Jump to content

Doors & Parallels


Βαγγέλης

Recommended Posts

Όνομα Συγγραφέα: Βαγγέλης

Είδος: φαντασία

Βία; Όχι

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων:3276

Αυτοτελής; Ναι

Σχόλια:Πρώτη φορά που γράφω στα αγγλικά, για αλλαγή. Δε προλαβα να το διορθώσω όσο ήθελα αλλά πιστεύω ότι διαβάζεται. Όλα τα σχόλια ευπρόσδεκτα.

Αρχείο:

Doors & Parallels.pdf

Edited by Βαγγέλης
Link to comment
Share on other sites

Πολύ ενδιαφέρων, αν και κάπως κλειστοφοβικός, ο κόσμος που δημιούργησες. Περισσότερο απ' όλα μού κίνησε το ενδιαφέρον το ταξίδι μέσα στους διαδρόμους που οδηγούσαν σε διαφορετικές «πραγματικότητες», που ίσως για τον καθένα να συμβολίζει και κάτι διαφορετικό. Και οι ήρωές σου ήταν με τον τρόπο τους μυστηριώδεις, αν και μπορώ να πω ότι δεν κατάλαβα καλά τι ακριβώς ήταν και έκαναν.

 

Ωστόσο, δεν βρήκα κάτι το διαφορετικό ανάμεσα στα διάφορα «πάρτι» που επισκεφτήκαμε. Κάτι το ξεχωριστό που θα έδινε κάποιο λόγο που έπρεπε να γίνει αυτό το πέρασμα από όλες τις πόρτες, ώστε να οδηγήσει καθεμιά από τις Σκιές σε μια τελική απόφαση. Εδώ θα ήθελα κάποιες περισσότερες εξηγήσεις για τα πώς και τα τι του κόσμου σου.

 

Με κάποια σημεία μου φάνηκε πως μακρηγορούσες λίγο παραπάνω απ' όσο θα έπρεπε, αλλά αυτό ίσως και να οφείλεται στη γλώσσα που χρησιμοποίησες για να μας πεις την ιστορία σου.

Link to comment
Share on other sites

Ειναι η πρωτη ιστορια απο τον διαγωνισμο που διαβαζω και σχολιαζω. Συνηθως δεν συμπαθω τα κειμενα στα αγγλικα, αλλα η δικη σου ιστορια εχει ενα κατι... κατι που βρηκα ενδιαφερον και προχωρημενο. Νομιζω πως θα ηθελα τον τιτλο στα ελληνικα, εχει τυχει να δω κειμενα στα ελληνικα με αγγλικο τιτλο και θα μου αρεσε το αναποδο σαν κατι το διαφορετικο π.χ. Παραλληλες πορτες. Επισης πιστευω πως ειναι στα συν πως την εγραψες στα αγγλικα γιατι του παει περισσοτερο απο οτι μπορουσα να φανταστω στα ελληνικα οταν εκανα την μεταφραση στο μυαλο μου. Υπαρχουν καποια λαθακια (δεν παιρνω και ορκο δεν παω για το βραβειο καλυτερων αγγλικων αλλα θα στα πω) και μπορει να υπηρχαν σημεια που ισως μακρηγορουσες αλλα δεν με ενοχλησαν σημαντικα (αν τα διορθωνες φυσικα θα γινοταν καλυτερο), γιατι μου αρεσε πολυ ο τροπος σου, το γενικοτερο στιλ. Εχει μια κλειστοφοβικη και μελαγχολικη ατμοσφαιρα που με τραβηξε. Δεν εχω καμμια απορια για το τι συμβαινει στην ιστορια... νομιζω πως ειναι ολα αρκετα ξεκαθαρα και η ομορφια της ειναι ακριβως αυτο, του να μην ξερεις ακριβως τι και πως, αλλα να το φανταζεσαι, σε βαζει να σκεφτεις μου αρεσει αυτο... εγω σκεφτηκα ας πουμε πως ειναι σκιες ψυχων που βρισκονται σε εναν ενδιαμεσο κοσμο και καποια στιγμη εχοντας γευτει ολα τα συναισθηματα η τις καταστασεις καποια στιγμη πρεπει να προχωρησουν, να εξελιχθουν κι αλλο κτλ και εν τελει προχωρουν σε κατι εντελως καινουργιο. Ειναι πρωτοτυπη ιστορια και αυτο μου αρεσει, παρουσιαζει το θεμα του διαγωνισμου με ενα τροπο εξω απο τα συνηθισμενα. Ισως ο Αγγελος να εχει δικιο πως θα ηταν ωραιο να παρουσιαζονται οι διαφορετικοι κοσμοι πιο αναλυτικα, αλλα δεν ειμαι σιγουρη... εμενα μου αρεσε και ετσι και νομιζω πως μου εδωσε ιδεα για να γραψω και εγω κατι!

Σου σημειωνω τις φρασεις που κατα την γνωμη μου θελουν διορθωση. Κανω edit τωρα που το ξανακοιταω νομιζω πως θελει αρκετη δουλιτσα με τα αγγλικα αλλα θα περιμενω να δω τι θα πουν κι αλλοι που συνηθως γραφουν στα αγγλικα και ειναι πιο εξοικειωμενοι.Σου γραφω καποια σημεια.

He was a drinker that it true, but this time he had something different on him. He only mimicked a person and I believe he did it out of habit only. I was looking at him while I was dancing.

 

He was a drinker that's true but this time there was something different about him. He mimicked only a person and i believe he did it out of habit. I was watching him while i was dancing

 

 

She was quite a beautiful woman. Θα μου αρεσε χωρις το quite.

 

“I would have preferred to stay with you” I replied.

I would prefer to stay with you

 

 

 

Edited by laas7
Link to comment
Share on other sites

post-1004-0-33012200-1338707276_thumb.jpg

Όχι άλλα Αγγλικά!!!

 

Αστειεύομαι φυσικά. Αυτό το διήγημα είναι ένα μικρό διαμαντάκι. Πρωτότυπο και τελείως ξεχωριστό στο είδος του. Υποψιάστηκα το ύφος του από τις πρώτες του σελίδες, και νόμισα ότι ο συγγραφέας απλά φύσαγε να φουσκώσει μια φούσκα με ενδοσκοπικές αμπελοφιλοσοφίες, και όπου και όσο τον βγάλει. Αλλά έκανα λάθος. Η γραφή του δεν έδειξε κούραση ούτε στιγμή, όπως δεν κουράστηκα καθόλου να το διαβάζω. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά όσο πλησιάζαμε προς το τέλος είχα μια αγωνία για το πως θα καταλήξει. Και το φινάλε δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό, ή καλύτερο. Μπράβο!

Link to comment
Share on other sites

Δεν έχει άλλα αγγλικά, Ντίνο, fear not :p

 

Κι εμένα μου άρεσε τούτο 'δω, κυρίως για το ύφος του, αλλά και για την ιδέα και τη συνολική αίσθηση που μου άφησε. Η γλώσσα νομίζω πως είναι λίγο sloppy σε σημεία, αλλά δεν θα ρισκάρω να σου κάνω υποδείξεις, γιατί φοβάμαι μην σου πω άλλ' αντ' άλλων. Μ' ένα περασματάκι ακόμα από 'σένα κι ίσως κι από κάποιον πιο αρμόδιο σε σχέση με τ' αγγλικά, θα γινόταν ακόμα καλύτερο. Προς το παρόν κρατάω τη συνολική αίσθηση... κάτι ανάμεσα σε Lynch και Alice in Wonderland και White Rabbit. chinese.gif

Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν, τώρα που διάβασα όλα τα κείμενα μπορώ να πω οτι αυτό, μαζί με την Ayu και τη Nienor θα είναι στην τριάδα μου, νομίζω τη σειρά θα την αποφασίσω τελευταία στιγμή όμως.:tease:

 

Εντός θέματος: Το κείμενο καταφέρνει να φτιάξει μια μοναδική ατμόσφαιρα, κάτι μεταξύ μελαγχολίας, απομόνωσης και λευκής ομίχλης και μου δημιούργησε αρκετούς συνειρμούς για τους χαρακτήρες, που είναι τόσο μοναχικοί σε ένα κόσμο που δεν καταλαβαίνουν και καταλήγουν να μιμούνται μόνο και μόνο για την απόλαυση της στιγμής, του να ξεχάσουν δηλαδή πόσο μόνοι είναι. Ελπίζω να είναι καλύτερο το μέρος όταν κατεβείς ή ανεβείς τη σκάλα, γιατί όλοι κάποια στιγμή αυτό κάνουμε.

 

Πολύ ωραίο!!

 

Καλή επιτυχία!:good:

Link to comment
Share on other sites

Άργησα να εξοικειωθώ με το κάπως ιδιαίτερο λεξιλόγιο και για να πω και την αλήθεια φοβόμουν πως ανά πάσα στιγμή θα ξέφευγες και θα άρχιζαν τα μαργαριτάρια, αλλά διαψεύστηκα. Επίσης, όπως ο Dinohajiyorgi, νόμιζα πως θα το πήγαινες με αμπελοφιλοσοφίες και χάρηκα πολύ που κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Πάντως, πρωτότυπη ιστορία και όμορφα στρωμένη.

 

Μια απορία μόνο: Λες "...He also told me that there are a lot of us that have never realized what they were or that they did but they never chose to go through the first

door for various reasons..." και στο τέλος "...All the patrons that arrive in the Pub have to leave the Pub. No one can stay forever...."

Edited by As_if
Link to comment
Share on other sites

Υπάρχουν κάτι μικρολαθάκια στα Αγγλικά καθώς και σημεία που θα μπορούσαν να είναι καλύτερα αλλά συνολικά πολύ λίγο επηρρεάζουν την πολύ καλή συνολική εικόνα του κειμένου. Ίσως η καλύτερη από τις ιστορίες π[ου διάβασα μέχρι τώρα...

Link to comment
Share on other sites

Ωραία καλογραμμένη παράξενη ιστορία. Αν και με μελαγχόλησε κάπως, μου άρεσε. Ένιωσα σαν να παρακολουθώ επεισόδιο από τη Ζώνη του Λυκόφωτος. Πραγματικά δεν χρειάζονται εξηγήσεις. Μου άρεσε! Καλή επιτυχία! :book:

 

 

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

Η ιστορία αυτή είναι μια από τις καλύτερες που διάβασα στο διαγωνισμό. Η εικόνα του καθαρτηρίου σαν ένα αιώνιο πάρτι, οι "χαμένες" ψυχές που ψάχνουν το δρόμο τους, η κατηγοριοποίηση τους ανάλογα με τα συναισθήματά τους και τα άψογα αγγλικά δένουν το γλυκό και δίνουν ένα άψογο αποτέλεσμα.

Δε ξέρω αν υπάρχουν κομμάτια που δεν έχω πιάσει, μετά τις εκλογές κάνε έναν κόπο να μας αποκρυπτογραφήσεις λίγο την ιδέα σου. wink.gif

 

Καλή επιτυχία.

Link to comment
Share on other sites

Η σχέση μου με τα αγγλικά δεν είναι η καλύτερη δυνατή.

 

Μ' άρεσε κι εμένα η γραφή και η όλη ατμόσφαιρα. Δεν μπόρεσα να εστιάσω παρ' όλα αυτά στο θέμα του διαγωνισμού. Θα συμφωνήσω με την Ayu περί ατμόσφαιρας αλά Lynch.

Γενικά μου άφησε μια καλή εντύπωση.

 

Good luck.

Link to comment
Share on other sites

Πετυχαίνεις την ατμόσφαιρα, μυστηριώδης και μοναχική περιπλάνηση με κάποιους συμβολισμούς ίσως αν το αναλύσουμε πολύ, αλλά έχω την εντύπωση ότι εκεί μέσα δε συμβαίνει τίποτα. Απλώς μας ξεναγείς στον κόσμο που έφτιαξες, μέσα από τα μάτια του αφηγητή που τον μαθαίνει κι εκείνος για πρώτη φορά. Μου θύμισε πολύ το σημείο στην "Ιστορία χωρίς τέλος" του Μίχαελ Έντε όπου ο πρωταγωνιστής βρίσκεται κάθε φορά σε ένα δωμάτιο με δυο πόρτες διαφορετικές μεταξύ τους και πρέπει να διαλέξει αυτήν που θυμίζει το μέρος που θα ήθελε να πάει. Καλό και καλογραμμένο, παρά τα κάποια λαθάκια στα αγγλικά, αλλά είναι μόνο το σκηνικό. Θα μπορούσε να είναι αρχή μυθιστορήματος όπου θα βλέπαμε τη ζωή τού πρωταγωνιστή μέσα σε έναν τέτοιο κόσμο.

Link to comment
Share on other sites

Πολύ όμορφο. Σιγομουρμούριζα μέσα μου το Hotel California σχεδόν από την πρώτη σελίδα, παρόλο που η όποια σχέση μπορεί να έχει μαζί του είναι από την ανάποδη. Ακόμη, στο σημείο που περιγράφεις τα μοτίβα των θαμώνων που μιμούνται, με συνέλαβα να σκέφτομαι αν ήμουν στη θέση τους πως θα ήταν το δικό μου πάτερν. Ήταν μια πολύ περίεργη αίσθηση. Δεν πιστεύω πως λες πράγματα που δεν χρειάζονται ακριβώς για αυτό, γιατί κάπως είχα χώρο να αναζητήσω το πάτερν μου. Πολύ καλή ιστορία.

Link to comment
Share on other sites

Σε αυτή την ιστορία με τράβηξε το όλο setting του παμπ, αλλά η πλοκή προχωρούσε με κάπως αργούς ρυθμους και

στις 2 τελευταίες σελίδες το ψιλοτρέχεις και δεν μας δίνεις όλες τις κατάλληλες επεξηγήσεις, για να καταλάβουμε και εμείς τι ακριβώς γίνεται.

Θα συμφωνίσω και εγώ με τον Άγγελο ότι καλό θα ήταν να πέρναμε παραπάνω πληροφορίες για κάθε δωμάτιο.

Επίσης, όποτε μπορέσεις, πέρασε την δύο-τρία χεράκια για να διορθώσεις κάτι μικρά λαθάκια που υπάρχουν.

Καλή επιτυχία!

Link to comment
Share on other sites

Μία pub σε ένα εναλλακτικό κόσμο με συνεχή διασκέδαση, ε; Εισητήρια κανείς;

 

Στα σοβαρότερα τώρα...

Πολύ ατμοσφαιρική ιστορία, προσεγμένη και ενδιαφέρουσα. Μέχρι το τέλος είχα αγωνία να καταλάβω που το πας.

Ίσως το τέλος δεν με κάλυψε όσο θα ήθελα και θα ήθελα να μάθαινα περισσότερα για αυτό τον "χώρο" αλλά όπως

και να έχει μου άρεσε πολύ η ιστορία σου. Μπράβο…

Link to comment
Share on other sites

Στο εκάστοτε νήμα γράφω τα γενικά σχόλιά μου πάνω στην κάθε ιστορία. Αν κάποιος ενδιαφέρεται για πιο αναλυτικά σχόλια, πάνω στο ίδιο το κείμενο, ας μου στείλει πμ.

 

Δεν νομίζω πως έχω ξαναδιαβάσει κείμενό σου και η έκπληξη ήταν ευχάριστη. Η γραφή είναι άνετη και εύστοχη, και, αν και εντόπισα ορισμένα χοντρά λαθάκια, τα Αγγλικά είναι σε γενικές γραμμές πολύ καλά. (Μα τι πάθατε όλοι με τα Αγγλικά αυτή τη φορά;)

 

Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει, αλλά η εισαγωγή βροντοφωνάζει Douglas Adams. Το διήγημα όμως είναι σε τελείως διαφορετικό ύφος.

 

Στα σημαντικά τώρα: την ιστορία τη διάβασα με ενδιαφέρον, χωρίς να κολλήσω ή να βαρεθώ. Ένας παράξενος φανταστικός κόσμος, ένα αρκετά αφηρημένο setting. Εκεί είναι μάλλον και το σημείο στο οποίο πάσχει. Δέχομαι τον κόσμο που μου παρουσιάζεις χωρίς να σκαλώσω, γιατί με ενδιαφέρει. Από κει και πέρα όμως, μου λείπουν πάρα πολύ τα κίνητρα και η εξέλιξη, τόσο της αφήγησης, όσο και του χαρακτήρα σου. Δεν καταλαβαίνω γιατί οι Σκιές περνούν τον χρόνο τους μιμούμενοι άλλους και πίνοντας στο μπαρ. Υποψιάζομαι ότι θέλεις να κρύψεις κάποια αλληγορία πίσω από αυτό, αλλά δε δίνεις αρκετά στοιχεία. Θα πω λίγα περισσότερα γι’ αυτό στη συνέχεια. Νομίζω πως θα ήθελα να μάθω τι φέρνει όλους αυτούς στο μπαρ. Και είμαι σίγουρος πως θέλω να καταλάβω σε τι διαφέρουν τελικά οι Σκιές από τους υπόλοιπους θαμώνες και τι ρόλο παίζει ο καθένας στην παράξενη αυτή συμφωνία με το ίδιο το μέρος. Και, το πιο σπουδαίο: θα ήθελα λίγη περισσότερη ιστορία, αντί για τα απλά περάσματα από μέρος σε μέρος. Τι συμβαίνει κάθε φορά, τι διαφορετικό έχει κάθε αίθουσα και πώς εξελίσσονται οι δύο χαρακτήρες σου σε κάθε μετάβαση. Κι εδώ κολλάει η αλληγορία που έλεγα παραπάνω. Δεν ξέρω ποια ακριβώς έννοια δίνεις (αν δίνεις) σε όλο αυτό το ταξίδι μέχρι να φτάσουν στον απώτατο στόχο τους. Κάποιο νόημα όμως πρέπει να έχει, και κάποιον αντίκτυπο πάνω τους. Μιμούνται όλο και περισσότερους τύπους ανθρώπων. Κάτι θα μαθαίνουν από αυτό. Αλλάζουν σκηνικά, συνήθειες, πλησιάζουν προς το τέλος (θάνατο ή κάτι άλλο). Φοβούνται, αδημονούν, μπερδεύονται; Κάποιο νόημα πρέπει να έχει όλη αυτή η διαδρομή. Γιατί τους περιμένει η γυναίκα στο τέλος;

 

Πέρα από τα διάφορα λαθάκια, τα οποία νομίζω πως θα τα δεις εύκολα, θα σημειώσω τη φράση She was quite a beautiful woman, η οποία μοιάζει τελείως ξύλινη και αντιλογοτεχνική, καθώς και το ότι δε χρειάζεται να βάζεις εισαγωγικά σε όλες τις λέξεις που χρησιμοποιείς μεταφορικά. Θα το καταλάβουμε εμείς ότι δεν κυριολεκτείς.

 

Ετυμηγορία; Διχασμένος. Νιώθω ότι διάβασα κάτι που δεν πατούσε καλά στα πόδια του. Από την άλλη, διάβασα κάτι που σίγουρα μού άρεσε. Όπως και να ‘χει, μια ευχάριστη έκπληξη, μιας και δε σε ήξερα μέχρι τώρα.

Link to comment
Share on other sites

Γενικά: Μου θύμισε λιγάκι τα «Μοναχικά Τραγούδια του Λάρεν Ντορ» του Μάρτιν, όπoυ κaι εκεί, η μετάβαση από τον έναν «κόσμο»-δωμάτιο στο άλλο δημιουργεί μια ονειρική και κάποιες φορές ονειρεμένη ατμόσφαιρα.

 

 

 

Μου άρεσε: Η ιδέα (αν και δεν ήταν και πολύ σαφές το πού είναι τελικά όλοι αυτοί), οι χαρακτήρες κι οι επιλογές τους, το συναίσθημα.

 

 

 

Δε μου άρεσε: Δεν είμαι σίγουρη. Ίσως η ασάφεια να ήταν στο όριο του να με ενοχλήσει. Αλλά και πάλι ίσως όχι.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Από τις ιστορίες που μου άρεσαν, εξαιρετική η ιδέα και ένας εξωγηίνος κόσμος που παρουσιάζεται τόσο οικείος. Ξεκινάει κάπως αργά, αλλά από τη μέση και μετά παίρνει εμπρός και το τέλος είναι πραγματικά δυνατό.

 

Η μεγαλύτερη αδυναμία όμως είναι στην επιλογή της γλώσσας: τα αγγλικά σου είναι καλά μεν, αλλά όχι τόσο ώστε να δώσουν το κάτι παραπάνω, που θα έκανε την ιστορία από καλή εξαιρετική. Παρόλα αυτά την απόλαυσα.

Link to comment
Share on other sites

-Μου άρεσε η ιστορία σου. Σε σημεία (και ήταν πολλά αυτά τα σημεία) μου άρεσε πολύ, ειδικά όταν μου έδινε στοιχεία πάνω στα οποία μπορούσα να κάνω τις δικές μου σκέψεις.

 

-''and for the first time in my memories my irises dilated''

Έτσι κι έτσι μου φάνηκε αυτό. Ένα ζήτημα είναι ότι διαστέλλονται οι κόρες των ματιών (pupils) κι όχι η ίριδα (περιβάλλει τις κόρες). Ένα δεύτερο είναι το εξής: Πώς μπορεί να ξέρει τι κάνουν οι κόρες των ματιών του;

 

-Έχω την εντύπωση ότι θα του έκανε καλό ένα χτένισμα για διάφορα μικρολαθάκια.

 

-Ωραία η αρχική περιγραφή στα mindpoints.

 

-Μου άρεσε η σκηνή που ο Yishmael απομακρύνεται με αβέβαιο βήμα.

 

-Σαν να έκλεινε το μάτι στον αναγνώστη αυτή η σκέψη που κάνει ο ήρωας, ότι θα βρει τον Yishmael με τη βοήθεια του τραγουδιού.

 

-Βρήκα αρκετά θολό το τοπίο σε σχέση με το τι συμβαίνει. Τουλάχιστον η κυρία με τα πράσινα θα μπορούσε να αφήνει κανένα μυστηριώδες υπονοούμενο.

Link to comment
Share on other sites

Χάθηκα σε ένα λαβύρινθο από πόρτες και διαδρόμους! Αλλά ήταν ένα καλό χάσιμο, μου άρεσε. Με ενόχλησε μόνο το ύφος στην αρχή, παραήταν ωραιοπαθές για τα γούστα μου (σαν να μιλούσες επειδή σου αρέσει να ακούς τον ήχο της φωνής σου, το καθυστερούσες πολύ). Αλλά στη συνέχεια πέταξες τα περιττά και αυτό που έμεινε ήταν ένα φανταστικό ταξίδι. Μακάρι νά 'ξερα τι έγινε γενικά, :lol: αλλά τι σημασία έχει;

Link to comment
Share on other sites

 

 

 

Δεν υπάρχει περίπτωση να είμαι πρωτότυπη –η μοίρα του αργοπορημένου σχολιαστή. Ό,τι και να πω θα το έχει ήδη πει κάποιος προηγουμένως, γι αυτό και θα είμαι σύντομη.

 

 

 

 

Σχέση με το θέμα:

 

Παράξενη. Δεν καλοκαταλαβαίνω γιατί γίνεται αυτή η αρχική συμφωνία, αλλά βλέπω ότι τα πράγματα ωθούν όσους την κάνουν να την εκπληρώσουν αργά ή γρήγορα, συνεπώς παίζεις σωστά με τον κανόνα.

 

Το συν:

 

Πολύ καλή ιδέα, ωραία γραφή και καλή ανάπτυξη. Πολύ ενδιαφέρον αυτό το σκηνικό.

 

Αυτός ο περίεργος τόπος με τις μετρημένες πόρτες και διαβάσεις, με τον χρόνο που περνάει με τους δικούς ρυθμούς, είχε μια ιδιαίτερη γοητεία.

 

Ήταν μια γενικά καλή ιστορία και οι εικόνες της –αν και ασαφείς– ξεπηδάνε συχνά στο μυαλό μου από τότε που τη διάβασα.

 

Το πλην:

 

Θα ήθελα να ήταν λίγο πιο συγκεκριμένος ο τόπος που περιγράφεις, να ήξερα πώς καταλήγεις εκεί, τέτοια πεζά πράγματα.

 

Από την άλλη, ίσως ζητάω πολλά, γιατί πιθανόν αν προσπαθούσες να το εξηγήσεις και να το εκλογικεύσεις, θα έχανε τη γοητεία του.

 

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Πολύ καλή και πρωτοτυπη ιστορία φαντασίας!!!! (σε καποια σημεια στην αρχη μου θυμισε την ταινία Mr. Destiny)

 

Ωραίες περιγραφές και δημιουργείς μία πολύ ωραία ατμοσφαιρα που σε μαγνητίζει απο την αρχή!

 

Δεν καταλαβαινω την χρήση της αγγλικής γλώσσας και πιστευω πως δε σε αφήνει να πας την ιστορία σου ένα κλικ παραπάνω, χαλώντας και λίγο την ατμόσφαιρα.

 

Επίσης νομίζω κάθε δωμάτιο θα ήταν καλύτερα να είχε μια ιδιαιτερότητα, ή καποιες διαφορές με τα άλλα, αλλιώς ποιος ο λογος; Μου άρεσαν και οι αλληγορίες που κρύβεις πίσω από όλα αυτά, χωρίς να δίνεις απαντήσεις σε όλα, αλλά λίγο περισσότερο σαφήνεια έμενα ίσως και να μου άρεζε!!

 

Πάντως πολύ καλή ιστορία και μάλλον η αγαπημένη μου μέχρι τώρα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! specool.gif

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..