα στο θέμα. Πετυχημένο περιβάλλον και πιστευτή αλληλεπίδραση των παράλληλων κόσμων σου. Νομίζω ότι βελτιώνεσαι, χωρίς να είμαι και κανένας ειδικός με φοβερές γνώσεις, απλά λέω τι αποκομίζω διαβάζοντας. Γενικά είμαι ικανοποιημένος και μου άρεσε η ιστορία. Νομίζω ότι το τέλος ήρθε κάπως απότομα αλλά δεν χάνει πολύ, κατά την γνώμη μου πάντα. Καλή επιτυχία.

Link to comment
Share on other sites

Α, πραγματικά μαγικό.

Πολύ ωραία ιστοριούλα, ονειρική και συγκινητική.

 

Καλογραμμένη, δίχως ενοχλητικά λάθη. Ο λόγος σου έρεε πολύ άνετα και τη διάβασα εύκολα, χωρίς να με κουράσει καθόλού. Πολύ όμορφες, πλούσιες περιγραφές, έδιναν ζωντάνια στο κείμενο και οι χαρακτήρες που έπλασε ήταν αρκετά ρεαλιστικοί και γίνονταν εύκολα συμπαθείς. Το τέλος μπορεί να ήταν κάπως απότομο, αλλά ήταν το καλύτερο δυνατό, κατά τη γνώμη μου πάντα, και καθόλου αταίριαστο με την υπόλοιπη ιστορία.

 

 

Η ιστορία σου μου άρεσε πάρα πολύ. Καλή σου επιτυχία 

Link to comment
Share on other sites

Ηταν πραγματικα πολλη καλη ιστορια. Μπραβο Τατο που το παλεψες να παρεις μερος! Το τελος ηταν αποτομο, αλλα λογω βιασυνης και πιεσης το καταλαβαινω... ειναι μακραν η πιο συγκινητικη ιστορια με την μεγαλυτερη φαντασια κατα την γνωμη μου. Οι περιγραφες ειναι υπεροχες, ο τιτλος ρεντικολο ξεχωριστος, ολο το στησιμο ειναι γεματο εικονες και συναισθηματα... δεν μπορεις να μην αγαπησεις τα δυο αδερφακια, να μην θελεις και εσυ να φανε τα τσουρεκια (που ομως στην αρχη ηταν αν δεν κανω λαθος ψωμια!) να μην στενοχωρηθεις για τον νεκρο ισως πατερα και να μην θελεις να χαιδεψεις την Λουσι... εχεις πλουσιες ιδεες και οπως ειχα πει παλιοτερα... βλεπω δυνατοτητες πολλες δυνατοτητες!

 

 

Link to comment
Share on other sites

Ωραίες ιδέες και περιγραφές και όχι κι άσχημα γραμμένο, αν και θέλει ένα πέρασμα ακόμα - συμφωνώ ότι σε μερικά σημεία είναι μαζεμένες πολλές πολύ μικρές προτάσεις. Μου άρεσε το ότι καταλαβαίνουμε σιγά σιγά πού βρισκόμαστε και τι συμβαίνει στο Λονδίνο, από διάφορες λεπτομέρειες των περιγραφών. Η υπόθεση μάλλον δεν είναι ολοκληρωμένη ή δεν ήξερες τι τέλος να βάλεις ή βιαζόσουνα ή κάτι τέτοιο. Το τέλος δε μου είναι ξεκάθαρο και δεν ξέρω αν κολλάει με τα προηγούμενα.

Γενικά έχει αρκετά καλά σημεία, είναι ατμοσφαιρικό και μπράβο.

Link to comment
Share on other sites

Πολύ καλογραμμένη, συγκινητική ιστορία και πιστευτή απόδοση του ιστορικού background. Άνετα θα φανταζόμουν και άλλες spin off ιστορίες με τον mr. ρεντίκολο.book.gif

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Πωπω... χαμός έγινε. Πέρασε από σαράντα κύματα ο Τσάρλι.

 

Η ιστορία έτρεχε, είχε άφθονη δράση και πολλές γερές δόσεις φαντασίας (αυτές οι τελευταίες μ' άρεσαν ιδιαίτερα).

 

Από κει και πέρα, θα έλεγα ότι το κείμενο σηκώνει ένα καλό χτένισμα για τυπογραφικά και γραμματικά λαθάκια - μιας και το έφερε η κουβέντα, και χιουμορίζοντας με όλο το θάρρος αν μου επιτρέπεις... θυμάμαι λάθος ή είσαι όντως εσύ που έχεις ξανασκαλώσει με τον πληθυντικό και τον ενικό στο τρίτο πρόσωπο, σε φράσεις σαν και τις παρακάτω :) :) :) ; ''Στην θέση του απλώνονταν ένας πολύχρωμος ουρανός'', ''δεν θα αποκάλυπτε στην μητέρα του την εξαφάνιση του μικρού αδερφού του μέχρι να πάει αργά το βράδυ. Ισως να εμφανίζονταν κάποια στιγμή''. Εσύ είσαι, έτσι;laugh.gif Οπότε, μάλλον έχω ξαναβάλει αυτό το λινκ σε ιστορία σου http://community.sff...post__p__147138 laugh.gif

 

Στα θετικά το setting.

 

Ο τίτλος με τράβηξε περισσότερο από όλους τους άλλους, αλλά μετά την ανάγνωση θα έλεγα ότι ίσως και να υπήρξε μια μικρή αστοχία στο συγκεκριμένο θέμα. Το πρόβλημά μου, βασικά, είναι ότι η συγκεκριμένη λέξη μου φαίνεται παραπάνω αστεία απ' ότι σηκώνει η ίδια η ιστορία. Και κατά τη γνώμη μου η ιστορία σου δεν σηκώνει αστεία, είναι απολύτως σοβαρή.

 

Για το φινάλε: Τι να πω, δεν το περίμενα να έρθουν έτσι τα πράγματα. Από τη μία, οπωσδήποτε το βρήκα απότομο και χωρίς κάποια ισχυρή αιτιολόγηση (από τα όσα έχουν προηγηθεί). Από την άλλη, οπωσδήποτε κέρδισε πόντους με αυτές τις εναλλαγές συναισθημάτων που επέλεξες να μας χαρίσεις. Δώσε στο κλείσιμό σου περισσότερο χώρο αν το ξαναπιάσεις, νομίζω το αξίζει.

 

Τελείως 'φεύγα' ο Ρότζερ thmbup.gif .

 

 

Μπράβο για την ιστορία σου, Τατ. thmbup.gif

Link to comment
Share on other sites

Πολύ ευφάνταστη ιστορία όντως. Με το σκηνικό που δημιούργησες μου ήρθε στο μυαλό ο κουρέας της οδού Μοργκ και γενικά ο Μπάρτον.

Κρίμα που το τέλος δεν ήταν τόσο καλό για τον Τζακ.

Ήρθε ίσως λίγο πιο απότομα απ’ ότι θα περίμενα. Βελτιώνεσαι πάντως ταχύτατα και μπράβο. Μου άρεσε. Καλή επιτυχία!:book:

 

 

 

Υ.Γ.

Με τέτοια πείνα που είχε ο Τσάρλι δεν νομίζω να τον πείραζε που τα τσουρέκια ήταν μισοθαμένα στο βούρκο. Θα τα ξέθαβε και θα τα έτρωγε, έχω ακούσει διάφορες ιστορίες για την κατοχή.

:lol:

 

 

Link to comment
Share on other sites

Αν χρειαζεσαι μεταφραση, let me know. And if you need anything clarified, feel free to contact me.

 

I’m undecided on this one. On the plus side, there’s a good core story, a sympathetic protagonist, lots of action and beautiful descriptions. And there’s the cat. How can anyone dislike a story with such a heroic cat? You get my kitty Spitha’s votes just for that (Nine lives=nine votes). ;)

 

On the negative side:

Nazis. And I explain:

 

- Given the unfortunate fact that human history is full of atrocities, using the Nazis as the archetypical evil guys is rather boring.

 

- Alternate histories where the Axis powers win WWII have been done to death. Especially the Nazis. If we’re going to go with the Axis victory, Italy and Japan could get some spotlight time too, as far as alt his goes.

 

- Real people died during WWII, and people still alive today lost family members during the German occupation. Real children. I suppose they weren’t lucky enough to have a “fairy godfather” like Charlie does. Why does he get special treatment?

 

I’m probably in the minority here, but the first hint of Nazis killed the story for me. Sorry.

 

It’s still a good story, though, and shows talent. If you’d consider a different setting, like, for example, a futuristic totalitarian regime like in “V for Vendetta”, this could take the story to whole new levels.

 

Just some food for thought. :)

 

Thank you for sharing,

 

Christine

 

 

Link to comment
Share on other sites

Γιώργο,

 

η αφήγηση είναι στρωτή και οδηγεί τον αναγνώστη να γλιστρήσει αβίαστα μέσα στην ιστορία. Από ότι θυμάμαι, μάλλον είναι το καλύτερο κομμάτι που έχω διαβάσει από εσένα, από πλευράς τεχνικής.

 

Επιτυχημένη επίσης η μεταφορά της ατμόσφαιρας, δημιουργεί καλή αίσθηση εποχής και σκηνικού.

 

Οι Γερμανοί - σύμφωνα με την δική μου προτίμηση - δεν κατάφεραν να συμβαδίσουν μ’ αυτό το κλίμα.

 

Επιστρέφοντας στην αναφορά της εισαγωγής ισορρόπησα καλύτερα την τελική μου αίσθηση (είχα αιφνιδιαστεί, από την συνολική κατάληξη της ιστορίας). «Μην σταματάτε ποτέ να ονειρεύεστε…και ποιος ξέρει, ίσως κάποια φορά, η φαντασία να μας σώσει…»

 

Καλές συνέχειες.

Link to comment
Share on other sites

Τεχνικά πολύ καλή ιστορία και φανερή η βελτίωση, αν και κάπου με έκανε να στέκομαι αναποφάσιστος απέναντί της. Από τη μία έχει συναίσθημα και ένταση σε αρκετά σημεία, από την άλλη όμως μπαίνει συχνά-πυκνά στα χωράφια του μελό, με μία Ναζιστική Μ. Βρετανία και ένα ξωτικό από το πουθενά, καθώς και ένα τέλος που μου φάνηκε μάλλον αταίριαστο. Νομίζω κάτι λείπει από εδώ για να λειτουργήσει όπως θα έπρεπε η ιστορία.

Link to comment
Share on other sites

Σας ευχαριστώ όλους που διαβάσατε και σχολιάσατε την ιστορία μου. Με βοηθάτε πάρα πολύ με τα σχόλια σας και με κάνουν να βελτιώνομαι. Στα της ιστορίας τώρα: Όντως θα έπρεπε να δώσω περισσότερο χώρο στο τέλος της ιστορίας και να το αναπτύξω καλύτερα. Οι γερμανοί απ'οτι είδα δεν πολυάρεσαν και λογικά κάποια άλλη μορφή κατοχής ίσως να έμοιαζε καλύτερη, βασικά δεν το πολυσκέφτηκα, απλά πάτησα στο google για την Αγγλία υπο κατοχή και το πρώτο που μου έβγαλε ήταν οι Γερμανοί, που τελικά επέλεξα. Ο Τσάρλι δεν είναι το μονο παιδί που έχει έναν προστάτη, καθώς ο Ρότζερ εμφανίζεται και σε άλλα παιδιά. Στο τέλος, ίσως κάπως μπερδεμένα, και σε σύνδιασμό με τις δυο σειρές κάτω από τον τίτλο στην αρχή της ιστοριας, προσπάθησα να δείξω οτι μέσα από τα μάτια και την φαντασία ενός παιδιού ο θανατος μεταμορφώθηκε σε κάτι όμορφο. Αλλά μάλλον τα έκανα κάπως σαλάτα.:lol: Σας ευχαριστώ όλους σας και πάλι!!

Edited by Tattoman
Link to comment
Share on other sites

Η ιστορία ήταν πολυ καλή εκτός από το τέλος, το οποίο θα ήθελα

χαρούμενο.Να μιλάει για την ελπίδα και άλλα τέτοια

 

Μόνο στον BIG SPOILER HERE!!

C.S Lewis

παίζει να άρεσε το finale .

Υπάρχει πάντως τρομερή βελτίωση από την ιστορία που είχες γράψει πριν ένα-δύο μήνες για το παιχνίδι

όπου και εκεί είχαμε δυσάρεστο τέλος P

 

Καλή συνέχεεια!

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..